Werk & Studie
alle pijlers
Zou liever thuisblijfmoeder zijn.
zondag 5 januari 2020 om 22:37
Goedenavond,
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)
Herkent iemand dit nog meer? Haha
Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.
Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.
Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.
Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!!
)Herkent iemand dit nog meer? Haha
dinsdag 7 januari 2020 om 19:17
peaches100 schreef: ↑07-01-2020 19:14Er word er dan dus vanuit gegaan dat je dan maar in de bijstand komt/gaat?
Als er nu iets met mijn man gebeurd of als ik zou gaan scheiden dan ga ik gewoon (meer) werken.. En ook de opmerkingen zoals verwijdering van de arbeidsmarkt blabla.. Er word dus al vanuit gegaan dat je een “hoge” opleiding hebt? Je kunt ook zonder diploma’s morgen aan het werk hoor. En mocht het nodig zijn (ik heb nu een aardige functie) ga ik gewoon productie werk doen of wat er ook nodig zou zijn. Het gaat om je instelling.. Er word zo vanuit gegaan dat wanneer je gaat scheiden (als “huisvrouw”) dat je dan maar automatisch in de bijstand komt want je was altijd financieel afhankelijk van je partner.
Precies.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:18
Onderzoek van het cbs naar inkomen na de scheiding: Pommer, Van Leeuwen en Ras (2003) stelden vast dat degene bij wie de kinderen wonen
er doorgaans op achteruit gaan, terwijl de ander juist wint aan koopkracht . De cijfers hier bevestigen dit in het geval de kinderen bij de moeder wonen na de scheiding, wat bij de meeste gescheiden ouderparen zo is (CBS, 17 juni 2016). Vrouwen verloren 26 procent aan koopkracht, mannen hadden bijna 10 procent winst. Zij hoefden hun inkomen immers niet meer volledig met vrouw en kind(eren) te delen. Als ook rekening gehouden wordt met kinderalimentatie (zie kader), dan is het koopkrachtverlies bij en scheiding voor vrouwen iets kleiner en voor mannen wat groter, maar het verschil wordt niet opgeheven.
Het koopkrachtniveau na de scheiding is voor vrouwen – ongeacht of ze (inwonende) kinderen hebben – een stuk lager dan ervoor. Dat komt deels doordat zij, wanneer ze werken, meestal een deeltijdbaan hebben. Daarnaast zijn met name de vrouwen die voor de scheiding geen eigen inkomen hadden erna vaak aangewezen op een bijstandsuitkering. Zo is voor gescheiden moeders bij wie de kinderen wonen de gemiddelde koopkracht 17 duizend euro, dat is ongeveer het bijstandsniveau voor een eenoudergezin. Het koopkrachtniveau van mannen is na de scheiding iets hoger dan ervoor. Dat de koopkrachtmutatie toch negatief uitpakt, komt doordat deze is gebaseerd op de mediaan is van alle individuele koopkrachtveranderingen (zie CBS,
Van de niet-economisch zelfstandige vrouwen had ruim 36 procent voor de scheiding
niet, maar na de scheiding in 2014 wel met een risico op armoede te maken. Van de niet-economisch zelfstandige mannen kwam 14 procent door de scheiding onder de lage- inkomensgrens (zie CBS, 2016) terecht. Economisch zelfstandigen maakten beduidend minder vaak een duik onder die grens: bij mannen 3 procent en bij vrouwen 9 procent.
Ok, er komt maar 9% in de bijstand. Maar vooral door partneralimentatie. Dus niet door werk. Van niets opeens het bijstandsniveau gaan verdienen is best lastig. Vaak verdienen die vrouwen dan 500/600/700 euro, en vult de partner het bedrag aan tot bijstandsniveau.
36% van de niet economisch zelfstandige vrouwen komt evengoed op of onder de armoedegrens uit. Dus die ‘maar 9 % komt in de bijstand’ klopt wel, maar 36% heeft een inkomen op bijstandsniveau! Dat is fors! Dat is bijna de helft!
er doorgaans op achteruit gaan, terwijl de ander juist wint aan koopkracht . De cijfers hier bevestigen dit in het geval de kinderen bij de moeder wonen na de scheiding, wat bij de meeste gescheiden ouderparen zo is (CBS, 17 juni 2016). Vrouwen verloren 26 procent aan koopkracht, mannen hadden bijna 10 procent winst. Zij hoefden hun inkomen immers niet meer volledig met vrouw en kind(eren) te delen. Als ook rekening gehouden wordt met kinderalimentatie (zie kader), dan is het koopkrachtverlies bij en scheiding voor vrouwen iets kleiner en voor mannen wat groter, maar het verschil wordt niet opgeheven.
Het koopkrachtniveau na de scheiding is voor vrouwen – ongeacht of ze (inwonende) kinderen hebben – een stuk lager dan ervoor. Dat komt deels doordat zij, wanneer ze werken, meestal een deeltijdbaan hebben. Daarnaast zijn met name de vrouwen die voor de scheiding geen eigen inkomen hadden erna vaak aangewezen op een bijstandsuitkering. Zo is voor gescheiden moeders bij wie de kinderen wonen de gemiddelde koopkracht 17 duizend euro, dat is ongeveer het bijstandsniveau voor een eenoudergezin. Het koopkrachtniveau van mannen is na de scheiding iets hoger dan ervoor. Dat de koopkrachtmutatie toch negatief uitpakt, komt doordat deze is gebaseerd op de mediaan is van alle individuele koopkrachtveranderingen (zie CBS,
Van de niet-economisch zelfstandige vrouwen had ruim 36 procent voor de scheiding
niet, maar na de scheiding in 2014 wel met een risico op armoede te maken. Van de niet-economisch zelfstandige mannen kwam 14 procent door de scheiding onder de lage- inkomensgrens (zie CBS, 2016) terecht. Economisch zelfstandigen maakten beduidend minder vaak een duik onder die grens: bij mannen 3 procent en bij vrouwen 9 procent.
Ok, er komt maar 9% in de bijstand. Maar vooral door partneralimentatie. Dus niet door werk. Van niets opeens het bijstandsniveau gaan verdienen is best lastig. Vaak verdienen die vrouwen dan 500/600/700 euro, en vult de partner het bedrag aan tot bijstandsniveau.
36% van de niet economisch zelfstandige vrouwen komt evengoed op of onder de armoedegrens uit. Dus die ‘maar 9 % komt in de bijstand’ klopt wel, maar 36% heeft een inkomen op bijstandsniveau! Dat is fors! Dat is bijna de helft!
anoniem_391194 wijzigde dit bericht op 07-01-2020 19:20
1.09% gewijzigd
dinsdag 7 januari 2020 om 19:19
Dus dan zijn ze economisch zelfstandig:herfstappeltaart schreef: ↑07-01-2020 19:14Dat is hartstikke fijn maar dat geldt natuurlijk lang niet voor alle inkomens. Heel veel mensen verdienen met een parttime baan echt niet veel meer dan 12/1300 euro.
"Vanaf 1 juli 2018 is het minimumloon in Nederland bepaald op € 1.594,20 bruto per maand.[4] Iemand is dus economisch zelfstandig als deze een inkomen uit werk heeft van minimaal 70% van dat bedrag, dus minimaal € 1.115,94 bruto per maand. Na aftrek van 36,55% inkomensbelasting[5] is dat minimaal € 708,06 netto per maand."
dinsdag 7 januari 2020 om 19:20
ja... maar wat is je punt? Als een kinderarts een pleister plakt krijgt hij/zij daar een enorm honorarium voor en doe je het zelf, dan waardeert alleen je kind het. Als je kookt, dan waardeert je kind dat meestal al niet eens - gedurende een aantal jaar althans. Terwijl een kok in een restaurant er een goed maandsalaris mee kan verdienen. En als je de was doet - ach... het is meer dat je géén waardering krijgt als het níet doet... terwijl een stomerij er zijn hele bestaansrecht aan ontleent.herfstappeltaart schreef: ↑07-01-2020 19:07Ik zei niet dat mensen die werken geen kinderen kunnen grootbrengen. Voor de derde keer: ik zei dat datzelfde werk (die fruithap en die luier) wel wordt gewaardeerd als het "in functie" wordt gedaan (want dan werk je) maar niet als je het thuis voor je eigen kinderen doet.
Maar wat is het punt? Moeten kinderen voortaan betalen voor de huiswerkbegeleiding die ze thuis krijgen? Of moet de staat dat doen? En komen er dan ook kwaliteitseisen en krijgen ouders die het náást werk doen dan hetzelfde?
dinsdag 7 januari 2020 om 19:21
Ik had exact jouw vragen beantwoord, en dat was ruim voor mijn werk. En jij kan heel goed lezen toch?Betty_Slocombe schreef: ↑07-01-2020 17:55Geen idee, ik was aan het werk. Wat bespreken we nu dan precies?
Nee, het viel me op dat je precies die ja maar vragen stelde die ik (en anderen;) nou net gewoon beantwoord had. Ik kan mijn antwoord ook herhalen hoor.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 07-01-2020 19:25
1.00% gewijzigd
dinsdag 7 januari 2020 om 19:23
Ik heb de eerste jaren na geboorte van de kinderen avonden en weekeinden gewerkt, ik was afgepeigerd! Overdag was ik aan het moederen, huishouden, boodschappen, koken ect (ex stak geen poot uit want “ik was toch thuis?!”) en dan moest ik daarna nog naar mijn werk. Avonden van 6 uren en weekeinden 8 uur per dag. Als ik dan om 23.00 thuis kwam stond de vaat nog op tafel en de was nog in de wasmachine, waar ik alles voor vertrek achtergelaten had. Wat een nachtmerrie was dat achteraf! Sinds mijn scheiding werk ik 4 dagen overdag en vind ik dit eigenlijk veel beter te doen. Ik had in die eerste jaren ook best huismoeder willen zijn, het had een hoop gescheeld als ik niet na mijn lange dag met kinderen ook nog naar mijn werk moest savonds. Maargoed, dat is wel niet uit te leggen lijkt het wel. Iedere moeder is moe hoor je dan. En ex vond het ook wel lekker dat er geen opvang kosten waren, dus meer te besteden, vergat alleen mijn energie gedurende die jaren even...
Dus iedereen: maak je eigen keuze en heb schijt aan je omgeving. Ik zou willen dat ik dat toen gedaan had!
Dus iedereen: maak je eigen keuze en heb schijt aan je omgeving. Ik zou willen dat ik dat toen gedaan had!
dinsdag 7 januari 2020 om 19:23
Juist. En zoals ik net al plakte, van die groep is het percentage dat in armoedeCOtweepuntnul schreef: ↑07-01-2020 19:19Dus dan zijn ze economisch zelfstandig:
"Vanaf 1 juli 2018 is het minimumloon in Nederland bepaald op € 1.594,20 bruto per maand.[4] Iemand is dus economisch zelfstandig als deze een inkomen uit werk heeft van minimaal 70% van dat bedrag, dus minimaal € 1.115,94 bruto per maand. Na aftrek van 36,55% inkomensbelasting[5] is dat minimaal € 708,06 netto per maand."
terecht komt véél kleiner. Ook zonder topbaan.
En zo blijkt ook wel weer dat ‘ik zoek wel een baan als het nodig is’ niet helemaal opgaat, anders waren de cijfers wel anders voor economisch onzelfstandige vrouwen na een scheiding
dinsdag 7 januari 2020 om 19:25
De partneralimentatie is sinds 1 januari Ook nog eens flink minder geworden.Malinois schreef: ↑07-01-2020 19:18Onderzoek van het cbs naar inkomen na de scheiding: Pommer, Van Leeuwen en Ras (2003) stelden vast dat degene bij wie de kinderen wonen
er doorgaans op achteruit gaan, terwijl de ander juist wint aan koopkracht . De cijfers hier bevestigen dit in het geval de kinderen bij de moeder wonen na de scheiding, wat bij de meeste gescheiden ouderparen zo is (CBS, 17 juni 2016). Vrouwen verloren 26 procent aan koopkracht, mannen hadden bijna 10 procent winst. Zij hoefden hun inkomen immers niet meer volledig met vrouw en kind(eren) te delen. Als ook rekening gehouden wordt met kinderalimentatie (zie kader), dan is het koopkrachtverlies bij en scheiding voor vrouwen iets kleiner en voor mannen wat groter, maar het verschil wordt niet opgeheven.
