Gezondheid
alle pijlers
Waarschijnlijk alvleesklierkanker
donderdag 30 september 2021 om 08:19
Ik heb hoogstwaarschijnlijk alvleesklierkanker. En ik kan er niet mee omgaan. Nog niet in ieder geval. Naar aanleiding van scans is een zwelling gezien in de kop van de alvleesklier en plekjes op m'n lever. Morgen heb ik een afspraak met de arts in het ziekenhuis, maar ik word gek van m'n gedachten, angsten, verwachtingen, weet ik het.
Ik ben pas 46, sta nog midden in het leven, getrouwd, ben drie jaar geleden m'n moeder verloren aan kanker en vind het zo erg voor mijn vader. En m'n man, mijn lieve rots in de branding.
Om me heen wordt nog gezegd, dat er nog een kans is dat het iets anders is, maar die ruimte heb ik nu niet in mijn hoofd. Ik ben aan het doemdenken en zie mezelf al overlijden. Er zullen wel meer medische ingrepen volgen nu om alles vast te kunnen stellen.
Dit topic open ik voor wat steun, een babbeltje, eventuele informatie. Ik ben gewoon bang.
Ik ben pas 46, sta nog midden in het leven, getrouwd, ben drie jaar geleden m'n moeder verloren aan kanker en vind het zo erg voor mijn vader. En m'n man, mijn lieve rots in de branding.
Om me heen wordt nog gezegd, dat er nog een kans is dat het iets anders is, maar die ruimte heb ik nu niet in mijn hoofd. Ik ben aan het doemdenken en zie mezelf al overlijden. Er zullen wel meer medische ingrepen volgen nu om alles vast te kunnen stellen.
Dit topic open ik voor wat steun, een babbeltje, eventuele informatie. Ik ben gewoon bang.
donderdag 2 december 2021 om 03:51
Hai LadyTramp. Hoewel het grappig klinkt, het heeft voor jou gewerkt in die periode. En dan is het toch goed. Een knappe zelfverzonnen mindfullness inderdaad. Ik neem em mee in m'n rijtje mogelijkheden.LadyTramp schreef: ↑01-12-2021 21:48Ik heb nog een heel rare tip. Wellicht slaat het echt he-le-maal nergens op, en dan negeer je hem gewoon en zeg je tegen me dat ik een idioot ben.
In een periode dat ik het heel erg zwaar had, deed ik soms weleens alsof ik in een film speelde. Of in de Truman show. Dus ik deed mijn dagelijkse dingen met een stralende glimlach, ging hardop zitten grinniken als ik iets grappigs in een tijdschrift las, ging extra chique een kopje thee zitten drinken etc etc. Compleet belachelijk natuurlijk, maar het zorgde ervoor dat al mijn aandacht was bij datgene dat ik aan het doen was, en dus had ik geen ruimte om te piekeren. Een soort zelfverzonnen mindfullness dus.
Ga ik dit versturen? Ja, ik ga het versturen.
donderdag 2 december 2021 om 03:52
Bedankt voor de tip. Ik ga het opzoeken.Jonesboro schreef: ↑01-12-2021 22:11Voor het eerst een meelezer. Ik kwam vandaag dit boek tegen in de boekhandel:
‘Ziek gelukkig’ van Ruud ten Wolde.
Ruud heeft het allemaal voor elkaar: een gewilde baan bij de televisie, een mooi huis in Amsterdam, een leuke relatie, twee Instagrammable katten en een fijn sociaal leven. O ja, en hij heeft kanker. Voor de derde keer. Ondanks zijn ziekte weet hij toch geluk te vinden in zijn leven. Hoe doet hij dat?
In Ziek gelukkig deelt Ruud zijn ervaringen over ziek en gezond zijn, soms pijnlijk en ontroerend, maar bovenal positief en vol levenslust, op zijn eigen onnavolgbare wijze. Hij vertelt wat hij geleerd heeft door zijn ziekte zodat ook jij geluk kunt vinden, wat je omstandigheden ook zijn.
Misschien heb je er iets aan.
donderdag 2 december 2021 om 03:54
Ook een mooie manier. Dat zal een aardige boel worden denk ik. Ik zet em erbij. Dank je wel!Doreia* schreef: ↑01-12-2021 22:18Van negatief naar positief, dat weet ik niet zo snel. Wel iets waar je misschien iets aan hebt. En zo niet, ook goed.
Wat mij helpt bij oncontroleerbaar piekeren :
1. Pak pen en papier en maak het donker.
2.start blind met schrijven. Alles uit je hoofd op papier. Gewoon zonder dat je het dus ziet waar je schrijft of hoe.
3. Onderaan de pagina start je weer opnieuw bovenaan dezelfde pagina, dwars over de vorige woorden heen.
4. Je schrijft tot je alles eruit hebt. Ga zo donker als je wilt.
Als je het licht aandoet is het een hele bladzijde aan woorden, maar wat er nu staat?
donderdag 2 december 2021 om 08:41
Ik weet niet of je wat aan mijn overwegingen hebt, maar ik gooi ze toch maar even naar je toe.
Want die negativiteit is natuurlijk niet fijn. Maar gelijktijdig, mag het er ook even zijn? Kan je jezelf toestaan om een half uur per dag even niet de doortastende Grand slam winnende Nadal te zijn, maar de verliezende McEnroe? Boos op iedereen, bang voor alles en even schreeuwend en huilend?
Het klinkt misschien maf, maar als we het over doodzieken hebben, dan hebben we vaak zo’n Bibian Mentel achtig beeld van iemand met een grote glimlach, die vol wijsheid en mildheid haar ziekte accepteert. Maar dat geldt echt niet voor elke zieke. Ik denk bijna voor niemand. Angst en zorg en verdriet hoort ook bij ziek zijn.
Lieve Nadal, tante maandag houdt al weer op met haar preek;). In de afgelopen weken heb je laten zien dat ook jij, juist jij, de kracht hebt om toch uit ieder dal te kruipen. Hoe verlamd van angst je op een bepaald moment was, je hebt het weer om weten te zetten naar actie. Vertrouw erop dat dat omzetten je echt wel weer gaat lukken, maar je alleen nog even niet weet wanneer. (Of, zoals een man van de cup a soup ooit zei; Nu Even Niet)
Want die negativiteit is natuurlijk niet fijn. Maar gelijktijdig, mag het er ook even zijn? Kan je jezelf toestaan om een half uur per dag even niet de doortastende Grand slam winnende Nadal te zijn, maar de verliezende McEnroe? Boos op iedereen, bang voor alles en even schreeuwend en huilend?
Het klinkt misschien maf, maar als we het over doodzieken hebben, dan hebben we vaak zo’n Bibian Mentel achtig beeld van iemand met een grote glimlach, die vol wijsheid en mildheid haar ziekte accepteert. Maar dat geldt echt niet voor elke zieke. Ik denk bijna voor niemand. Angst en zorg en verdriet hoort ook bij ziek zijn.
Lieve Nadal, tante maandag houdt al weer op met haar preek;). In de afgelopen weken heb je laten zien dat ook jij, juist jij, de kracht hebt om toch uit ieder dal te kruipen. Hoe verlamd van angst je op een bepaald moment was, je hebt het weer om weten te zetten naar actie. Vertrouw erop dat dat omzetten je echt wel weer gaat lukken, maar je alleen nog even niet weet wanneer. (Of, zoals een man van de cup a soup ooit zei; Nu Even Niet)
donderdag 2 december 2021 om 08:51
Ik herken het wel en heb eigenlijk iets vergelijkbaars gedaan tijdens de chemoperiode. Alles uitvergroten dat ik deed en bepaalde rituelen volgen waar ik me op kon richten. Ik praatte zelfs tegen mezelf
En ik ging naar een psycholoog waar ik ongegeneerd angsten kon bespreken.
donderdag 2 december 2021 om 12:44
Lieve Nadal, klote dat de negatieve gevoelens het extra moeilijk maken. Helaas zijn ze ook onlosmakelijke verbonden met dit proces.
