Seks
alle pijlers
vreselijke standard seks
zaterdag 5 maart 2011 om 14:52
Hoi dames, ik heb jullie hulp nodig. Ik ben een man van 38 en mijn vriendin is ook 38. Naar mijn mening is ons seksleven verschrikkelijk saai en minimaal. Het probleem is alleen dat zij dat niet vind. Wij hebben maximaal 1 maal per week sex maar....gaat altijd als volgt, allebei douchen, op bed ff knuffelen (zoenen wil ze amper) dan gelijk orale sex, ff neuken en klaar. Ik irriteer mij al mateloos dat het altijd zo op die manier gaat, nooit eens gepassioneerd zoenen, elkaar opgeilen uitkleden en sexen, nee altijd maar hetzelfde riedeltje, douchen etc. Daarbij komt dat zij bijna niet wil tongzoenen, niet wil zoenen nadat ik haar gebeft heb (vind ze vies) , amper licht aan, het niet te lang mag duren (30 mins) , zij sperma vies vind en ik niet bij haar 'anale regio' mag komen en ik al honderd keer heb voorgesteld een ochtendseks te hebben, in de auto, tegen het aanrecht, verkleed....maar niks. Kortom ik barst van verlangen naar gepassioneerde sex maar krijg geen respons. Sterker nog ze vind dat het probleem bij mij ligt.......
Dames, in alle eerlijkheid....ligt het aan mij? Haar referentiekader zijn haar vriendinnen en volgens haar gaat het overal zo....geloof er geen snars van. Help!
Dames, in alle eerlijkheid....ligt het aan mij? Haar referentiekader zijn haar vriendinnen en volgens haar gaat het overal zo....geloof er geen snars van. Help!
zondag 6 maart 2011 om 20:36
quote:doddie schreef op 05 maart 2011 @ 17:57:
het is vaak niet eens slechte sex maar niet jouw manier van sex.
Ik heb ook een lage sexdrive gehad, maar als ik in tijdschriften las had ik een man waar elke vrouw van droomde. Niet forceren, massage, iets liefs zeggen,dingen voor me doen enz.
daar lag het dus niet aan dacht ik.
tot ik door dat ik met andere ging sexen (In clubs en door te swingen_) er achter kwam hoe anders ik in elkaar zat dan hij.
Hij moet loskomen, vertrouwen hebben is zelfs wat geremd en ik kom los bij een man die me neemt die me vrouw laat voelen die passie heeft, door zijn wat zachte liefdevolle beminnen werd ik niet geil, eerder loom en ik had geen zin sex, maar achteraf blijk ik geen zin te hebben gehad in zulke sex.
Maar als ik dat afdwing betekend dat dat hij weer niet zijn manier van sex heeft en hij weer niet geniet, hij kan niets met een vluggertje kan daar niet van genieten.
We zijn dus verschillend maar beide geen slechte minnaars, we maken simpel bij elkaar niet dat gene los.
Toen dachten we wel eens dat ik frigide was achteraf zei mijn man, jij bent niet de gene die moeite heeft met sex, ik ben dat.
Had hij maar geforceerd, maar dan deed hj het weer voor mij en was het weer niet zijn ding, dan ga je beide op je tenen lopen om de ander dat gene te geven wat die wil maar heeft 1 van beide dus nooit wat die wil.
dus tuurlijk kan TO doen wat zij fijn vind maar dat geeft hem dus niet die geile passievolle beestachtige sex. en als zij haar best gaat doen zal het voelen of ze het voor hem doet maar weet hij dat zij er niet van geniet.
vaal als je dan het wel kan beleven op de manier die bij je past geniet je ook weer van wat je samen bent zonder dat je partner op zijn tenen moet lopen.
het is als gek zijn op tennis spelen, je kunt als partner willen dt je man dat met jou doet, maar hebt er niet de feeling voor.
gevolg zal zijn dat je man alle ballen naar je toe speelt en dat jij je in het zweet werkt ze terug te spelen waar hij op 1 plek blijft staan.
zelf heb je gevoel een geweldige partij te hebben gegeven maar je man haalt er niet uit wat hij bv met iemand die die passie deelt eruit had gehaald. de 1 loopt op zijn tenen de ander krijgt dan nog niet wat die wil.
tot je met de buurman gaat spelen en op gelijk level zit en dan kun je ineens samen wel genieten van een recretief partijtje tennis juist omdat je het soms elders op top nivaeu beleefd kun je weer genieten van even een balletje over slaan met elkaar.
Dat verwoord je heel mooi, doddie!
Dat wat tussen joui en jouw man vroeger speelde speelt misschien bij me en mijn vrouw ook (realiseerde ik me ineens, na een aantal keer terugdenken aan je bericht, de afgelopen dagen).
Ik ga je post uitprinten en straks met haar bespreken
het is vaak niet eens slechte sex maar niet jouw manier van sex.
Ik heb ook een lage sexdrive gehad, maar als ik in tijdschriften las had ik een man waar elke vrouw van droomde. Niet forceren, massage, iets liefs zeggen,dingen voor me doen enz.
daar lag het dus niet aan dacht ik.
tot ik door dat ik met andere ging sexen (In clubs en door te swingen_) er achter kwam hoe anders ik in elkaar zat dan hij.
Hij moet loskomen, vertrouwen hebben is zelfs wat geremd en ik kom los bij een man die me neemt die me vrouw laat voelen die passie heeft, door zijn wat zachte liefdevolle beminnen werd ik niet geil, eerder loom en ik had geen zin sex, maar achteraf blijk ik geen zin te hebben gehad in zulke sex.
Maar als ik dat afdwing betekend dat dat hij weer niet zijn manier van sex heeft en hij weer niet geniet, hij kan niets met een vluggertje kan daar niet van genieten.
We zijn dus verschillend maar beide geen slechte minnaars, we maken simpel bij elkaar niet dat gene los.
Toen dachten we wel eens dat ik frigide was achteraf zei mijn man, jij bent niet de gene die moeite heeft met sex, ik ben dat.
Had hij maar geforceerd, maar dan deed hj het weer voor mij en was het weer niet zijn ding, dan ga je beide op je tenen lopen om de ander dat gene te geven wat die wil maar heeft 1 van beide dus nooit wat die wil.
dus tuurlijk kan TO doen wat zij fijn vind maar dat geeft hem dus niet die geile passievolle beestachtige sex. en als zij haar best gaat doen zal het voelen of ze het voor hem doet maar weet hij dat zij er niet van geniet.
vaal als je dan het wel kan beleven op de manier die bij je past geniet je ook weer van wat je samen bent zonder dat je partner op zijn tenen moet lopen.
het is als gek zijn op tennis spelen, je kunt als partner willen dt je man dat met jou doet, maar hebt er niet de feeling voor.
gevolg zal zijn dat je man alle ballen naar je toe speelt en dat jij je in het zweet werkt ze terug te spelen waar hij op 1 plek blijft staan.
zelf heb je gevoel een geweldige partij te hebben gegeven maar je man haalt er niet uit wat hij bv met iemand die die passie deelt eruit had gehaald. de 1 loopt op zijn tenen de ander krijgt dan nog niet wat die wil.
tot je met de buurman gaat spelen en op gelijk level zit en dan kun je ineens samen wel genieten van een recretief partijtje tennis juist omdat je het soms elders op top nivaeu beleefd kun je weer genieten van even een balletje over slaan met elkaar.
Dat verwoord je heel mooi, doddie!
Dat wat tussen joui en jouw man vroeger speelde speelt misschien bij me en mijn vrouw ook (realiseerde ik me ineens, na een aantal keer terugdenken aan je bericht, de afgelopen dagen).
Ik ga je post uitprinten en straks met haar bespreken
zondag 6 maart 2011 om 21:22
voor ons is het nu ook opgelost maar toen wist ik dit niet, ik snapte het zelf niet, heb er om gehuilt, gebeden dat ik niet gewoon zin kon hebben want dan was het allemaal zo simpel, en mijn man wilde niet dat ik het voor hem deed, hij wilde vrijen met een vrouw die ook zin had, Hij zei dat hij dan wel 2 handjes had die het ook voor hem oplostte, waarom mij er mee lastig vallen dat hij zin had?
En ik kon er de vinger niet op leggen, maar nu wel en het doet me dan ook goed dat ik andere daar misschien mee op weg kan brengen de achtergrond te ontdekken en weet je wat hte is dan kan het oplossen mogelijk zijn.
En ik kon er de vinger niet op leggen, maar nu wel en het doet me dan ook goed dat ik andere daar misschien mee op weg kan brengen de achtergrond te ontdekken en weet je wat hte is dan kan het oplossen mogelijk zijn.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
zondag 6 maart 2011 om 21:45
Precies Doddie, denk er precies zo over en voelde precies zoals jij het verwoord hebt. Kon ook de vinger er niet op leggen en is jammer dat ik toen niet wist wat ik nu weet..
Dus als mensen dit wel tijdig inzien, kan het hopelijk een zetje geven in de richting van waar het hem in zit.
Heel helder neergezet!
Dus als mensen dit wel tijdig inzien, kan het hopelijk een zetje geven in de richting van waar het hem in zit.
Heel helder neergezet!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 8 maart 2011 om 01:57
@Suzy65
Pfffff Suzy... wat een bericht, en wat ontzettend herkenbaar, maar dan als "de man van". Tuurlijk is dat "invullen" van mij, want ik kan nog steeds niet weten hoe mijn vrouw er in zat, en wat zij voelde en dacht.
Bij deze een korte achtergrond. Ik ben ruim 20 jaar getrouwd geweest, en de sex is nooit erg goed geweest ("standaard sex" beschrijft het wel een beetje), en dat is alleen maar erger en vooral minder geworden. De laatste 10 jaar hadden we eens in de paar jaar sex (de laatste keer was bijna 5 jaar geleden).
Ik was daar al 20 jaar geleden niet blij mee, hoewel het toen wel een beetje beter was. Ik ben niet iemand die makkelijk de confrontatie aangaat, maar heb toch regelmatig aangegeven dat ik er niet gelukkig mee was, en dat ik graag zou willen dat we er iets aan zouden veranderen, b.v. met therapie. Ik heb dat op verschillende manieren willen brengen, en nooit te verwijtend, of het als haar probleem willen afschilderen, maar dat zal vast niet altijd gelukt zijn, en ze heeft dat ongetwijfeld zo gevoeld.
En daar komt nou dat stuk herkenning. Mijn vrouw kon en wilde daar nooit over praten, met nadruk op kon (denk ik). Ik weet vrij zeker dat zij het graag anders had gewild, maar het echt niet kon. Ze kon er niet over praten, therapie vond ze veeel te eng, dus wilde ze dat nooit. Ik heb het echt geprobeerd, iedere keer weer. Ook met email of brieven. Soms luchtig, soms serieus.
Ik heb nooit sex willen afdwingen, al helemaal niet onder dreiging van vreemdgaan of een scheiding. Sex moet je willen met elkaar vind ik, maar het doet wel verdomd pijn als die ander dat niet lijkt te (kunnen) willen, en het wel goed vind zo (het vermijdingsgedrag wat Suzy beschijft). Achteraf weet ik wat ik wel had kunnen "afdwingen", door de relatie op scherp te zetten. Ik had kunnen afdwingen om er toch echt over te praten en samen hulp te zoeken. Of het geholpen zou hebben weet ik niet...
Uiteindelijk is de bom een jaar geleden gebarsten. Ik ben zeker niet trots op alles wat ik gedaan heb, maar ik wilde toen echt niet meer verder. Zij dacht dat we er nog wel uit konden komen maar wilde er niet over praten. Zelfs toen wilde ik nog wel therapie proberen, en heb daar 2 maanden aan moeten trekken voor zij kon en wilde, terwijl de spanning om te snijden was en we al huizen aan het kijken waren. In de therapie hebben we gekozen om het heel serieus toch weer te proberen. Proberen de relatie te redden, contact en intimiteit op te bouwen. Geen sex, daar hoopte ik echt niet op een verbetering binnen een jaar, maar vooral communiceren, en fysieke intimiteit.
Na een half jaar therapie was er weinig verbeterd. Misschien een half uurtje over gevoelens kunnen praten per week, omdat het moest, en contact voelde nog steeds beladen. Verder gingen we (en gaan we) prima met elkaar om, als het maar niet om gevoelens en intimiteit gaat. Ik kwam er toen ook achter hoe erg ik mij zelf kwijt was geraakt in 20 jaar, en toen was het voor ons beiden op. De keuze om uit elkaar te gaan was een opluchting, hoe pijnlijk ook.
Ik woon nu 3 maanden op mijzelf. Ik ben niet ongelukkig en zie de toekomst hoopvol tegemoet, maar weet ook dat het niet altijd makkelijk zal zijn. Ik zie het verdriet bij mijn vrouw (we zijn nog niet officieel gescheiden), en weet dat zij liever het vermijden van de afgelopen 10 jaar had doorgezet. Ik ben niet kwaad op haar. Ik weet dat ik achteraf gezien dingen anders had kunnen doen (met name veel harder doorzetten op toch dingen bespreken). Ik weet ook dat zij echt wel wilde, maar het gewoon niet kon, en ook dat gevoel gewoon niet kende. Dat laatste, dat raakte mij zo in de post van Suzy. Ik heb een aantal zinnen die ik zo herken in de post dikgedrukt, hoewel dat eigenlijk de hele post had kunnen zijn.
Ik hoop dat dit niet al te raar of egocentrisch over komt. Ik pretendeer niet te weten wat mijn vrouw precies dacht of bezig hield, maar ik herkende hoe ik het zo'n lange tijd ervaren heb. Ik heb heel lang gedacht (of moest het van mijzelf vinden), dat ook zonder sex de relatie goed kon zijn, dat dat niet belangrijk genoeg was om uit elkaar te gaan. Misschien heb ik mij zelf voor de gek gehouden. Uiteindelijk ging het ook om veel meer dan sex alleen. Intimiteit, communicatie, ruimte, je zelf kunnen zijn. Het doet pijn, als die dingen niet lukken, terwijl je verder heel goed met elkaar om kan gaan.
quote:Suzy65 schreef op 05 maart 2011 @ 22:58:
@Frustie: ik herken haar wel van de vrouw die ik vroeger was in mijn (lange) relatie. Op diverse soortgelijke topics hierover (geen zin enz) heb ik gereageerd. Het zit niet in jou, maar in haarzelf, als ik het zo lees. Het ligt niet aan de relatie, het zijn haar remmingen die haar belemmeren echt te genieten en passievol te (kunnen) zijn en dan is seks ook niet echt leuk (been there). En gaat zelfs tegenstaan. Om welke reden dan ook heeft zij geen seksuele connectie met zichzelf en dat had ik ook niet.
Dus ook geen (eigen) zin, laat staan initiatief. LIjkt alsof ze seks heeft om jou tevreden te houden en kan zij heel goed leven zonder. Dat is geen vaste karaktertrek, oid. Ze weet gewoon niet beter en al die ideetjes en variaties zeggen haar dus ook niks. Ik weet hoe moeilijk het is om iemand opgewonden te krijgen, die geen sjoege geeft.
Ik herken ook het vermijdingsgedrag: (liever) niet willen zoenen &"laten we het maar ff afwerken dan hebben we dat weer gehad". Ook ik wil liefst fris en gedoucht zijn voor seks, maar ben niet vies van mezelf noch sperma noch andere dingen die je noemt, maar zonder opwinding seksen is zeer demotiverend. De kloof wordt alsmaar groter (wat je niet krijgt wordt alsmaar belangrijker en groter). Ook ik wou in het donker. Het heeft allemaal te maken met een geremde seksuele ontwikkeling of dingen uit het verleden (oa opvoeding en/of ervaringen). Seksuele overtuigingen zijn heel sterk en geremd zijn/schaamte betekent niet lekker in je vel zitten, ook al weet en merkt ze dat zelf niet. Ik ken het verschil inmiddels en mijn (inmiddels) ex kon daar weinig aan veranderen.
Je hoeft het hier niet bij te laten, ook al legt ze (logisch vanuit haar gezien) het probleem bij jou. Dat is uit verdediging, en ook dat zij haar beleving als normaal ziet, het is haar (enige) referentie, zoals zij seks voelt/ervaart. En zelf denkt dat ze nu eenmaal zo is.
Lees maar eens op andere topics over laag libido en geen zin in seks enz.
Heb niet alle reacties gelezen maar Paekzwart (blz 1) heeft zeker ook een punt. Soms zijn het onuitgesproken verwachtingen (van haar over jou) waar ze zich aan ergert, soms is het stress (baan combineren met kids en huishouden?), andere zorgen, schaamte over haar figuur, hormonen, pil, enz enz. Maar meestal is het toch een mentaal iets, waardoor die remmen erop zitten. Ze kan daarmee "vergroeid zijn", zo dat ze denkt "ik ben nu eenmaal zo". Kan ook zijn dat ze verborgen seksuele verlangens heeft waar ze niet over durft te praten (dat was oa in mijn geval zo), zich voor schaamt, denkt dat jij dat stom zal vinden, of heeft ze zoveel afstand van haar eigen seksualiteit dat ze niet eens weet wat haar wel kan opwinden.
Je zal toch moeten praten als je wil weten wat eraan ten grondslag ligt.. En dan op een niet-"eisende" of verwijtende manier. Allereerst moet ze zich veilig voelen dat met jou evt te bespreken, je moet garanderen dat je niks raar zal vinden of zal aanvallen, het is en blijft een gevoelig onderwerp, waar zij (en jij) kwetsbaar in zijn. Niemand wil dat de ander tekort komt en dat je je partner niet gelukkig maakt, je raakt een "onvermogen" of "tekortkoming" aan en dat is altijd wat pijnlijk.
Toch moet je je daardoor niet laten weerhouden om te proberen samen tot oplossingen te komen, desnoods mbv een relatie/sekstherapeut. Probeer ruimte te geven, maar geef het niet op als ze niet wil of kan praten. Mail desnoods aan elkaar. Vraag of ze fantasieen heeft en die wil schrijven aan je. Laat zien dat je graag wil dat zij ook geniet, dus maak het niet "een dienst aan jou bewijzen" of tekortschieten in jouw behoeften. Allereerst doet ze zichzelf tekort, al weet ze dat zelf niet.
Iemand opent zich nooit door voor het blok te zetten of te eisen (voor jouzelf). Vrouwen zijn voor een groot deel niet opgevoed om sexy te (mogen) zijn, maar voor een serieuze relatie, en kan best zijn dat zij dat seksuele en geile daarom afwijst, behalve wat zij "normaal"/passende seks vindt voor echtgenoten. Dat lust en passie en geilheid ook bij geliefden hoort, is soms al vroeg afgeleerd (ordi, afgelikte boterham, voor de "goedkope en makkelijke" vrouwen). Dat kan zo erin gehamerd zijn dat ze er zelf geen toegang meer toe heeft of kan vinden, snap je? En dit soort misverstanden leven op grote schaal nog steeds, waardoor veel mensen problemen hebben met "sletterig gedrag" in een serieuze relatie, als "nette echtgenote" doe je zoiets niet (vooroordelen en veroordelen). Kan best zijn dat ze het soort vriendinnen heeft dat met dezelfde ideeen is grootgebracht..opvoeding en omgeving (vriendenkring) doen meer dan je lief is.
Anyway, ik weet zelf wat mijn remmen waren en waarom (dat weet ik nu) en dan kan je er ook iets aan doen. Ik ken mijn fantasieen en angsten (voor intimiteit) en ben daar iets aan gaan doen (oa door het te durven en doen). Met licht aan en alles wat ik vermeed vind ik nu juist heerlijk (incl zoenen). Het kan dus!
Het belangrijkste is dat ik toestemming (van mijzelf allereerst) nodig had om lust te mogen voelen en de sexy vrouw in mij "te bevrijden". Ik had vooral een andere manier van opwarmen nodig, om in de stemming te komen.. (niet strelen bijv) en mijn hele kijk op seks te veranderen (seks met lust is okee en hoort zelfs, als je volwassen bent). Dat seks en intimiteit lekker en goed is, erbij hoort, ipv eng. Die controle (beheersing) laten gaan is heel eng, zeker voor heel rationele perfectionisten en zeker als ze iemand is, die het belangrijk vindt wat anderen van haar denken/vinden, zoals jij.
Het is een weg naar binnen en die kan je alleen voor jezelf afleggen, moet ze zelf willen. Dus kan je alleen een open klimaat scheppen, waarin ze zichzelf mag zijn (en geloof me, dit is niet jezelf zijn, het is een beperkt deel van jezelf). Lees ook eens op het topic "slapende lust.." en andere over dit onderwerp, hoe anderen dit (soms succesvol) hebben aangepakt.
Succes, ik weet dat het meestal mogelijk is, wat het ook is dat haar afremt.. Ik herken de patronen, maar ieder heeft eigen redenen/motieven om dat heel diep weg te hebben gestopt, zo diep dat ze er zelf niet zomaar meer bij kan misschien. Jij moet ervoor zorgen dat ze het nut voor zichzelf inziet, dat ze zich beperkt en dat je wil dat zij in staat is passie en genot te voelen. In feite is ze hierdoor een "mindere versie" van zichzelf dan ze zou kunnen zijn. Als ze echt niet wil, kan je alleen maar accepteren, maar ik zou het zeker op een positieve manier proberen te prikkelen.. Niet eisen dat ze passievol is, maar toestaan dat ze zo wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Geen garantie dat het werkt, maar een veilige, open en milde sfeer is altijd beter (stimuleren ipv iets eisen wat ze misschien niet zomaar zelf kan veranderen).
Pfffff Suzy... wat een bericht, en wat ontzettend herkenbaar, maar dan als "de man van". Tuurlijk is dat "invullen" van mij, want ik kan nog steeds niet weten hoe mijn vrouw er in zat, en wat zij voelde en dacht.
Bij deze een korte achtergrond. Ik ben ruim 20 jaar getrouwd geweest, en de sex is nooit erg goed geweest ("standaard sex" beschrijft het wel een beetje), en dat is alleen maar erger en vooral minder geworden. De laatste 10 jaar hadden we eens in de paar jaar sex (de laatste keer was bijna 5 jaar geleden).
Ik was daar al 20 jaar geleden niet blij mee, hoewel het toen wel een beetje beter was. Ik ben niet iemand die makkelijk de confrontatie aangaat, maar heb toch regelmatig aangegeven dat ik er niet gelukkig mee was, en dat ik graag zou willen dat we er iets aan zouden veranderen, b.v. met therapie. Ik heb dat op verschillende manieren willen brengen, en nooit te verwijtend, of het als haar probleem willen afschilderen, maar dat zal vast niet altijd gelukt zijn, en ze heeft dat ongetwijfeld zo gevoeld.
En daar komt nou dat stuk herkenning. Mijn vrouw kon en wilde daar nooit over praten, met nadruk op kon (denk ik). Ik weet vrij zeker dat zij het graag anders had gewild, maar het echt niet kon. Ze kon er niet over praten, therapie vond ze veeel te eng, dus wilde ze dat nooit. Ik heb het echt geprobeerd, iedere keer weer. Ook met email of brieven. Soms luchtig, soms serieus.
Ik heb nooit sex willen afdwingen, al helemaal niet onder dreiging van vreemdgaan of een scheiding. Sex moet je willen met elkaar vind ik, maar het doet wel verdomd pijn als die ander dat niet lijkt te (kunnen) willen, en het wel goed vind zo (het vermijdingsgedrag wat Suzy beschijft). Achteraf weet ik wat ik wel had kunnen "afdwingen", door de relatie op scherp te zetten. Ik had kunnen afdwingen om er toch echt over te praten en samen hulp te zoeken. Of het geholpen zou hebben weet ik niet...
Uiteindelijk is de bom een jaar geleden gebarsten. Ik ben zeker niet trots op alles wat ik gedaan heb, maar ik wilde toen echt niet meer verder. Zij dacht dat we er nog wel uit konden komen maar wilde er niet over praten. Zelfs toen wilde ik nog wel therapie proberen, en heb daar 2 maanden aan moeten trekken voor zij kon en wilde, terwijl de spanning om te snijden was en we al huizen aan het kijken waren. In de therapie hebben we gekozen om het heel serieus toch weer te proberen. Proberen de relatie te redden, contact en intimiteit op te bouwen. Geen sex, daar hoopte ik echt niet op een verbetering binnen een jaar, maar vooral communiceren, en fysieke intimiteit.
Na een half jaar therapie was er weinig verbeterd. Misschien een half uurtje over gevoelens kunnen praten per week, omdat het moest, en contact voelde nog steeds beladen. Verder gingen we (en gaan we) prima met elkaar om, als het maar niet om gevoelens en intimiteit gaat. Ik kwam er toen ook achter hoe erg ik mij zelf kwijt was geraakt in 20 jaar, en toen was het voor ons beiden op. De keuze om uit elkaar te gaan was een opluchting, hoe pijnlijk ook.
Ik woon nu 3 maanden op mijzelf. Ik ben niet ongelukkig en zie de toekomst hoopvol tegemoet, maar weet ook dat het niet altijd makkelijk zal zijn. Ik zie het verdriet bij mijn vrouw (we zijn nog niet officieel gescheiden), en weet dat zij liever het vermijden van de afgelopen 10 jaar had doorgezet. Ik ben niet kwaad op haar. Ik weet dat ik achteraf gezien dingen anders had kunnen doen (met name veel harder doorzetten op toch dingen bespreken). Ik weet ook dat zij echt wel wilde, maar het gewoon niet kon, en ook dat gevoel gewoon niet kende. Dat laatste, dat raakte mij zo in de post van Suzy. Ik heb een aantal zinnen die ik zo herken in de post dikgedrukt, hoewel dat eigenlijk de hele post had kunnen zijn.
Ik hoop dat dit niet al te raar of egocentrisch over komt. Ik pretendeer niet te weten wat mijn vrouw precies dacht of bezig hield, maar ik herkende hoe ik het zo'n lange tijd ervaren heb. Ik heb heel lang gedacht (of moest het van mijzelf vinden), dat ook zonder sex de relatie goed kon zijn, dat dat niet belangrijk genoeg was om uit elkaar te gaan. Misschien heb ik mij zelf voor de gek gehouden. Uiteindelijk ging het ook om veel meer dan sex alleen. Intimiteit, communicatie, ruimte, je zelf kunnen zijn. Het doet pijn, als die dingen niet lukken, terwijl je verder heel goed met elkaar om kan gaan.
quote:Suzy65 schreef op 05 maart 2011 @ 22:58:
@Frustie: ik herken haar wel van de vrouw die ik vroeger was in mijn (lange) relatie. Op diverse soortgelijke topics hierover (geen zin enz) heb ik gereageerd. Het zit niet in jou, maar in haarzelf, als ik het zo lees. Het ligt niet aan de relatie, het zijn haar remmingen die haar belemmeren echt te genieten en passievol te (kunnen) zijn en dan is seks ook niet echt leuk (been there). En gaat zelfs tegenstaan. Om welke reden dan ook heeft zij geen seksuele connectie met zichzelf en dat had ik ook niet.
