Thuis
alle pijlers
Welke meuk ga jij erven?
dinsdag 2 december 2025 om 15:33
Luchtig topic (hopelijk). Een vriendin vertelde laatst dat er een heel groot olieverf naaktportret van haar moeder bestaat. Die hangt al vijftig jaar in de slaapkamer van haar ouders. Maar wat moet je er zelf later mee? Naar de kringloop is harteloos, je eigen slaapkamer is ongemakkelijk en dan heb ik het nog niet eens over de woonkamer. ("Dag buurman. Ja inderdaad, uit dat geboortekanaal ben ik ooit gekomen.")
Zelf mag ik me in de toekomst verheugen op een postzegel- en muntenverzameling waarvan de samensteller in de jaren 80/90 ervan overtuigd was dat het ooit zeer veel geld waard zou zijn. De verzamelingen zijn al minstens twintig jaar niet meer aangevuld, het staat alleen maar ergens stof te vangen.
Wat krijg jij ooit later in je bezit? De 200 kerststallen van oma? Star Trek-videobanden? En wat zijn je plannen ermee?
Zelf mag ik me in de toekomst verheugen op een postzegel- en muntenverzameling waarvan de samensteller in de jaren 80/90 ervan overtuigd was dat het ooit zeer veel geld waard zou zijn. De verzamelingen zijn al minstens twintig jaar niet meer aangevuld, het staat alleen maar ergens stof te vangen.
Wat krijg jij ooit later in je bezit? De 200 kerststallen van oma? Star Trek-videobanden? En wat zijn je plannen ermee?
maandag 8 december 2025 om 15:30
Nee, integendeel. Ik vind het juist een fijne gedachte dat er toch weer mensen blij worden van die ouwe spulletjes. Dat het merendeel niet bij de kringloop terecht komt maar op de stort vind ik een stuk sneuer, maar aan de andere kant is dat ook niet te vermijden lijkt me.
Graftak!
maandag 8 december 2025 om 15:37
Maar dat weet je van te voren niet hè. Voor hetzelfde geld staat het járen bij de kringloopwinkel. Geen hond die het hebben wil. Of inderdaad, het belandt al per direct op de stort. Mij houdt dat in elk geval wel tegen om überhaupt te beginnen met iets te kopen. Wat jammer is, want eigenlijk houd ik juist van hele volle huizen. Ik kan die gedachte alleen maar niet loslaten. En zou dat natuurlijk helemaal niet erg moeten vinden (ik merk er zelf tenslotte toch niks meer van) maar toch, het vormt een drempel en maakt het kopen van iets, wat dan ook, minder leuk.Lady*Voldemort schreef: ↑08-12-2025 15:30Nee, integendeel. Ik vind het juist een fijne gedachte dat er toch weer mensen blij worden van die ouwe spulletjes. Dat het merendeel niet bij de kringloop terecht komt maar op de stort vind ik een stuk sneuer, maar aan de andere kant is dat ook niet te vermijden lijkt me.
maandag 8 december 2025 om 15:53
Nee, ik heb daar totaal geen last van. Maar ik snap je gevoel wel, want ik word dan weer ontzettend verdrietig van echte kerstbomen die daar op zo'n kwekerij een paar jaar lang dapper staan te groeien en vervolgens na drie weken ergens in huis te hebben gestaan op de brandstapel worden geflikkerd. Dus zo hebben we allemaal watDala schreef: ↑08-12-2025 15:37Maar dat weet je van te voren niet hè. Voor hetzelfde geld staat het járen bij de kringloopwinkel. Geen hond die het hebben wil. Of inderdaad, het belandt al per direct op de stort. Mij houdt dat in elk geval wel tegen om überhaupt te beginnen met iets te kopen. Wat jammer is, want eigenlijk houd ik juist van hele volle huizen. Ik kan die gedachte alleen maar niet loslaten. En zou dat natuurlijk helemaal niet erg moeten vinden (ik merk er zelf tenslotte toch niks meer van) maar toch, het vormt een drempel en maakt het kopen van iets, wat dan ook, minder leuk.
