Hoe moe ben jij met een kind?

25-07-2022 13:48 191 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Situatieschets: Man en ik hebben een super leuke peuter samen We zijn beide rustige personen. Een actieve peuter, hoe leuk ook, vréét energie. Zoveel energie dat we na bedtijd echt gebroken zijn en nergens meer fut voor hebben. De babytijd was zwaar met weinig slaap, maar de hele dag achter een peuter aanrennen is een andere orde van zwaarheid. ;-D Wij vragen ons af of het wel normaal is dat we altijd zó moe zijn. We hadden dit vroeger trouwens ook al als we naar een verjaardag geweest waren bijvoorbeeld (door de drukte). Echter met een kind lijkt het wel alsof we nóóit meer kunnen opladen. ;-D Wordt dit ooit beter? Hoe ervaren jullie dit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben 2 kinderen. Een van 4 die is vrij rustig en eentje van bijna 2 die compleet het tegenovergestelde is én slecht slaapt, maar echt heel moe zijn we nooit eigenlijk.

Ik ben wel echt leeggezogen na een verjaardag met veel (drukke) kinderen en ben zeer blij dat ik die vorm van vermoeidheid niet in het dagelijks leven ervaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben al 13 jaar moe ;-)
Nee ik vind dat niet notmaal zo moe worden van een peuter.

Dan staat je nog wat te wachten als je kind de leeftijd krijgt dat er vriendjes en vrieninnetjes komen spelen.

Want dat vond ik regelmatig wel vermoeiend. Afhankelik van het kind dat komt spelrn ben ik blij als ze weer naar huis gaan.

Daar staat dan wel weer tegenover dat je rust hebt als kind daar gaat spleen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zelfde verhaal hier met ons zoontje van 2... al ben ik nu minder moe dan in de babytijd, toen ik er elke nacht een paar uur uit moest.
Alleen de hele dag achter hem aanrennen is zooo vermoeiend.
Ik snap niet dat mensen nog een tweede kind aankunnen.☺
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vond de babytijd echt het meest vermoeiend..en geen zak aan :-D
De oudste is nu 9 en de jongste 4. ik ben blij dat het hele 'verzorgende' er nu af is (zoals in de babytijd) maar nu krijg je idd het kletsen/steeds vragen stellen, druk zijn etc.
Ook vriendjes die komen spelen nu idd. De ene keer een succes (heb je er geen werk aan en dus ff lekker rustig) en de andere keer is het zwaar vermoeiend en kan ik niet wachten tot de speelafspraak is afgelopen.
Ligt er denk ik ook aan of je 'van nature' veel energie hebt of niet. Klinkt bij jullie alsof dat ook voor de kinderen niet echt zo was.
Ik heb behoorlijk veel energie van mezelf, maar er zijn ook genoeg momenten dat ze toch echt zichzelf even moeten vermaken, en dat ik dat ook duidelijk maak. Even geen gevraag en geroep. Hier heb je wat drinken, speelgoed, vermaak je maar even.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoals je het beschrijft 'Altijd zo moe' - is dat echt zo, of voel je je vandaag even zo?
Als je allebei echt elke dag zo moe bent, en na bedtijd van kind niets meer over hebt, misschien kun je dan nog specifieker bekijken hoe dat komt? Zijn jullie echt de hele tijd met kind bezig? Of met teveel dingen tegelijk? En je hoeft toch ook niet steeds met zn tweeën met kind bezig te zijn of op kind te letten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen schelen net iets meer dan een jaar en toen ze ouder werden kwamen daar nog pleegkinderen bij. Was het druk? Ja, maar daar hadden we ons leven een aantal jaren op afgestemd; dus ook wel eens dingen alleen doen en dingen met zijn tweetjes. En allebei fulltime werken de eerste jaren en ook nog een studie en mantelzorg, huishouden, vrijwilliger, sport etc. Dat jullie allebei zo moe zijn klinkt niet goed, zorgen jullie wel goed voor jezelf qua voeding, slaap, ontspanning etc?
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind dit eerlijk gezegd niet normaal.

Wij hebben een tweeling, en natuurlijk waren de eerste jaren knetterdruk. En natuurlijk lagen wij soms afgepeigerd op de bank 's avonds.
Maar het werkte in principe beter door mezelf een trap onder mn kont te geven, en 's avonds gewoon leuke dingen te doen. Daar krijg je ook weer energie van.

En ik vond het heerlijk om 3 dagen per week te werken, zodat ik even niet hoefde te rennen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Velvetlady schreef:
25-07-2022 14:11
Nee ik vind dat niet notmaal zo moe worden van een peuter.

Dan staat je nog wat te wachten als je kind de leeftijd krijgt dat er vriendjes en vrieninnetjes komen spelen.

Want dat vond ik regelmatig wel vermoeiend. Afhankelik van het kind dat komt spelrn ben ik blij als ze weer naar huis gaan.

Daar staat dan wel weer tegenover dat je rust hebt als kind daar gaat spleen.
Welnee, ik vond de eerste jaren dramatisch eigenlijk, ik voelde me die jaren achter elkaar opgebrand. Gewoon, 5 jaar lang zo’n klein zwart krom getrokken luciferhoutje, inclusief een pijnlijke rug, dus een oud omaatje ook nog. Ik was juist erg blij dat er vriendjes en vriendinnetjes kwamen, zelfs als ze hier speelden. Dat was ongeveer dezelfde tijd dat zo ook weleens wat langer alleen ging spelen. Vanaf die momenten kreeg ik weer een beetje meer energie.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 25-07-2022 14:32
4.60% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn jullie beiden heel introvert? Dat zou het kunnen verklaren.
Introverte mensen verwerken prikkels op een andere manier dan extraverte mensen.
creatieveling wijzigde dit bericht op 25-07-2022 14:30
38.76% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vond ze tot een jaar of 3 juist heel erg leuk en relaxt. Een peuterpuberbui is een stuk beter te handelen dan manipulatief kleuterdrama. De leeftijd tussen 5 en 8 heeft me een flink stel rimpels en grijze haren opgeleverd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ter nuancering:

Mijn zoon is 5 jaar en gestopt met ontwikkelen toen hij 2 was.
Wij zitten al 3 jaar met een 2-jarige, die niet goed zelf kan spelen, peuter driftbuien heeft, constant supervisie nodig heeft, niet verkeersveilig is (en waarschijnlijk nooit wordt), niet zindelijk is (en waarschijnlijkook niet wordt), en epileptische aanvallen heeft. Dag en nacht.
Yup ik ben moe. En nee, hier is het geen fase.

En iedere avond kruipt hij bij me op schoot, zingen we liedjes, lezen we boekjes, en knuffelen we.
Dan vergeet ik mijn vermoeidheid.

Ik zorg daarnaast dat ik oppas heb voor 1 dag in de maand die voor mijn man en mij alleen is. En daarnaast gaan we ook af en toe zelf een avond weg met een vriend(in).

Zoek iets waar je zelf van oplaadt. Af en toe dagje uit met een vriendin, wandelen of sporten als kind op bed ligt, breien, haken whatever.
En zorg voor tijd van huis met je man samen. Even niet achter je kind aan rennen, maar lekker lunchen in de stad ,naar de film, rustig door de ikea zonder kind die daar geen zin in heeft. Net waar jullie behoefte aan hebben.
She was brave and strong and broken, all at once.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is toch gewoon voor iedereen anders? De een heeft meer energie dan de ander en het ene kind is het andere niet.

Ik was doodmoe.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had dat ook. En het is gebleven eigenlijk, ik ben nooit meer zo energiek geworden als voor ik kinderen kreeg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn werkdagen ervaar ik als ‘ontspanning’ en even niet ‘aan’ hoeven staan.
Op de dagen dat ik thuis ben, ben ik soms best blij als ze allebei op bed liggen en kan ik daar echt naar uit kijken. Maar het is niet dat ik elke dag compleet afgepeigerd op de bank lig en nergens meer dut voor heb.
Je moet je er ook gewoon op instellen.
Ik weet nu bijv dat de woensdag- en vrijdag middag gewoon afgeschreven zijn als in ‘ik kan niks doen, niet de deur uit, want er loopt hier van alles in en uit qua speel vriendjes etc’. Had ik eerst ook best moeite mee; is het mijn vrije dag en kan ik nog niet doen wat ik zelf wil.
Maar ook dat went….
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier 2 kinderen van 4 en 10 , en ik ben ook al 10 jaar moe.

Nu heeft dat er zeer zeker mee te maken dat ik een behoorlijke introvert ben . En dat alle prikkels mij al snel te veel worden.

Laat ik nu net 2 extraverte kinderen hebben , die dagelijks ruzie met elkaar hebben . Een pre puber in huis die al last heeft van haar hormonen en haar kleine zusje die haar maar al te graag na wilt doen :-D

Dus om antwoord te geven op je vraag. In mijn geval is het niet beter geworden, en is de vermoeidheid er altijd wel.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dit ook voor jou en je man telt natuurlijk!
Alle reacties Link kopieren Quote
Sjaantje37 schreef:
25-07-2022 14:38
Het is toch gewoon voor iedereen anders? De een heeft meer energie dan de ander en het ene kind is het andere niet.

Ik was doodmoe.
Precies. Ik ben zo’n introvert die ook nog een extraverte baan heeft. Die baan trok ik altijd best, maar aan de combi van kind-deze baan (kinderfeestje in het 4kwadraat zeg maar, dus absoluut wel aanstaan) moest ik echt wel even wennen. Zo’n jaar of 6 ofzo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ligt natuurlijk aan hoe je kind is. Hier twee relatief rustige kinderen, dus dat 'constant achter ze aanrennen' dat ken ik niet. Nu is de jongste 8 en vind ik het sowieso niet vermoeiend meer. Maar kan me ook eigenlijk niet herinneren dat ik erg moe was toen ze jonger waren.
Misschien lekker gaan sporten s avonds? Krijg je ook energie van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben doodmoe ,de hele dag door. Peuter van bijna 3 maar slaapt sinds de geboorte heel slecht . Duurt lang voordat peuter slaapt ,wordt in de nacht wakker en blijft ook uren wakker. Overdag een drukke stuiterbal .
Ik doe elke middag ook nog een dutje anders trek ik het niet totdat het bedtijd is .

Maar ik weet dat het ook door een traag werkende schildklier komt icm Hashimoto( altijd moe ,altijd futloos) en prikkels en stress slecht kunnen verwerken en afbouwen .

Ik zal blij zijn als onze peuter naar de peuterspeelzaal gaat en ik kan werken aan mijn herstel . Wij willen geen tweede kindje meer.
Daar wij in onze directe omgeving geen oppas of back up hebben zodat we even kunnen opladen.

Ik hoor het steeds meer in mijn eigen omgeving( buren, vrienden,kennissen en collega's) dat veel ouders met jonge kindjes finaal gesloopt zijn en / of continu verkouden / slap/ ziek.
Vooral sinds Corona .

Je hoeft je niet te schamen . Zorg dat je voldoende tijd hebt voor jezelf om op te laden
Alle reacties Link kopieren Quote
Oef. Ik ben nu 30 weken zwanger maar wij zijn ook allebei zo. Ons voornemen is om - gelijk vanaf de babytijd - elke dag ‘me time’ te plannen. Mijn vriend heeft 2-2,5 uur nodig om te sporten en ik wil bijvoorbeeld 2 uur schilderen, dan spreken we af hoelaat ect. Ik denk als wij dat niet doen dat het er niet gezelliger op wordt.
Ik was de eerste 12 weken erg moe. Daarna kwam langzaam energie terug. Verdere babytijd vond ik prima te doen. De peutertijd (2 tot 4) vond ik heel erg pittig. Hele dag aan staan. S avonds deed ik niet zoveel meer hoor. Daarna relatief rustige jaren. Nu puber, heel leuk maar vraagt weer andere energie. Veel praten, veel aanpassen en onderhandelen. Meer zorgen in de zin van dat de problemen van mijn puber minder makkelijk opgelost kunnen worden dan vroeger. Wat iemand hier inderdaad zei: het is natuurlijk ook kind afhankelijk en ook hoe je zelf in elkaar zit. Ik heb geen eindeloze energie, heb al een baan waarin ik veel praat en interactie heb. Op moment ben ik 's avonds na een uur of 20 ook wel soort van klaar met de dag. Maar ik heb ook vriendinnen met pubers die wel nog in de avond af willen spreken. Dat doe ik soms dus, maar liever spreek ik direct na het werk af en dan tot een uur of 22. Dat ik geen tijd heb om in te kakken op de bank en ook weer op tijd in bed lig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb van nature veel energie. Mijn kind sliep de eerste 2 jaar slecht, gebroken nachten. Toen was ik echt moe. Ik probeerde wel eens om half 10 nog te sporten maar dat trok ik echt niet. Vanaf 2 jaar werd het doorslapen (veel) beter en daarmee kwam de energie ook terug. Sinds die tijd ben ik niet meer moe, d.w.z. niet anders dan met andere bezigheden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Velvetlady schreef:
25-07-2022 14:11
Nee ik vind dat niet notmaal zo moe worden van een peuter.

Dan staat je nog wat te wachten als je kind de leeftijd krijgt dat er vriendjes en vrieninnetjes komen spelen.

Want dat vond ik regelmatig wel vermoeiend. Afhankelik van het kind dat komt spelrn ben ik blij als ze weer naar huis gaan.

Daar staat dan wel weer tegenover dat je rust hebt als kind daar gaat spleen.
Dit heb ik dan weer totaal niet. Alleen als er veel ruzie zou zijn natuurlijk wel, maar dan ben ik ook niet te beroerd om de speelafspraak af te breken en het kind weer thuis af te leveren. Maar verder spelen ze gewoon, ik geef op tijd wat te drinken en te eten en dat was het dan wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
piepp schreef:
25-07-2022 14:51
Had ik eerst ook best moeite mee; is het mijn vrije dag en kan ik nog niet doen wat ik zelf wil.
Maar ook dat went….

Ja, dit vind ik ook zwaar: ik kan nooit doen wat ik zelf wil. Er is altijd werk, kinderen, huishouden of man die bepalen hoe ik mijn tijd besteed. Nu de kinderen ouder zijn kan ik tenminste weer gewoon naar de wc (dat kon niet toen ze jong waren, vreselijk vond ik dat), maar echt doen wat ik zelf wil kan nog steeds niet. Ik vind ook niet dat dat went.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven