Entertainment
alle pijlers
Het viva-boekentopic - deel 6
woensdag 29 augustus 2018 om 11:18
Een vers boekentopic!
Deel 5 is vol dus ik ben zo vrij om een nieuw topic te openen.
Voor iedereen die mee wil schrijven over boeken en alles wat er mee te maken heeft: lezen, schrijvers, genres, boekenkasten, leeslijstjes, klassiekers, strandboeken, boekenbeurzen, literatuur, non-fictie, nieuwe hypes en vergeten pareltjes... hier kunnen ze besproken, getipt, afgeraden en gerecenseerd worden.
Deel 5 is vol dus ik ben zo vrij om een nieuw topic te openen.
Voor iedereen die mee wil schrijven over boeken en alles wat er mee te maken heeft: lezen, schrijvers, genres, boekenkasten, leeslijstjes, klassiekers, strandboeken, boekenbeurzen, literatuur, non-fictie, nieuwe hypes en vergeten pareltjes... hier kunnen ze besproken, getipt, afgeraden en gerecenseerd worden.
zondag 13 januari 2019 om 18:22
Lang niet meegeschreven hier, maar ik lees nog.
Ik heb ein-de-lijk de Wheel of Time-serie van Robert Jordan en Brandon Sanderson uit.
Veertien delen, elk tussen de 600 en 1100 bladzijden. Begonnen vorig jaar maart, dus heb er tien maanden over gedaan.
Het begon sterk, met een enorme groep karakters, een belofte van een epische strijd tussen goed en kwaad, en een gedetaileerde wereld met verschillende volken, culturen, talen. Jordan is daar heel goed in, en ook in het verwerken van politieke intriges, cultuurbotsingen en machtsstrijd in een verhaal vol magie en monsters.
Sommige delen zijn vrij saai, met soms honderden bladzijden zonder veel plotontwikkeling, om dan ineens in één hoofdstuk alles op zijn kop te zetten. Jordan verviel ook vaak in steeds dezelfde beschrijvingen en had een irritante fascinatie met de manier waarop vrouwenkleding het lichaam benadrukte. Ook was de diepgang van de karakters bij vlagen afwezig.
In de laatste drie delen, die na de dood van Jordan zijn uitgewerkt door Brandon Sanderson, verbetert dat drastisch. Karakters hebben meer nuance, voelen echter aan, en de dialogen worden levendiger en humoristischer. Irritante typetjes groeien ineens uit tot complexe individuen. De innerlijke strijd van de hoofdpersoon wordt zo invoelbaar, en de vrouwen blijken geen haaibaaien maar gedreven en getalenteerde (maar zeker geen perfecte) helden (of slechteriken - qua rolverdeling is het allemaal verrassend genderneutraal), de luie, gokkende vrouwenversierder blijkt bloody grappig.
In het laatste deel komen alle verhaallijnen samen in een alles-of-nietsoorlog. Veel strategie, bloed, en gepraat over flanken en zwaardvormen, maar toch meeslepend. De karakters die het niet overleven hakken er in, dat is goed gedaan.
Al met al een erg ambitieuze reeks met zeker een paar fouten en zwakke delen, maar toch ben ik blij dat ik het gelezen heb. En ook blij dat het klaar is.
Nu even op mijn gemak dit topic doornemen en inspiratie opdoen voir mijn leeslijst.
Ik heb ein-de-lijk de Wheel of Time-serie van Robert Jordan en Brandon Sanderson uit.
Veertien delen, elk tussen de 600 en 1100 bladzijden. Begonnen vorig jaar maart, dus heb er tien maanden over gedaan.
Het begon sterk, met een enorme groep karakters, een belofte van een epische strijd tussen goed en kwaad, en een gedetaileerde wereld met verschillende volken, culturen, talen. Jordan is daar heel goed in, en ook in het verwerken van politieke intriges, cultuurbotsingen en machtsstrijd in een verhaal vol magie en monsters.
Sommige delen zijn vrij saai, met soms honderden bladzijden zonder veel plotontwikkeling, om dan ineens in één hoofdstuk alles op zijn kop te zetten. Jordan verviel ook vaak in steeds dezelfde beschrijvingen en had een irritante fascinatie met de manier waarop vrouwenkleding het lichaam benadrukte. Ook was de diepgang van de karakters bij vlagen afwezig.
In de laatste drie delen, die na de dood van Jordan zijn uitgewerkt door Brandon Sanderson, verbetert dat drastisch. Karakters hebben meer nuance, voelen echter aan, en de dialogen worden levendiger en humoristischer. Irritante typetjes groeien ineens uit tot complexe individuen. De innerlijke strijd van de hoofdpersoon wordt zo invoelbaar, en de vrouwen blijken geen haaibaaien maar gedreven en getalenteerde (maar zeker geen perfecte) helden (of slechteriken - qua rolverdeling is het allemaal verrassend genderneutraal), de luie, gokkende vrouwenversierder blijkt bloody grappig.
In het laatste deel komen alle verhaallijnen samen in een alles-of-nietsoorlog. Veel strategie, bloed, en gepraat over flanken en zwaardvormen, maar toch meeslepend. De karakters die het niet overleven hakken er in, dat is goed gedaan.
Al met al een erg ambitieuze reeks met zeker een paar fouten en zwakke delen, maar toch ben ik blij dat ik het gelezen heb. En ook blij dat het klaar is.
Nu even op mijn gemak dit topic doornemen en inspiratie opdoen voir mijn leeslijst.
tyche wijzigde dit bericht op 10-03-2021 19:33
0.10% gewijzigd
What a nuanced anxiety
maandag 14 januari 2019 om 11:28
Ik heb laatst het eerste deel gekocht! Ben wel heel erg benieuwd - 14 boeken is aardig wat om door heen te werken.tyche schreef: ↑13-01-2019 18:22Lang niet meegeschreven hier, maar ik lees nog.
Ik heb ein-de-lijk de Wheel of Time-serie van Robert Jordan en Brandon Sanderson uit.
Veertien delen, elk tussen de 600 en 1100 bladzijden. Begonnen vorig jaar maart, dus heb er tien maanden over gedaan.
Het begon sterk, met een enorme groep karakters, een belofte van een epische strijd tussen goed en kwaad, en een gedetaileerde wereld met verschillende volken, culturen, talen. Jordan is daar heel goed in, en ook in het verwerken van politieke intriges, cultuurbotsingen en machtsstrijd in een verhaal vol magie en monsters.
Sommige delen zijn vrij saai, met soms honderden bladzijden zonder veel plotontwikkeling, om dan ineens in één hoofdstuk alles op zijn kop te zetten. Jordan verviel ook vaak in steeds dezelfde beschrijvingen en had een irritante fascinatie met de manier waarop vrouwenkleding het lichaam benadrukte. Ook was de diepgang van de karakters bij vlagen afwezig.
In de laatste drie delen, die na de dood van Jordan zijn uitgewerkt door Brian Sanderson, verbetert dat drastisch. Karakters hebben meer nuance, voelen echter aan, en de dialogen worden levendiger en humoristischer. Irritante typetjes groeien ineens uit tot complexe individuen. De innerlijke strijd van de hoofdpersoon wordt zo invoelbaar, en de vrouwen blijken geen haaibaaien maar gedreven en getalenteerde (maar zeker geen perfecte) helden (of slechteriken - qua rolverdeling is het allemaal verrassend genderneutraal), de luie, gokkende vrouwenversierder blijkt bloody grappig.
In het laatste deel komen alle verhaallijnen samen in een alles-of-nietsoorlog. Veel strategie, bloed, en gepraat over flanken en zwaardvormen, maar toch meeslepend. De karakters die het niet overleven hakken er in, dat is goed gedaan.
Al met al een erg ambitieuze reeks met zeker een paar fouten en zwakke delen, maar toch ben ik blij dat ik het gelezen heb. En ook blij dat het klaar is.
Nu even op mijn gemak dit topic doornemen en inspiratie opdoen voir mijn leeslijst.
Gelukkig is de serie ook verder afgemaakt na de dood van Jordan.
Had je al eerder wat van Sanderson gelezen trouwens? Zijn Mistborn-serie vond ik erg leuk.
Ik ben nu halverwege Lonesome Dove en ik snap de lovende kritieken hier en op Goodreads heel erg goed. Wat een boek! Ondanks het trage tempo verveelt het me geen minuut. Ieder personage is helemaal uitgewerkt en ik mag ze allemaal (behalve Jake). Echt een aanrader.
maandag 14 januari 2019 om 16:58
Nee, nog nooit.Ceridwen91 schreef: ↑14-01-2019 11:28Ik heb laatst het eerste deel gekocht! Ben wel heel erg benieuwd - 14 boeken is aardig wat om door heen te werken.
Gelukkig is de serie ook verder afgemaakt na de dood van Jordan.
Had je al eerder wat van Sanderson gelezen trouwens? Zijn Mistborn-serie vond ik erg leuk.
Op basis hiervan lijkt hij me een fijne schrijver in dit genre, maar ik ga eerst even wat andere dingen lezen voordat ik me weer in zo'n megaserie stort.
Net begonnen in Mythos (leuk!) en Lethal White moet ik ook nog lezen.
What a nuanced anxiety
maandag 14 januari 2019 om 19:21
Mistborn heeft gelukkig maar 3 delen, en een spin off-serie van 3 delen maar die moet ik ook nog lezen
donderdag 24 januari 2019 om 13:57
Villa des Roses van Willem Elsschot herlezen. Gaat over een kostgangershuis begin 20e eeuw. Knap hoe Elsschot in een paar zinnen een complete wereld tevoorschijn weet te toveren. Dit in tegenstelling tot De ommegang van Jan van Aken. In 600 en nog wat bladzijden vertelt Jan van Aken de belevenissen van een man die rond 1400 leeft. Ondanks alle woorden komen de personages niet tot leven. Het blijven vlakke personen die ik niet uit elkaar kan houden. Wat opvalt is dat de hoofdpersoon een 'straatmadelief' treft die zo van de hoofdpersoon onder de indruk is dat hij niet voor haar diensten hoeft te betalen. Het ligt vast aan mij maar ik vind dit zo'n mannelijk perspectief op prostitutie. Ik bedoel 'as if'! Natuurlijk moet je dokken. Kom op. De auteur denkt zeker ook dat hij 'gratis' mag omdat alle meiden onder zijn charmes bezwijken. Pffft. Tegenvaller. Ik had veel meer van dit boek verwacht.
vrijdag 25 januari 2019 om 13:00
Oh ik had ook goede hoop voor de Ommegang, Perkins, maar dan sla ik toch maar over.
Ik heb een aanrader! Duizend papieren vogels.
https://www.libris.nl/boek/?authortitle ... e=redirect
Ik heb een aanrader! Duizend papieren vogels.
https://www.libris.nl/boek/?authortitle ... e=redirect
zaterdag 26 januari 2019 om 17:22
Mythos, Stephen Fry
Hervertelling van Griekse mythen. Eerst chronologisch, vanaf het ontstaan van de wereld, de titanen, de eerste goden van de Olympus (samenvatting: moord en incest). Daarna verschillende verhalen die thematisch bij elkaar passen (over Zeus' veroveringen, verhalen over overmoed, beledigde goden, vervloekte liefdes).
Vermakelijk en vlot geschreven. Fry is dol op taal en verwijst ook regelmatig naar de invloed van de verhalen op ideeën en woorden die we nog steeds gebruiken. Dat maakt het wel lastig om echt op te gaan in de verhalen of mee te leven, daarvoor is het te afstandelijk.
Aanrader voor wie bekende en onbekende Griekse mythen wil leren kennen in moderne stijl; minder voor wie meegevoerd wil worden in het drama van de verhalen.
The Road, Cormac McCarthy
Post-apocalyptisch boek over een vader en zoon. Ze zwerven door een verwilderd, verlaten, verduisterd Amerika, constant op hun hoede voor rondzwervende mensen die ten koste van alles willen overleven, kou, en honger.
Het boek grijpt je bij de keel, stompt je in de maag, en laat je ontredderd achter. Vreselijk, maar wel goed.
Hervertelling van Griekse mythen. Eerst chronologisch, vanaf het ontstaan van de wereld, de titanen, de eerste goden van de Olympus (samenvatting: moord en incest). Daarna verschillende verhalen die thematisch bij elkaar passen (over Zeus' veroveringen, verhalen over overmoed, beledigde goden, vervloekte liefdes).
Vermakelijk en vlot geschreven. Fry is dol op taal en verwijst ook regelmatig naar de invloed van de verhalen op ideeën en woorden die we nog steeds gebruiken. Dat maakt het wel lastig om echt op te gaan in de verhalen of mee te leven, daarvoor is het te afstandelijk.
Aanrader voor wie bekende en onbekende Griekse mythen wil leren kennen in moderne stijl; minder voor wie meegevoerd wil worden in het drama van de verhalen.
The Road, Cormac McCarthy
Post-apocalyptisch boek over een vader en zoon. Ze zwerven door een verwilderd, verlaten, verduisterd Amerika, constant op hun hoede voor rondzwervende mensen die ten koste van alles willen overleven, kou, en honger.
Het boek grijpt je bij de keel, stompt je in de maag, en laat je ontredderd achter. Vreselijk, maar wel goed.
What a nuanced anxiety
zaterdag 26 januari 2019 om 19:01
The road klinkt 'goed'. Op mijn 'te lezen lijst' gezet. Ik lees nu Lethal White van Robert Galbraith ( J.K. Rowling). Goed geschreven en leest lekker weg. Even wat 'luchtigs' na draken van boeken (The foutainhead en De ommegang)
Overigens prijst elke recensent De ommegang de hemel in. Het voelt alsof ik van een andere planeet kom. Los van smaak vind ik het boek echt, echt niet goed geschreven.