Graftak!
maandag 8 december 2025 om 15:55
En dit is vaak een dilemma waar je tegenaan loopt. Je kan niet alles hergebruiken wat iemand achter laat. En soms is het ook ongelofelijke kapitaalvernietiging. Toen mijn vader dit voorjaar overleed had hij nog voor een fortuin aan medicijnen liggen die officieel niet doorgegeven mochten worden. Of zijn kleding: niemand die in zijn kleding kon/wilde lopen, maar het is zo zonde om dat dan maar weg te gooien. Dat hebben we gelukkig ook niet hoeven doen. Zijn boeken zijn voor een deel wel weggedaan, maar die waren ook niet meer kringloopwinkel-waardig. En het huis staat nog zo vol.Phlox24 schreef: ↑07-12-2025 13:01Het zijn spullen die van waarde zijn voor de erflater, maar niet voor degene die de spullen erven. Wat moet je dan? Zelf maar opslaan in je eigen huis, omdat je ouder er nu eenmaal aangehecht was? Alles stuk voor stuk gaan verkopen of weggeven? Dat is echt een immense taak, er zitten weinig mensen te wachten op die spullen. Wij hebben dus een bedrijf laten komen die het huis heeft leeggehaald. Onrespectvol? Tja, so be it. Ik weet overigens niet of het onrespectvol is. Ik zou dat zelf niet zo ervaren, moeten mijn nabestaanden zelf weten wat ze met mijn spullen doen. Mijn spullen zijn voor mij dierbaar, niet voor mijn nabestaanden. De spullen die hun dierbaar zijn kunnen ze meenemen,
Mijn moeder hoopt overigens nooit in een zorginstelling te hoeven wonen. Sterker nog, mijn oma werd 101,5 en ze heeft voor zichzelf wel bedacht dat als ze dement wordt, ze er, als het nog kan, liever tussenuit piept. Maar goed, dat roept ze nu en ze is/oogt nog heel gezond.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 december 2025 om 16:09
Ik denk ook dat de blik soms ook wel vertroebeld raakt, juist door het overlijden, over wat nog mooi, goed of nuttig is voor anderen. Bij mijn vrijwilligerswerk voor dakloze mensen worden ook wel eens kledingstukken gebracht van iemand die overleden is, onder het mom van "is nog goed spul" en dan is het idd niet versleten, vies of kapot ofzo, maar dan is het toch wel kleding waarvan je denkt: ik snap dat je vader dit waarschijnlijk jarenlang met plezier heeft gedragen, dat het voor jullie waarde heeft en je het daarom ook niet wil weggooien maar dat betekent niet direct dat een dakloos persoon (of desnoods een kringloopbezoeker) er ook op zit te wachten of er iets aan heeft.
maandag 8 december 2025 om 16:13
Ja. Dat gevoel herken ik ook inderdaad. Wij hebben inmiddels geen echte kerstboom meer maar ik word daar ook altijd zo helemaal verdrietig van. Ik mocht van partner ook nooit die kerstboom halen want ze zei: jij pakt altijd die zielige die niemand wil... en dat was niet uit een soort opoffering ofzo van "anders hoeft niemand die dus laat ik het doen" maar meer een "die is ooit ook begonnen in de kweek met de intentie een grote prachtige volle boom te worden en nou staat die hier zo alleen en loopt iedereen er voorbij.Lady*Voldemort schreef: ↑08-12-2025 15:53Nee, ik heb daar totaal geen last van. Maar ik snap je gevoel wel, want ik word dan weer ontzettend verdrietig van echte kerstbomen die daar op zo'n kwekerij een paar jaar lang dapper staan te groeien en vervolgens na drie weken ergens in huis te hebben gestaan op de brandstapel worden geflikkerd. Dus zo hebben we allemaal wat
Of bij winkels die failliet gaan. Of leeg staan! Of huizen die gesloopt gaan worden. Ik trek dat heel slecht allemaal... Dan denk ik ooit begon hier vol goede moed een ondernemer en stond de zaak vol klanten en nou is het leeg overal. Of: hier woonde een familie en werden er feesten gevierd en en nou is dit huis vervallen...
