vreselijke standard seks

Frustie,



Het gaat je niet lukken om dit probleem op te lossen in je eentje. Het enige wat je kunt doen is, in eerste instantie aan je vrouw kenbaar te maken dat je ongelukkig bent over jullie sexleven. Want ook wij mannen kunnen ons onbegeerd, onaantrekkelijk en onzeker voelen als de partner sexueel geen interesse toont. Laat je vrouw meedenken over een oplossing die voor jullie allebei werkt. Kunnen jullie niet gezamelijk tot een oplossing komen, dan zul je zelf moeten gaan nadenken wat je wil en of je in deze relatie wil blijven.



Zelf ben ik 15 jaar samen met mijn vrouw en hebben we twee kinderen. Ook hier is een enorm verschil geweest in sexuele behoeftes. Veel over gepraat, veel beloftes om er samen wat aan te doen, waarbij uiteindelijk vooral toch ik weer degene was die er druk mee in de weer was en waarbij mijn vrouw terugviel in het patroon van desinterresse, passiviteit en geremdheid.



Sex buiten de deur was geen optie, het zou het einde betekenen voor onze relatie. Ik hou heel veel van mijn vrouw, wil graag oud met haar worden en tevens wil ik geen dag met mijn kinderen missen. Ik heb derhalve maar geaccepteerd dat het is zoals het is en steek ik er zelf geen energie meer in. De frustratie heeft zich hier zelfs inmiddels omgezet in een afkeer van. En hoewel ik terdege besef dat het geen ideale oplossing is, ben ik na lang nadenken tot de conclusie gekomen dat het voor mij wel de minst beroerste is.



Iemand die op wat voor manier dan ook problemen heeft met sexualiteit verander je niet als ze het zelf niet als probleem ervaren.

@Frustie: ik herken haar wel van de vrouw die ik vroeger was in mijn (lange) relatie. Op diverse soortgelijke topics hierover (geen zin enz) heb ik gereageerd. Het zit niet in jou, maar in haarzelf, als ik het zo lees. Het ligt niet aan de relatie, het zijn haar remmingen die haar belemmeren echt te genieten en passievol te (kunnen) zijn en dan is seks ook niet echt leuk (been there). En gaat zelfs tegenstaan. Om welke reden dan ook heeft zij geen seksuele connectie met zichzelf en dat had ik ook niet.



Dus ook geen (eigen) zin, laat staan initiatief. LIjkt alsof ze seks heeft om jou tevreden te houden en kan zij heel goed leven zonder. Dat is geen vaste karaktertrek, oid. Ze weet gewoon niet beter en al die ideetjes en variaties zeggen haar dus ook niks. Ik weet hoe moeilijk het is om iemand opgewonden te krijgen, die geen sjoege geeft.



Ik herken ook het vermijdingsgedrag: (liever) niet willen zoenen &"laten we het maar ff afwerken dan hebben we dat weer gehad". Ook ik wil liefst fris en gedoucht zijn voor seks, maar ben niet vies van mezelf noch sperma noch andere dingen die je noemt, maar zonder opwinding seksen is zeer demotiverend. De kloof wordt alsmaar groter (wat je niet krijgt wordt alsmaar belangrijker en groter). Ook ik wou in het donker. Het heeft allemaal te maken met een geremde seksuele ontwikkeling of dingen uit het verleden (oa opvoeding en/of ervaringen). Seksuele overtuigingen zijn heel sterk en geremd zijn/schaamte betekent niet lekker in je vel zitten, ook al weet en merkt ze dat zelf niet. Ik ken het verschil inmiddels en mijn (inmiddels) ex kon daar weinig aan veranderen.



Je hoeft het hier niet bij te laten, ook al legt ze (logisch vanuit haar gezien) het probleem bij jou. Dat is uit verdediging, en ook dat zij haar beleving als normaal ziet, het is haar (enige) referentie, zoals zij seks voelt/ervaart. En zelf denkt dat ze nu eenmaal zo is.



Lees maar eens op andere topics over laag libido en geen zin in seks enz.

Heb niet alle reacties gelezen maar Paekzwart (blz 1) heeft zeker ook een punt. Soms zijn het onuitgesproken verwachtingen (van haar over jou) waar ze zich aan ergert, soms is het stress (baan combineren met kids en huishouden?), andere zorgen, schaamte over haar figuur, hormonen, pil, enz enz. Maar meestal is het toch een mentaal iets, waardoor die remmen erop zitten. Ze kan daarmee "vergroeid zijn", zo dat ze denkt "ik ben nu eenmaal zo". Kan ook zijn dat ze verborgen seksuele verlangens heeft waar ze niet over durft te praten (dat was oa in mijn geval zo), zich voor schaamt, denkt dat jij dat stom zal vinden, of heeft ze zoveel afstand van haar eigen seksualiteit dat ze niet eens weet wat haar wel kan opwinden.



Je zal toch moeten praten als je wil weten wat eraan ten grondslag ligt.. En dan op een niet-"eisende" of verwijtende manier. Allereerst moet ze zich veilig voelen dat met jou evt te bespreken, je moet garanderen dat je niks raar zal vinden of zal aanvallen, het is en blijft een gevoelig onderwerp, waar zij (en jij) kwetsbaar in zijn. Niemand wil dat de ander tekort komt en dat je je partner niet gelukkig maakt, je raakt een "onvermogen" of "tekortkoming" aan en dat is altijd wat pijnlijk.



Toch moet je je daardoor niet laten weerhouden om te proberen samen tot oplossingen te komen, desnoods mbv een relatie/sekstherapeut. Probeer ruimte te geven, maar geef het niet op als ze niet wil of kan praten. Mail desnoods aan elkaar. Vraag of ze fantasieen heeft en die wil schrijven aan je. Laat zien dat je graag wil dat zij ook geniet, dus maak het niet "een dienst aan jou bewijzen" of tekortschieten in jouw behoeften. Allereerst doet ze zichzelf tekort, al weet ze dat zelf niet.



Iemand opent zich nooit door voor het blok te zetten of te eisen (voor jouzelf). Vrouwen zijn voor een groot deel niet opgevoed om sexy te (mogen) zijn, maar voor een serieuze relatie, en kan best zijn dat zij dat seksuele en geile daarom afwijst, behalve wat zij "normaal"/passende seks vindt voor echtgenoten. Dat lust en passie en geilheid ook bij geliefden hoort, is soms al vroeg afgeleerd (ordi, afgelikte boterham, voor de "goedkope en makkelijke" vrouwen). Dat kan zo erin gehamerd zijn dat ze er zelf geen toegang meer toe heeft of kan vinden, snap je? En dit soort misverstanden leven op grote schaal nog steeds, waardoor veel mensen problemen hebben met "sletterig gedrag" in een serieuze relatie, als "nette echtgenote" doe je zoiets niet (vooroordelen en veroordelen). Kan best zijn dat ze het soort vriendinnen heeft dat met dezelfde ideeen is grootgebracht..opvoeding en omgeving (vriendenkring) doen meer dan je lief is.



Anyway, ik weet zelf wat mijn remmen waren en waarom (dat weet ik nu) en dan kan je er ook iets aan doen. Ik ken mijn fantasieen en angsten (voor intimiteit) en ben daar iets aan gaan doen (oa door het te durven en doen). Met licht aan en alles wat ik vermeed vind ik nu juist heerlijk (incl zoenen). Het kan dus!

Het belangrijkste is dat ik toestemming (van mijzelf allereerst) nodig had om lust te mogen voelen en de sexy vrouw in mij "te bevrijden". Ik had vooral een andere manier van opwarmen nodig, om in de stemming te komen.. (niet strelen bijv) en mijn hele kijk op seks te veranderen (seks met lust is okee en hoort zelfs, als je volwassen bent). Dat seks en intimiteit lekker en goed is, erbij hoort, ipv eng. Die controle (beheersing) laten gaan is heel eng, zeker voor heel rationele perfectionisten en zeker als ze iemand is, die het belangrijk vindt wat anderen van haar denken/vinden, zoals jij.



Het is een weg naar binnen en die kan je alleen voor jezelf afleggen, moet ze zelf willen. Dus kan je alleen een open klimaat scheppen, waarin ze zichzelf mag zijn (en geloof me, dit is niet jezelf zijn, het is een beperkt deel van jezelf). Lees ook eens op het topic "slapende lust.." en andere over dit onderwerp, hoe anderen dit (soms succesvol) hebben aangepakt.



Succes, ik weet dat het meestal mogelijk is, wat het ook is dat haar afremt.. Ik herken de patronen, maar ieder heeft eigen redenen/motieven om dat heel diep weg te hebben gestopt, zo diep dat ze er zelf niet zomaar meer bij kan misschien. Jij moet ervoor zorgen dat ze het nut voor zichzelf inziet, dat ze zich beperkt en dat je wil dat zij in staat is passie en genot te voelen. In feite is ze hierdoor een "mindere versie" van zichzelf dan ze zou kunnen zijn. Als ze echt niet wil, kan je alleen maar accepteren, maar ik zou het zeker op een positieve manier proberen te prikkelen.. Niet eisen dat ze passievol is, maar toestaan dat ze zo wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.



Geen garantie dat het werkt, maar een veilige, open en milde sfeer is altijd beter (stimuleren ipv iets eisen wat ze misschien niet zomaar zelf kan veranderen).

@Daedalus: wel triest dat het zo moet en de passiefste "wint". Ik heb ook dat punt van afkeer gekend (ik neem aan dat je vrouw het zo voelt?), oa door de druk die je voelt op wat jij (en "men" in het algemeen) als normaal ervaart in een liefdesrelatie.



Kan me ook heel erg voorstellen dat je als man aan jezelf gaat twijfelen, heb ex dan ook later (pas) eea verteld, om hem te ontlasten van zijn niet-geliefd en niet aantrekkelijk voelen in die tijd, door mijn afwijzingen.. En hoe dat kwam (met wat ik nu weet wou ik dat per se herstellen), dat het niet aan hem lag, en ook niet aan de seks op zichzelf of techniek oid, maar wel aan de wisselwerking en verschillende belevingen..



Ik zag mezelf als afwijkend en schaamde me voor mijn eigen fantasieen en wat ik opwindend vond, dacht ook dat hij dat niks zou vinden en was moeilijk te rijmen met romantische seks. Juist lust maakt voor mij alle verschil om plezier en genot te ervaren in seks, ik hield dat af, omdat ik niet durfde.. En door dat jaren te accepteren, hield hij dat min of meer in stand en hoefde ik er niks aan te veranderen, snap je? Ondertussen had ik iets heel anders nodig en is het ook niet in mijn belang geweest dat dat zo lang geaccepteerd werd. En ex heeft gewacht tot het vanzelf over ging of zou verbeteren, en toen hij de moed opgaf, een sv gekregen.



Dus dat kan het alternatief zijn, met alle gevolgen van dien (scheiding, liefde onderuit).. Pas toen kreeg ik alarmbellen, en te laat, niks meer aan te doen. Als je het goedkeurt (seksloos danwel passieloos) gaat het niet goedkomen en komt er misschien toch een moment dat je tegen iemand aanloopt die je zeer op de proef gaat stellen (in de verleiding komt).



Het pleit voor je dat je je erbij neerlegt (uit liefde), maar heb je het ooit zo bekeken dat je haar daarmee ook niet prikkelt om te ontwikkelen en groeien in dit opzicht? Nu hoeft ze dat niet en zal ze weinig reden hebben haar eigen passie te vinden. En dat is jammer. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen ontworpen met het vermogen te kunnen genieten van seks. Daaroverheen zijn allerlei opvattingen, ervaringen, overtuigingen en blokkades ontstaan, maar daaronder weet ik gewoon zeker dat dat vermogen intact is, als ze daarnaar op zoek zou gaan.



Maar je hebt gelijk: zolang zij daar geen behoefte toe voelt, zal dat niet gebeuren. De wil tot verandering moet er zijn en soms zijn daar heel zware alarmbellen voor nodig.. jij hoeft geen genoegen te nemen met een (voor je verdere leven) seksloos leven, ook al houd je nog zoveel van haar. Het is een essentieel onderdeel van die liefde (en niet in plaats van), de mogelijkheid die liefde lichamelijk te uiten, naast mentale verbondenheid, hechting en zorgzaamheid naar elkaar (en gezin).



Op den duur tast het je liefde en andere pijlers wel aan (of zoek je eea buiten de deur). Dat is althans mijn ervaring. Zonde van jouw leven en zonde als zij daar nooit van zal proeven hoe het kan zijn.. in feite sta je haar dus toe zichzelf zo te beperken, Ze zou die verandering haarzelf moeten gunnen..

Een private detective kan je wellicht na enige maanden erg goed duidelijk maken wat er aan de hand is. Je zult er van schrikken.

quote:Marcmeteenachternaam schreef op 05 maart 2011 @ 23:51:

Een private detective kan je wellicht na enige maanden erg goed duidelijk maken wat er aan de hand is. Je zult er van schrikken.Wat is dit nou weer voor rare opmerking? De meeste vrouwen die geen zin in sex hebben, hebben dat ook daadwerkelijk niet en gaan niet vreemd zoals jij nu impliceert.

Ja ik kan het probleem, ik heb ook erg mijn best gedaan, werkte niet, heb na 7 jaar een sv gevonden, is voor bijna alles in, hou nog erg veel van mijn vrouw, ga ook niet weg ben eindelijk weer een vrolijk mens dus iedereen blij. 1 keer per maand heb ik een fijne sexdag, hoef niet meer gefrustreerd te zijn. Sperma slikken doen meerder vrouwen niet volgens mij de meeste niet en anaal weet ik niet, soms doe ik tijdens het beffen een klein stukje van mijn vinger in die richting en merk dan toch wel dat ze het niet erg vind. Echt anale sex vind ik niet zo nodig zie ik ook niet als een probleem voor de rest ben ik van mening dat je een hoop mist, ik kon er niet meer tegen en heb dan ook echt geen spijt.. Mijn sv weet wel dat ik getrouwd ben, mijn vrouw weet niet dat ik buiten de deur pies..

quote:nieuwsgierig2011 schreef op 05 maart 2011 @ 23:55:

Ja ik kan het probleem, ik heb ook erg mijn best gedaan, werkte niet, heb na 7 jaar een sv gevonden, is voor bijna alles in, hou nog erg veel van mijn vrouw, ga ook niet weg ben eindelijk weer een vrolijk mens dus iedereen blij. 1 keer per maand heb ik een fijne sexdag, hoef niet meer gefrustreerd te zijn. Sperma slikken doen meerder vrouwen niet volgens mij de meeste niet en anaal weet ik niet, soms doe ik tijdens het beffen een klein stukje van mijn vinger in die richting en merk dan toch wel dat ze het niet erg vind. Echt anale sex vind ik niet zo nodig zie ik ook niet als een probleem voor de rest ben ik van mening dat je een hoop mist, ik kon er niet meer tegen en heb dan ook echt geen spijt.. Mijn sv weet wel dat ik getrouwd ben, mijn vrouw weet niet dat ik buiten de deur pies..Wat een schande! Jij bent dus willens en wetens je vrouw aan het bedriegen voor je eigen gerief. Maar hé, jij bent nu vrolijk, dus iedereen blij toch? Ik hoop dat je vrouw daar ook zo over denkt als ze erachter komt.

Pffff, wat wordt seks toch altijd overgewaardeerd. Dat is toch alleen aan het begin van een relatie leuk! Laten we nou gewoon eerlijk zijn.

Dat ben ik helemaal met jee eens hoor Deriva. En wat maakt het nou uit dat ze het licht uit wil. Als zij zich daar nou prettiger bij voelt?

En anaal is zo overrated, waarom zou ze dat moeten toelaten?

Als jij daar de hele tijd over zeurt kan ik me voorstellen dat ze er geen zin meer in heeft.

@Marcmeteenachternaam: wat kortzichtig weer, jouw conclusies, pff. Jij kan geloof ik alleen maar vanuit jezelf redeneren en andere mogelijkheden zijn er niet, he? Soms geeft waar je iemand van beticht vooral weer hoe je dus zelf in elkaar zit. Zoals de waard is..



@Doddie: helemaal eens met je posts, herkenbaar. Ik had ook niks met romantische lieve en voorzichtige benadering. Blijkt een clou te zijn dat ik juist van de passievolle, hardere seks ben. En dat heeft ex nooit kunnen rijmen/bevatten (enerzijds mijn ruimdenkendheid in theorie en anderzijds mijn gebrek aan zin).



Ik word juist kriegel van voorzichtig proberen te strelen-met-bijbedoeling of polsen of ik in de mood ben (en zeker als diegene me voor is en al volop er klaar voor is en ik nog (lang) niet). Ik houd van vooraf verlangen, opgeilen, voorpret (endat zijn de enige initiatieven die van mij uit gaan evt) en eenmaal in de stemming vooral pure lust-seks. Niet vanuit het niks, ik heb ff tijd nodig om me te transformeren naar sexy vrouw, maar dan sta ik ook voor veel open

Begrijp mij goed, ik lees hier zelden. Praten over seks moet je sowieso niet doen. En als je het stiekem met een ander wil doen, doe dat dan net zoals vroeger. Gewoon doen en niet op een forum gaan zitten pochen!

@Deriva: speak for yourself! Jij vindt het misschien overgewaardeerd, maar daarmee projecteer je jouw libido en oordeel ook op anderen, die moeten dat ook maar zo vinden.



Dat vind ik dus helemaal niet. En dat het alleen in het begin spannend is onderschrijf ik ook zeker niet: het kan in de loop der jaren zelfs veel beter worden ipv oninteressanter. Bijvoorbeeld omdat je dan dat vertrouwen opgebouwd hebt om nieuwe dingen te proberen of omdat je jezelf ontwikkelt en verdiept.



En verder: vreemdgaan omdat je een ander libido of verschillende triggers hebt is idd een (af)glijdende schaal. Maar als er geen voor beiden bevredigende middenweg geprobeerd en/of gevonden kan worden loopt het op den duur ook fout, of je buiten de deur hebt gezocht/gevonden of niet..



Dat een ontevreden partner overdrijft, hangt er nogal vanaf. Waar de een prima mee kan leven is voor de ander misschien idd (te) belangrijk of overdreven groot issue (geworden), wat alles kan gaan overheersen. Dat is aan diegene zelf te bepalen. In elk geval vind ik er nog een verschil in zitten tussen helemaal je zin willen hebben (7x per week willen en 6x krijgen) of dat je helemaal niks krijgt (of alleen om jou een plezier te doen en zelden, of met tegenzin zelfs).



Mij bekruipt ook weleens het gevoel van dat seks overgewaardeerd wordt en mensen soms wel erg veel belang aan (bevredigende) seks hechten (soms nergens meer tevreden mee), maar ja, als je 1 exclusieve partner hebt en grote verschillen, is er toch een probleem, of je het onderdrukt/ontkent of niet belangrijk vindt. De een zijn recht houdt op waar de van de ander begint en onbevredigd betekent ook onrust en ontevredenheid, die kan sluimeren en "vreten". Terecht of niet, dat is moeilijk voor een ander te bepalen.

@Deriva: hoezo vind jij als algemeen advies dat je zowiezo niet over seks moet praten? Wederom jouw mening, maar geldt dat voor iedereen, denk je?



Niet over praten, kan de ander gedachtenlezen (en onuitgesproken wensen ook)??

Seks moet spontaan aansluiten bij elkaars wensen en ervaringen of je hebt de verkeerde partner of zo? Die jou niet aanvoelt of andersom?

Lekker misverstanden intact laten en zelf maar bedenken/ invullen wat de ander wel zal willen?



Wat zonde als je daarmee jaren van ontevredenheid krijgt, die gewoon voorkomen/ingevuld had kunnen worden!

quote:doddie schreef op 05 maart 2011 @ 17:00:

[...]





helemaal mee eens, maar dat moet je dan wel beide zo zien envoelen, je zult dan beide moeten vinden dat sex nu ook weer niet het belangrijkste isJuist Doddie dat is waar het om draait! Dat ik dus zeg dat het vaak misgaat in die relaties is omdat 1 van de twee of beide het anders ziet en wil en voelt.

[...]

quote:nieuwsgierig2011 schreef op 05 maart 2011 @ 23:55:

Ja ik kan het probleem, ik heb ook erg mijn best gedaan, werkte niet, heb na 7 jaar een sv gevonden, is voor bijna alles in, hou nog erg veel van mijn vrouw, ga ook niet weg ben eindelijk weer een vrolijk mens dus iedereen blij. 1 keer per maand heb ik een fijne sexdag, hoef niet meer gefrustreerd te zijn. Sperma slikken doen meerder vrouwen niet volgens mij de meeste niet en anaal weet ik niet, soms doe ik tijdens het beffen een klein stukje van mijn vinger in die richting en merk dan toch wel dat ze het niet erg vind. Echt anale sex vind ik niet zo nodig zie ik ook niet als een probleem voor de rest ben ik van mening dat je een hoop mist, ik kon er niet meer tegen en heb dan ook echt geen spijt.. Mijn sv weet wel dat ik getrouwd ben, mijn vrouw weet niet dat ik buiten de deur pies..En het feit dat je neukertje niet protesteert als jij je vinger een centimeter verlegt vind jij "voor alles in zijn", en een goede reden om het thuisfront zo te besodemieteren? Man, wat een armoedig bestaan leid jij.

[...]

[...]

@Suzy65: Thnx!!

doe een keer de was, dat scheelt een stuk

Ik herken het probleem. Mijn partner is sex volkomen onbelangrijk gaan vinden in de loop van de jaren. Haar mening daaromtrent is gewijzigd en ik moet mij dus maar aanpassen. Met als gevolg dat ik steeds kriegeliger werd. Alle gesprekken liepen op niets uit en haar mening was de enige die telde. In mijn ogen dus een soort "terreur". Hoewel ik het in principe niet toejuich heb ik een sv, nou in één woord fantastisch. Ik kan de hele wereld weer aan!

[...]

Ik vind stiekum met een sv inderdaad onjuist, geef dan aan binnen je relatie dat je er geen genoegen mee wil nemen en draag dan de consequetie.

Boosheid, verdriet, gevaar dat het je relatie kost of mogelijk een ommekeer brengt aangezien je partner het dan we serieus moet nemen als ze dat niet wil.



met stiekum verander je niets binnen die relatie, verbreek je eenzijdig een monogame belofte geef je je partner geen keus. Je wil het zelf zo houden en loopt weg voor de conseqentie van de beslissing die je genomen hebt.



een afspraak over monogamie verbreek je samen en daar hoort je je partner van op de hoogte brengen.



Als je het zo oplost geef dat dan aan, meld het en laat je partenr niet in de waan dat je je er bij hebt neergelegd



Als het dan ooit misloopt of je wil haar verlaten voor een ander kan ze in ieder geval niet zeggen dat ze het nooit geweten heeft.

Dit keer volledig eens met de laatste post van Doddie!

@Doddie: ben het met je eens, maar geloof wel dat het in sommige gevallen toch (na gesprekken zonder resultaat) juist deze weg gekozen wordt uit wat op dat moment voelt als de meest integere weg, waarbij de nr 1 niet verder voor het blok gezet wordt en mag zijn/blijven zoals hij/zij is en toch ook diegene niet een veto heeft over wat wel/niet belangrijk is voor jou.



Ergens kan ik me heel goed voorstellen dat die middenweg niet verkeerd voelt, zeker niet als het echt bij pure lust blijft en de liefde juist op deze manier intact kan blijven voor de nr 1. Het kan de meest liefdevolle oplossing mogelijk zijn. Ik weet niet of lust en seks zo'n grote rol moeten spelen in exclusiviteit en of het altijd "eerlijker/integerder" is om alsnog openlijk je gang te gaan, danwel hierom alles evt op te moeten geven wat er wel is en kan blijven. Maak je daar iemand gelukkiger mee, met die wetenschap?



Als je zoveel wel hebt, moet dan het ene wat je niet samen deelt, de hoofdrol geven, als het niet afgaat van de gevoelens voor nr 1? Tuurlijk kan je het omdraaien ook: moet seks zo belangrijk zijn dat je daar zoveel belangrijks ( je integriteit en openheid, eerlijkheid, vertrouwen) voor op het spel zet? Dit laatste is de consensus nog steeds, maar ik geloof niet dat in alle gevallen die eerlijkheid de beste weg is, als het de enige mogelijkheid is die overblijft, waarbij de 1 niet voor de ander beslist/verbiedt.



Het is een typisch geval van zorgvuldige afweging van (gezond) eigenbelang en "eigenrichting"/ recht van de ander, aan wie je je verbonden hebt. Je bent geen bezit van elkaar, ik blijf erbij dat de partner ook halsstarrig dominant eenzijdig kan blijven in het eigenbelang. En daarmee bepaalt wat jij levenslang wel/ niet mag. Dat is ook niet helemaal okee.



Tis een glijdende schaal, omdat die grenzen van "goed en slecht" vanuit eigenbelang kunnen worden geredeneerd en rechtvaardiging kunnen worden voor niet (helemaal) je zin krijgen. Denk dat als het om naar elkaar uitgesproken relatief onbelangrijke verschillen gaat, het minder gerechtvaardigd zal voelen, dan bij naar elkaar uitgesproken belangrijker verschillen, waar de ander ook daadwerkelijk niks mee kan.



Hoe groter de verschillen (in frequentie, bijv zelden/ helemaal geen seks, of totaal verschillende belevingen) hoe meer onmacht, voor de een of de ander. En kan ik me voorstellen dat dat een patstelling is, waar niemand gelijk in heeft, of allebei. En toch kan je de ander dan zeer belemmeren/emotioneel zelfs chanteren uit naam van "liefde" (als bezit, van mij, afblijven). Of heel veel pijn doen aan iemand, die dat niet kan accepteren en als afwijzing blijft zien, niet los kan zien van de liefde. Tis geen kwestie van "wie heeft gelijk", het is botsen van belangen, belangen waar allebei evenveel gewicht in de schaal hebben, onoverbrugbaar soms, de 1 of de ander moet inbinden.



Dit kan in sommige gevallen de beste manier zijn om dat te omzeilen, de minst schadelijke weg zonder alles onderuit te (hoeven) halen en nadat alles geprobeerd is.



Ik heb ooit tegen ex gezegd: als je vreemdgaat en verder geen betekenis heeft, dan wil ik het niet weten. En dat meende ik ook. Wat geen vrijbrief moet zijn om als je ff iets niet krijgt dan maar buiten de deur te scoren. Wat heb je gedaan of geprobeerd om iets te veranderen, hoe belangrijk is het voor de 1 of de ander, denk dat zorgvuldige afweging en afstemming van beider wensen en behoeften belangrijk is, maar als het genegeerd blijft, dat je een ander ook niet mag belemmeren in (voor diegene) belangrijke ontwikkeling. (wat iets anders is dan zomaar een seksuele wens die niet ingevuld wordt).



Kan net zo fout zijn om je geliefde te chanteren: als je niet toegeeft aan mijn wensen, dan is het over en uit, of haal ik het ergens anders wel. Of andersom. Dat is geen "integere eerlijkheid", dan zet je iemand voor het blok. De scheidslijnen tussen goed en fout liggen soms heel dicht bij elkaar en zijn niet zomaar scherp afgebakend. Blijven meningen over normen en waarden, wat netjes is en wat niet, wat respectvol is of niet, het staat niet helemaal vast, van "zo is het". Het hangt per geval ervan af, denk ik. En welke morele aspecten belangrijker zijn/worden. Soms kan een gezond eigenbelang belangrijker zijn/voelen dan starre deugdzaamheid.



Daarbij veranderen normen en waarden, niet alleen maatschappelijk maar ook in jezelf. De nadruk ligt steeds meer op het individuele (groei, eigen verantwoordelijkheid) en minder op sociaal/binding/hechting/levenslange verantwoordelijkheid voor anderen. Zeker op het gebied van trouw zijn er dubbele opvattingen, en die worden nogal eens uitgelegd naar eigenbelang, alnaargelang je rol in zo'n situatie. Wat je voor jezelf gerechtvaardigd vindt, kost dan bijv moeite als de ander dat dan ook mag/gaat doen. Blijft een lastig iets.