Dus ook geen (eigen) zin, laat staan initiatief. LIjkt alsof ze seks heeft om jou tevreden te houden en kan zij heel goed leven zonder. Dat is geen vaste karaktertrek, oid. Ze weet gewoon niet beter en al die ideetjes en variaties zeggen haar dus ook niks. Ik weet hoe moeilijk het is om iemand opgewonden te krijgen, die geen sjoege geeft.
Ik herken ook het vermijdingsgedrag: (liever) niet willen zoenen &"laten we het maar ff afwerken dan hebben we dat weer gehad". Ook ik wil liefst fris en gedoucht zijn voor seks, maar ben niet vies van mezelf noch sperma noch andere dingen die je noemt, maar zonder opwinding seksen is zeer demotiverend. De kloof wordt alsmaar groter (wat je niet krijgt wordt alsmaar belangrijker en groter). Ook ik wou in het donker. Het heeft allemaal te maken met een geremde seksuele ontwikkeling of dingen uit het verleden (oa opvoeding en/of ervaringen). Seksuele overtuigingen zijn heel sterk en geremd zijn/schaamte betekent niet lekker in je vel zitten, ook al weet en merkt ze dat zelf niet. Ik ken het verschil inmiddels en mijn (inmiddels) ex kon daar weinig aan veranderen.
Je hoeft het hier niet bij te laten, ook al legt ze (logisch vanuit haar gezien) het probleem bij jou. Dat is uit verdediging, en ook dat zij haar beleving als normaal ziet, het is haar (enige) referentie, zoals zij seks voelt/ervaart. En zelf denkt dat ze nu eenmaal zo is.
Lees maar eens op andere topics over laag libido en geen zin in seks enz.
Heb niet alle reacties gelezen maar Paekzwart (blz 1) heeft zeker ook een punt. Soms zijn het onuitgesproken verwachtingen (van haar over jou) waar ze zich aan ergert, soms is het stress (baan combineren met kids en huishouden?), andere zorgen, schaamte over haar figuur, hormonen, pil, enz enz. Maar meestal is het toch een mentaal iets, waardoor die remmen erop zitten. Ze kan daarmee "vergroeid zijn", zo dat ze denkt "ik ben nu eenmaal zo". Kan ook zijn dat ze verborgen seksuele verlangens heeft waar ze niet over durft te praten (dat was oa in mijn geval zo), zich voor schaamt, denkt dat jij dat stom zal vinden, of heeft ze zoveel afstand van haar eigen seksualiteit dat ze niet eens weet wat haar wel kan opwinden.
Je zal toch moeten praten als je wil weten wat eraan ten grondslag ligt.. En dan op een niet-"eisende" of verwijtende manier. Allereerst moet ze zich veilig voelen dat met jou evt te bespreken, je moet garanderen dat je niks raar zal vinden of zal aanvallen, het is en blijft een gevoelig onderwerp, waar zij (en jij) kwetsbaar in zijn. Niemand wil dat de ander tekort komt en dat je je partner niet gelukkig maakt, je raakt een "onvermogen" of "tekortkoming" aan en dat is altijd wat pijnlijk.
Toch moet je je daardoor niet laten weerhouden om te proberen samen tot oplossingen te komen, desnoods mbv een relatie/sekstherapeut. Probeer ruimte te geven, maar geef het niet op als ze niet wil of kan praten. Mail desnoods aan elkaar. Vraag of ze fantasieen heeft en die wil schrijven aan je. Laat zien dat je graag wil dat zij ook geniet, dus maak het niet "een dienst aan jou bewijzen" of tekortschieten in jouw behoeften. Allereerst doet ze zichzelf tekort, al weet ze dat zelf niet.
Iemand opent zich nooit door voor het blok te zetten of te eisen (voor jouzelf). Vrouwen zijn voor een groot deel niet opgevoed om sexy te (mogen) zijn, maar voor een serieuze relatie, en kan best zijn dat zij dat seksuele en geile daarom afwijst, behalve wat zij "normaal"/passende seks vindt voor echtgenoten. Dat lust en passie en geilheid ook bij geliefden hoort, is soms al vroeg afgeleerd (ordi, afgelikte boterham, voor de "goedkope en makkelijke" vrouwen). Dat kan zo erin gehamerd zijn dat ze er zelf geen toegang meer toe heeft of kan vinden, snap je? En dit soort misverstanden leven op grote schaal nog steeds, waardoor veel mensen problemen hebben met "sletterig gedrag" in een serieuze relatie, als "nette echtgenote" doe je zoiets niet (vooroordelen en veroordelen). Kan best zijn dat ze het soort vriendinnen heeft dat met dezelfde ideeen is grootgebracht..opvoeding en omgeving (vriendenkring) doen meer dan je lief is.
Anyway, ik weet zelf wat mijn remmen waren en waarom (dat weet ik nu) en dan kan je er ook iets aan doen. Ik ken mijn fantasieen en angsten (voor intimiteit) en ben daar iets aan gaan doen (oa door het te durven en doen). Met licht aan en alles wat ik vermeed vind ik nu juist heerlijk (incl zoenen). Het kan dus!
Het belangrijkste is dat ik toestemming (van mijzelf allereerst) nodig had om lust te mogen voelen en de sexy vrouw in mij "te bevrijden". Ik had vooral een andere manier van opwarmen nodig, om in de stemming te komen.. (niet strelen bijv) en mijn hele kijk op seks te veranderen (seks met lust is okee en hoort zelfs, als je volwassen bent). Dat seks en intimiteit lekker en goed is, erbij hoort, ipv eng. Die controle (beheersing) laten gaan is heel eng, zeker voor heel rationele perfectionisten en zeker als ze iemand is, die het belangrijk vindt wat anderen van haar denken/vinden, zoals jij.
Het is een weg naar binnen en die kan je alleen voor jezelf afleggen, moet ze zelf willen. Dus kan je alleen een open klimaat scheppen, waarin ze zichzelf mag zijn (en geloof me, dit is niet jezelf zijn, het is een beperkt deel van jezelf). Lees ook eens op het topic "slapende lust.." en andere over dit onderwerp, hoe anderen dit (soms succesvol) hebben aangepakt.
Succes, ik weet dat het meestal mogelijk is, wat het ook is dat haar afremt.. Ik herken de patronen, maar ieder heeft eigen redenen/motieven om dat heel diep weg te hebben gestopt, zo diep dat ze er zelf niet zomaar meer bij kan misschien. Jij moet ervoor zorgen dat ze het nut voor zichzelf inziet, dat ze zich beperkt en dat je wil dat zij in staat is passie en genot te voelen. In feite is ze hierdoor een "mindere versie" van zichzelf dan ze zou kunnen zijn. Als ze echt niet wil, kan je alleen maar accepteren, maar ik zou het zeker op een positieve manier proberen te prikkelen.. Niet eisen dat ze passievol is, maar toestaan dat ze zo wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Geen garantie dat het werkt, maar een veilige, open en milde sfeer is altijd beter (stimuleren ipv iets eisen wat ze misschien niet zomaar zelf kan veranderen).
dinsdag 8 maart 2011 om 07:27
@Vrolijkelieverd: wat een triest verhaal eigenlijk.. jammer dat het niets heeft uitgehaald allemaal, je hebt alles geprobeerd. Ik kom er later op terug, moet zo de deur uit.
Sterkte, liefde overwint niet alles, hoop dat je het allemaal alsnog gaat meemaken..
Sterkte, liefde overwint niet alles, hoop dat je het allemaal alsnog gaat meemaken..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 8 maart 2011 om 09:59
Ik vind ook dat TO maar te pas en te onpas is aangevallen.
Ik heb in de situatie gezeten van de vrouw van TO. Nu ben ik 180 graden gedraaid en het is fantastisch. We moesten er allebei wel hard voor werken. Ik denk dat iedereen wel die instinctieve/lossere seks kan hebben, maar dat dat bij vrouwen wel eens verborgen kan liggen onder veel lagen van schaamte, onzekerheid, ik mag niks sletterigs doen, ik weet zelf niet eens wat ik lekker vindt etc... Het is lastig om daar doorheen te prikken
Bij mij was alleen de laatste 'laag' een issue. Ik heb echt heeeele slechte minnaars in bed gehad. Er was er ook 1 die niet wist dat een vrouw nat moest zijn om haar te penetreren. Zeg maar dat niveau.Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen was dat echt zoveel beter dat ik dacht dat het niet beter kon en dat dit het lekkerste was. Ik kon hem dus ook niet vertellen wat ik wilde wat hij ging doen. In ons geval lette mijn vriend niet op mijn signalen en hij reageerde ook weinig als ik dat mondeling toelichtte. Toen hij dat 1 keer WEL had gedaan (perongelijk waarschijnlijk) heb ik echt uuuuren huilend op het bed gezeten. Wat kon ik mezelf en hem wel voor onze kop slaan zeg! Ik zit vrij makkelijk in elkaar qua seks namelijk, dus zo moeilijk was het allemaal niet. Ik heb toen een jaar lang heel de tijd weer op DIE manier van vrijen aangestuurd. Hij vond het verschrikkelijk vervelend. Hij is ongeduldig en wispelturig. Maar uiteindelijk hebben we nu de beste seks ooit, omdat ik vanuit dat punt dus ook andere dingen lekker ben gaan vinden. Het is wild en instinctief. We willen elkaar alles geven!
Ik denk dat zij zelf ook niet weet wat zij nou echt lekker vindt. Het is voor jou alleen moeilijk om die lagen er zelf allemaal af te pellen, maar het moet wel mogelijk zijn.
Beantwoordt nog even deze vraag TO: wordt ze wel eens helemaal gekgemaakt tijdens de seks? Dat je haar teased en teased en ze zowat zit te smeken om stimulatie of een orgasme? Er is voor de man veel geduld voor nodig, maar bij mij en vriendinnen was dat een erg goed uitgangspunt.
Ik heb in de situatie gezeten van de vrouw van TO. Nu ben ik 180 graden gedraaid en het is fantastisch. We moesten er allebei wel hard voor werken. Ik denk dat iedereen wel die instinctieve/lossere seks kan hebben, maar dat dat bij vrouwen wel eens verborgen kan liggen onder veel lagen van schaamte, onzekerheid, ik mag niks sletterigs doen, ik weet zelf niet eens wat ik lekker vindt etc... Het is lastig om daar doorheen te prikken
Bij mij was alleen de laatste 'laag' een issue. Ik heb echt heeeele slechte minnaars in bed gehad. Er was er ook 1 die niet wist dat een vrouw nat moest zijn om haar te penetreren. Zeg maar dat niveau.Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen was dat echt zoveel beter dat ik dacht dat het niet beter kon en dat dit het lekkerste was. Ik kon hem dus ook niet vertellen wat ik wilde wat hij ging doen. In ons geval lette mijn vriend niet op mijn signalen en hij reageerde ook weinig als ik dat mondeling toelichtte. Toen hij dat 1 keer WEL had gedaan (perongelijk waarschijnlijk) heb ik echt uuuuren huilend op het bed gezeten. Wat kon ik mezelf en hem wel voor onze kop slaan zeg! Ik zit vrij makkelijk in elkaar qua seks namelijk, dus zo moeilijk was het allemaal niet. Ik heb toen een jaar lang heel de tijd weer op DIE manier van vrijen aangestuurd. Hij vond het verschrikkelijk vervelend. Hij is ongeduldig en wispelturig. Maar uiteindelijk hebben we nu de beste seks ooit, omdat ik vanuit dat punt dus ook andere dingen lekker ben gaan vinden. Het is wild en instinctief. We willen elkaar alles geven!
Ik denk dat zij zelf ook niet weet wat zij nou echt lekker vindt. Het is voor jou alleen moeilijk om die lagen er zelf allemaal af te pellen, maar het moet wel mogelijk zijn.
Beantwoordt nog even deze vraag TO: wordt ze wel eens helemaal gekgemaakt tijdens de seks? Dat je haar teased en teased en ze zowat zit te smeken om stimulatie of een orgasme? Er is voor de man veel geduld voor nodig, maar bij mij en vriendinnen was dat een erg goed uitgangspunt.
dinsdag 8 maart 2011 om 15:25
quote:Suzy65 schreef op 08 maart 2011 @ 07:27:
@Vrolijkelieverd: wat een triest verhaal eigenlijk.. jammer dat het niets heeft uitgehaald allemaal, je hebt alles geprobeerd. Ik kom er later op terug, moet zo de deur uit.
Sterkte, liefde overwint niet alles, hoop dat je het allemaal alsnog gaat meemaken..
Ik heb geen seconde spijt van die relatietherapie. Het resultaat is dan niet echt anders geweest, maar ik heb er toch veel aan gehad. De duidelijke is dat ik weet (wij weten) dat we het echt geprobeerd hebben. Dat we het er niet zo maar bij hebben laten zitten, en ook echt oprecht geprobeerd hebben weer dichter bij elkaar te komen. des tebelangrijker omdat we ook samen een puber hebben, die het er niet makkelijk mee heeft.
Misschien nog wel belangrijker is dat ik in therapie ook heb ontdekt dat ik mij zelf echt heel erg kwijt was. Ik wist wel dat ik mij op diverse gebieden wegcijferde, maar niet dat het zo diep was. Van een sociale kluizenaar ben ik gedurende therapie weer veranderd in de vrolijke levensgenieter die ik vroeger was. Het is echt mooi om van diverse mensen (bekenden maar ook onbekenden) te horen hoe ik (weer) straal. Het is jammer dat mijn vrouw daar niet in mee is kunnen gaan. Ik heb niet de illusie dat ik er al ben, 25 jaar relatie zit heel diep, maar ik heb wel het idee dat ik op de goede weg ben.
Ik hoop het ook allemaal nog eens mee te maken. Ook die passievolle sex, waarbij je niet steeds twijfels hebt hoe je vrouw het ervaart, en daar maar mee bezig bent, maar waarbij je gewoon samen met elkaar geniet en je veilig voelt. Ik twijfel of ik te hoge verwachtingen heb, maar ik wil in ieder geval niet bij voorbaat settlen voor een vlak leven.