Nou ja, het komt nu wel over alsof ik overal enorm veel drama in leg maar die voel ik denk ik vooral in mijzelf en in mijn gedachten.
maandag 8 december 2025 om 16:19
Ja precies! Ik heb er ooit een verhaaltje over geschreven om voor te lezen in de kleuterklas waar ik stage liep maar ik werd zo beroerd van mijn eigen verhaaltje dat ik het uiteindelijk maar gelaten heb. Terwijl het verhaaltje nog best goed afliep, want het zielige boompje mocht bij zijn nieuwe baasjes in de tuin verder groeien en ieder jaar weer lekker bij de warme kachel kerst vierenDala schreef: ↑08-12-2025 16:13Ja. Dat gevoel herken ik ook inderdaad. Wij hebben inmiddels geen echte kerstboom meer maar ik word daar ook altijd zo helemaal verdrietig van. Ik mocht van partner ook nooit die kerstboom halen want ze zei: jij pakt altijd die zielige die niemand wil... en dat was niet uit een soort opoffering ofzo van "anders hoeft niemand die dus laat ik het doen" maar meer een "die is ooit ook begonnen in de kweek met de intentie een grote prachtige volle boom te worden en nou staat die hier zo alleen en loopt iedereen er voorbij.
Edit: het zal duidelijk zijn dat ik al jaren lang een nepboom heb
Graftak!
maandag 8 december 2025 om 16:25
Dat is heel herkenbaar. Als kind vond ik het al zielig voor de boom. Eerst optuigen en dan weg flikkeren.Lady*Voldemort schreef: ↑08-12-2025 15:53Nee, ik heb daar totaal geen last van. Maar ik snap je gevoel wel, want ik word dan weer ontzettend verdrietig van echte kerstbomen die daar op zo'n kwekerij een paar jaar lang dapper staan te groeien en vervolgens na drie weken ergens in huis te hebben gestaan op de brandstapel worden geflikkerd. Dus zo hebben we allemaal wat
En nu hebben we al jaren een mooie kunst kerstboom. We hebben we een boom met kluit geprobeerd, maar in de tuin ging die alsnog dood…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 december 2025 om 16:26
Dan trek jij dat verhaal/filmpje van De Sneeuwman zeker ook slecht of dat niet?Lady*Voldemort schreef: ↑08-12-2025 16:19Ja precies! Ik heb er ooit een verhaaltje over geschreven om voor te lezen in de kleuterklas waar ik stage liep maar ik werd zo beroerd van mijn eigen verhaaltje dat ik het uiteindelijk maar gelaten heb. Terwijl het verhaaltje nog best goed afliep, want het zielige boompje mocht bij zijn nieuwe baasjes in de tuin verder groeien en ieder jaar weer lekker bij de warme kachel kerst vieren
Edit: het zal duidelijk zijn dat ik al jaren lang een nepboom heb
Klinkt als een mooi verhaaltje wat je had geschreven. Mijn ouders hebben het vroeger wel ooit gedaan met een voormalige kerstboom. Ingegraven en in de tuin verder laten groeien. Dat is wel heel leuk als je die mogelijkheid hebt. Hier nu ook alweer jaren een nepboom.
maandag 8 december 2025 om 16:31
Ha-ha. Dat doet mij denken aan een eierdopje van Alessi dat ik ooit vond bij de Kringloop en in de koopjeshoek lag. En dat ik ‘em vond en dacht “ik heb je gered, nu mag je bij mij in huis pronken”
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 december 2025 om 16:32
Sneeuwpoppen trek ik ook niet inderdaad. Als ze net gebouwd zijn word ik er altijd heel vrolijk van, maar zelfs dat weegt niet op tegen de melancholie die me overspoelt als ie begint te smelten. Zo'n triest gezicht, die vrolijke lach die langzaam uitzakt tot een gelaatsuitdrukking van onpeilbaar verdriet en dat je dan de volgende dag zijn neus en zijn ogen ergens in een plas water ziet liggen, echt verschrikkelijk
Graftak!
