21 km fietsen voor 9 jarige

14-09-2023 19:31 311 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ons 9 jarige kind moet 21 km fietsen naar haar schoolkamp…ze ziet hier zo ontzettend tegenop en wil eigenlijk niet op kamp hierdoor… ik vind t ook nogal ver eigenlijk! Ik denk eraan om haar dan met de auto te brengen. Wat zouden jullie doen?
Sjaaneke schreef:
15-09-2023 09:26
Het klopt dat ik loslaten wat lastig vind, zeker omdat ze een heel gevoelig meisje is en erg aan mij ‘hangt’
Mijn oudere twee kinderen zijn/waren anders, steviger in t leven, kon ik makkelijker loslaten.

En ja, ze heeft meer gefietst sinds vorig jaar, dus de ervaring zal wellicht anders zijn.
Ik vind t wel heel naar om haar zo in paniek/verdrietig te zien om dat kamp en het fietsen…

Even advocaat van de duivel!

Weet ze dit? Kan het zijn dat ze je probeert te manipuleren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Plentyplenty schreef:
15-09-2023 13:58
Het is moeilijk om je kind los te laten als het zo onzeker is. Het is ook moeilijk om zelfverzekerd te worden als je niet losgelaten wordt. Probeer het los te laten. Geef het aan bij de leerkracht en geef aan dat je er bent als het niet gaat bij de leerkracht. Maar o je moederhart, ik snap het helemaal.
Dank je wel, fijne reactie en zo is het ook precies!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe reageer jij op haar paniek over kamp? Hoe reageren haar vader (als daar sprake van is) en grotere zus/broer?

Ik heb een angstig kind dat veel van dit soort dingen afschuwelijk vindt. Bij alles is mijn vraag altijd; wat durf je wél? Hoe zou jij het willen?
Daarmee geef je een kind autonomie maar ook een stuk regie over diens eigen (leer)stuk. Op basis van wat mijn kind zelf kan bedenken maken we dan (samen met school) een plan waar hij zich wél senang bij voelt.

Hier is er trouwens niet zo erg veel keuze; mijn kind ontregelt echt bij té spannende dingen, ofwel vooraf, of tijdens. En die verantwoording kan je niet bij een leerkracht of hulpouder laten. Ik ga dus doorgaans mee, maar kan dan meestal niet een heel groepje begeleiden omdat zoon een op een aandacht nodig heeft in zulke situaties.

Hoe gaan andere dingen bij jouw kind, behalve zo’n kamp dus?
Alle reacties Link kopieren Quote
carrie-bradshaw schreef:
14-09-2023 19:48
21 km fietsen? Dat fiets ik dagelijks... oké wel elektrisch maar ik heb nu niet het idee dat ik enorme revolutionaire afstanden afleg op mijn stalen ros.
Als volwassene op een elektrische fiets is dat toch ook heel anders?

Rosebloom schreef:
14-09-2023 20:25
ik hou niet van kamp, ik hou niet van in een tent slapen.. vroeger niet en nu nog steeds niet.
Ik ook niet ;-D kijk op de keren dat het moest op de basisschool ook niet met plezier terug.


Kruitvat schreef:
14-09-2023 23:34
Als 9-jarige telkens achterop lijkt me geen pretje.
En ook niet voor degene die moet fietsen.
Alle reacties Link kopieren Quote
esther766 schreef:
15-09-2023 00:07
het valt me op dat je zei dat ze al 2x eerder op kamp geweest is. Ze is pas 9, gaan ze bij jullie op school zo jong al op kamp? Bij ons is gebruikelijk dat ze in groep 8 een paar nachten weggaan.

Van vroeger kan ik me wel herinneren dat we in groep 7 en 8 op kamp gingen, en ook 'ver' gingen fietsen. Wel zeker 30km, dat was dan ook de activiteit van de heen- en de terugreis dag. Gewoon gezellig kletsen en af en toe stoppen en wat drinken, wat spelen enzo.
Wij moesten in groep 7 op trektocht en de twintig kilometer dagelijks lopen, hele provincie doorkruist in drie dagen. Leuk was het niet en daarnaast moesten we ook dingen doen (ik weet nog dat we op de eerste dag na aankomst in de eerste blokhut ook meteen bezig werden gehouden zodat de leerkrachten onze bagage konden controleren op verboden goederen zoals snoep, tot je ondergoed werd er gegraven kwamen we naderhand achter).

We hadden ook helemaal geen leuke klas, en met diezelfde klas moesten we in groep acht dus nog op kamp. Weet niet meer of het drie of vijf dagen waren, het leek in ieder geval een eeuwigheid te duren ;-D op de fiets en de dagen op kamp moesten we meestal gewoon alles lopen.
Ouders waren hulpmoeders voor het koken (wat ze geen van allen konden) en er was 1 doucheruimte. Gemeenschappelijk, hoe kregen ze het verzonnen. Dat wilde logischerwijs helemaal niemand.

Ik kon me op zich wel staande houden en mezelf redden, last van heimwee had ik niet (helaas, zou ik in deze gevallen bijna gezegd hebben) maar ik zou er echt niet rouwig om zijn geweest als het me bespaard was gebleven ik het 'gemist' had.

TO. waar ziet je dochter het meeste tegenop? De vorige keer buikgriep kan ik me best voorstellen dat het nog vers in haar geheugen ligt en ze er als een berg tegenop ziet. En ik lees dat er heimwee in het spel is, dat maakt het natuurlijk ook lastiger. Heeft ze wel een leuke klas? Ik weet wel dat samen in groepsverband heel erg wordt opgehemeld maar als ze geen leuke klas heeft/de sfeer onderling erg slecht is gaat die vlieger ook niet op.

Ik heb het idee dat kinderen veel meer moeten dan 25-30 jaar geleden in mijn kindertijd het geval was. En ja het is goed om te leren doorzetten, angsten te overwinnen en ook te beseffen dat er dingen zijn die nu eenmaal moeten. Maar voor mezelf kan ik nou niet echt zeggen dat die trektocht en kamp op de basisschool me echte wijze levenslessen hebben bijgebracht en vormend zijn geweest voor mijn algehele persoonlijkheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
JoyAnna schreef:
15-09-2023 21:37
Als volwassene op een elektrische fiets is dat toch ook heel anders?




Ik ook niet ;-D kijk op de keren dat het moest op de basisschool ook niet met plezier terug.

Dat beeld van het kamp in groep 8 gaat nooit meer van mijn netvlies af. Ik heb het afschuwelijk gehad. Ik wilde zo enorm graag naar huis, ik voelde me vies in zo'n smerige blokhut (altijd al een klein beetje smetvrees gehad). Het eten was vreselijk.. ik snap dit meisje dus heel goed. Het fietsen is lang en ze heeft er ook nog een nare associatie bij en dan nog de spanning voor het kamp.. zo sneu.



En ook niet voor degene die moet fietsen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosebloom, ja ik herken het wel. Alles was ook smerig. Het was vijf volle dagen herinner ik me nu, maandag/vrijdag en het eerste wat ik die late vrijdagmiddag heb gedaan toen ik thuiskwam was meteen in bad. Dat weet ik nog.

Het eten was inderdaad een ramp, heb vrijwillig vijf dagen lang alleen maar sla gegeten ;-D Ik moest mee op dat kamp, daar had ik weinig aan te willen maar dat eten heb ik mezelf gelukkig kunnen besparen.

Ik begrijp de dochter van TO ook hoor. En het is niet 's ochtends heen en 's avonds terug maar meteen een paar dagen.

Zoals iemand al eerder zei, het moet niet verschrikkelijk/geen verschrikking zijn. En als het voor TO's dochter letterlijk een strafkamp wordt heeft helemaal niemand daar iets aan.
Andersom schreef:
15-09-2023 17:19
Even advocaat van de duivel!

Weet ze dit? Kan het zijn dat ze je probeert te manipuleren?

Vind je dat raar? Het is toch volstrekt normaal dat je als ouder je kind niet verdrietig wilt zien.
Blckcffee schreef:
15-09-2023 15:55
Als ik alle klaagzangen lees, ben ik blij met scouting.

Vanaf vijf jaar op kamp (wel met de auto). Een week met zes kinderen/bevers in een tentje slapen.

De navelstreng wordt daar met een botte bijl doorgehakt. Pas bij de welpen (7+) zijn ouders weer welkom om te komen klussen of autorijden.
Je moet er misschien ook wel een beetje het type voor zijn. Ik vind het zelf ook fantastisch, maar niet iedereen geniet daar zo van. Zelfs binnen hetzelfde gezin kan dat enorm verschillen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk ook niet dat je mijn kind hier een plezier mee had gedaan. Van hooguit een kilometer naar school fietsen in één keer naar 21km? Er zitten ook kinderen in de klas die nooit fietsen! Wat als het regent en waait die dag? Dat kind is het niet gewend en dan gelijk een fietstocht waar het gros van de volwassenen tegenop zal zien?

Dat de school dit vaker doet en wel weet wat die kinderen aankunnen vind ik geen overtuigend argument. Het kan een paar keer goed gaan, maar ook een keer goed fout.

Bovendien, hoe hou je zo'n groep jonge (vermoeide) onervaren fietsers effectief in de gaten? Ik vind het een gek plan anno 2023.
Enchine schreef:
15-09-2023 10:10

Zoals ik al zei: het is ontzettend belangrijk de angsten en zenuwen van je kind serieus te nemen en je kind zich gehoord en gekend te laten voelen. Maar tegelijkertijd kun je als ouder ook vertrouwen uitstralen. Je moet soms gewoon dingen doen die vooraf heel oncomfortabel aanvoelen om te leren en verder te komen. Door dit soort dingen uit de weg te gaan leer je een kind al snel aan moeilijke dingen uit de weg te gaan in plaats van aan te gaan.
Ja, dit. Je kunt als ouder de angsten wel erkennen terwijl je er niet in meegaat. Het is aan de ouder om aan te geven: 'ja, je voelt angst, maar er is geen daadwerkelijk gevaar, dus je mag het gewoon aangaan'.
Het is zo belangrijk om te leren met angst om te gaan, en dat is vaak (niet altijd) niet dmv vermijding. 20 km fietsen is over het algemeen echt niet gevaarlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Helemaal eens met Mia!
Maar het gedeelte heimwee, niet goed of makkelijk meedoen in een groep enzo, komt er in dit geval ook nog eens bij, dus ik snap het moederhart van TO ook wel goed hoor... lastig...

Ik zou zelf ondanks dat toch echt inzetten en dochter zien te motiveren op wel meefietsen en wel meedoen met het kamp. Als het echt niet gaat kan je iets regelen, het vantevoren goed aangeven bij de begeleiders, er zijn vast nog wel meer kinderen met heimwee, toch?

Heel veel succes en sterkte, hopelijk komt het allemaal goed uiteindelijk!
Brengen zou kunnen maar lijkt mij echt niet nodig gewoon, dus dat is imo gewoon een kwestie van doorzetten en juist goed voor haar zelfvertrouwen als ze het nu gewoon doet, haalt en het meevalt.

Heeft ze wel echte vrienden in de klas?
Alle reacties Link kopieren Quote
Vanavond met dochter gaan fietsen na t eten. Ze heeft een nieuwe fiets gekregen van opa en oma en die was vandaag binnen gekomen!

Meteen het gesprek aan gegaan.
Waar ziet ze nu t meeste tegenop?

- het lange/verre fietsen, bang het niet vol te houden en dan maar door moeten blijven fietsen.
- heimwee, ons missen, ons 2 dagen niet zien, graag naar huis willen
-angst om niet in slaap te vallen s avonds of s nachts wakker te worden en dan heimwee krijgen terwijl iedereen slaapt
- angst om het niet vol te houden om op de terugweg, terwijl ze dan heel moe is, weer 21 km te fietsen.

Met haar afgesproken:
- toch heenweg gaan fietsen (ze moest heel hard huilen toen ik haar dit zei….)
Maar als ze denkt pauze nodig te hebben, dat ze dit aangeeft bij leerkracht. Dit van te voren ook met leerkracht te bespreken (ik samen met haar)
- ‘s avonds mij even bellen als ze die behoefte heeft
- bij erge heimwee haal ik haar op, ook al is het midden in de nacht! Ik heb haar die garantie gegeven. Dit van te voren ook met leerkracht bespreken, ook dat ze leerkracht dus s nachts wakker mag maken als ze wakker ligt en heel graag naar huis wil.
- mocht ze wel gewoon blijven (wat ik hoop, ivm goede ervaring voor haar!), en ze voelt zich te moe of ellendig om terug te fietsen, dat ik haar dan met fietsendrager ophaal. Dit zelf te moeten aangeven bij leerkracht zal al een enorm leermoment voor haar zijn, want doorgaans durft ze dit soort dingen maar moeilijk aan te geven bij leerkracht! Daarom dit van te voren ook bespreken met leerkracht.

Ik vraag maandag een gesprekje aan op school hierover, samen met dochter, en dan mag ze zelf dit allemaal aangeven (ik ben er dan bij), wat ze ook al heel spannend vindt.

Terwijl we dit bespraken tijdens het fietsen, had ik de km opgenomen op mijn fiets computer. We zijn bewust naar een supermarkt gegaan in het centrum van onze stad en hebben daar dus even ‘pauze’ gehad door daar een boodschapje te doen. Maar eenmaal thuis bleek dat we 8 km hadden gefietst en mijn dochter vond dat heel erg mee vallen!
Ze keek trots en ik hoop dat dit haar ook meer zelfvertrouwen geeft!
Alle reacties Link kopieren Quote
Oja en het allerliefst wil ze dat ik mee ga. Dan durft ze het allemaal wel aan zegt ze!
Maar…vorig jaar is ze echt niet bij me vandaan gekomen…. Alleen maar naast mij gezeten, wilde in mijn groepje met speurtocht, ging niet met vriendinnen spelen, ze zat nog net niet bij me op schoot, maar zocht enorm veel nabijheid!
Ik wil haar dit ook wel geven, maar dacht ook meteen dat dit een heel beperkende factor is voor haar ontwikkeling. Als ik er niet bij ben, moet ze op zichzelf gaan vertrouwen en dit is al een thema bij haar (ze heeft een tijdje bij een kinder coach gelopen waar dit duidelijk naar voren kwam)

Ze heeft een lieve begripvolle leerkracht en een leuke klas! Ze heeft een paar vriendinnen in de klas en ligt goed in de groep! Er wordt niet gepest en het is ook nog eens een klas van maar 22 kinderen. Dus echt wel voorwaarden om het leuk te hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit klinkt al een stuk beter, TO.
En inderdaad niet meegaan, dan gaat ze aan je hangen. Ze heeft een leuke klas, vriendinnen, Dit komt zeker goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat je het goed aanpakt. Je neemt haar angsten en gevoelens serieus, wat al heel prettig is voor haar, denk ik zo. Ook heel goed om dit te bespreken met haar leerkracht zodat deze op de hoogte is en haar in de gaten kan houden, zeker als je dochter moeilijk voor zichzelf opkomt.
En ook goed om toch aan te geven om wel zelf samen met de andere leerlingen te fietsen.

Ik moet zeggen dat ik de afstand ook best ver vind voor een 9-jarige. Wij fietsen
Mijn dochter (ook 9 jaar) zou het echter zo gezellig vinden, dat ze "gewoon" mee zou gaan. Echter, wat bij mijn dochter zou meespelen is dat zij vanwege haar lichaamslengte, zij is 1.24m, en veruit de kleinste van haar klas, een fiets heeft met 20inch banden. Alle andere kinderen uit haar klas hebben 22 en zelfs 24inch fietsbanden. Dat maakt ook best een groot verschil.
Mijn man en ik vinden recreatief fietsen heerlijk en wij kiezen vaak voor de fiets ipv de auto. Naar het centrum van de stad is het voor haar zo'n 25 minuten fietsen, 6,6km. Zij is één van de weinige kinderen die met de fiets naar het centrum van de stad gaat. Dit, omdat de meeste ouders het ver vinden en standaard met de auto gaan. Dat laat al zien dat weinig kinderen van haar leeftijd afstanden fietsen of überhaupt fietsen als uitje met de ouders of naar de winkel of zo. Ik vind het ook belangrijk dat onze dochter de verkeersregels leert kennen. Deelnemen aan het verkeer draagt hieraan bij. Fietsen op de weg in het centrum van de stad, voorrangsregels, goed kijken (en vaak eerst stoppen) bij oversteken, hand uitsteken bij afslaan (na eerst goed te hebben gekeken) etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fairway schreef:
15-09-2023 22:36


Bovendien, hoe hou je zo'n groep jonge (vermoeide) onervaren fietsers effectief in de gaten? Ik vind het een gek plan anno 2023.
Bij mijn kinderen op school fietsten er ook genoeg ouders mee.

