Kinderen
alle pijlers
Angstgevoel bij kinderen in het verkeer
dinsdag 12 september 2023 om 13:08
Oh dat lijkt mij wel echt vervelend. Herken het wel klein beetje hoor, maar niet in zo'n ernstige mate als bij jou. Ik ben ook snel ongerust. Als man naar werk is en ik app hem 's morgens en er komt langere tijd geen reactie (en zijn 'laatst gezien' staat nog op een tijd waarop ie nog thuis was), dan gaat bij mij de gedachte: 'er is toch niks gebeurd onderweg?' ook wel eens door me heen. En mn dochter moet nu ook naar school (brugklas) fietsen. Dus als ze dan later thuis is dan verwacht dan ben ik ook snel ongerust en dat voelt niet fijn. Maar dus niet zo erg als bij jou. Denk dat veel ouders (misschien vooral moeders?) snel ongerust zijn, zeker als het over hun kinderen gaat.
Maar als het echt heel erg is, je leven beheerst, dan lijkt het me goed om hulp te zoeken.
Maar als het echt heel erg is, je leven beheerst, dan lijkt het me goed om hulp te zoeken.
dinsdag 12 september 2023 om 13:11
Op welke manier merken de kinderen dat dit voor jou zo'n groot probleem is?
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
dinsdag 12 september 2023 om 13:13
Ik heb een aantal keer hulp gezocht met helaas geen resultaat. Ik weet dat het ongezond gedrag is en ik wil er heel graag iets aan doen.EsterInside schreef: ↑12-09-2023 13:03Zou het een goed idee zijn om met een psycholoog te praten over deze angsten?
birdy wijzigde dit bericht op 12-09-2023 13:19
14.51% gewijzigd
dinsdag 12 september 2023 om 13:17
Vervelend dat je ook snel ongerust bent. Het beheerst echt mijn leven. Vooral nu mijn dochter bijna 16 is en straks ook scooter wil gaan rijden. Hele nachtmerries heb ik daar al over.Tulpje22 schreef: ↑12-09-2023 13:08Oh dat lijkt mij wel echt vervelend. Herken het wel klein beetje hoor, maar niet in zo'n ernstige mate als bij jou. Ik ben ook snel ongerust. Als man naar werk is en ik app hem 's morgens en er komt langere tijd geen reactie (en zijn 'laatst gezien' staat nog op een tijd waarop ie nog thuis was), dan gaat bij mij de gedachte: 'er is toch niks gebeurd onderweg?' ook wel eens door me heen. En mn dochter moet nu ook naar school (brugklas) fietsen. Dus als ze dan later thuis is dan verwacht dan ben ik ook snel ongerust en dat voelt niet fijn. Maar dus niet zo erg als bij jou. Denk dat veel ouders (misschien vooral moeders?) snel ongerust zijn, zeker als het over hun kinderen gaat.
Maar als het echt heel erg is, je leven beheerst, dan lijkt het me goed om hulp te zoeken.
dinsdag 12 september 2023 om 13:18
dinsdag 12 september 2023 om 13:23
Dan is het simpel en ga je weer met iemand praten. Je hebt er zelf last van, je kinderen hebben er last van, dus de enige optie is om weer hulp te zoeken.
dinsdag 12 september 2023 om 13:31
Geen idee. Heel stom dat ik het doe want ik houd het zo in stand.dweedledee schreef: ↑12-09-2023 13:22Lastige situatie.
Ik zou in ieder geval per direct ophouden met googlen.
Waarom doe je dat?
dinsdag 12 september 2023 om 13:32
dinsdag 12 september 2023 om 13:32
dinsdag 12 september 2023 om 13:39
Ik herken het.
Toen ik nog 1 zoon had en ik zwaaide hem uit als hij met oma mee ging voor een dag, dat ik dan dacht: nou, dat was het dan. Dit was de laatste keer dat je hem zag.
Er bleek een enorm impostersyndroom bij mij onder te zitten. Alsof ik het niet verdiende wat ik allemaal had. Allemaal terug te voeren op een langdurig trauma van jaren terug wat totaal 0 te maken had met kinderen, verlies of iets. Maar alles met vertrouwen.
Waar ik om wegging, voor hulp te zoeken, ging over mijn micro management, waar ik doodmoe van werd, letterlijk en figuurlijk. Waar ik mee terug kwam was geen angst meer voor zaken waarvoor ik afhankelijk was van anderen en dus de controle op wilde houden.
Toen ik nog 1 zoon had en ik zwaaide hem uit als hij met oma mee ging voor een dag, dat ik dan dacht: nou, dat was het dan. Dit was de laatste keer dat je hem zag.
Er bleek een enorm impostersyndroom bij mij onder te zitten. Alsof ik het niet verdiende wat ik allemaal had. Allemaal terug te voeren op een langdurig trauma van jaren terug wat totaal 0 te maken had met kinderen, verlies of iets. Maar alles met vertrouwen.
Waar ik om wegging, voor hulp te zoeken, ging over mijn micro management, waar ik doodmoe van werd, letterlijk en figuurlijk. Waar ik mee terug kwam was geen angst meer voor zaken waarvoor ik afhankelijk was van anderen en dus de controle op wilde houden.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 12 september 2023 om 13:47
Jij zegt ook tegen mensen met hypochondrie dat ze hersenkanker hebben bij hoofdpijn? Maf.
valkia-the-bloody wijzigde dit bericht op 12-09-2023 13:51
0.72% gewijzigd
dinsdag 12 september 2023 om 13:48
rodetulip wijzigde dit bericht op 12-09-2023 13:51
0.19% gewijzigd
Ik bloei op van een kop koffie!
dinsdag 12 september 2023 om 13:48
Fascinerend bericht ditValkia-the-Bloody schreef: ↑12-09-2023 13:47Jij zegt ook tegen mensen met hypochondrie dat ze herenkapper hebben bij hoofdpijn? Maf.
dinsdag 12 september 2023 om 13:50
dinsdag 12 september 2023 om 14:01
Wel herkenbaar. Wat heeft jou geholpen?Doreia* schreef: ↑12-09-2023 13:39Ik herken het.
Toen ik nog 1 zoon had en ik zwaaide hem uit als hij met oma mee ging voor een dag, dat ik dan dacht: nou, dat was het dan. Dit was de laatste keer dat je hem zag.
Er bleek een enorm impostersyndroom bij mij onder te zitten. Alsof ik het niet verdiende wat ik allemaal had. Allemaal terug te voeren op een langdurig trauma van jaren terug wat totaal 0 te maken had met kinderen, verlies of iets. Maar alles met vertrouwen.
Waar ik om wegging, voor hulp te zoeken, ging over mijn micro management, waar ik doodmoe van werd, letterlijk en figuurlijk. Waar ik mee terug kwam was geen angst meer voor zaken waarvoor ik afhankelijk was van anderen en dus de controle op wilde houden.
dinsdag 12 september 2023 om 14:03
dinsdag 12 september 2023 om 14:05
Spreek je uit dat het jouw angst is en dat zij daar niet verantwoordelijk voor zijn?
Is de tijd die jij geeft reëel of inderdaad gebaseerd op angst?
dinsdag 12 september 2023 om 14:06
Nou, ik ging dus weg voor een heel ander probleem. Micro management.
Maar dat was mijn coping mechanisme voor het zorgen dat ik niet ontmaskert zou worden als bedrieger (impostersyndroom). En dat lag weer aan trauma van afhankelijkheid van een zeer onbetrouwbaar persoon.
Toen dat trauma werd aangepakt, vielen alle andere angsten (liftangst, kabelbaan, achtbaan, vliegtuig, grotten bijvoorbeeld) van mij af alsof het nooit heeft bestaan. En daarmee ook de angst dat mijn kinderen iets zou overkomen. Bijzonder hoeveel me het heeft gebracht.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 12 september 2023 om 15:04
Kortom je laat je angsten dus heel erg merken aan je kinderen. Dat je de angsten hebt is heel vervelend maar dat je de kinderen ermee belast vind ik niet oké.
Ze zijn weg dus als ze thuiskomen kan je ook proberen om niks te laten merken. En hoe vroeg moeten ze thuis zijn dan? Voor het donker of nog eerder?
Ze zijn weg dus als ze thuiskomen kan je ook proberen om niks te laten merken. En hoe vroeg moeten ze thuis zijn dan? Voor het donker of nog eerder?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
