Gezondheid
alle pijlers
Stress, lichamelijke klachten en het even niet weten
donderdag 30 juni 2022 om 22:21
Lieve forummers,
Ik lees al jarenlang mee en ik heb tijdens mijn relatiebreuk 1,5 jaar geleden ook veel steun gehad aan jullie. Ik hoop nu weer mijn verhaal te kunnen doen, ik ben op zoek naar herkenning en adviezen.
Ik heb sinds april veel mentale en fysieke klachten. Ik ben in april op vakantie geweest en toen ik terug kwam, kreeg ik voor het eerst in mijn leven een paniekaanval. Ik wist niet wat me overkwam; het voelde letterlijk als een hartaanval en alsof ik doodging. Ik heb toen ook 112 gebeld, uiteindelijk bleek dus dat het een paniekaanval was. Ik ben hier enorm van geschrokken, want ik wist niet goed waar dit vandaan kwam.
1,5 jaar geleden heb ik mijn relatie die niet goed voor mij was verbroken en kwam ik ook uit een mindere periode in mijn leven. Ik ging verhuizen, begon aan een nieuwe baan, maar voor mijn gevoel kon ik eindelijk op zoek naar wie ik nu écht was, op eigen benen en zonder relatie. Ik vond alles enorm leuk, veel sociale contacten, mijn baan was druk, hectisch, maar wel enorm gezellig en ik leerde dat ik helemaal content was met ‘alleen’ zijn (als in: geen relatie). Wel ben ik toen voor het eerst naar een psycholoog gegaan, omdat ik in het verleden veel last heb gehad van het stellen van grenzen in relaties en ook herkende ik een bepaalde verlatingsangst bij mezelf. Ik ben bijvoorbeeld altijd extreem bang geweest om mijn ouders te verliezen (als ik een sirene buiten hoorde was ik al bang dat de ambulance onderweg was naar mijn ouders, om maar een voorbeeld te noemen).
Begin dit jaar heb ik dat traject met de psycholoog afgerond en had ik eigenlijk het idee dat ik erg goed in mijn vel zat. Ik was wel altijd bezig, was ik niet aan het werk dan was ik wel met vriendinnen, aan het sporten, met familie of druk in huis. Een avondje op de bank? Daar maakte ik geen tijd voor. Ik stond altijd aan. Toen ik die paniekaanval kreeg eind april ben ik de dag erna direct naar de huisarts gegaan, omdat ik bang was dat er lichamelijk iets met mij aan de hand zou zijn. Ze hebben een hartfilmpje gemaakt, alles gecontroleerd, daar was niets mis mee. Ik heb mijn psycholoog gebeld om te vragen of ik weer langs kon komen en ik kreeg een doorverwijzing naar een oefentherapeut voor psychosomatische therapie.
De conclusie van mijn psycholoog en oefentherapeut was dat ik moet leren ontspannen, dat ik al veel te lang veel te druk ben. Daarnaast spelen nu op het werk een aantal zaken die niet bijdragen aan een relaxte werksfeer, wat voor wat stress zorgde. Beiden gaven aan dat mijn kritieke drempel snel wordt bereikt doordat ik mijn lichaam en hoofd weinig ontspanning gun en dat het echt zaak is om rustiger aan te doen. In eerste instantie heb ik dat advies opgevolgd door niet meer elke avond wat te plannen, maar mezelf ook avondjes rust moet gunnen (in bad gaan, filmpje kijken, boekje lezen). Dit ging even goed, maar op mijn werk nam de druk en stress steeds meer toe.
