Vakantiehuisje/chalet kopen; haken en ogen

Hoi allemaal. Ik kom uit een toxische relatie en ben uiteindelijk 'gevlucht' ivm mijn eigen veiligheid. Ik zit nu op een tijdelijke woonplek, en reageer actief op woonruimte. Ik heb ook al een paar bezichtigingen gehad, maar word steeds afgewezen. Ook heb ik psychisch een behoorlijke knauw opgelopen van de 'toestanden', het maanden onder druk staan (zie andere topics). Ik had sowieso al een behoorlijke rugzak.

De onzekerheid knaagt ontzettend aan mij. Ik heb ook geen hulpverlening om mij heen. Er was na 8 maanden wachten woonbegeleiding opgestart, maar nu ik de woonruimte dreig te verliezen (ik woonde samen, huis staat op zijn naam) word ik doorverwezen naar de daklozenopvang of de vrouwenopvang.

Want ja, ik kan net als tig Nederlanders achterin de rij aansluiten qua woonruimte. Dus ik heb nu besloten om niet alleen op kamers e.d. te reageren, maar ook op recreatiewoningen, caravans e.d. Ik heb aardig wat spaargeld achter de hand, dus ik zou iets kunnen kopen.

Maar ja, ik kom erachter dat er allerlei haken en ogen aanzitten.
Je mag je natuurlijk daar niet inschrijven, dat is mij wel duidelijk.
Ook lees ik verhalen over dat als het vakantiepark wordt opgekocht door een investeerder, dat je dan met lege handen staat.

Waar moet je eigenlijk op letten bij de koop van een chalet o.i.d? Wat is een normale prijs? En welke kosten komen er nog bij, naast de jaarlijkse huur van de grond? Hoe weet je of een vakantiepark niet binnen x jaar failliet gaat? Ik ben helemaal niet bekend in dit wereldje, dus alle tips zijn welkom. Alvast bedankt voor het meedenken.

Nanouk schreef: ↑

03-06-2024 11:40

Dat heb je niet, je had een afspraak voor de week erop kunnen maken. Je bent continue opzoek naar een reden dingen niet te doen en dat is prima he, begrijp me niet verkeerd, dat is een keuze, jouw keuze. Maar dan kun je de schuld verder ook alleen bij jezelf leggen en niet meer bij de hulpverlening. Maargoed we kunnen hier nog blijven reageren, je proberen te helpen, je kan topics blijven openen waar mensen moeite nemen te reageren maar het gaat (helaas) niet helpen.

Ik heb dat gedaan, Nanouk en de anderen die vol oordelen over mij zitten.
Ik heb dus wel degelijk een afspraak met de HA gehad.

Ik heb de huisarts verteld over hoe ik mij voel, en haar gevraagd met mij mee te denken. Toen kwam zij aan met een verwijzing voor een traumabehandeling. Daar ben ik voor afgewezen, omdat mijn situatie niet stabiel genoeg is. Vervolgens stuurde de huisarts mij digitaal een berichtje, met de vraag of ik niet een EMDR-practioner weet.

Ik was enigszins verbaasd dat ze die vraag bij mij neerlegt.
Of is dat normaal?
Ik heb deze week een afspraak met de psycholoog bij wie ik de second opinion heeft gedaan, met de vraag of hij mee wil kijken voor passende behandeling.