Gezondheid
alle pijlers
Moeder vergeetachtig en een beetje eigenwijs
zaterdag 25 juli 2020 om 15:05
Mijn moeder is begin 80 en sinds ongeveer anderhalf jaar is ze vergeetachtig. Helaas wordt het langzaam erger. Wat voorbeelden:
* In een (telefoon)gesprek vertelt ze vaak meerdere keren hetzelfde verhaal.
* Ze vergeet namen/plaatsen etc. of haalt ze door elkaar. Mijn ouders zijn vorige maand een dagje naar Noord-Holland geweest, en ze dacht dat ze in Friesland waren.
* Ze moet heel veel dubbelchecken, omdat ze snel vergeet wat ze wilde doen (bv. het aantal koffiekopjes voor het bezoek).
* Ze weet vaak niet meer waar iets ligt, ook dingen die al jaren hun vaste plek hebben.
Ik probeer mee te bewegen met mijn moeder. Bijvoorbeeld door gewoon weer het verhaal aan te horen en niet te laten merken dat ze het al verteld heeft. Eerder deed ik dat wel, en kon ze nogal lacherig en geïrriteerd reageren. Ik vermoed dat ze er zelf ook last van heeft maar het wil ontkennen voor zichzelf en anderen.
Mijn vader weet ervan, ik heb het er regelmatig met hem over. Hij wil niet met haar naar de huisarts, omdat dat volgens hem weinig zin heeft. En op zich begrijp ik dat wel.
Waar ik me echter echt zorgen over maak, is dat ik al een paar keer heb meegemaakt dat ze niet meer wist of ze een bepaald medicijn had ingenomen (ze slikt elf verschillende medicijnen). Ik heb voorgesteld dat ze bij de apotheek een medicijnrol aanvraagt, maar dat wil ze niet.
Volgende week ga ik met mijn zus bespreken wat we kunnen doen om haar te helpen. We zouden willen dat ze naar de huisarts gaat om te laten onderzoeken of ze dementie heeft of "gewoon" vergeetachtig is. En dat ze een medicijnrol aanvraagt.
Wie heeft hier ervaring mee en kan tips geven?
* In een (telefoon)gesprek vertelt ze vaak meerdere keren hetzelfde verhaal.
* Ze vergeet namen/plaatsen etc. of haalt ze door elkaar. Mijn ouders zijn vorige maand een dagje naar Noord-Holland geweest, en ze dacht dat ze in Friesland waren.
* Ze moet heel veel dubbelchecken, omdat ze snel vergeet wat ze wilde doen (bv. het aantal koffiekopjes voor het bezoek).
* Ze weet vaak niet meer waar iets ligt, ook dingen die al jaren hun vaste plek hebben.
Ik probeer mee te bewegen met mijn moeder. Bijvoorbeeld door gewoon weer het verhaal aan te horen en niet te laten merken dat ze het al verteld heeft. Eerder deed ik dat wel, en kon ze nogal lacherig en geïrriteerd reageren. Ik vermoed dat ze er zelf ook last van heeft maar het wil ontkennen voor zichzelf en anderen.
Mijn vader weet ervan, ik heb het er regelmatig met hem over. Hij wil niet met haar naar de huisarts, omdat dat volgens hem weinig zin heeft. En op zich begrijp ik dat wel.
Waar ik me echter echt zorgen over maak, is dat ik al een paar keer heb meegemaakt dat ze niet meer wist of ze een bepaald medicijn had ingenomen (ze slikt elf verschillende medicijnen). Ik heb voorgesteld dat ze bij de apotheek een medicijnrol aanvraagt, maar dat wil ze niet.
Volgende week ga ik met mijn zus bespreken wat we kunnen doen om haar te helpen. We zouden willen dat ze naar de huisarts gaat om te laten onderzoeken of ze dementie heeft of "gewoon" vergeetachtig is. En dat ze een medicijnrol aanvraagt.
Wie heeft hier ervaring mee en kan tips geven?
zaterdag 25 juli 2020 om 15:16
Bel zelf de huisarts en uit je zorgen. Dit kan ook zonder dat je je ouders informeert. Dementie zelf is nog weinig aan te doen, maar goede begeleiding door een professional kan wel zeker helpen in dit proces. De huisarts kan iets doen met dit signaal, ga niet afwachten tot het erger wordt.
Komt er toevallig al een zorgverlener aan huis?
Komt er toevallig al een zorgverlener aan huis?
zaterdag 25 juli 2020 om 15:18
Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan en voor een verwijzing naar geriatrie. Maar vaak zie je pas dat dit gebeurt als het te erg wordt voor partners etc.
Een baxter zou ik ook doen. Ik slik zelf ook dagelijks en heb een speciaal doosje met dagdelen en app op de telefoon. Ik ben begin 40 en ook dan is het lastig onthouden soms in de waan van de dag.
Een baxter zou ik ook doen. Ik slik zelf ook dagelijks en heb een speciaal doosje met dagdelen en app op de telefoon. Ik ben begin 40 en ook dan is het lastig onthouden soms in de waan van de dag.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:23
Ik begrijp je vader wel, als er echt spraken is van dementie dan kan er medisch gezien weinig aan worden gedaan. Maar er kan wél hulp komen voor bijvoorbeeld je vader, voor jullie of (eventueel in een later stadium) je moeder. Zo kunnen jullie allemaal meegroeien in een proces. Ik zou dus aandringen om met de huisarts te gaan praten of anders op eigen initiatief contact met de huisarts van je ouders zoeken.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:27
Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
voor jou en je ouders
zaterdag 25 juli 2020 om 15:36
Voor vergoeding van hulpmiddelen of ondersteuning heb je een indicatie nodig. Daar heb je wel een diagnose voor nodig. Bij jullie is het nog niet erg genoeg dus het systeem is niet overbelast. Dat wordt anders als een situatie verergerd. Dan kun je altijd een doorverwijzing vragen, maar dan zit je wel met wachtlijsten etc.Belle73 schreef: ↑25-07-2020 15:27Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
En soms is het geen dementie maar iets anders wat de klachten geeft.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:38
Specialistische hulp kan zeker wel een toegevoegde waarde hebben. Men blijft vaak alleen tobben, er is immers toch niets aan te doen. En dat is medisch gezien ook zo. Maar hulp en ondersteuning kan het draagbaarder maken voor de patiënt en de omgeving. Huisarts is eerste aanspreekpunt voor extra ondersteuning.Belle73 schreef: ↑25-07-2020 15:27Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
Ik ben een half jaar geleden bij ouderpsychiatrie terecht gekomen, weliswaar om een andere reden. Dat heeft mij wel laten zien dat specialistische hulp echt een meerwaarde kan hebben. Zij doen bijvoorbeeld ook specifiek bloedonderzoek op tekorten, om medische oorzaak uit te sluiten. Veel medicijnen slikken kunnen ook negatieve effecten hebben en zaken versterken.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:38
Belle73 schreef: ↑25-07-2020 15:27Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
Wij hebben mijn oma niet laten 'doortesten' (dan zou er o.a. een scan gemaakt moeten worden en dat vonden wij te ingrijpend). Wel zijn er wat 'simpele' testen afgenomen om haar geheugen te beoordelen. Vragen als "ik ga 3 woorden noemen, probeer die te onthouden. Auto. Hond. Lepel.. Heeft u dit? Ja u zei Auto. Hond. Lepel. Hartstikke goed. Wie was de president van de VS tijdens de oorlog. Ja dat was Roosenvelt. Dat u dat nog weet mevrouw! (nog een reeks vragen). Aan het begin van ons gesprek noemde ik 3 woorden. Weet u die nog? Ja hoor. Schoen. Bal. en ehhhh... ik weet het niet meer". Maar je kan wel ondersteuning krijgen voor thuis. Het is een emotioneel proces, iemand kan echt veranderen. Het is fijn om die hulp al vroeg te krijgen en niet pas als je al ver in het proces zit. Je gaat dan anders naar momenten toegroeien. Ook bijvoorbeeld extra controle, wordt er nog wel goed gegeten? Evt fysio om fysiek fit te blijven. Hoe is het verder gesteld met iemand, etc.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:44
Wat de medicijnen betreft zou ik even overleggen met je ouders of ze het op een rol willen. Dit is een Baxter-rol. Hiervoor moet de huisarts toestemming geven aan de apotheek. Er moet dan een afspraak gemaakt worden bij de apotheek en dan wordt dat samen met je moeder bekeken wanneer ze welke medicijnen in kan nemen.
Zou ik echt even doen hoor. Dat geeft weer wat rust.
Zou ik echt even doen hoor. Dat geeft weer wat rust.
zaterdag 25 juli 2020 om 15:48
Op het moment dat er een diagnose is, kan je aangemeld worden voor een casemanager dementie. Daar is een forse wachtlijst in, dus dan is het alleen maar fijn als het nu nog goed gaat. Mocht het tzt achteruit gaan en er wel hulp nodig is, dan kan je veel makkelijker terecht, omdat ze dan al op de wachtlijst staan. Ook voor als er tzt hulp vanuit de WMO nodig is, of vanuit de WLZ, dan is het alleen maar handig als er al wel een diagnose is.Belle73 schreef: ↑25-07-2020 15:27Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
zaterdag 25 juli 2020 om 16:00
Ja dat dacht ik ook aan, de apotheker zou hier ook advies in kunnen geven.
Vooral als ze niet weet of ze wel/niet geslikt heeft zou ze ook nog dubbele dosis binnen kunnen krijgen
zaterdag 25 juli 2020 om 16:08
Het is jammer dat dementie nog steeds gezien wordt als iets dat verborgen moet worden. Alsof het een schande is, maar je krijgt het echt niet als straf voor een verkeerd leven (Mijn moeder had het ook) Maar het is een rotziekte.
Nog even een tip voor degenen met een dementerende, of oudere in de familie. Soms kunnen die mensen last hebben van een blaasontsteking zonder het zelf te voelen. Maar hun gedrag verandert wel. Mijn moeder werd dan ontzettend argwanend, de schoonmoeder van een vriendin ontzettend actief. Die liep altijd heel rustig door de gang van het verzorgingstehuis, maar soms liep ze er ineens in behoorlijk tempo doorheen. Reden voor mijn vriendin om haar urine na te laten kijken. Was altijd raak
Nog even een tip voor degenen met een dementerende, of oudere in de familie. Soms kunnen die mensen last hebben van een blaasontsteking zonder het zelf te voelen. Maar hun gedrag verandert wel. Mijn moeder werd dan ontzettend argwanend, de schoonmoeder van een vriendin ontzettend actief. Die liep altijd heel rustig door de gang van het verzorgingstehuis, maar soms liep ze er ineens in behoorlijk tempo doorheen. Reden voor mijn vriendin om haar urine na te laten kijken. Was altijd raak
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 25 juli 2020 om 16:23
Dank jullie wel voor de reacties, ik heb al hele waardevolle tips gelezen!
De belangrijkste reden dat ik wil dat ze naar de huisarts gaat, is dat hij inderdaad gaat kijken naar de medicijnen. Eerder las ik al dat bepaalde medicijnen(combinaties) invloed kunnen hebben op o.a. het geheugen. Een medicijnvergifteging zou zomaar aan de orde kunnen zijn, hoewel ze niet zomaar alles slikt. Ze stelt kritische vragen aan de HA en apotheker als ze een nieuw/ander medicijn krijgt.
Ze leunt erg op mijn vader, in de zin dat mijn vader bijna alles doet. Hij doet boodschappen, de administratie, hij kookt en doet de klussen in huis. Samen doen ze de rest van het huishouden. Mijn vader ziet het niet als een belasting, wel merk ik dat hij zich zorgen maakt. Logisch, hij is dan wel oersterk, maar wel 85. Mijn zus zou meer willen helpen, maar dat laten ze niet toe.
Verder doen ze elke dag wel iets leuks, ze genieten nog met volle teugen van het leven.
Mijn moeder is mentaal heel sterk, ze heeft een ijzeren disclipline als het gaat om haar fysieke welzijn. Ze heeft zwaar COPD en ook hartfalen, en daarvoor heeft ze 2x per week fysio en moet ze elke dag haar longen "leegmaken" en oefeningen doen. Ze ligt minimaal 1x per jaar in het ziekenhuis met longontsteking.
Vroeger heeft ze blaas- en longkanker gehad, een nieuwe heup en knie en een hysterectomie (en nog wat dingen).
Daarom vind ik het zo raar dat ze geen baxterrol wil. Maar die moet er wel komen.
