Veranderen werkplek

Ik ben een trouwe meelezer van het forum maar zelf eigenlijk nooit wat geplaatst. Echter zit ik nu met iets in mijn maag en ben benieuwd naar de mening van anderen.

Sinds 1.5 jaar werk ik op kantoor en er is wat heftigs gebeurd in mijn leven waardoor ik ben uitgevallen een paar maanden. Inmiddels werk ik ongeveer weer voor 75%. Nu ik weer aan het werk ben, loop ik tegen dingen aan zoals de verdeling van het werk, Collega's die niks uitvoeren etc. Dit zorgt voor allerlei irritaties die ik eigenlijk hiervoor ook al had. Het is meerdere keren uitgesproken maar er veranderd dus weinig.

Nu ben ik een leuke vacature
tegengekomen voor dezelfde functie maar in een ander bedrijf. De reistijd is korter en ik heb nu ook de optie om een paar dagen thuis te werken. Ik ben begin deze week op gesprek geweest en dat voelde goed. Inmiddels hebben zij mij een aanbod gedaan en zouden ze mij graag aannemen.

Nu twijfel ik enorm omdat ik mij ergens ook schuldig voel tegenover mijn werkgever. Hij is altijd erg meelevend geweest en heeft mij erg veel ruimte gegeven. Daarvoor had ik ook redelijk wat afspraken vanwege die gebeurtenis en ben ik ook vaak weggeweest onder werktijd. Het voelt dus heel erg dubbel om nu ontslag te nemen.. Hoe zien jullie dit?

Ik heb EMDR gehad en dit heeft inderdaad de traumatische klachten verminderd maar het verdriet blijft natuurlijk altijd

MargjeM schreef: ↑

26-10-2024 15:00

Je doet haast alsof solliciteren al gelijk staat aan een andere baan accepteren. Dat is niet zo. Solliciteer gewoon altijd op vacatures die je leuk lijken.

Ik heb ook weleens de conclusie getrokken halverwege het sollicitatieproces dat ik toch nog bij mijn toenmalige werkgever wilde blijven. Dat kan allemaal.

Organisaties zijn als het er op aan komt ook niet loyaal richting jou, dus overwin die schroom en kies lekker voor jezelf.

Ik heb al gesolliciteerd en ben op gesprek geweest. Ze hebben mij al een aanbod gedaan dus het is wel serieus en niet enkel solliciteren.

De vacature sprak mij enorm aan dus vandaar dat ik heb gereageerd. Ik dacht praten gaan kan geen kwaad, maar nu willen ze mij dus echt aannemen en nu voelt het dubbel.

Dank jullie wel.

Gister met vriendinnen erover gesproken en zij zeiden eigenlijk gelijk: doen! Precies hetzelfde als wat hier gezegd is.

Ik ga morgen definitief de knoop doorhakken.