Gender disappointment

18-06-2023 16:00 190 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi forummers,

Ik ben niet zwanger. Dit gaat over iemand in mijn nabije omgeving. Die heeft laatst te horen gekregen dat ze zwanger is van een zoontje. De hele tijd was ze ervan overtuigd dat ze een dochter zou krijgen en ze is eigenlijk niet blij meer sinds ze weet dat ze een zoontje krijgt. Dit liet me ook denken aan een paar topics die hier onlangs waren, over de wens voor een bepaald geslacht en een gender reveal. Maar puur omdat ik benieuwd ben… zijn er hier ervaringsdeskundigen? Wat hebben jullie eraan gedaan om het wat minder te maken? Zelf geen ervaring overigens, maar wellicht kan ik die persoon wat tips geven nav dingen die hier geschreven worden. Bedankt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom moet het toch altijd in het engels.
Ik was niet teleurgesteld. 50/50%, dat wist ik van meet af aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
BlaBla schreef:
18-06-2023 16:05
Ik was niet teleurgesteld. 50/50%, dat wist ik van meet af aan.
Tegen mij werd telkens gezegd dat een moeder dat aanvoelt. Nou, ik had toch echt geen idee of het een meisje of een jongen was. Vond het allebei prima, dat wel.
Misschien heeft het jongetje wel een heel leuk karakter en misschien is hij wel gezond. Misschien helpt dat de aanstaande moeder om over haar teleurstelling heen te komen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het in mijn omgeving een keer meegemaakt bij een gender reveal, dat de aanstaande moeder toch even een traantje weg moest pinken. Als je zo’n sterke voorkeur hebt zou ik nooit een gender reveal met anderen erbij willen. En als je zo’n sterke voorkeur voor een geslacht heb dat je niet blij kan zijn met het andere geslacht kan je beter helemaal niet aan kinderen beginnen. Dat gezegd hebbende kunnen hormonen ook gekke dingen doen en ontstaan dat soort gevoelens misschien pas tijdens de zwangerschap.
Ik was bij de eerste (22 jaar geleden) hooguit genderamazed. Negen maanden had ik in de overtuiging geleefd dat ik een jongetje zou krijgen, een overtuiging die slechts gebaseerd was op het feit dat ik me mijzelf absoluut niet voor kon stellen als moeder van een meisje. Ik was stomverbaasd toen mijn jongetje na de geboorte een meisje bleek :lol: , maar verder niet teleurgesteld of zo. Dochter heeft de kast vol jongenskleertjes die ik van zus had gekregen ook gewoon afgedragen, het maakte haar namelijk niets uit en mij al helemaal niet.
anoniem_66f0141d9142e wijzigde dit bericht op 18-06-2023 16:11
2.26% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
CharlotteCcc schreef:
18-06-2023 16:07
Tegen mij werd telkens gezegd dat een moeder dat aanvoelt. Nou, ik had toch echt geen idee of het een meisje of een jongen was. Vond het allebei prima, dat wel.
Nou bij de eerste dacht ik jongen, werd een meisje, tweede meisje, werd een jongen en derde ook een meisje en werd ook een jongen.

Ik heb nooit voorkeur gehad. Gezond dat was het enige.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ik was vorig jaar zwanger van mijn derde kindje. Een jongetje na twee meisjes. Ik wilde heel graag een 3e meisje. Want dat ken ik, ik heb daar beelden bij in mijn hoofd voor de toekomst (jaja, natuurlijk kunnen het lesbische/non binaire tomboys worden, maar ale, we weten allemaal het overgrote deel best vaak naar hun moeder trekt en dat schoonmoeders (zie ook de vele topics op o.a zwangerschapsfora) er maar een beetje hangen en zelden iets goeds kunnen doen.

Maar goed, het is een jongen. En ik maakte mij vreselijk veel zorgen, want hoe moest dat nou, ik en een zoon...voetbal, dat wilde gedoe, gekloot met vuurwerk en lelijke oude volkswagen golfjes als ie 18 is. VRESELIJK.

Maar ja, hij is nu 9 maanden en gewoon een baby van 9 maanden. Ik groei vast mee in bovenstaand. En ik hou zielsveel van 'm, het is een heerlijk joch en ben dol op 'm. Er hangt toevallig een piemeltje aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tips?
Tip 1: het leven is niet maakbaar.
Tip 2: je krijgt niet altijd je zin.
Tip 3: je kind heeft een volwassen ouder nodig, snel, geef jezelf een schop onder je reet en maak er een feestje van.

Niet ieder "gevoeletje" hoeft gepamperd of gefaciliteerd te worden. Als je zeker wil weten dat de uitkomst A is moet je niet meedoen aan een loterij waarbij de kans op A maar 49% is. Dan moet je een pop kopen of een konijn nemen.
Maar ik durf best toe te geven dat ik meisjeskleding veel leuker vind, ik winkelen met mijn meisjes (3 en 4) heerlijk vind. Ik zelf de poppen, poppenwagentjes en poppenhuis super leuk en schattig vind en ik meisjes over het algemeen rustiger vind. Die pieuw pieuw gedoe op het schoolplein van die jongetjes met van die neppistooltjes vind ik maar druk gedoe.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zelf geen ervaring, wel in mijn directe omgeving. Hen hielp het om de teleurstelling er (even) te laten zijn. Dus erkennen dat ze verdrietig waren dat het geen meisje bleek te zijn, zodat ze daarna vol enthousiasme hun zoon konden verwelkomen (of andersom natuurlijk).

Ik hoor mensen vaak zeggen dat ze zich beter een voorstelling kunnen maken van hun kind als ze het geslacht weten. Welk deel van haar gedroomde toekomstbeeld is je bekende nu echt 'kwijtgeraakt'? Het overgrote deel van het leven met een (extra) kind is onafhankelijk van het geslacht. Misschien helpt het ook om er zo naar te kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gender disappointment party, is dat al een ding?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Ik snap eigenlijk wel dat je een voorkeur kan hebben.

Maar dan ga je als het goed is relativeren en dat laatste mis ik soms een beetje. Daarnaast vind ik gender sowieso wat vloeiend. Je kunt je als je een jongetje hebt enorm verheugen op vieze knieën en de voetbalwas en dan een keurig jongetje krijgen dat dol is op ballet.
Ik vond het zelf wel erg leuk om 2 'soorten' te krijgen, maar ik zie om me heen ook huizen vol met 1 geslacht en dat heeft ook iets heel gezelligs.
Mijn buurvrouw zit letterlijk omringd door haar grote jongens haar real life soaps te kijken waar ze zogenaamd 'van kotsen' maar toch allemaal meekijken en met die zware basstemmen allemaal tegelijk geshoqueerd brullen bij iedere dramatische wending.
Alle reacties Link kopieren Quote
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 16:16
Maar ik durf best toe te geven dat ik meisjeskleding veel leuker vind, ik winkelen met mijn meisjes (3 en 4) heerlijk vind. Ik zelf de poppen, poppenwagentjes en poppenhuis super leuk en schattig vind en ik meisjes over het algemeen rustiger vind. Die pieuw pieuw gedoe op het schoolplein van die jongetjes met van die neppistooltjes vind ik maar druk gedoe.
Gelukkig kan je dit soort speelgoed tegenwoordig ook prima aan een zoon geven. :lol: Mijn zoons knuffel slaapt in een roze poppenbed en binnenkort krijgt hij een pop en poppenwagen ter voorbereiding op de komst van zijn zusjes. :)

Wel herken ik het dat er veel meer leuke kleding voor meisjes te koop is. De helft is typische meisjeskleding, dan nog een deel unisex en het kleine deel dat speciek voor jongens is, is vaak donkerblauw met dino's of voertuigen erop.
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 16:16
Maar ik durf best toe te geven dat ik meisjeskleding veel leuker vind, ik winkelen met mijn meisjes (3 en 4) heerlijk vind. Ik zelf de poppen, poppenwagentjes en poppenhuis super leuk en schattig vind en ik meisjes over het algemeen rustiger vind. Die pieuw pieuw gedoe op het schoolplein van die jongetjes met van die neppistooltjes vind ik maar druk gedoe.
Dat snap ik ook wel. Ik had het precies andersom: ik verwachtte niks te kunnen met meisjes die hun haar misschien wel ingevlochten wilden hebben (kan ik niet) en roze kleren wilden hebben (ik haat roze). Maar dat heeft allemaal niet geleid tot een crisis hoor, toen ik een meisje kreeg. Het invlechten heb ik aan mijn man overgelaten, die kon het wel. En toen dochter in haar roze fase kwam rekende ik blijmoedig stapels roze kleren af bij de kassa, want ik hoefde ze gelukkig zelf niet te dragen en dat blije snoetje was me toch ook wel wat waard :love:

En voor de rest is het natuurlijk allemaal maatschappelijk bepaalde bias. Mijn tweede werd een jongetje, en die speelde juist het liefst met poppen en keukentjes.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kennis moet zich herpakken. Wat een gezeik. Als je zo nodig een meisje moet (want gender disappointment bij westerse vrouwen gaat vrijwel altijd over een jongetje) dan moet je er maar in een ver buitenland middels ICSI eentje laten implanteren.

Zelf heb ik drie jongens. Toen ik zwanger was van de derde, na een aantal miskramen, kon het me echt geen ene zak schelen wat het werd, als het er maar gezond uitkwam. Toen op de echo de piemel werd waargenomen dacht ik wel even, nu zal ik dus nooit een dochter hebben. Maar ik heb daar verder niet onder geleden ofzo, laat staan dat ik dat soort hypothetische sentimenten aan de buitenwereld zou verkondigen.
Denk dat het een zegen is voor het kind dat het geen meisjes is, want moeder had de hele moeder-dochter-relatie al uitgestippeld, vrees ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 16:16
Maar ik durf best toe te geven dat ik meisjeskleding veel leuker vind, ik winkelen met mijn meisjes (3 en 4) heerlijk vind. Ik zelf de poppen, poppenwagentjes en poppenhuis super leuk en schattig vind en ik meisjes over het algemeen rustiger vind. Die pieuw pieuw gedoe op het schoolplein van die jongetjes met van die neppistooltjes vind ik maar druk gedoe.

Oh ik vind meisjeskleding en speelgoed dus ik echt afschuwelijk. Gelukkig vindt de jongste (dochter) al het speelgoed van haar oudere broer leuk. Ze is nu 1,5 en speelt voornamelijk met dino's, auto's en connetix.

En wat kan helpen: gender zegt niks over het karakter. Mijn zoon is echt zo netjes en voorzichtig, terwijl de jongste echt altijd meteen vies is en geen gevaar ziet. Stuiteren doen ze allebei, maar dat doen de ouders ook ;)

TO kan dat jouw vriendin moet slikken! Ik heb echt 3 maanden blinde paniek gehad dat ik niet weer een zoon krijg, maar een dochter. Komt vanzelf goed ;)
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou het enige wat jammer is aan jongens is wat mij betreft inderdaad gebrek aan winkelplezier als er kleding gekocht moet worden. Nou ja, dat is dan maar zo.
En verder komen jongens en meisjes inderdaad in een scala van variëteiten voor, alle types kan je treffen. Mooi dat de natuur er eigenlijk altijd voor zorgt dat wat je ook van andere kinderen mag vinden, die van jezelf zijn meestal juist wel erg leuk.
Moet ik zo om lach, mijn moeder heeft een duidelijke aversie tegen jongens rond de tien jaar, zo lawaaierig en druk enzo. Maar Ow, nee, de eigen kleinkinderen zijn duidelijk uitzondering op deze regel, die zijn zo leuk en lief en grappig (mijn jongens).
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik zwanger raakte van de eerste had ik wel een voorkeur voor een meisje. Ik zag mezelf altijd al als meisjes moeder, geen idee waarom. Echt mijn eigen voorstelling. Ik vind meisjeskleding en speelgoed bijvoorbeeld veel leuker (en weer inderdaad prima dat dat helemaal niet zo vaststaand hoeft te zijn).
Toen het een jongetje bleek te zijn moest ik wel even slikken en schakelen. Eerst probeerde ik dat enorm weg te duwen door te relativeren en het goed te praten voor mezelf, want ik vond dat ik mezelf aanstelde. Maar pas toen ik de teleurstelling er even mocht laten zijn van mezelf en het uit durfde te spreken tegen een aantal mensen, kon ik het echt loslaten en de knop omzetten. Ik ben me lekker gaan bezighouden met een stoere jongenskamer, kleertjes gaan zoeken (en maken) die ik zelf leuk vind voor jongens en ik zou nu echt niet anders meer willen. Hij is zo leuk! Zou er nog wel 10 jongens bij willen :-D
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 16:16
Maar ik durf best toe te geven dat ik meisjeskleding veel leuker vind, ik winkelen met mijn meisjes (3 en 4) heerlijk vind. Ik zelf de poppen, poppenwagentjes en poppenhuis super leuk en schattig vind en ik meisjes over het algemeen rustiger vind. Die pieuw pieuw gedoe op het schoolplein van die jongetjes met van die neppistooltjes vind ik maar druk gedoe.
Maar dat is natuurlijk ook karakter. Ik speelde amper met poppen en rustig was ik ook niet te noemen. Winkelen vond en vind ik nog steeds niet leuk. Ik ben wel de derde na 2 jongens.

Ik vind meisjeskleding wel ook heel leuk en er is gewoon meer variatie in. De wat stoerdere meisjeskleding, dat dan weer wel.
Ik had twee gevoel dat het een meisje was maar heb echt twee jongens. Ik had na de eerste wel een lichte voorkeur voor een jongen maar dat is ook omdat mijn broers altijd een betere band hadden dan ik met mijn broers.

Ik zag wel keer een filmpje op instagram die zooooooo blij was dat ze een meisje kreeg na 2 jongens dat ik dacht poeh dat vind ik ook wel een heftige reactie. Iets met alleen maar hopen op een meisje, manifesteren, huilen van blijdschap dat het een meisje was etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
sprankelend schreef:
18-06-2023 16:15
Tips?
Tip 1: het leven is niet maakbaar.
Tip 2: je krijgt niet altijd je zin.
Tip 3: je kind heeft een volwassen ouder nodig, snel, geef jezelf een schop onder je reet en maak er een feestje van.

Niet ieder "gevoeletje" hoeft gepamperd of gefaciliteerd te worden. Als je zeker wil weten dat de uitkomst A is moet je niet meedoen aan een loterij waarbij de kans op A maar 49% is. Dan moet je een pop kopen of een konijn nemen.
Eens.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
slekire schreef:
18-06-2023 16:29
Nou het enige wat jammer is aan jongens is wat mij betreft inderdaad gebrek aan winkelplezier als er kleding gekocht moet worden.
Daar had ik nou weer helemaal geen last van. Ik haat kleren kopen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven