Kinderen
alle pijlers
Baby is erg onrustig wie herkent dit?
dinsdag 3 juni 2025 om 07:43
Hi allemaal,
Onze dochter is na een week geboorte zeer onrustig en schrikachtig. (Prematuur 35+6 geboren).
Ze doet de gebruikelijke schrikhouding: armen verspreid en benen verspreid. Opengesperde ogen en regelmatig ook strak kijken (angstige blik). Direct daarna maaien met haar armen en benen en zeer onrustig. Hard zuigen aan de speen.
Ook vreselijke darmkrampjes gehad. Urenlang overstrekken en maaien en soms huilen, behalve als we haar uitrekte door goed rechtop te houden en onder schouders omhoog te houden. Later werkte dit niet meer en begon ze ook steeds vaker en langer te huilen.
Ze houdt er niet van getroost te worden in de vorm van : aanraken en wrijven. Op die momenten wil ze ook niet echt tegen je aan liggen, ze is te onrustig en zoekt naar de borst. Blijft aanhappen, loslaten en draaien met haar hoofd op zoek naar de tepel (ook op de arm). Zelf lijkt ze het dus ook niet meer te weten.
Wisselend met periodes dat ze alleen maar sliep/voeding/sliep. Ze zou (6 weken nu) alerter moeten zijn, energieker en volgens CB ons moeten aankijken en volgen. Echter heb ik uitgelegd dat ze echt nog veel te oververmoeid is, overprikkeld en haar rust nodig heeft. Laat staan het vreselijke onderwerp tummytime. Geen tijd voor gehad. Het gaat namelijk zo;
Voeding (20-50 minuten), direct daarna omhoog houden, krampjes tot een uur met geluk 30 min slapen en weer honger. Ze komt elke 2 uur nog steeds en nu met regeldagen (vermoed ik) weer eerder.
Wij vermoeden dat ze met borstvoeding (ben nu ook flink aan het afbouwen) niet voldoende binnenkrijgt. Wel genoeg melk, ik heb zelfs flinke overproductie gehad, maar geen voedingstoffen. Ook zou het drinken haar meer energie kosten dan de fles. Ze hapte moeilijk aan bij 2e borst, dus gaf ook een tijd al 1 borst.
Echter zijn wij ondertussen radeloos en ook zeker bezorgd. Ze is zo onrustig als ze wel wakker is. Periodes gehad dat ze maar 3 uur op een dag sliep. Wij gebruiken nu probiotica mini en het lijkt iets te gaan werken. Ook sampex is onderweg.
Adviezen zijn opzich niet nodig (wat wij nu doen is proberen zoveel mogelijk voorspelbaar gedrag, ritme, zsm over op de flesvoeding, haar niet knuffelen onder spanning - wel huid op huid - op ons neerleggen - prikkels vermijden door geen visite en weinig de deur met haar uit behalve in kinderwagen en draagzak, in huis met draagzak lopen, veel speen aanbieden en alleen snachts in cosleeper).
Ik durf niet veilig te slapen met haar. In haar bedje ligt ze met een redelijk ontspannen houding, maar wel onrustige geluidjes en veel wakker. Ik reageer ook vaak niet, omdat ik echt doodop ben in de nacht en er doorheen slaap. Ze is dan een tijdje wel onrustig aan het worden ivm krampjes of honger). Echter komt ze zovaak, dat ik direct in slaap val na voeden.
Ik zoek vooral herkenning, want tot op heden herkent niemand dit bij zijn baby. Niet zo in extreme mate. Wij hebben een heel gevoelig meisje dat is duidelijk en misschien ook geboortetrauma.
Een voorbeeld; ik had gevoed aan de borst, ze viel in slaap. Luier vergeten en kleding aan - ze moest echt bedje in ivm zelf in slaap vallen. Dus haar luier verschoond en ze kreeg de grote gesperde ogen, maaien, zeer onrustig en angstige blik. Vreselijk huilen ook, ontroostbaar. Daarna 2 uur lang onrustig en overduidelijk zo moe, maar elke keer als ze in slaap viel, begon het maaien weer en gesperde ogen.
Osteopaat geeft aan geen reflux of verborgen. Weinig spanning nog voelbaar.
Eigenlijk wil ik weten of het bij anderen goee is gekomen. Dat er geen slaapstoornis is ontwikkeld of bijvoorbeeld baby altijd gespannen is gebleven, etc. Ze kan wel heel goed ontspannen ook, maar eenmaal gespannen kan dit weer uren/dagen aanhouden.
Onze dochter is na een week geboorte zeer onrustig en schrikachtig. (Prematuur 35+6 geboren).
