Gezondheid
alle pijlers
Ziek = ziek. Ja? En? Dus?
dinsdag 28 oktober 2008 om 22:46
zondag 2 november 2008 om 14:50
En o ja; voor mij zou het inhouden van salaris echt geen belemmering zijn om thuis te blijven. Ik blijf alleen thuis als het écht niet gaat, en op zo'n moment (dat is dus twee keer geweest in de afgelopen 4 jaar) ben ik over het algemeen in een dusdanige toestand dat financiën mij niks kunnen schelen.
Het feit dat mijn werk blijft liggen is voor mij een veel grotere 'stok achter de deur'. Voor een hoofdpijntje of verkoudheid blijf ik echt niet thuis, want dat heeft als gevolg dat ik zelf daarna harder moet rennen.
Het feit dat mijn werk blijft liggen is voor mij een veel grotere 'stok achter de deur'. Voor een hoofdpijntje of verkoudheid blijf ik echt niet thuis, want dat heeft als gevolg dat ik zelf daarna harder moet rennen.
zondag 2 november 2008 om 14:53
quote:shining schreef op 02 november 2008 @ 14:48:
Misschien vindt hij het wel goed zo? Als je je nooit ziek meldt, kan hij nagaan dat er nu echt iets aan de hand is misschien?
.Ik denk dat het dat is inderdaad. Ik denk dat hij redeneert dat mensen het vervelend vinden om gebeld te worden als ze ziek zijn. Maar ik zou het juist fijn vinden als er interesse werd getoond in de vorm van een belletje. Voor hetzelfde geld breek je een been of iets anders langdurigs, en dan hoor je dus niks.
Misschien vindt hij het wel goed zo? Als je je nooit ziek meldt, kan hij nagaan dat er nu echt iets aan de hand is misschien?
.Ik denk dat het dat is inderdaad. Ik denk dat hij redeneert dat mensen het vervelend vinden om gebeld te worden als ze ziek zijn. Maar ik zou het juist fijn vinden als er interesse werd getoond in de vorm van een belletje. Voor hetzelfde geld breek je een been of iets anders langdurigs, en dan hoor je dus niks.
zondag 2 november 2008 om 16:40
?? DIt is een groot bedrijf. Je krijgt een administratieve kracht op een andere locatie die de ziekmeldingen doet, dus dan geef je aan dat je belt voor een ziekmelding voor personeelsnummer zoveel en zoveel. Dat heb ik dus ook gedaan. Hadden ze gevraagd wat er was, dan had ik het gewoon eerlijk gezegd, maar dat vragen ze dus niet (dat behoort de werkgever te doen met een telefoontje nog dezelfde dag).
zondag 2 november 2008 om 16:44
zondag 2 november 2008 om 16:51
Ik snap niet zo goed waarom je er geen vakantiedagen voor op neemt.... Ik heb er ook niet veel, maar als kind of hond ziek is dan moet ik toch echt wel gewoon vakantiedagen opnemen (wat ik persoonlijk niet meer dan normaal vindt).
En, waarom heb je hem niet zelf gebeld als je na een dag nog niets hebt gehoord en dit vervelend vindt?
Dit is trouwens niet als verwijt bedoeld, maar serieuze vragen
En, waarom heb je hem niet zelf gebeld als je na een dag nog niets hebt gehoord en dit vervelend vindt?
Dit is trouwens niet als verwijt bedoeld, maar serieuze vragen
zondag 2 november 2008 om 17:53
Ik kán er geen vakantiedagen voor opnemen. Ik heb het wettelijk minimum aan vakantiedagen, dat is ongeveer 4 weken (en 1 dag geloof ik), waarvan ik al 3 weken heb gehad in de zomer en 1 week verplicht tussen kerst en oud op nieuw. Dan houdt het op hoor. Onbetaald verlof zou ik echter ook prima vinden.
Waarom ik hem zelf niet bel: principekwestie. Er is een duidelijk verzuimbeleid, ik heb aan mijn verantwoordelijkheden voldaan.
O ja, Shining, ik denk ook niet dat de werkgever het accepteert als je je ziek meldt omdat je hond ziek is. Maar het is maar hoe je het brengt hè.
In dit geval gaat het dus om een werknemer met nog geen ziekteverzuim het voorgaande jaar, die nu kampt met hoofdpijn, slaapstoornis, maagklachten, huilbuien.
En dat komt dóór die hond ja. Maar goed, migraine wordt óók beïnvloed door stress, en maar liefst 90% van de rugklachten schijnt door spanning te worden veroorzaakt. Moet een werkgever dat dan ook maar niet accepteren?
Daar zoek ik de aansluiting met de vraag uit de openingspost: ziek=ziek? Ik BEN chronisch ziek, maar dat leidt niet tot ziekteverzuim. Momenteel ben ik NIET ziek, maar echter ook niet in staat om te werken. Wat is dan 'ziek'?
Waarom ik hem zelf niet bel: principekwestie. Er is een duidelijk verzuimbeleid, ik heb aan mijn verantwoordelijkheden voldaan.
O ja, Shining, ik denk ook niet dat de werkgever het accepteert als je je ziek meldt omdat je hond ziek is. Maar het is maar hoe je het brengt hè.
In dit geval gaat het dus om een werknemer met nog geen ziekteverzuim het voorgaande jaar, die nu kampt met hoofdpijn, slaapstoornis, maagklachten, huilbuien.
En dat komt dóór die hond ja. Maar goed, migraine wordt óók beïnvloed door stress, en maar liefst 90% van de rugklachten schijnt door spanning te worden veroorzaakt. Moet een werkgever dat dan ook maar niet accepteren?
Daar zoek ik de aansluiting met de vraag uit de openingspost: ziek=ziek? Ik BEN chronisch ziek, maar dat leidt niet tot ziekteverzuim. Momenteel ben ik NIET ziek, maar echter ook niet in staat om te werken. Wat is dan 'ziek'?
zondag 2 november 2008 om 18:22
quote:VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 17:53:
Ik kán er geen vakantiedagen voor opnemen. Ik heb het wettelijk minimum aan vakantiedagen, dat is ongeveer 4 weken (en 1 dag geloof ik), waarvan ik al 3 weken heb gehad in de zomer en 1 week verplicht tussen kerst en oud op nieuw. Dan houdt het op hoor. Onbetaald verlof zou ik echter ook prima vinden.
Waarom ik hem zelf niet bel: principekwestie. Er is een duidelijk verzuimbeleid, ik heb aan mijn verantwoordelijkheden voldaan.
O ja, Shining, ik denk ook niet dat de werkgever het accepteert als je je ziek meldt omdat je hond ziek is. Maar het is maar hoe je het brengt hè.
In dit geval gaat het dus om een werknemer met nog geen ziekteverzuim het voorgaande jaar, die nu kampt met hoofdpijn, slaapstoornis, maagklachten, huilbuien.
En dat komt dóór die hond ja. Maar goed, migraine wordt óók beïnvloed door stress, en maar liefst 90% van de rugklachten schijnt door spanning te worden veroorzaakt. Moet een werkgever dat dan ook maar niet accepteren?
Daar zoek ik de aansluiting met de vraag uit de openingspost: ziek=ziek? Ik BEN chronisch ziek, maar dat leidt niet tot ziekteverzuim. Momenteel ben ik NIET ziek, maar echter ook niet in staat om te werken. Wat is dan 'ziek'?
Heel sneu van je pup & ik hoop dat hij weer snel beter is! Maar ik vind het not done dat je je hiervoor ziekmeldt.
Kun je geen dagen inkopen of dagen van volgend jaar alvast opnemen of onbetaald verlof opnemen? Er is vast wel een oplossing, maar dan moet je wel open overleggen.
Ik kán er geen vakantiedagen voor opnemen. Ik heb het wettelijk minimum aan vakantiedagen, dat is ongeveer 4 weken (en 1 dag geloof ik), waarvan ik al 3 weken heb gehad in de zomer en 1 week verplicht tussen kerst en oud op nieuw. Dan houdt het op hoor. Onbetaald verlof zou ik echter ook prima vinden.
Waarom ik hem zelf niet bel: principekwestie. Er is een duidelijk verzuimbeleid, ik heb aan mijn verantwoordelijkheden voldaan.
O ja, Shining, ik denk ook niet dat de werkgever het accepteert als je je ziek meldt omdat je hond ziek is. Maar het is maar hoe je het brengt hè.
In dit geval gaat het dus om een werknemer met nog geen ziekteverzuim het voorgaande jaar, die nu kampt met hoofdpijn, slaapstoornis, maagklachten, huilbuien.
En dat komt dóór die hond ja. Maar goed, migraine wordt óók beïnvloed door stress, en maar liefst 90% van de rugklachten schijnt door spanning te worden veroorzaakt. Moet een werkgever dat dan ook maar niet accepteren?
Daar zoek ik de aansluiting met de vraag uit de openingspost: ziek=ziek? Ik BEN chronisch ziek, maar dat leidt niet tot ziekteverzuim. Momenteel ben ik NIET ziek, maar echter ook niet in staat om te werken. Wat is dan 'ziek'?
Heel sneu van je pup & ik hoop dat hij weer snel beter is! Maar ik vind het not done dat je je hiervoor ziekmeldt.
Kun je geen dagen inkopen of dagen van volgend jaar alvast opnemen of onbetaald verlof opnemen? Er is vast wel een oplossing, maar dan moet je wel open overleggen.
zondag 2 november 2008 om 18:32
Hoe kan ik open overleggen als er geen contact is met mijn werkgever?
En waar ligt de grens Didi?
Ik heb knallende hoofdpijn, kan niet slapen 's nachts (en me daardoor overdag niet concentreren), ben misselijk en heb geregeld huilbuien door de dag heen. Tel daarbij de klachten die ik altijd al heb door mijn chronische ziekte, en ik denk oprecht dat elke arbo-arts van mening zal zijn dat ik momenteel niet in staat ben mijn functie te vervullen. Ik ben nu niet ziekgemeld overigens, en heb ook niet die intentie! Ik wil alleen maar aangeven dat de grenzen van 'ziek' wat mij betreft niet zo duidelijk zijn. Ik ken mensen met dezelfde chronische ziekte als ik, die daardoor volledig zijn afgekeurd. Dat vind ik echt ronduit belachelijk, want de klachten die daarbij horen zijn m.i. niet volledig invaliderend. Daarentegen voel ik me nu wél echt ziek door de externe stressor terwijl ik dat feitelijk niet ben, en hoewel ik gewoon doorwerk functioneer ik echt niet naar behoren.