@Vrolijkelieverd: wat een triest verhaal eigenlijk.. jammer dat het niets heeft uitgehaald allemaal, je hebt alles geprobeerd. Ik kom er later op terug, moet zo de deur uit.
Sterkte, liefde overwint niet alles, hoop dat je het allemaal alsnog gaat meemaken..
Ik heb geen seconde spijt van die relatietherapie. Het resultaat is dan niet echt anders geweest, maar ik heb er toch veel aan gehad. De duidelijke is dat ik weet (wij weten) dat we het echt geprobeerd hebben. Dat we het er niet zo maar bij hebben laten zitten, en ook echt oprecht geprobeerd hebben weer dichter bij elkaar te komen. des tebelangrijker omdat we ook samen een puber hebben, die het er niet makkelijk mee heeft.
Misschien nog wel belangrijker is dat ik in therapie ook heb ontdekt dat ik mij zelf echt heel erg kwijt was. Ik wist wel dat ik mij op diverse gebieden wegcijferde, maar niet dat het zo diep was. Van een sociale kluizenaar ben ik gedurende therapie weer veranderd in de vrolijke levensgenieter die ik vroeger was. Het is echt mooi om van diverse mensen (bekenden maar ook onbekenden) te horen hoe ik (weer) straal. Het is jammer dat mijn vrouw daar niet in mee is kunnen gaan. Ik heb niet de illusie dat ik er al ben, 25 jaar relatie zit heel diep, maar ik heb wel het idee dat ik op de goede weg ben.
Ik hoop het ook allemaal nog eens mee te maken. Ook die passievolle sex, waarbij je niet steeds twijfels hebt hoe je vrouw het ervaart, en daar maar mee bezig bent, maar waarbij je gewoon samen met elkaar geniet en je veilig voelt. Ik twijfel of ik te hoge verwachtingen heb, maar ik wil in ieder geval niet bij voorbaat settlen voor een vlak leven.
woensdag 9 maart 2011 om 23:51
Alles wat jij graag wil, dat bestaat. Ik heb het hier ook. Ik beleef het en maak het mee. Maar probeer overal in de wereld datgene te vinden wat je nodig hebt. Het kan werkelijk op elke plek op de wereld gebeuren. Het overkomt je, je maakt het mee en je bent de gelukkigste. Maar in godsnaam, waarom plaats je je probleem hier????? Ga eens op vakantie naar bijvoorbeeld Egypte. En kijk je ogen uit naar al die Russische schonen. Geloof me, je wereld (Nederland) is echt te klein........
donderdag 10 maart 2011 om 06:07
quote:zomerland schreef op 09 maart 2011 @ 11:25:
Wat doe je er zelf aan? Toon jezelf eens uitdagend of verleidelijk voor haar. Scheer jezelf, draag een penisring, doe iets onverwachts voor haar en blijf zelf ook niet in de sleur hangen.Ik vraag me af hoeveel vrouwen je zo verleid, ik denk dat de meeste vrouwen er niet warm of koud van worden.
Wat doe je er zelf aan? Toon jezelf eens uitdagend of verleidelijk voor haar. Scheer jezelf, draag een penisring, doe iets onverwachts voor haar en blijf zelf ook niet in de sleur hangen.Ik vraag me af hoeveel vrouwen je zo verleid, ik denk dat de meeste vrouwen er niet warm of koud van worden.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 10 maart 2011 om 07:30
@Doddie: dat scheren kan nog wel prettig zijn bij bepaalde aktiviteiten, maar vind ik niet zo belangrijk en laat die ring maar zitten idd..
Als mannen zelf gaan bedenken wat vrouwen lekker/aantrekkelijk zullen vinden gaat het mis. Meestal gaat het vrouwen denk ik niet zozeer om lichamelijke aspecten, maar variatie, mentale verleidingsspel, enz.
Als mannen zelf gaan bedenken wat vrouwen lekker/aantrekkelijk zullen vinden gaat het mis. Meestal gaat het vrouwen denk ik niet zozeer om lichamelijke aspecten, maar variatie, mentale verleidingsspel, enz.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 10 maart 2011 om 08:49
donderdag 10 maart 2011 om 09:57
quote:Daedalus schreef op 10 maart 2011 @ 08:49:
Ik kan trouwens iedereen het boek "erotische intelligentie" van 'ester perel' aanraden. Het heeft mij veel inzichten gegeven in mijn eigen seksualiteit, maar ook in die van mijn vrouw en de verstikkende patronen waarin ze vastzit vanuit haar ovoeding en zelfbeeld.
Daar ben ik het helemaal mee eens, Daedalus!
Dat boek heb ik vorig jaar genoemd in het topic Slapende Lust etc.
Het heeft je dus wel veel inzichten gegeven, maar heeft het jullie ook geholpen? Is er iets veranderd?
Ik kan trouwens iedereen het boek "erotische intelligentie" van 'ester perel' aanraden. Het heeft mij veel inzichten gegeven in mijn eigen seksualiteit, maar ook in die van mijn vrouw en de verstikkende patronen waarin ze vastzit vanuit haar ovoeding en zelfbeeld.
Daar ben ik het helemaal mee eens, Daedalus!
Dat boek heb ik vorig jaar genoemd in het topic Slapende Lust etc.
Het heeft je dus wel veel inzichten gegeven, maar heeft het jullie ook geholpen? Is er iets veranderd?
donderdag 10 maart 2011 om 14:23
Tja, ik vind TO een beetje egoïstisch, een relatie is nl. veel meer dan seks. Ik sta al geruime tijd 'droog', samenloop van omstandigheden, zeg maar, waardoor mijn partner helemaal geen zin in seks meer heeft. Maar om dan meteen naar een niet terug te draaien oplossing te grijpen?
Nee, wij praten erover, hebben hulp gezocht en ik heb hoop dat het weer goed komt, zodat onze relatie weer 'volledig' is.
Zoiets kost tijden en soms moet je iets gewoon de tijd geven, iemand kan niet van de ene op de andere dag de knop omzetten.
Bij elke stap die je samen neemt moeten er keuzes gemaakt worden, uiteindelijk is de ultieme keuze, samen of alleen verder...
Nee, wij praten erover, hebben hulp gezocht en ik heb hoop dat het weer goed komt, zodat onze relatie weer 'volledig' is.
Zoiets kost tijden en soms moet je iets gewoon de tijd geven, iemand kan niet van de ene op de andere dag de knop omzetten.
Bij elke stap die je samen neemt moeten er keuzes gemaakt worden, uiteindelijk is de ultieme keuze, samen of alleen verder...