Ze doet de gebruikelijke schrikhouding: armen verspreid en benen verspreid. Opengesperde ogen en regelmatig ook strak kijken (angstige blik). Direct daarna maaien met haar armen en benen en zeer onrustig. Hard zuigen aan de speen.
Ook vreselijke darmkrampjes gehad. Urenlang overstrekken en maaien en soms huilen, behalve als we haar uitrekte door goed rechtop te houden en onder schouders omhoog te houden. Later werkte dit niet meer en begon ze ook steeds vaker en langer te huilen.
Ze houdt er niet van getroost te worden in de vorm van : aanraken en wrijven. Op die momenten wil ze ook niet echt tegen je aan liggen, ze is te onrustig en zoekt naar de borst. Blijft aanhappen, loslaten en draaien met haar hoofd op zoek naar de tepel (ook op de arm). Zelf lijkt ze het dus ook niet meer te weten.
Wisselend met periodes dat ze alleen maar sliep/voeding/sliep. Ze zou (6 weken nu) alerter moeten zijn, energieker en volgens CB ons moeten aankijken en volgen. Echter heb ik uitgelegd dat ze echt nog veel te oververmoeid is, overprikkeld en haar rust nodig heeft. Laat staan het vreselijke onderwerp tummytime. Geen tijd voor gehad. Het gaat namelijk zo;
Voeding (20-50 minuten), direct daarna omhoog houden, krampjes tot een uur met geluk 30 min slapen en weer honger. Ze komt elke 2 uur nog steeds en nu met regeldagen (vermoed ik) weer eerder.
Wij vermoeden dat ze met borstvoeding (ben nu ook flink aan het afbouwen) niet voldoende binnenkrijgt. Wel genoeg melk, ik heb zelfs flinke overproductie gehad, maar geen voedingstoffen. Ook zou het drinken haar meer energie kosten dan de fles. Ze hapte moeilijk aan bij 2e borst, dus gaf ook een tijd al 1 borst.
Echter zijn wij ondertussen radeloos en ook zeker bezorgd. Ze is zo onrustig als ze wel wakker is. Periodes gehad dat ze maar 3 uur op een dag sliep. Wij gebruiken nu probiotica mini en het lijkt iets te gaan werken. Ook sampex is onderweg.
Adviezen zijn opzich niet nodig (wat wij nu doen is proberen zoveel mogelijk voorspelbaar gedrag, ritme, zsm over op de flesvoeding, haar niet knuffelen onder spanning - wel huid op huid - op ons neerleggen - prikkels vermijden door geen visite en weinig de deur met haar uit behalve in kinderwagen en draagzak, in huis met draagzak lopen, veel speen aanbieden en alleen snachts in cosleeper).
Ik durf niet veilig te slapen met haar. In haar bedje ligt ze met een redelijk ontspannen houding, maar wel onrustige geluidjes en veel wakker. Ik reageer ook vaak niet, omdat ik echt doodop ben in de nacht en er doorheen slaap. Ze is dan een tijdje wel onrustig aan het worden ivm krampjes of honger). Echter komt ze zovaak, dat ik direct in slaap val na voeden.
Ik zoek vooral herkenning, want tot op heden herkent niemand dit bij zijn baby. Niet zo in extreme mate. Wij hebben een heel gevoelig meisje dat is duidelijk en misschien ook geboortetrauma.
Een voorbeeld; ik had gevoed aan de borst, ze viel in slaap. Luier vergeten en kleding aan - ze moest echt bedje in ivm zelf in slaap vallen. Dus haar luier verschoond en ze kreeg de grote gesperde ogen, maaien, zeer onrustig en angstige blik. Vreselijk huilen ook, ontroostbaar. Daarna 2 uur lang onrustig en overduidelijk zo moe, maar elke keer als ze in slaap viel, begon het maaien weer en gesperde ogen.
Osteopaat geeft aan geen reflux of verborgen. Weinig spanning nog voelbaar.
Eigenlijk wil ik weten of het bij anderen goee is gekomen. Dat er geen slaapstoornis is ontwikkeld of bijvoorbeeld baby altijd gespannen is gebleven, etc. Ze kan wel heel goed ontspannen ook, maar eenmaal gespannen kan dit weer uren/dagen aanhouden.
maandag 7 juli 2025 om 23:03
Het was voornamelijk ook dat ze wel wilde drinken, maar na 20ml lukte het haar niet meer. Ze moest zoveel boeren en alsnog zat ze vol lucht. En daar maakte ik mij enorm veel zorgen om. Het was al een paar dagen zo. Als ze even wat minder drinkt door niet lekker erbij te zitten, vind ik dit ook lastig hoor, maar net wat makkelijker dan dat ze wel wilde, maar het gewoon niet ging.
Nu drinkt ze dus ook 'weinig', maar precies zoals je schrijft. De ene keer zoveel, de andere keer een andere hoeveelheid. En daar vertrouwen wij meer op, juist door jullie berichten. Dus dat doet ons goed!
Gisteren had ze echt extreem veel pijn. Dat ging door merg en been en zo had ze al die weken nog nooit gehuild. Aanhoudend, happend naar adem en toen had ik wel iets van; het zit nu echt niet goed. Huilende babies vind ik niet fijn, maar het is een natuurlijke uiting. Maar dit..hier had ik iets van; wat is er met mijn meisje aan de hand. En als er dan niks aan de hand is, dan komt het overbezorgd over, dat snap ik wel. Maar er had ook wel iets aan de hand geweest kunnen zijn. En dat vind ik nog lastig, wanneer bel je wel en wanneer niet de hap. Juist in de zwangerschap en na de geboorte drongen ze erop aan dat ik veel meer contact opnam. Ik deed dit liever gewoon niet, dus vandaar dat ik nu zoiets heb, oke het is prima als je wel checkt of het oke zit.
Ik heb ze ook gedeeld met de arts en daarin gerust gesteld, super fijn. Het is een moeilijke fase waar ze doorheen moet gaan en de ervaring leert dat dit goedkomt, zo is het verwoord. En dit alles is een proces waarin ik nu ook steeds meer weer tot rust kom. Het is moeilijk en zwaar, maar het komt goed. Het was gewoon allemaal teveel. Het niet goed drinken in het allerbegin, ondertemperatuur, geen contact maken wat al zou moeten, niet meer in slaap kunnen vallen, constant aan de borst willen en ontevreden, productie wat moeizaam op gang kwam, etc etc. Het stapelde op en ook de druk
dat we echt nog meer tummytime moesten doen. Terwijl ik zelf zoiets had; ze heeft rust nodig, heel die tummytime kan mij een worst wezen. Dat komt echt wel tegen die tijd. Ik was allang blij als ze sliep.
En vooral de eerste week waren die hormonen zo enorm wisselend aanwezig. Ik voelde mij extreem somber, dan helemaal verliefd, dan voelde ik weer helemaal niks. Met borstvoeding constant sombere gevoelens en negatieve gedachten. Stomme verzakking en nu denk ik; joh het was echt wel even veel en pittig, maar ook zijn er dingen die voorbij zijn gegaan. Het overzicht komt langzaam terug. En daarom heb ik zoveel van mij afgeschreven
. Dat had ik nodig. En misschien is het nu ook tijd om daar mee te stoppen. Het is goed zo.
Nu drinkt ze dus ook 'weinig', maar precies zoals je schrijft. De ene keer zoveel, de andere keer een andere hoeveelheid. En daar vertrouwen wij meer op, juist door jullie berichten. Dus dat doet ons goed!
Gisteren had ze echt extreem veel pijn. Dat ging door merg en been en zo had ze al die weken nog nooit gehuild. Aanhoudend, happend naar adem en toen had ik wel iets van; het zit nu echt niet goed. Huilende babies vind ik niet fijn, maar het is een natuurlijke uiting. Maar dit..hier had ik iets van; wat is er met mijn meisje aan de hand. En als er dan niks aan de hand is, dan komt het overbezorgd over, dat snap ik wel. Maar er had ook wel iets aan de hand geweest kunnen zijn. En dat vind ik nog lastig, wanneer bel je wel en wanneer niet de hap. Juist in de zwangerschap en na de geboorte drongen ze erop aan dat ik veel meer contact opnam. Ik deed dit liever gewoon niet, dus vandaar dat ik nu zoiets heb, oke het is prima als je wel checkt of het oke zit.
Ik heb ze ook gedeeld met de arts en daarin gerust gesteld, super fijn. Het is een moeilijke fase waar ze doorheen moet gaan en de ervaring leert dat dit goedkomt, zo is het verwoord. En dit alles is een proces waarin ik nu ook steeds meer weer tot rust kom. Het is moeilijk en zwaar, maar het komt goed. Het was gewoon allemaal teveel. Het niet goed drinken in het allerbegin, ondertemperatuur, geen contact maken wat al zou moeten, niet meer in slaap kunnen vallen, constant aan de borst willen en ontevreden, productie wat moeizaam op gang kwam, etc etc. Het stapelde op en ook de druk
dat we echt nog meer tummytime moesten doen. Terwijl ik zelf zoiets had; ze heeft rust nodig, heel die tummytime kan mij een worst wezen. Dat komt echt wel tegen die tijd. Ik was allang blij als ze sliep.
En vooral de eerste week waren die hormonen zo enorm wisselend aanwezig. Ik voelde mij extreem somber, dan helemaal verliefd, dan voelde ik weer helemaal niks. Met borstvoeding constant sombere gevoelens en negatieve gedachten. Stomme verzakking en nu denk ik; joh het was echt wel even veel en pittig, maar ook zijn er dingen die voorbij zijn gegaan. Het overzicht komt langzaam terug. En daarom heb ik zoveel van mij afgeschreven
. Dat had ik nodig. En misschien is het nu ook tijd om daar mee te stoppen. Het is goed zo.
maandag 7 juli 2025 om 23:25
Fijn Drinkiz, dat er wat meer lucht komt. En je mag altijd blijven schrijven als dat goed voelt.
Bij baby’s en jonge kinderen neemt de huisarts het je echt niet kwalijk als je wat vaker belt, je wordt vanzelf beter in het inschatten en liever een keer teveel geweest dan een ernstig signaal gemist. Ze is nog zo klein en kan het je nog niet vertellen allemaal.
En ze was prematuur hè, dus eigenlijk heb je nu een baby’tje van net 4(?) weken, dat is nog mini. Qua ontwikkelingen hoeft ze nog niet eens te kunnen lachen, en dat doet ze al, fantastisch!
Er gaan sowieso weer momenten komen dat je er even helemaal doorheen zit, dat je je zorgen maakt. En er komen ook steeds meer momenten dat je ervan kunt genieten dat ze er is. En als sombere gedachten de boventoon blijven voeren mag je altijd hulp vragen voor jezelf. Je bent niet raar, je bent een hele normale, lieve, goede moeder, die het beste wil voor haar baby maar helaas sturen ze de gebruiksaanwijzing niet mee.
Bij baby’s en jonge kinderen neemt de huisarts het je echt niet kwalijk als je wat vaker belt, je wordt vanzelf beter in het inschatten en liever een keer teveel geweest dan een ernstig signaal gemist. Ze is nog zo klein en kan het je nog niet vertellen allemaal.
En ze was prematuur hè, dus eigenlijk heb je nu een baby’tje van net 4(?) weken, dat is nog mini. Qua ontwikkelingen hoeft ze nog niet eens te kunnen lachen, en dat doet ze al, fantastisch!
Er gaan sowieso weer momenten komen dat je er even helemaal doorheen zit, dat je je zorgen maakt. En er komen ook steeds meer momenten dat je ervan kunt genieten dat ze er is. En als sombere gedachten de boventoon blijven voeren mag je altijd hulp vragen voor jezelf. Je bent niet raar, je bent een hele normale, lieve, goede moeder, die het beste wil voor haar baby maar helaas sturen ze de gebruiksaanwijzing niet mee.
dinsdag 8 juli 2025 om 00:50
Wat niet gek is zo kort na een bevalling.
Dan zijn we allemaal een beetje ontregeld. Soms vol (irrationele) angsten, stress, gedoe
Ik heb bijv tijden gehad dat ik s nachts niet durfde te gaan slapen omdat dan mn baby uit mn aandacht was. Terwijl die safe en sound in de cosleeper lag.
en ook voelde ik me zo kwetsbaar. De gedachte dat er iets met de baby kon gebeuren was ondraaglijk. Mn emoties gingen alle kanten op.
Later was ik soms zelfs opgelucht dat ik gewoon weer mezelf was
dinsdag 8 juli 2025 om 00:53
hier was de doomoo seat n grow een uitkomst. Minder gehuil dan bij platliggen. Is voor overdag, niet voor s nachtsDrinkiz schreef: ↑07-07-2025 16:24Het wandelen komt wel weer. Voorkeur is nu alleen of even met iemand samen. Balkon is er ook voor de frisse lucht. Ze vond de reiswieg heerlijk, maar ivm voeding wat lang omhoog blijft komen, was ze laatste keren alleen maar aan het huilen en onrustig.
Medicatie is het advies om even te stoppen, kijken wat het doet en weer oppakken als klachten weer toenemen.
Opname, ik kijk het even aan.
dinsdag 8 juli 2025 om 08:01
Drinkiz schreef: ↑07-07-2025 22:01Advies van de arts om in ieder geval even tijdelijk te stoppen.
Summer, dank voor je bericht! Ik heb alles gelezen, maar misschien niet op alles gereageerd.
Ik ben ondertussen wel meer gerustgesteld. En veel vertrouwen in de arts. Ik ga daarin echt op mijn gevoel af en die zit goed.