Stap 1 wordt dus haar huisarts bellen voor overleg. Met hem kan ik (en mijn zus) ook bespreken hoe het dan verder moet. Die simpele geheugentest lijkt me wel goed. En zeker ook kijken wat er voor thuis nodig/mogelijk is. Er komt nu (nog) geen zorgverlener aan huis.
De belangrijkste reden dat ik wil dat ze naar de huisarts gaat, is dat hij inderdaad gaat kijken naar de medicijnen. Eerder las ik al dat bepaalde medicijnen(combinaties) invloed kunnen hebben op o.a. het geheugen. Een medicijnvergifteging zou zomaar aan de orde kunnen zijn, hoewel ze niet zomaar alles slikt. Ze stelt kritische vragen aan de HA en apotheker als ze een nieuw/ander medicijn krijgt.
Ze leunt erg op mijn vader, in de zin dat mijn vader bijna alles doet. Hij doet boodschappen, de administratie, hij kookt en doet de klussen in huis. Samen doen ze de rest van het huishouden. Mijn vader ziet het niet als een belasting, wel merk ik dat hij zich zorgen maakt. Logisch, hij is dan wel oersterk, maar wel 85. Mijn zus zou meer willen helpen, maar dat laten ze niet toe.
Verder doen ze elke dag wel iets leuks, ze genieten nog met volle teugen van het leven.
Mijn moeder is mentaal heel sterk, ze heeft een ijzeren disclipline als het gaat om haar fysieke welzijn. Ze heeft zwaar COPD en ook hartfalen, en daarvoor heeft ze 2x per week fysio en moet ze elke dag haar longen "leegmaken" en oefeningen doen. Ze ligt minimaal 1x per jaar in het ziekenhuis met longontsteking.
Vroeger heeft ze blaas- en longkanker gehad, een nieuwe heup en knie en een hysterectomie (en nog wat dingen).
Daarom vind ik het zo raar dat ze geen baxterrol wil. Maar die moet er wel komen.
Stap 1 wordt dus haar huisarts bellen voor overleg. Met hem kan ik (en mijn zus) ook bespreken hoe het dan verder moet. Die simpele geheugentest lijkt me wel goed. En zeker ook kijken wat er voor thuis nodig/mogelijk is. Er komt nu (nog) geen zorgverlener aan huis.
zaterdag 25 juli 2020 om 16:26
Ik denk dat mijn moeder het "nog niet wil weten". Als je er niet over praat dan is het er niet, zoiets. Ze heeft vorig jaar nog blaasontsteking gehad, ze is daar wel mee naar de HA geweest.nlies schreef: ↑25-07-2020 16:08Het is jammer dat dementie nog steeds gezien wordt als iets dat verborgen moet worden. Alsof het een schande is, maar je krijgt het echt niet als straf voor een verkeerd leven (Mijn moeder had het ook) Maar het is een rotziekte.
Nog even een tip voor degenen met een dementerende, of oudere in de familie. Soms kunnen die mensen last hebben van een blaasontsteking zonder het zelf te voelen. Maar hun gedrag verandert wel. Mijn moeder werd dan ontzettend argwanend, de schoonmoeder van een vriendin ontzettend actief. Die liep altijd heel rustig door de gang van het verzorgingstehuis, maar soms liep ze er ineens in behoorlijk tempo doorheen. Reden voor mijn vriendin om haar urine na te laten kijken. Was altijd raak
zaterdag 25 juli 2020 om 16:30
Om het te laten documenteren. Belangrijk voor verdere stappen.Belle73 schreef: ↑25-07-2020 15:27Hier hetzelfde probleem met mijn moeder, maar ik vraag me altijd af wie er wat er wat mee op zou schieten als we haar laten testen op dementie. Tot nu toe redden mijn ouders zich nog prima en leidt haar vergeetachtigheid niet tot gevaarlijke situaties. Als we haar zouden laten testen op dementie, zou dat er alleen maar toe kunnen leiden dat ze op eens het stempel dementie op haar voorhoofd krijgt. Terwijl er volgens mij weinig of niets aan te doen is. Welk probleem wil je oplossen door naar de huisarts te gaan?
Als je al 10 jaar op je tenen loopt met een partner met dementie en je komt dan pas bij de huisarts komt alle hulp laat op gang.
Het gaat niet om die stempel. Het gaat om passende hulp die je de komende jaren echt nodig gaat hebben.
Ik zie in mijn werk genoeg van dit soort voorbeelden en vind het zonde.
zaterdag 25 juli 2020 om 17:15
Precies!Teva1979 schreef: ↑25-07-2020 16:30Om het te laten documenteren. Belangrijk voor verdere stappen.
Als je al 10 jaar op je tenen loopt met een partner met dementie en je komt dan pas bij de huisarts komt alle hulp laat op gang.
Het gaat niet om die stempel. Het gaat om passende hulp die je de komende jaren echt nodig gaat hebben.
Ik zie in mijn werk genoeg van dit soort voorbeelden en vind het zonde.
En het vervelende is dan dat je overbelast raakt als partner waardoor de relatie tussen partners veranderd, liefde maakt plaats voor irritatie en wanhoop...ik zie helaas ook teveel voorbeelden.
En bij een diagnose start ook de acceptatie. Als je dat proces geleidelijk ingaat zal je iedere keer evenveel inleveren, maar kun je het wel plaatsen. Ook kan er sneller worden ingegrepen als er wel problemen ontstaan. Stel dat mantelzorger overlijdt en het komt hij kinderen terecht...wat dan?
zaterdag 25 juli 2020 om 18:45
FadeToBlack schreef: ↑25-07-2020 16:23Stap 1 wordt dus haar huisarts bellen voor overleg. Met hem kan ik (en mijn zus) ook bespreken hoe het dan verder moet. Die simpele geheugentest lijkt me wel goed. En zeker ook kijken wat er voor thuis nodig/mogelijk is. Er komt nu (nog) geen zorgverlener aan huis.
Die simpele geheugentest hebben wij hier gebracht als een onderdeel van een bepaalde 'check up'. Dus niet perse een 'geheugentest'. Wij wisten vooraf dat ze een bepaalde score moest halen (bijvoorbeeld: alles boven de 90 punten was normaal, tussen 60 en 89 was beginnend en alles onder de 60 was ernstig. NB: even fictieve scores hoor!). We kregen de score meteen te horen: een 78. Oma helemaal trots, zo'n mooi cijfer! Zo hoog! Ja oma, je hebt het geweldig gedaan! Terwijl daaruit eigenlijk bleek dat ze voor verdere testen naar het ziekenhuis zou moeten vanwege (vermoeden van) dementie. Daar hebben wij het verder bij gelaten. Het was ons wel duidelijk. Oma was er die dag wel helemaal vol van. Iedereen die belde 'Ik heb toch zo'n mooie score! Ik had 78 punten!'. Terwijl de hele familie wel wist hoe het zat en wat ze had "moeten" halen. Wij hebben toen overigens gekozen om het er niet heel zwaar met haar te over hebben. Ze was al wat ouder, zat al op een verzorg-locatie en was vrolijk. In overleg met huisarts, verpleging en familie kozen we ervoor haar te volgen, haar blij en tevreden te houden, pijnvrij en dit niet bewust uit te spreken.
zondag 26 juli 2020 om 15:27
FadeToBlack schreef: ↑26-07-2020 00:19Respect Pergamon, voor de manier waarop jullie het met je oma hebben aangepakt!
Ik denk dat het idd goed is om de geheugentest te "verpakken" in een groter algemeen onderzoek of checkup.
Voor ons was het de juiste beslissing om het zo te doen. Het was wél goed dat de huisarts op de hoogte was. In een later stadium hadden we al een vertrouwensband opgebouwd als mantelzorgers waardoor we goed contact hadden en in overleg ook dingen konden regelen. Of dat de huisarts met ons besprak of er een 'niet reanimeren verklaring' moest komen, etc. (NB: over dit soort dingen werd uiteraard ook met oma gesproken! Maar we overlegden vooraf met de huisarts zodat we eenduidig het gesprek in konden gaan. Dan waren wij al voorbereid en werden wij niet overvallen tijdens zo'n gesprek) Ook zijn er speciale groepen voor partners van mensen met dementie. In ons geval was dat niet nodig (opa was al overleden), maar mocht het zo zijn dat je moeder dementie heeft kan het voor je vader wellicht heel prettig zijn. Kortom: ik zou echt eens met de huisarts gaan zitten. Juist nu al in deze fase.