Het leven is mooi... Iedere dag weer!
donderdag 10 maart 2011 om 16:32
donderdag 10 maart 2011 om 17:00
Wellicht een beetje gechargeerd, om het meteen ego"istich te noemen. Maar iets minder slachtoffer spelenklinkt ook al vooringenomen, zonder dat te bedoelen. Immers, in het spel dat relatie heet zijn er twee spelers... Als het spel stil komt te liggen zal de ene speler de ander moeten overhalen het spel te hervatten...
Het leven is mooi... Iedere dag weer!
donderdag 10 maart 2011 om 17:52
Dat is vaak lastig als 1 het zo wel goed vind en het probleem niet ziet, dan zul je dus moeten duidelijk maken dat het aan de andere kant niet goed zit. en ik denk dat je dan met te veel begrip ook wel eens aan het korste eind trekt bij de gene die het wel best vind.
therapie voorstellen en verwachten als een relatie monogaam moet blijven omdat je dan voor de sex van elkaar afhankelijk bent.
De open of vrije relatie als je partner het niet wil en kan oplossen en je niet uit elkaar wil gaan.
Uit elkaar gaan
Of accepteren dat dit verschil er is en besluiten dat je er geen probleem meer van maakt.
therapie voorstellen en verwachten als een relatie monogaam moet blijven omdat je dan voor de sex van elkaar afhankelijk bent.
De open of vrije relatie als je partner het niet wil en kan oplossen en je niet uit elkaar wil gaan.
Uit elkaar gaan
Of accepteren dat dit verschil er is en besluiten dat je er geen probleem meer van maakt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
zaterdag 12 maart 2011 om 09:09
quote:Nova78 schreef op 11 maart 2011 @ 22:51:
@ vrolijkelieverd...ik vind je helemaal niet egoïstisch of raar. Integendeel.
Goed dat je jezelf aan het terugvinden bent.
Ik hoop dat er nog een keer wat moois op je pad komt! Dat verdien je!
@Nova, Suzy
Bedankt voor jullie lieve woorden. Ook al heb ik rationeel dit verhaal al 1000 keer in mijn hoofd afgedraaid, het blijft oprecht fijn om af en toe van anderen te horen, dat ik zelf ook mijn eigen wensen mag hebben.
Ik geloof ook zeker dat er nog veel moois op mijn pad komt, hoewel ik nog geen idee heb wat (of eigenlijk zeer uiteenlopende ideeen). Aan een kant wil ik me vooral niet meteen weer verliezen in een relatie, het is nog zo vers en 20 jaar huwelijk ben je niet zo maar "overheen". Ik denk dat ik "gewoon" wil "experimenteren" met vriendschap, liefde en sex. Aan de andere kant merk ik dat wat ik denk ik uiteindelijk wil toch wel liefdevolle gevoelsmatige sex is, en is het moeilijk daar soms geduld toe te hebben.
Nu wordt het wel erg offtopic. Ik heb vertrouwen in de toekomst, zie die vrolijk tegemoet, maar het is nog vers en soms moeilijk, en dan zijn zulke goede wensen van jullie wel fijn.
@ vrolijkelieverd...ik vind je helemaal niet egoïstisch of raar. Integendeel.
Goed dat je jezelf aan het terugvinden bent.
Ik hoop dat er nog een keer wat moois op je pad komt! Dat verdien je!
@Nova, Suzy
Bedankt voor jullie lieve woorden. Ook al heb ik rationeel dit verhaal al 1000 keer in mijn hoofd afgedraaid, het blijft oprecht fijn om af en toe van anderen te horen, dat ik zelf ook mijn eigen wensen mag hebben.
Ik geloof ook zeker dat er nog veel moois op mijn pad komt, hoewel ik nog geen idee heb wat (of eigenlijk zeer uiteenlopende ideeen). Aan een kant wil ik me vooral niet meteen weer verliezen in een relatie, het is nog zo vers en 20 jaar huwelijk ben je niet zo maar "overheen". Ik denk dat ik "gewoon" wil "experimenteren" met vriendschap, liefde en sex. Aan de andere kant merk ik dat wat ik denk ik uiteindelijk wil toch wel liefdevolle gevoelsmatige sex is, en is het moeilijk daar soms geduld toe te hebben.
Nu wordt het wel erg offtopic. Ik heb vertrouwen in de toekomst, zie die vrolijk tegemoet, maar het is nog vers en soms moeilijk, en dan zijn zulke goede wensen van jullie wel fijn.
zaterdag 12 maart 2011 om 12:38
@Vrolijkelieverd: heb en houd er vertrouwen in, de toekomst bedoel ik. Tuurlijk is het nu nog vers en ben je nog emotioneel met elkaar verbonden, scheiding of niet. Die draad moet nog doorgeknipt en dat duurt wel even. Als eea een plekje gekregen heeft (hopelijk toch ergens in je hart) zal je echt wel weer open staan voor het hele plaatje. Die 20 jaar zijn niet weggegooid of vergissing geweest, die horen bij je, anders zou je een deel van jezeelf ontkennen. Koester wat je daarvan kan meenemen aan fijne herinneringen en wat je aan liefde gedeeld hebt.
Ik snap dat je ongeduldig (want vrij) bent, maar ik zie het leven als een leerproces, dus je zal ook mindere ervaringen meemaken of moeten meemaken voordat je het totaalplaatje (hopelijk) tegenkomt. Als je dat incalculeert en je verwachtingen niet te hoog stelt, maar open staat voor het leven te gaan leven (met ups en downs) zal het echt wel op je pad komen!
Sterkte met je scheiding, laat eea bezinken, benut die tijd dat je alleen bent door jezelf goed te leren kennen, zodat je weet wat je een ander wel en niet te bieden hebt in de toekomst. Hardlopers zijn doodlopers, zeggen ze. Beetje experimenteren kan geen kwaad, zolang je evt teleurstelling inbouwt.. zoals je in een relatie niet altijd bevredigd wordt in seksuele/intieme zin, zal dat als single ook/zeker niet zo zijn. Je krijgt alleen meer kansen misschien, omdat je vrij bent om nieuwe ervaringen op te gaan doen en zelfs op te zoeken.
Ik snap dat je ongeduldig (want vrij) bent, maar ik zie het leven als een leerproces, dus je zal ook mindere ervaringen meemaken of moeten meemaken voordat je het totaalplaatje (hopelijk) tegenkomt. Als je dat incalculeert en je verwachtingen niet te hoog stelt, maar open staat voor het leven te gaan leven (met ups en downs) zal het echt wel op je pad komen!
Sterkte met je scheiding, laat eea bezinken, benut die tijd dat je alleen bent door jezelf goed te leren kennen, zodat je weet wat je een ander wel en niet te bieden hebt in de toekomst. Hardlopers zijn doodlopers, zeggen ze. Beetje experimenteren kan geen kwaad, zolang je evt teleurstelling inbouwt.. zoals je in een relatie niet altijd bevredigd wordt in seksuele/intieme zin, zal dat als single ook/zeker niet zo zijn. Je krijgt alleen meer kansen misschien, omdat je vrij bent om nieuwe ervaringen op te gaan doen en zelfs op te zoeken.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
