Zwanger
alle pijlers
Twijfels over timing
dinsdag 11 juni 2024 om 09:49
Tsja, waar twijfel ik over, eigenlijk over best veel dingen. Ik merk dat ik het spannend vind: de keuze maken om er écht voor te gaan.
Wat achtergrond: samen sinds 2012, getrouwd en we wonen in een ruime 2-onder-1-kap woning, met meer dan genoeg ruimte voor een kindje in een kindvriendelijke wijk. We hebben twee auto’s voor de deur. Ook financieel hebben we het op orde. Mijn man is eind 30 en ik begin 30. Wat dat betreft willen we ook niet al te lang meer wachten. Onze ouders leven allebei nog, dat blijft ook niet voor altijd.
Begin deze maand heb ik mijn koperspiraal eruit laten halen. Waarom ik dan toch twijfel? Ik vind een kind een enorme verantwoordelijkheid en ik twijfel of ik daar mentaal gezien klaar voor ben. Wij vinden het allebei heerlijk om ons eigen ding te kunnen doen, ook spontaan. En natuurlijk houden we van mooie reizen maken. Ik ben goed in plannen, mijn man wat minder. Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen.
Mijn man is gek op kinderen en ik ook, bij het idee dat we samen een kindje krijgen smelt ik. Is dat dan de juiste reden? Ook om het NU te doen? Consessies zijn we bereid om te doen als dat nodig is, in avonden afspreken/sporten/reizen/financieel.
Aan vriendinnen vraag ik wel eens: wanneer wist je dat je er klaar voor was? Dan krijg ik meestal het antwoord: dat was geen moment, we zijn er gewoon voor gegaan en vooraf kun je je hierop niet voorbereiden.
Dus voor de vrouwen hier: wanneer was jij (en waren jullie) er klaar voor, wat gaf de doorslag?
Wat achtergrond: samen sinds 2012, getrouwd en we wonen in een ruime 2-onder-1-kap woning, met meer dan genoeg ruimte voor een kindje in een kindvriendelijke wijk. We hebben twee auto’s voor de deur. Ook financieel hebben we het op orde. Mijn man is eind 30 en ik begin 30. Wat dat betreft willen we ook niet al te lang meer wachten. Onze ouders leven allebei nog, dat blijft ook niet voor altijd.
Begin deze maand heb ik mijn koperspiraal eruit laten halen. Waarom ik dan toch twijfel? Ik vind een kind een enorme verantwoordelijkheid en ik twijfel of ik daar mentaal gezien klaar voor ben. Wij vinden het allebei heerlijk om ons eigen ding te kunnen doen, ook spontaan. En natuurlijk houden we van mooie reizen maken. Ik ben goed in plannen, mijn man wat minder. Hij is geen ochtendmens, ik wel en hij is een nachtbraker en avondmens. Wat dat betreft zouden we elkaar misschien goed kunnen aanvullen.
Mijn man is gek op kinderen en ik ook, bij het idee dat we samen een kindje krijgen smelt ik. Is dat dan de juiste reden? Ook om het NU te doen? Consessies zijn we bereid om te doen als dat nodig is, in avonden afspreken/sporten/reizen/financieel.
Aan vriendinnen vraag ik wel eens: wanneer wist je dat je er klaar voor was? Dan krijg ik meestal het antwoord: dat was geen moment, we zijn er gewoon voor gegaan en vooraf kun je je hierop niet voorbereiden.
Dus voor de vrouwen hier: wanneer was jij (en waren jullie) er klaar voor, wat gaf de doorslag?
dinsdag 11 juni 2024 om 12:07
De vraag is ook of je denkt dat je er over een jaar meer klaar voor bent dan nu. Uiteindelijk is voor het eerst kinderen krijgen iets wat je nooit eerder gedaan hebt, daardoor is het soms ook lastig in te schatten.
Ik heb meestal iets van, als je kinderen wil en de randvoorwaarden zijn goed (je bent zelf stabiel, hebt een fijne woning, goeie relatie en het lukt financieel) waarom zou je dan wachten met proberen? Uiteindelijk kan je alleen de keuze om te beginnen plannen, daarna niet meer.
Ik ben ongeveer dezelfde leeftijd als jij en heb 2 kinderen. Wij zijn begonnen met proberen toen de relatie stabiel was en het financieel goed kon. Hadden een huurwoning, en geen auto (was niet nodig). Reizen is minder geworden, maar ik vind dat zelf niet erg. Scheelt wel dat we in het buitenland wonen.
Ik heb meestal iets van, als je kinderen wil en de randvoorwaarden zijn goed (je bent zelf stabiel, hebt een fijne woning, goeie relatie en het lukt financieel) waarom zou je dan wachten met proberen? Uiteindelijk kan je alleen de keuze om te beginnen plannen, daarna niet meer.
Ik ben ongeveer dezelfde leeftijd als jij en heb 2 kinderen. Wij zijn begonnen met proberen toen de relatie stabiel was en het financieel goed kon. Hadden een huurwoning, en geen auto (was niet nodig). Reizen is minder geworden, maar ik vind dat zelf niet erg. Scheelt wel dat we in het buitenland wonen.
dinsdag 11 juni 2024 om 12:16
Vakantievrouw schreef: ↑11-06-2024 11:45Wat is de derde shift? Je bedoeld misschien ‘s nachts?
....
Shift 1 - werk (8 uur per etmaal)
Shift 2 - je privé tijd (8 uur per etmaal) en slapen (8 uur per etmaal)
Shift 3 - kinderen en alles daaromheen.
Hoe ouder je kind wordt, hoe meer tijd je terug krijgt. Maar in het begin is dat echt een 24/7 shift. Voeden, verschonen, bedje, badje, wassen, strijken... de eerste weken houd je geen vrije minuut over. En vergis je niet: je hebt verlof maar je partner niet, dus val je heel snel in een rolverdeling want een partner die niet thuis is kan ook niks overnemen.
Daarna krijg je het KDV. Wie brengt, wie haalt op? En vooral: wie haalt op als kindje ziek is? Wie kan op stel en sprong vrij nemen als je kleuter van het klimrek dondert? Wie heeft er tijd voor zwemles, speelafspraakjes, kinderverjaardagen, cadeautjes? Wie verschoont 30x per dag in de tijd dat het kindje zindelijk wordt? Wie verschoont midden in de nacht het bed 4x als het kindje overgeeft (dat doen ze standaard minimaal 2x, meestal vaker). Wie troost bij een oorontsteking en verschoont tijdens het doorkomen van tandjes (en vooral de hoektanden
). Wie regelt consultatiebureau, huisarts, tandarts, orthodontist, kapper? Wie zorgt er voor vervoer naar de sportclub? Wie gaat er mee op schoolreis? Luizenpluizen, schoonmaken, schoolfeestjes, uitvoeringen? Wie helpt met huiswerk, surprises en cadeautjes/tekeningen voor de juf? En dat is als je kindje gezond is en een paar leuke vriendjes krijgt. Met ook maar de geringste afwijking krijg je eventueel nog te maken met logopedie, fysiotherapie, ergotherapie. En die werken doorgaans bij voorkeur gewoon tussen 8 en 17 uur.
Ik wil je een kind absoluut niet afraden, ik houd zielsveel van mijn dochter en ik vond het superleuk om weer te kleien, knutselen en schommelen. Maar de meesten denken niet verder dan babykamer en knuffelen.
ceylon wijzigde dit bericht op 11-06-2024 12:34
5.72% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 11 juni 2024 om 12:31
en wie brengt ze naar de oppas, als ze ziek zijn?Vakantievrouw schreef: ↑11-06-2024 11:41Jazeker we hebben het hier over gehad. Sowieso in de weekenden willen we afwisselen en doordeweeks ik in de ochtend en hij avond/nacht. Daarnaast vinden we het belangrijk om te blijven bespreken of wat we nu bedacht hebben ook werkt in de praktijk.
We zijn allebei eigen ondernemer en kunnen daardoor met ons werk gemakkelijk schakelen. We werken allebei in een andere branche. Man werkt 4 dagen thuis en 1 dag op kantoor. Ivm herkenning vertel ik liever niet wat voor werk ik doe, maar de ervaring leert dat mijn agenda binnen 2 weken vaststaat en alles wat verder weg is, kan ik vrij invullen. Ik kan ook af en toe een avond werken.
Onze ouders willen we vragen om op te passen bij nood, mijn schoonouders zijn gepensioneerd. Eventueel een dagdeel vast oppassen voor een van onze ouders of beide ouders, maar is voor ons geen must. Dit willen we vragen als ik zwanger ben.
Dat laat zich verrekte slecht plannen
dinsdag 11 juni 2024 om 13:18
En ook, wil je een baby, een kind, een tiener, een puber, een adolescent, een volwassen kind met alles wat er omheen zit.ZaphodBeeblebrox schreef: ↑11-06-2024 12:55Waar het om gaat: wil je een kind? Voor de rest weet je toch niet hoe het zal zijn en, of je er klaar voor bent. Argumenten op een rijtje zetten heeft geen zin.
Je moet wel het hele persoon willen, al begrijp ik wel dat je je vaak focust op het begin dat ze klein zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 11 juni 2024 om 13:28
Ik begrijp persoonlijk niet waarom het willen krijgen van een gezin, kinderen op deze wereld zetten en een mooie houdbare toekomst meegeven, geen enkele impact heeft op bepaalde keuzes.Janeway103 schreef: ↑11-06-2024 10:04
Wij doen nog steeds veel ons eigen ding hoor! En reizen met kinderen kan ook prima. Het enige wat ons nu tegenhoudt om vliegreizen te maken is de constante ooronstekingen van de jongste... Maar dat wordt hopelijk verholpen na de zomer.
Veel kleine kinderen die nu geboren worden, zullen alle (want to be) ouders dankbaar zijn als die vliegen wat minder vanzelfsprekend op het menu zouden zetten. Al halveer je dit, alles helpt en zeker zaken als vliegen.
Je wilt ze naast ervaringen toch ook een wereld meegeven die niet opgevroten is door onze generatie en die daarvoor?
dinsdag 11 juni 2024 om 13:35
Of jullie aan kinderen moeten beginnen, tja, dat weet alleen jij en je vriend. (Als ik lees dat je 'smelt' als je aan een kind van jou en je vriend denkt, dan komt dat op mij wel over dat je een kind/kinderen wil).
Maar als je ze wil, en jij bent begin 30 en hij is 'al' eind 30, dan zou ik zeker niet meer te lang (als in jaren) wachten. Waarom zou je nog wachten? Je hebt alles op orde.
Volgens mij kan je nooit zeggen: dit is het beste moment. Als je eenmaal zwanger bent richt je je leven heus zo in dat het goed komt. je hebt dan immers nog 9 mnd de tijd om eraan te wennen en dingen te regelen.
Maar als je ze wil, en jij bent begin 30 en hij is 'al' eind 30, dan zou ik zeker niet meer te lang (als in jaren) wachten. Waarom zou je nog wachten? Je hebt alles op orde.
Volgens mij kan je nooit zeggen: dit is het beste moment. Als je eenmaal zwanger bent richt je je leven heus zo in dat het goed komt. je hebt dan immers nog 9 mnd de tijd om eraan te wennen en dingen te regelen.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 11-06-2024 14:00
40.45% gewijzigd
dinsdag 11 juni 2024 om 13:57
Inderdaad. ik zit te denken hoe dat bij ons ging, 14 jaar terug. Wij wilden beide kinderen en hebben denk ik wel nagedacht over hoeveel uren we wilden blijven werken en hoe we de oppas konden regelen, maar verder hebben we niks besproken. Misschien heel stom hoor. Maar het is allemaal goed gekomen en het loopt prima. Mjn man is er ook absoluut niet het type voor om al die details (hoe doen we het als dit..., wat als zus, wat als zo) van te voren te bespreken. Dat zien we dan wel, zou hij zeggen.
Ligt misschien ook beetje aan je situatie. Mijn man is heel makkelijk en doet ook heel veel, in huis, met de kinderen. Heb je een man die perse fulltime, of meer, wil blijven werken, die s ochtends tot laat wil uitslapen, echt geen luiers wil verschonen etc, dan is het misschien wel goed dingen eerst even te bespreken, zodat niet alles op jou terecht komt.
dinsdag 11 juni 2024 om 14:20
Ik denk dat we de basiszaken hebben besproken en het daarover eens zijn. Vanuit die basiszaken is er vanuit mij (en ik verwacht ook vanuit mijn man - toch voor de zekerheid nog even met hem checken) voldoende vertrouwen in elkaar om ook overeenstemming te vinden in andere te maken beslissingen. Om zeker te weten wil ik over de belangrijkste basiszaken (bijvoorbeeld over wie welke dagen werkt/opvang etc) dingen op papier zetten, dat je het er allebei mee eens bent en dat je beide weet welke afspraken gemaakt zijn. Vanuit mijn werk weet ik dat dit héél erg belangrijk is, dat het in ieder geval besproken is. Natuurlijk zullen er genoeg zaken zijn die op ons pad komen, waarbij we flexibel moeten zijn of andere afspraken moeten maken. Het is super fijn om ieders ervaringen te lezen om mee te nemen in gesprekken en beslissingen.
dinsdag 11 juni 2024 om 15:21
Het ís ook spannend, dat snap ik goed.
Mijn advies zou zijn: Als je je dingen op orde hebt, graag kinderen wilt, en bent in de dertig, gá er dan voor. Zeker als je wellicht nog denkt (nu of later) misschien nog wel een tweede te willen, of een derde.
Ik was 30 toen we voor onze eerste gingen. Ik was 32 toen hij geboren werd.
Dolgraag zouden we nog een kindje willen, ik geniet zo van het moeder zijn!
Vorig jaar zijn we een kindje verloren laat in de zwangerschap, daarna volgde nog een miskraam.
Inmiddels ben ik 39, en de wens voor nog 1 of 2 kindjes voelt ontzettend ver weg, en of dat ooit nog gaat lukken weten we simpelweg niet. Dat is vreselijk moeilijk. Ik zou dolgraag nog die paar jaar extra hebben gehad nu, maar dat is achteraf natuurlijk makkelijk praten.
Oh ja, en ik weet dat de meningen en ervaringen hierover verschillen, maar ik vind reizen met kind echt geweldig en zelfs nog leuker dan voor we kinderen hadden (en nee, ik had geen makkelijke slaapbaby). Dus dat kan ook nog.
Mijn advies zou zijn: Als je je dingen op orde hebt, graag kinderen wilt, en bent in de dertig, gá er dan voor. Zeker als je wellicht nog denkt (nu of later) misschien nog wel een tweede te willen, of een derde.
Ik was 30 toen we voor onze eerste gingen. Ik was 32 toen hij geboren werd.
Dolgraag zouden we nog een kindje willen, ik geniet zo van het moeder zijn!
Vorig jaar zijn we een kindje verloren laat in de zwangerschap, daarna volgde nog een miskraam.
Inmiddels ben ik 39, en de wens voor nog 1 of 2 kindjes voelt ontzettend ver weg, en of dat ooit nog gaat lukken weten we simpelweg niet. Dat is vreselijk moeilijk. Ik zou dolgraag nog die paar jaar extra hebben gehad nu, maar dat is achteraf natuurlijk makkelijk praten.
Oh ja, en ik weet dat de meningen en ervaringen hierover verschillen, maar ik vind reizen met kind echt geweldig en zelfs nog leuker dan voor we kinderen hadden (en nee, ik had geen makkelijke slaapbaby). Dus dat kan ook nog.
dinsdag 11 juni 2024 om 17:09
Er is zoveel geweldig. Reizen is geweldig. Feiten negeren is ook geweldig egoïstisch. Zeker als je een volgende generatie op de wereld zet. Na mij de zondvloed?
Maar goed, het topic gaat er niet over. Dus het zou onbehoorlijk zijn om dit verder te pushen en het topic te kapen. Dus mijn laatste gedachte erover: ik vind de manier van denken (als wij het maar geweldig hebben en wat de gevolgen zijn boeit niet) niet passen bij iets waar je zo ontzettend bewust voor kiest.
Je kunt ook geweldig reizen met de trein
Maar goed, het topic gaat er niet over. Dus het zou onbehoorlijk zijn om dit verder te pushen en het topic te kapen. Dus mijn laatste gedachte erover: ik vind de manier van denken (als wij het maar geweldig hebben en wat de gevolgen zijn boeit niet) niet passen bij iets waar je zo ontzettend bewust voor kiest.
Je kunt ook geweldig reizen met de trein
dinsdag 11 juni 2024 om 17:13
toch is het de belangrijkste reden, dat vrouwen uitchecken uit hun relatieTulpje22 schreef: ↑11-06-2024 13:57Inderdaad. ik zit te denken hoe dat bij ons ging, 14 jaar terug. Wij wilden beide kinderen en hebben denk ik wel nagedacht over hoeveel uren we wilden blijven werken en hoe we de oppas konden regelen, maar verder hebben we niks besproken. Misschien heel stom hoor. Maar het is allemaal goed gekomen en het loopt prima. Mjn man is er ook absoluut niet het type voor om al die details (hoe doen we het als dit..., wat als zus, wat als zo) van te voren te bespreken. Dat zien we dan wel, zou hij zeggen.
Ligt misschien ook beetje aan je situatie. Mijn man is heel makkelijk en doet ook heel veel, in huis, met de kinderen. Heb je een man die perse fulltime, of meer, wil blijven werken, die s ochtends tot laat wil uitslapen, echt geen luiers wil verschonen etc, dan is het misschien wel goed dingen eerst even te bespreken, zodat niet alles op jou terecht komt.
Man valt erg tegen als vader/partner-na-kinderen
En dan is dit bespreken ook richting je toekomstige kinderen heel verstandig.
Hele leuke mannen, vielen als vader volledig door de mand. Blijken ineens toch niet minder te kunnen werken. niet te snappen dat kinderen bijtijds eten nodig hebben, en waar de wasmachine staat. En dat wielrennen op zaterdagmiddag blijkt ineens niet meer facultatief.
dinsdag 11 juni 2024 om 21:13
En vergeet niet; wil je een kind met 'special needs' die je niet vooraf weet.
Iets waardoor je misschien je o zo geplande leventje niet meer op die manier kunt leiden en je het allemaal anders moet doen.
Ik denk dat als je aan andere moet gaan vragen of je er klaar voor bent; je er niet klaar voor bent. Sterk in je schoenen staan en keuzes durven maken is wel handig voordat je aan dit soort life changing zaken begint.
Het is een volwassen beslissing, die je deels rationeel en deels met gevoel maakt. Maar m.i. maak je die zelf en niet op basis van wat andere zeggen.
Maar eerlijk; van te voren weet je niet wat je te wachten staat. Daar kom je pas achter als je kind er is.
dinsdag 11 juni 2024 om 22:59
Sorry, maar is dit een zakelijke relatie of een liefdesrelatie? Ga je elkaar echt verantwoordelijk houden als het eens anders loopt? Hiermee wil ik niet zeggen dat je zulke dingen niet moet bespreken, maar zwart op wit?! Come on... het is geen zakelijk contract.Vakantievrouw schreef: ↑11-06-2024 14:20Ik denk dat we de basiszaken hebben besproken en het daarover eens zijn. Vanuit die basiszaken is er vanuit mij (en ik verwacht ook vanuit mijn man - toch voor de zekerheid nog even met hem checken) voldoende vertrouwen in elkaar om ook overeenstemming te vinden in andere te maken beslissingen. Om zeker te weten wil ik over de belangrijkste basiszaken (bijvoorbeeld over wie welke dagen werkt/opvang etc) dingen op papier zetten, dat je het er allebei mee eens bent en dat je beide weet welke afspraken gemaakt zijn. Vanuit mijn werk weet ik dat dit héél erg belangrijk is, dat het in ieder geval besproken is. Natuurlijk zullen er genoeg zaken zijn die op ons pad komen, waarbij we flexibel moeten zijn of andere afspraken moeten maken. Het is super fijn om ieders ervaringen te lezen om mee te nemen in gesprekken en beslissingen.
Voor mij zou hier heel veel wantrouwen uitspreken. En vooral dat je niet volwassen genoeg bent om een kind op te voeden.
dinsdag 11 juni 2024 om 23:34
Voor mij geen kwestie van wantrouwen en juist volwassen om degelijke afspraken te maken waar je allebei prettig bij voelt. Bijvoorbeeld: kunnen we het ons financieel veroorloven als man of ik een dag minder gaat werken? Wij sparen voor pensioen, hoeveel gaat er dan door naar die rekeningen. Ik weet vanuit mijn werk dat het hier bij heel veel stellen mis gaat, dat het niet of onvoldoende besproken is. Gelukkig staat mijn man hier hetzelfde in. Natuurlijk gaan we geen contract ondertekenen en zullen we het met elkaar blijven bespreken als we dingen anders willen.
We gaan binnenkort wél samen naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden en wijziging testament vanwege onze ondernemingen en aanstaande kinderwens. Onze oude testamenten zijn niet meer volgens onze wensen bijvoorbeeld.
We gaan binnenkort wél samen naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden en wijziging testament vanwege onze ondernemingen en aanstaande kinderwens. Onze oude testamenten zijn niet meer volgens onze wensen bijvoorbeeld.
vakantievrouw wijzigde dit bericht op 11-06-2024 23:39
Reden: Aanvulling/verduidelijking
Reden: Aanvulling/verduidelijking
11.98% gewijzigd
woensdag 12 juni 2024 om 07:25
Wij zaten in dezelfde situatie als jullie toen we aan kinderen begonnen, al was man iets jonger en ik iets ouder. Beiden zagen we een toekomst voor ons met kinderen, een echte babywens heb ik nooit gehad. De keuze om er toen voor te gaan was puur rationeel.
Bij ons ging het snel en dat was echt even -heel lang- schakelen, ik vond het heel heftig dat ik zoveel moest inleveren voor m’n gevoel.
Toen oudste 2 was, kwamen ineens wel die rammelende eierstokken en was het veel meer een gevoel dat we graag een tweede wilden. Ik denk oprecht niet dat dat gevoel was gekomen zonder de eerste zeg maar.
Bij jullie klinkt het alsof alle seinen op groen staan, dus zou ik het heel logisch vinden ervoor te gaan.
Overigens zeggen man en ik nog steeds wel eens tegen elkaar dat we het ook heerlijk hadden gevonden nog 5 jaar langer met z’n tweeën te zijn, voordat er kinderen kwamen. Maar aan de andere kant zeggen we ook: waren we elkaar maar eerder tegen gekomen, want ideaal gezien was ik liever 29-30 geweest bij de eerste (ipv 32 nu). Kortom: het perfecte moment zou ik niet weten.
Bij ons ging het snel en dat was echt even -heel lang- schakelen, ik vond het heel heftig dat ik zoveel moest inleveren voor m’n gevoel.
Toen oudste 2 was, kwamen ineens wel die rammelende eierstokken en was het veel meer een gevoel dat we graag een tweede wilden. Ik denk oprecht niet dat dat gevoel was gekomen zonder de eerste zeg maar.
Bij jullie klinkt het alsof alle seinen op groen staan, dus zou ik het heel logisch vinden ervoor te gaan.
Overigens zeggen man en ik nog steeds wel eens tegen elkaar dat we het ook heerlijk hadden gevonden nog 5 jaar langer met z’n tweeën te zijn, voordat er kinderen kwamen. Maar aan de andere kant zeggen we ook: waren we elkaar maar eerder tegen gekomen, want ideaal gezien was ik liever 29-30 geweest bij de eerste (ipv 32 nu). Kortom: het perfecte moment zou ik niet weten.
woensdag 12 juni 2024 om 07:32
ik vind het juist heel wijs, en het klinkt alsof jullie er beter over nadenkenVakantievrouw schreef: ↑11-06-2024 23:34Voor mij geen kwestie van wantrouwen en juist volwassen om degelijke afspraken te maken waar je allebei prettig bij voelt. Bijvoorbeeld: kunnen we het ons financieel veroorloven als man of ik een dag minder gaat werken? Wij sparen voor pensioen, hoeveel gaat er dan door naar die rekeningen. Ik weet vanuit mijn werk dat het hier bij heel veel stellen mis gaat, dat het niet of onvoldoende besproken is. Gelukkig staat mijn man hier hetzelfde in. Natuurlijk gaan we geen contract ondertekenen en zullen we het met elkaar blijven bespreken als we dingen anders willen.
We gaan binnenkort wél samen naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden en wijziging testament vanwege onze ondernemingen en aanstaande kinderwens. Onze oude testamenten zijn niet meer volgens onze wensen bijvoorbeeld.
Dat is een prima basis hoor
woensdag 12 juni 2024 om 07:33
Natuurlijk is een relatie wel ook een zakelijke overeenkomstPimpelmeesje87 schreef: ↑11-06-2024 22:59Sorry, maar is dit een zakelijke relatie of een liefdesrelatie? Ga je elkaar echt verantwoordelijk houden als het eens anders loopt? Hiermee wil ik niet zeggen dat je zulke dingen niet moet bespreken, maar zwart op wit?! Come on... het is geen zakelijk contract.
Voor mij zou hier heel veel wantrouwen uitspreken. En vooral dat je niet volwassen genoeg bent om een kind op te voeden.
Op het moment dat je "ja ik wil" zeg, gaat het contract in hoor
En daar zet je ook nog je handtekening op
woensdag 12 juni 2024 om 07:41
Ik zou zelf zeggen: zijn jullie in staat om samen problemen op te lossen? Om onverwachte tegenslagen het hoofd te bieden? Die communicatie is denk ik cruciaal.
Het is goed om van tevoren na te denken over de praktische invulling. Maar uiteindelijk moet je maar afwachten hoe het loopt, het gaat toch anders zijn dan wat je vooraf bedenkt. En dan is het van belang dat je je daar samen met je partner snel op aan kunt passen.
Het is goed om van tevoren na te denken over de praktische invulling. Maar uiteindelijk moet je maar afwachten hoe het loopt, het gaat toch anders zijn dan wat je vooraf bedenkt. En dan is het van belang dat je je daar samen met je partner snel op aan kunt passen.
woensdag 12 juni 2024 om 08:07
Haha wat beschrijf je dit treffend...Ceylon schreef: ↑11-06-2024 12:16Shift 1 - werk (8 uur per etmaal)
Shift 2 - je privé tijd (8 uur per etmaal) en slapen (8 uur per etmaal)
Shift 3 - kinderen en alles daaromheen.
Hoe ouder je kind wordt, hoe meer tijd je terug krijgt. Maar in het begin is dat echt een 24/7 shift. Voeden, verschonen, bedje, badje, wassen, strijken... de eerste weken houd je geen vrije minuut over. En vergis je niet: je hebt verlof maar je partner niet, dus val je heel snel in een rolverdeling want een partner die niet thuis is kan ook niks overnemen.
Daarna krijg je het KDV. Wie brengt, wie haalt op? En vooral: wie haalt op als kindje ziek is? Wie kan op stel en sprong vrij nemen als je kleuter van het klimrek dondert? Wie heeft er tijd voor zwemles, speelafspraakjes, kinderverjaardagen, cadeautjes? Wie verschoont 30x per dag in de tijd dat het kindje zindelijk wordt? Wie verschoont midden in de nacht het bed 4x als het kindje overgeeft (dat doen ze standaard minimaal 2x, meestal vaker). Wie troost bij een oorontsteking en verschoont tijdens het doorkomen van tandjes (en vooral de hoektanden
En dat is als je kindje gezond is en een paar leuke vriendjes krijgt. Met ook maar de geringste afwijking krijg je eventueel nog te maken met logopedie, fysiotherapie, ergotherapie. En die werken doorgaans bij voorkeur gewoon tussen 8 en 17 uur.
Ik wil je een kind absoluut niet afraden, ik houd zielsveel van mijn dochter en ik vond het superleuk om weer te kleien, knutselen en schommelen. Maar de meesten denken niet verder dan babykamer en knuffelen.
woensdag 12 juni 2024 om 09:52
Ja dat geloof ik wel. Maar vraag me wel af of het dan wel netjes gebeurd als je het van tevoren bespreekt. Houden die mannen zich daar dan aan? Man en vrouw willen een kind, vrouw vraagt: ga je dan niet te vaak wielrennen op zaterdag? Nee schat, dat zal ik doen. En vervolgens, kind is er, vader blijft eerste tijd netjes thuis, maar vervolgens gaat hij toch weer vaker wielrennen of er komt een andere hobby op zijn pad. Wat doe je dan? Ja dan kan je zeggen: dat hadden we toch besproken, dat je dat niet zou doen? Maar ja, helpt dat? Moet die man dat niet gewoon zelf in zien dat het misschien niet zo leuk is dat hij constant weg is en zijn vrouw alles thuis op moet pakken?Lila-Linda schreef: ↑11-06-2024 17:13toch is het de belangrijkste reden, dat vrouwen uitchecken uit hun relatie
Man valt erg tegen als vader/partner-na-kinderen
En dan is dit bespreken ook richting je toekomstige kinderen heel verstandig.
Hele leuke mannen, vielen als vader volledig door de mand. Blijken ineens toch niet minder te kunnen werken. niet te snappen dat kinderen bijtijds eten nodig hebben, en waar de wasmachine staat. En dat wielrennen op zaterdagmiddag blijkt ineens niet meer facultatief.
Maar ik zie het inderdaad ook bij vriendinnen/collega's hoor. Dat de man veel weg is en de vrouw naast haar werk ook nog het volledige huishouden kan doen etc. Geen idee of zij dat vooraf wel besproken hadden. Ik vind dat een man dat zelf in moet zien, dat er dingen moeten gebeuren in huis. Het is toch geen klein kind die je uit moeten leggen dat er nu eenmaal diverse taken zijn die gedaan moeten worden. Wat ik zeg, ik heb dit met mijn man nooit zo tot in detail besproken toen we kinderen wilden. Enkel hoe we het gaan doen met werk en opvang. Hij ziet gewoon zelf wel welke taken er liggen en als iemand van ons weg wil/moet (in het weekend of 's avonds), dan bespreken we dat.
woensdag 12 juni 2024 om 10:00
Ik denk dat je het voelt of je er klaar voor bent.
Als je het nu nog niet voelt dat je er klaar voor bent ga je dat niet meer voelen in de toekomst denk ik.
Je bent nu begin 30; dat is, sorry dat ik het zeg, voor het krijgen van kinderen al best oud en je vruchtbaarheid is al beperkt.
Als je nog langer wacht komt er van uitstel afstel...het wordt fysiek alleen maar zwaarder (de gebroken nachten kun je nu beter handelen dan later!) . Je ouders en schoonouders zijn nu nog gezond dus daar kun je nu nog een beroep doen..ook zij worden steeds ouder en dan is oppassen steeds intensief.
In mijn ogen kun in mijn ogen zelden te vroeg aan kinderen beginnen. Misschien is dit iets te gekleurd (ik ben zelf 36, single en ongewenst gezinsloos). Ik kan mij echt over verbazen dat 30+ vrouwen zich nog te jong vinden. Je vruchtbaarheid daalt na je 30 best rap.
Als je het nu nog niet voelt dat je er klaar voor bent ga je dat niet meer voelen in de toekomst denk ik.
Je bent nu begin 30; dat is, sorry dat ik het zeg, voor het krijgen van kinderen al best oud en je vruchtbaarheid is al beperkt.
Als je nog langer wacht komt er van uitstel afstel...het wordt fysiek alleen maar zwaarder (de gebroken nachten kun je nu beter handelen dan later!) . Je ouders en schoonouders zijn nu nog gezond dus daar kun je nu nog een beroep doen..ook zij worden steeds ouder en dan is oppassen steeds intensief.
In mijn ogen kun in mijn ogen zelden te vroeg aan kinderen beginnen. Misschien is dit iets te gekleurd (ik ben zelf 36, single en ongewenst gezinsloos). Ik kan mij echt over verbazen dat 30+ vrouwen zich nog te jong vinden. Je vruchtbaarheid daalt na je 30 best rap.
vivark wijzigde dit bericht op 12-06-2024 10:19
5.94% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
