Werk & Studie alle pijlers

Zou liever thuisblijfmoeder zijn.

05-01-2020 22:37 1073 berichten
Goedenavond,

Ik wil even anoniem mijn ei kwijt.. Totaal onrealistisch maar het aller liefste zou ik thuis blijven met de kinderen en “huisvrouw” zijn.

Ik ben een tijdje thuis geweest nadat ik bij mijn vorige baan boventallig werd verklaard en betaald kon thuisblijven.
In die tijd raakte ik voor de derde keer zwanger en met 2 kleintjes heb ik me (natuurlijk) geen seconde verveeld.
En waarvan ik dacht dat het me nooit zou gebeuren werd waarheid, ik vond het heeeerlijk. Lekker met de kinderen keuvelen, huishouden, koken etc.. Ik heb die 2 jaar het werk en alles wat daarbij komt geen seconde gemist.
Terwijl ik echt een goede/leuke baan had met fijne collega’s.

Anyways.. Op een gegeven moment moest ik natuurlijk weer aan het werk en ben gaan solliciteren. En ben begonnen bij een bedrijf waarvan ik eigenlijk al vanaf dag één geen geweldig gevoel had, maar als je alle voors en tegens tegen elkaar afweegt dan is dit een prima baan.. Ik heb nu 2 weken vakantie gehad en ik voel me net een klein kind wat tegen school opziet.. Toen ik in de flow zat ging het wel, maar nu ik weer thuis met mijn gezin ben geweest valt het me echt zwaar om morgen weer te gaan werken.

Ik moet.. Het is financieel voor ons niet haalbaar om te zeggen, ja ik blijf wel thuis!! En ergens schaam ik me ook wel een beetje, we leven in 2020, wil je dan afhankelijk van je vent zijn etc? (Jaaa!! ;-) )
Herkent iemand dit nog meer? Haha
Mevrouw75 schreef:
07-01-2020 19:28
Volgens mij gaat het erom dat het qua ‘nut voor de samenleving’ wordt gewaardeerd als je in een professie een pleister plakt en als je diezelfde pleister plakt in de rol van thuisblijfmoeder/huisvrouw/vrouw zonder baan dat dat opeens als ‘niet nuttig voor de samenleving’ wordt gezien. Terwijl de handeling en effect exact hetzelfde is.
Maar het gaat niet de handeling. Het gaat om werken of niet werken en alles wat daar aan vast hangt. Werk ik 32 uur in een KDV dan kan ik na een scheiding gewoon mijn ding blijven doen. Doe ik exact dezelfde dingen met mijn eigen koters thuis dan ben ik een stuk kwetsbaarder. Het gaat niet om de waarde van de handeling.
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
07-01-2020 19:32
Idioot vind ik dat, maar goed, er zijn wel meer beslissingen waar ik niet echt achter sta maar waar we maar mee moeten leven.
Ik vind het een prima beslissing, van de zotten dat een man nog jaren voor zijn ex moet betalen (of andersom natuurlijk, maar da's nog niet zo vaak het geval). Zij (of hij) kan prima meer gaan werken op het moment dat er wordt gescheiden.
Mevrouw75 schreef:
07-01-2020 19:30
Wat jij stompzinnige keuzes vindt vindt een ander een juiste, rechtvaardige keuze. Ik vind sommige keuzes van jou vast ook ontzettend stompzinnig.
Daarom zei ik ook, in mijn ogen.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
07-01-2020 19:31
Ik oordeel niet over andermans keuzes, wat Truus doet of Jannie doet zal me worst zijn. Ik heb wél een mening over een maatschappelijk thema: de financiële afhankelijkheid van vrouwen die daarmee een groot risico lopen (36% !!) om na een scheiding in armoede terecht te komen. Dat in combinatie met het gegeven dat 1 op de 3 huwelijken strandt en nog meer van de niet-getrouwde relaties vind ik een maatschappelijk probleem.
Zeker als dan wordt gedaan alsof dat nodig is, en het beter is voor de kinderen. Terwijl niet in armoede terechtkomen een stuk beter is voor een kind. Armoede is schadelijker dan een werkende moeder.

Dat Truus niet werkt. Dat moet Truus weten.
Hier heb je wel een goed punt.
Subnautica schreef:
07-01-2020 19:32
Nou dat vind ik nou ook. Alleen denk ik dat wij van mening verschillen over welke keuzes stompzinnig zijn.
Dat weet ik niet. Maar ik schreef in mijn ogen he.
Mevrouw75 schreef:
07-01-2020 19:32
Idioot vind ik dat, maar goed, er zijn wel meer beslissingen waar ik niet echt achter sta maar waar we maar mee moeten leven.
Niet meer dan terecht. Hopelijk worden vrouwen zich iets meer bewust van de gevolgen van hun keuzes. En ik vind het een stap voorwaarts. Eindelijk niet meer verplicht afhankelijk van je echtgenoot lang nadat je uit elkaar bent.
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef:
07-01-2020 19:33
Ik ben verpleegkundige en wilde in de eerste instantie thuis blijven de eerste jaren, maar dit was volgens ex financieel niet te doen (lees: geen luxe vakantie of dure hobby's meer) dus ik veranderde na de geboorte van mijn oudste mijn werkuren naar avonden en weekeinden (soms ook nachten) Zo’n 30 uur per week, dus reken maar uit. Want ook ik wilde in de eerste instantie geen opvang nemen voor een kleine baby. Tot de realiteit van de dag bij me doordrong van deze keuze. Daarna is het nog jaren zo doorgemodderd en ik ben nog steeds kwaad op mezelf dat ik er toen niks aan gedaan heb, bang om mijn zelfstandigheid te verliezen. Ik heb ook een periode depressief en ziek thuis gezeten vlak na de geboorte van de 2e, nu denk ik: ja joh, eigenlijk niet zo heel gek.
Nee totaal niet. Het kan wel denk ik als je partner ook zijn deel doet, maar dat deed deze niet.
Malinois schreef:
07-01-2020 19:31
Ik oordeel niet over andermans keuzes, wat Truus doet of Jannie doet zal me worst zijn. Ik heb wél een mening over een maatschappelijk thema: de financiële afhankelijkheid van vrouwen die daarmee een groot risico lopen (36% !!) om na een scheiding in armoede terecht te komen. Dat in combinatie met het gegeven dat 1 op de 3 huwelijken strandt en nog meer van de niet-getrouwde relaties vind ik een maatschappelijk probleem.
Zeker als dan wordt gedaan alsof dat nodig is, en het beter is voor de kinderen. Terwijl niet in armoede terechtkomen een stuk beter is voor een kind. Armoede is schadelijker dan een werkende moeder.

Dat Truus niet werkt. Dat moet Truus weten.

Ik heb nergens, maar dan ook nergens gezegd dat het beter is voor de kinderen. Dat vind ik ook helemaal niet.

Ik heb gezegd dat mensen hun gezin/huishouden inrichten zoals zij dat zelf willen. En zolang zij geen beroep doen op subsidies is er geen probleem. (en ook niet als ze dat wel doen trouwens, zoals hypotheekrente-aftrek, kinderbijslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag).
En wat betreft de risico's : die zijn er. In alle opzichten, op allerlei manieren.
Het leven is niet maakbaar.

Maar 40 jaar leven op een manier die je niet prettig vind "voor het geval dat" gaat mij veel te ver.

Punt. Fijne avond.
Malinois schreef:
07-01-2020 19:31
Ik oordeel niet over andermans keuzes, wat Truus doet of Jannie doet zal me worst zijn. Ik heb wél een mening over een maatschappelijk thema: de financiële afhankelijkheid van vrouwen die daarmee een groot risico lopen (36% !!) om na een scheiding in armoede terecht te komen. Dat in combinatie met het gegeven dat 1 op de 3 huwelijken strandt en nog meer van de niet-getrouwde relaties vind ik een maatschappelijk probleem.
Zeker als dan wordt gedaan alsof dat nodig is, en het beter is voor de kinderen. Terwijl niet in armoede terechtkomen een stuk beter is voor een kind. Armoede is schadelijker dan een werkende moeder.

Dat Truus niet werkt. Dat moet Truus weten.
Dit bedoel ik eigenlijk. Goed verwoord.
Alle reacties Link kopieren
herfstappeltaart schreef:
07-01-2020 19:25
En wat dan nog? Die partner was toch ook degene waarmee ze de deal zijn aangegaan?

En nee, natuurlijk is dit scenario niet ideaal, maar ik vind het echt veel te kort door de bocht om er vanuit te gaan dat alle thuisblijfmoeders (of gedeeltelijk thuis, want je moet economisch zelfstandig zijn) in dit scenario terecht komen.

Doe jij lekker je ding en laat andere mensen hun eigen keuzes maken.
We leven in een maatschappij waarin mensen voor elkaar zorgen. Dat vind ik heel waardevol.
Mijn 35-jarige, bewust kinderloze dochter betaalt ook mee aan jouw kinderbijslag.
Daar zeurt ze nooit over.

Wat een oordelen toch altijd over de keuzes van anderen.
We leven inderdaad (hoe lang nog?) in een maatschappij waar mensen voor elkaar zorgen, maar daarbij hoort ook een eigen verantwoordelijkheid.
mindervanmij schreef:
07-01-2020 19:27
Nou, inderdaad.

En dat je jezelf bij voorbaat al moet verdedigen voor het geval dat je ooit zou gaan scheiden en ooit in de bijstand terecht zou komen, terwijl dat helemaal niet speelt op dit moment, slaat eigenlijk ook nergens op. Op het moment dat ik ga scheiden en in de bijstand terecht kom, kom dan maar bij me zeuren, maar niet bij voorbaat.

Wij houden als gezin al jarenlang zelf onze broek op, op de manier zoals dat wij dat goedachten voor ons gezin. Niemand heeft zich daarmee te bemoeien. Als ik in de bijstand terecht kom, dán mag je er wat van vinden. Prima. Maar ga me niet al bij voorbaat van dingen lopen beschuldigen. Bah!
Inderdaad.
COtweepuntnul schreef:
07-01-2020 19:36
Nee totaal niet. Het kan wel denk ik als je partner ook zijn deel doet, maar dat deed deze niet.
Nee ik snap nu achteraf nog niet dat ik het zo heb laten gebeuren.

Verder: gezellige discussie hier :|
Fizz schreef:
07-01-2020 19:38
We leven inderdaad (hoe lang nog?) in een maatschappij waar mensen voor elkaar zorgen, maar daarbij hoort ook een eigen verantwoordelijkheid.

Natuurlijk is dat zo. Lever maar in dan die kinderbijslag. Is niet de verantwoordelijkheid van mijn dochter, die kinderen van jou.
herfstappeltaart schreef:
07-01-2020 19:37
Ik heb nergens, maar dan ook nergens gezegd dat het beter is voor de kinderen. Dat vind ik ook helemaal niet.

Ik heb gezegd dat mensen hun gezin/huishouden inrichten zoals zij dat zelf willen. En zolang zij geen beroep doen op subsidies is er geen probleem. (en ook niet als ze dat wel doen trouwens, zoals hypotheekrente-aftrek, kinderbijslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag).
En wat betreft de risico's : die zijn er. In alle opzichten, op allerlei manieren.
Het leven is niet maakbaar.

Maar 40 jaar leven op een manier die je niet prettig vind "voor het geval dat" gaat mij veel te ver.

Punt. Fijne avond.
Veel vrouwen moeten eens van het idee af dat werken voor mannen verplicht en voor vrouwen vooral optioneel en leuk moet zijn. Als je opgroeit met het idee je eigen centen te moeten verdienen zul je mogelijk iets andere keuzes maken dan op basis van ‘dit kun je zo lekker part-time doen’ of ‘lekker veel vakantie’. Mannen weten als ze gaan werken dat ze dat de komende 50 jaar in meer of mindere mate gaan doen en kiezen dus ook veel meer voor een combinatie van leuk/brengt geld op, en vrouwen veel meer vanuit ‘kan ik het combineren met een gezin’ en dan blijven de koters altijd een geaccepteerd excuus om je te onttrekken aan werk. Mannen hebben dat plan B niet. Werken is een gegeven en geen ‘optie’.

En dan hou je heus genoeg tijd over zonder dat je leven om werken draait want daar ben ik echt niet voor
herfstappeltaart schreef:
07-01-2020 19:40
Natuurlijk is dat zo. Lever maar in dan die kinderbijslag. Is niet de verantwoordelijkheid van mijn dochter, die kinderen van jou.
Jij sprokkelt bijzondere argumenten bij elkaar. Kinderbijslag heeft hier niets mee te maken
Malinois schreef:
07-01-2020 19:41
Veel vrouwen moeten eens van het idee af dat werken voor mannen verplicht en voor vrouwen vooral optioneel en leuk moet zijn. Als je opgroeit met het idee je eigen centen te moeten verdienen zul je mogelijk iets andere keuzes maken dan op basis van ‘dit kun je zo lekker part-time doen’ of ‘lekker veel vakantie’. Mannen weten als ze gaan werken dat ze dat de komende 50 jaar in meer of mindere mate gaan doen en kiezen dus ook veel meer voor een combinatie van leuk/brengt geld op, en vrouwen veel meer vanuit ‘kan ik het combineren met een gezin’ en dan blijven de koters altijd een geaccepteerd excuus om je te onttrekken aan werk. Mannen hebben dat plan B niet. Werken is een gegeven en geen ‘optie’.