Summer klinkt ook pittig bij jou. Kijk wat het is, iedereen zegt wat anders. De 1 zegt ; 100ml mag niet te lang, de ander zegt dat het geen probleem is, weer een ander geeft aan; nu contact opnemen met een arts. En normaal...maak ik mijn eigen keuzes en volg ik daarin mijn gevoel. Echter ben ik die kwijt. En icm weinig slaap, een kindje dat non stop last heeft, zorgt ervoor dat ik even niet kan landen en weer bij dat gevoel kan komen.
Voor nu heb ik wat dingetjes gepland. Minder overbezorgd. Het komt allemaal wel goed, dat geloof ik nu wel. En...ik kreeg net de mooiste glimlachjes ooit!
Fijn Drinkiz. Geniet van dit moment waarin je het vertrouwen zo hebt.
Drinkiz schreef: ↑07-07-2025 23:03Het was voornamelijk ook dat ze wel wilde drinken, maar na 20ml lukte het haar niet meer. Ze moest zoveel boeren en alsnog zat ze vol lucht. En daar maakte ik mij enorm veel zorgen om. Het was al een paar dagen zo. Als ze even wat minder drinkt door niet lekker erbij te zitten, vind ik dit ook lastig hoor, maar net wat makkelijker dan dat ze wel wilde, maar het gewoon niet ging.
Nu drinkt ze dus ook 'weinig', maar precies zoals je schrijft. De ene keer zoveel, de andere keer een andere hoeveelheid. En daar vertrouwen wij meer op, juist door jullie berichten. Dus dat doet ons goed!
Gisteren had ze echt extreem veel pijn. Dat ging door merg en been en zo had ze al die weken nog nooit gehuild. Aanhoudend, happend naar adem en toen had ik wel iets van; het zit nu echt niet goed. Huilende babies vind ik niet fijn, maar het is een natuurlijke uiting. Maar dit..hier had ik iets van; wat is er met mijn meisje aan de hand. En als er dan niks aan de hand is, dan komt het overbezorgd over, dat snap ik wel. Maar er had ook wel iets aan de hand geweest kunnen zijn. En dat vind ik nog lastig, wanneer bel je wel en wanneer niet de hap. Juist in de zwangerschap en na de geboorte drongen ze erop aan dat ik veel meer contact opnam. Ik deed dit liever gewoon niet, dus vandaar dat ik nu zoiets heb, oke het is prima als je wel checkt of het oke zit.
Met zo'n ukkie? Telkens als je je teveel zorgen maakt. Elke ervaring helpt jouw radar af te stellen.
Ik heb ze ook gedeeld met de arts en daarin gerust gesteld, super fijn. Het is een moeilijke fase waar ze doorheen moet gaan en de ervaring leert dat dit goedkomt, zo is het verwoord. En dit alles is een proces waarin ik nu ook steeds meer weer tot rust kom. Het is moeilijk en zwaar, maar het komt goed. Het was gewoon allemaal teveel. Het niet goed drinken in het allerbegin, ondertemperatuur, geen contact maken wat al zou moeten, niet meer in slaap kunnen vallen, constant aan de borst willen en ontevreden, productie wat moeizaam op gang kwam, etc etc. Het stapelde op en ook de druk
dat we echt nog meer tummytime moesten doen. Terwijl ik zelf zoiets had; ze heeft rust nodig, heel die tummytime kan mij een worst wezen. Dat komt echt wel tegen die tijd. Ik was allang blij als ze sliep.
En vooral de eerste week waren die hormonen zo enorm wisselend aanwezig. Ik voelde mij extreem somber, dan helemaal verliefd, dan voelde ik weer helemaal niks. Met borstvoeding constant sombere gevoelens en negatieve gedachten. Stomme verzakking en nu denk ik; joh het was echt wel even veel en pittig, maar ook zijn er dingen die voorbij zijn gegaan. Het overzicht komt langzaam terug. En daarom heb ik zoveel van mij afgeschreven
Als jij wil stoppen met schrijven moet je dat natuurlijk doen, maar er is hier niemand die denkt 'domme muts met haar rare geschrijf' oid. Dus als jij het niet meer nodig hebt en niet meer wil: vooral niet doen. Maar laat je niet weerhouden doordat je je schaamt ofzo.
Ik wens je toe dat je het inderdaad niet meer nodig hebt omdat het zowel met jou als je baby goed gaat.
dinsdag 8 juli 2025 om 11:32
dinsdag 8 juli 2025 om 11:34
Wat ik ook al eerder zei, 1 arts, 1 plan en iemand die zich bezig houdt met het welzijn van TO.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