Anno 2023 waarschijnlijk een stuk meer ouders dan anno 1923.
Goed bezig, TO, goede middenweg gevonden. Hoop dat ze het heel leuk gaat vinden op het kamp. En ik weet hoe k#t heimwee is...
YadaMada schreef:
15-09-2023 22:31
Vind je dat raar? Het is toch volstrekt normaal dat je als ouder je kind niet verdrietig wilt zien.

Dat is heel normaal, tot het punt waar kind mogelijkheden ziet om dit actief in te zetten om zijn zin te krijgen.

En dat komt voor, echt.
Sjaaneke schreef:
16-09-2023 02:27
Vanavond met dochter gaan fietsen na t eten. Ze heeft een nieuwe fiets gekregen van opa en oma en die was vandaag binnen gekomen!

Meteen het gesprek aan gegaan.
Waar ziet ze nu t meeste tegenop?

- het lange/verre fietsen, bang het niet vol te houden en dan maar door moeten blijven fietsen.
- heimwee, ons missen, ons 2 dagen niet zien, graag naar huis willen
-angst om niet in slaap te vallen s avonds of s nachts wakker te worden en dan heimwee krijgen terwijl iedereen slaapt
- angst om het niet vol te houden om op de terugweg, terwijl ze dan heel moe is, weer 21 km te fietsen.

Met haar afgesproken:
- toch heenweg gaan fietsen (ze moest heel hard huilen toen ik haar dit zei….)
Maar als ze denkt pauze nodig te hebben, dat ze dit aangeeft bij leerkracht. Dit van te voren ook met leerkracht te bespreken (ik samen met haar)
- ‘s avonds mij even bellen als ze die behoefte heeft
- bij erge heimwee haal ik haar op, ook al is het midden in de nacht! Ik heb haar die garantie gegeven. Dit van te voren ook met leerkracht bespreken, ook dat ze leerkracht dus s nachts wakker mag maken als ze wakker ligt en heel graag naar huis wil.
- mocht ze wel gewoon blijven (wat ik hoop, ivm goede ervaring voor haar!), en ze voelt zich te moe of ellendig om terug te fietsen, dat ik haar dan met fietsendrager ophaal. Dit zelf te moeten aangeven bij leerkracht zal al een enorm leermoment voor haar zijn, want doorgaans durft ze dit soort dingen maar moeilijk aan te geven bij leerkracht! Daarom dit van te voren ook bespreken met leerkracht.

Ik vraag maandag een gesprekje aan op school hierover, samen met dochter, en dan mag ze zelf dit allemaal aangeven (ik ben er dan bij), wat ze ook al heel spannend vindt.

Terwijl we dit bespraken tijdens het fietsen, had ik de km opgenomen op mijn fiets computer. We zijn bewust naar een supermarkt gegaan in het centrum van onze stad en hebben daar dus even ‘pauze’ gehad door daar een boodschapje te doen. Maar eenmaal thuis bleek dat we 8 km hadden gefietst en mijn dochter vond dat heel erg mee vallen!
Ze keek trots en ik hoop dat dit haar ook meer zelfvertrouwen geeft!

Goed plan!
Het ging dus om veel meer dan het fietsen. Mooi dat je nu precies weet waar dochter bang voor is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat goed dat jullie dit besproken hebben.
Misschien nog wat tips/opmerkingen:
- ik mis haar vriendinnen in het verhaal. Keert dochter naar binnen (bv als het fietsen zwaar wordt) of kan ze ook met vriendinnen bespreken dat ze moe wordt of dat ze samen moe zijn? Datzelfde geldt voor heimwee, angst om wakker te liggen enz enz. Het klinkt nu alsof ze wat eenzaam is in haar verhaal, terwijl ze vast niet de enige is en de kinderen elkaar wellicht heel goed kunnen helpen.
- kan je haar tools geven voor de angst om wakker te liggen? Dus; wat is het ergste dat er dan kan gebeuren? Hoe zou je dat thuis oplossen? Wat zou je op kamp dan kunnen doen? Denk aan; meditatie oefeningen, boek lezen, een smart game mee etc etc.
- ik zou ook de leerkrachten vragen een extra oogje in het zeil te houden. Zelf leren aangeven is een groot goed, maar de leerkracht zorgt ook voor veiligheid en mag best naar haar uitreiken en bij haar checken hoe het met haar gaat. Dat voorkomt wellicht ook dat het binnen in haar hoog oploopt en jij gebeld moet worden.
Klinkt als een goede aanpak, Sjaaneke! Ik hoop voor dochter dat het prachtig weer is en dat het een succeservaring wordt! En voor jou dat je je niet al te veel zorgen maakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Frizz schreef:
16-09-2023 08:42
Wat goed dat jullie dit besproken hebben.
Misschien nog wat tips/opmerkingen:
- ik mis haar vriendinnen in het verhaal. Keert dochter naar binnen (bv als het fietsen zwaar wordt) of kan ze ook met vriendinnen bespreken dat ze moe wordt of dat ze samen moe zijn? Datzelfde geldt voor heimwee, angst om wakker te liggen enz enz. Het klinkt nu alsof ze wat eenzaam is in haar verhaal, terwijl ze vast niet de enige is en de kinderen elkaar wellicht heel goed kunnen helpen.
- kan je haar tools geven voor de angst om wakker te liggen? Dus; wat is het ergste dat er dan kan gebeuren? Hoe zou je dat thuis oplossen? Wat zou je op kamp dan kunnen doen? Denk aan; meditatie oefeningen, boek lezen, een smart game mee etc etc.
- ik zou ook de leerkrachten vragen een extra oogje in het zeil te houden. Zelf leren aangeven is een groot goed, maar de leerkracht zorgt ook voor veiligheid en mag best naar haar uitreiken en bij haar checken hoe het met haar gaat. Dat voorkomt wellicht ook dat het binnen in haar hoog oploopt en jij gebeld moet worden.
Dat qua vriendinnen is een goede, zal ik nog met haar bespreken! Ze heeft idd de neiging tot zichzelf te keren.
sjaaneke wijzigde dit bericht op 16-09-2023 10:08
Reden: Teveel informatie
64.82% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Super goed geregeld toch zo, Sjaaneke!
Ik heb 4 kinderen en de jongste (16+) ook altijd heimwee en nog steeds. Vond dit soort dingen ook altijd lastig, dus ik begrijp goed hoe het voelt. Nu nog logeren vriendinnen altijd hier en haar vriendinnen maken daar totaal geen probleem van, ze weten dat ze gewoon niet elders slaapt, dus komen ze gewoon gezellig bij haar. Heel soms gaat ze weleens ergens anders slapen, maar vaak cancelt ze alsnog of komt toch later thuis.

Ik kan me herinneren in al die kampjaren dat er altijd wel kinderen waren die om wat voor reden dan ook thuis sliepen of met de auto gingen. Mijn ervaring is juist dat leerkrachten bij eventueel uitsluiting of pesten dat meteen corrigeerden, iedereen doet mee en hoort erbij.
Denk wel goed dat je niet het hele kamp meegaat.

Hoop dat je dochter straks enthousiast van kamp terugkomt. En misschien vindt ze het gewoon wel niks zo'n kamp. Ik vond het helemaal niks. In de brugklas moesten we ook een eind fietsen, nog ballonnen en versiersels aan fiets. In een megatent slapen op harde klotematjes. Mijn paps kwam de volgende dag een paar zachte dekens brengen voor mij en vriendinnen. Slakken in de sla, bah.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaaneke schreef:
16-09-2023 09:31
Dat qua vriendinnen is een goede, zal ik nog met haar bespreken! Ze heeft idd de neiging tot zichzelf te keren.

Ik vind het zelf erg goed om het normaliseren. Zoals ik al schreef loopt mijn zoon ook tegen flink wat dingen aan, maar ik vertel hem vaak dat dat dingen zijn waar veel mensen last van hebben, vaak ook volwassenen. Hij is daarin niet uitzonderlijk.
Het kan zo helpen voor kinderen als ze erachter komen dat anderen zich óók zo voelen!

Weet jij niet toevallig van de andere ouders hoe hun kinderen erin staan?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven