Kinderen
alle pijlers
Gescheiden, kind vraagt om andere ouder
dinsdag 31 mei 2022 om 15:15
Hoi,
Mijn ex en ik zijn al lange tijd uit elkaar, ons kind wordt over een paar maanden 4 jaar en weet niet beter dan de huidige situatie (50/50 co-ouderschap, 2 huizen, etc.). De laatste tijd vraagt hij echter regelmatig om mijn ex als hij bij mij is, vrijwel altijd als wij het aan de stok hebben samen. Als hij iets niet wil/mag of juist wel moet, etc. Zoals vanochtend, toen we haast hadden, hij alles weigerde (pyjama uit, kleren aan, tanden poetsen, etc.) en ik dus zijn pyjama uittrok en kleding aantrok. Huilen, roepen en om zijn andere ouder vragen.
Rationeel en objectief gezien begrijp ik dat dit de good cop/bad cop situatie is. Als ik bad cop ben wil hij zijn andere ouder. Maar emotioneel gezien is het toch een iets ander verhaal en merk ik dat het me raakt. Vanochtend zei hij voor het eerst (huilend) "ik wil niet meer bij jou wonen" en dat deed me toch een stuk meer dan ik eigenlijk wil toegeven. Tien minuten later is alles koek en ei en is hij het weer vergeten, maar ik kan het moeilijk loslaten. En ik merk dat ik in het moment niet zo kalm en opvoedkundig reageer als ik zou willen. Iemand hier die tips heeft om me er minder van aan te trekken?
Mijn ex en ik zijn al lange tijd uit elkaar, ons kind wordt over een paar maanden 4 jaar en weet niet beter dan de huidige situatie (50/50 co-ouderschap, 2 huizen, etc.). De laatste tijd vraagt hij echter regelmatig om mijn ex als hij bij mij is, vrijwel altijd als wij het aan de stok hebben samen. Als hij iets niet wil/mag of juist wel moet, etc. Zoals vanochtend, toen we haast hadden, hij alles weigerde (pyjama uit, kleren aan, tanden poetsen, etc.) en ik dus zijn pyjama uittrok en kleding aantrok. Huilen, roepen en om zijn andere ouder vragen.
Rationeel en objectief gezien begrijp ik dat dit de good cop/bad cop situatie is. Als ik bad cop ben wil hij zijn andere ouder. Maar emotioneel gezien is het toch een iets ander verhaal en merk ik dat het me raakt. Vanochtend zei hij voor het eerst (huilend) "ik wil niet meer bij jou wonen" en dat deed me toch een stuk meer dan ik eigenlijk wil toegeven. Tien minuten later is alles koek en ei en is hij het weer vergeten, maar ik kan het moeilijk loslaten. En ik merk dat ik in het moment niet zo kalm en opvoedkundig reageer als ik zou willen. Iemand hier die tips heeft om me er minder van aan te trekken?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:30
dinsdag 31 mei 2022 om 15:30
Moeilijk hoor! Ik snap dat dat pijn doet.
Ik zou het tweeledig aanpakken.
Een manier zoeken om de ochtendspits fijner te laten verlopen en je eigen onzekerheid takelen.
Het is wat je zegt: het feit dat zoon in je gevoelige punt prikt, zorgt er ook voor dat jij weer minder goed reageert.
Wat zou je zelf kunnen verzinnen om de ochtend te structureren?
Bij mijn dochter van 4 hielp het om een overzicht te maken met alle taakjes: wassen, aankleden, eten, tandenpoetsen, haren kammen.
Elke keer dat er 1 gedaan was mocht ze er een magneet achter plakken.
Als ze alle taakjes snel genoeg gedaan had, dan mocht ze nog ff filmpje kijken tot 8.15.
Ik zou het tweeledig aanpakken.
Een manier zoeken om de ochtendspits fijner te laten verlopen en je eigen onzekerheid takelen.
Het is wat je zegt: het feit dat zoon in je gevoelige punt prikt, zorgt er ook voor dat jij weer minder goed reageert.
Wat zou je zelf kunnen verzinnen om de ochtend te structureren?
Bij mijn dochter van 4 hielp het om een overzicht te maken met alle taakjes: wassen, aankleden, eten, tandenpoetsen, haren kammen.
Elke keer dat er 1 gedaan was mocht ze er een magneet achter plakken.
Als ze alle taakjes snel genoeg gedaan had, dan mocht ze nog ff filmpje kijken tot 8.15.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:30
Ik snap best dat dit pijnlijk is.
Er komt op zulke momenten een diep gevoel van afwijzing los en dan voel je je gewoon even heel rottig en je vindt ook gewoon even dat kind enorm ondankbaar is. Tenminste, dat zou het met mij doen.
Mag ik vragen wat je doet op zo'n moment? Ben je geneigd je kind toe te roepen dat het een ondankbaar kreng is dat maar lekker ergens anders moet gaan wonen? Of iets in die trant?
Zou het behulpzaam zijn om de situatie van tevoren te visualiseren? Dus.. als kind boos wordt alvast te bedenken dat hij om zn vader gaat huilen en jou afwijst? Dan ben je voorbereid en kun je wellicht minder impulsief acteren.
Er komt op zulke momenten een diep gevoel van afwijzing los en dan voel je je gewoon even heel rottig en je vindt ook gewoon even dat kind enorm ondankbaar is. Tenminste, dat zou het met mij doen.
Mag ik vragen wat je doet op zo'n moment? Ben je geneigd je kind toe te roepen dat het een ondankbaar kreng is dat maar lekker ergens anders moet gaan wonen? Of iets in die trant?
Zou het behulpzaam zijn om de situatie van tevoren te visualiseren? Dus.. als kind boos wordt alvast te bedenken dat hij om zn vader gaat huilen en jou afwijst? Dan ben je voorbereid en kun je wellicht minder impulsief acteren.
...
dinsdag 31 mei 2022 om 15:31
dinsdag 31 mei 2022 om 15:45
Klinkt misschien bot maar zo is het niet bedoeld. Misschien moet je een beetje de humor er van in zien. Tuurlijk wil meneer de ander als het even niet zo gaat als hij wil. Misschien binnenkort iets samen doen wat hij leuk vindt om de band weer een beetje aan te halen? Pas op dat je je niet te veel laat kwetsen hierdoor want dan staat je nog een hoop te wachten vrees ik.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:47
Mijn zoontje van bijna 4 zegt dit soort dingen ook (wij zijn nog wel samen maar zijn vader is doordeweeks vaak weg voor werk).
“ ik wil niet bij jou mama, ik wil alleen bij papa”
Als ik er niet ben gebeurd het andersom ook. Vraag eens aan je ex (als jullie goed contact hebben) of hij het daar ook doet.
Ik snap natuurlijk wel dat het voor jou anders is omdat je hem al de helft van de tijd niet ziet.
Wat hier heel goed helpt zijn wedstrijdjes:
Wie heeft als eerste zin pyjama uit en kleren aan, werkt niet elke dag maar meestal wel.
Ik vraag onze zoon als ie “gemene” dingen zegt (want ik denk echt niet dat ie t zo bedoelt zoals ie t zegt) of hij het leuk zou vinden als iemand dat tegen hem zou zeggen. Het antwoord is eigenlijk altijd nee, en dan begrijpt hij vaak ook dat ie mensen verdrietig maakt door zoiets te zeggen.
Het is ook gewoon een beetje de leeftijd, die van mij is de laatste weken ook erg dwars, wordt over een aantal weken 4 en die is gewoon toe aan een nieuwe uitdaging. Voor de opvang wordt ie eigenlijk een beetje te “groot”, is daar de oudste en zijn vriendje is een paar weken terug 4 geworden.
“ ik wil niet bij jou mama, ik wil alleen bij papa”
Als ik er niet ben gebeurd het andersom ook. Vraag eens aan je ex (als jullie goed contact hebben) of hij het daar ook doet.
Ik snap natuurlijk wel dat het voor jou anders is omdat je hem al de helft van de tijd niet ziet.
Wat hier heel goed helpt zijn wedstrijdjes:
Wie heeft als eerste zin pyjama uit en kleren aan, werkt niet elke dag maar meestal wel.