En dan hou je heus genoeg tijd over zonder dat je leven om werken draait want daar ben ik echt niet voor

In mijn hele verhaal kun je vrouwen en mannen prima inwisselbaar maken.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
07-01-2020 19:34
Maar het gaat niet de handeling. Het gaat om werken of niet werken en alles wat daar aan vast hangt. Werk ik 32 uur in een KDV dan kan ik na een scheiding gewoon mijn ding blijven doen. Doe ik exact dezelfde dingen met mijn eigen koters thuis dan ben ik een stuk kwetsbaarder. Het gaat niet om de waarde van de handeling.
De opmerking van herfstappeltaart ging daar wel over en die discussie ook. Jij hebt het wél over economische zelfstandigheid en koppelt díe discussie aan waarde en nut van voor de maatschappij. Dat kan, maar daar ging het in oorsprong niet om.

Niet om het een of ander natuurlijk.
Malinois schreef:
07-01-2020 19:41
Veel vrouwen moeten eens van het idee af dat werken voor mannen verplicht en voor vrouwen vooral optioneel en leuk moet zijn. Als je opgroeit met het idee je eigen centen te moeten verdienen zul je mogelijk iets andere keuzes maken dan op basis van ‘dit kun je zo lekker part-time doen’ of ‘lekker veel vakantie’. Mannen weten als ze gaan werken dat ze dat de komende 50 jaar in meer of mindere mate gaan doen en kiezen dus ook veel meer voor een combinatie van leuk/brengt geld op, en vrouwen veel meer vanuit ‘kan ik het combineren met een gezin’ en dan blijven de koters altijd een geaccepteerd excuus om je te onttrekken aan werk. Mannen hebben dat plan B niet. Werken is een gegeven en geen ‘optie’.

En dan hou je heus genoeg tijd over zonder dat je leven om werken draait want daar ben ik echt niet voor
:worship:
Malinois schreef:
07-01-2020 19:41
Veel vrouwen moeten eens van het idee af dat werken voor mannen verplicht en voor vrouwen vooral optioneel en leuk moet zijn. Als je opgroeit met het idee je eigen centen te moeten verdienen zul je mogelijk iets andere keuzes maken dan op basis van ‘dit kun je zo lekker part-time doen’ of ‘lekker veel vakantie’. Mannen weten als ze gaan werken dat ze dat de komende 50 jaar in meer of mindere mate gaan doen en kiezen dus ook veel meer voor een combinatie van leuk/brengt geld op, en vrouwen veel meer vanuit ‘kan ik het combineren met een gezin’ en dan blijven de koters altijd een geaccepteerd excuus om je te onttrekken aan werk. Mannen hebben dat plan B niet. Werken is een gegeven en geen ‘optie’.

En dan hou je heus genoeg tijd over zonder dat je leven om werken draait want daar ben ik echt niet voor
Ik heb 100x liever dat een man en vrouw gelijke aantal uren werken (desnoods beide parttime) en voor kinderen en huishouden zorgen dan 1 fulltime (vader) en ander parttime (moeder) plus de hele verzorging en huishouden. Dat vind ik pas echt van deze tijd. Maar hoeveel vaders willen dat echt? Ik ken ze niet. Maar da’s mijn mening
Malinois schreef:
07-01-2020 19:42
Jij sprokkelt bijzondere argumenten bij elkaar. Kinderbijslag heeft hier niets mee te maken

Vind ik wel. Het gaat mij erom dat mensen weggezet worden omdat ze misschien ooit wel eens in de problemen zouden kunnen komen door een bepaalde keuze. En dat wij dat dan als maatschappij moeten oplossen.
Ik probeer met dit soort opmerkingen alleen duidelijk te maken dat in feite niemand helemaal zijn eigen broek ophoudt.
Hoeveel betalen we met z'n allen niet aan studenten, aan kinderbijslag....het zijn maar voorbeelden.

En het is niet eens zeker dat die gevolgen van die keuze ook daadwerkelijk feitelijk gaan worden.

Laten we nu gewoon eens ophouden met elkaar bekritiseren.
Heb alleen de OP gelezen, maar mijn man zou dit dolgraag doen. Z'n baan aan de wilgen hangen en thuisblijfvader worden. Alleen brengt hij het meeste geld binnen, waardoor het niet echt haalbaar is om helemaal te stoppen met werken.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
07-01-2020 19:36
Niet meer dan terecht. Hopelijk worden vrouwen zich iets meer bewust van de gevolgen van hun keuzes. En ik vind het een stap voorwaarts. Eindelijk niet meer verplicht afhankelijk van je echtgenoot lang nadat je uit elkaar bent.
Ik weet dat ik heel anders in afspraken binnen je huwelijk sta dan zo’n 95% en ik koppel de alimentatie en werkende vrouwen ook niet aan elkaar. Alimentatie en afspraken binnen je huwelijk wel.
herfstappeltaart schreef:
07-01-2020 19:42
In mijn hele verhaal kun je vrouwen en mannen prima inwisselbaar maken.
Zolang dat in praktijk nog niet zo is is het nutteloos om in deze discussie te doen alsof dat zo is. In theorie kan elke man huisvader worden en elke vrouw fulltime werken. Dat dat niet zo is en nog niet eens in de buurt komt zegt een hele hoop over waarom deze discussie gevoerd moet worden.

Vrouwenin het algemeen zijn nog te afhankelijk van mannen. Dat zie je in al die cijfers terug, de mannen lopen nauwelijks risico. Die zorgen wel voor zichzelf en écht niet voor hun ex. Ondanks alle ‘goede afspraken’ die iedereen hier altijd heeft zijn de cijfers wat ze zijn en nemen vrouwen niet alleen genoegen met een ondergeschikte en kwetsbare positie, nee ze verdedigen die ook nog en doen alsof dat een vrije en benijdenswaardige keus is.
Als dat zo zou zijn zouden er véél meer mannen voor kiezen.
Alle reacties Link kopieren
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef:
07-01-2020 19:45
Ik heb 100x liever dat een man en vrouw gelijke aantal uren werken (desnoods beide parttime) en voor kinderen en huishouden zorgen dan 1 fulltime (vader) en ander parttime (moeder) plus de hele verzorging en huishouden. Dat vind ik pas echt van deze tijd. Maar hoeveel vaders willen dat echt? Ik ken ze niet. Maar da’s mijn mening
Genoeg hoor. Het wordt echter door werkgevers ook nog niet altijd geaccepteerd.
Alle reacties Link kopieren
Malinois schreef:
07-01-2020 19:41
Veel vrouwen moeten eens van het idee af dat werken voor mannen verplicht en voor vrouwen vooral optioneel en leuk moet zijn. Als je opgroeit met het idee je eigen centen te moeten verdienen zul je mogelijk iets andere keuzes maken dan op basis van ‘dit kun je zo lekker part-time doen’ of ‘lekker veel vakantie’. Mannen weten als ze gaan werken dat ze dat de komende 50 jaar in meer of mindere mate gaan doen en kiezen dus ook veel meer voor een combinatie van leuk/brengt geld op, en vrouwen veel meer vanuit ‘kan ik het combineren met een gezin’ en dan blijven de koters altijd een geaccepteerd excuus om je te onttrekken aan werk. Mannen hebben dat plan B niet. Werken is een gegeven en geen ‘optie’.

En dan hou je heus genoeg tijd over zonder dat je leven om werken draait want daar ben ik echt niet voor
Mannen hebben die optie ook, hoor. Wij hadden beiden een prima salaris en hebben voor de komst van de eerste overlegd wie van ons beiden thuis zou blijven bij de kinderen. Of we allebei minder wilden gaan werken of één van beiden zou gaan stoppen. Mijn man wilde graag blijven werken zoals hij dat altijd al deed en ik vond het geen probleem om te stoppen. Ik deed mijn werk graag, maar wilde liever thuis bij de kinderen zijn. We verkeerden dan wel ook in de luxe positie dat er genoeg geld binnenkwam om het met één salaris te redden. Mensen mogen dat naïef vinden, wij hebben er nooit een seconde spijt van gehad.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven