Kinderen
alle pijlers
De eerste weken met je baby
vrijdag 27 mei 2022 om 17:15
Ja, het zoveelste topic over de baby, maar ik krijg zoveel goede tips, dus dank daarvoor 
Vandaag is ons zoontje een maand oud. Hij doet het goed, drinkt/groeit goed en is een heerlijk mannetje. Maar… zoals velen wel zullen herkennen, vind ik deze weken best wel heel erg pittig. Heb een zware bevalling gehad met veel bloedverlies, vacuümpomp en knip.
Daarna het gevoel gehad dat ik moest herstellen, maar de kans daar niet voor had door alle hectiek met ons kindje. Het is logisch dat hij nog niet doorslaapt nu hij zo klein is en voedingen krijgt middenin de nacht, dus ik vind dat verder niet raar of iets, maar ik merk vandaag wel dat ik me helemaal gesloopt voel. Ik sta non-stop op standje waakzaam, telkens bang dat er iets met hem is en ik word wakker van ieder geluidje. Ik word soms gek van mezelf. Mijn man heeft hier overigens veel minder last van en snurkt gewoon door die geluidjes heen.
Nu hoorde ik van verschillende vrouwen dat zij een moment hadden dat ze dachten: nu gaat het beter. Draai meer gevonden, baby sliep door, hersteld van de bevalling, noem maar op. Iemand zei ook dat het vaak met 3 maanden beter wordt. Ik pin me nergens op vast, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen.
Hoe ging dat bij jullie? Wanneer hadden jullie zoiets van: de baby slaapt door (of beter), ik ben er meer aan gewend, voel me beter en heb iets meer rust? Hoe heerlijk ik ons ventje ook vind, ik kijk ernaar uit!
Vandaag is ons zoontje een maand oud. Hij doet het goed, drinkt/groeit goed en is een heerlijk mannetje. Maar… zoals velen wel zullen herkennen, vind ik deze weken best wel heel erg pittig. Heb een zware bevalling gehad met veel bloedverlies, vacuümpomp en knip.
Daarna het gevoel gehad dat ik moest herstellen, maar de kans daar niet voor had door alle hectiek met ons kindje. Het is logisch dat hij nog niet doorslaapt nu hij zo klein is en voedingen krijgt middenin de nacht, dus ik vind dat verder niet raar of iets, maar ik merk vandaag wel dat ik me helemaal gesloopt voel. Ik sta non-stop op standje waakzaam, telkens bang dat er iets met hem is en ik word wakker van ieder geluidje. Ik word soms gek van mezelf. Mijn man heeft hier overigens veel minder last van en snurkt gewoon door die geluidjes heen.
Nu hoorde ik van verschillende vrouwen dat zij een moment hadden dat ze dachten: nu gaat het beter. Draai meer gevonden, baby sliep door, hersteld van de bevalling, noem maar op. Iemand zei ook dat het vaak met 3 maanden beter wordt. Ik pin me nergens op vast, maar ben benieuwd naar ervaringen van anderen.
Hoe ging dat bij jullie? Wanneer hadden jullie zoiets van: de baby slaapt door (of beter), ik ben er meer aan gewend, voel me beter en heb iets meer rust? Hoe heerlijk ik ons ventje ook vind, ik kijk ernaar uit!
vrijdag 27 mei 2022 om 17:27
Eerlijk? Zo lang ze nog om de paar uur gevoed moeten worden, is er weinig rustigs aan.
Als je goed plant, dan kan je in de tussentijd misschien even iets doen, of bijslapen. Maar ook heel vaak lukt dat gewoon niet. Ik vond het pas rustiger worden toen er wat meer tijd tussen de voedingen kon.
Verder zou ik met partner afspreken dat hij de late voeding geeft, zodat jij op tijd naar bed kan en daarvoor niet hoeft wakker te blijven.
Als je goed plant, dan kan je in de tussentijd misschien even iets doen, of bijslapen. Maar ook heel vaak lukt dat gewoon niet. Ik vond het pas rustiger worden toen er wat meer tijd tussen de voedingen kon.
Verder zou ik met partner afspreken dat hij de late voeding geeft, zodat jij op tijd naar bed kan en daarvoor niet hoeft wakker te blijven.
vrijdag 27 mei 2022 om 17:30
Haha, vrij herkenbaar allemaal. Wat wij in ieder geval deden, was de nachten wisselen. Ook omdat ik in het begin niet kon staan (eerste 2 weken) en dus niet s nachts kon verschonen/fles kon maken. Ik werd wel wakker, maar wetende dat ik niet de fles hoefde te geven, ging ik gewoon lekker rustig door snoezen 
Ik vond de eerste periode wel fijn, vriend had ook nog verlof tot 6 weken. En met 6 weken veranderde alles abrupt en wilde ze niet meer slapen overdag. Ik in paniek, waar zij ook niet rustiger door werd. Dat vind ik achteraf heel jammer: dat ik zo bang was het ‘verkeerd’ te doen. Wij hadden een pittige krampjes periode ivm koemelkallergie waar we pas met 4,5 maand achter zijn gekomen. Dat heeft wel wat onnodig onrustige nachten veroorzaakt. Uiteindelijk kwam het omslagpunt bij ons met een maand of 4, toen ging ze beter s nachts slapen, en gingen we eindelijk naar 2 nachtflessen. Met 6 maanden ging ze naar 1 nachtfles. Ook heb ik haar met 4 maanden op haar eigen kamer gelegd, omdat ik steeds slechter begon te slapen. Dat gaf ook rust. Maar doorslapen is nog zeker geen gegeven nu: Madame is nu ruim 9 maanden en heeft nu 50/50 nog een nachtfles of ze slaapt door maar is dan om 6 uur wakker. Doe mij dan maar een nachtfles, want mijn ochtend begint echt nog niet om 6 uur.
Het is zwaar, maar je vindt je draai (en pas achteraf ging ik denken: hoe heb ik dit overleefd).
Waar wij vooral in hebben geinvesteerd, is zoveel mogelijk onszelf ontzorgen die eerste maanden. Dat betekende in ons geval:
- iedere week 3 (eenvoudige) HelloFresh maaltijden
- schoonmaakster 1x per week
- thuisbezorgd
- heel veel wandelen overdag. Was vooral goed voor mijzelf. Baby moest mee
- draagdoek en later draagzak. Zoals gezegd wilde madame vanaf 6 weken niet meer slapen, behalve op mij of vriend. Dus ik heb tot ze 3/4 maanden was veel met haar rondgelopen. Als ze sliep, kon ik rustig op de bank Netflixen en sliep ze door. Met 3 maanden rustig gaan afbouwen, door steeds een slaapje meer in dr eigen bed te oefenen.
- 1x per maand met 2en uit eten/theater/film
- lang weekend andere omgeving opgezocht in Nederland. Ook onder het mom: wat goed is voor papa en mama, is goed voor de baby.
Ik vond de eerste periode wel fijn, vriend had ook nog verlof tot 6 weken. En met 6 weken veranderde alles abrupt en wilde ze niet meer slapen overdag. Ik in paniek, waar zij ook niet rustiger door werd. Dat vind ik achteraf heel jammer: dat ik zo bang was het ‘verkeerd’ te doen. Wij hadden een pittige krampjes periode ivm koemelkallergie waar we pas met 4,5 maand achter zijn gekomen. Dat heeft wel wat onnodig onrustige nachten veroorzaakt. Uiteindelijk kwam het omslagpunt bij ons met een maand of 4, toen ging ze beter s nachts slapen, en gingen we eindelijk naar 2 nachtflessen. Met 6 maanden ging ze naar 1 nachtfles. Ook heb ik haar met 4 maanden op haar eigen kamer gelegd, omdat ik steeds slechter begon te slapen. Dat gaf ook rust. Maar doorslapen is nog zeker geen gegeven nu: Madame is nu ruim 9 maanden en heeft nu 50/50 nog een nachtfles of ze slaapt door maar is dan om 6 uur wakker. Doe mij dan maar een nachtfles, want mijn ochtend begint echt nog niet om 6 uur.
Het is zwaar, maar je vindt je draai (en pas achteraf ging ik denken: hoe heb ik dit overleefd).
Waar wij vooral in hebben geinvesteerd, is zoveel mogelijk onszelf ontzorgen die eerste maanden. Dat betekende in ons geval:
- iedere week 3 (eenvoudige) HelloFresh maaltijden
- schoonmaakster 1x per week
- thuisbezorgd
- heel veel wandelen overdag. Was vooral goed voor mijzelf. Baby moest mee
- draagdoek en later draagzak. Zoals gezegd wilde madame vanaf 6 weken niet meer slapen, behalve op mij of vriend. Dus ik heb tot ze 3/4 maanden was veel met haar rondgelopen. Als ze sliep, kon ik rustig op de bank Netflixen en sliep ze door. Met 3 maanden rustig gaan afbouwen, door steeds een slaapje meer in dr eigen bed te oefenen.
- 1x per maand met 2en uit eten/theater/film
- lang weekend andere omgeving opgezocht in Nederland. Ook onder het mom: wat goed is voor papa en mama, is goed voor de baby.
vrijdag 27 mei 2022 om 17:34
Gun jezelf wat meer rust! Minder huishouden, minder kraambezoek, boek een massage en doe middagdutjes!
Vertel je familie dat je het zwaar hebt, misschien kunnen ze gezonde maaltijden brengen.
Het is heel heftig!
En wees voorzichtig. Dat überwaakzame is een teken dat je oververmoeid bent.
Iedereen weet over postnatale depressie, maar veel meer vrouwen ontwikkelen een postnatale stressstoornis/ paniekstoornis.
En dat wordt eigenlijk nooit herkend.
Vertel je familie dat je het zwaar hebt, misschien kunnen ze gezonde maaltijden brengen.
Het is heel heftig!
En wees voorzichtig. Dat überwaakzame is een teken dat je oververmoeid bent.
Iedereen weet over postnatale depressie, maar veel meer vrouwen ontwikkelen een postnatale stressstoornis/ paniekstoornis.
En dat wordt eigenlijk nooit herkend.
vrijdag 27 mei 2022 om 17:35
Ik gaf BV en kolven lukte me niet, dus die tip van man de laatste avondvoeding laten geven ging voor mij niet op. Maar man nam me wel alle verschoningen uit handen, ook 's nachts, dus ik hoefde in ieder geval mijn bed niet uit (kinderen sliepen bij ons in bed). En als ik ineens zin kreeg in een boterham met pindakaas smeerde hij die ook nog voor me 
Waarmee ik maar zeggen wil: leuk dat je man zo lekker door snurkt maar dan wordt ie toch maar even wakker hoor.
Huishouden deed ik die eerste twee drie maanden sowieso niet, dat deed man.
Waarmee ik maar zeggen wil: leuk dat je man zo lekker door snurkt maar dan wordt ie toch maar even wakker hoor.
Huishouden deed ik die eerste twee drie maanden sowieso niet, dat deed man.
vrijdag 27 mei 2022 om 17:42
Dochter is 3 maanden en ik vind het nu redelijks saai thuis. Ze slaapt gemiddeld 4 nachten van 11 tot 6, dus dat is al erg netjes. Overdag heb je geen kind aan haar.
Vanaf 3 a 4 weken vond ik echt prima, toen was ik fysiek goed hersteld van de keizersnede en zat er 4 en soms 5 uur tussen de voedingen.
Ik gooi hem er toch in: slaap is alles. Dus 1 of 2 voedingen vervangen door de fles is goud waard. 2x een makkelijke kraamtijd gehad en ik ben er van overtuigd dat het komt omdat ik borstvoeding heb gegeven.
Vanaf 3 a 4 weken vond ik echt prima, toen was ik fysiek goed hersteld van de keizersnede en zat er 4 en soms 5 uur tussen de voedingen.
Ik gooi hem er toch in: slaap is alles. Dus 1 of 2 voedingen vervangen door de fles is goud waard. 2x een makkelijke kraamtijd gehad en ik ben er van overtuigd dat het komt omdat ik borstvoeding heb gegeven.
vrijdag 27 mei 2022 om 17:51
vrijdag 27 mei 2022 om 18:07
Hier hadden we het toevallig net over. Het advies is een half jaar bij ons op de kamer, maar ik word van élk geluidje wakker. Is dan niet eens huilen, maar het kost me wel mijn nachtrust. Misschien nog wel meer dan de nachtvoedingen. Maar dat is wel tegen de adviezen in, dus even kijken of ik nog meer ga wennen de komende tijd, anders gaat hij toch eerder op zijn eigen kamer slapen, met de deuren open dan.
vrijdag 27 mei 2022 om 18:09
Baby is nu 7 maanden en altijd vrij makkelijk geweest dus het echte overleven valt me mee. Maar… wat mij in het begin veel rust heeft gegeven is baby op eigen kamer laten slapen (vond het even spannend maar ik werd dus ook van elk knorretje van haar wakker) en stoppen met borstvoeding geven. Beiden stonden niet op mijn wensenlijstje maar man man wat is het fijn als partner de nachtvoeding kan doen en je daar niet voor hoeft te kolven. En verder, slaap is heilig. Dus als het kan dan slaap ik ook als zij een middagslaap doet. Dat kan sowieso tijdens je verlof nog. En gun jezelf de tijd om te herstellen. Het is niet niks, zo’n bevalling. En het duurt best een tijd voordat je je lichamelijk weer de oude voelt!
vrijdag 27 mei 2022 om 18:14
vrijdag 27 mei 2022 om 18:18
Mijn man heeft niet één keer geslapen terwijl ik wakker was voor de baby.... Hij pakte onze zoon uit z'n wiegje (dat stond aan zijn kant) en verschoonde hem. Maar hier sliep zoon mega-snel door (ook bv).
Verder hadden we amper kraamvisite (Corona-tijd....) en hadden we gewoon extreme mazzel met een hele makkelijke baby. De borstvoeding was wel flink aanpoten, maar omdat de rest zo relaxed was, scheelde dat aanzienlijk. Hier ook een flinke knip, en wijkende (loslatende....) hechtingen.
Máár; ook ik was (vooral 's nachts...handig....) mega waakzaam! Dat heb je ook als moeder, denk ik. Het is zeker een teken van oververmoeidheid (want daar had ik net zo goed last van, want baby sliep dan wel, maar mama somehow niet!)
Probeer zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen (en man dus ook voor jou) en écht, het komt goed! Probeer zo veel mogelijk te rusten en slapen.
Verder hadden we amper kraamvisite (Corona-tijd....) en hadden we gewoon extreme mazzel met een hele makkelijke baby. De borstvoeding was wel flink aanpoten, maar omdat de rest zo relaxed was, scheelde dat aanzienlijk. Hier ook een flinke knip, en wijkende (loslatende....) hechtingen.
Máár; ook ik was (vooral 's nachts...handig....) mega waakzaam! Dat heb je ook als moeder, denk ik. Het is zeker een teken van oververmoeidheid (want daar had ik net zo goed last van, want baby sliep dan wel, maar mama somehow niet!)
Probeer zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen (en man dus ook voor jou) en écht, het komt goed! Probeer zo veel mogelijk te rusten en slapen.
vrijdag 27 mei 2022 om 18:19
Ik vond dir in t begin ook spannend dus heb het een soort van gefaseerd gedaan. Baby ging in een keer over naar eigen kamer maar in het begin zette ik de babyfoon ernaast. Werd dan wel wakker van haar geluidjes maar kon dan even op t schermpje kijken en zien dat alles ok was. Daarna geluid uitgezet en alleen camera (die dan aansprong als ze geluid maakte). Toen babyfoon weg gedaan. We slapen in de kamer naast haar dus tegenwoordig word ik wakker als ze echt piept of huilt. Vind het nu prima te doen. Wij hebben dit vanaf 6 weken gedaan. Omdat ik dus ook echt niet sliep door haar geluidjes heen. Slaap is zo belangrijk! Maargoef je moet het alleen doen als t hoed voelt natuurlijk.CharlotteCcc schreef: ↑27-05-2022 18:07Hier hadden we het toevallig net over. Het advies is een half jaar bij ons op de kamer, maar ik word van élk geluidje wakker. Is dan niet eens huilen, maar het kost me wel mijn nachtrust. Misschien nog wel meer dan de nachtvoedingen. Maar dat is wel tegen de adviezen in, dus even kijken of ik nog meer ga wennen de komende tijd, anders gaat hij toch eerder op zijn eigen kamer slapen, met de deuren open dan.
bbubbels wijzigde dit bericht op 27-05-2022 18:20
0.13% gewijzigd
vrijdag 27 mei 2022 om 18:20
Ik ben ouderwets, want mijn kinderen zijn inmiddels 27 en 25 en uit de tijd dat je gewoon na een half jaar melk uit een pak gaf. Maar..... ze hebben beide borstvoeding gehad en dat was even een flinke terugval na een week of 4 en week of 8. Ineens wilden ze meer drinken, en dus meer onrustig en vaker aanleggen. Daarna stabiliseerde het zichzelf. Ik moest best wel een weg afleggen als ze op een eigen kamer hadden gelegen, dus wij hadden buiten de slaapkamer maar wel dichtbij een fijn hoekje gecreëerd.
Als wij op de dezelfde verdieping hadden geslapen, waren ze ook snel in een eigen bed beland, separaat.
Ik weet ook niet hoe jij controleert. In mijn tijd waren er geen camera's en meer van die moderne toestanden. De babyfoon stond alleen 's nachts aan op standje heel zachtjes.
Als wij op de dezelfde verdieping hadden geslapen, waren ze ook snel in een eigen bed beland, separaat.
Ik weet ook niet hoe jij controleert. In mijn tijd waren er geen camera's en meer van die moderne toestanden. De babyfoon stond alleen 's nachts aan op standje heel zachtjes.
vrijdag 27 mei 2022 om 18:55
Hier kwam dat pas na 1,5 jaar. Vanaf toen had ik het gevoel dat ik wat meer kon ontspannen, ging ze beter slapen en voelde ik me weer wat meer mezelf. Dochter hebben we wel al heel snel naar haar eigen kamer verhuisd, want ik werd ook van alles wakker. Vreselijk vond ik dat! Maar goed, hielp maar deels want ze sliep heel slecht dus ik werd die eerste 1,5 jaar sowieso elke nacht meerdere keren wakker.
vrijdag 27 mei 2022 om 19:02
Hier werd het na een een week of 10 iets beter, beide keren. Ik was echt een vreselijk onzeker mens na beide bevallingen en had echt moeite in het vinden van mijn draai in dit nieuwe leven, ook de tweede keer.
Na een week of 10 voelde ik me weer een beetje mens, ook al sliep jongste toen absoluut nog niet door.
Onze oudste was qua slaap een droomkind, sliep vanaf een week of 9 door, maar ik vond het gewoon heel erg heftig, die beginperiode met pasgeboren baby's.
Ik dacht dat het een tweede keer makkelijker zou zijn, maar die rothormonen staken net zo leuk de kop weer op en al het zelfvertrouwen dat ik had na de eerste 22 maanden met oudste, was van de een op andere dag weer verdwenen.
Dat werd weer beter na een week of 10-12 en vanaf een maand of 4 kon ik echt heel erg genieten van mijn baby's.
Slaaptekort was aanwezig, maar op de een of andere manier sloegen we ons daar wel doorheen en was het gewoon onderdeel van ons leven.
Ik vond het heftiger dat jongste na een periode van 3-4 maanden doorslapen ineens een terugval had van een maand of 2.. je kon me echt opvegen, zeker omdat we het niet meer gewend waren en we beiden ons werk en andere verantwoordelijkheden hadden.
Nu zijn ze bijna 5 en bijna 3 en oh, wat had ik graag die periode over willen doen als de persoon die ik nu ben. Maar eerlijk gezegd denk ik dat als ik nu weer zwanger zou zijn, die onzekerheid weer de kop op zou steken en ik wil dat mezelf, mijn man en mijn al aanwezige kinderen niet nog een keer aan doen
Oh, qua slapen op de kamer bij ons; beide keren was ik er met een week of 7-8 klaar mee, ik lag wakker van alle knorgeluidjes en ook man sliep er slecht door. Hij sliep nergens doorheen, we deden de nachten ( ook al kregen ze beiden flesvoeding), samen. Toen ze beiden naar hun eigen kamertje gingen, sliepen we wonderwel allemaal ineens een stuk beter. Nog heel lang met babyfoon naast ons bed geslapen, zodat we wel e.e.a. konden horen, maar het bracht toch rust.
Na een week of 10 voelde ik me weer een beetje mens, ook al sliep jongste toen absoluut nog niet door.
Onze oudste was qua slaap een droomkind, sliep vanaf een week of 9 door, maar ik vond het gewoon heel erg heftig, die beginperiode met pasgeboren baby's.
Ik dacht dat het een tweede keer makkelijker zou zijn, maar die rothormonen staken net zo leuk de kop weer op en al het zelfvertrouwen dat ik had na de eerste 22 maanden met oudste, was van de een op andere dag weer verdwenen.
Dat werd weer beter na een week of 10-12 en vanaf een maand of 4 kon ik echt heel erg genieten van mijn baby's.
Slaaptekort was aanwezig, maar op de een of andere manier sloegen we ons daar wel doorheen en was het gewoon onderdeel van ons leven.
Ik vond het heftiger dat jongste na een periode van 3-4 maanden doorslapen ineens een terugval had van een maand of 2.. je kon me echt opvegen, zeker omdat we het niet meer gewend waren en we beiden ons werk en andere verantwoordelijkheden hadden.
Nu zijn ze bijna 5 en bijna 3 en oh, wat had ik graag die periode over willen doen als de persoon die ik nu ben. Maar eerlijk gezegd denk ik dat als ik nu weer zwanger zou zijn, die onzekerheid weer de kop op zou steken en ik wil dat mezelf, mijn man en mijn al aanwezige kinderen niet nog een keer aan doen
Oh, qua slapen op de kamer bij ons; beide keren was ik er met een week of 7-8 klaar mee, ik lag wakker van alle knorgeluidjes en ook man sliep er slecht door. Hij sliep nergens doorheen, we deden de nachten ( ook al kregen ze beiden flesvoeding), samen. Toen ze beiden naar hun eigen kamertje gingen, sliepen we wonderwel allemaal ineens een stuk beter. Nog heel lang met babyfoon naast ons bed geslapen, zodat we wel e.e.a. konden horen, maar het bracht toch rust.
vrijdag 27 mei 2022 om 19:11
Bij mijn tweede kind ging het veel beter dan bij de oudste. Ik had me voorgenomen om niet veel te hoeven en alle slaapjes mee te pakken die het kind ook deed. Dat was ook makkelijker omdat ik alleenstaand was dus geen man die zeurde over wat ik de hele dag had gedaan. Ik heb voor de voedingen volledig het kind gevolgd. Die sliep vanaf de kraamweek ‘door’ van 21.00 tot 02.00 uur. Ik ging dus ook vroeg naar bed en de nachtvoedingen om 2 en 5 uur was een kwestie van kind uit haar wiegje naast mijn bed, aanleggen, eventueel een luiertje en na een half uurtje weer verder slapen. Kind was gelukkig ook een goede slaper tussen de voedingen door.
Nou ja, dus eigenlijk de beste tip, volg je kind en ga niet wanhopig proberen om 23 uur nog te voeden omdat een late avondvoeding ‘erbij hoort’. Bij mijn kind verviel rond zes weken de 2 uur voeding, dus dan heb je al snel een bijna normale nacht. Als je zelf gaat proberen te sturen, kan het kind nooit zijn eigen ritme vinden.
Nou ja, dus eigenlijk de beste tip, volg je kind en ga niet wanhopig proberen om 23 uur nog te voeden omdat een late avondvoeding ‘erbij hoort’. Bij mijn kind verviel rond zes weken de 2 uur voeding, dus dan heb je al snel een bijna normale nacht. Als je zelf gaat proberen te sturen, kan het kind nooit zijn eigen ritme vinden.
vrijdag 27 mei 2022 om 19:16
Ik wilde m'n kinderen ook graag bij ons op de kamer maar heb dat steeds maar een paar weken volgehouden. Ook ik was zo hyperalert en werd van elke piep en zucht wakker dat ik zelf slecht sliep. Dus na een paar weken rolden we kind met cosleeper en al naar de babykamer en hielden we onze slaapkamerdeur open. Babykamer is naast onze kamer. Dit heeft me veel slaap opgeleverd.CharlotteCcc schreef: ↑27-05-2022 18:07Hier hadden we het toevallig net over. Het advies is een half jaar bij ons op de kamer, maar ik word van élk geluidje wakker. Is dan niet eens huilen, maar het kost me wel mijn nachtrust. Misschien nog wel meer dan de nachtvoedingen. Maar dat is wel tegen de adviezen in, dus even kijken of ik nog meer ga wennen de komende tijd, anders gaat hij toch eerder op zijn eigen kamer slapen, met de deuren open dan.
Vanaf een week of 6 vond ik het makkelijker worden toen de ergste krampjes achter de rug waren en vanaf een maand of 3 a 4 waren we van de nachtvoedingen af en sliepen ze door, dat was ook een fijn omslagmoment.
vrijdag 27 mei 2022 om 20:37
Mijn dochter mocht van haar arts na 6 weken doorslapen en dus niet meer elke 3 uur drinken omdat ze goed groeide. Ze ging toen meteen in blokken van 6-7 uur slapen wat al een enorm verschil maakte vergeleken met om de 3 uur voeden, boeren, rechtop houden enz enz. Ik heb haar eerste maanden nooit als heel zwaar ervaren…
Maar!
Ik heb nooit borstvoeding gegeven, hierdoor kon mijn man ook goed meehelpen en had ik niet die druk op mij. En ten tweede, mijn man en ik hadden vanaf het begin afgesproken dat ik de nachten zou doen omdat hij moeilijk wakker wordt en ik bij elk zuchtje al opspring, en hij dan vanaf een uur of 6-7 ‘s ochtends overneemt. Ik sliep dan nog zo’n twee uur door om wat goede slaap te pakken. Omdat ik geen bv gaf kon dit makkelijk.
Jouw mentale en fysieke gezondheid zijn net zo belangrijk als die van je baby. Maak het jezelf niet te moeilijk; als baby beter slaapt op een eigen kamer, doen!
Maar!
Ik heb nooit borstvoeding gegeven, hierdoor kon mijn man ook goed meehelpen en had ik niet die druk op mij. En ten tweede, mijn man en ik hadden vanaf het begin afgesproken dat ik de nachten zou doen omdat hij moeilijk wakker wordt en ik bij elk zuchtje al opspring, en hij dan vanaf een uur of 6-7 ‘s ochtends overneemt. Ik sliep dan nog zo’n twee uur door om wat goede slaap te pakken. Omdat ik geen bv gaf kon dit makkelijk.
Jouw mentale en fysieke gezondheid zijn net zo belangrijk als die van je baby. Maak het jezelf niet te moeilijk; als baby beter slaapt op een eigen kamer, doen!
vrijdag 27 mei 2022 om 20:45
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