Ik vraag onze zoon als ie “gemene” dingen zegt (want ik denk echt niet dat ie t zo bedoelt zoals ie t zegt) of hij het leuk zou vinden als iemand dat tegen hem zou zeggen. Het antwoord is eigenlijk altijd nee, en dan begrijpt hij vaak ook dat ie mensen verdrietig maakt door zoiets te zeggen.
Het is ook gewoon een beetje de leeftijd, die van mij is de laatste weken ook erg dwars, wordt over een aantal weken 4 en die is gewoon toe aan een nieuwe uitdaging. Voor de opvang wordt ie eigenlijk een beetje te “groot”, is daar de oudste en zijn vriendje is een paar weken terug 4 geworden.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:48
Mijn kind (ook 3) roept ook wel eens dat het naar de nadere ouder wil. Alleen die heeft ze helemaal niet 
. Als ik haar daar op wijs, roept ze dat ze naar oma wil. Het heeft echt niks met jou te maken, de scheiding of dat de andere ouder leuker zou zijn. Dit is heel normaal gedrag, op een leeftijd waarop ze ontdekken dat ze een eigen persoon met eigen meningen zijn, die los van jou bestaan. En als die meningen niet helemaal stroken met die van jou (ik wil geen kleren aan, jammer, maar het moet toch), dan kijken ze wat er gebeurt als ze zich afzetten. Omdat ‘dan doe ik het lekker in mijn eentje’ nog eng is als 3-jarige, beroepen ze zich op het alternatief: iemand die wel veilig is, maar niet jou.
. Als ik haar daar op wijs, roept ze dat ze naar oma wil. Het heeft echt niks met jou te maken, de scheiding of dat de andere ouder leuker zou zijn. Dit is heel normaal gedrag, op een leeftijd waarop ze ontdekken dat ze een eigen persoon met eigen meningen zijn, die los van jou bestaan. En als die meningen niet helemaal stroken met die van jou (ik wil geen kleren aan, jammer, maar het moet toch), dan kijken ze wat er gebeurt als ze zich afzetten. Omdat ‘dan doe ik het lekker in mijn eentje’ nog eng is als 3-jarige, beroepen ze zich op het alternatief: iemand die wel veilig is, maar niet jou.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:54
Thanks
Dropdrop schreef: ↑31-05-2022 15:30Moeilijk hoor! Ik snap dat dat pijn doet.
Ik zou het tweeledig aanpakken.
Een manier zoeken om de ochtendspits fijner te laten verlopen en je eigen onzekerheid takelen.
Het is wat je zegt: het feit dat zoon in je gevoelige punt prikt, zorgt er ook voor dat jij weer minder goed reageert.
Wat zou je zelf kunnen verzinnen om de ochtend te structureren?
Bij mijn dochter van 4 hielp het om een overzicht te maken met alle taakjes: wassen, aankleden, eten, tandenpoetsen, haren kammen.
Elke keer dat er 1 gedaan was mocht ze er een magneet achter plakken.
Als ze alle taakjes snel genoeg gedaan had, dan mocht ze nog ff filmpje kijken tot 8.15.
Het is geen specifiek moment waarop dit gebeurt, kind is eigenlijk meestal erg lief en behulpzaam, we hebben een fijne routine (zowel voor opstaan als naar bed gaan). Maar bijvoorbeeld vanochtend was kind nog erg moe (ik moest hem wakker maken), we hadden haast, toen ging het mis.
Rooss4.0 schreef: ↑31-05-2022 15:30Ik snap best dat dit pijnlijk is.
Er komt op zulke momenten een diep gevoel van afwijzing los en dan voel je je gewoon even heel rottig en je vindt ook gewoon even dat kind enorm ondankbaar is. Tenminste, dat zou het met mij doen.
Mag ik vragen wat je doet op zo'n moment? Ben je geneigd je kind toe te roepen dat het een ondankbaar kreng is dat maar lekker ergens anders moet gaan wonen? Of iets in die trant?
Zou het behulpzaam zijn om de situatie van tevoren te visualiseren? Dus.. als kind boos wordt alvast te bedenken dat hij om zn vader gaat huilen en jou afwijst? Dan ben je voorbereid en kun je wellicht minder impulsief acteren.
Ik roep sowieso niet, maar ik merk dat ik koel/afstandelijk word. En dat ik iets zeg als "die is hier nu niet". Maar ik heb ook al eens uit emotie iets gezegd als "snap ik, dan blijf je voortaan maar daar". Dat wil ik natuurlijk niet. Vanochtend nam ik hem later op schoot en vertelde ik hem dat ik begrijp dat het moeilijk is om altijd een van zijn ouders te missen, wat hij beaamde, waarna we lieflijk zeiden hoeveel we wel niet van elkaar houden. Maar ik wil me inderdaad niet afgewezen voelen en impulsief reageren. Dus ik wil inderdaad van tevoren bedenken hoe ik hierop ga/moet reageren, zodat ik me daaraan kan vasthouden.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:55
Och lieverd. Ik snap zo dat dit niet leuk is. Het is een viva spreuk maar het is een ‘faaaaaaase,’ik wis zeker dat mijn ouders mijn ouders niet waren als kind. Ik had de stomste van de wereld. Kon dus niet anders. Okay, ik had zijn ogen, zijn hoofd en kaaklijn, zijn gruwelijke knieën. Maar ik ‘wust’ het zeker zo stom vond ik ze soms. Achteraf heb ik een superfijne kindertijd en jeugd gehad.
Het vliegt weer echt weer over. Misschien doet hij het ook bij je ex op het moment dt ie even niet krijgt war ie wil. Boven blijven staan. Het komt echt goed
Het vliegt weer echt weer over. Misschien doet hij het ook bij je ex op het moment dt ie even niet krijgt war ie wil. Boven blijven staan. Het komt echt goed
dinsdag 31 mei 2022 om 15:56
Dat weet ik niet, dat kan ik vragen.
Nee, zij wilde scheiden, maar dat is hier (voor mij) helemaal geen factor in. Wel dat ik biologisch niet zijn ouder ben en het (alleenstaand) ouderschap als zwaar ervaar, hierdoor kom ik soms in een gedachtetrein terecht als 'misschien is hij beter af zonder mij, moet ik afstand nemen, moet hij maar 100% bij haar gaan wonen, ik ben toch niet zijn echte ouder', etc. Niet heel behulpzaam dus
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 15:58
Ik weet ook dat kinderen regelmatig een 'favoriete' ouder hebben. Mijn neefje wilde rond de leeftijd 2-3 jaar alleen maar zijn moeder, en rond de leeftijd 5-6 jaar alleen maar zijn vader. Als we met zijn drieën iets gaan doen is ons kind veel meer op mij gericht en wil alleen maar mij, dus rationeel gezien weet ik heus wel dat hij van me houdt 
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 16:03
Pijnlijk in deze context, maar echt wel normaal kleutergedrag. Net als dat de meeste jonge kinderen weg willen lopen, koffertje pakken en op de hoek van de straat weer omkeren. Ik riep ook "ik haaaaaaat je!!!!" als ik die nieuwe schoenen niet kreeg. Kinderen weten dat het flinke krachttermen zijn, maar hebben daar echt geen gevoel bij. Ze zeggen het vanwege de situatie. Niet vanwege hun gevoel voor jou.
dinsdag 31 mei 2022 om 16:06
Je overweegt een stampvoetende 4 jarige die zn zin niet krijgt te vragen of hij schuldgevoelens ervaart t.a.v. de scheiding?mcsteamy schreef: ↑31-05-2022 15:56Dat weet ik niet, dat kan ik vragen.
Nee, zij wilde scheiden, maar dat is hier (voor mij) helemaal geen factor in. Wel dat ik biologisch niet zijn ouder ben en het (alleenstaand) ouderschap als zwaar ervaar, hierdoor kom ik soms in een gedachtetrein terecht als 'misschien is hij beter af zonder mij, moet ik afstand nemen, moet hij maar 100% bij haar gaan wonen, ik ben toch niet zijn echte ouder', etc. Niet heel behulpzaam dus
Misschien handig om je te verdiepen in de belevingswereld van kinderen, want je projecteert en beredeneert erg veel vanuit volwassen perspectief.
dinsdag 31 mei 2022 om 16:16
Ik snap het mcsteamy. Misschien dat het een troost is, het is niet persoonlijk bedoeld en ben je op dat moment gewoon zijn uitlaatklep als hij moe is, boos is en/of verdriet heeft. Hij voelt zich veilig genoeg bij jou, om zich op deze manier te uiten bij jou.
Mijn zoon doet het ook bij mij als hij niet lekker in zijn vel zit, moe is of whatever….ik vind jou een stomme mama, ik snap niet waarom papa jou als vrouw uitgezocht heeft zei hij laatst. Of mama , als ik je kon inruilen had ik het gedaan. Ja echt hoor, je bent stom. Soms heftigere teksten, die deel ik liever niet. Hij is verbaal voor zijn leeftijd erg goed.
Echt niet leuk om te horen, maar voor mij wel een signaal, oké, jij ervaart emoties nu heftig en op een rustig moment moet ik je wat meer aandacht geven
Mijn zoon doet het ook bij mij als hij niet lekker in zijn vel zit, moe is of whatever….ik vind jou een stomme mama, ik snap niet waarom papa jou als vrouw uitgezocht heeft zei hij laatst. Of mama , als ik je kon inruilen had ik het gedaan. Ja echt hoor, je bent stom. Soms heftigere teksten, die deel ik liever niet. Hij is verbaal voor zijn leeftijd erg goed.
Echt niet leuk om te horen, maar voor mij wel een signaal, oké, jij ervaart emoties nu heftig en op een rustig moment moet ik je wat meer aandacht geven
dinsdag 31 mei 2022 om 16:22
Airesopure schreef: ↑31-05-2022 16:06Je overweegt een stampvoetende 4 jarige die zn zin niet krijgt te vragen of hij schuldgevoelens ervaart t.a.v. de scheiding?
Misschien handig om je te verdiepen in de belevingswereld van kinderen, want je projecteert en beredeneert erg veel vanuit volwassen perspectief.
Nee, natuurlijk niet. Hij heeft amper besef van onze scheiding. Ik kan mijn ex vragen of hij bij haar ook om mij vraagt.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 16:28
Nee ze overweegt na te vragen of hij dit bij de andere ouder ook doet. DuhAiresopure schreef: ↑31-05-2022 16:06Je overweegt een stampvoetende 4 jarige die zn zin niet krijgt te vragen of hij schuldgevoelens ervaart t.a.v. de scheiding?
Misschien handig om je te verdiepen in de belevingswereld van kinderen, want je projecteert en beredeneert erg veel vanuit volwassen perspectief.
Het is zoals het is
dinsdag 31 mei 2022 om 16:29
dinsdag 31 mei 2022 om 16:34
Ik denk dat je er veel meer aan hebt om zelf aan de slag te gaan met de gevoelens die je hier benoemt. Het lijkt me voor jezelf goed om hierover te praten oid. Want als je dat oprecht voelt dan gaat je kind dat op een gegeven moment ook aanvoelen. Aangezien je co-ouderschap hebt ben je absoluut niet “zomaar iemand” voor je kind. Je bent papa, dat heeft weinig met biologie te maken in dit geval.mcsteamy schreef: ↑31-05-2022 15:56Dat weet ik niet, dat kan ik vragen.
Nee, zij wilde scheiden, maar dat is hier (voor mij) helemaal geen factor in. Wel dat ik biologisch niet zijn ouder ben en het (alleenstaand) ouderschap als zwaar ervaar, hierdoor kom ik soms in een gedachtetrein terecht als 'misschien is hij beter af zonder mij, moet ik afstand nemen, moet hij maar 100% bij haar gaan wonen, ik ben toch niet zijn echte ouder', etc. Niet heel behulpzaam dus
bbubbels wijzigde dit bericht op 31-05-2022 16:35
0.00% gewijzigd
dinsdag 31 mei 2022 om 16:38
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