maandag 8 december 2025 om 16:43
Jaaa, dat zijn de leuke dingen. En natuurlijk, iets waar ik voorbij loop en al bij voorbaat triestig van word (wat al invulling is van mijn kant...) kan morgen door iemand worden vastgepakt die denkt: "Oh wauw ik heb jou gered en ik ben hier ontzettend blij mee!" Hoeft niet eens om iets te gaan dat stiekem nog wat waard is of bekend merk. Maar het is denk ik de hoeveelheid bij elkaar (winkels en kringloop) die mij dat gevoel geven. Anderzijds: als ik 2 jaar later voorbij die winkel loop en hij is failliet dan ben ik ook weer triestig want dat was niet de intentie waarmee iemand zijn winkel, restaurant of wat dan ook begon.
maandag 8 december 2025 om 16:45
Heb exact hetzelfde. Die film is ook niet te doen voor mij...Lady*Voldemort schreef: ↑08-12-2025 16:32Sneeuwpoppen trek ik ook niet inderdaad. Als ze net gebouwd zijn word ik er altijd heel vrolijk van, maar zelfs dat weegt niet op tegen de melancholie die me overspoelt als ie begint te smelten. Zo'n triest gezicht, die vrolijke lach die langzaam uitzakt tot een gelaatsuitdrukking van onpeilbaar verdriet en dat je dan de volgende dag zijn neus en zijn ogen ergens in een plas water ziet liggen, echt verschrikkelijk
maandag 8 december 2025 om 16:59
Het is deze: dus veel waard is die niet, maar zo schattig.Dala schreef: ↑08-12-2025 16:43Jaaa, dat zijn de leuke dingen. En natuurlijk, iets waar ik voorbij loop en al bij voorbaat triestig van word (wat al invulling is van mijn kant...) kan morgen door iemand worden vastgepakt die denkt: "Oh wauw ik heb jou gered en ik ben hier ontzettend blij mee!" Hoeft niet eens om iets te gaan dat stiekem nog wat waard is of bekend merk. Maar het is denk ik de hoeveelheid bij elkaar (winkels en kringloop) die mij dat gevoel geven. Anderzijds: als ik 2 jaar later voorbij die winkel loop en hij is failliet dan ben ik ook weer triestig want dat was niet de intentie waarmee iemand zijn winkel, restaurant of wat dan ook begon.
Mijn kind gebruikt hem heel vaak.
https://www.amazon.co.uk/Alessi-Cico-Eg ... d_source=1
En verder werd er toen wij kind waren in de buurt een bejaarden tehuis gesloopt. Wij hebben daar nog een tijdje in gespeeld voordat de sloop daadwerkelijk begon. En daar heb ik heel kneuterig een doos kerstballen meegenomen die ik nog steeds heb. Ook iets dat even gered moest worden.
Het nadeel van het rondlopen in de kringloopwinkel is echter wel dat je dingen koopt die je eigenlijk vaak niet nodig hebt. En zo slibt je huis weer dicht en zitten je erfgenamen straks met de spullen ha-ha
.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 december 2025 om 18:15
Nee hoor, natuurlijk niet. De gewone gebruik spullen, en zelfs je eigen herinneringen (spullen met emotionele waarde, foto’s e.d.) moet je vooral lekker houden. En het geeft niks dat nabestaanden daar dan iets mee moeten. Maar accepteer dan ook dat nabestaanden niet alles kunnen bewaren, en wellicht de tijd of emotionele ruimte niet hebben om allerlei dingen op Marktplaats te zetten of er een andere bestemming voor zoeken.
Stapels en stapels boeken, heel leuk, maa raar raak je aan de straatstenen niet kwijt. Als jij er gelukkig van wordt, prima. Maar verwachten dat je nabestaanden er iets anders mee doen dan ze in de container gooien, vind ik best veel gevraagd.
