Thuis
alle pijlers
iets zeggen over huilbaby buren?
dinsdag 10 december 2024 om 08:36
Even advies gevraagd:
Wij hebben sinds een paar maanden nieuwe buren, ze zijn vrij op zichzelf (wat ik prima vind) en zo als het tot nu toe overkomt, nette mensen. Ze hebben een kindje van nog net geen 1 jaar, en het is een enorme huilbaby. Huilt echt uren op een dag/nacht.
Nu is het niet zo dat het echt overlast veroorzaakt, de huizen zijn goed geïsoleerd en wij hebben ook niet echt snel last van geluid. Dus het is geen overlast probleem. Maar ik zie die ouders als een soort van zombie koppel door het leven gaan, wat natuurlijk vrij logisch is want die mensen slapen niet.
Aan de ene kant denk ik nu: niet mee bemoeien, hou nou maar gewoon je mond, er is geen overlast en die mensen hebben het al zwaar dus als ik er iets van zeg voelen ze zich ook nog schuldig dat ze overlast veroorzaken (wat dus niet zo is) Aan de andere kant, een hart onder de riem is natuurlijk ook soms wel fijn, even horen dat het over gaat en dat buren er geen last van hebben. Ben dus even aan het twijfelen of ik er iets over zou zeggen.
Complicerende factor is dat het expats zijn en hun engels wel aardig is, maar niet heel vloeiend (nederlands spreken ze niet) dus als ik wat zeg weet ik niet zeker of de strekking ook overkomt zoals ik het bedoel.
Wat zouden jullie doen?
Wij hebben sinds een paar maanden nieuwe buren, ze zijn vrij op zichzelf (wat ik prima vind) en zo als het tot nu toe overkomt, nette mensen. Ze hebben een kindje van nog net geen 1 jaar, en het is een enorme huilbaby. Huilt echt uren op een dag/nacht.
Nu is het niet zo dat het echt overlast veroorzaakt, de huizen zijn goed geïsoleerd en wij hebben ook niet echt snel last van geluid. Dus het is geen overlast probleem. Maar ik zie die ouders als een soort van zombie koppel door het leven gaan, wat natuurlijk vrij logisch is want die mensen slapen niet.
Aan de ene kant denk ik nu: niet mee bemoeien, hou nou maar gewoon je mond, er is geen overlast en die mensen hebben het al zwaar dus als ik er iets van zeg voelen ze zich ook nog schuldig dat ze overlast veroorzaken (wat dus niet zo is) Aan de andere kant, een hart onder de riem is natuurlijk ook soms wel fijn, even horen dat het over gaat en dat buren er geen last van hebben. Ben dus even aan het twijfelen of ik er iets over zou zeggen.
Complicerende factor is dat het expats zijn en hun engels wel aardig is, maar niet heel vloeiend (nederlands spreken ze niet) dus als ik wat zeg weet ik niet zeker of de strekking ook overkomt zoals ik het bedoel.
Wat zouden jullie doen?
dinsdag 10 december 2024 om 11:00
ik denk niet dat ze dat zouden willen, zo goed kennen we elkaar niet, dus kind bij mij achterlaten is denk ik niet iets wat ze zouden doen (zou ik ook niet doen). Qua hulp lijken ze ook weinig te willen want we hadden al bijvoorbeeld aangeboden mee te helpen met grofvuil aan de straat zetten (dat mag hier alleen tussen 6 en 8 uur in de ochtend) en dat wilden ze niet, dat vonden ze onbeleefd van henzelf als wij daarmee zouden helpen.Ravintola schreef: ↑10-12-2024 10:28Of zouden ze openstaan dat jij de baby eens meeneemt een stuk lopen / boodschappen doen? (Als je daartoe bereid bent) Kan me voorstellen dat de ouders heel erg toe zijn aan een uurtje rust / bijslapen. Zonder netwerk is dat misschien wel waar ze het meeste aan hebben.
dinsdag 10 december 2024 om 11:03
Misschien kan je het huil-gedeelte een beetje in het midden laten maar gewoon eens een praatje aanknopen over hoe druk het is met een baby en verbouwing, dat je je dat nog wel kan herinneren van jouw eigen kind.