En waar ligt de grens Didi?
Ik heb knallende hoofdpijn, kan niet slapen 's nachts (en me daardoor overdag niet concentreren), ben misselijk en heb geregeld huilbuien door de dag heen. Tel daarbij de klachten die ik altijd al heb door mijn chronische ziekte, en ik denk oprecht dat elke arbo-arts van mening zal zijn dat ik momenteel niet in staat ben mijn functie te vervullen. Ik ben nu niet ziekgemeld overigens, en heb ook niet die intentie! Ik wil alleen maar aangeven dat de grenzen van 'ziek' wat mij betreft niet zo duidelijk zijn. Ik ken mensen met dezelfde chronische ziekte als ik, die daardoor volledig zijn afgekeurd. Dat vind ik echt ronduit belachelijk, want de klachten die daarbij horen zijn m.i. niet volledig invaliderend. Daarentegen voel ik me nu wél echt ziek door de externe stressor terwijl ik dat feitelijk niet ben, en hoewel ik gewoon doorwerk functioneer ik echt niet naar behoren.
zondag 2 november 2008 om 19:47
quote:VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 18:32:
Hoe kan ik open overleggen als er geen contact is met mijn werkgever?
En waar ligt de grens Didi?
Ik heb knallende hoofdpijn, kan niet slapen 's nachts (en me daardoor overdag niet concentreren), ben misselijk en heb geregeld huilbuien door de dag heen. Tel daarbij de klachten die ik altijd al heb door mijn chronische ziekte, en ik denk oprecht dat elke arbo-arts van mening zal zijn dat ik momenteel niet in staat ben mijn functie te vervullen. Ik ben nu niet ziekgemeld overigens, en heb ook niet die intentie! Ik wil alleen maar aangeven dat de grenzen van 'ziek' wat mij betreft niet zo duidelijk zijn. Ik ken mensen met dezelfde chronische ziekte als ik, die daardoor volledig zijn afgekeurd. Dat vind ik echt ronduit belachelijk, want de klachten die daarbij horen zijn m.i. niet volledig invaliderend. Daarentegen voel ik me nu wél echt ziek door de externe stressor terwijl ik dat feitelijk niet ben, en hoewel ik gewoon doorwerk functioneer ik echt niet naar behoren.
Een betere illustratie van het feit dat ziek=ziek niet relevant is in een arbeidsrelatie had ik niet kunnen bedenken. Het gaat, nogmaals, niet om ziek zijn. Het gaat om arbeidsongeschikt zijn. Jij bent volstrekt niet arbeidsongeschikt, je hebt een probleem met de verzorging van je hond en dat is heel wat anders. Je werkgever verwijten dat hij nog geen contact heeft opgenomen vind ik overigens een gotspe. Jij bent in overtreding door je ziek te melden terwijl je niet arbeidsongeschikt bent. Realiseer je dat dit je werkgever veel geld kost en dat fraude met ziekmeldingen kan leiding tot ontslag.
Het zou je sieren om zo spoedig mogelijk contact met je werkgever te zoeken, volledige openheid van zaken te geven en te vragen om twee weken onbetaald verlof met ingang van je eerste ziektedag. Mogelijk wil je werkgever zelfs nog zover gaan om je een paar dagen calamiteitenverlof te verschaffen.
Hoe kan ik open overleggen als er geen contact is met mijn werkgever?
En waar ligt de grens Didi?
Ik heb knallende hoofdpijn, kan niet slapen 's nachts (en me daardoor overdag niet concentreren), ben misselijk en heb geregeld huilbuien door de dag heen. Tel daarbij de klachten die ik altijd al heb door mijn chronische ziekte, en ik denk oprecht dat elke arbo-arts van mening zal zijn dat ik momenteel niet in staat ben mijn functie te vervullen. Ik ben nu niet ziekgemeld overigens, en heb ook niet die intentie! Ik wil alleen maar aangeven dat de grenzen van 'ziek' wat mij betreft niet zo duidelijk zijn. Ik ken mensen met dezelfde chronische ziekte als ik, die daardoor volledig zijn afgekeurd. Dat vind ik echt ronduit belachelijk, want de klachten die daarbij horen zijn m.i. niet volledig invaliderend. Daarentegen voel ik me nu wél echt ziek door de externe stressor terwijl ik dat feitelijk niet ben, en hoewel ik gewoon doorwerk functioneer ik echt niet naar behoren.
Een betere illustratie van het feit dat ziek=ziek niet relevant is in een arbeidsrelatie had ik niet kunnen bedenken. Het gaat, nogmaals, niet om ziek zijn. Het gaat om arbeidsongeschikt zijn. Jij bent volstrekt niet arbeidsongeschikt, je hebt een probleem met de verzorging van je hond en dat is heel wat anders. Je werkgever verwijten dat hij nog geen contact heeft opgenomen vind ik overigens een gotspe. Jij bent in overtreding door je ziek te melden terwijl je niet arbeidsongeschikt bent. Realiseer je dat dit je werkgever veel geld kost en dat fraude met ziekmeldingen kan leiding tot ontslag.