Ook veel ‘vintage’ meubels en serviezen zijn gewoon niks meer waard. Als je er zelf iets mee hebt, is het nog leuk om wat over te nemen, maar als je het echt niet mooi vindt, er eigenlijk geen plaats voor hebt, en niemand anders wil het, wat moet je dan met de oude bank en kast van oma? En het servies met bloemetjes? De kringloop hoeft lang niet alles. En de daklozenopvang inderdaad ook niet.
Het moeten opruimen van spullen van een overledene kan een enorme belasting zijn, zowel in tijd als in emotie, afhankelijk van de band en de situatie. Ik kan me heel wat situaties voorstellen waarbij mensen daar helemaal niet veel energie aan willen of kunnen besteden, en dan de boel maar gewoon leeg laten halen. Daar vind ik niks respectloos aan. Maar goed, ik raak dan ook niet geëmotioneerd van een beeldje dat ik ergens bij het vuil zie liggen of zo.
maandag 8 december 2025 om 18:27
En dan heb je het alleen nog over de grote spullen. Ieder mens heeft ook nog gewoon honderden (duizenden?) dingen die met een stuk minder zorg zijn aangeschaft maar waar je wel "iets" mee moet: een X aantal paar sokken, 30 balpennen, rollen plakband, mokken, vazen, een pizzasnijder, servetten voor Pasen, een doosje kerstkaarten, 3 flessen wc-reiniger (was een goede aanbieding), twee halfvolle potten verf, een rol Sinterklaasinpakpapier....nausicaa schreef: ↑08-12-2025 18:15Nee hoor, natuurlijk niet. De gewone gebruik spullen, en zelfs je eigen herinneringen (spullen met emotionele waarde, foto’s e.d.) moet je vooral lekker houden. En het geeft niks dat nabestaanden daar dan iets mee moeten. Maar accepteer dan ook dat nabestaanden niet alles kunnen bewaren, en wellicht de tijd of emotionele ruimte niet hebben om allerlei dingen op Marktplaats te zetten of er een andere bestemming voor zoeken.
Stapels en stapels boeken, heel leuk, maa raar raak je aan de straatstenen niet kwijt. Als jij er gelukkig van wordt, prima. Maar verwachten dat je nabestaanden er iets anders mee doen dan ze in de container gooien, vind ik best veel gevraagd.
Ook veel ‘vintage’ meubels en serviezen zijn gewoon niks meer waard. Als je er zelf iets mee hebt, is het nog leuk om wat over te nemen, maar als je het echt niet mooi vindt, er eigenlijk geen plaats voor hebt, en niemand anders wil het, wat moet je dan met de oude bank en kast van oma? En het servies met bloemetjes? De kringloop hoeft lang niet alles. En de daklozenopvang inderdaad ook niet.
Het moeten opruimen van spullen van een overledene kan een enorme belasting zijn, zowel in tijd als in emotie, afhankelijk van de band en de situatie. Ik kan me heel wat situaties voorstellen waarbij mensen daar helemaal niet veel energie aan willen of kunnen besteden, en dan de boel maar gewoon leeg laten halen. Daar vind ik niks respectloos aan. Maar goed, ik raak dan ook niet geëmotioneerd van een beeldje dat ik ergens bij het vuil zie liggen of zo.
maandag 8 december 2025 om 18:29
Het hangt er een beetje vanaf wat je hebt. Mijn ouders hebben een aantal design lampen die waardevast zijn. En ook ik heb van die Corbusier banken en tafels (tweedehands gekocht) die, ongeacht conditie, altijd wel iets opleveren. Maar dan moet je het wel weten…nausicaa schreef: ↑08-12-2025 18:15
Ook veel ‘vintage’ meubels en serviezen zijn gewoon niks meer waard. Als je er zelf iets mee hebt, is het nog leuk om wat over te nemen, maar als je het echt niet mooi vindt, er eigenlijk geen plaats voor hebt, en niemand anders wil het, wat moet je dan met de oude bank en kast van oma? En het servies met bloemetjes?
Ik heb zelf vroeger wel eens iets op Marktplaats gekocht van iemand waarvan ik mij echt afvroeg of die wist wat die verkocht uit de erfboedel. Een litho van Hermkens voor €20 was daar zo’n voorbeeld van. Of de persoon was gewoon blij dat die er vanaf was, kan ook natuurlijk.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 december 2025 om 19:11
Dat, en dan keer tig. 15 paraplu’s. 12 elektrische dekens. Zeker 20 aangebroken flessen terpentine, thinner, ammonia, spiritus, petroleum, onkruidverdelger, 40 potjes met schroefjes en moertjes en nagels en krammen en deuvels. Een kast vol apparaten en lampjes die bij nader inzien allemaal kapot zijn, maar die ooit nog wel eens gerepareerd hadden kunnen worden. Drie verhuisdozen met stekkers, snoeren en contactdozen. Twintig flessen wasmiddel/schoonmaakmiddel/ wasverzachter/ontkalker. Een schuur vol plankjes, houtjes, roetjes, buisjes. Enzovoort enzovoort.
Veel spullen die in principe nog bruikbaar zouden zijn, ware het niet dat je wekenlang bezig bent het uit te sorteren en ergens heen te brengen en uiteindelijk wil niemand het hebben omdat je het voor een habbekrats bij de action of zoiets koopt.
Harba lorifa
maandag 8 december 2025 om 19:20
Ja, je moet dat inderdaad maar net weten, maar zelfs dan, ook de plek hebben het vervolgens bij jezelf neer te zetten. Met kleinere dingen gaat dat misschien nog wel, met grote meubelstukken is dat al lastiger. Woon je samen speelt ook nog mee dat wat voor de één waardevol is (emotioneel maar misschien ook in financiële waarde) de ander iets ziet wat alleen maar in de weg staat.
Vandaar dat ik al eerder schreef, ik denk dat het erven van een porseleinen servies of zilveren lepeltjes vooral heel fijn voelt als je 1) echt de ruimte hebt om dat ergens een plek in huis te geven, ook al is het een zolder of kelder 2) met momenten, ook al zijn die misschien nog zeldzaam, in gezelschap samen eet van dat servies met mensen bij wie het ook herkenning of herinneringen oproept.
Ik denk dat bovenstaande zaken voor mij de kans al enorm zouden bergroten dat ik iets wil hebben. Of voor mensen in het algemeen misschien wel.
Vandaar dat ik al eerder schreef, ik denk dat het erven van een porseleinen servies of zilveren lepeltjes vooral heel fijn voelt als je 1) echt de ruimte hebt om dat ergens een plek in huis te geven, ook al is het een zolder of kelder 2) met momenten, ook al zijn die misschien nog zeldzaam, in gezelschap samen eet van dat servies met mensen bij wie het ook herkenning of herinneringen oproept.
Ik denk dat bovenstaande zaken voor mij de kans al enorm zouden bergroten dat ik iets wil hebben. Of voor mensen in het algemeen misschien wel.
maandag 8 december 2025 om 19:22
Als ik de spullen zie die bij mijn moeder staan dan heeft dat voor niemand meer waarde. Bij de kringloop hoef ik niet aan te komen. Niet omdat het rommel is maar omdat er al heel veel van het soort producten daar op de schappen staat. Er zit echt niets bijzonders bij, ook niets "ouds". Ik denk dat het oudste uit de jaren 80 komt. En het meest bijzondere familiebezit (de familiefotoverzameling vanaf ca. 1910) ligt al bij mij. Het leuke daarvan is dat zowel mijn overgrootvader, grootvader en vader fanatieke fotografen waren, met goede camera's. Dus geen vage kiekjes maar zelfs de oudste foto's zijn messcherp.
maandag 8 december 2025 om 19:34
Die foto's zijn wel erg leuk om te hebben denk ik! Ik heb daar ook veel affiniteit mee maar ik denk wel dat ik de laatste in de lijn ben voor wie dat geldt. Maar ja dat is dan maar zo.Appletje schreef: ↑08-12-2025 19:22Als ik de spullen zie die bij mijn moeder staan dan heeft dat voor niemand meer waarde. Bij de kringloop hoef ik niet aan te komen. Niet omdat het rommel is maar omdat er al heel veel van het soort producten daar op de schappen staat. Er zit echt niets bijzonders bij, ook niets "ouds". Ik denk dat het oudste uit de jaren 80 komt. En het meest bijzondere familiebezit (de familiefotoverzameling vanaf ca. 1910) ligt al bij mij. Het leuke daarvan is dat zowel mijn overgrootvader, grootvader en vader fanatieke fotografen waren, met goede camera's. Dus geen vage kiekjes maar zelfs de oudste foto's zijn messcherp.