En dan aangeven dat je best een keertje met kind wil gaan wandelen (bijv.) zodat zij even tijd voor zichzelf hebben.
"Hey, hoe gaat het met jullie? Druk hè, de combinatie van verbouwen en een kleintje. Ik ga altijd graag een stukje wandelen als het lekker weer is, zal ik de kleine een keer meenemen in de wandelwagen zodat jullie even tijd voor jezelf hebben? Kan me nog goed herinneren dat ik zelf soms niet eens aan een warme kop koffie toe kwam."
Of aangeven dat jouw kind gek is op baby's dus dat die het leuk zou vinden om een keertje samen met jou met de baby te spelen.
En dan aangeven dat je best een keertje met kind wil gaan wandelen (bijv.) zodat zij even tijd voor zichzelf hebben.
"Hey, hoe gaat het met jullie? Druk hè, de combinatie van verbouwen en een kleintje. Ik ga altijd graag een stukje wandelen als het lekker weer is, zal ik de kleine een keer meenemen in de wandelwagen zodat jullie even tijd voor jezelf hebben? Kan me nog goed herinneren dat ik zelf soms niet eens aan een warme kop koffie toe kwam."
Of aangeven dat jouw kind gek is op baby's dus dat die het leuk zou vinden om een keertje samen met jou met de baby te spelen.
dinsdag 10 december 2024 om 11:04
ja dat speelt ook mee, ze zijn super beleefd en wij zijn een stuk ouder dan zij en dat lijkt nogal belangrijk te zijn in de manier van benaderen (ze komen uit Azie)
dinsdag 10 december 2024 om 11:05
Tegelijk met mijn berichtje over baby keertje meenemen dus dat is geen optie.florence13 schreef: ↑10-12-2024 11:00ik denk niet dat ze dat zouden willen, zo goed kennen we elkaar niet, dus kind bij mij achterlaten is denk ik niet iets wat ze zouden doen (zou ik ook niet doen). Qua hulp lijken ze ook weinig te willen want we hadden al bijvoorbeeld aangeboden mee te helpen met grofvuil aan de straat zetten (dat mag hier alleen tussen 6 en 8 uur in de ochtend) en dat wilden ze niet, dat vonden ze onbeleefd van henzelf als wij daarmee zouden helpen.
Maar dan houdt het denk ik ook wel een beetje op toch met wat je kan aanbieden. Hooguit een vriendelijke glimlach, kerstkaartje maar zou dan ook niet téveel blijven aandringen als ze zich generen om hulp te aanvaarden. Wel heel lief bedoeld van je!
dinsdag 10 december 2024 om 11:13
dinsdag 10 december 2024 om 11:16
dinsdag 10 december 2024 om 11:28
Ik vind dit echt superlief. Dat je vanuit je eigen worstelingen nu een ander iets wil geven.florence13 schreef: ↑10-12-2024 08:47dat het beter wordt en dat ze zich om de buren geen zorgen hoeven maken (ik heb me zelf intens schuldig gevoeld toen ik met een huilbaby zat)
Voor mezelf houd ik aan: als ik iets positiefs te zeggen heb, altijd doen.
Hulp vragen zullen ze zeker niet doen en verder hoef je er ook niets van te verwachten. Maar ik kan je verzekeren dat mensen soms jaren later nog met een warm gevoel terugdenken aan zoiets kleins. En misschien zelfs geinspireerd raken om hetzelfde ooit te doen voor hun buren. De wereld kan alle beetjes liefde gebruiken en dit komt gewoon recht uit je hart.
