Hormonen verpesten zwangerschap

05-12-2012 08:42 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Net gebeurde het weer! :(



Lief zegt iets (in mijn ogen heel fouts) onhandigs en ik ontplof! En hoe! Niet normaal... Huilen, boos, mopperen en met stemverheffing...



Kan gebeuren natuurlijk maar hier is het echt te bont!

Ik ben 26 weken zwanger van de 2e. We hebben al een prachtige dochter van ruim 2.5 jaar.



Zwangerschap verloopt prima. Wel heel anders dan de 1e zwangerschgap. Nu veel meer andere kwaaltjes en een enorm explosief karakter!



Van mezelf ben ik best "pittig" maar dit is echt vervelend! Heb er last van, en vooral mijn dochter en Lief! :(

Ik ben ongeduldig, nog meer een controlefreak, gevoelig en erg emotioneel. Net als tijdens mijn menstruatie eigenlijk, maar dat duurde hooguit 2 dagen en ik ben al maanden zo! En ook zo heftig!



De spanningen lopen tussen Lief en mij regelmatig op. Hij is steeds de klos en heeft er (terecht) veel moeite mee. Vraagt zich af waarom ik er niet mee kan stoppen! Helaas zijn die hormonen niet te stoppen!



Ik zit niet zo lekker in mijn vel hierdoor en daar baal ik van!

Herkent iemand dit? Op ook zo'n heftige manier? En hoe gingen jullie er mee om? De scherpe randjes mogen er wel van af! Dit is niet leuk meer! :(
Alle reacties Link kopieren
Vervelend. Aan hormonen kan je weinig doen, maar je hebt nog steeds wel invloed op je gedrag. Als je dreigt te ontploffen, kan je dan niet even weglopen? Ik vind zwangerschap en hormonen nog steeds geen reden om een ander te benadelen namelijk.
Alle reacties Link kopieren
Wat rot! En herkenbaar, ik heb het alleen niet de hele tijd, meer af en toe een bui. Ik zou ook weglopen, afkoelen en sorry zeggen als je weet dat je onredelijk bent.
Alle reacties Link kopieren
Hoe je je voelt kun je idd niks aan doen. Maar aan je gedrag wel! Hou je een beetje in, ga ff weg, vind iets anders om je frustratie op te uiten. Die man kan er ook niks aan doen dat jij een hormoonbom bent.
Alle reacties Link kopieren
quote:Orzoo schreef op 05 december 2012 @ 08:56:

Hoe je je voelt kun je idd niks aan doen. Maar aan je gedrag wel! Hou je een beetje in, ga ff weg, vind iets anders om je frustratie op te uiten. Die man kan er ook niks aan doen dat jij een hormoonbom bent.Dankzij hem is ze toch zwanger?
Alle reacties Link kopieren
Helemaal waar dames! Hij kan er zeker niets aan doen! En als ik het aan voel komen, loop ik zeker weg... Maar ik voel het niet altijd aankomen! :s



Dan zit ik van 1 (relaxed, niets aan de hand) ineens op 8 (onredelijk, emotioneel en boos).



In een mum van tijd is het mis!



Ik herken mezelf niet meer! Ga bijna een hekel aan mezelf krijgen! :(
Alle reacties Link kopieren
Zeg dan emotioneel en boos dat je emotioneel en boos bent en er niks aan kan doen dus je NU even weg gaat lopen.



Nog steeds geen reden om vervelende dingen te zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Er zijn mannen die last hebben van hormonen. Namelijk een piek aan testosteron waardoor ze agressief kunnen worden. Een logische verklaring voor iets wat ze toch echt in de hand moeten houden.
Alle reacties Link kopieren
Idd. Je hebt nog altijd de controle op wat er uit je eigen mond komt. Ik vind de tip van rozenstruikje een hele goede.
Wees iig extra lief tegen je man op andere momenten zoda het wat compenseert, anders kan dit wel eens een enorme wissel op je relatie trekken.
Alle reacties Link kopieren
En op je huilmomenten mag hij weer even extra lief zijn voor jou.
Alle reacties Link kopieren
Tuurlijk geen reden om iets lelijks te zeggen! Daarom wil ik er ook van af!



Idd weglopen is een goeie... Of in mijn geval is "onderduiken" nog beter... Tot de zwangerschap voorbij is... Ben nu echt niet leuk!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook even de kamer uit gaan op zo'n explosief moment. Bij mij valt het gelukkig nog mee. Maar een vriendin had bijna geen man meer. Zij werd zo boos, en hij bleef maar doorgaan, waarop zij trillend van woede een mok pakte en zei dat hij NU moest ophouden, anders krijg je die mok naar je hoofd. hij koos toch eieren voor zijn geld.



Maar ik snap dat het voor jou ook niet leuk is zo... Ik denk dat vermijden, dus weggaan uit de situatie het beste werkt. Niet happen, hoe moeilijk ook.. Sterkte vrouw!
Ik kan ook binnen no-time van 0 naar 100, heb ik geen hormonen voor nodig

Was dus ook een tijd heel boos en onredelijk. En wat mij hielp, is me te realiseren dat ik zo boos en onredelijk ben tegen de man waar ik van hou, vervolgens om tafel te gaan zitten met hem en hem uit te leggen wat er met me gebeurt als ik zo boos ben en vervolgens een soort "code" af te spreken.

Hier is dat "laat me maar even" of even helemaal niets tegen elkaar zeggen, want soms komt dat laat me maar even niet eens fatsoenlijk uit mijn mond.

We weten nu van elkaar dat dit niet het beruchte doodzwijgen is, maar het hervatten van controle.

En dat lucht wel op en geeft ruimte. Om af te koelen en om later ook geen spijt te hoeven hebben van wat je gezegd hebt.

Weliswaar een heel andere situatie, maar misschien heb je er iets aan.



Succes!
Alle reacties Link kopieren
O hou je hard maar vast voor daarna. Ik heb een perfecte tweelingzwangerschap gehad (behalve weken bedrust vanwege groeiachterstand). Maar die hormoonbom die daarna los kwam... Dat had ik niet verwacht. Nu na 8 maanden begin ik weer een beetje mezelf te worden, maar mijn man heeft het aardig te verduren gehad... Geen tips. Ik liet me gewoon gaan en had een goed excuus...
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook van mijn zwangerschap en inderdaad ook in mindere mate last van in de vorm van PMS. Zorg voor voldoende rust en slaap, dat helpt al een klein beetje en een magnesiumsupplement. Bel een vriendin bij wie je je gal mag spuwen en lekker onredelijk mag zijn. Ben lief voor jezelf.
You know how I know? Because I reeaally think so!
Alle reacties Link kopieren
voor mij helpt het op dat soort momenten voor mezelf te herhalen dat hier de hormonen aan het woord zijn. Dan bouw ik dus een soort extra drempel in om dingen te zeggen. En leg het hem ook eens rustig uit, hoe het voelt, wat er gebeurd, niet als excuus maar wel als verklaring. En inderdaad wegwezen.



Ik merk dat het ook stukken erger is als ik moe ben. Nu is dat niet helemaal te voorkomen als je 13 weken zwanger bent, maar ik ga wel heel bewust vroeg naar bed, pak de rust die ik kan vinden. Dan is het kookpunt net iets minder snel bereikt.



en, een knuffel, want leuk is het niet.
Alle reacties Link kopieren
Dit is zeker geen excuus om zo rot te doen tegen je partner, abcdefg.



Aan gevoel kun je niets doen, aan gedrag wel. Je hebt absoluut het recht niet om zo rot te doen TO. En dat je inene van 1 op 8 zit is ook geen excuus om je maar te laten gaan. Ook dan kun je gewoon weglopen.
Alle reacties Link kopieren
Zo herkenbaar.

Bij de 1e zwangerschap gehad en nu bij de 2e ook weer (nu 16 weken).

Zomaar ineens buiten proportie boos en ik kan het ook niet sturen/controleren. Schiet totaal uit mijn slof en snap zelf ook niet waarom, maar kan het niet van me af schudden.

Accepteer het, leg het uit aan je man, en vraag of hij je op zo'n moment eruit kan helpen. Door verder op je punten te drukken wordt het alleen maar erger.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er deze zwangerschap ook heel kort last van gehad, niet heftig, maar je voelt je idd rot.

Vorige zwangerschap helemaal niet, dacht echt dat ik ongevoelig was hiervoor

Je weet vaak wel dat je onredelijk bent dus zelfs als je te laat weg bent gelopen kun je dat alsnog doen.

Vriend zal er helaas wat begrip voor op moeten brengen denk ik. Die is volwassen. Voor kind is dat lastiger..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven