Entertainment
alle pijlers
Welk boek maakte jou aan het huilen?
vrijdag 26 juli 2024 om 16:34
Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik hou echt ontzettend van hartverscheurende verhalen.
Bijvoorbeeld 'Alleen op de wereld' van Hector Malot, of boeken zoals 'Oliver Twist' van Dickens, maar ook 'De vliegeraar' en 'Duizend schitterende zonnen' van Khaled Hosseini.
Ik denk dat het komt omdat ik zo geraakt wordt door die boeken, ze me niet loslaten, ik helemaal meeleef met de personages en het me ook een hernieuwd besef geeft over hoe goed ik het eigenlijk heb.
Dusss... kom maar door! Van welke boeken herinner jij je nog dat ze je wereld op z'n kop zetten omdat het gewoon zo zielig, triest, verdrietig was? Dat je zo meevoelde met de personages dat je, zelfs als je niet aan het lezen was, veel aan ze dacht?
Laten we er samen in zwelgen.
Bijvoorbeeld 'Alleen op de wereld' van Hector Malot, of boeken zoals 'Oliver Twist' van Dickens, maar ook 'De vliegeraar' en 'Duizend schitterende zonnen' van Khaled Hosseini.
Ik denk dat het komt omdat ik zo geraakt wordt door die boeken, ze me niet loslaten, ik helemaal meeleef met de personages en het me ook een hernieuwd besef geeft over hoe goed ik het eigenlijk heb.
Dusss... kom maar door! Van welke boeken herinner jij je nog dat ze je wereld op z'n kop zetten omdat het gewoon zo zielig, triest, verdrietig was? Dat je zo meevoelde met de personages dat je, zelfs als je niet aan het lezen was, veel aan ze dacht?
Laten we er samen in zwelgen.
vrijdag 26 juli 2024 om 17:34
Spoiler!
vrijdag 26 juli 2024 om 17:37
Deze ook.Yildizlar2 schreef: ↑26-07-2024 17:29The green mile voor de film was uitgebracht tranen met tuiten . Ik las het laatste hoofdstuk in het vliegtuig de stewardessen dachten dat er ik weet niet wat aan de hand was .
Om de film ook nog steeds trouwens.
vrijdag 26 juli 2024 om 17:42
Stippestaartje schreef: ↑26-07-2024 17:05‘Daar waar de rivierkreeften zingen’. Echt tranen met tuiten. De eenzaamheid van Kya, echt hartverscheurend.
Och, och! Ik ook!!
Zakdoeken ernaast, wat een schitterend boek.
Maar ook "haar naam was sarah".
vrijdag 26 juli 2024 om 17:46
Die heb ik volgens mij gemist. Heb er wel veel van gelezen.Lady*Voldemort schreef: ↑26-07-2024 17:43Oh ja.
Fuck.
Mijn excuses aan iedereen voor wie ik nu het leesplezier van 'de olijke tweeling op zaal negen' heb verknold.
vrijdag 26 juli 2024 om 17:50
Even aan mijn moeder vragen van Danielle van Helden, een feelgood verhaal over een moeder die door Dementie steeds meer vergeet. Maar dat komt door Dementie in mijn naaste familie en mijn angst dat het in mijn eigen gezin treft. (Erfelijkheid) Dus voor een ander is het vast niet om te huilen maar ik hield het niet droog 
De kluts kwijt van Vannessa Thuyns hetzelfde liedje 
De kluts kwijt van Vannessa Thuyns hetzelfde liedje 
vrijdag 26 juli 2024 om 17:58
Ja, die ook inderdaad.Lievelieve schreef: ↑26-07-2024 17:42Och, och! Ik ook!!
Zakdoeken ernaast, wat een schitterend boek.
Maar ook "haar naam was sarah".
vrijdag 26 juli 2024 om 18:00
De olijke tweeling. Ik verzamelde ze allemaal. Heb er nog een aantal.
vrijdag 26 juli 2024 om 18:05
Ik kan me dooie Joke ook niet herinnerenWollstonecraft schreef: ↑26-07-2024 17:46Die heb ik volgens mij gemist. Heb er wel veel van gelezen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 26 juli 2024 om 18:05
vrijdag 26 juli 2024 om 18:17
Ik vond dat juist een prachtig boek. Inderdaad echt een aanrader!
vrijdag 26 juli 2024 om 18:20
Als kind: De gebroeders Leeuwenhart. Zo mooi.
Als puber: Kees de jongen, ik herlees 'm nog minimaal 1x per jaar.
Nachtmonster, van Michelle Morris. Gruwelijk realistisch beschreven.
Als volwassene: IM, en vooral Logboek van een onbarmhartig jaar, van Connie Palmen.
Verdriet is het ding met veren, van Max Porter. Zonder een spoor van vals sentiment beschrijft hij hoe een vader aan zijn zoontjes op een voor hen begrijpelijke wijze de dood van hun moeder probeert te duiden.
Als puber: Kees de jongen, ik herlees 'm nog minimaal 1x per jaar.
Nachtmonster, van Michelle Morris. Gruwelijk realistisch beschreven.
Als volwassene: IM, en vooral Logboek van een onbarmhartig jaar, van Connie Palmen.
Verdriet is het ding met veren, van Max Porter. Zonder een spoor van vals sentiment beschrijft hij hoe een vader aan zijn zoontjes op een voor hen begrijpelijke wijze de dood van hun moeder probeert te duiden.
vrijdag 26 juli 2024 om 18:35
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
