Erfenis: rode vlaggen

Drie maanden geleden is mijn vader overleden en met mijn siblings (3 stuks) zit ik in de verdeling van de erfenis. Het huis is grotendeels uitgeruimd en de spullen zijn bijna allemaal verdeeld. Nu zijn we toe aan wie de bevoegdheid over de bankzaken krijgt. Vanaf het begin wil één sibling die taak graag op zich nemen. Ik heb bij de verdeling van de spullen de onderlinge verhoudingen echter achteruit zien gaan en denk rode vlaggen te zien terwijl mijn siblings van mening zijn dat alles open, eerlijk en transparant gebeurt. Dus ik ben benieuwd naar jullie mening hierover.

Het begon heel klein, eigenlijk al vlak voor het sterven van mijn vader. Hij wilde graag thuis sterven, en omdat hij enigszins vervuild leefde, maakten we gezamenlijk het huis op orde zodat de 24-uurszorg die hij zou krijgen zich er comfortabel zou voelen. Ik zag de sibling die geïnteresseerd is in de bankzaken wat boeken apart leggen waar die interesse had, al nam de sibling ze toen nog niet mee. Tijdens de avond dat mijn vader op sterven lag, stond er op een tafeltje waar ik naast zat een klein potje met een waxinelichtje erin. Een prul van een potje, maar wel het leukste potje dat al jarenlang op die tafel stond en wat door die avond een potje met emotionele waarde werd. Het was dezelfde avond nog weg. Principieel vind ik dat onjuist, maar ik vermoed ook dat het gedaan is door de sibling waarmee ik een verleden deel waarin die zich spullen toe-eigende die van mij waren, dus dat irriteerde. Zes dagen na de crematie van mijn vader zitten ik en de twee eerder genoemde siblings bij de notaris. We spreken daarna over het uitruimen van het huis en ik geef aan dat we daar niet aan kunnen beginnen voordat we met de derde sibling daarover hebben gesproken en ieders wensen daarin duidelijk zijn. Ik word de dag daarna ziek (griep) en ongeveer drie dagen daarna gaan de drie siblings aan de slag in het huis zonder dat daar met mij duidelijke afspraken over zijn gemaakt. Ik ben daar niet blij mee. De kamers zien er niet meer oorspronkelijk uit, eentje is er grotendeels uitgeruimd, van een andere ruimte zitten dingen in bakken. Ik heb lang voor mijn vader gezorgd en zijn huis en spullen altijd gerespecteerd. Ik wilde graag even in de kamers zitten, echt even goed rondkijken, wat laatjes opentrekken, spullen door mijn handen laten gaan, afscheid nemen etc. Wanneer ik dat uitspreek, dan meldt de sibling van de bankzaken dat die liever gaat fietsen. De sibling van het potje die ook deelde in de zorg voelt zich in de wiek geschoten omdat ik in de app gevraagd had of ze haast hadden. Er werd gezegd dat ze niet anders konden omdat ze op zoek waren naar papieren, maar ze gingen ook aan de slag op plekken waar die niet lagen. Ik merk ook dat de eerder genoemde boeken weg zijn. Wat weggenomen spulletjes, een verbroken afspraak, het voelt niet helemaal lekker, ik besluit geen boedelvolmacht te tekenen. Mijn siblings vinden mijn gebrek aan vertrouwen overtrokken.

We gaan verder met het huis en de afspraak is om ergens een foto van te maken als je iets wil hebben en dat te appen. Hier houden we ons niet aan. Dan komen we bij elkaar om ‘officieel’ te bespreken wat iedereen wil hebben en wat verzamelde spullen in de huiskamer te verdelen. Ik zeg dat ik geen interesse heb in de spullen die er staan maar mijn partner wel, maar dat zij recht hebben om eerst te kijken omdat ze kind van zijn. Iedereen stemt daar mee in. Niet veel later verhandelt de sibling van de bankzaken een object aan de sibling van het potje met als reden dat de partner van de sibling van het potje erin is geïnteresseerd. Maar als mijn partner in een tweede ronde zit, dan zit de partner van diegene dat natuurlijk ook.

Stand van zaken nu: Er is een object met een hoge financiële waarde weg, is nooit gevonden in het huis. Iedereen had tijdens de ‘officiële bijeenkomst’ aangegeven interesse te hebben in de boeken. Uiteindelijk zijn die verdeeld volgens het principe wie het eerst komt die het eerst maalt (ik was natuurlijk de derde). Twee afspraken, over het huis en de verdeling onder partners, zijn dus niet nagekomen.

Ik heb helemaal geen hekel aan mijn siblings, maar dit vind ik niks. We komen niet uit het meest stabiele gezin, de onderlinge verhoudingen zijn altijd scheef geweest, waarbij ik het zwarte schaap ben. Ik denk dat we de bankzaken het beste kunnen uitbesteden. Als we op deze weg verder gaan, gaan de verhoudingen bergafwaarts. Het liefst zou ik iedereen bij elkaar willen houden.