Zou liever thuisblijfmoeder zijn.

Fizz schreef: ↑

08-01-2020 11:57

En dat is nu net het punt. Mensen vergeten dat de bijstandsuitkering bedoeld is als vangnet en geen vervanging is voor een baan waarmee je hetzelfde inkomen verdient. Een uitkering is een volledig inkomen, dus dan is het ook logisch dat je 32 of 36 uur moet werken als je je eigen broek gaat ophouden.

Snap ik. Maar ik snap ook dat mensen daar (onterecht) geen trek in hebben. Zeker als ze werken niet zo belangrijk vinden en al vrijwillig thuis zitten. Dat is mijn hele punt: als je het ok vindt dat je man je inkomen verzorgt verandert er niet zoveel als de gemeente dat gaat doen. Dan vind je thuis voor je kinderen zorgen belangrijker dan inkomen vergaren en ik denk niet dat dat opeens gaat veranderen

Subnautica schreef: ↑

08-01-2020 11:53

Huh, zeg je nou echt dat de mensen die ongeschoold werk doen beperkt zijn? Wat een belediging zeg naar die mensen. Eens kijken als bv het vuilnis niet meer opgehaald wordt. Wat arrogant om zo te denken.

Ik denk dat je beter moet lezen

Malinois schreef: ↑

08-01-2020 12:04

Snap ik. Maar ik snap ook dat mensen daar (onterecht) geen trek in hebben. Zeker als ze werken niet zo belangrijk vinden en al vrijwillig thuis zitten. Dat is mijn hele punt: als je het ok vindt dat je man je inkomen verzorgt verandert er niet zoveel als de gemeente dat gaat doen. Dan vind je thuis voor je kinderen zorgen belangrijker dan inkomen vergaren en ik denk niet dat dat opeens gaat veranderen

Ik denk dat dat wel meevalt. De meeste vrouwen die bewust gestopt zijn met werken, weten echt wel wat werken is en willen gewoon weer aan de bak als ze alleen komen te staan. Je kunt niet zomaar thuisblijven, hun man heeft en goede opleiding en baan en zij zijn ook echt niet de domste. Vaak zijn het de probleemgevallen, jonge moeders die nooit echt gewerkt hebben en ook niet weten hoe ze zoiets aan moeten pakken, die thuis blijven hangen en het wel best vinden. Maar zoals al gezegd zijn er ook mannen die dat doen.

Fizz schreef: ↑

07-01-2020 18:59

Vrouwen die werken brengen hun kinderen niet op een fatsoenlijke manier groot?

Ik durf te stellen dat een heel groot deel van de moeders van de huidige probleemjeugd helemaal niet werkt en toch voeden ze hun kinderen niet goed op.

Inderdaad, kijk maar naar de enorme problemen met jongeren in de Marokkaanse gemeenschap. Daarvan werkt het gros van de moeders ook niet.

Ik ben benieuwd TO, hoe de eerste dagen werken na de vakantie bevallen zijn. Begin je alweer een beetje in het ritme te komen of viel het vies tegen?

Ik snap je gevoel en merk hetzelfde als jij, dat ik na een vakantie helemaal geen zin erin heb om weer naar mijn werk te gaan. Ik zit zelf nog niet in het ritme, ik vind het nog vermoeiend. Die overgang van uitslapen (nou ja, relatief dan, met 3 kinderen van 1, 4 en 7) en aanrommelen naar wakker worden van de wekker en vanalles moeten. Al zou dat ook zo zijn als ik thuisblijfmoeder was geweest: de kinderen moeten om 8:30/8:45 op school zijn, dat is de bottleneck hier (ik hoef pas daarna naar mijn werk, het is op een werkdag voor ons niet extra haasten dan op een dag dat een van ons thuis is). En in de vakantie was mijn man ook thuis, dat zou ik als thuisblijfmoeder ook niet hebben na de vakantie. Zowel mijn man als ikzelf vinden het thuis zijn met de kinderen heel veel leuker als we het samen doen dan als we in ons eentje met de kinderen zijn. Dus wat dat betreft geeft bij mij de vakantie in ieder geval een vertekend beeld: thuisblijfmoeder zijn zou voor mij heel anders zijn dan een eeuwig relaxed vakantiegevoel.

Voor mij is het vooral een kwestie van wennen, zo na de vakantie (en soms zelfs na het weekend). Je noemt zelf al die 'flow' waar je weer even in moet komen. Als je gewend bent aan vakantie of aan een hele tijd thuis zijn waarin je een heel ander tempo aanhield en dan weer moet werken dan kost die overgang soms moeite.

Denk je dat het gevoel dat je je nieuwe baan niet echt leuk vindt komt omdat je nog moet wennen of ben je bang dat het blijvend is? Ik vond nieuwe banen in het begin ook niet direct leuk. Op papier wel, maar in de praktijk ken je mensen nog niet goed, weet je van veel dingen nog niet hoe het gaat of moet, is het nog uitpuzzelen wat er precies wat je verwacht wordt, etc. Dat is gewoon ook vermoeiend, al is het op papier nog zo leuk en passend. Of denk je dat deze baan misschien toch niet zo bij je past of dat je helemaal niet van werken houdt?

Wat me verder opvalt in wat je schrijft, TO, is dat je man hetzelfde gevoel heeft als jij, maar dat je verschillende redenen geeft waarom jullie niet voor het thuisblijfouderschap kiezen. Voor jezelf noem je dat het financieel niet mogelijk is, voor je man noem je dat jij er je veto over uitgesproken hebt.

Betekent dat dat jouw man geen veto heeft uitgesproken over een mogelijk thuisblijfmoederschap van jou? Dat als het financieel wel mogelijk zou zijn jij zou overwegen je baan op te zeggen en je man niet? Dat zou je man wel flink belemmeren in zijn mogelijkheden dan om zijn wens om minder te gaan werken waar te maken, nu en in de toekomst. Ook als jouw thuisblijfmoederschap tijdelijk zou zijn heb je door een gat in je cv en niet doorgroeien (al is het maar in tredes, wat je man in die periode dan waarschijnlijk wel doet) minder kans om na die tijd de financiële verantwoordelijkheid van je man over te nemen.

Als je beiden het gevoel hebt dat je thuis zijn bij de kinderen fijn vindt en werken een flinke belasting voor je is, dan zou ik vooral inzetten op beiden je ontwikkelen in je werk en erin groeien. En dat groeien bedoel ik dan zowel wat betreft financiën/tredes omhoog, waardoor je beiden 4 dagen kunt werken en op een gegeven moment misschien zelfs 3, als werkzaamheden / steeds meer op je plek zitten, door bijv. vaardigheden op te doen of te kijken of je dingen kunt veranderen in je takenpakket of op een gegeven moment een baan te zoeken die nog beter bij je past, waardoor jullie werk minder als een belasting voelt en je er meer energie van krijgt.

herfstappeltaart schreef: ↑

07-01-2020 18:18

Hou toch op. Kinderen op een fatsoenlijke manier grootbrengen is ook een enorme bijdrage aan de maatschappij. Daar is tegenwoordig nogal eens een probleem mee.

Ik vind dat je daar een belangrijk punt hebt!
De manier waarop er omgegaan wordt met vuurwerk is er een duidelijk voorbeeld van. Kinderen zijn vrij, er wordt niet naar omgekeken, en ze doen wat ze willen. Met alle gevolgen van dien.
Laat mensen maar weer eens bovenop de opvoeding zitten!

-jolijn- schreef: ↑

07-01-2020 18:42

En voor degene die zei dat je kinderen grootbrengen ook iets zinvols is: dat doen werkende ouders ook gewoon hoor, naast hun werkweek. Het kan gewoon. En ik ken vrijwel alleen maar ouders die daar bovendien ook nog eens de hoogste prioriteit aan geven.

Ze hebben nou eenmaal minder tijd voor de opvoeding en hebben hun kinderen nu eenmaal minder in beeld. Dat kan niet anders, dat is toch logisch?

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:05

Ik vind dat je daar een belangrijk punt hebt!
De manier waarop er omgegaan wordt met vuurwerk is er een duidelijk voorbeeld van. Kinderen zijn vrij, er wordt niet naar omgekeken, en ze doen wat ze willen. Met alle gevolgen van dien.
Laat mensen maar weer eens bovenop de opvoeding zitten!

Ik zie dat echt heel erg anders. De huisvrouwen van vroeger waren de hele dag bezig met alles. Schoonmaken (zonder apparaten), de was (zonder machine), de vaat (zonder machine), de strijk, koken (zonder pakjes en zakjes). En de kinderen waren lekker kattenkwaad aan het uithalen op straat. Zonder toezicht.
Juist de hoogopgeleide ouders, die meestal meer werken, zijn de curlingouders, die veel te dicht op de huid van de kinderen zitten..

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:05

Ik vind dat je daar een belangrijk punt hebt!
De manier waarop er omgegaan wordt met vuurwerk is er een duidelijk voorbeeld van. Kinderen zijn vrij, er wordt niet naar omgekeken, en ze doen wat ze willen. Met alle gevolgen van dien.
Laat mensen maar weer eens bovenop de opvoeding zitten!

I call bullshit. Jij weet helemaal niet wiens kinderen lopen te rellen en of daar wel of geen thuisblijfouders bij zitten.

*

Protocol schreef: ↑

08-01-2020 13:12

Ik zie dat echt heel erg anders. De huisvrouwen van vroeger waren de hele dag bezig met alles. Schoonmaken (zonder apparaten), de was (zonder machine), de vaat (zonder machine), de strijk, koken (zonder pakjes en zakjes). En de kinderen waren lekker kattenkwaad aan het uithalen op straat. Zonder toezicht.
Juist de hoogopgeleide ouders, die meestal meer werken, zijn de curlingouders, die veel te dicht op de huid van de kinderen zitten..

Nee, mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnen waren huisvrouwen en die wisten waar wij uithingen. Dat weten ouders van nu niet meer. Hebben ze geen tijd voor, ze zitten immers op hun werk.
Het is niet voor niets dat gedragingen zo uit de hand lopen. Dat is omdat het kán.

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:16

Nee, mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnen waren huisvrouwen en die wisten waar wij uithingen. Dat weten ouders van nu niet meer. Hebben ze geen tijd voor, ze zitten immers op hun werk.
Het is niet voor niets dat gedragingen zo uit de hand lopen. Dat is omdat het kán.

Pejeka belde, ze wil graag haar mening terug.

Excuus Malinois!

Over alleenstaande moeders in de bijstand: ik vind het een schandaal dat werken in sommige gevallen niet loont, als de moeder in kwestie ongeschoold is bijvoorbeeld. Dan kan je idd 36 uur per week achter de kassa gaan zitten en er nog op achteruit gaan ook. Zo’n vrouw verdient bijvoorbeeld €200 meer dan de bijstand en mag dit meteen inleveren aan kinderopvang kosten, reiskosten en mag ook nog toeslagen inleveren omdat haar inkomen gestegen is. Dat vind ik dus een gotspe.

Toen ik ging scheiden moest ik na een paar weken ontslag nemen omdat ik niet meer elke avond en het hele weekeind beschikbaar was, mijn werkgever ging niet akkoord met helft van de week overdag en de andere helft avonden werken plus de helft van het weekeind. Ik kwam ook in de bijstand. Tijdelijk, dat wel. Ik heb nu een baan van 32 in de zorg onder mijn niveau en verdien niet vreselijk veel meer dan bijstandsniveau. Daar moest een paar jaar geleden ook nog kinderopvang kosten vanaf.

Dus ja, in sommige gevallen snap ik zulke moeders wel dat ze liever thuis blijven zitten, als werken niet opschiet, waar doe je het dan voor? Ik vind dat de gemeente en overheid daar best wel wat aan kan doen, zorgen dat voor dit soort ouders werken loont ipv dat ze erop achteruit gaan en ook nog zichzelf voorbij lopen met alles.

Dat wilde ik even gezegd hebben.

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:16

Nee, mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnen waren huisvrouwen en die wisten waar wij uithingen. Dat weten ouders van nu niet meer. Hebben ze geen tijd voor, ze zitten immers op hun werk.
Het is niet voor niets dat gedragingen zo uit de hand lopen. Dat is omdat het kán.

Mijn moeder had geen flauw idee. Ik was 'buitenspelen' of 'bij een vriendin'. Dat ik de halve snoep afdeling van de plaatselijke drogisterij leegjatte, daar had mijn moeder geen flauw benul van. Terwijl ze toch gewoon 'thuis' was

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:16

Nee, mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnen waren huisvrouwen en die wisten waar wij uithingen. Dat weten ouders van nu niet meer. Hebben ze geen tijd voor, ze zitten immers op hun werk.
Het is niet voor niets dat gedragingen zo uit de hand lopen. Dat is omdat het kán.

Dat je weet WAAR je kind uithangt, wil nog niet zeggen dat je weet WAT ze precies doen.
Trouwens, als je fatsoenlijk wordt opgevoed, kun je op een bepaalde leeftijd die zelfstandigheid ook gewoon handelen en tot die tijd zorg je als werkende ouder voor een opvang, oppas etc.

Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑

08-01-2020 13:27

Over alleenstaande moeders in de bijstand: ik vind het een schandaal dat werken in sommige gevallen niet loont, als de moeder in kwestie ongeschoold is bijvoorbeeld. Dan kan je idd 36 uur per week achter de kassa gaan zitten en er nog op achteruit gaan ook. Zo’n vrouw verdient bijvoorbeeld €200 meer dan de bijstand en mag dit meteen inleveren aan kinderopvang kosten, reiskosten en mag ook nog toeslagen inleveren omdat haar inkomen gestegen is. Dat vind ik dus een gotspe.
{...}
Dus ja, in sommige gevallen snap ik zulke moeders wel dat ze liever thuis blijven zitten, als werken niet opschiet, waar doe je het dan voor? Ik vind dat de gemeente en overheid daar best wel wat aan kan doen, zorgen dat voor dit soort ouders werken loont ipv dat ze erop achteruit gaan en ook nog zichzelf voorbij lopen met alles.

Dat wilde ik even gezegd hebben.

Ik vind dat toch ook wel een mentaliteitsprobleem. Dat je dus liever door de samenleving wordt bekostigd dan dat je je eigen broek ophoudt, ook al scheelt het niet zo heel veel. Dus ja, werk moet lonen, maar je moet een een mentaliteit hebben dat je het liefst voor je eigen centen zorgt. Gelukkig heeft een groot deel dat wel hoor. Maar ik vind de 'het levert me niet zo heel veel meer op dus ik blijf wel thuis' redenatie ook echt een verkeerde denkwijze

Wat betreft de risico's van thuisblijfouderschap: ik ben van mening dat veel thuisblijfouders daar wel heel makkelijk over doen. Ik zie dat hier ook (wellicht ook uitgelokt door de zwart-wit discussie, waardoor mensen net wat stelliger reageren dan in het dagelijks leven), met uitspraken als 'Als het nodig is / als de jongste op school zit dan ga ik gewoon weer (onder schooltijden?) werken' of 'Ik ga toch niet scheiden' of 'Waarom zou je rekening houden met allerlei doemscenario's?'. Ik zie om me heen dat dat nog niet altijd zo makkelijk is of heel prettig uitpakt. Een paar voorbeelden van thuisblijfmoeders in mijn directe omgeving (en dan bevind ik me helemaal niet in een omgeving met veel probleemgezinnen e.d., maar gewoon mensen zoals jij en ik):

Thuisblijfmoeder 1: moeder besloot thuis te blijven tot de jongste op de basisschool zat. Dat leek in de tijd van het thuisblijven heel prima mogelijk, maar toen de jongste naar school ging was het opeens economische crisis (die van 2008). Heel veel geprobeerd, maar geen baan te vinden. Zeker niet met haar wensenlijst, want ze wilde bijv. wel graag onder schooltijd, want de kinderen waren geen opvang gewend. In diezelfde crisis kwam er op het werk van haar man een reorganisatie. Heel dikke stress in het gezin, want als hij zijn baan kwijt zou raken dan zouden ze direct een probleem hebben om hun hypotheek en andere lasten te betalen. Gelukkig hield hij zijn baan wel. Inmiddels zit de jongste op de middelbare school en ze doet nu schoonmaakwerk in de thuiszorg. Het werk dat ze echt leuk vindt en waar ze voor opgeleid was (HBO) daar komt ze niet meer tussen, met zo'n enorm gat in haar cv en op haar leeftijd. Ik weet niet of ze echt spijt heeft van haar keuze, maar ik merk in gesprekken met haar wel dat ze het jammer vindt dat ze niet zo'n leuke baan heeft als veel van haar vrienden en vriendinnen en dat ze dat ook wel heel graag gewild zou hebben.

Thuisblijfmoeder 2: ging weer werken toen haar jongste op school zat, maar kon geen werk vinden in de branche die ze leuk vindt. Werkt nu al tijden in een baan die ze eigenlijk niet leuk vindt, op vreselijke rottijden. Heeft weinig kans om daaruit te komen, ten eerste vanwege het gat op haar cv / gebrek aan ervaring en ontwikkeling in haar branche, ten tweede omdat haar man hoofdkostwinner is en daarom aan zijn baan niet getornd kan worden, waardoor zij haar werk om zijn werk en het gezin heen moet plooien.

Thuisblijfmoeder 3: zit in een relatie die haar psychisch kapot maakt. Wil graag scheiden, maar omdat ze geen werk heeft en niet getrouwd is of geregistreerd partnerschap (dus geen recht op partneralimentatie) is ze gedoemd om in de bijstand 3-hoog achter te belanden. Daarom is ze nu eerst op zoek naar werk en blijft ze in de relatie die haar steeds meer sloopt (wat de kans op werk weer niet bevordert en voila: vicieuze cirkel). Dit alles heeft logischerwijs ook impact op de kinderen.

Kortom: als stellen het samen eens zijn dat de één zich specialiseert in het kostwinnerschap en de ander in het thuisfront, helemaal prima. Maar ik zou de risico's niet onderschatten als ik zo om me heen kijk.

iones schreef: ↑

08-01-2020 13:16

Nee, mijn moeder en de moeders van mijn vriendinnen waren huisvrouwen en die wisten waar wij uithingen. Dat weten ouders van nu niet meer. Hebben ze geen tijd voor, ze zitten immers op hun werk.
Het is niet voor niets dat gedragingen zo uit de hand lopen. Dat is omdat het kán.

Dat is echt onzin. Mijn moeder had geen idee en werkte niet. Ik weet echt waar mijn kinderen zijn (thuis of op sport) als ik aan het werk ben. Voordeel van deels thuiswerken Heb je ook nog tijd om te helpen met huiswerk.

Mijn ouders hebben zich nog nooit een seconde bemoeit met mijn school of huiswerk en die hadden heel wat meer tijd

Doornroosje75 schreef: ↑

08-01-2020 11:31

De OP lezend, gingen mijn mijmeringen een heel andere richting uit dan de discussie die erop volgde.
Ik dacht eraan hoe 'eng' ik het idee vind, dat het moederschap blijkbaar aspecten van je persoonlijkheid kan veranderen. Het idee ik, als ik wel voor kinderen zou hebben gekozen, het zo zou kunnen zijn dat wat ik nu belangrijk vind dan op een lager plan zouden komen te staan. Zoals mijn werk, mijn ontwikkeling daarin en mijn onafhankelijkheid. En dat ik dingen die voor mij nu geen prioriteit hebben, zoals het huishouden, dan ineens belangrijk zou vinden. Ik zou ontzettend het gevoel krijgen mijzelf kwijt te zijn.

Maar ja, ik heb en wil geen kinderen, dus dit is sowieso niet aan de orde.

Wat betreft de discussie en de invloed van je opvoeding op dit soort keuzes. Mijn moeder belandde in de bijstand na haar scheiding van mijn vader en dat heeft absoluut impact gehad op hoe ik in het leven / mijn relatie sta. Altijd voor mezelf kunnen zorgen is vanaf mijn 16e mijn mantra.

Altijd voor mezelf zorgen blijkt bij mij ook iets te hoog in het vaandel te staan. Ik krijg wel regelmatig de opmerking dat ik heus niet alles alleen hoef, dat hulp vragen echt geen schande is. Misschien ben ik daarom zo op de hand van de huisvrouwen omdat zij gewoon wel doen wat ik blijkbaar niet kan.

Dat je werk op een ander plan komt te staan heb ik wel ervaren ja. Mijn leerlingen waren voor mijn gevoel echt mijn kinderen, terwijl toen mijn kind geboren was ik opeens merkte dat mijn kind toch écht serieus veel leuker was en vielen die leerlingen dramatisch omlaag. Wat dat betreft waren ze een soort surrogaatkinderen, terwijl ik niet eens een echte kinderwens had. Die liefde voor het werk komt nu pas serieus weer terug.

Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑

08-01-2020 13:27

Over alleenstaande moeders in de bijstand: ik vind het een schandaal dat werken in sommige gevallen niet loont, als de moeder in kwestie ongeschoold is bijvoorbeeld. Dan kan je idd 36 uur per week achter de kassa gaan zitten en er nog op achteruit gaan ook. Zo’n vrouw verdient bijvoorbeeld €200 meer dan de bijstand en mag dit meteen inleveren aan kinderopvang kosten, reiskosten en mag ook nog toeslagen inleveren omdat haar inkomen gestegen is. Dat vind ik dus een gotspe.

Toen ik ging scheiden moest ik na een paar weken ontslag nemen omdat ik niet meer elke avond en het hele weekeind beschikbaar was, mijn werkgever ging niet akkoord met helft van de week overdag en de andere helft avonden werken plus de helft van het weekeind. Ik kwam ook in de bijstand. Tijdelijk, dat wel. Ik heb nu een baan van 32 in de zorg onder mijn niveau en verdien niet vreselijk veel meer dan bijstandsniveau. Daar moest een paar jaar geleden ook nog kinderopvang kosten vanaf.

Dus ja, in sommige gevallen snap ik zulke moeders wel dat ze liever thuis blijven zitten, als werken niet opschiet, waar doe je het dan voor? Ik vind dat de gemeente en overheid daar best wel wat aan kan doen, zorgen dat voor dit soort ouders werken loont ipv dat ze erop achteruit gaan en ook nog zichzelf voorbij lopen met alles.

Dat wilde ik even gezegd hebben.

Werken loont altijd. Al is het alleen al aan pensioenopbouw. En verder mag je als overheid inmiddels verwachten dat je je als vrouw (vanwege jouw opmerking dat er ook ongeschoolde moeders zijn en dat de overheid moet zorgen dat werken loont) gewoon voorbereid op de toekomst. Dus scholing. De overheid hoeft niet steeds op te draaien voor keuzes van een individu.

*

NYC schreef: ↑

08-01-2020 13:13

Maar dan neem je dus het inkomen van de best verdienende als leidraad/uitgangspunt. Het is niet verkeerd natuurlijk maar ik vind dat de keuze voor een bepaald vak (of voor een bepaald salaris) een individuele keuze zou horen te zijn.

Dus het bedrijfsleven in of tandarts worden omdat dat werkgebied bij je past. Kiezen voor een baan waarin je veel verdient omdat je voor jezelf weet dat je daar veel waarde aan hecht omdat je bijvoorbeeld van luxe houdt.

Ik vind het zelf heel raar overkomen om het vooral te doen vanwege de reden: ik wil mijn partner kunnen bijhouden...

Stel je had een partner gehad die gewoon met een fulltime baan slecht verdiende (maar wel gelukkig in zijn werk) dan had je dus voor jezelf ook minder ambitie gevoeld om meer te gaan verdienen want je stond immers al sneller aan elkaar gelijk?

Ik denk niet dat ik snel aan een vuilnisman of fabrieksmedewerker zou zijn blijven hangen als partner. Dus ik vind dit extreem hypothetisch. Een partner kiezen met ongeveer dezelfde intelligentie/opleidingsniveau is niet heel vreemd.

Daarbij geeft mijn instelling mijn partner ruimte. Hij is niet alleen verantwoordelijk voor het gezinsinkomen dus hij kan rustig besluiten een dag minder te werken of een carriereswitch of studie te doen. Dan werk ik gewoon iets meer of we doen wat zuiniger. Ik wil voorkomen dat die verdeling 75/25 wordt omdat we ons daarmee enórm vastzetten

Doornroosje75 schreef: ↑

08-01-2020 13:27

Mijn moeder had geen flauw idee. Ik was 'buitenspelen' of 'bij een vriendin'. Dat ik de halve snoep afdeling van de plaatselijke drogisterij leegjatte, daar had mijn moeder geen flauw benul van. Terwijl ze toch gewoon 'thuis' was

Dit. Wat een onzin zeg.