Ik kon er in het begin ook niet mee omgaan. De hele dag janken, iedereen die het over jouw ziekte heeft, terwijl je juist gewoon afleiding wil. Ik slik anti depressiva en, ja ook in ziekenhuis besproken, s avonds een blowtje nu. Het maakt m’n hoofd rustig en ik slaap als een os. Heb geen nachtelijke angsten meer. Een van m’n broers is psycholoog en helpt me hierin.
Maar ze zullen nooit echt weggaan.
Wat me nu helpt is leuke dingen organiseren of kopen. Heb voor alle lieve mensen in mijn omgeving adventkalenders gekocht. Gisteren eerste uitpakdag, dus leuke reacties. Wij hebben zelf geen kinderen, maar wel nichtjes die flink aan de leg zijn
, dus nog een paar avonden waar goedheiligman op bezoek komt.
We hebben gelukkig 3 hele leuke teckels. Heerlijk nu. Net op pad geweest met ze. We zitten nu onder de dekens in hoekje van de bank. De honden op en over elkaar bij mij onder de wol. Voor ons iemand die kouwelijk is een zegen. Ze zijn heerlijk warm. Wandelen helpt echt, tenminste 20 minuten wandelen maakt de geest helder.
Volgens mij ben je een doener en voel je je veel te veel overgeleverd aan je ziekte. Probeer door wat andere dingen te doen de regie weer over te nemen. Alhoewel iedereen denkt dat je niets te doen hebt, ben je eigenlijk hartstikke druk. Ziek zijn kost veel tijd, naar het ziekenhuis gaan, behandelingen en de uitwerking. Zorg dat je goed met je tijd omgaat. Dingen waar je geen zin in hebt afzeggen.
Ik heb besloten de chemo niet af te maken. Het werd echt te zwaar. Ik heb nu een rustpauze tot januari, dan weer een scan. De oncoloog belde me deze week met uitslag andere scan. De scan laat niets meer zien, bloedwaarden zijn goed, dus kunnen we zien of er in januari wellicht al wel weer iets oplicht…..
. Ik zit aan de meest gunstig mogelijke kant met een hoop dreiging. De onderhoudstherapie start in januari, was al onderdeel van chemo. Dit is een landelijke proef waar nog niet van bekend is wat het precies doet en of het iets doet. Ik zet gewoon al m’n geld in op het vakje dat kuren hun werk blijven doen.
Lieve Nadal, ook bij jou worden nieuwe methodes toegepast, welke steeds beter zijn. Wellicht is de 5% weer achterhaald en zijn kansen verbeterd. Wanneer word je weer onderzocht zodat werking kuur bekeken wordt? Ik weet dat ik echt een halleluja bericht kreeg toen.
Ik vind het zo jammer dat je altijd een soort supervrouw of man moet zijn wanneer je in een ziekteproces zit. Ieder proces heeft zijn fases. Ik vind het knap dat je het nog steeds kunt opbrengen hier te posten. Ook een compliment aan iedereen hier voor het warme aandacht hier steeds weer. Waardering is zo belangrijk.
Dank je wel allemaal hier,omdat jullie zijn wie je bent en geheel belangeloos aandacht en liefde geven aan mensen die het nodig hebben.
Ik kon er in het begin ook niet mee omgaan. De hele dag janken, iedereen die het over jouw ziekte heeft, terwijl je juist gewoon afleiding wil. Ik slik anti depressiva en, ja ook in ziekenhuis besproken, s avonds een blowtje nu. Het maakt m’n hoofd rustig en ik slaap als een os. Heb geen nachtelijke angsten meer. Een van m’n broers is psycholoog en helpt me hierin.
Maar ze zullen nooit echt weggaan.
Wat me nu helpt is leuke dingen organiseren of kopen. Heb voor alle lieve mensen in mijn omgeving adventkalenders gekocht. Gisteren eerste uitpakdag, dus leuke reacties. Wij hebben zelf geen kinderen, maar wel nichtjes die flink aan de leg zijn
, dus nog een paar avonden waar goedheiligman op bezoek komt.We hebben gelukkig 3 hele leuke teckels. Heerlijk nu. Net op pad geweest met ze. We zitten nu onder de dekens in hoekje van de bank. De honden op en over elkaar bij mij onder de wol. Voor ons iemand die kouwelijk is een zegen. Ze zijn heerlijk warm. Wandelen helpt echt, tenminste 20 minuten wandelen maakt de geest helder.
Volgens mij ben je een doener en voel je je veel te veel overgeleverd aan je ziekte. Probeer door wat andere dingen te doen de regie weer over te nemen. Alhoewel iedereen denkt dat je niets te doen hebt, ben je eigenlijk hartstikke druk. Ziek zijn kost veel tijd, naar het ziekenhuis gaan, behandelingen en de uitwerking. Zorg dat je goed met je tijd omgaat. Dingen waar je geen zin in hebt afzeggen.
Ik heb besloten de chemo niet af te maken. Het werd echt te zwaar. Ik heb nu een rustpauze tot januari, dan weer een scan. De oncoloog belde me deze week met uitslag andere scan. De scan laat niets meer zien, bloedwaarden zijn goed, dus kunnen we zien of er in januari wellicht al wel weer iets oplicht…..
. Ik zit aan de meest gunstig mogelijke kant met een hoop dreiging. De onderhoudstherapie start in januari, was al onderdeel van chemo. Dit is een landelijke proef waar nog niet van bekend is wat het precies doet en of het iets doet. Ik zet gewoon al m’n geld in op het vakje dat kuren hun werk blijven doen. Lieve Nadal, ook bij jou worden nieuwe methodes toegepast, welke steeds beter zijn. Wellicht is de 5% weer achterhaald en zijn kansen verbeterd. Wanneer word je weer onderzocht zodat werking kuur bekeken wordt? Ik weet dat ik echt een halleluja bericht kreeg toen.
Ik vind het zo jammer dat je altijd een soort supervrouw of man moet zijn wanneer je in een ziekteproces zit. Ieder proces heeft zijn fases. Ik vind het knap dat je het nog steeds kunt opbrengen hier te posten. Ook een compliment aan iedereen hier voor het warme aandacht hier steeds weer. Waardering is zo belangrijk.
Dank je wel allemaal hier,omdat jullie zijn wie je bent en geheel belangeloos aandacht en liefde geven aan mensen die het nodig hebben.
vrijdag 3 december 2021 om 04:41
Lieve tante Maandag, bedankt voor je preek hoor. Je hebt gelijk. Ik wil soms te snel, ik mag kijken naar wat ik allemaal al gedaan heb inmiddels. Dit inzicht had ik weer even nodig.Maandag27 schreef: ↑02-12-2021 08:41Ik weet niet of je wat aan mijn overwegingen hebt, maar ik gooi ze toch maar even naar je toe.
Zeker wel. Ik waardeer nog steeds alle bijdragen!
Want die negativiteit is natuurlijk niet fijn. Maar gelijktijdig, mag het er ook even zijn? Kan je jezelf toestaan om een half uur per dag even niet de doortastende Grand slam winnende Nadal te zijn, maar de verliezende McEnroe? Boos op iedereen, bang voor alles en even schreeuwend en huilend?
Soms is dat er wel. Ik ben alleen bang om een beerput open te trekken als ik me laat gaan. Hopelijk komt daar in therapie ruimte voor.
Het klinkt misschien maf, maar als we het over doodzieken hebben, dan hebben we vaak zo’n Bibian Mentel achtig beeld van iemand met een grote glimlach, die vol wijsheid en mildheid haar ziekte accepteert. Maar dat geldt echt niet voor elke zieke. Ik denk bijna voor niemand. Angst en zorg en verdriet hoort ook bij ziek zijn.
Klopt. Dat zijn zeldzame voorbeelden denk ik. Wat ik om me heen zie en hoor is inderdaad anders. Veel ruwer.
Lieve Nadal, tante maandag houdt al weer op met haar preek;). In de afgelopen weken heb je laten zien dat ook jij, juist jij, de kracht hebt om toch uit ieder dal te kruipen. Hoe verlamd van angst je op een bepaald moment was, je hebt het weer om weten te zetten naar actie. Vertrouw erop dat dat omzetten je echt wel weer gaat lukken, maar je alleen nog even niet weet wanneer. (Of, zoals een man van de cup a soup ooit zei; Nu Even Niet)
)
is het best mooi 
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
