Gezondheid
alle pijlers
Wat hielp jou uit of tijdens je burn out?
dinsdag 28 juni 2022 om 21:35
Aanvaarden dat ik nooit meer word wie ik was.
Ik kom niet meer terug op dat oude niveau. Ik kan daar beter oké mee zijn, dan toch streven naar weer dezelfde persoon worden.
Voor mij is wandelen, fietsen en haken heel belangrijk. Als ik het maar op mijn eigen tijd kan doen.
Yoga heb ik de deur uit gedaan; op tijd moeten zijn voor een clubje geeft mij meer stress dan de ontspanning die het mij ooit opleverde.
Ik kom niet meer terug op dat oude niveau. Ik kan daar beter oké mee zijn, dan toch streven naar weer dezelfde persoon worden.
Voor mij is wandelen, fietsen en haken heel belangrijk. Als ik het maar op mijn eigen tijd kan doen.
Yoga heb ik de deur uit gedaan; op tijd moeten zijn voor een clubje geeft mij meer stress dan de ontspanning die het mij ooit opleverde.
She was brave and strong and broken, all at once.
dinsdag 28 juni 2022 om 21:38
dinsdag 28 juni 2022 om 21:43
dinsdag 28 juni 2022 om 21:47
dinsdag 28 juni 2022 om 21:55
Ik zit inmiddels 10 maanden thuis met burnout en het gaat de goede kant op.
Wat goed hielp:
Boek: van burnout naar Levenszin
Contact met kennis die ook.met mentale problemen zat
Burnout coach
En nu ik aan betere hand ben: Boksles volgen
Wat minder hielp
Haptonomie
Praktijkondersteuner
Wat niet hielp:
Psycholoog vanuit het werk. Mega klinische setting, geen klik
Wat ik nu anders doe:
Ik probeer niet alles maar zelf en alleen te willen doen. Ik vraag vaker om hulp. En ik ga uit dienst bij mijn werkgever in september en zoek dan een baan waar ik wel gelukkig van word. Ik wil richting de zorg en heb de afgelopen jaren te veel geluisterd naar wat anderen bij me vonden passen ipv wat ik zelf vond.
Wat goed hielp:
Boek: van burnout naar Levenszin
Contact met kennis die ook.met mentale problemen zat
Burnout coach
En nu ik aan betere hand ben: Boksles volgen
Wat minder hielp
Haptonomie
Praktijkondersteuner
Wat niet hielp:
Psycholoog vanuit het werk. Mega klinische setting, geen klik
Wat ik nu anders doe:
Ik probeer niet alles maar zelf en alleen te willen doen. Ik vraag vaker om hulp. En ik ga uit dienst bij mijn werkgever in september en zoek dan een baan waar ik wel gelukkig van word. Ik wil richting de zorg en heb de afgelopen jaren te veel geluisterd naar wat anderen bij me vonden passen ipv wat ik zelf vond.
dinsdag 28 juni 2022 om 22:07
dinsdag 28 juni 2022 om 22:14
Accepteren dat de ene dag beter is dan de andere en dat het een lange weg vol hobbels is. Verder hielp therapie, een begripvolle omgeving (en degene die dat niet waren/zijn, zijn inmiddels grotendeels uit mn leven).
En inderdaad, ik ben ook nooit meer terug op niveau gekomen en telkens als ik dacht daar wel weer te zijn crashte ik weer opnieuw. Na 3x heb ik dat nu hopelijk voorgoed afgeleerd.
En rust, rust, rust en nog meer rust. Hoewel dit bij mij pas ging helpen toen ik er al een jaar in zat. Al met al dus ruim 2 jaar onderweg.
En inderdaad, ik ben ook nooit meer terug op niveau gekomen en telkens als ik dacht daar wel weer te zijn crashte ik weer opnieuw. Na 3x heb ik dat nu hopelijk voorgoed afgeleerd.
En rust, rust, rust en nog meer rust. Hoewel dit bij mij pas ging helpen toen ik er al een jaar in zat. Al met al dus ruim 2 jaar onderweg.
dinsdag 28 juni 2022 om 22:17
Ik heb ruim 2 jaar (zomer en winter) in een toercaravan geleefd midden in de bossen op de Veluwe.
Dagelijks wandelen, bijna dagelijks zwemmen, regelmatig fietsen.
Slapen wanneer ik wilde en zo lang ik wilde.
Wel na enige tijd een hondje uit de opvang gehaald om de eenzaamheid een klein beetje op telossen maar tevens ook een zorgplicht en een dwang om uit bed te komen.
Verder echt nul komma nul verplichtingen. Regelmatig wandelingetje naar het dorp voor kleine boodschapjes.
Dit heeft mij er echt weer bovenop geholpen.
Dagelijks wandelen, bijna dagelijks zwemmen, regelmatig fietsen.
Slapen wanneer ik wilde en zo lang ik wilde.
Wel na enige tijd een hondje uit de opvang gehaald om de eenzaamheid een klein beetje op telossen maar tevens ook een zorgplicht en een dwang om uit bed te komen.
Verder echt nul komma nul verplichtingen. Regelmatig wandelingetje naar het dorp voor kleine boodschapjes.
Dit heeft mij er echt weer bovenop geholpen.
Niet geschoten is altijd mis
dinsdag 28 juni 2022 om 22:22
Het werd uiteindelijk wel beter.
Maar ik werd er niet sterker van. Uiteindelijk ook niet de oude.
Anders, niet beter, ook niet slechter.
Er is bij mij wel een stukje gebroken, waar ik nu nog steeds op moet letten.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 28 juni 2022 om 22:27
Zouden die mensen die doen alsof een burn-out een godsgeschenk is echt heel ongelukkig zijn geweest in hun baan? En dat een switch hen sterker maakte?
•
dinsdag 28 juni 2022 om 22:30
Zo ervaar ik het ook exact!
Het heeft me echt (noodgedwongen) veranderd. Dat is niet beter, maar ook niet perse slechter.
En ik zal altijd op moeten blijven letten en snel schakelen als er weer wat klachten komen.
dinsdag 28 juni 2022 om 22:31
Geen idee. Ik ben uiteindelijk ook geswitched, zowel mijn werk als, uiteindelijk, mijn privésituatie.
Maar ik ken eigenlijk niemand die doen alsof 't een godsgeschenk is.
Ik vond het super zwaar.
Ik denk ook dat een burn out zelden alleen met je werk te maken heeft.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 28 juni 2022 om 22:36
Nou ik zie wel dergelijk gejubel op LinkedIn bv. Ik ben zelf wel heel opgelucht dat ik me mentaal weer aardig mezelf voel. En nee hier is de oorzaak zeker niet gelegen in werk, er was ook geen gebrek aan werkplezier.
Wel aan gigantische druk thuis en privé wat allemaal bij elkaar gewoon teveel was.
Wel aan gigantische druk thuis en privé wat allemaal bij elkaar gewoon teveel was.
•
dinsdag 28 juni 2022 om 22:36
Ik heb geen idee of je burnout kunt raken van alleen je werk. Bij mij was het een combi van vanalles. Uiteindelijk heb ik wel ontslag genomen na een mislukte re-integratie. Met name om van het 'gezeik' van instanties, bedrijfsarts, verplicht contact met werk e.d. af te zijn. Al met al zijn dat heel veel verplichtingen, tenminste zo ervaarde ik dat. Dat heeft me wel gigantisch geholpen, want toen kwam er dus echte rust.
Ik realiseer me dat het enorm luxe is dat ik me dat financieel kon veroorloven.
dinsdag 28 juni 2022 om 22:40
Een burn-out heeft niet per se met je werk te maken. Dus bij die mensen waar dat wel zo was, was van baan veranderen natuurlijk sowieso een goede stap. Maar als het niet aan je werk ligt, helpt dat natuurlijk ook niet.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
dinsdag 28 juni 2022 om 22:41
Ik was echt heel ongelukkig in mijn baan maar durfde de stap niet te zetten om ontslag te nemen zonder een nieuwe baan. En toen greep mijn lijf in en viel ik ziek uit. Ik denk dat de switch die ik wil maken me wel sterker zal.maken qua carrière en blij in mijn werk.
Die baan was natuurlijk niet de enige reden, maar die baan in de corona omstandigheden was wel de druppel
due-scimmie wijzigde dit bericht op 28-06-2022 22:43
9.84% gewijzigd
dinsdag 28 juni 2022 om 22:41
Dat kan wel, al spelen er altijd ook andere factoren mee natuurlijk.funnymiss schreef: ↑28-06-2022 22:36Ik heb geen idee of je burnout kunt raken van alleen je werk. Bij mij was het een combi van vanalles. Uiteindelijk heb ik wel ontslag genomen na een mislukte re-integratie. Met name om van het 'gezeik' van instanties, bedrijfsarts, verplicht contact met werk e.d. af te zijn. Al met al zijn dat heel veel verplichtingen, tenminste zo ervaarde ik dat. Dat heeft me wel gigantisch geholpen, want toen kwam er dus echte rust.
Ik realiseer me dat het enorm luxe is dat ik me dat financieel kon veroorloven.
Het is heel lastig als de oorzaak niet weggenomen is door tijdelijk niet te werken denk ik, dan duurt je herstel langer.
Ik ben zo vreselijk dom geweest door deels te blijven werken tot ik echt helemaal kapot was. Kan me goed voorstellen dat ontslag nemen erg helpend kan zijn, ik vond dat hele circus erom heen echt ziekmakend.
•
dinsdag 28 juni 2022 om 22:42
Wat zou dat fijn zijn voor je!Due-scimmie schreef: ↑28-06-2022 22:41Ik was echt heel ongelukkig in mijn baan maar durfde de stap niet te zetten om ontslag te nemen zonder een nieuwe baan. En toen greep mijn lijf in en viel ik ziek uit. Ik denk dat de switch die ik wil maken me wel sterker zal.maken qua carrière en blij in mijn werk.
•
dinsdag 28 juni 2022 om 22:55
Hier was de diagnose niet burn out maar depressie.
Maar wat mij helpt is dat ik dingen heb gevonden die ik vroeger ook al leuk vond.
Bijvoorbeeld vroeger tekende ik veel en nu doe ik waterverven.
Vroeger deed ik veel van die Scooby-Doo touwtjes knopen en ik ben nu macramé aan het leren.
Zo vind ik dat gevoel van vroeger een beetje terug, dat je de hele middag mag knutselen aan iets waar je uiteindelijk niks aan hebt
Maar wat mij helpt is dat ik dingen heb gevonden die ik vroeger ook al leuk vond.
Bijvoorbeeld vroeger tekende ik veel en nu doe ik waterverven.
Vroeger deed ik veel van die Scooby-Doo touwtjes knopen en ik ben nu macramé aan het leren.
Zo vind ik dat gevoel van vroeger een beetje terug, dat je de hele middag mag knutselen aan iets waar je uiteindelijk niks aan hebt
woensdag 29 juni 2022 om 00:13
Mij hielp het om te accepteren dat ik een burn out had. Door die acceptatie kon ik loslaten dat ik van alles moest.
En verder heb ik 6 weken alleen maar gediamond paint, 6/7 uur per dag zat ik die dingetjes erop te pielen. Ali was heel blij met mij.
De eerste 6 weken waren dat, ik kon niets anders, durfde niet naar buiten, geen boodschappen doen, helemaal niets meer. TV kijken trok ik niet en ik kon bijna alleen maar huilen. Alleen dat plakken van die steentjes kon ik nog. Zo fijn om je brein die tijd te kunnen geven om nergens anders aan te denken dan of het steentje er wel recht op zat.
En verder heb ik 6 weken alleen maar gediamond paint, 6/7 uur per dag zat ik die dingetjes erop te pielen. Ali was heel blij met mij.
De eerste 6 weken waren dat, ik kon niets anders, durfde niet naar buiten, geen boodschappen doen, helemaal niets meer. TV kijken trok ik niet en ik kon bijna alleen maar huilen. Alleen dat plakken van die steentjes kon ik nog. Zo fijn om je brein die tijd te kunnen geven om nergens anders aan te denken dan of het steentje er wel recht op zat.
woensdag 29 juni 2022 om 00:22
Voor mij was het echt een godsgeschenk. Ik zat jaren in de sales, kreeg tijdens mijn burn out de optie om te vertrekken met een transitievergoeding en een vaststellingsovereenkomst. Heb toen 3/4 jaar gehad om mij aan mijn studie te wijden en er kwam toen een baan op mijn pad in de zorgverlenende sector.
Als ik die burn out niet had gehad, zat ik nu nog steeds in de sales een bak met geld te verdienen voor mijn baas die het target altijd net iets verhoogde als het erop ging lijken dat je hem zou gaan halen waardoor je je bonus toch net niet kreeg. Ik was overigens niet echt heel ongelukkig, maar ik was een schim van wie ik nu ben, ruim voor de burnout al.
Dus om je vraag te beantwoorden, achteraf was ik niet gelukkig en de baan die ik nu heb maakt mij oprecht een stuk gelukkiger, ik word gewaardeerd om mijn kwaliteiten, die zich ook ineens weer konden ontwikkelen. Dacht altijd dat ik helemaal niet goed zou zijn in leidinggeven, blijk ik dus echt goed in te zijn.
En ik heb dus echt geleerd om voor mijzelf te kiezen. Niet dat ik niet voor mezelf opkwam, maar ik had al jaren eerder op zoek moeten gaan naar iets wat me wel leuk leek. Dus de volgende keer dat ik het werk niet meer leuk vind, ga ik direct op zoek naar wat anders. Blijf niet hangen omdat ik denk dat dat het enige is dat ik kan.
woensdag 29 juni 2022 om 07:08
Ik ben er ook echt sterker uitgekomen.
Bij mij was de oorzaak een combinatie van werk en prive. Ik ben echt anders naar dingen gaan kijken. Ik kon voorheen enorm blijven hangen in zaken en dat kostte me bergen energie. Nu kan ik veel beter accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat levert heel veel energie op. Daarbij ook een andere baan waarbij ik eigenlijk veel harder werk, maar dingen doe die mij passen.
Daarnaast voelt het voor mij ook echt als een toevoeging dat ik kan voelen wanneer ik signalen krijg dat ik even pas op de plaats moet maken. Mijn motto was altijd; schouders eronder en doorgaan. Dat heeft me echt genekt.
Bij mij was de oorzaak een combinatie van werk en prive. Ik ben echt anders naar dingen gaan kijken. Ik kon voorheen enorm blijven hangen in zaken en dat kostte me bergen energie. Nu kan ik veel beter accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat levert heel veel energie op. Daarbij ook een andere baan waarbij ik eigenlijk veel harder werk, maar dingen doe die mij passen.
Daarnaast voelt het voor mij ook echt als een toevoeging dat ik kan voelen wanneer ik signalen krijg dat ik even pas op de plaats moet maken. Mijn motto was altijd; schouders eronder en doorgaan. Dat heeft me echt genekt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