Begin vorige week voelde ik weer lichamelijke klachten: druk op mijn borst, snel uitgeput na een stukje lopen of traplopen bijvoorbeeld, druk in mijn hoofd.. Dat was voor mij een teken dat het echt niet goed zat. Tijdens een afspraak met mijn oefentherapeut die week ben ik in huilen uitgebarsten en zij raadde me aan om mij ziek te melden. Ik ben de dag daarna een gesprek aangegaan met mijn werkgever waarin ik aangaf dat het advies was om mij ziek te melden, maar dat ik graag met hen wil kijken naar een oplossing. Het voelde voor mij niet goed om me direct volledig ziek te melden; zo ver zat ik er voor mijn gevoel niet doorheen en ik ben graag aanwezig op mijn werk. Wel wilde ik wat minder gaan werken. Dit was een goed en fijn gesprek met veel begrip en ze komen mij tegemoet door me tijdelijk werkweken van 3 dagen te geven. Hierdoor hopen ze mij wat meer de ruimte te geven om op te laden. Er viel een last van mijn schouders af. De dag daarna zat ik te werken en voelde ik het alweer opzetten: druk op mijn borst, niet lekker, onrustig, ik kan het gevoel niet zo goed beschrijven maar het zat me gewoon echt niet lekker. Hierdoor haalde ik me weer allerlei dingen in mijn hoofd dat er iets niet goed is met mijn lichaam, raakte ik in een angsttoestand en had ik de ene na de andere huilbui. Dit heeft 3 dagen geduurd, ik kwam er gewoon niet meer uit met mijn hoofd. Ik ging in die toestand dus het weekend in en ik was tot vrij weinig in staat.
De dag na het weekend, dus afgelopen maandag, direct weer naar de huisarts geweest. Over m’n toeren, huilen, bang dat er iets mis is met mijn lichaam, bang om gek te worden, geen controle meer over mezelf. Wat is er aan de hand? De huisarts gaf oxazepam mee om maar weer even rustig te worden en heeft me bloed laten prikken. Die oxazepam vertik ik om te slikken, ik wil daar echt niet aan beginnen (tenzij ik weer in zo’n paniektoestand raak waar ik niet uit kom voor mijn gevoel, misschien dan…) en mijn bloed was oké.
Lichamelijk volgens mij niet echt wat aan de hand dus. Er ligt wel echt een angststoornis ten grondslag; altijd bang dat er iets met mijn ouders gebeurt, maar nu ook dat er iets met mij gebeurt. Die huilbuien die soms uit het niets komen opzetten, de druk op mijn borst die ik nu ook voel terwijl ik dit typ, denken dat ik gek word en op momenten denken dat ik hier niet meer uitkom; ik herken mezelf gewoon niet meer. Ik weet dat ik wat rustiger moet doen en ik weet ook waar bepaalde angsten/gedachtes vandaan komen, maar ik kan het slecht plaatsen dat mijn lichaam hier ZO heftig op reageert. Waarom voel ik druk op mijn borst terwijl ik rustig en met alle plezier Temptation Island lig te kijken? Ik las bijvoorbeeld ook verhalen van de spiraal die dit soort ellende kan veroorzaken (deze heb ik begin dit jaar laten zetten), maar ik geloof niet dat dit het is. Een burn-out vind ik ook niet bij mij passen; het is niet dat ik geen energie meer heb of geen zin meer heb om dingen te doen. In tegendeel: ik wil heel graag..
Sorry als het een onsamenhangend verhaal is, maar herkent iemand dit? Kan iemand mij wellicht ook meer uitleg geven over die aanhoudende fysieke klachten en waarom het niet wegzakt ondanks dat ik al veranderingen heb doorgevoerd (meer rust, minder werken)? En beter nog: heeft iemand een advies hiervoor om in ieder geval die fysieke klachten weg te nemen (ik ben al heel bewust bezig met ademhaling, meditatie etc).? Toch volledig ziek melden (al weet ik niet of daar de boosdoener zit)?
Bedankt alvast.
Ik lees al jarenlang mee en ik heb tijdens mijn relatiebreuk 1,5 jaar geleden ook veel steun gehad aan jullie. Ik hoop nu weer mijn verhaal te kunnen doen, ik ben op zoek naar herkenning en adviezen.
Ik heb sinds april veel mentale en fysieke klachten. Ik ben in april op vakantie geweest en toen ik terug kwam, kreeg ik voor het eerst in mijn leven een paniekaanval. Ik wist niet wat me overkwam; het voelde letterlijk als een hartaanval en alsof ik doodging. Ik heb toen ook 112 gebeld, uiteindelijk bleek dus dat het een paniekaanval was. Ik ben hier enorm van geschrokken, want ik wist niet goed waar dit vandaan kwam.
1,5 jaar geleden heb ik mijn relatie die niet goed voor mij was verbroken en kwam ik ook uit een mindere periode in mijn leven. Ik ging verhuizen, begon aan een nieuwe baan, maar voor mijn gevoel kon ik eindelijk op zoek naar wie ik nu écht was, op eigen benen en zonder relatie. Ik vond alles enorm leuk, veel sociale contacten, mijn baan was druk, hectisch, maar wel enorm gezellig en ik leerde dat ik helemaal content was met ‘alleen’ zijn (als in: geen relatie). Wel ben ik toen voor het eerst naar een psycholoog gegaan, omdat ik in het verleden veel last heb gehad van het stellen van grenzen in relaties en ook herkende ik een bepaalde verlatingsangst bij mezelf. Ik ben bijvoorbeeld altijd extreem bang geweest om mijn ouders te verliezen (als ik een sirene buiten hoorde was ik al bang dat de ambulance onderweg was naar mijn ouders, om maar een voorbeeld te noemen).
Begin dit jaar heb ik dat traject met de psycholoog afgerond en had ik eigenlijk het idee dat ik erg goed in mijn vel zat. Ik was wel altijd bezig, was ik niet aan het werk dan was ik wel met vriendinnen, aan het sporten, met familie of druk in huis. Een avondje op de bank? Daar maakte ik geen tijd voor. Ik stond altijd aan. Toen ik die paniekaanval kreeg eind april ben ik de dag erna direct naar de huisarts gegaan, omdat ik bang was dat er lichamelijk iets met mij aan de hand zou zijn. Ze hebben een hartfilmpje gemaakt, alles gecontroleerd, daar was niets mis mee. Ik heb mijn psycholoog gebeld om te vragen of ik weer langs kon komen en ik kreeg een doorverwijzing naar een oefentherapeut voor psychosomatische therapie.
De conclusie van mijn psycholoog en oefentherapeut was dat ik moet leren ontspannen, dat ik al veel te lang veel te druk ben. Daarnaast spelen nu op het werk een aantal zaken die niet bijdragen aan een relaxte werksfeer, wat voor wat stress zorgde. Beiden gaven aan dat mijn kritieke drempel snel wordt bereikt doordat ik mijn lichaam en hoofd weinig ontspanning gun en dat het echt zaak is om rustiger aan te doen. In eerste instantie heb ik dat advies opgevolgd door niet meer elke avond wat te plannen, maar mezelf ook avondjes rust moet gunnen (in bad gaan, filmpje kijken, boekje lezen). Dit ging even goed, maar op mijn werk nam de druk en stress steeds meer toe.
Begin vorige week voelde ik weer lichamelijke klachten: druk op mijn borst, snel uitgeput na een stukje lopen of traplopen bijvoorbeeld, druk in mijn hoofd.. Dat was voor mij een teken dat het echt niet goed zat. Tijdens een afspraak met mijn oefentherapeut die week ben ik in huilen uitgebarsten en zij raadde me aan om mij ziek te melden. Ik ben de dag daarna een gesprek aangegaan met mijn werkgever waarin ik aangaf dat het advies was om mij ziek te melden, maar dat ik graag met hen wil kijken naar een oplossing. Het voelde voor mij niet goed om me direct volledig ziek te melden; zo ver zat ik er voor mijn gevoel niet doorheen en ik ben graag aanwezig op mijn werk. Wel wilde ik wat minder gaan werken. Dit was een goed en fijn gesprek met veel begrip en ze komen mij tegemoet door me tijdelijk werkweken van 3 dagen te geven. Hierdoor hopen ze mij wat meer de ruimte te geven om op te laden. Er viel een last van mijn schouders af. De dag daarna zat ik te werken en voelde ik het alweer opzetten: druk op mijn borst, niet lekker, onrustig, ik kan het gevoel niet zo goed beschrijven maar het zat me gewoon echt niet lekker. Hierdoor haalde ik me weer allerlei dingen in mijn hoofd dat er iets niet goed is met mijn lichaam, raakte ik in een angsttoestand en had ik de ene na de andere huilbui. Dit heeft 3 dagen geduurd, ik kwam er gewoon niet meer uit met mijn hoofd. Ik ging in die toestand dus het weekend in en ik was tot vrij weinig in staat.