Maak het niet te zwaar, gewoon als je ze tegenkomt, of een keer als je te veel gekookt of iets lekkers gebakken hebt (als je ooit bakt?) het even afgeven?
dinsdag 10 december 2024 om 11:49
Ik denk dat je je gevoel hierin moet volgen. En een stukje betrokkenheid tonen waarmee je aangeeft 'ik zie jullie', kan m.i. niet verkeerd zijn. Natuurlijk niet overdrijven. Een paar woorden kunnen genoeg zijn. Het gaat er om dat het gemeend is en dat de ander dat ook zo voelt. Ik had geen huilbaby maar wel een plakbaby in coronatijd en veel onzekerheid. Mijn buurvrouw kwam langs met een klein cadeautje, bleef even en sloot af met: 'als het je een keer teveel wordt, mag je altijd aanbellen. Elke moeder kent die momenten'. Ik heb die opmerking als zoveel warmte ervaren. Ik heb nooit bij haar aangebeld, maar die erkenning die ze mij gaf met die opmerking deed me heel goed. Het is allemaal al zwaar genoeg voor je buren die ook nog expats zijn. De meeste culturen zijn ook stuk warmer dan de onze 
dinsdag 10 december 2024 om 11:56
Mijn zus had een huilbaby. Het duurde 4 maanden en van de een op de andere dag was het ook ineens over. Mijn zus vertelt nu nog weleens dat de buurvrouw ( Syrisch) aanbelde met een pannetje en zei in gebrekkig Nederlands: “ we hebben geen last, maar hier” en toen gaf ze dat pannetje met wat te eten.
Dat was het begin van een vriendschap die nu nog steeds hecht is.
Dat was het begin van een vriendschap die nu nog steeds hecht is.
dinsdag 10 december 2024 om 12:21
Ik zou ook gewoon een praatje maken. Kan me voorstellen dat de buren zich heel erg bezwaard voelen.
Hier hadden buren een huilbaby en de babykamer was naast mijn slaapkamer. Ja ik hoorde het maar het was niet zo hard dat ik er niet van kon slapen. Werd er alleen heel af en toe wakker van in de ochtend als het weekend was. Heb er nooit over geklaagd, vond het vooral vervelend voor de buren. Buren kwamen ook aan de deur om zich te verontschuldigen en zeiden dat ze er alles aan deden om de overlast te beperken. Heb toen aangegeven dat ik er geen last van had en wenste ze sterkte omdat het heel zwaar moest zijn.
Hier hadden buren een huilbaby en de babykamer was naast mijn slaapkamer. Ja ik hoorde het maar het was niet zo hard dat ik er niet van kon slapen. Werd er alleen heel af en toe wakker van in de ochtend als het weekend was. Heb er nooit over geklaagd, vond het vooral vervelend voor de buren. Buren kwamen ook aan de deur om zich te verontschuldigen en zeiden dat ze er alles aan deden om de overlast te beperken. Heb toen aangegeven dat ik er geen last van had en wenste ze sterkte omdat het heel zwaar moest zijn.
dinsdag 10 december 2024 om 12:52
dinsdag 10 december 2024 om 13:29
Ik zou niet proberen in te vullen voor een ander en het gewoon aanbieden. Als expats hebben ze waarschijnlijk weinig netwerk in de buurt en wie weet zeggen ze wel ja graag .florence13 schreef: ↑10-12-2024 11:00ik denk niet dat ze dat zouden willen, zo goed kennen we elkaar niet, dus kind bij mij achterlaten is denk ik niet iets wat ze zouden doen (zou ik ook niet doen). Qua hulp lijken ze ook weinig te willen want we hadden al bijvoorbeeld aangeboden mee te helpen met grofvuil aan de straat zetten (dat mag hier alleen tussen 6 en 8 uur in de ochtend) en dat wilden ze niet, dat vonden ze onbeleefd van henzelf als wij daarmee zouden helpen.
dinsdag 10 december 2024 om 13:30
Ach gossie, wat lief.Johanna67 schreef: ↑10-12-2024 11:56Mijn zus had een huilbaby. Het duurde 4 maanden en van de een op de andere dag was het ook ineens over. Mijn zus vertelt nu nog weleens dat de buurvrouw ( Syrisch) aanbelde met een pannetje en zei in gebrekkig Nederlands: “ we hebben geen last, maar hier” en toen gaf ze dat pannetje met wat te eten.
Dat was het begin van een vriendschap die nu nog steeds hecht is.
Snap TO wel, maar ik zou me gewoon richten op vriendelijk contact, en minder met de nadruk over de huilbaby.
dinsdag 10 december 2024 om 13:56
Wat is dit een lieve post! Woord voor woord met je eens. De wereld wordt nooit slechter van vriendelijkheid.bijtie schreef: ↑10-12-2024 11:28Ik vind dit echt superlief. Dat je vanuit je eigen worstelingen nu een ander iets wil geven.
Voor mezelf houd ik aan: als ik iets positiefs te zeggen heb, altijd doen.
Hulp vragen zullen ze zeker niet doen en verder hoef je er ook niets van te verwachten. Maar ik kan je verzekeren dat mensen soms jaren later nog met een warm gevoel terugdenken aan zoiets kleins. En misschien zelfs geinspireerd raken om hetzelfde ooit te doen voor hun buren. De wereld kan alle beetjes liefde gebruiken en dit komt gewoon recht uit je hart.
Maak het niet te zwaar, gewoon als je ze tegenkomt, of een keer als je te veel gekookt of iets lekkers gebakken hebt (als je ooit bakt?) het even afgeven?
dinsdag 10 december 2024 om 13:58
Ik zou denk ik een keer een praatje maken en vragen hoe het gaat. En als ze ooit hulp nodig hebben ze het altijd mogen zeggen. Dat de baby fase niet altijd makkelijk is maar dat het meestal steeds makkelijker wordt. Iets meer algemeenflorence13 schreef: ↑10-12-2024 11:04ja dat speelt ook mee, ze zijn super beleefd en wij zijn een stuk ouder dan zij en dat lijkt nogal belangrijk te zijn in de manier van benaderen (ze komen uit Azie)
dinsdag 10 december 2024 om 14:06
Ik zag het ook
Voor iedereen een groene tuin
dinsdag 10 december 2024 om 14:11
in ons vorige huis ben ik wel eens met de huil/krijs baby van de buren gaan wandelen, niet omdat ik nu zo'n enorm pedagogisch opvoedwonder ben hoor, verre van dat, maar dan kon de moeder wel even een uurtje slaap pakken.
Als je zo iets voor hen kunt doen bijv op termijn als je elkaar wat beter kent dan kan dat wel heel erg helpen natuurlijk!
Wij zijn inmiddels verhuisd en die mensen van toen ook, naar het buitenland en we hebben af en toe nog contact, en voor de baby in kwestie (die inmiddels 10 jaar is ) ben ik dus 'de wandeltante' haha.
Dus voor nu zou ik proberen een beetje betere band met deze mensen op te bouwen en wie weet dat je dan op termijn een helpende hand kunt zijn voor ze.
Als je zo iets voor hen kunt doen bijv op termijn als je elkaar wat beter kent dan kan dat wel heel erg helpen natuurlijk!
Wij zijn inmiddels verhuisd en die mensen van toen ook, naar het buitenland en we hebben af en toe nog contact, en voor de baby in kwestie (die inmiddels 10 jaar is ) ben ik dus 'de wandeltante' haha.
Dus voor nu zou ik proberen een beetje betere band met deze mensen op te bouwen en wie weet dat je dan op termijn een helpende hand kunt zijn voor ze.
dinsdag 10 december 2024 om 23:12
dinsdag 10 december 2024 om 23:14
Heel aardig. En mochten ze vragen of beginnen over het gehuil. Dan kan je gelijk zeggen dat je er geen last van hebt maar dat het vast pittig voor ze is.florence13 schreef: ↑10-12-2024 10:58ik denk dat ik inderdaad ga voor mooie nieuwjaarskaart met iets leuks kleins voor baby en verder mijn mond hou, want ik ben toch bang dat ze het als kritiek opvatten terwijl het dat echt niet is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
