Kinderen
alle pijlers
Gescheiden, kind vraagt om andere ouder
dinsdag 31 mei 2022 om 15:15
Hoi,
Mijn ex en ik zijn al lange tijd uit elkaar, ons kind wordt over een paar maanden 4 jaar en weet niet beter dan de huidige situatie (50/50 co-ouderschap, 2 huizen, etc.). De laatste tijd vraagt hij echter regelmatig om mijn ex als hij bij mij is, vrijwel altijd als wij het aan de stok hebben samen. Als hij iets niet wil/mag of juist wel moet, etc. Zoals vanochtend, toen we haast hadden, hij alles weigerde (pyjama uit, kleren aan, tanden poetsen, etc.) en ik dus zijn pyjama uittrok en kleding aantrok. Huilen, roepen en om zijn andere ouder vragen.
Rationeel en objectief gezien begrijp ik dat dit de good cop/bad cop situatie is. Als ik bad cop ben wil hij zijn andere ouder. Maar emotioneel gezien is het toch een iets ander verhaal en merk ik dat het me raakt. Vanochtend zei hij voor het eerst (huilend) "ik wil niet meer bij jou wonen" en dat deed me toch een stuk meer dan ik eigenlijk wil toegeven. Tien minuten later is alles koek en ei en is hij het weer vergeten, maar ik kan het moeilijk loslaten. En ik merk dat ik in het moment niet zo kalm en opvoedkundig reageer als ik zou willen. Iemand hier die tips heeft om me er minder van aan te trekken?
Mijn ex en ik zijn al lange tijd uit elkaar, ons kind wordt over een paar maanden 4 jaar en weet niet beter dan de huidige situatie (50/50 co-ouderschap, 2 huizen, etc.). De laatste tijd vraagt hij echter regelmatig om mijn ex als hij bij mij is, vrijwel altijd als wij het aan de stok hebben samen. Als hij iets niet wil/mag of juist wel moet, etc. Zoals vanochtend, toen we haast hadden, hij alles weigerde (pyjama uit, kleren aan, tanden poetsen, etc.) en ik dus zijn pyjama uittrok en kleding aantrok. Huilen, roepen en om zijn andere ouder vragen.
Rationeel en objectief gezien begrijp ik dat dit de good cop/bad cop situatie is. Als ik bad cop ben wil hij zijn andere ouder. Maar emotioneel gezien is het toch een iets ander verhaal en merk ik dat het me raakt. Vanochtend zei hij voor het eerst (huilend) "ik wil niet meer bij jou wonen" en dat deed me toch een stuk meer dan ik eigenlijk wil toegeven. Tien minuten later is alles koek en ei en is hij het weer vergeten, maar ik kan het moeilijk loslaten. En ik merk dat ik in het moment niet zo kalm en opvoedkundig reageer als ik zou willen. Iemand hier die tips heeft om me er minder van aan te trekken?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 16:45
dinsdag 31 mei 2022 om 17:02
Hij wil niet meer bij jou wonen betekent in dezen niets anders dan dat hij liever niet wil dat jij die grenzen stelt en dat hij zich daartegen verzet. Dat heeft niets met jou en zijn liefde voor jou te maken. En het feit dat het jou raakt maakt ook nog dat de kans dat hij het vaker doet groter is.
Ja, het steekt als ze zoiets zeggen, maar diep in je hart weet je beter neem ik aan.
Ja, het steekt als ze zoiets zeggen, maar diep in je hart weet je beter neem ik aan.
dinsdag 31 mei 2022 om 17:12
Heel herkenbaar,
Wat mij hielp was de weet dat kinderen waarvan de ouders bij elkaar zijn dit net zo goed doen. En ja hoor, 8 jaar later wordt dit net zo goed gezegd door mijn dochter waarvan de vader thuis woont.
Ik zei toendertijd: papa is er nu niet maar je ziet hem….. weer. Nu gaan we toch je schoenen aan trekken.
Wat mij hielp was de weet dat kinderen waarvan de ouders bij elkaar zijn dit net zo goed doen. En ja hoor, 8 jaar later wordt dit net zo goed gezegd door mijn dochter waarvan de vader thuis woont.
Ik zei toendertijd: papa is er nu niet maar je ziet hem….. weer. Nu gaan we toch je schoenen aan trekken.
dinsdag 31 mei 2022 om 18:30
dinsdag 31 mei 2022 om 18:56
Denk niet dat je iets fout doet. Je trekt het je veel te veel aan.
Ik zou tegen het kind zeggen 'ja, of de buurvrouw of oma. Je hoopt gewoon dat je van hen je tanden niet hoeft te poetsen"
Het kind heeft het met jou aan de stok over iets onbenulligs en het kind roept een alternatief dat zhij niet echt meent.
Ik zou tegen het kind zeggen 'ja, of de buurvrouw of oma. Je hoopt gewoon dat je van hen je tanden niet hoeft te poetsen"
Het kind heeft het met jou aan de stok over iets onbenulligs en het kind roept een alternatief dat zhij niet echt meent.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:05
Ik zou echt proberen om in elk geval verstandelijk te beseffen dat het niks met jou als ouder te maken heeft. Ik zou ook wegblijven bij antwoorden als ‘ja, het is heel vervelend dat mamaX er nu niet is’, want dan maak je er een ding van wat het helemaal niet is. Echt, ik weet heel zeker dat ik de favoriete ouder ben hier thuis (bij gebrek aan iemand anders), en dan doen ze het nog steeds. Heeft gewoon met de ontwikkelingsfase te maken.
Eigenlijk is het zelfs een goed teken. Kinderen die zich nooit afzetten (en dat is dit op peuter niveau) is veel meer reden tot zorg. Zich afzetten geeft namelijk aan dat ze zich daar veilig genoeg voor voelen, dat ze weten dat je toch wel blijft.
Iets anders is inderdaad dat je zelf moeite met de situatie lijkt te hebben. Je geeft dat zelf aan, en het schemert ook wel door je topics heen. Is het (voor jou) niet een idee om daar eens hulp bij te krijgen? Hoeft niet meteen diepgravend te zijn, maar het kan best prettig zijn om gewoon eens tegen een onafhankelijk iemand uit te kunnen spreken dat je het soms loei zwaar vindt, en dat het lastig voelt om niet-biologische ouder te zijn. Dat is helemaal niet raar hè?
Eigenlijk is het zelfs een goed teken. Kinderen die zich nooit afzetten (en dat is dit op peuter niveau) is veel meer reden tot zorg. Zich afzetten geeft namelijk aan dat ze zich daar veilig genoeg voor voelen, dat ze weten dat je toch wel blijft.
Iets anders is inderdaad dat je zelf moeite met de situatie lijkt te hebben. Je geeft dat zelf aan, en het schemert ook wel door je topics heen. Is het (voor jou) niet een idee om daar eens hulp bij te krijgen? Hoeft niet meteen diepgravend te zijn, maar het kan best prettig zijn om gewoon eens tegen een onafhankelijk iemand uit te kunnen spreken dat je het soms loei zwaar vindt, en dat het lastig voelt om niet-biologische ouder te zijn. Dat is helemaal niet raar hè?
dinsdag 31 mei 2022 om 19:06
dinsdag 31 mei 2022 om 19:16
TinyTiny schreef: ↑31-05-2022 15:31Is niet leuk om te horen, maar heeft met de scheiding denk ik weinig te maken. Ouder waarvan je iets niet mag is sowieso stom en andere ouder veel beter. En hoe vaak ik kinderen wel niet heb horen roepen dat ze niet meer bij de ouders willen wonen (ongeacht of ze gescheiden zijn of niet)...
Mijn kind riep laatst dat wij beiden (papa en mama, nog bij elkaar) maar ergens anders moesten gaan wonen. Zij bleef wel alleen in het huis
Ze was eerst boos op mij omdat ze geen spelletje mocht doen op de Ipad, toen moest ik alleen ergens anders gaan wonen. Toen ik zei dat ze van papa ook niet mocht, konden we dus allebei het huis verlaten.
Boze kinderen zeggen ook een beetje expres dat waarmee ze je raken. Ze willen een reactie uitlokken. Ik ken ook een kind dat roept dat 'ie zichzelf pijn gaat doen ("ik ga mezelf slaan!", die weet heel goed dat hij zijn vader daarmee helemaal op de kast krijgt, bij zijn moeder zegt 'ie dat soort dingen nooit. En zij zijn nog gewoon samen.
Je kind wordt ouder, hij probeert wat omdat hij zijn zin niet krijgt en hij weet snel genoeg dat als hij op dit knopje drukt, dat hij dan niet meer de enige is die verdrietig is, dat hij veel aandacht krijgt (negatieve, maar toch), en de boel is lekker afgeleid van stout gedrag waar het mee begon
Gewoon negeren dus. Zien voor wat het is, kind dat grenzen zoekt, boos is. Negeer wat hij zegt over de andere ouder of daar wonen ofzo.
Benoem dat je ziet dat hij heel boos is, zeg dat dat vervelend is, en laat je niet afleiden van het oorspronkelijke onderwerp.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:17
Jouw kind heeft geen favoriete ouder. Kinderen zijn heel opportunistisch en maken gebruik van ruimte die ze zien om het zichzelf zo aangenaam en makkelijk mogelijk te maken. Jouw schuldgevoel kan flink uitgebuit worden en dat doet hij dus ook. Zodra jij laat zien dat het je niet raakt, houdt hij er weer mee op (en verzint hij wat anders in het kader van zijn peutercursus manipulatie
)
dinsdag 31 mei 2022 om 19:36
wat hecht je veel waarde aan de uitspraak van een kleuter. Je vat het zo persoonlijk op, terwijl dit niet persoonlijk is. En daarmee maak je het jezelf nu heel erg moeilijk.mcsteamy schreef: ↑31-05-2022 15:56Dat weet ik niet, dat kan ik vragen.
Nee, zij wilde scheiden, maar dat is hier (voor mij) helemaal geen factor in. Wel dat ik biologisch niet zijn ouder ben en het (alleenstaand) ouderschap als zwaar ervaar, hierdoor kom ik soms in een gedachtetrein terecht als 'misschien is hij beter af zonder mij, moet ik afstand nemen, moet hij maar 100% bij haar gaan wonen, ik ben toch niet zijn echte ouder', etc. Niet heel behulpzaam dus
Jij bent de ouder van dit kind, biologie maakt daar in dit geval niets bij uit. En je kind is gewoon kind: die roept maar wat nu, gericht op de situatie, zoals velen hier al aanstippen. Het zegt niks over wat je kind voor jou voelt. Wees blij dat je kind dit bij jou doet, het laat namelijk zien dat hij/zij zich veilig genoeg voelt om dit te doen en het vertrouwen heeft dat jij ondanks dat gewoon van hem/haar zal houden.
Ik snap je wel, ik heb zelf ook een niet-biologisch kind naast mijn biologische kinderen, maar er is echt totaal geen verschil in dit gedrag, ze deden het allemaal.
Je moet echt leren om niet emotioneel hierop te reageren. Dus gebeurt het weer dat dit wordt gezegd, zeg dan bijvoorbeeld even helemaal niks of een eigen bedachte standaard zin (desnoods gewoon ‘poeh wat een toestand’). Ik zou het in ieder geval niet voeden, dan ziet je kind dat het geen effect heeft en stopt het uiteindelijk vanzelf.
En over jouw gedachtegang dat je kind wellicht beter af is zonder jou: doe niet zo mal. Ik zie je altijd als een heel liefdevolle goede ouder reageren op dit forum. Je kind zou helemaal kapot gaan zonder jou. Dus nee dat is allemaal geen optie
dinsdag 31 mei 2022 om 19:40
Ik zeg altijd: "nou dat vind ik heel ongezellig hoor (als ik weg moet/jij weg gaat)". En dan gewoon terug naar waar de emotie begon:
"Ik zie dat je heel boos bent dat ik je pyjama aantrok terwijl je dat niet wilde, dat snap ik, dat is ook niet leuk".
Wat mij heel veel handvatten heeft gegeven is het volgen van een Gordon training.
"Ik zie dat je heel boos bent dat ik je pyjama aantrok terwijl je dat niet wilde, dat snap ik, dat is ook niet leuk".
Wat mij heel veel handvatten heeft gegeven is het volgen van een Gordon training.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:54
Dank voor alle reacties, het helpt me zeker om het in perspectief te zien. Tijd heeft de wond ook geheeld, want toen hij vanavond niet langer op mocht blijven zei hij het weer (en dit keer niet huilend, maar vol arrogantie: "Ik wil niet meer bij jou wonen, ik wil alleen nog maar bij mama wonen") en moest ik erom lachen, waarna hij zei dat hij dan wel graag wilde dat ik hem morgen bij de opvang kwam halen (wat mijn ex altijd doet) omdat hij bij mij wilde slapen. En daarna mocht ik zijn broek alleen uitdoen als ik hem eerst een kus zou geven, en mocht ik zijn pyjama alleen aantrekken als ik hem eerst een knuffel zou geven. Hij vindt me toch wel lief dus
Ik heb het net ook met m'n ex besproken. Dit gebeurt bij haar ook. Hij is de laatste tijd sowieso een stuk brutaler, veel weerstand en verzet. Voor een kind dat normaal zo gehoorzaam is, is dat voor ons dus best wennen. Hij is erg pienter en ex en ik vinden het erg belangrijk om zaken uit te leggen, emoties te valideren, etc. Maar hij maakt daar nu dankbaar gebruik (lees: misbruik) van.
Lief dit. Dankjewel, is heel fijn om te horen en stel ik erg op prijs
Overigens is het gevoel van er niet toe doen een groter thema en ook iets waar ik al hulp voor krijg. Maar jullie reacties hebben mijn perspectief weer even hersteld.
Ik heb het net ook met m'n ex besproken. Dit gebeurt bij haar ook. Hij is de laatste tijd sowieso een stuk brutaler, veel weerstand en verzet. Voor een kind dat normaal zo gehoorzaam is, is dat voor ons dus best wennen. Hij is erg pienter en ex en ik vinden het erg belangrijk om zaken uit te leggen, emoties te valideren, etc. Maar hij maakt daar nu dankbaar gebruik (lees: misbruik) van.
Lief dit. Dankjewel, is heel fijn om te horen en stel ik erg op prijs
Overigens is het gevoel van er niet toe doen een groter thema en ook iets waar ik al hulp voor krijg. Maar jullie reacties hebben mijn perspectief weer even hersteld.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 31 mei 2022 om 19:58
dinsdag 31 mei 2022 om 20:11
Dit zou bij mijn 4 jarige echt niet werken, als hij boos of gefrustreerd is wil hij niet aangeraakt worden. Hij zou zich ook onbegrepen voelen. Bij mijn zoon werkt het juist eerder als je vanuit empathie reageert. Je bent moe hè, en dan moet je ook nog aankleden en van alles doen. Kom, doen we het even samen. Zoiets.
dinsdag 31 mei 2022 om 21:19
Jaaa dit herken ik ook wel hoor, je moet het soms een beetje aanvoelen wat op dat moment het beste is.blueroosje schreef: ↑31-05-2022 20:11Dit zou bij mijn 4 jarige echt niet werken, als hij boos of gefrustreerd is wil hij niet aangeraakt worden. Hij zou zich ook onbegrepen voelen. Bij mijn zoon werkt het juist eerder als je vanuit empathie reageert. Je bent moe hè, en dan moet je ook nog aankleden en van alles doen. Kom, doen we het even samen. Zoiets.
dinsdag 31 mei 2022 om 21:37
Het met je ex bespreken is een hele goede stap, zeker omdat zij ook aangeeft dat het bij haar niet altijd pais en vree is. Gedeelde smart is halve smart, samen kunnen jullie het luchtiger maken voor jezelf en zien als de uitingen van een kind die opgroeit in een gescheiden situatie.
Als je geen liefdes partners meer bent kun je nog wel goed partners zijn in het ouderschap. Het maakt het alleenstaand ouderschap minder alleen, als je zorgen maar ook leuke dingen kan delen met de enige die net zoveel van jullie kind houdt als jij: zijn andere ouder.
Koester dat. Je kunt jullie kind geen beter geschenk geven dan af en toe even lekker samen mopperen of lachen om zijn streken.
Als je geen liefdes partners meer bent kun je nog wel goed partners zijn in het ouderschap. Het maakt het alleenstaand ouderschap minder alleen, als je zorgen maar ook leuke dingen kan delen met de enige die net zoveel van jullie kind houdt als jij: zijn andere ouder.
Koester dat. Je kunt jullie kind geen beter geschenk geven dan af en toe even lekker samen mopperen of lachen om zijn streken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
