WIA beoordeling; positief

Paulowna zaterdag 1 juni 2024 om 06:10

Nav mijn vorige topic over dat ik er tegen op zag voor de wia beoordeling

Gisteren Gesprek gehad bij uwv voor wia beoordeling. Ik was zenuwachtig, zo niet normaal
Angst om ver te rijden maar gelukkig ging ambulant mee.

Daar aan gekomen... de zenuwen gieren door mijn lijf. Waarom duurt wachten zo lang...

Hèhè eindelijk hij is. Ik dacht eerst ok, zegt niet veel.
Plaatst genomen in een kamer. Hij gelukkig al mijn dossiers ingelezen en stelde ook vragen. Soms moeilijk vragen. Hij was rustig, bleef kalm en keek mij aan. De tranen sprongen bijna in mijn ogen....
Die man was zo rustig en kalm, deed mij goed.

Na 15 minuten zei hij al; ik weet genoeg, ik ga als oordeel schrijven dat je iva krijgt en niet meer kan werken. Je hoeft ook niet meer terug te komen voor een gesprek.

Maar ik moet natuurlijk nog wel een oordeel en een plan opstellen dat nog laten goedkeuren maar je krijgt nog een brief thuis met een definitieve beslissing.

Wat een opluchting; na jarenlange strijd, en ja het besef is er nog niet..maar had al allerlei rampscenario's in mijn hoofd.

Ik hoop echt dat ik nu meer rust kan krijgen en ervaren en geen druk meer hoef te voelen. Gelukkig was mijn ambulant mee, en daar was ik zo blij mee.

En ondanks mijn paniekaanvallen toch maar weer het aangegaan.

Naast dat heb ik ASS, complexe trauma, stemmingsstoornis en lichte vorm van lvb.

Hoop nu echt dat ik meer rust krijg. Alleen besef is er nog niet. Merk nu wel dat alle stress uit mijn lichaam moet en dat ik een paar dagen ontregeld ben.

Maar wat een opluchting voor mij.

IBIopviva zaterdag 1 juni 2024 om 17:21

Paulowna schreef: ↑
01-06-2024 16:17
Dat had ik gisteren ook een beetje. Ik dacht eerst nog ik kan hier nog weg. De spanning liep echt hoog op en voelde allerlei emoties omhoog komen. Hij was gelukkig wel kalm en rustig. Hij keek mij steeds aan en probeerde mij te peilen. Toen hij later vroeg of ik zenuwachtig was? Ja. Dat hoedt niet maar toen was het gesprek ook al klaar. En vantevoren had ik al allemaal rampscenario's bedacht van wat als... dat had ik echt niet getrokken. Maar was al naar kwartier klaar.

Maar de spanning zit nu nog in mijn lijf.
Ook veel emoties van dat het een opluchting is.
Hij moet ook nog akkoord krijgen en pas als ik het zwart op wit heb, dan voelt het definitief. Ook omdat ik soms een beetje bang dat het wordt teruggedraaid ofzo. Daar maak ik mij dam weer druk om. Heeft ook een beetje met vertrouwen te maken.

Zat je dan in 2020 in de ziektewet of WIA?

Ik loop ook met gemengde gevoelens van ik heb altijd geroepen van eerst aan mezelf werken dan ga ik wel werken, terwijl ik al in mijn achterhoofd wist dat het niet ging lukken. Maar puur omdat ik mij ook wou bewijzen en iedereen om mij heen werkt. Toch een steentje bijdragen aan de maatschappij. Maar dat besef van nooit meer hoeven werken, dat is toch wel een dubbel gevoel. En ja komt ook een beetje hard aan. Want ben nog zo jong, voor mijn gevoel. Omdat ik vooral ook bang ben met vooroordelen. Had al moeite om open te zijn over mijn ziektewet.

Maar alles heeft tijd nodig. Gelukkig heb ik mijn ambulant en psycholoog, die mij er bij kunnen helpen.

Herkenbaar. Nee ik zit vanaf 2013 in de WIA en nu dus sinds 2020 in de IVA. Dus dan heb ik 8 jaar WIA gehad voordat ik officieel de IVA in ging.
In 2011 ben ik de ziektewet ingegaan vanuit de WW.

Mij lukt vrijwilligerswerk nu ook nog niet dus ik heb dagbesteding maar ik vertel dat niet aan veel mensen. Vaak gehoord: hé jij kan toch wel iets? Best lastig dat soort uitspraken.
Ik hoop in de toekomst wel weer vrijwilligerswerk te kunnen doen.