Het koopkrachtniveau na de scheiding is voor vrouwen – ongeacht of ze (inwonende) kinderen hebben – een stuk lager dan ervoor. Dat komt deels doordat zij, wanneer ze werken, meestal een deeltijdbaan hebben. Daarnaast zijn met name de vrouwen die voor de scheiding geen eigen inkomen hadden erna vaak aangewezen op een bijstandsuitkering. Zo is voor gescheiden moeders bij wie de kinderen wonen de gemiddelde koopkracht 17 duizend euro, dat is ongeveer het bijstandsniveau voor een eenoudergezin. Het koopkrachtniveau van mannen is na de scheiding iets hoger dan ervoor. Dat de koopkrachtmutatie toch negatief uitpakt, komt doordat deze is gebaseerd op de mediaan is van alle individuele koopkrachtveranderingen (zie CBS,
Van de niet-economisch zelfstandige vrouwen had ruim 36 procent voor de scheiding
niet, maar na de scheiding in 2014 wel met een risico op armoede te maken. Van de niet-economisch zelfstandige mannen kwam 14 procent door de scheiding onder de lage- inkomensgrens (zie CBS, 2016) terecht. Economisch zelfstandigen maakten beduidend minder vaak een duik onder die grens: bij mannen 3 procent en bij vrouwen 9 procent.
Ok, er komt maar 9% in de bijstand. Maar vooral door partneralimentatie. Dus niet door werk. Van niets opeens het bijstandsniveau gaan verdienen is best lastig. Vaak verdienen die vrouwen dan 500/600/700 euro, en vult de partner het bedrag aan tot bijstandsniveau.
36% van de niet economisch zelfstandige vrouwen komt evengoed op of onder de armoedegrens uit. Dus die ‘maar 9 % komt in de bijstand’ klopt wel, maar 36% heeft een inkomen op bijstandsniveau! Dat is fors! Dat is bijna de helft!
dinsdag 7 januari 2020 om 19:25
En wat dan nog? Die partner was toch ook degene waarmee ze de deal zijn aangegaan?
En nee, natuurlijk is dit scenario niet ideaal, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht om er vanuit te gaan dat alle thuisblijfmoeders (of gedeeltelijk thuis, want je moet economisch zelfstandig zijn) in dit scenario terecht komen.
Doe jij lekker je ding en laat andere mensen hun eigen keuzes maken.
We leven in een maatschappij waarin mensen voor elkaar zorgen. Dat vind ik heel waardevol.
Mijn 35-jarige, bewust kinderloze dochter betaalt ook mee aan jouw kinderbijslag.
Daar zeurt ze nooit over.
Wat een oordelen toch altijd over de keuzes van anderen.
En nee, natuurlijk is dit scenario niet ideaal, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht om er vanuit te gaan dat alle thuisblijfmoeders (of gedeeltelijk thuis, want je moet economisch zelfstandig zijn) in dit scenario terecht komen.
Doe jij lekker je ding en laat andere mensen hun eigen keuzes maken.
We leven in een maatschappij waarin mensen voor elkaar zorgen. Dat vind ik heel waardevol.
Mijn 35-jarige, bewust kinderloze dochter betaalt ook mee aan jouw kinderbijslag.
Daar zeurt ze nooit over.
Wat een oordelen toch altijd over de keuzes van anderen.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:26
Om het werk van een kinderarts nou te typeren als “pleisters plakken” is natuurlijk lariekoek.-jolijn- schreef: ↑07-01-2020 19:20ja... maar wat is je punt? Als een kinderarts een pleister plakt krijgt hij/zij daar een enorm honorarium voor en doe je het zelf, dan waardeert alleen je kind het. Als je kookt, dan waardeert je kind dat meestal al niet eens - gedurende een aantal jaar althans. Terwijl een kok in een restaurant er een goed maandsalaris mee kan verdienen. En als je de was doet - ach... het is meer dat je géén waardering krijgt als het níet doet... terwijl een stomerij er zijn hele bestaansrecht aan ontleent.
Maar wat is het punt? Moeten kinderen voortaan betalen voor de huiswerkbegeleiding die ze thuis krijgen? Of moet de staat dat doen? En komen er dan ook kwaliteitseisen en krijgen ouders die het náást werk doen dan hetzelfde?
dinsdag 7 januari 2020 om 19:27
Je zet jezelf als vrouw in een uiterst penibele positie door dus niet economisch zelfstandig te zijn. Opvoeden is voor mij vooral voorleven en dus ook dat je dat níet met jezelf laat gebeuren en dat je dan dús voor een eigen inkomen moet zorgen. Dat zou niet moeten afhangen van het hebben van een partner. Je leert je kinderen voor zichzelf te zorgen, dus ook op financieel gebied lijkt me.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:27
herfstappeltaart schreef: ↑07-01-2020 19:25En wat dan nog? Die partner was toch ook degene waarmee ze de deal zijn aangegaan?
En nee, natuurlijk is dit scenario niet ideaal, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht om er vanuit te gaan dat alle thuisblijfmoeders (of gedeeltelijk thuis, want je moet economisch zelfstandig zijn) in dit scenario terecht komen.
Doe jij lekker je ding en laat andere mensen hun eigen keuzes maken.
We leven in een maatschappij waarin mensen voor elkaar zorgen. Dat vind ik heel waardevol.
Mijn 35-jarige, bewust kinderloze dochter betaalt ook mee aan jouw kinderbijslag.
Daar zeurt ze nooit over.
Wat een oordelen toch altijd over de keuzes van anderen.
Nou, inderdaad.
En dat je jezelf bij voorbaat al moet verdedigen voor het geval dat je ooit zou gaan scheiden en ooit in de bijstand terecht zou komen, terwijl dat helemaal niet speelt op dit moment, slaat eigenlijk ook nergens op. Op het moment dat ik ga scheiden en in de bijstand terecht kom, kom dan maar bij me zeuren, maar niet bij voorbaat.
Wij houden als gezin al jarenlang zelf onze broek op, op de manier zoals dat wij dat goedachten voor ons gezin. Niemand heeft zich daarmee te bemoeien. Als ik in de bijstand terecht kom, dán mag je er wat van vinden. Prima. Maar ga me niet al bij voorbaat van dingen lopen beschuldigen. Bah!
anoniem_644a441f18f50 wijzigde dit bericht op 07-01-2020 19:30
11.90% gewijzigd
dinsdag 7 januari 2020 om 19:28
En als man ook, maar dat bedoel je neem ik aan ookMalinois schreef: ↑07-01-2020 19:27Je zet jezelf als vrouw in een uiterst penibele positie door dus niet economisch zelfstandig te zijn. Opvoeden is voor mij vooral voorleven en dus ook dat je dat níet met jezelf laat gebeuren en dat je dan dús voor een eigen inkomen moet zorgen. Dat zou niet moeten afhangen van het hebben van een partner. Je leert je kinderen voor zichzelf te zorgen, dus ook op financieel gebied lijkt me.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:28
Volgens mij gaat het erom dat het qua ‘nut voor de samenleving’ wordt gewaardeerd als je in een professie een pleister plakt en als je diezelfde pleister plakt in de rol van thuisblijfmoeder/huisvrouw/vrouw zonder baan dat dat opeens als ‘niet nuttig voor de samenleving’ wordt gezien. Terwijl de handeling en effect exact hetzelfde is.-jolijn- schreef: ↑07-01-2020 19:20ja... maar wat is je punt? Als een kinderarts een pleister plakt krijgt hij/zij daar een enorm honorarium voor en doe je het zelf, dan waardeert alleen je kind het. Als je kookt, dan waardeert je kind dat meestal al niet eens - gedurende een aantal jaar althans. Terwijl een kok in een restaurant er een goed maandsalaris mee kan verdienen. En als je de was doet - ach... het is meer dat je géén waardering krijgt als het níet doet... terwijl een stomerij er zijn hele bestaansrecht aan ontleent.
Maar wat is het punt? Moeten kinderen voortaan betalen voor de huiswerkbegeleiding die ze thuis krijgen? Of moet de staat dat doen? En komen er dan ook kwaliteitseisen en krijgen ouders die het náást werk doen dan hetzelfde?
dinsdag 7 januari 2020 om 19:29
Bij ons ook, ruimschoots economisch zelfstandig.COtweepuntnul schreef: ↑07-01-2020 19:15Wie zegt dat?
Dat is in mijn geval (en het geval van mijn partner) wel zo.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:29
mindervanmij schreef: ↑07-01-2020 19:27Nou, inderdaad.
En dat je jezelf bij voorbaat al moet verdedigen voor het geval dat je ooit zou gaan scheiden en ooit in de bijstand terecht zou komen, terwijl dat helemaal niet speelt op dit moment, slaat eigenlijk ook nergens op. Op het moment dat ik ga scheiden en in de bijstand terecht kom, kom dan maar bij me zeuren, maar niet bij voorbaat.
Precies.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:30
Wat jij stompzinnige keuzes vindt vindt een ander een juiste, rechtvaardige keuze. Ik vind sommige keuzes van jou vast ook ontzettend stompzinnig.COtweepuntnul schreef: ↑07-01-2020 19:27Het probleem met mensen hun eigen keuzes laten maken is, dat ze in mijn ogen nogal eens stompzinnige keuzes maken. Die vergaande consequenties hebben voor het welzijn van (bijvoorbeeld) hun kinderen.
Sommige mensen overzien echt de consequenties niet.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:31
Mevrouw75 schreef: ↑07-01-2020 19:28Volgens mij gaat het erom dat het qua ‘nut voor de samenleving’ wordt gewaardeerd als je in een professie een pleister plakt en als je diezelfde pleister plakt in de rol van thuisblijfmoeder/huisvrouw/vrouw zonder baan dat dat opeens als ‘niet nuttig voor de samenleving’ wordt gezien. Terwijl de handeling en effect exact hetzelfde is.
Blij dat jij het wel begrijpt.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:31
Ik oordeel niet over andermans keuzes, wat Truus doet of Jannie doet zal me worst zijn. Ik heb wél een mening over een maatschappelijk thema: de financiële afhankelijkheid van vrouwen die daarmee een groot risico lopen (36% !!) om na een scheiding in armoede terecht te komen. Dat in combinatie met het gegeven dat 1 op de 3 huwelijken strandt en nog meer van de niet-getrouwde relaties vind ik een maatschappelijk probleem.herfstappeltaart schreef: ↑07-01-2020 19:25En wat dan nog? Die partner was toch ook degene waarmee ze de deal zijn aangegaan?
En nee, natuurlijk is dit scenario niet ideaal, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht om er vanuit te gaan dat alle thuisblijfmoeders (of gedeeltelijk thuis, want je moet economisch zelfstandig zijn) in dit scenario terecht komen.
Doe jij lekker je ding en laat andere mensen hun eigen keuzes maken.
We leven in een maatschappij waarin mensen voor elkaar zorgen. Dat vind ik heel waardevol.
Mijn 35-jarige, bewust kinderloze dochter betaalt ook mee aan jouw kinderbijslag.
Daar zeurt ze nooit over.
Wat een oordelen toch altijd over de keuzes van anderen.
Zeker als dan wordt gedaan alsof dat nodig is, en het beter is voor de kinderen. Terwijl niet in armoede terechtkomen een stuk beter is voor een kind. Armoede is schadelijker dan een werkende moeder.
Dat Truus niet werkt. Dat moet Truus weten.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:32
Nou dat vind ik nou ook. Alleen denk ik dat wij van mening verschillen over welke keuzes stompzinnig zijn.COtweepuntnul schreef: ↑07-01-2020 19:27Het probleem met mensen hun eigen keuzes laten maken is, dat ze in mijn ogen nogal eens stompzinnige keuzes maken. Die vergaande consequenties hebben voor het welzijn van (bijvoorbeeld) hun kinderen.
Sommige mensen overzien echt de consequenties niet.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:33
Ik ben verpleegkundige en wilde in de eerste instantie thuis blijven de eerste jaren, maar dit was volgens ex financieel niet te doen (lees: geen luxe vakantie of dure hobby's meer) dus ik veranderde na de geboorte van mijn oudste mijn werkuren naar avonden en weekeinden (soms ook nachten) Zo’n 30 uur per week, dus reken maar uit. Want ook ik wilde in de eerste instantie geen opvang nemen voor een kleine baby. Tot de realiteit van de dag bij me doordrong van deze keuze. Daarna is het nog jaren zo doorgemodderd en ik ben nog steeds kwaad op mezelf dat ik er toen niks aan gedaan heb, bang om mijn zelfstandigheid te verliezen. Ik heb ook een periode depressief en ziek thuis gezeten vlak na de geboorte van de 2e, nu denk ik: ja joh, eigenlijk niet zo heel gek.COtweepuntnul schreef: ↑07-01-2020 19:25Lidl's-Annie-Aardbei: hoe is dat zo ontstaan joh? Wat een ellende! En wat een slappe zak die ex van je.
dinsdag 7 januari 2020 om 19:33
Ik typeer dat werk helemaal niet zo. Maar áls een kinderarts een pleister plakt (en ik geloof er heilig in dat ze dat ook doen), dan is hij/zij aan het werk. Behalve als hij/zij het thuis doet bij eigen kind.Turtlerain schreef: ↑07-01-2020 19:26Om het werk van een kinderarts nou te typeren als “pleisters plakken” is natuurlijk lariekoek.