De dag na het weekend, dus afgelopen maandag, direct weer naar de huisarts geweest. Over m’n toeren, huilen, bang dat er iets mis is met mijn lichaam, bang om gek te worden, geen controle meer over mezelf. Wat is er aan de hand? De huisarts gaf oxazepam mee om maar weer even rustig te worden en heeft me bloed laten prikken. Die oxazepam vertik ik om te slikken, ik wil daar echt niet aan beginnen (tenzij ik weer in zo’n paniektoestand raak waar ik niet uit kom voor mijn gevoel, misschien dan…) en mijn bloed was oké.
Lichamelijk volgens mij niet echt wat aan de hand dus. Er ligt wel echt een angststoornis ten grondslag; altijd bang dat er iets met mijn ouders gebeurt, maar nu ook dat er iets met mij gebeurt. Die huilbuien die soms uit het niets komen opzetten, de druk op mijn borst die ik nu ook voel terwijl ik dit typ, denken dat ik gek word en op momenten denken dat ik hier niet meer uitkom; ik herken mezelf gewoon niet meer. Ik weet dat ik wat rustiger moet doen en ik weet ook waar bepaalde angsten/gedachtes vandaan komen, maar ik kan het slecht plaatsen dat mijn lichaam hier ZO heftig op reageert. Waarom voel ik druk op mijn borst terwijl ik rustig en met alle plezier Temptation Island lig te kijken? Ik las bijvoorbeeld ook verhalen van de spiraal die dit soort ellende kan veroorzaken (deze heb ik begin dit jaar laten zetten), maar ik geloof niet dat dit het is. Een burn-out vind ik ook niet bij mij passen; het is niet dat ik geen energie meer heb of geen zin meer heb om dingen te doen. In tegendeel: ik wil heel graag..
Sorry als het een onsamenhangend verhaal is, maar herkent iemand dit? Kan iemand mij wellicht ook meer uitleg geven over die aanhoudende fysieke klachten en waarom het niet wegzakt ondanks dat ik al veranderingen heb doorgevoerd (meer rust, minder werken)? En beter nog: heeft iemand een advies hiervoor om in ieder geval die fysieke klachten weg te nemen (ik ben al heel bewust bezig met ademhaling, meditatie etc).? Toch volledig ziek melden (al weet ik niet of daar de boosdoener zit)?
Bedankt alvast.
donderdag 30 juni 2022 om 22:40
Jeetje wat naar voor je TO 
Ik herken het en het zijn signalen van je lichaam dat je rustiger aan moet doen. Er is echt niets mis met je hoor, maar die signalen zijn er niet voor niks.
Je lichaam heeft tijd nodig om even tot rust te komen, zeker als je een tijd lang bent doorgegaan terwijl je eigenlijk al doodop bent.
Kan je een gesprek met de bedrijfsarts vragen? die kan je helpen met een plan en ook advies geven naar je werkgever. Niet te streng zijn voor jezelf, dat is ook onderdeel van het herstelproces. Gun jezelf even tijd en rust.
Wat mij ook echt heel geholpen is om op kickboxen te gaan. Even al je frustraties kwijt op zo een boksbal. Het schijnt juist voor fysieke klachten te kunnen helpen.
Ik herken het en het zijn signalen van je lichaam dat je rustiger aan moet doen. Er is echt niets mis met je hoor, maar die signalen zijn er niet voor niks.
Je lichaam heeft tijd nodig om even tot rust te komen, zeker als je een tijd lang bent doorgegaan terwijl je eigenlijk al doodop bent.
Kan je een gesprek met de bedrijfsarts vragen? die kan je helpen met een plan en ook advies geven naar je werkgever. Niet te streng zijn voor jezelf, dat is ook onderdeel van het herstelproces. Gun jezelf even tijd en rust.
Wat mij ook echt heel geholpen is om op kickboxen te gaan. Even al je frustraties kwijt op zo een boksbal. Het schijnt juist voor fysieke klachten te kunnen helpen.
lboompje wijzigde dit bericht op 30-06-2022 22:41
1.73% gewijzigd
donderdag 30 juni 2022 om 22:41
Goed dat je naar een psych bent geweest, dat je beweegt, dat je mediteert.
Je hebt goede stappen gezet.
Je hebt stress op het werk gehad. Je hebt met je werkgever afgesproken om voorlopig 3 dagen per week te werken. Dit vind ik al positief van je werkgever.
Je hebt stress omdat er misschien iets met je ouders of met jou kan gebeuren.
Lieverd, er kan altijd iets gebeuren, in ieders leven. Je kan je arm breken als je getrapt wordt door een op hol geslagen paard. (Ok, minder waarschijnlijk als je in de grote stad woont.)
Volledig ziek melden? De hele dag thuiszitten is ook niet ideaal.
Je hebt goede stappen gezet.
Je hebt stress op het werk gehad. Je hebt met je werkgever afgesproken om voorlopig 3 dagen per week te werken. Dit vind ik al positief van je werkgever.
Je hebt stress omdat er misschien iets met je ouders of met jou kan gebeuren.
Lieverd, er kan altijd iets gebeuren, in ieders leven. Je kan je arm breken als je getrapt wordt door een op hol geslagen paard. (Ok, minder waarschijnlijk als je in de grote stad woont.)
Volledig ziek melden? De hele dag thuiszitten is ook niet ideaal.
Het VIVA-forum is op geen enkele wijze aansprakelijk, noch kan verantwoordelijk worden gehouden voor welke geleden schade dan ook welke voortvloeit uit de door Explorista geschreven posts in enig topic.
donderdag 30 juni 2022 om 22:42
Je vraagt je af of je klachten met je spiraaltje te maken kunnen hebben.
Is het een hormoonspiraal of koperspiraal?
Volgens dr. Google heb je met een hormoonspiraal kans op hogere waarden cortisol. Cortisol is het stresshormoon
Is het een hormoonspiraal of koperspiraal?
Volgens dr. Google heb je met een hormoonspiraal kans op hogere waarden cortisol. Cortisol is het stresshormoon
Het VIVA-forum is op geen enkele wijze aansprakelijk, noch kan verantwoordelijk worden gehouden voor welke geleden schade dan ook welke voortvloeit uit de door Explorista geschreven posts in enig topic.
donderdag 30 juni 2022 om 23:12
Het is alsof ik dit had kunnen schrijven. Het is precies mijn verhaal voor mn burn-out. Ik ging maar door. Maar door de paniekaanvallen lukte het niet meer, toen volledig ingestort. Neem je signalen serieus, stress sijpelt door naar het lichaam als het mentaal teveel wordt. Dat gebeurt nu ook bij jou. Minder werken is heel goed! En daarnaast inderdaad meer pas op de plaats en ontspannen. Als het zo beter gaat, ook blijven volhouden. Therapie is erg belangrijk bij dit soort klachten, heeft mij ook heel erg geholpen. Sterkte!
vrijdag 1 juli 2022 om 00:04
Even puur praktisch; heel goed dat je minder bent gaan werken, maar je bent voor je andere uren wel ziek gemeld hoop ik hè? Niet uit trots onbetaald minder gaan werken hoor, dat kan in de toekomst vervelend uitpakken. Hoef je je nu niet verder in te verdiepen, maar dit zijn gewoon gezondheidsklachten waarvoor je je deels of volledig ziek mag melden.
