Hoe omgaan met pubers en hun vriendschappen

30-11-2023 11:06 27 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vroeg me af hoe jullie omgaan met pubers en hun vriendschappen.

Ik heb twee kinderen: Meisje van 16 en jongen van 14 jaar. Mijn dochter had/heeft altijd veel vriendinnen, niet perse 1 of 2 beste vriendinnen maar ze kan met iedereen goed overweg.

Ze zit nu sinds dit schooljaar op het MBO en zegt steeds vaker dat ze denkt dat de meiden haar niet leuk vinden; ze praten niet of minder tegen haar. Ze is er wel bij in de pauze en ze heeft wel eens afgesproken.
Ik vind het lastig wat ik kan doen om te helpen. Ik zou het erg vinden als ze onzeker wordt hierdoor. Dit is ook mijn eigen stukje een beetje dus ik wil het ook niet projecteren op mezelf.

Ik heb haar aangegeven om, als ze er echt mee te zit, dit te bespreken. Maar om vooral zichzelf te blijven.

Daarbij vind ik het ook erg lastig hoe om te gaan met een ex man. De vader van mijn kinderen. We hadden altijd erg goed contact maar zijn nieuwe vriendin gooit aardig wat roet in het eten en hierdoor is het contact minder. Hoe doen jullie (gescheiden moeders) dit met het bespreken van zorgen rondom de kinderen.

Mijn ex zegt ook vaker dat de kinderen dit zelf kunnen bespreken met hem. Maar dat doen ze gewoon niet. Ze zijn ook 1 avond in de week bij hem en verder om het weekend. Dus niet heel veel. En daarbij ook steeds vaker bij mij omdat ze dan af willen spreken met vrienden of gewoon thuis bij mij willen blijven als mijn ex toch die avond weg is.

Ik vertelde mijn ex altijd alles waar de kids mee zaten. Doen jullie dat ook? Ik heb toch altijd een soort medeleven met hem als hij die dingen niet weet. Daarbij moet ik het zelf ook kwijt en hij is toch de vader.

Ik merk dat ik met deze twee dingen toch steeds vaker zit en dat ik het ook moeilijk los kan laten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
30-11-2023 13:52
Dit is ook zo. Het is ook niet verkeerd om dit te leren, voor haar. Voor mezelf vind ik het wel lastig; wanneer doe je het goed als moeder?
Kan ik me voorstellen. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik me de rol van mijn moeder niet zo goed kan herinneren. Daar heeft ze het mijn inziens heel goed gedaan. Ze bleef doen wat ze altijd deed: luisterend oor bieden en er voor me zijn als ik naar haar toe kwam.
Maar ze deed niets extra o.i.d.
Gewoon je lieve, warme zelf zijn is genoeg denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij ben je een goede moeder. Omdat je aangeeft dat je voor je kinderen je eigen zorgen en gevoelens opzij zet. Zolang jij er bent voor je kinderen om te luisteren, erkenning te geven, doe je genoeg.
Wat mij heeft geholpen:
Laat los dat je iets moet oplossen voor hen. Je kunt wel vragen stellen. Wat zou je willen, wat is daarvoor nodig, zou dat kunnen en zou je dat dan ook willen, waarom wel / waarom niet. Zonder sturing of agenda, zodat je kinderen zelf gedachten en gevoelens kunnen uiten.
Soms kom je er dan samen achter dat het anders kan, al dan niet met voorwaarden, soms moet je een situatie accepteren. Daar is opgroeien ook voor bedoeld, uitproberen en er achter komen wie je bent en wat je wil.

Energie steken in je ex gaat niemand helpen. Het houdt jou alleen maar tegen. Je hebt je handen vol aan de kinderen en jezelf. Over een jaar is het hoe dan ook weer anders.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven