Hoe noemen je kinderen de ‘stief’ grootouder?

18-06-2022 19:16 173 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn partner (sinds 15 jaar, niet samenwonend) wordt opa. De relatie met zijn kinderen is goed maar niet heel hecht, we zien elkaar een paar keer per jaar. Hoe noemen jullie kinderen de partner van je ouder? Op zich zou ik geen problemen hebben met oma, maar ik durf dat niet goed voor te stellen. Tante Kamille zou ik ook prima vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Onze dochter had bij haar geboorte 2 oma's, 1 opa, 1 stiefopa, 2 overgrootoma's, 2 stief overgrootoma's en stief overgrootopa. Ze noemde ze allemaal, toen ze kon praten, opa en oma ( met als toevoeging achter of voornaam)
Een oma was kleine oma
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder heeft een nieuwe vriend. Wij noemen hem opa “voornaam”, gewoon net zoals oma. Want daar heeft ze er 2 van.
Alle reacties Link kopieren Quote
abc schreef:
18-06-2022 20:44
Dochter noemt de stiefvader van mijn vriend gewoon opa. Hij is al 20 jaar bij mijn schoonmoeder.

De stiefkinderen van mijn broer noemen mijn ouders opa en oma voornaam. In mijn familie spreken de neefjes en nichtjes ons gewoon aan met onze voornaam, dus bij de vriendin van mijn broer was dat makkelijk. Geen discussie of/wanneer zij tante moest/mocht worden genoemd.

Ik heb altijd geweigerd om tante/oom te zeggen tegen mensen die dat niet zijn van mij. De buurvrouw vroeger was gewoon buurvrouw Marie en geen tante Marie. Vriendinnetjes van mijn dochter mogen mij gewoon bij mijn voornaam noemen. Zo heet ik immers. Ik ben dochter-haar-moeder, maar zo heet ik niet.

Kinderen die oude mensen met hun voornaam aanspreken vind ik wel raar. Mijn dochter mag de buren van mijn schoonouders bij hun voornaam aanspreken en jij zeggen. Dat hebben ze haar zelf geleerd. Ik spreek ze aan met u en meneer/mevrouw achternaam. Ik vind dat mijn dochter dat ook zou moeten doen, maar zij vinden zelf van niet.

Ik mag ook jij zeggen en hun voornaam, maar dat krijg ik echt niet over mijn lippen.

Die laatste zin, wat ontzettend onaardig van jou. Je krijgt het niet over je lippen? Omdat je zogenaamd geleerd hebt dat het beleefd is om u en mevrouw te zeggen? Ik vind het zeer onbeleefd om iemand tegen zijn wil dmv zogenaamde beleefdheidsvormen zo op afstand te zetten. Oud noemen, benadrukken dat jij zelf wel jong bent.
Klaar mee
Ik ben zelf trouwens tante en word gewoon bij de voornaam genoemd door neefjes en nichtjes (allen onder de 10 jaar). Ik zie mijn rol als tante als toevallig, en dat is helemaal niet iets waar ik verder een keuze in heb gehad. Heel gek om dan op die manier aangesproken te worden terwijl ik mezelf vooral als losstaand persoon zie.
Sherlock schreef:
18-06-2022 23:37
Ah, wat aandoenlijk toch. :love:

In de buurt van mijn moeder noemt daar elk kind haar 'oma voornaam'. Die (niet familie) kinderen hoorden dat de kleinkinderen altijd zeggen. Dus dat hebben ze overgenomen. Ook omdat mijn moeder erg geliefd is bij die kinderen (en volwassenen). Zo kreeg je dus op straat dat vreemde kinderen plots riepen: 'Hoi oma voornaam!' :D
Mijn opa woont in een buurt met veel gezinnen die nog maar net in Nederland wonen. Veel van die kinderen noemen hem opa, op een heel aardige, respectvolle manier. Hij vindt dat heel vleiend, is daar ook echt een beetje ontroerd door.
Alle reacties Link kopieren Quote
Buffie schreef:
19-06-2022 11:33
Die laatste zin, wat ontzettend onaardig van jou. Je krijgt het niet over je lippen? Omdat je zogenaamd geleerd hebt dat het beleefd is om u en mevrouw te zeggen? Ik vind het zeer onbeleefd om iemand tegen zijn wil dmv zogenaamde beleefdheidsvormen zo op afstand te zetten. Oud noemen, benadrukken dat jij zelf wel jong bent.
Eens, of iemand moet op een heel rare manier aangesproken willen worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nummer*Zoveel schreef:
18-06-2022 20:53
Ik vind het altijd zo schattig als kinderen zelf iets bedenken om opa’s en oma’s uit elkaar te houden. Waar ze allemaal wel niet mee komen, en ook waarom, is vaak echt hilarisch. Opa en oma “naam huisdier” of “naam woonplaats” of “naam vakantiebestemming” is allemaal nog vrij onschuldig, maar ik heb ook wel dingen als opa vloek, oma schoorsteen en oma en opa borreltje voorbij horen komen. :rofl:
:biggrin: dus opa vloek, of letterlijk opa "gvd" als hij daar altijd mee vloekt?
Star⁴ schreef:
19-06-2022 09:02
Nee, maar een kind is ook niet per definitie onbeschoft als hij u/mevrouw/andere titel gebruikt. Respect zit 'm niet in een letter wat mij betreft.
Precies. Ik ken iemand (nu 70+) die u tegen zijn moeder moest zeggen. Zijn reactie was: het is u met tegenzin, of je met respect. Het werd toch het laatste.

Op de middelbare een klasgenoot die u zei tegen haar ouders. Echt onvoorstelbaar voor mij.
Zonnestraal89 schreef:
19-06-2022 15:33
Precies. Ik ken iemand (nu 70+) die u tegen zijn moeder moest zeggen. Zijn reactie was: het is u met tegenzin, of je met respect. Het werd toch het laatste.

Op de middelbare een klasgenoot die u zei tegen haar ouders. Echt onvoorstelbaar voor mij.
Maar “u” wordt niet altijd als afstandelijk ervaren.
Mijn moeder corrigeerde kinderen ook altijd als ze kind-ze-moeder tegen haar zeiden, ik heb ook een naam, zei ze dan.
blijfgewoonbianca schreef:
19-06-2022 08:53
Nee, bij een meisje klonk het als Marietjedurmoedur of Marietjesmoeder.

Klinkt al beter inderdaad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier wordt de voornaam gebruikt, zonder voorvoegsels
Alle reacties Link kopieren Quote
Sherlock schreef:
19-06-2022 07:20
Wat is dat toch voor krom Nederlands: dochterzemoeder?!

Wordt daarmee bedoeld: dochters moeder? Of 'dochter haar moeder' (wat ook al vreemd is)? Waarom niet: de moeder van dochter?

En als die 'ze' verwijst naar 'zijn', gaat het over een mannelijk persoon, dus is het in het geval van een dochter helemaal fout. En 'ze moeder' is net zo fout als 'me moeder'.
Ik vind het van peuters en kleuters vooral schattig. En het is vaak niet eens ze met een z maar meer met een s uitgesproken. Ik vond het grappig klinken dat juliasemoedur. Heb dat ook nooit echt verbetert, maar wel altijd mezelf voorgesteld met mijn voornaam. Ergens midden in de basisschool periode werd het vanzelf Dannas ipv juliesemoedur of juliussemoedur.

Het hoeft toch ook geen perfect Nederlands te zijn?
navyblue schreef:
19-06-2022 15:37
Maar “u” wordt niet altijd als afstandelijk ervaren.

Zal van de setting, opvoeding en cultuur afhangen misschien. Mijn partner heeft tot ver in zijn volwassen leven 'u' tegen zijn ouders gezegd. Daar was beslist afstand. Niet door die 'u' an sich, maar door de wijze van opvoeding en gezinsdynamiek.
navyblue schreef:
19-06-2022 11:51
Ik ben zelf trouwens tante en word gewoon bij de voornaam genoemd door neefjes en nichtjes (allen onder de 10 jaar). Ik zie mijn rol als tante als toevallig, en dat is helemaal niet iets waar ik verder een keuze in heb gehad. Heel gek om dan op die manier aangesproken te worden terwijl ik mezelf vooral als losstaand persoon zie.

Ik had dan juist weer graag dat mijn neefjes en nichtjes het zouden zeggen, maar toen de eerste paar geboren werden, was ik zelf ook nog kind. Dus zij zijn daar niet mee begonnen. En de rest die later geboren werd, heeft dat zo overgenomen. Vind ik echt jammer.
Ceester schreef:
19-06-2022 07:48
Ik neem het alleen maar over van de eerste poster... Als je er wat van zegt, ben je Toos Humorloos geloof ik ;) ik heb er mijn eigen versie bij gezet: moeder van ( naam kind). Dat is hier gebruikelijk.
Oh, haha. ;)

Ik bedoelde niemand in het bijzonder, maar zag het al een paar keer voorbijkomen hier. Ik hoorde het voorheen alleen in bepaalde regio's, dacht dat het dus streekgebonden was. Maar lijkt me stug dat de betreffende forummers allemaal uit dezelfde stad in Noord-Brabant komen. ;)
Parella schreef:
19-06-2022 07:35
Verschrikkelijk inderdaad. Als ik een kind betrap op "ze moeder", of "me knikkerzak", dan krijgen ze direct een lesje Nederlands aan de keukentafel.

Verder denk ik dat als je geen moeite hebt als volwassenen je bij je voornaam aanspreken, maar wel als kinderen dat doen, dat je dan geen problemen hebt met je voornaam, maar met je ego. Het is dan een statusding, 'kinderen moeten beleefd zijn'. Evenas wanneer je als stief-oma of va uit een andere niet-traditionele rol vantevoren je aanspreekterm gaat dicteren. Dan gaat het je niet om het kind of de relatie maar om je ego. Je wil een bepaalde rol voor jezelf.

Zou best kunnen inderdaad.
watdachtjehiervan1 schreef:
19-06-2022 08:53
Eens. Ik zou me ongemakkelijk voelen als ze me steeds: Moeder van Flip zouden noemen. Dat vind ik zeer afstandelijk. Ze noemen me gewoon bij naam.
Ik vind per definitie respect hebben voor oudere eigenlijk ook raar. En ik heb ook respect voor kinderen.
Dat laatste inderdaad.
Star⁴ schreef:
19-06-2022 09:08
Geen ervaring met peuters en kleuters? Of je denkt dat die vloeiend correct Nederlands sprekend worden geboren?

Ik hoor het volwassen zeggen zelfs! Die kleuters hebben het toch érgens gehoord.
Sherlock schreef:
19-06-2022 16:06
Ik had dan juist weer graag dat mijn neefjes en nichtjes het zouden zeggen, maar toen de eerste paar geboren werden, was ik zelf ook nog kind. Dus zij zijn daar niet mee begonnen. En de rest die later geboren werd, heeft dat zo overgenomen. Vind ik echt jammer.
Ja, het is heel persoonlijk. Ik ben ook niet echt een tante die super betrokken is bij neefjes en nichtjes, ik zie ze zo nu en dan en dat is het wel. Ik voel me niet echt tante.
cuculuscanorus schreef:
19-06-2022 11:58
Mijn opa woont in een buurt met veel gezinnen die nog maar net in Nederland wonen. Veel van die kinderen noemen hem opa, op een heel aardige, respectvolle manier. Hij vindt dat heel vleiend, is daar ook echt een beetje ontroerd door.

:heart:

Ik was voor buitenlandse buurkind trouwens ook tante Sherlock. Ze hebben geen familie hier, ik vind het dan extra speciaal. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnippers schreef:
18-06-2022 19:33
Ik zou het aan de ouders overlaten.

Voor mijn zoon zijn de ouders van mijn partner oma/opa achternaam. Prima.
Ik ook
Snap niet waarom je er nu zo mee bezig bent.
Je bent de vriendin van opa, niet oma
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
Parella schreef:
19-06-2022 07:35
Verschrikkelijk inderdaad. Als ik een kind betrap op "ze moeder", of "me knikkerzak", dan krijgen ze direct een lesje Nederlands aan de keukentafel.

Verder denk ik dat als je geen moeite hebt als volwassenen je bij je voornaam aanspreken, maar wel als kinderen dat doen, dat je dan geen problemen hebt met je voornaam, maar met je ego. Het is dan een statusding, 'kinderen moeten beleefd zijn'. Evenas wanneer je als stief-oma of va uit een andere niet-traditionele rol vantevoren je aanspreekterm gaat dicteren. Dan gaat het je niet om het kind of de relatie maar om je ego. Je wil een bepaalde rol voor jezelf.
Een bepaalde rol willen of zelfs hebben is niet hetzelfde als een ego probleem, hoor.

Er zullen weinig ouders zijn die hun kind mee naar de tandarts of huisarts nemen en zeggen “ Xavi, dit is Boudewijn, die gaat in je mond kijken “ . Die zeggen ook “ dit is de dokter/ tandarts, die gaat… “ .
Toen ik op school hielp had ik ook een bepaalde rol. Kleuters moeten nog leren dat wanneer ze totaal niet close zijn het niet zo gepast is je naam af te korten of er op te rijmen.
Ik ging laatst met mijn moeder naar het ziekenhuis. Hoogbejaard, en ze is geen 1 keer met mevrouw / mevrouw Achternaam aangesproken. “ Jongedame, vertel eens… “ “ zo, meisje, wat zal ik te drinken voor je inschenken ? “ “ zo, opoe zit “ . Echt,…bizar ! Mijn moeder zelf vond het ook eh….nogal opmerkelijk. ( ze was er niet blij mee )
Er is voor alles een tijd en een plaats en sommige benamingen liggen aan of veranderen door de band/ relatie of het gebrek aan die band die je met een ander hebt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven