Hoe help ik mijn kind(17)

17-02-2023 07:13 92 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet meer wat ik met mijn kind (17)aan moet.
Kind is een aantal maanden geleden gestopt met de studie en sindsdien gebeurt er zeer weinig.

Kind staat laat op, doet zeer minimaal iets buiten de deur,maar ook oriënteren op andere opleiding of baan zoeken, vanuit hemzelf gebeurt er heel weinig op dat gebied. De eerste anderhalve maand heb ik het aangekeken of en wat ie zou ondernemen,daarna ben ik me er tegenaan gaan bemoeien en sindsdien is 1 open dag bezocht en zijn er 2 sollicitaties gedaan maar onder tussen zit kind nog steeds thuis. Ik probeer te vragen hoe het staat met solliciteren (kind is geen prater dus je moet alle info er uit trekken) zoek vacatures, bied hulp aan, etc maar niets werkt, en kind gaf gister aan dat als ik (om 12 uur ) zeg kom uit je bed dat ie dan nog 2 uur blijft liggen. Oftewel mijn gebemoei werkt averechts maar zonder gebemoei gebeurt er volgens mij nog minder dan nu. Ook heb ik geprobeerd uit te leggen waarom ik me bemoei,ik maak me zorgen, geen doel of reden om op te staan, geen dagstructuur,dat is niet goed, voor niemand, en uitgelegd dat als kind iets wil,een studie een baan dat ie dan actiever zal moeten worden, gevraagd of er iets is, blokkade, depressie iets waar we hulp bij kunnen zoeken etc. Maar er komt niets uit en er gebeurt niets. Gisteren ben ik ontploft. En vandaag weet ik niet wat ik nog kan doen.
Ps Kind is autistisch maar heeft wel gewoon havo gedaan (met hangen en wurgen ) en wel capaciteit om iets te gaan doen,communicatie/sociale interactie en prikkelgevoeligheid is een ding
purplepeanut wijzigde dit bericht op 17-02-2023 08:36
0.58% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kan samen met hem een plan maken voor de toekomst en een structuur voor de dag. Maar zo te zien heb je dat al geprobeerd en lukt het niet. Ga met hem naar de huisarts en vraag hulp. Misschien kan hij/jij een coach krijgen van maatschappelijk werk /sociaal wijkteam oid die met jullie meedenkt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er op dit moment vanwege zijn autisme ook hulpverleners betrokken? Ambulant begeleider bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee er zijn geen hulpverleners betrokken. Kind had op school hulp van leerlingbegeleider en heeft in het verleden hulp gehad van praktijkondersteuner huisarts. Daar gaat ie nu ook heen ivm andere kwestie (genderdysforie) maar kind vind praten met iemand moeilijk en hulp zelf niet zo nodig. Ik vind dat duidelijk wel dus als kind zelf niet wil ga ik binnenkort zelf wel een afspraak maken want ik heb wel behoefte aan ondersteuning
Alle reacties Link kopieren Quote
Iig de geldstroom volledig stoppen
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat lastig zeg. En ook wel herkenbaar voor velen met puber denk ik. Ik (nog) niet trouwens.
Maar ik herken mezelf er wel in van vroeger.
Misschien helpt het om hem een ultimatum te stellen.
Zodat hij weet waar hij aan toe is. Dan mag hij nu nog even (paar weken?) niks doen. Maar daarna wil je zien dat hij actie onderneemt.
Heeft hij enig idee van een richting voor studie of werk? Misschien kun je hem opgeven voor een soort loopbaancoaching. En tot die tijd mag hij niksen. Dat is overzichtelijk voor hem en met een duidelijk doel. Probeer, hoe moeilijk ook, begrip te tonen. Maar ook duidelijk te blijven maken dat er (datum) iets moet veranderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben het er niet per se mee eens dat gebrek aan dagstructuur voor niemand goed is.

Mijn ervaring is dat bij uitstek pubers in de leeftijd 17-19 na hun hele middelbare schoolcarrière vaak snakken naar een periode geen structuur. Zeker als je ook schrijft dat het ‘met hangen en wurgen’ ging en je kind prikkelgevoelig is.

Waarmee ik ook weer niet wil zeggen dat je kind jaren in bed moet gaan liggen :P Maar wel dat je verhaal best herkenbaar is en dat ik denk dat het je zou helpen om er met iets andere ogen naar te kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Absori schreef:
17-02-2023 07:54
Iig de geldstroom volledig stoppen
Dat heb ik al gedaan, dat was ook een noodgreep want niet perse hoe ik mijn kind wil opvoeden maar ik hoopte hem wakker te schudden
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat me opvalt is dat alles gericht is op actie. Maar weet je ook WAAROM er zo weinig gebeurt? Kan natuurlijk een gewoon ‘puberding’ zijn, maar misschien heeft het een andere oorzaak (lastig dan als het geen prater is)? Zie dat je dat al geopperd hebt, maar dat daar niks uitkomt. Maar als je niet weet waar zijn weerzin (?) om iets te ondernemen vandaan komt, zal er weinig veranderen. Succes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Zeker met je aanvullende informatie zou ik al helemaal een stap terug doen. Het klinkt alsof er al genoeg speelt en je kind niet geholpen is met enige vorm van pushen.
Alle reacties Link kopieren Quote
DraakjevanBerk schreef:
17-02-2023 07:58
Wat me opvalt is dat alles gericht is op actie. Maar weet je ook WAAROM er zo weinig gebeurt? Kan natuurlijk een gewoon ‘puberding’ zijn, maar misschien heeft het een andere oorzaak (lastig dan als het geen prater is)? Zie dat je dat al geopperd hebt, maar dat daar niks uitkomt. Maar als je niet weet waar zijn weerzin (?) om iets te ondernemen vandaan komt, zal er weinig veranderen. Succes!
Ja ik denk dat er meer speelt waarom kind niet in actie komt maar kind staat niet open voor hulp. En mijn idee is toch wel dat een bepaalde dagstructuur nodig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben bang dat het mijn zoon van 18 binnenkort ook zo vergaat, ik lees mee voor tips.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat je als moeder hem even moet laten. Thuis vooral rust, stabiliteit en veiligheid bieden en niet de druk opvoeren. En op de achtergrond hulp/begeleiding inschakelen. Bijvoorbeeld een levensloopbegeleider.

Heb je al op de website van de NVA gekeken? Of advies ingewonnen bij autisme cafés? Wat je beschrijft is herkenbaar voor meerdere ouders van kinderen met ASS.
Wanneer wordt hij 18? Kun je hem niet tot zeg maar 2 maanden voor zijn 18e verjaardag zelf laten uitvinden en afspreken dat je maand x met hem aan de slag gaat omdat je dit zonde van zijn capaciteiten vindt?
En dat er allemaal financiële verplichtingen aankomen en je graag wil dat hij zijn volwassen leven begint met een gezond financieel huishouden, en verwacht dat hij zijn eigen ziektekostenverzekering en fun money gaat betalen na zijn 18e?
Of ben ik nu weer eens te hard.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt als mijn dochter met autisme. Die heeft ondertussen een zware depressie door jarenlang maar aanpassen en meekomen in de wereld.

Hulp inschakelen. Niet meegaan in 'wil ik niet', maar naar de huisarts en een doorverwijzing vragen. Wij zijn bij jeugdzorg beland en dat is echt heel goed. Fantastische adequate hulp. Ik was heel huiverig eerst, vanwege alle verhalen die je hoort, maar het is echt top.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb weinig verstand van iemand met autisme (zeker omdat er zoveel vormen zijn en het een niet voor de ander werkt), dus misschien is het helemaal niets wat ik nu zeg 🙂 kind moet tenslotte uiteindelijk wel meedraaien dus sommige dingen moeten gewoon😬 maar goed, hier mijn ideetjes🙂

Ik zou dus juist wel gaan voor een dag structuur. Tijd X uit bed, drie maaltijden per dag etc. Mijn vader kwam vroeger met de plantenspuit 😉

Ik zou ook proberen om elke dag samen een stuk te gaan wandelen. Naar buiten is sowieso goed bij een eventueel loerende depressie, praten gaat makkelijker als je elkaar niet hoeft aan te kijken en lichaamsbeweging is weer goed voor de endorfines.

Je woont samen in een huis, dus verwacht ik ook een bijdrage. Kind studeert of werkt nu niet, dus kun je wat dingen bijdragen in het huishouden.

Ook zou de geldstroom dicht zijn, behalve voor noodzakelijke/medische zaken.

Eventueel kun je nog zeggen: dit doen we vanaf maandag (of over een week). Dan heeft kind nog even tijd om aan het idee te wennen.

Hoop dat je er wellicht wat aan hebt 🙂 zo niet, neem het met een berg korrels zout
Alle reacties Link kopieren Quote
Positive_vibes schreef:
17-02-2023 07:56
Ik ben het er niet per se mee eens dat gebrek aan dagstructuur voor niemand goed is.

Mijn ervaring is dat bij uitstek pubers in de leeftijd 17-19 na hun hele middelbare schoolcarrière vaak snakken naar een periode geen structuur. Zeker als je ook schrijft dat het ‘met hangen en wurgen’ ging en je kind prikkelgevoelig is.

Waarmee ik ook weer niet wil zeggen dat je kind jaren in bed moet gaan liggen :P Maar wel dat je verhaal best herkenbaar is en dat ik denk dat het je zou helpen om er met iets andere ogen naar te kijken.
Dit scheelt mij typen. Ik zou het proberen wat los te laten, iig eerst een paar dagen tot een week. Misschien komt kind zelf wel als je de druk er even afhaalt. Soms is het best lekker en ook goed om even niks te moeten. Stilstaan is niet altijd achteruit gaan!

Heb je al eens gedacht aan iets van pmt of een andere vorm van 'actief praten'
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou eens beginnen met vragen naar psycho educatie, ook voor jou als ouder, want je hebt dus niet echt door waar kind dan tegen aanloopt in dagelijks leven.

En dus ook echt juiste hulp zoeken en niet mee gaan in het niet willen. Dus naar de huisarts vandaag als je niet al bekend bent ergens voor eerdere hulp/diagnose ect.

En hou rekening met een wachtlijst van minimaal een half jaar.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Purplepeanut schreef:
17-02-2023 08:07
Ja ik denk dat er meer speelt waarom kind niet in actie komt maar kind staat niet open voor hulp. En mijn idee is toch wel dat een bepaalde dagstructuur nodig is.

Dagstructuur kan ook even heel laag staan he,dingen als eten en bed opmaken plus tanden poetsen en douchen is ook invulling van de dag. Zoals ik je verhaal lees heeft je kind nu eerst rust nodig. En als jij behoefte hebt aan ondersteuning is dat denk ik heel goed. Zodat jij handvatten krijgt hoe je hiermee om kan gaan en hem kan 'sturen' zonder druk en zonder dat hij het echt door heeft
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubbel.

Maar extra toevoeging/ vraag. Hoe is het de tijd gegaan dat we in de lockdowns zaten? Ik hoor veel pubers om me heen die juist nu beginnen met struggles. Ik denk dat de lockdowns veel (meer) impact hebben gehad op pubers dan gedacht werd. Er wordt altijd gezegd dat kinderen zo flexibel zijn maar in feite hebben ze daar geen keus in hé, ze moeten dat en dat kan best vermoeiend zijn
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou trouwens inderdaad zeker hulp inschakelen. Uit mijn eerdere bericht lijkt het misschien alsof ik vind dat je ‘niks’ moet doen maar ik bedoelde dat mbt thuis de druk eraf en vooral de ‘hoe het hoort’ even los laten. Hulp voor jullie beiden lijkt me een heel goed idee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vollemaan schreef:
17-02-2023 09:07
Dubbel.

Maar extra toevoeging/ vraag. Hoe is het de tijd gegaan dat we in de lockdowns zaten? Ik hoor veel pubers om me heen die juist nu beginnen met struggles. Ik denk dat de lockdowns veel (meer) impact hebben gehad op pubers dan gedacht werd. Er wordt altijd gezegd dat kinderen zo flexibel zijn maar in feite hebben ze daar geen keus in hé, ze moeten dat en dat kan best vermoeiend zijn
Mijn kind vond de lockdown helrmaal prima, kind zei,hier ben ik voor gemaakt.
Ik lees en reageer vanavond pas weer verder
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou ook nu gaan handelen door hulp in te schakelen, al is het voor jezelf, hoe jij kind kan begeleiden. Het is jouw taak als opvoeder om kind klaar te stomen voor de maatschappij en jouw taak zit er nog niet op zo te lezen. Aan de bak en als je niet weet hoe: vraag hulp. Hoe meer je kind zich gaat afzonderen, hoe langer de weg terug naar de maatschappij zal zijn. Met name het stukje ass zou me doen huiveren over een paar jaar met een ‘Hikikomori’ te zitten, dat wil je niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn inmiddels volwassen zoon stopte op zijn 17de met de opleiding, waarvoor hij veel moeite had gedaan om toegelaten te worden. In september enthousiast begonnen en na 3 mnd. gestopt.
Dat ik toen heel duidelijk was en zei 'Prima, 'maar dan ga je de komende tijd nuttig besteden: werken, meelopen bij een organisatie, vrijwilliger' daar kreeg ik later de 'credits' voor van hem :) Serieus nemen, maar geen gelummel.

Een paar flierefluiterige maanden en bijbanen verder ging hij als een speer in een totaal andere richting. Die adempauze had hij achteraf gezien nodig om uit te zoeken wat hij wilde. Misschien TO helpt het om op je strepen te gaan staan?
Alles sal reg kom
Alle reacties Link kopieren Quote
_horizon_ schreef:
17-02-2023 08:28
Ik denk dat je als moeder hem even moet laten. Thuis vooral rust, stabiliteit en veiligheid bieden en niet de druk opvoeren. En op de achtergrond hulp/begeleiding inschakelen. Bijvoorbeeld een levensloopbegeleider.

Ja, wel al kijken wat en wie jullie zou kunnen helpen, ook al wil hij niets nu.
Jaja.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven