swingen een verrijking of bedreiging?

Ik ben man, halverwege de 40 en al ca. 15 jaar gelukkig getrouwd met de vrouw waarmee ik al ruim 20 jaar een relatie heb. Huisje, boompje, beestje, kinderen, drukke en goede banen, kortom best doorsnee Nederlands. De laatste 6-9 maanden ben ik in een soort bewustwordingsfase gekomen (midlife crisis?) waarbij ik de balans voortdurend aan het opmaken ben. Ik kom dan tot een 90% volledig gelukkig zijn. De ontbrekende 10% zit hem in werkgerelateerde zaken, maar hoofdzakelijk in het mankerende seksuele geluk. Dat wordt veroorzaakt door een soort 'sleur' die gekenmerkt wordt door eentonigheid, voorspelbaarheid, ontbrekende passie en variatie, spanning en verleiding. Eerlijkgezegd is dit al jaren de gang van zaken. Mijn vrouw geeft aan wel gelukkig en tevreden te zijn met deze status quo. Ik bemerk echter dat ik daar in steeds mindere mate goed raad mee weet, wat tot irritaties, kilte en negativiteit leidt. Ik ben juist op zoek naar verleiding, spanning, variatie, hogere frequenties, grenzen verleggen etc. Gewoon heel erg dol op seks, op warme onverwachte,ongeplande, ongecompliceerde intimiteit/geilheid. Nu is dit gevoel zeker niet iets van de laatste tijd, wel het bewust worden/zijn ervan. Ik wil/moet er iets mee, ik wil zo graag samen op een hoger niveau van onze seksuele beleving komen. We hebben hierover wel gesprekken, maar we zitten toch wel op behoorlijk verschillende golflengte qua behoeften. Ik ben al jaren gefascineerd door het swingerswereldje, parenclubs etc., maar pas de laatste tijd heb ik dit bespreekbaar gemaakt. Ik heb bewondering voor alle paren die zo ongecompliceerd en vrij kunnen genieten van elkaar en met anderen. Ik zie al surfend dat er talloze paren zijn die dit doen, maar die ook al jaren een stabiele en goede relatie hebben. Dat sterkt mijn vermoeden dat het niet primair een bedreiging voor een relatie vormt. Nee, eerder zelfs een verrijking. Mits de basis goed is, er wederzijds vertouwen en respect is. Het prikkelt enorm mijn fantasie. Ik zou er graag eens mee kennismaken, uiteraard samen met mijn lieve en prachtige vrouw in de hoop dat we beiden positief gestimuleerd en geinspireerd worden in zo'n setting, waar we als paar samen genieten (dat zou als begin al geweldig zijn) of misschien wel met anderen samen. Ik sta er in elk geval 100% voor open, echter mijn vrouw ziet het absoluut niet zitten. Letterlijk 'ver van mijn bed' is haar idee.

Ik heb sterk het idee dat bij mijn vrouw wel de bekende vooroordelen over de swingerswereld en parenclubs meespelen, maar daarnaast ook toch wel schroom over haar naaktheid en gedeelde erotiek, het niet mooi vinden van haar eigen lijf (volledig ten onrechte...ze is superslank, prachtig lijf, mooi hoofd, lange benen...valse bescheidenheid/minderwaardigheidscomplex?)



Zijn er wellicht stellen die een soortgelijk proces hebben doorgemaakt en afgerond (met succes!) en die mij/ons raad kunnen geven? Ik kan nauwelijks geloven dat onze casus uniek is...Misschien is er stapje voor stapje te groeien naar een intiemer en spannender seksueel klimaat waarin we samen, al dan niet met anderen volop kunnen genieten. We hebben overigens al twee sessies bij een seksuele relatiecoach gehad, maar daar zijn we mee gestopt omdat mijn vrouw er onvoldoende heil in zag. En ikzelf ben een traject gestart bij een psycholoog om mijzelf eens de spiegel voor te houden (dat heeft met de eerder veronderstelde midlife crisis, inclusief de 'sexual crisis', te maken) De eerste afspraak is deze maand nog.



Alvast heel veel dank voor alle feedback!



Catch64



Ik heb inmiddels de nodige feedback gehad en er zijn hele waardevolle tips, ideeen en meningen uitgewisseld...Veel dank aan iedereen, ihb Iris en Doddie. Wat mij betreft laten we de discussie rusten en ga ik samen met mijn vrouw aan de slag. Ze is bij de gynaecoloog geweest en heeft ook daar haar gebrek aan zin besproken. Er blijkt een danige verstoring van haar hormonen aan de orde te zijn, wat best wel eens een belangrijke factor zou kunnen zijn. Heel fijn dat ze het besproken heeft en dat ze aanvullende hormonen zal krijgen, zoieso om de natuurlijke balans weer te herstellen. Hopelijk gaat het haar en ons helpen! Tx. Catch64

quote:RationalCouple schreef op 08 april 2011 @ 20:20:

[...]





IMHO zit je iets teveel in een slachtoffer-rol. Jouw geluk is ook niet direct haar probleem. Natuurlijk is het fijn om een partner te hebben die een heel groot deel is van je geluk; maar het is vooral mooi meegenomen. Stel (ik noem maar wat) dat je helemaal gek bent van motorrijden. En je ultieme droom is het om dat samen met je partner te beleven. Maar al ga je op je kop staan het de motor-liefde is niet te ontbranden. Wat doe je dan in zo'n relatie? Als je verder de liefde van je leven hebt; zoek je toch samen naar een oplossing om het beide naar de zin te hebben. Dat kan betekenen dat je met vrienden er op uit trekt en met elkaar de verhalen deelt over je ervaringen.



Zoals ik je posts lees koppel jij sex-bevrijding aan persoonlijke groei voor je partner. Hoewel het mij gezond lijkt dat je vrij voelt in/met je eigen lichaam; is daarmee nog niet ook een sex-passie ontstaan. Ik zou als eerste mijn eigen motieven onderzoeken en ruimte vragen aan je partner om je eigen sex-grenzen op te zoeken. Daarnaast ook eens kijken naar je eigen sexdrive; waarom is dit zo belangrijk voor je?......het is maar sex; mooi als het een keer samenvalt; maar toch ook gewoon maar 1 van die dingen die je kan doen met je tijd Dank! Toch maar even reageren...Mijn (on)geluk niet haar probleem? denk het toch wel. Omgekeerd zou haar (on)geluk ook mijn probleem zijn en er alles aan willen doen om tot een oplossing te komen of er tenminste bij te helpen. Ik vind de motor parallel wel mank gaan...motorrijden is een hobby en geen essentieel deel van een goede en gezonde relatie. Seks is dat nadrukkelijk wel. En wanneer dit element niet goed uit de verf komt is er wel degelijk een gemeenschappelijk probleem. En mijn sexdrive is echt niet zo extreem hoor, het is meer dat we al zo'n lange tijd op een erg laag pitje actief zijn (kan het dan ook nauwelijks 'actief' noemen), zonder spanning, variatie, verleiding, altijd op basis van mijn initiatief en puur op basis van de kalender...zondagochtend tussen half acht en acht...Ik kan en wil dat niet meer opbrengen. Heb dat ook te lang laten gebeuren, da's mijzelf aan te reken. Hoewel ik toch regelmatig heb laten weten dat het wat mij betreft wel wat gevarieerder etc mag, heeft dat tot op heden geen soelaas geboden. Eerder het omgekeerde...dat wat er was wordt nog dunner. En waarom het zo belangrijk voor me is? Ik vind het gewoon gaaf en lekker en inderdaad een heerlijke manier van intiem samenzijn. Op deze manier geeft het wat mij betreft de meest directe interactie tussen twee mensen en als je van elkaar houdt is dat toch het mooiste om elkaar te geven? (...en naast een essentieel element in een relatie is het misschien ook wel een beetje een hobby geworden...alleen een hobby waarin nog veel te ontdekken valt

quote:Allegaartje schreef op 08 april 2011 @ 22:58:

Nou uuuuhhh.... .ik ben toch blij dat ik in deze tijd leef hoor... loll



Ik herinner me nu trouwens dat mijn vader vertelde dat ZIJN ouders een soort deal hadden.... de ene dag was voor mijn oma en de andere dag was voor opa. M.a.w.... de ene dag deden ze het niet en de andere dag wel! Wel overzichtelijk ja!



In mijn ogen...... is seks essentieel voor je relatie... het verbindt, het ruimt op, het maakt schoon, het vernieuwt, het daagt uit, het verdiept, het confronteert, het ontdooit en het doet goed.... je doet elkaar goed, met onverdeelde aandacht, met intimiteit en het is een ultiem schenken (niet te verwarren met porno, wat dat is een voorbeeld van ultiem 'nemen' of 'consumeren')



Dus ik vind het voorbeeld van motorrijden niet opgaan... motorrijden is een leuke hobby, maar niet een manier om intiem te zijn met elkaar (of wel......??? in een motorpak samen aan een biertje, in zo'n broeierig te klein wordend pak .... )

Sex is essentieel voor een relatie, motorrijden niet.



En natuurlijk moet Catch niet in een slachtoffer-rol gaan zitten... maar dat je het gevoel hebt dat je 'van binnen opbrandt' moet zeker snel aan de orde komen bij de relatietherapie.

Vraag haar gewoon... ook al ben je tevreden... wil je met me mee op reis? Misschien vind ze het doodeng... onbekende wegen en oorden... Dat kan. Maar hoeft geen reden te zijn om de reisgids niet te lezen.Dank je! Je haalt me de woorden uit de mond. Zonder je reactie gelezen te hebben had ik dezelfde opmerking over de motor parallel die mank gaat. Slachtofferrol? Niet bewust, maar het voelt wel een beetje zo. En wat dan nog? Ik heb mijn vrouw laten weten dat er nu echt is moet gebeuren. Dat ik de komende 20-30 jaar niet op de zelfde voet wil voortzetten. Ik kan dat niet meer opbrengen. Zoals in de initiele post al aangegeven, ik ben voor 90% gelukkig waarbij de ontbrekende 10% voor een groot deel bestaat uit een ongelukkig en inspiratieloos seksleven. En die 10% heeft best een grote impact op het algehele geluk, en ik voel dat die impact groter aan het worden is. Echter die 90% bestaat uit een solide basis die we samen hebben opgebouwd, waar we echt ook voor hetere vuren hebben gestaan en waarin houden van gelukkig een sterke component is. Dat zou toch een startpunt voor een gezamenlijke reis moeten kunnen dragen. Een reis die we laten begeleiden door TomTom de relatietherapeut en waarbij we nog de nodige obstakels zullen gaan tegenkomen...wegwerkzaamheden, afgesloten wegen, eenrichtingstraatjes, splitsingen, verboden afslagen, stoplichten, rotondes, snelwegen, landweggetjes, mooie landschappen, storm, wind en regen, zonneschijn, gladheid, tegenliggers, medeweggebruikers enzovoorts...gelukkig hebben we altijd wel van reizen gehouden! Ik heb het idee wel dat mijn vrouw nu door heeft dat het menens is voor mij. De alarmbel heeft geluid en ze heeft hem gehoord. Ze heeft zelf al gezocht naar namen van therapeuten. Een goed signaal wat mij betreft.

quote:iris1969 schreef op 08 april 2011 @ 18:20:

Zou ze dat werkelijk denken Catch of houdt ze zichzelf liever voor de gek? Iedere vrouw weet toch hoe belangrijk sex en vooral ook intimiteit is in een relatie, want anders kun je net zo goed met een goede vriend samenleven. Het schept immers een band die volledig van jullie samen is en daardoor kun je ook op andere gebieden een groter gevoel van samenhorigheid kan krijgen.



Ik ben er overigens in dit topic volledig van uit gegaan dat je gewoon liefdevol met haar om gaat en dat je jezelf niet volledig hebt laten gaan met je uiterlijk en je verzorging, want er zijn natuurlijk grenzen aan wat haalbaar is voor een vrouw in de slaapkamer .Ik durf mezelf met droge ogen in de spiegel aan te kijken...wat betreft liefdevol omgaan met met vrouw en ook wat mijn algehele staat van verzorging betreft...met bijna 2 meter lengte, nog geen 80 kilo gewicht, keurig geknipt en erg gesteld op hygiene...ik mag er best wezen, zowel met kleren aan als met kleren uit. Daar ben ik best zelfverzekerd over en het zou me ernstig verbazen als mijn 'configuratie' de reden is dat mijn vrouw minder behoefte aan initimiteit met mij heeft. (en overigens, het hele plaatje van hygiene, schoonheid en verzorgdheid gaat ook volledig op voor mijn vrouw...erg appeteitelijk!... gelukkig wel)

quote:doddie schreef op 09 april 2011 @ 09:11:

dat kan ik over mijn man ook zeggen, hij is meer mijn type dan bv mijn vriend, beide zijn zeer schoon op zich zelf, vaak zit sexuele aantrekkingskracht ook in benadering, in houding en manier waarop je je sexuealiteit beleefd.



Mijn vriend vind ik "spannender" hij maakt dat meer in mij los.



Ik denk dus dat het niet alleen in uiterlijk en hygieene zitTuurlijk, maar Iris benoemde specifiek uiterlijk en verzorging...daar heb ik op gereageerd...

quote:doddie schreef op 09 april 2011 @ 09:15:

overigens is dat meer een afwijking van mij, mijn man is nl zeer populair bij vrouwen, weet ze te raken, ze zijn zonder uitzondering weg van hem (veel forumdames kunnen daar inmiddels over mee praten )



Ik ben wat dat betreft geen standaard vrouw zoals hij geen standaard man is.quote:doddie schreef op 09 april 2011 @ 09:15:

overigens is dat meer een afwijking van mij, mijn man is nl zeer populair bij vrouwen, weet ze te raken, ze zijn zonder uitzondering weg van hem (veel forumdames kunnen daar inmiddels over mee praten )



Ik ben wat dat betreft geen standaard vrouw zoals hij geen standaard man is.Het is een pre om geen standaard te zijn vind ik. Ik bewonder je vrije kijk op veel zaken en je gebalanceerde feedback. Erg leuk en leerzaam om kennis van te nemen.

quote:RationalCouple schreef op 09 april 2011 @ 09:40:

mooi, al die poëtische woorden en metaforen; maar het feit dat je mijn voorbeeld (om een passie, droom of behoefte aan te geven) mank vindt gaan; geeft al aan dat er voor jou maar 1 weg naar Rome is. Je probeert alleen nog uit te vinden hoe je je partner op jouw weg krijgt. Als sex dan zo bijzonder is tussen 2 mensen; de magie van de relatie tussen een monogaam stel; niet te vergelijken met welke passie dan ook. Waarom dan uberhaupt het swingen overwegen? Je wil graag een partner met een vrije frisse blik op sex, open en niet te exclusief. Maar bij een vergelijking met een ander mogelijke passie blijkt het op eens weer heel bijzonder en "relatie bepalend" te zijn. Ik wens je veel succes bij het vinden van deze (in mijn ogen) onmogelijke balans.



Jouw geluk is niet haar probleem. Ze kan (com)passie met je hebben. Er alles aan willen doen om je gelukkig te maken. Maar op het moment dat je intrinsieke geluk af gaat hangen van een ander ben je energie van een ander aan het gebruiken. Wat valt er nog terug te geven dan. Je maakt je eigen geluk; soms door de wereld naar je hand te zetten; maar meestal door je kijk op de wereld aan te passen.Denk toch dat wij elkaar niet helemaal begrijpen...Er is zeker niet 1 weg naar Rome, maar dat er een route gevolgd moet worden, dat is wel duidelijk voor mij. Waarom zouden wij anders een relatietherapeut in de arm nemen? Als het 'my way or no way' was geweest had die hele aanpak geen zin. En - nogmaals - dat swingen, ik heb het nu al vele malen aangegeven, is geen doel p zich en ik overweeg het dan ook geenszins. Het is een fantasie, een fascinatie. Iets waar wij op dit moment absoluut niet klaar voor zijn, if ever. Ik kan daar vrede mee hebben, zij het dat er wel iets met ons moet gebeuren en daar zijn we mee bezig. En jij mag vinden dat mijn (on)geluk niet haar probleem is...prima. Ik zie dat anders en dat is niet meer dan een verschil van inzicht.

En mijn vrouw denkt gelukkig ook niet te beperkt hierin, ze toont haar constructiviteit in het op haar initiatief zoeken naar een relatietherapeut. Dat geeft mij goede moed. To be continued.. en toch nog even het motor voorbeeld....Ook als voorbeeld snijdt het geen hout...je kunt een willekeurige hobby toch niet op een lijn zetten met iets als seksualiteit tussen twee partners.