Het zou je sieren om zo spoedig mogelijk contact met je werkgever te zoeken, volledige openheid van zaken te geven en te vragen om twee weken onbetaald verlof met ingang van je eerste ziektedag. Mogelijk wil je werkgever zelfs nog zover gaan om je een paar dagen calamiteitenverlof te verschaffen.
zondag 2 november 2008 om 20:24
Wuiles, ik snap je redenatie niet?
Ik bén momenteel namelijk niet ziekgemeld, maar ik werk gewoon. Dat is mijn eigen keus. Ik kán vragen om twee weken onbetaald verlof, maar feitelijk verandert dat niets (dan moet ik hetzelfde werk twee weken later alsnog inhalen en dan dubbel zo hard werken). Ik doe liever nu wat ik wél kan.
En waarom ben je met dit soort klachten niet arbeidsongeschikt? Maakt het daarvoor niet ook uit wát voor werk je doet? Mijn lichamelijke klachten door mijn chronische ziekte zouden dan wél reden zijn tot een gerechtvaardigde ziekmelding, terwijl die mij niet belemmeren in mijn arbeid. Mijn huidige psychische klachten zorgen ervoor dat ik niet kan functioneren.
Ter verduidelijking van de situatie: ik ben psycholoog van beroep. Ik voldoe momenteel aan de diagnostische criteria van een burn-out, maar wordt geacht om klanten met die problematiek te behandelen. Ik ben momenteel niet geschikt voor die arbeid, wat me naar mijn idee dus arbeidsongeschikt maakt (terwijl ik bij wijze van spreken best lopende-band-werk zou kunnen doen nu).
Ik bén momenteel namelijk niet ziekgemeld, maar ik werk gewoon. Dat is mijn eigen keus. Ik kán vragen om twee weken onbetaald verlof, maar feitelijk verandert dat niets (dan moet ik hetzelfde werk twee weken later alsnog inhalen en dan dubbel zo hard werken). Ik doe liever nu wat ik wél kan.
En waarom ben je met dit soort klachten niet arbeidsongeschikt? Maakt het daarvoor niet ook uit wát voor werk je doet? Mijn lichamelijke klachten door mijn chronische ziekte zouden dan wél reden zijn tot een gerechtvaardigde ziekmelding, terwijl die mij niet belemmeren in mijn arbeid. Mijn huidige psychische klachten zorgen ervoor dat ik niet kan functioneren.
Ter verduidelijking van de situatie: ik ben psycholoog van beroep. Ik voldoe momenteel aan de diagnostische criteria van een burn-out, maar wordt geacht om klanten met die problematiek te behandelen. Ik ben momenteel niet geschikt voor die arbeid, wat me naar mijn idee dus arbeidsongeschikt maakt (terwijl ik bij wijze van spreken best lopende-band-werk zou kunnen doen nu).
zondag 2 november 2008 om 20:38
Ziekte en arbeidsongeschiktheid is natuurlijk niet zwart/wit en ligt bij iedereen anders.
Ik ben in loondienst maar heb werk waarvoor ik volledig zelf verantwoordelijk ben (en niet 9 tot 5).
Als ik zwaar verkouden ben en niet lekker in mijn vel zit, maar ik heb het heel druk, dan ga ik naar mijn werk. Door de werkdruk en alles wat ik moet doen merk ik dat zelfs nauwelijks overdag en dan s avonds vroeg naar bed.
Als ik het rustiger heb kan het voorkomen dat ik thuis blijf. Ik zit mezelf alleen maar in de weg en er komt haast niets uit mijn handen. Ik rust dan liever uit en doe het werk 10 keer zo snel als ik me weer fit voel. Desnoods in het weekend....
Mensen die zelfstandig zijn, zijn minder vaak ziek maar hebben meestal ook meer mogelijkheden om op die manier hun werk in te delen. Ze doen het dus vaak ook rustiger aan als ze zich niet goed voelen maar hoeven zich niet te verantwoorden t.o.v. werkgever of arbo arts.
Ik ben in loondienst maar heb werk waarvoor ik volledig zelf verantwoordelijk ben (en niet 9 tot 5).
Als ik zwaar verkouden ben en niet lekker in mijn vel zit, maar ik heb het heel druk, dan ga ik naar mijn werk. Door de werkdruk en alles wat ik moet doen merk ik dat zelfs nauwelijks overdag en dan s avonds vroeg naar bed.
Als ik het rustiger heb kan het voorkomen dat ik thuis blijf. Ik zit mezelf alleen maar in de weg en er komt haast niets uit mijn handen. Ik rust dan liever uit en doe het werk 10 keer zo snel als ik me weer fit voel. Desnoods in het weekend....
Mensen die zelfstandig zijn, zijn minder vaak ziek maar hebben meestal ook meer mogelijkheden om op die manier hun werk in te delen. Ze doen het dus vaak ook rustiger aan als ze zich niet goed voelen maar hoeven zich niet te verantwoorden t.o.v. werkgever of arbo arts.
zondag 2 november 2008 om 20:40
quote:VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 14:23:
Ik heb me vorige week voor het eerst ziekgemeld terwijl ik niet ziek was. Ik heb sindskort een pup en die blijkt ernstig ziek te zijn, moeten we dag en nacht dwangvoeren en het is nu al twee weken een zielig hoopje ellende. Ik slaap niet veel en huil me suf, zoveel verdriet heb ik ervan.
Kan geen vakantie opnemen, want in mijn sector (V&V) zijn de vakantiedagen niet zo rijkelijk gezaaid. Dus toen ik het echt niet meer trok, heb ik me drie dagen ziekgemeld. Ik had echt gehoopt dat ik iets van mijn werkgever zou horen, zodat we eventueel konden overleggen over een oplossing, maar niks hoor.
En ondertussen is de situatie niks verbeterd en trek ik het echt niet meer
Verder heb ik wél een chronische ziekte, maar desondanks minder dan 1% ziekteverzuim de afgelopen jaren, en is er niemand die mijn werk doet als ik er niet ben (het blijft liggen tot ik terug ben).
Op dit moment zou ik heeeeeel graag twee weken de ziektewet in willen (tot mijn hond opknapt, of overlijdt), en als het niet doorbetaald wordt vind ik dat geen probleem.
Dus ziek is niet ziek in mijn geval, maar ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. En dat wil ik gaarne uitleggen aan mijn werkgever, maar die houdt zich niet aan het verzuimbeleid.
Je hebt dus drie dagen ziekteverlof opgenomen terwijl je, zoals je zelf al aangeeft, niet ziek was. Bovendien geef je zelf aan dat je je opnieuw graag zou willen ziekmelden. Dat is aanleiding voor een open gesprek met je leidinggevende waarin je zou kunnen verzoeken om onbetaald verlof.
Jouw probleem met de hond is een opvangprobleem en geen ziekte of arbeidsongeschiktheid. Het feit dat je je hebt ziekgemeld terwijl je niet ziek was kan aanleiding zijn voor disciplinaire maatregelen.
Wanneer je klachten hebt als een burnout dan moeten die zijn vastgesteld door aan arts en maak je als werknemer in overleg met je werkgever (die daarin wordt bijgestaan door een bedrijfsarts) afspraken over je reïntegratie. Dat kan dus betekenen dat je gedurende bepaalde tijd aangepaste werkzaamheden verricht. Als werknemer ben je, net als de werkgever, wettelijk verplicht je optimaal in te zetten voor je reïntegratie. Je ziekmelden terwijl je niet ziek bent maar een opvangprobleem hebt, kan niet worden beschouwd als je optimaal inzetten.
Ik heb me vorige week voor het eerst ziekgemeld terwijl ik niet ziek was. Ik heb sindskort een pup en die blijkt ernstig ziek te zijn, moeten we dag en nacht dwangvoeren en het is nu al twee weken een zielig hoopje ellende. Ik slaap niet veel en huil me suf, zoveel verdriet heb ik ervan.
Kan geen vakantie opnemen, want in mijn sector (V&V) zijn de vakantiedagen niet zo rijkelijk gezaaid. Dus toen ik het echt niet meer trok, heb ik me drie dagen ziekgemeld. Ik had echt gehoopt dat ik iets van mijn werkgever zou horen, zodat we eventueel konden overleggen over een oplossing, maar niks hoor.
En ondertussen is de situatie niks verbeterd en trek ik het echt niet meer
Verder heb ik wél een chronische ziekte, maar desondanks minder dan 1% ziekteverzuim de afgelopen jaren, en is er niemand die mijn werk doet als ik er niet ben (het blijft liggen tot ik terug ben).
Op dit moment zou ik heeeeeel graag twee weken de ziektewet in willen (tot mijn hond opknapt, of overlijdt), en als het niet doorbetaald wordt vind ik dat geen probleem.
Dus ziek is niet ziek in mijn geval, maar ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. En dat wil ik gaarne uitleggen aan mijn werkgever, maar die houdt zich niet aan het verzuimbeleid.
Je hebt dus drie dagen ziekteverlof opgenomen terwijl je, zoals je zelf al aangeeft, niet ziek was. Bovendien geef je zelf aan dat je je opnieuw graag zou willen ziekmelden. Dat is aanleiding voor een open gesprek met je leidinggevende waarin je zou kunnen verzoeken om onbetaald verlof.
Jouw probleem met de hond is een opvangprobleem en geen ziekte of arbeidsongeschiktheid. Het feit dat je je hebt ziekgemeld terwijl je niet ziek was kan aanleiding zijn voor disciplinaire maatregelen.
Wanneer je klachten hebt als een burnout dan moeten die zijn vastgesteld door aan arts en maak je als werknemer in overleg met je werkgever (die daarin wordt bijgestaan door een bedrijfsarts) afspraken over je reïntegratie. Dat kan dus betekenen dat je gedurende bepaalde tijd aangepaste werkzaamheden verricht. Als werknemer ben je, net als de werkgever, wettelijk verplicht je optimaal in te zetten voor je reïntegratie. Je ziekmelden terwijl je niet ziek bent maar een opvangprobleem hebt, kan niet worden beschouwd als je optimaal inzetten.
zondag 2 november 2008 om 20:45
Zonder dit lullig te bedoelen vind ik het wel een aparte situatie dat jij als psycholoog door stressfactoren van buitenaf niet in staat bent om je werk te doen. Klinkt als een tandarts die zelf ook in z'n broek schijt van angst als z'n verstandskies getrokken moet worden. Nogmaals, dit bedoel ik niet lullig en je moet het ook niet zien als een aanval want zo bedoel ik het niet. Maar ik vind het wel opvallend.
Maar hoe zit het nou? Ben je wel of niet ziek? Je schrijft eerst dat je wel bent ziekgemeld en vervolgens dat elke Arbo-arts van mening zal zijn dat je niet in staat bent om je functie te vervullen. Maar op dit moment werk je dus wel?
Op mijn werk zijn ze overigens wél coulant als het gaat om zorgverlof voor huisdieren. Collega van mij had het een tijdje geleden en kreeg prompt twee dagen speciaal verlof van de baas. Overigens wel schrijnend naar mij toe dat de baas meer belangstelling toonde in de huisdieren van een werknemer dan in een werknemer die al een half jaar problemen heeft met haar gezondheid, maar dat terzijde...
Maar hoe zit het nou? Ben je wel of niet ziek? Je schrijft eerst dat je wel bent ziekgemeld en vervolgens dat elke Arbo-arts van mening zal zijn dat je niet in staat bent om je functie te vervullen. Maar op dit moment werk je dus wel?
Op mijn werk zijn ze overigens wél coulant als het gaat om zorgverlof voor huisdieren. Collega van mij had het een tijdje geleden en kreeg prompt twee dagen speciaal verlof van de baas. Overigens wel schrijnend naar mij toe dat de baas meer belangstelling toonde in de huisdieren van een werknemer dan in een werknemer die al een half jaar problemen heeft met haar gezondheid, maar dat terzijde...
zondag 2 november 2008 om 21:02
Volgens mij was Vivafeelfree wel arbeidsongeschikt. Niet slapen, extreem vermoeid en stressklachten betekent dat je tijdelijk ongeschikt bent om het werk wat zij doet te doen.
Of de oorzaak nu gelegen is in een zieke pup of iets anders.
Je bent dan wel verplicht naar jezelf en naar je werkgever toe om maatregelen te nemen zodat je zo snel mogelijk de zaak weer onder controle hebt.
Maar als psycholoog huilend patienten ontvangen lijkt me niet de bedoeling.
Overigens: waarom zou een psycholoog immuun zijn voor stressklachten of burn out???
Of de oorzaak nu gelegen is in een zieke pup of iets anders.
Je bent dan wel verplicht naar jezelf en naar je werkgever toe om maatregelen te nemen zodat je zo snel mogelijk de zaak weer onder controle hebt.
Maar als psycholoog huilend patienten ontvangen lijkt me niet de bedoeling.
Overigens: waarom zou een psycholoog immuun zijn voor stressklachten of burn out???
zondag 2 november 2008 om 21:07
Wuiles; het is géén opvangprobleem! Ik heb wel opvang voor overdag, tijdens mijn werktijd. Het gaat erom dat ik me erg veel zorgen maak en veel stress ervaar door de situatie. Het onderscheid met een opvangprobleem snap ik zelf natuurlijk ook wel.
Liondevil: op die vraag probeer ik dus ook een antwoord te krijgen; ben ik ziek of niet? Ik héb een chronische lichamelijke ziekte, maar die belemmert me niet in m'n werk. De stressklachten belemmeren me wél in mijn werk. Maar is dat dan 'ziek'?
En waarom zou een psycholoog niet gehinderd worden door stressfactoren? Het zijn evengoed mensen hoor, die hun eigen rugzakje meenemen in hun werk Ik denk dat je niet wilt weten hoeveel psychologen hun interesse voor het vak kregen toen ze zelf in aanraking kwamen met een psycholoog (en daar hoor ik niet bij).
Liondevil: op die vraag probeer ik dus ook een antwoord te krijgen; ben ik ziek of niet? Ik héb een chronische lichamelijke ziekte, maar die belemmert me niet in m'n werk. De stressklachten belemmeren me wél in mijn werk. Maar is dat dan 'ziek'?
En waarom zou een psycholoog niet gehinderd worden door stressfactoren? Het zijn evengoed mensen hoor, die hun eigen rugzakje meenemen in hun werk Ik denk dat je niet wilt weten hoeveel psychologen hun interesse voor het vak kregen toen ze zelf in aanraking kwamen met een psycholoog (en daar hoor ik niet bij).
zondag 2 november 2008 om 21:09
quote:hiltje schreef op 02 november 2008 @ 21:02:
Overigens: waarom zou een psycholoog immuun zijn voor stressklachten of burn out???
Hoho, ik zeg niet dat een psycholoog daar immuun voor moet zijn maar dat ik het een aparte combinatie vind. In de categorie tandarts die zelf bang is als z'n kies getrokken moet worden, een tuinman zonder tuin, een bakker die geen brood lust, een arts die bang is voor naalden en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Natuurlijk snap ik ook wel dat die mensen bestaan alleen is het gewoon een opvallende combinatie. En dat bedoel ik niet slecht, integendeel zelfs maar volgens mij heb ik dat in m'n vorige post ook benadrukt.
Overigens: waarom zou een psycholoog immuun zijn voor stressklachten of burn out???
Hoho, ik zeg niet dat een psycholoog daar immuun voor moet zijn maar dat ik het een aparte combinatie vind. In de categorie tandarts die zelf bang is als z'n kies getrokken moet worden, een tuinman zonder tuin, een bakker die geen brood lust, een arts die bang is voor naalden en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Natuurlijk snap ik ook wel dat die mensen bestaan alleen is het gewoon een opvallende combinatie. En dat bedoel ik niet slecht, integendeel zelfs maar volgens mij heb ik dat in m'n vorige post ook benadrukt.
zondag 2 november 2008 om 21:13
Tja VFF, ik denk dat je op die vraag (ben je ziek of niet) het beste zelf antwoord kunt geven. Op het moment dat jij niet in staat bent om te werken om wat voor reden dan ook, dan zul je je dus moeten ziek melden of jezelf toespreken en wél aan de slag gaan. Maar dat is dus iets wat je zelf het beste kunt inschatten. Probleem met ziekmelding omdat je psychisch niet goe din je vel zit, is dat het zo moeilijk te duiden is wat je precies mankeert. Op het moment dat je hoofd nu niet naar werken staat en het lukt jezelf ook niet om je daar toe te bewegen ondanks dat je jezelf een schop onder je kont hebt gegeven, dan zul je dus moeten accepteren dat je niet tot werken in staat bent.
En ook daarin heb je weer mensen die sneller genoodzaakt zijn om thuis te blijven dan anderen. Neem een beslissing waar je jezelf het beste bij voelt en probeer je af te sluiten voor de meningen en oordelen van anderen, dat lijkt me het beste.
En ook daarin heb je weer mensen die sneller genoodzaakt zijn om thuis te blijven dan anderen. Neem een beslissing waar je jezelf het beste bij voelt en probeer je af te sluiten voor de meningen en oordelen van anderen, dat lijkt me het beste.
zondag 2 november 2008 om 21:20
quote:VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 21:07:
Wuiles; het is géén opvangprobleem! Ik heb wel opvang voor overdag, tijdens mijn werktijd. Het gaat erom dat ik me erg veel zorgen maak en veel stress ervaar door de situatie. Het onderscheid met een opvangprobleem snap ik zelf natuurlijk ook wel.
Liondevil: op die vraag probeer ik dus ook een antwoord te krijgen; ben ik ziek of niet? Ik héb een chronische lichamelijke ziekte, maar die belemmert me niet in m'n werk. De stressklachten belemmeren me wél in mijn werk. Maar is dat dan 'ziek'?
En waarom zou een psycholoog niet gehinderd worden door stressfactoren? Het zijn evengoed mensen hoor, die hun eigen rugzakje meenemen in hun werk Ik denk dat je niet wilt weten hoeveel psychologen hun interesse voor het vak kregen toen ze zelf in aanraking kwamen met een psycholoog (en daar hoor ik niet bij).Als iemand anders voor jouw hond zou zorgen zou je 's nachts gewoon slapen en minder uitgeput zijn. Dat je inmiddels fysieke klachten hebt gekregen van de zorg voor je hond doet daar verder niets aan af. De oorzaak van je klachten is gelegen in het feit dat je hond ziek is. Daardoor is per definitie geen sprake van arbeidsongeschiktheid bij jou. Een vergelijkbare situatie doet zich voor bij werknemers die een ziek familielid hebben en als gevolg daarvan last hebben van spanningsklachten. Deze mensen kunnen calamiteitenverlof of zorgverlof krijgen. Ziekteverlof is niet aan de orde. Deze regels zijn in de wet vastgelegd en worden toegepast door betrokken instanties als UWV en werkgevers. De regels zijn dus strikter dan je misschien zelf zou denken.
Wuiles; het is géén opvangprobleem! Ik heb wel opvang voor overdag, tijdens mijn werktijd. Het gaat erom dat ik me erg veel zorgen maak en veel stress ervaar door de situatie. Het onderscheid met een opvangprobleem snap ik zelf natuurlijk ook wel.
Liondevil: op die vraag probeer ik dus ook een antwoord te krijgen; ben ik ziek of niet? Ik héb een chronische lichamelijke ziekte, maar die belemmert me niet in m'n werk. De stressklachten belemmeren me wél in mijn werk. Maar is dat dan 'ziek'?
En waarom zou een psycholoog niet gehinderd worden door stressfactoren? Het zijn evengoed mensen hoor, die hun eigen rugzakje meenemen in hun werk Ik denk dat je niet wilt weten hoeveel psychologen hun interesse voor het vak kregen toen ze zelf in aanraking kwamen met een psycholoog (en daar hoor ik niet bij).Als iemand anders voor jouw hond zou zorgen zou je 's nachts gewoon slapen en minder uitgeput zijn. Dat je inmiddels fysieke klachten hebt gekregen van de zorg voor je hond doet daar verder niets aan af. De oorzaak van je klachten is gelegen in het feit dat je hond ziek is. Daardoor is per definitie geen sprake van arbeidsongeschiktheid bij jou. Een vergelijkbare situatie doet zich voor bij werknemers die een ziek familielid hebben en als gevolg daarvan last hebben van spanningsklachten. Deze mensen kunnen calamiteitenverlof of zorgverlof krijgen. Ziekteverlof is niet aan de orde. Deze regels zijn in de wet vastgelegd en worden toegepast door betrokken instanties als UWV en werkgevers. De regels zijn dus strikter dan je misschien zelf zou denken.
zondag 2 november 2008 om 21:31
Wuiles: dat stel je te zwart/wit naar mijn mening (en ik ben beroepshalve goed op de hoogte van die wetgeving).
Het is waar dat Poortwachter de-medicaliseert. En niet alle stressklachten behoren direct tot medische beperkingen. Maar dat betekent niet dat als stressklachten door een zorg probleem worden veroorzaakt er per definitie geen sprake kan zijn van ziekte en het altijd om zorgverlof moet gaan.
Als je er helemaal doorheen zit om welke reden dan ook dan kan dat ziekte zijn. Zorgverlof is voor de zorgtaken en niet om zelf te herstellen van medische klachten.
Iets anders is dat je door zorgverlof ook de ruimte kunt creeeren om minder last te hebben van medische klachten.
Het is waar dat Poortwachter de-medicaliseert. En niet alle stressklachten behoren direct tot medische beperkingen. Maar dat betekent niet dat als stressklachten door een zorg probleem worden veroorzaakt er per definitie geen sprake kan zijn van ziekte en het altijd om zorgverlof moet gaan.
Als je er helemaal doorheen zit om welke reden dan ook dan kan dat ziekte zijn. Zorgverlof is voor de zorgtaken en niet om zelf te herstellen van medische klachten.
Iets anders is dat je door zorgverlof ook de ruimte kunt creeeren om minder last te hebben van medische klachten.
zondag 2 november 2008 om 21:41
[quote]VIVAfeelfree schreef op 02 november 2008 @ 18:32:
Hoe kan ik open overleggen als er geen contact is met mijn werkgever?
quote]
Door zelf contact op te nemen en je principes opzij te zetten.
Verder ben ik het eens met de opmerkingen van Wuiles hierover.
Ik vraag me wel af of er niet nog iets anders speelt. Een tijdje geleden leek het erop dat 1 van mijn honden kanker had. Behoorlijk serieus dus en ik heb er best wel overin gezeten, maar slapeloze nachten etc. zoals jij beschrijft kwamen toch echt niet voor. Iedereen reageert uiteraard anders, maar jij reageert wel heel heftig.
Hoe kan ik open overleggen als er geen contact is met mijn werkgever?
quote]
Door zelf contact op te nemen en je principes opzij te zetten.
Verder ben ik het eens met de opmerkingen van Wuiles hierover.
Ik vraag me wel af of er niet nog iets anders speelt. Een tijdje geleden leek het erop dat 1 van mijn honden kanker had. Behoorlijk serieus dus en ik heb er best wel overin gezeten, maar slapeloze nachten etc. zoals jij beschrijft kwamen toch echt niet voor. Iedereen reageert uiteraard anders, maar jij reageert wel heel heftig.
zondag 2 november 2008 om 21:43
Wuiles; dat ik 's nachts niet slaap komt niet omdat ik dan voor mijn hond moet zorgen, maar omdat ik lig te piekeren. En het lijkt mij ook dat zorgverlof niet bedoeld is om te herstellen van je eigen klachten? In de situatie van jouw werknemers met zieke familieleden: wat als dat leidt tot een klinisch gediagnosticeerde depressie? Dan kan je toch onmogelijk zeggen dat er geen sprake kan zijn van ziekteverlof?
Liondevil; ik weet dat ik de enige ben die kan bepalen of ik in staat ben om te werken. En gelukkig heb ik voldoende vrijheid in mijn werk om het nu vol te houden. Ik heb ook geen probleem momenteel, maar ik vind deze discussie interessant in het kader van het vraagstuk waar TO mee komt: ziek=ziek.
Ja, ik ben chronisch ziek maar daardoor niet arbeidsongeschikt. En dat ik momenteel arbeidsongeschikt ben heeft niets te maken met mijn ziekte. Zo bedoel ik het. En nu ga ik (proberen te) slapen. Welterusten allemaal
Liondevil; ik weet dat ik de enige ben die kan bepalen of ik in staat ben om te werken. En gelukkig heb ik voldoende vrijheid in mijn werk om het nu vol te houden. Ik heb ook geen probleem momenteel, maar ik vind deze discussie interessant in het kader van het vraagstuk waar TO mee komt: ziek=ziek.
Ja, ik ben chronisch ziek maar daardoor niet arbeidsongeschikt. En dat ik momenteel arbeidsongeschikt ben heeft niets te maken met mijn ziekte. Zo bedoel ik het. En nu ga ik (proberen te) slapen. Welterusten allemaal
zondag 2 november 2008 om 21:45
Nog even dan; Didi, de reden dat ik ondertussen zooooo over de flos ben, is dat de situatie te lang duurt. Ik zou blij zijn als ze opknapt, maar heb ook vrede als ze overlijdt. Ondertussen is ze al 3 weken ziek (en vraagt al 3 weken behoorlijk intensieve zorg op de momenten dat ik thuis ben) en is nog steeds niet duidelijk welke kant het op zal gaan.