Ik hoop dat jij ook de tijd krijgt en neemt om dit te verwerken en weer te kijken naar een ander pad.
Gun jezelf de tijd en ruimte in ieder geval.

Liefhebben
is meer
lief
dan hebben

Anoniem_671667da53e1d zaterdag 1 juni 2024 om 17:37

Flipflop schreef: ↑
01-06-2024 16:28
Dat was hier niet haalbaar. Ik ben al ruim voor de wia keuring ontslagen wegens de achterstand bij het uwv. Tussen het ontslag en de keuring zat nog 6 maanden. Ik geloof dat er 9 maanden zat tussen de aanvraag wia keuring en de keuring zelf.

De werkgever mag je "gewoon " ontslaan na twee jaar ziekte als ze aan de bijbehorende verplichtingen hebben voldaan.

En als WIA niet wordt toegekend? Wat gaat de werkgever dan doen?

Sterkte TO, ik hoop dat je in rustiger vaarwater komt. Ik kan me goed indenken hoeveel energie de weg er naar toe heeft gekost. Het zal waarschijnlijk ook wel even duren voor de beslissing goed bij je landt.

Ik ga de WIA in door een arbeidsongeval, dus ze willen het eitjes regelen. Alleen maar fijn.

Als het geen WIA wordt zie ik het dan wel weer.

Flipflop zaterdag 1 juni 2024 om 19:19

Selene schreef: ↑
01-06-2024 17:37
Ik ga de WIA in door een arbeidsongeval, dus ze willen het eitjes regelen. Alleen maar fijn. Als het geen WIA wordt zie ik het dan wel weer.

Dat is ook heftig...

Paulowna zondag 2 juni 2024 om 09:36

IBIopviva schreef: ↑
01-06-2024 17:21
Herkenbaar. Nee ik zit vanaf 2013 in de WIA en nu dus sinds 2020 in de IVA. Dus dan heb ik 8 jaar WIA gehad voordat ik officieel de IVA in ging.
In 2011 ben ik de ziektewet ingegaan vanuit de WW.

Mij lukt vrijwilligerswerk nu ook nog niet dus ik heb dagbesteding maar ik vertel dat niet aan veel mensen. Vaak gehoord: hé jij kan toch wel iets? Best lastig dat soort uitspraken.
Ik hoop in de toekomst wel weer vrijwilligerswerk te kunnen doen.

Ik hoop dat jij ook de tijd krijgt en neemt om dit te verwerken en weer te kijken naar een ander pad.
Gun jezelf de tijd en ruimte in ieder geval.

Als het wat misschien beter gaat, wil ik misschien ooit vrijwilligerswerk doen maar weet nu ook al dat ik daar stress van kan krijgen.

Mensen zien ook vaak niks aan mij en krijg soms ook opmerkingen naar mij toe geslingerd of adviezen van waar ik wel kan werken etc. Ik heb nu onlangs het contact verbroken met moeder en zusje, maar was toen ook vaak oordelen van dat ik te lui ben om te werken, en ik niet zo moet aanstellen dat ik niks wil, en vooral opmerkingen van je moet maar niet denken dat je wordt afgekeurd, je bent gewoon lui etc.

Maar ik hoop nu echt dat ik mezelf wat sterker kan maken en stabieler kan worden. Meer op mezelf gericht.

Maar nu pas merk ik hoe uitgeput ik ben van alles, dat mijn lichaam niet meer wil. Maar ook een beetje dat gevoel van eindelijk, hopen op rust. Dat de klap daarna pas komt. Moet nu ook niet te snel willen, maar uiteindelijk komt het vast goed

martje55 zondag 2 juni 2024 om 12:18

Paulowna schreef: ↑
02-06-2024 09:36
Als het wat misschien beter gaat, wil ik misschien ooit vrijwilligerswerk doen maar weet nu ook al dat ik daar stress van kan krijgen.

Mensen zien ook vaak niks aan mij en krijg soms ook opmerkingen naar mij toe geslingerd of adviezen van waar ik wel kan werken etc. Ik heb nu onlangs het contact verbroken met moeder en zusje, maar was toen ook vaak oordelen van dat ik te lui ben om te werken, en ik niet zo moet aanstellen dat ik niks wil, en vooral opmerkingen van je moet maar niet denken dat je wordt afgekeurd, je bent gewoon lui etc.

Maar ik hoop nu echt dat ik mezelf wat sterker kan maken en stabieler kan worden. Meer op mezelf gericht.

