Gezondheid
alle pijlers
Geperforeerde blindedarm
dinsdag 11 november 2008 om 21:04
Mijn zoontje is gisteren geopereerd aan een geperforeerde blindedarm. Ik heb eerder geschreven over zijn ziektebeeld (zie ziek kind - overbezorgde moeder?.
Ik open nu een nieuw onderwerp hierover omdat ik erg benieuwd ben naar het verloop/herstel na een operatie hieraan. Ik hoop dat iemand (of liever niet misschien) hier ervaring mee heeft.
Dit zeker gezien hij vandaag koorts had en zijn bloedwaarde nog veels te hoog was (boven de 200 waar het normaal 10 hoort te zijn).
Ik begin lichtelijk te beseffen waar we aan zijn ontsnapt en hoop op wat info over zijn herstel.
Ik open nu een nieuw onderwerp hierover omdat ik erg benieuwd ben naar het verloop/herstel na een operatie hieraan. Ik hoop dat iemand (of liever niet misschien) hier ervaring mee heeft.
Dit zeker gezien hij vandaag koorts had en zijn bloedwaarde nog veels te hoog was (boven de 200 waar het normaal 10 hoort te zijn).
Ik begin lichtelijk te beseffen waar we aan zijn ontsnapt en hoop op wat info over zijn herstel.
dinsdag 11 november 2008 om 21:23
Hai Maroetje.
Ik heb het op mijn 14e gehad en het is normaal dat zijn bloedwaarden (ontstekingswaarden) nog niet goed zijn.
Het duurde bij mij ook lang, het buikvlies moet herstellen en zo. Het lichaam reageerd daarop met bijvoorbeeld koorts en dergelijken.
Ik heb rustig de tijd genomen, dat hield in, wel bewegen maar bijvoorbeeld met de bus naar school en halve dagen. Dit heeft zeker nog wel een paar weken geduurd. Hij mag dus lekker verwend worden!
Ik snap dat je als moeder erg(!) bezorgd bent. Ik weet ook niet of ik die bezorgdheid weg kan nemen (kan iemand dat?
) maar bij mij is het ook helemaala goed gekomen....!
Ik heb het op mijn 14e gehad en het is normaal dat zijn bloedwaarden (ontstekingswaarden) nog niet goed zijn.
Het duurde bij mij ook lang, het buikvlies moet herstellen en zo. Het lichaam reageerd daarop met bijvoorbeeld koorts en dergelijken.
Ik heb rustig de tijd genomen, dat hield in, wel bewegen maar bijvoorbeeld met de bus naar school en halve dagen. Dit heeft zeker nog wel een paar weken geduurd. Hij mag dus lekker verwend worden!
Ik snap dat je als moeder erg(!) bezorgd bent. Ik weet ook niet of ik die bezorgdheid weg kan nemen (kan iemand dat?
) maar bij mij is het ook helemaala goed gekomen....!
dinsdag 11 november 2008 om 23:20
Mijn zwager heeft dit ook meegemaakt, het was kantje boord, hij heeft 4 dagen op het randje gelegen, maar is er toch overheen gekomen. Gedurende die 4 dagen lag hij aan de morfine, dus pijn had hij niet, er viel ook niet met hem te praten daardoor.
Sterkte, voor jou (knuf) wat een zware tijd maak je mee.
Sterkte, voor jou (knuf) wat een zware tijd maak je mee.
woensdag 12 november 2008 om 06:50
goedemorgen...heftig he dit alles?...ik heb tmee gemaakt met mijn jongste zoon...hij was net vier toen hij ziek werd...leek op buikgriep..bij huisarts geweest...en die stuurde ons weer naar huis....klachten werden steeds erger...weer huisarts gebeld, maar ja buikgriep heerste...dus weer geen respons....uit eindelijk zelf naar de eerste hulp gegaan van ziekenhuis...die huisarts kon me wat!! nog bijna anderhalf uur in t ziekenhuis moeten wachten....uiteindelijk werd hij ala minuut geopereerd....en werd me gevraagd waarom ik niet eerder met hem was gekomen!!??...hij lag kantje boord...4 dagen! na 10 dagen otslagen uit ziekenhuis, hij hield echter last van buikpijn...en ik dus weer aan de bel trekken...( ppff ze zien je echt dan als een overbezorgde moeder!)..na een paar dagen werd er een echo gemaakt om zijn buik te bekijken...en wat bleek?...zijn buik zat weer vol met rotzooi!! en moest hij weer onder t mes! weer een week ziekenhuis voor t kleine mannetje! het kleine eerste sneetje kon niet meer worden geopend dus nu kreeg hij een snee van zijn navel tot vlak boven zijn geslachtsdeel...want tja t moest wel goed gebeuren!!
al met al een heel heftige tijd...ook nog omdat twee weken voor die blindendarm zich aankondigde, is hij ook besneden vanwege een vernauwde voorhuid. in een maand tijd dus drie keer oder t mes! me zoon was toen net 4...inmiddels is hij dertien en blaakt hij van gezondheid!! herstel duurde een goede maand.....trauma voor t ziekenhuis duurt tot de dag van vandaag....
van die hoge bloedwaardes weet ik niet zoveel af....
heel veel sterkte wil ik je wensen!! voor je zoon en voor jou/jullie als ouders!
al met al een heel heftige tijd...ook nog omdat twee weken voor die blindendarm zich aankondigde, is hij ook besneden vanwege een vernauwde voorhuid. in een maand tijd dus drie keer oder t mes! me zoon was toen net 4...inmiddels is hij dertien en blaakt hij van gezondheid!! herstel duurde een goede maand.....trauma voor t ziekenhuis duurt tot de dag van vandaag....
van die hoge bloedwaardes weet ik niet zoveel af....
heel veel sterkte wil ik je wensen!! voor je zoon en voor jou/jullie als ouders!
woensdag 12 november 2008 om 09:02
Hee Rebble43.... jouw verhaal komt wel heel erg overeen met ons verhaal. Vind het nog steeds compleet bizar dat drie verschillende artsen niet kunnen voelen dat iemand een blindedarmontsteking heeft.
Daarnaast ben ik ook heel erg geschrokken van de ontzettende hoge pijngrens van mijn zoon... zelfs vlak voor de operatie konden ze rustig aan zijn buik voelen. Erg bizar. Gelukkig lijken ze nu te beseffen dat hij pijn anders beleefd dan wij. Daarnaast ligt hij in een van de beste ziekenhuizen van Nederland en houden ze hem zeer goed in de gaten. Ik hoop dus echt te voorkomen dat we met een verborgen ontsteking naar huis sturen.
Tja en dat trauma daar ben ik ook wel bang voor. Maar daar is helaas niets tegen te doen dan er continue bij te zijn.
Daarnaast ben ik ook heel erg geschrokken van de ontzettende hoge pijngrens van mijn zoon... zelfs vlak voor de operatie konden ze rustig aan zijn buik voelen. Erg bizar. Gelukkig lijken ze nu te beseffen dat hij pijn anders beleefd dan wij. Daarnaast ligt hij in een van de beste ziekenhuizen van Nederland en houden ze hem zeer goed in de gaten. Ik hoop dus echt te voorkomen dat we met een verborgen ontsteking naar huis sturen.
Tja en dat trauma daar ben ik ook wel bang voor. Maar daar is helaas niets tegen te doen dan er continue bij te zijn.
woensdag 12 november 2008 om 09:22
pfff, maroetje, wat een verhaal! Heel heftig allemaal, vooral als het om je kind gaat.
Mijn man heeft dit eind augustus gehad. Eerst een week met buikpijn gelopen maar niet herkend wat er aan de hand was, door omstandigheden, medicatie en pijnstillers... Toen ik door had wat er aan de hand was via huisartsenpost en de spoedopname het ziekenhuis in en de volgende dag geopereerd.
Uitgebreide operatie, grote wond, ze moesten de rommel tot bij zijn lever weghalen. Hij heeft 9 dagen in het ziekenhuis gelegen, aan een ab-infuus.
Bleek na een dag of 4 toch een infectie te hebben. Het schijnt dat ze dat bijna niet kunnen voorkomen. Toen hebben ze de wond weer opengemaakt (klein stukje maar) om te kunnen spoelen.
Na thuiskomst is dat spoelen door thuiszorg nog een aantal dagen gedaan, daarna heb ik het zelf gedaan, in totaal ruim een week denk ik. Erg heftig allemaal. Het herstel ging niet heel snel, hij kon maar kleine stukjes lopen, niet autorijden, was direct moe. Het heeft ook weken geduurd voordat hij weer een gewone broek aan kon, zat allemaal te strak over de wond. Hij heeft nog steeds last van de wond, ook omdat er 3 spierlagen zijn doorgesneden. Bij een 'gewone' blindedarmoperatie geven ze aan dat je een week of 3 rustig aan moet doen, maar dat is echt niet vergelijkbaar.
Ik denk (hoop) dat het herstel bij een kind wel een stuk sneller zal gaan, maar het is niet niks.
Veel sterkte, voor je zoon, maar zeker ook voor jou en je man!
Mijn man heeft dit eind augustus gehad. Eerst een week met buikpijn gelopen maar niet herkend wat er aan de hand was, door omstandigheden, medicatie en pijnstillers... Toen ik door had wat er aan de hand was via huisartsenpost en de spoedopname het ziekenhuis in en de volgende dag geopereerd.
Uitgebreide operatie, grote wond, ze moesten de rommel tot bij zijn lever weghalen. Hij heeft 9 dagen in het ziekenhuis gelegen, aan een ab-infuus.
Bleek na een dag of 4 toch een infectie te hebben. Het schijnt dat ze dat bijna niet kunnen voorkomen. Toen hebben ze de wond weer opengemaakt (klein stukje maar) om te kunnen spoelen.
Na thuiskomst is dat spoelen door thuiszorg nog een aantal dagen gedaan, daarna heb ik het zelf gedaan, in totaal ruim een week denk ik. Erg heftig allemaal. Het herstel ging niet heel snel, hij kon maar kleine stukjes lopen, niet autorijden, was direct moe. Het heeft ook weken geduurd voordat hij weer een gewone broek aan kon, zat allemaal te strak over de wond. Hij heeft nog steeds last van de wond, ook omdat er 3 spierlagen zijn doorgesneden. Bij een 'gewone' blindedarmoperatie geven ze aan dat je een week of 3 rustig aan moet doen, maar dat is echt niet vergelijkbaar.
Ik denk (hoop) dat het herstel bij een kind wel een stuk sneller zal gaan, maar het is niet niks.
Veel sterkte, voor je zoon, maar zeker ook voor jou en je man!
woensdag 12 november 2008 om 11:15
Een blindedarmontsteking kan moeilijk te diagnostiseren zijn. Ik heb zelf ook wel bij de eerste hulp gelegen, omdat de huisarts twijfelde, maar de specialist kon ook geen uitsluitsel geven. Die wilde me al gaan opereren, gewoon, voor de zekerheid, omdat het mijn blinde darm kón zijn. Gelukkig hebben ze toch de echoscopist nog even van huis laten komen: ik bleek geen ontstoken blinde darm te hebben, maar een ontstoken dikke darm. Mijn klachten waren hetzelfde als bij een heftige buikgriep, hooguit wat heftiger dan normaal gesproken. Dus had mijn huisarts het daarvoor aangenomen, dan had ik dat ook niet vreemd gevonden. Maar omdat mijn huisarts al een keer een blinde darmontsteking over het hoofd had gezien, was ze extra alert en extra voorzichtig. Vandaar dat ze me uiteindelijk wel doorgestuurd heeft.
Het verschil tussen een blinde darmontsteking en een "onschuldiger" gewone darminfectie, is dat je bij een blinde darmontsteking loslaatpijn hebt: dat doet pas pijn als je buik losgelaten wordt. Terwijl de pijn bij een gewone darminfectie zich anders gedraagt. Het verschil is heel summier. Als ze dat bij een volwassene al kunnen missen, dan is het helemaal niet vreemd dat ze het bij zo'n klein kind over het hoofd kunnen zien. Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet naar en afschuwelijk is hoor. Maar even ter verdediging van de artsen, dat ze hier niet meteen aan dachten.
Nogmaals heel veel beterschap.
Het verschil tussen een blinde darmontsteking en een "onschuldiger" gewone darminfectie, is dat je bij een blinde darmontsteking loslaatpijn hebt: dat doet pas pijn als je buik losgelaten wordt. Terwijl de pijn bij een gewone darminfectie zich anders gedraagt. Het verschil is heel summier. Als ze dat bij een volwassene al kunnen missen, dan is het helemaal niet vreemd dat ze het bij zo'n klein kind over het hoofd kunnen zien. Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet naar en afschuwelijk is hoor. Maar even ter verdediging van de artsen, dat ze hier niet meteen aan dachten.
Nogmaals heel veel beterschap.
woensdag 12 november 2008 om 16:41
Hoi qwertu,
Nee hoor je hebt gelijk... aan de artsen ligt het ook niet. Ze hebben telkens aangegeven waarom ze niet aan een blindedarmontsteking dachten.
Het grootste probleem lijkt zijn hoge pijngrens te zijn. Zijn dossier ligt nu naast me en zelfs bij de ehbo gaven zij de inschatting dat er geen sprake van pijn was. Tja en had hij natuurlijk wel pijn.
Ik ga er weer vandoor.... mannetje vraagt om aandacht.
Nee hoor je hebt gelijk... aan de artsen ligt het ook niet. Ze hebben telkens aangegeven waarom ze niet aan een blindedarmontsteking dachten.
Het grootste probleem lijkt zijn hoge pijngrens te zijn. Zijn dossier ligt nu naast me en zelfs bij de ehbo gaven zij de inschatting dat er geen sprake van pijn was. Tja en had hij natuurlijk wel pijn.
Ik ga er weer vandoor.... mannetje vraagt om aandacht.