Verder eens met wat die algemeenheid van spullen die het "net niet" zijn. Op zich nog goed genoeg om niet allemaal zomaar in de vuilcontainer te mikken maar honderden kringloopwinkels vól daarmee. En dat bedoelde ik dan ook met, ik word daarin heel voorzichtig met wat ik koop want vaak denk ik: nah dat is over dertig jaar echt niet ineens iets heel speciaals.
Niet dat dat je overweging moet zijn natuurlijk als je iets leuks of nieuwskoopt, maar het is wel de reden dat ik een set oude glazen of servies bij vervanging ga bewaren want "zo leuk voor de kinderen om dat later nog eens te vinden in een doos op zolder!"
maandag 8 december 2025 om 19:44
Los van de je weet maar nooit spullen, zoals bakjes, tasjes, cadeaupapiertjes, kopjes, schaaltjes etcetera. Staan er ook spullen die de kringloop denk ik niet hoeft, maar van emotionele waarde en toch ook spuuglelijk en soms deels kapot of echt totaal versleten. Die laatste spullen gaan dan toch zeer doen. Gekregen van de buurvrouw, die ook al dood is. En meer van dat soort.
Afkoelen heeft gewerkt
maandag 8 december 2025 om 19:57
Erven, tientallen boeken, platen, cd's en dvd's die ik kan delen met mijn broer. Die net als ik geen dvd-speler, cd-speler en pick-up meer heeft. Ja mijn vader is een verzamelaar.
Tig geborduurde schilderijen die mijn moeder ooit gemaakt heeft en een aantal meubels die komen uit het huis waarin ik ben opgegroeid.
Volgens mij weinig van echte waarde, niet in geld dan.
Wel laatst bij het doorvragen bij mijn vader de herinneringendoos van zijn vader en zijn oom gekregen. Die zaten in het verzet in de oorlog, meer wist ik niet, maar dan zat een hele verzameling oorkondes en dankbrieven, onder andere namens de toenmalige president van Amerika, van Canada en Engeland, van de toemalige legerleider van die landen, voor de hulp van het weer naar de vrijheid brengen van de neergestorte soldaten. Een verzetskruis en dergelijke.
Natuurlijk werd daar niet over gepraat en zijn zoveel mijn opa als zijn broer en andere betrokkenen overleden, en is het verhaal niet te vinden in het archief. Ook niet via namen die genoemd zijn in de herinneringen van de broer van mijn opa.
Wel waardevol dus, maar volslagen waardeloos verder.
Tig geborduurde schilderijen die mijn moeder ooit gemaakt heeft en een aantal meubels die komen uit het huis waarin ik ben opgegroeid.
Volgens mij weinig van echte waarde, niet in geld dan.
Wel laatst bij het doorvragen bij mijn vader de herinneringendoos van zijn vader en zijn oom gekregen. Die zaten in het verzet in de oorlog, meer wist ik niet, maar dan zat een hele verzameling oorkondes en dankbrieven, onder andere namens de toenmalige president van Amerika, van Canada en Engeland, van de toemalige legerleider van die landen, voor de hulp van het weer naar de vrijheid brengen van de neergestorte soldaten. Een verzetskruis en dergelijke.
Natuurlijk werd daar niet over gepraat en zijn zoveel mijn opa als zijn broer en andere betrokkenen overleden, en is het verhaal niet te vinden in het archief. Ook niet via namen die genoemd zijn in de herinneringen van de broer van mijn opa.
Wel waardevol dus, maar volslagen waardeloos verder.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