Sterkte! Je hoofd kan echt nare effecten hebben op je lichaam. Aarzel niet al te erg om toch die oxazepam te nemen, de huisarts heeft je die niet voor niks voorgeschreven. Desnoods begin je met een halve dosering als dat veiliger voelt voor je.
Sterkte! Je hoofd kan echt nare effecten hebben op je lichaam. Aarzel niet al te erg om toch die oxazepam te nemen, de huisarts heeft je die niet voor niks voorgeschreven. Desnoods begin je met een halve dosering als dat veiliger voelt voor je.
vrijdag 1 juli 2022 om 07:25
Er zijn mensen met een uitzonderlijke aandoening die koper in het lichaam niet kunnen verwerken en die daar heel ziek van worden. Zij missen een bepaald enzym. De aandoening is familiar en komt veel vaker voor bij mensen met een achtergrond in het Middenlandse Zee gebied.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 1 juli 2022 om 07:29
Bedankt voor jullie reacties 
de psycholoog zie ik nog steeds en hij heeft me afgelopen week ook gebeld (ik had hem geappt dat ik er even helemaal doorheen zat) en dat was ook fijn.
Yoga wil ik inderdaad ook eens gaan proberen en ik lees momenteel ook een aantal goede boeken. Ik blijf het alleen zo vreemd vinden dat ik die druk op de borst bijvoorbeeld zo blijf voelen terwijl ik al duidelijk een stap terug heb genomen.
Voor wat betreft mijn werk: ik ben niet (deels) ziek gemeld; ze hebben mij een aantal extra vrije dagen gegeven die ik de komende weken mag inzetten zodat ik die kortere werkweken heb. En ik heb na volgende week 2 weken vakantie, dus hopelijk doet dat ook al wat goeds.
de psycholoog zie ik nog steeds en hij heeft me afgelopen week ook gebeld (ik had hem geappt dat ik er even helemaal doorheen zat) en dat was ook fijn.Yoga wil ik inderdaad ook eens gaan proberen en ik lees momenteel ook een aantal goede boeken. Ik blijf het alleen zo vreemd vinden dat ik die druk op de borst bijvoorbeeld zo blijf voelen terwijl ik al duidelijk een stap terug heb genomen.
Voor wat betreft mijn werk: ik ben niet (deels) ziek gemeld; ze hebben mij een aantal extra vrije dagen gegeven die ik de komende weken mag inzetten zodat ik die kortere werkweken heb. En ik heb na volgende week 2 weken vakantie, dus hopelijk doet dat ook al wat goeds.
vrijdag 1 juli 2022 om 08:25
Dat is niet vreemd hoor. Het duurt gewoon even voordat je lichaam uit de stressreactie komt. Mentaal ben je nog niet stabiel en dat kan ook lichamelijke effecten hebben. Je bent goed bezig dus gun jezelf nu die rustrainonyourparade schreef: ↑01-07-2022 07:29Bedankt voor jullie reacties
Yoga wil ik inderdaad ook eens gaan proberen en ik lees momenteel ook een aantal goede boeken. Ik blijf het alleen zo vreemd vinden dat ik die druk op de borst bijvoorbeeld zo blijf voelen terwijl ik al duidelijk een stap terug heb genomen.
Voor wat betreft mijn werk: ik ben niet (deels) ziek gemeld; ze hebben mij een aantal extra vrije dagen gegeven die ik de komende weken mag inzetten zodat ik die kortere werkweken heb. En ik heb na volgende week 2 weken vakantie, dus hopelijk doet dat ook al wat goeds.
vrijdag 1 juli 2022 om 08:31
maar ook als je niks doet, doe je toch iets?
en als je ontspant van lezen, is daar echt niks mis mee. Zolang het geen moetje wordt om een bepaalde stapel uit te krijgen
vrijdag 1 juli 2022 om 08:36
Ontspannen moet ik ook echt leren. Gewoon gaan liggen betekent nog niet dat mijn spieren ontspannen bijvoorbeeld. Hoe heet die speciale ontspanningsyoga ook alweer... Kun je gewoon via YouTube doen en kost niet veel tijd persé.... euhhh
Kom ik op terug nog
En thanks VivaAmber, interessant !
Kom ik op terug nog
En thanks VivaAmber, interessant !
Lorem Ipsum
vrijdag 1 juli 2022 om 08:47
YinYoga?turquasi schreef: ↑01-07-2022 08:36Ontspannen moet ik ook echt leren. Gewoon gaan liggen betekent nog niet dat mijn spieren ontspannen bijvoorbeeld. Hoe heet die speciale ontspanningsyoga ook alweer... Kun je gewoon via YouTube doen en kost niet veel tijd persé.... euhhh
Kom ik op terug nog
En thanks VivaAmber, interessant !
vrijdag 1 juli 2022 om 09:15
Doe je niet nu al je werk in 3 dagen in plaats van 5 dagen?
En er is niks mis met af en toe een pam slikken, als je dat helpt. Het kan je ook helpen om beter na te kunnen denken, zodat de beangstigende gedachten je niet zo in de greep houden (met alle lichamelijke klachten als gevolg). De huisarts schrijft het je niet voor niks voor.
En er is niks mis met af en toe een pam slikken, als je dat helpt. Het kan je ook helpen om beter na te kunnen denken, zodat de beangstigende gedachten je niet zo in de greep houden (met alle lichamelijke klachten als gevolg). De huisarts schrijft het je niet voor niks voor.
vrijdag 1 juli 2022 om 09:16
Ik lees dat je tegen veel dingen aan het vechten bent.
Ik zou voor acceptatie gaan, 100% ziekmelden, medicijnen sikken en begeleiding gaan.
Het lijkt er in mijn ogen op dat je nu maar wat doet en wars bent van volledig toegeven dat je opgebrand bent. Met zo'n houding is opbouw bijna niet mogelijk.
Heel veel sterkte TO.
Ik zou voor acceptatie gaan, 100% ziekmelden, medicijnen sikken en begeleiding gaan.
Het lijkt er in mijn ogen op dat je nu maar wat doet en wars bent van volledig toegeven dat je opgebrand bent. Met zo'n houding is opbouw bijna niet mogelijk.
Heel veel sterkte TO.
vrijdag 1 juli 2022 om 11:45
Ga eens na of je misschien hyperventileert! Ik heken je verhaal heel erg en bij mij was het dus wel echt randje burnout. Dat kan iedereen overkomen he! Ik heb er chronische hyoerventilatie aan ivergehouden waardoor ik zelfs nu het weer helemaal goed met me gaat ik in kleine stesssituaties weer verkeerd ga ademen en het onrustige gevoel dan terug komt.
Dar je dat gevoel hebt als je rust neemt is overigens niet gek hoor. Je lichaam maakt te veek stresshormonen aan rn dat gaat nuet zomaar veranderen. Daar moet je echt langdurig je leven voor wijzigen. Veeeel rust nemen, leuke dingen doen (maar niet te veel!) en echt leren luisteren naar jenlichaam. Je verhaal klinkt nu alsog je je lichaam wil negeren want “je neemt toch zo goed rust”. Zo werkt het helaas niet.
Ik zou mezelf echt ziekmelden trouwens. En met de psych gaan praten over hoe je dit structureel kan aanpakken.
Veel sterkte en succes!!
vrijdag 1 juli 2022 om 11:46
Eens met lboompje, je lichaam geeft aan dat je niet meer kan. En ik herken het ook, de laatste weken voordat ik depressief werd had ik dit. Spanning in mijn lijf, hartkloppingen die ineens kwamen opzetten terwijl ik gewoon even op de bank zat. Hyperventileren vanuit het niks. Hoe is het met je kortetermijngeheugen en je concentratie?
Ik kreeg ook oxazepam trouwens, maar dan wel omdat mijn psychologe daarop hamerde omdat ik veel te weinig sliep. Huisarts adviseerde ook om ze alleen te nemen als ik een paar nachten van minder dan 3 uur per nacht had gemaakt. Ik heb toen over een half jaar verspreid 5 tabletten genomen.
Ontspannen is lastig als je voortdurend in de weer bent (ik zat toentertijd de meeste tijd in het ziekenhuis bij mijn toenmalige partner). Niksen kan ik ook niet goed, dan gaat mijn hoofd van alles denken en zelfs een mindfulnesstraining heeft me niet geleerd hoe ik die gedachten 'gewoon' langs kan laten zweven.
Wat mij helpt, en misschien jou ook:
- een podcast luisteren (de ene keer eentje die me heel erg boeit zodat ik me erop wil concentreren, de andere keer eentje waar ik met mijn gedachten niet volledig bij hoef te zijn)
- dansen of aerobics, omdat ik moet opletten hoe de bewegingen gaan, heb ik geen ruimte voor piekeren in mijn hoofd
- ontspannende rituelen van vroeger terugbrengen, wat deed je vroeger, misschien zelfs als kind, waar je door ging ontspannen? Een kopje thee na school kun je vervangen door een kopje thee na je werk. Dat soort kleine dingen.
- muziek, ik heb een playlist gemaakt met nummers met een trager ritme dan mijn ademhaling. Ik kan daar heel rustig van worden. Ook fijn als je niet in slaap kan komen.
Graag willen zegt overigens niets over of je een burn-out zou hebben of daarop afgaat. De periode voor een burn-out (of depressie) is vaak een periode waarin je maar door door door gaat. Om terug te komen op mijn situatie, ik wilde natuurlijk elke dag op bezoek in het ziekenhuis, want stel dat ik een dag niet ging en dat hij net dan zou overlijden. Dus dat kon niet, vond ik. Dus ik ging elke dag. Daaromheen werk, huishouden, mensen informatie geven, alles ging door. Maar op een gegeven moment gaat het je toch opbreken als je niet meer kan ontspannen.
Ik kreeg ook oxazepam trouwens, maar dan wel omdat mijn psychologe daarop hamerde omdat ik veel te weinig sliep. Huisarts adviseerde ook om ze alleen te nemen als ik een paar nachten van minder dan 3 uur per nacht had gemaakt. Ik heb toen over een half jaar verspreid 5 tabletten genomen.
Ontspannen is lastig als je voortdurend in de weer bent (ik zat toentertijd de meeste tijd in het ziekenhuis bij mijn toenmalige partner). Niksen kan ik ook niet goed, dan gaat mijn hoofd van alles denken en zelfs een mindfulnesstraining heeft me niet geleerd hoe ik die gedachten 'gewoon' langs kan laten zweven.
Wat mij helpt, en misschien jou ook:
- een podcast luisteren (de ene keer eentje die me heel erg boeit zodat ik me erop wil concentreren, de andere keer eentje waar ik met mijn gedachten niet volledig bij hoef te zijn)
- dansen of aerobics, omdat ik moet opletten hoe de bewegingen gaan, heb ik geen ruimte voor piekeren in mijn hoofd
- ontspannende rituelen van vroeger terugbrengen, wat deed je vroeger, misschien zelfs als kind, waar je door ging ontspannen? Een kopje thee na school kun je vervangen door een kopje thee na je werk. Dat soort kleine dingen.
- muziek, ik heb een playlist gemaakt met nummers met een trager ritme dan mijn ademhaling. Ik kan daar heel rustig van worden. Ook fijn als je niet in slaap kan komen.
Graag willen zegt overigens niets over of je een burn-out zou hebben of daarop afgaat. De periode voor een burn-out (of depressie) is vaak een periode waarin je maar door door door gaat. Om terug te komen op mijn situatie, ik wilde natuurlijk elke dag op bezoek in het ziekenhuis, want stel dat ik een dag niet ging en dat hij net dan zou overlijden. Dus dat kon niet, vond ik. Dus ik ging elke dag. Daaromheen werk, huishouden, mensen informatie geven, alles ging door. Maar op een gegeven moment gaat het je toch opbreken als je niet meer kan ontspannen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