Overigens prijst elke recensent De ommegang de hemel in. Het voelt alsof ik van een andere planeet kom. Los van smaak vind ik het boek echt, echt niet goed geschreven.
maandag 28 januari 2019 om 21:18
zondag 3 februari 2019 om 10:39
zondag 3 februari 2019 om 13:59
Er zijn vier delen. Chronologisch gezien: Dead Man’s Walk, Comanche Moon, Lonesome Dove en Streets of Laredo.
Lonesome Dove is eigenlijk als eerste gepubliceerd, dus het maakt in principe niet uit of je de serie wel of niet chronologisch zou lezen.
zondag 3 februari 2019 om 17:32
Lethal White vandaag uitgelezen. Ik vond het te lang. 600 bladzijden terwijl het verhaal ook in 300 bladzijden verteld had kunnen worden. Vond het lastig om personages te onthouden. Vandaag Ghost Wall van Sarah Moss gelezen. Tsja, novelle van 107 bladzijden. Het las moeizaam door het ontbreken van interpunctie. Een grimmig verhaal. Ben niet wild enthousiast.
maandag 4 februari 2019 om 19:23
Hey leuk! Ik was een beetje verliefd op Gus.Ceridwen91 schreef: ↑03-02-2019 10:39GeorgieBrown, ik wil je nog even bedanken voor de tip om Lonesome Dove te lezen. Ik heb het net uit enwat een mooi boek! Ik wil de andere delen uit de serie ook gaan lezen, maar ik denk dat ik daar nog even mee wacht.
Nu heb ik geen idee wat ik hierna ga lezen, moet het eventjes laten bezinken.
Ben ook wel benieuwd naar de andere delen. Maar er zijn nog zooooo veel boeken. Op vakantie 6 boeken gelezen en ben nog in 3 bezig. Zal binnenkort even updaten. Ben nu gaar. Jetlag.
maandag 4 februari 2019 om 21:36
Fiorah schreef: ↑25-01-2019 13:00Oh ik had ook goede hoop voor de Ommegang, Perkins, maar dan sla ik toch maar over.
Ik heb een aanrader! Duizend papieren vogels.
https://www.libris.nl/boek/?authortitle ... e=redirect
De Ommegang staat toch ook op de longlist voor de libris literatuurprijs.
Hier nog een leuke actie als je met een boek van de longlist een leesclub begint. https://www.startjouwleesclub.nl/
Later is nu
dinsdag 5 februari 2019 om 11:38
Begrijpelijk
(ik ook 
)Ik lees net dat mijn favoriete boekhandel dichtgaat
die zit echt in een prachtig gebouw, namelijk een oud theater. Ik kom daar heel graag, want de locatie is geweldig voor een boekhandel en er hangt altijd een hele fijne sfeer. Wat jammer dit! Ze houden blijkbaar uitverkoop, dus ik ga straks wel even kijken.
Enigszins meer ontopic: ik lees nu Cell van Stephen King, een van de weinige boeken van hem die ik nog niet heb gelezen. Wel aardig, maar niet heel bijzonder. Het begint wel spectaculair.
woensdag 6 februari 2019 om 17:33
Kokoro: de wegen van het hart - Soseki Natsume
Nee, het is geen Japanse bouquetreeks.
En nee, het is ook niet onleesbaar, omdat het niet alleen Japans is maar ook nog eens ruim 100 jaar oud.
Ik was aangenaam verrast, want ik had een veel moeilijker boek verwacht, want Japans! Oei! en een eeuw oud! Au!
Het gaat over een student die min of meer bevriend raakt met een oudere man die nogal afgezonderd van de wereld leeft. In de loop van het boek kom je erachter waarom. Het boek blijkt een echte Japanse klassieker te zijn.
Met achterin het boek een verklarende woordenlijst (, waar ik pas achter kwam toen ik het uit had). En ook een nawoord die de context en setting van het boek wat verheldert.
Nee, het is geen Japanse bouquetreeks.
En nee, het is ook niet onleesbaar, omdat het niet alleen Japans is maar ook nog eens ruim 100 jaar oud.
Ik was aangenaam verrast, want ik had een veel moeilijker boek verwacht, want Japans! Oei! en een eeuw oud! Au!
Het gaat over een student die min of meer bevriend raakt met een oudere man die nogal afgezonderd van de wereld leeft. In de loop van het boek kom je erachter waarom. Het boek blijkt een echte Japanse klassieker te zijn.
Met achterin het boek een verklarende woordenlijst (, waar ik pas achter kwam toen ik het uit had). En ook een nawoord die de context en setting van het boek wat verheldert.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