Maar nu pas merk ik hoe uitgeput ik ben van alles, dat mijn lichaam niet meer wil. Maar ook een beetje dat gevoel van eindelijk, hopen op rust. Dat de klap daarna pas komt. Moet nu ook niet te snel willen, maar uiteindelijk komt het vast goed

Wat ontzettend fijn dat je een goed gesprek had TO!

Ik heb WIA, de WGA variant. Sinds een klein jaar ga ik naar dagbesteding en dat is zó fijn. Er wordt hartstikke veel rekening gehouden met mijn beperkingen. Ik voel me weer nuttig. En als het niet lukt, ga ik niet, alle begrip voor.

Paulowna woensdag 5 juni 2024 om 10:51

Vandaag kreeg ik eindelijk een brief van UWV, waarin staat dat ik een IVA uitkering krijg en niet belastbaar ben. En aangezien ik vanaf november 2023 eerst wia had en dat bedrag lager uitviel, krijg ik een nabetaling.

Maakte mij eerst nog een beetje druk van; wat als... als ze zich bedenken etc.

Maar blij dat het nu zwart op wit staat, en toch voelt het een beetje dubbel. Een beetje schaamte. Want ik ben nog jongm Al die tijd mezelf voorgenomen van gewoon doorzetten, je kan wel iets werken, wordt vast beter. Nog steeds willen bewijzen.
Wat ik al die jaren heb meegemaakt qua werk en het verleden
acceptatie komt uiteindelijk vast wel.
En nu eerst opmezelf richten

Anoniem_671667da53e1d woensdag 5 juni 2024 om 11:39

Gefeliciteerd!
Fijn dat er iig 1 zorg minder is. Nu tijd voor jezelf

Niets om je voor te schamen.

Flipflop woensdag 5 juni 2024 om 14:47

Je hoeft je niet te schamen.

Mensen die er wat van vinden,mogen zich schamen.

broadway woensdag 5 juni 2024 om 15:45

loesje* schreef: ↑
01-06-2024 12:50

Misschien geloven ze jouw verhaal niet, maar geldt dat echt voor alle mensen die aan long covid lijden?

in antwoord op deze vraag: nee, dat geldt niet voor alle long covid patiënten.
De patiënt die ik ken is meteen volledig afgekeurd. ik weet niet of ze meteen iva heeft, maar volledige wia wel.

in haar geval is het ook wel overduidelijk en snap je niet hoe deze fluisterende, moeilijk bewegende jonge vrouw ooit een actieve basisschooljuf was dus het contrast is overduidelijk.
zo heftig!

ontopc: wat fijn dat je zorgen ongegrond zijn en je nu rust krijgt. En natuurlijk moet het bevestigd worden en natuurlijk is het superstom dat je nu niet alleen in jouw gevoel, maar ook officieel een voor altijd stom lijf hebt. maar probeer de andere kant te bekijken en te beseffen dat hetgeen je wél kan met dat stomme lijf nu kan voor dingen waar je echt voor kiest.

En doooooor!

Paulowna woensdag 5 juni 2024 om 16:52

broadway schreef: ↑
05-06-2024 15:45
in antwoord op deze vraag: nee, dat geldt niet voor alle long covid patiënten.
De patiënt die ik ken is meteen volledig afgekeurd. ik weet niet of ze meteen iva heeft, maar volledige wia wel.

in haar geval is het ook wel overduidelijk en snap je niet hoe deze fluisterende, moeilijk bewegende jonge vrouw ooit een actieve basisschooljuf was dus het contrast is overduidelijk.
zo heftig!

ontopc: wat fijn dat je zorgen ongegrond zijn en je nu rust krijgt. En natuurlijk moet het bevestigd worden en natuurlijk is het superstom dat je nu niet alleen in jouw gevoel, maar ook officieel een voor altijd stom lijf hebt. maar probeer de andere kant te bekijken en te beseffen dat hetgeen je wél kan met dat stomme lijf nu kan voor dingen waar je echt voor kiest.

Het voelt gewoon dubbel. Aan de buitenkant zie je niet veel, maar wel altijd snel moe, en meer psychische van aard. Nooit verwacht dat het zover moest komen na alles wat ik die jaren heb gedaan en geprobeerd om maar een beetje normaal over te komen maar toch zal ik moet leren leven met mijn diagnoses. Uiteindelijk heeft het tijd nodig en met een beetje geduld komt het wel goed.

Actieve topics