Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 9)

ooh Zizo... wat vreselijk
begrijpelijk natuurlijk je hebt wat anders aan je hoofd,

heel veel sterkte

Jeetje Zizo... Ik heb echt geen woorden hier voor. Wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte en focus je vooral op je zoon, je partner en jezelf.

Jeetje Zizo... allereerst gefeliciteerd met jullie ongetwijfeld prachtige zoon en broertje. Wat een nachtmerrie dat jullie zo snel alweer afscheid van hem zullen moeten nemen, onvoorstelbaar. Hoe kan dat nou toch..

Misschien zit je er nu (nog) helemaal niet op te wachten, maar weet dat er naast bijvoorbeeld 'make a memory' en 'stichting still' ook een stichting bestaat die video's maakt van kinderen die zullen komen te overlijden, als herinnering. Bewegend beeld kan heel waardevol zijn. 'Living memories' heten ze. Het nummer dat iemand speciaal voor deze stichting schreef rond kerst 2020 zit nog regelmatig in mijn hoofd ('o ik hou je heel dicht bij me, in m'n hart daar woon je, blijf je, als ik je zoek spoel ik je terug - jij bent ons geluk').

Houd elkaar goed vast

Ach lieve Zizo!

Gefeliciteerd met jullie ongetwijfeld prachtige zoon. En wat zijn jullie in een ongelofelijk nachtmerrie beland. Zoiets hou je niet voor mogelijk. En die onmacht.

Ik vind het heel verdrietig. Als je het goed vindt, mag ik dan de dames uit de oude groep informeren? Ontzettend veel sterkte en ik hoop dat jullie samen een waardige tijd door mogen maken. Pas goed op elkaar.

Veel liefs en kracht,

Baggal

Dankjewel voor jullie medeleven. Ik leef op dit moment in een roes.

Goede tips Maeves.

Baggal, natuurlijk mag je dit delen. Wil je het oude clubje ook laten weten dat ik nog regelmatig aan hen denk?

Zizo schreef: ↑

05-12-2025 22:20

Dankjewel voor jullie medeleven. Ik leef op dit moment in een roes.

Goede tips Maeves.

Baggal, natuurlijk mag je dit delen. Wil je het oude clubje ook laten weten dat ik nog regelmatig aan hen denk?

Ja, natuurlijk lieve Zizo.

Zo verdrietig en onwerkelijk voor jullie. Dat het zo mis is. Ik heb je net even geloept en wat een bizarre ontwikkelingen en dramatische uitslag uiteindelijk .

Ik heb nog privé contact met Weija, Lilly, Ylva, Flipje, etc. Ik zal morgen een berichtje sturen. Zo oneerlijk om moeder te mogen worden en nu te weten dat je hem niet kunt zien opgroeien. Heb ontzettend met jullie te doen

Heel veel liefs,

Baggal

Heel veel sterkte Zizo… hoeveel moet een mens aankunnen… ik wens jullie alle kracht toe!

Lieve Zizo,

Allereerst gefeliciteerd met jullie zoon.
Wat verschrikkelijk oneerlijk dat jullie zo gauw afscheid van hem moeten gaan nemen. Wens je heel veel sterkte en kracht. Neem alle tijd die je nodig hebt. Dikke knuffel en veel liefs

Frost, wat een ontzettend mooi nieuws dat het wellicht toch goed zit. Duimen draaien heel hard dit toch jullie kindje mag worden

Het begint wel een beetje te landen Broodkruimel. Dat ik qua symptomen er niet omheen kan eigenlijk helpt daarbij. Toch blijft de spanning wel aanwezig ook, gewoon door alles wat er gebeurd is, maar niet meer continu op de voorgrond.
Hoe staat het bij jou met de spanning? Ik duim voor een succesvolle terugplaatsing morgen

Hoe is de punctie gegaan Groenebroek?

Wat rot dat die nasleep maar voortduurt Marjaantje. Hele dikke knuffel

Veel liefs aan iedereen

Ik lees af en toe nog mee en schrik nu erg van je bericht, Zizo. Wat onvoorstelbaar verdrietig dat jullie lieve zoontje zal komen te overlijden. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte toe

Lief dank je wel perenboompje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo mee bezig ben. Ik was gister zelfs vergeten dat we morgen naar het ziekenhuis moeten en zei dat ik blij was dat we “zondag een dagje niks hadden” dus ja we zien wel.

Ik had veel menstruatiekrampen vandaag, dat herken ik ook van eerdere zwangerschappen dus besloot een test te doen (eerder testte ik positief op 7 dagen na een 5 daags embryo); helaas nu op 9 dagen na een 3 daags embryo een spierwitte test.. en die kruidvat testen zijn zó gevoelig dat ze ooit in 2017 een biochemische zwangerschap oppikten met een hcg in m'n bloed van 15 (of zelfs lager, weet dat niet meer precies).

Ondanks dat ik weet dat ik eigenlijk nog langer geduld moet hebben, vrees ik dat icsi1 er voor ons alweer helemaal op zit. Ik had me voorgenomen om er relaxed mee om te gaan, maar merk toch dat ik wel verdrietig ben (en chagrijnig op iedereen in m'n omgeving die 'zomaar' voor een eerste of tweede kind kan gaan, zonder afhankelijk te zijn van dit gedoe).

K** had een heel verhaal getypt, is het weg. Dus bij deze een wat kortere versie, moet zo aan het werk.

Afgelopen woensdag punctie gehad. Blijkbaar ligt niet alleen mijn baarmoeder naar achteren, maar liggen mijn eierstokken naar verhouding ook ver naar achteren. Daardoor moet er bij een punctie naar verhouding veel kracht gebruikt worden om echt te stoten naar de eitjes (zei de oude rot in het vak gyn van woensdag).
Ik zat me dus niet aan te stellen qua pijn en ook de langere hersteltijd is gelijk verklaard.

9 rijpe eitjes zijn er geoogst. Deze ronde zouden we icsi proberen omdat de vorige x bij ivf geen van de 11 eitjes bevrucht was.
Dag na de punctie werden we gebeld dat er van de 9 al 6 waren afgevallen, maar 3 eitjes aan het delen waren.
Uiteindelijk zaterdag een terugplaatsing gehad van een nog-net-op-het-randje geschikt eitje. Dat was de enige die niet gestopt was met groeien. Zwaar teleurstellend zo!
Gezien de enorme afvalrace van alle eitjes, hebben we er ook niet heel veel hoop op dat deze enige kans het wel gaat worden.

Op papier is alles van ons alle twee gezond, normaal, geschikt en veel beter dan te verwachten gezien onze leeftijd. Toch lukt de bevruchting niet.
Mocht deze ene kans die we nu hebben niet lukken, dan laten we het hierbij. Blijkbaar is het dan niet voor ons weggelegd om naast al het medische geluk dat (met name manlief) al gehad heeft, ouders te worden.

Broodkruimel, zitten we nu gezellig samen op de wachtbank!

MaeveS

Perenboompje fijn dat het nog steeds goed gaat!

Zizo wat een verschrikkelijke situatie waarin jullie zitten, veel sterkte gewenst!

Jeetje groenebroek wat een teleurstelling moet dat zijn. Ik hoop toch voor jullie dat het geluk eens aan jullie kant staat

Hier idd ook op de wachtbank

MaeveS, hopelijk komt er alsnog een streepje in de komende dagen

Lieve meiden,

Na 1,5 maand afwezigheid ben ik weer terug.

Ik heb een heftige tijd achter de rug. Emmy9 is niet gelukt en ik kon niet meer op het forum. Daarna stortte ik mentaal helemaal in, met veel paniekaanvallen. De hormonenstorm ging echt sky high. Ik had ook suicidale gedachten. Het vloog me totaal aan dat ik na 9 terugplaatsingen nog steeds met lege handen sta en het voelde alsof ik al verloren had. Ik heb hulp gezocht omdat het niet meer ging. Die heb ik ook gekregen.

Door alles wat er gebeurde kreeg ik een enorme long covid‑crash (mentale stress zorgt voor PEM), waardoor ik vier weken fysiek heel ziek ben geweest: ik was angstig en kon niet meer tegen geluid en licht, mijn ademhaling was slecht en ik trilde veel. Heb alleen maar in bed gelegen, en had daarvoor ook al zes weken niet doorgeslapen. Ik zat echt op het randje van overspannen en de balans is heel fragiel geweest. Ik ben heel langzaam weer opgekrabbeld uit een diep dal.

Na overleg ben ik onverwacht overgestapt naar een andere locatie van het ziekenhuis, met een nieuwe specialist. We hebben een cyclus lang gemonitord; alles werkt naar behoren. Wel is mijn schildkliermedicatie eindelijk opgehoogd (hier heb ik 9 maanden om gezeurd maar het mocht niet op de vorige poli). Dat gaat nu een stuk beter, en dit is ook een veel betere uitgangspositie voor een terugplaatsing. Ik voel me ook energieker en mentaal beter. Verder mag ik een andere progesteron (lutinus in plaats van utrogestan) gebruiken, die hopelijk geven die minder (mentale) bijwerkingen. Heeft iemand ervaring met lutinus?

Inmiddels is mijn nieuwe cyclus begonnen. Dat betekent ook dat ik eind deze week mijn laatste terugplaatsing heb — en dat voelt heel dubbel en zwaar. Zeker ook omdat dit allemaal in december is. Ik probeer momenteel alleen maar rust te houden en leuke dingen te doen die me energie geven. Dat lukt aardig, maar de balans is altijd niet supersterk. De kerstdagen zal ik waarschijnlijk een beetje overslaan en in mijn bubbel doorbrengen.

Omdat dit onze laatste Emmy is van batch 2 maken we ondertussen ook plannen om een derde traject in België te doen. Veel hoop in het Nederlandse zorgsysteem heb ik niet meer. Ik word in mei 42 dus we hebben niet alle tijd van de wereld. We twijfelen nog tussen Gent, Antwerpen of Leuven. Marion Valkenburg zou ook nog kunnen, maar daar heeft onze poli geen samenwerking mee (bij die andere wel, dan zouden de echo's gewoon om de hoek kunnen en hoef je alleen voor intake, puncties en terugplaatsingen naar België). Wie hier goede tips/ervaringsverhalen over heeft, ik lees ze graag.

Ik heb op de achtergrond meegelezen en meegeleefd, dikke knuffel voor jullie allen Het is teveel om op alles te reageren, maar ik ben blij voor wie zwanger is, en duim nog steeds ontzettend hard voor de rest. (Zizo )