Kinderen
alle pijlers
Hoe vaak afspreken?
dinsdag 4 april 2023 om 11:53
Zelfde hier. Mijn ma is echt een schat van een mens hoor, maar man wat was ze strikt en controlerend toen ik nog thuis woonde, vreselijk. Alsof ik nog een 14 jarige puber was. Toen ik 9 maanden samen was met mijn vriend ben ik bij hem in getrokken. Achteraf gezien veel te snel, maar de vrijheid die ik toen kreeg (ik was net 20) was echt heerlijk.Woez schreef: ↑04-04-2023 11:14Zo was mijn moeder ook.
Dus een jaar later (op mijn 19e) ben ik bij hem ingetrokken in zijn mini flatje.
Ik was klaar met onder moeders plak zitten.
Relatie heeft niet lang stand gehouden, maar ben vanuit hem zelf op kamers gegaan. In een andere stad dan mijn moeder woont.
Wilde nooit nooit meer terug naar 'mijn huis, mijn regels'.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
dinsdag 4 april 2023 om 14:56
Heb je het gevoel dat je je anders moet gedragen/kleden omdat je hem als bezoek ziet ipv dat je kunt bankhangen in joggingpak. Of dat je niet in bad kunt omdat hij er ook is? Dan zou ik dat bespreekbaar maken met je dochter, dat je daar aan moet wennen en kijken of je afspraken kunt maken over ieders privacy. Je houdt dan het probleem bij jezelf. Daarmee mee geef je ook grenzen. Niet omdat het nodig is te micromanagen maar meer om als een soort huisgenoten te kunnen leven.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 10:55In de zomer
En nogmaals, voor de wet is 18 jaar misschien volwassen, maar het is nog steeds ook een kind. Ze valt voor de wet ook nog onder mijn verantwoordelijkheid
Daarbij woont ze ook nog in mijn huis. Dus helemaal loslaten doe ik haar nog niet.
Het is overigens een hele leuke jongen. Goede tip om hem meer bij 'het gezinsleven' te betrekken.
Maar dan nog.. ik heb soms moeite met de frequentie van afspreken. Om meerdere redenen, niet alleen om haar school.
We vinden wel een (midden)weg,
Wil je dat gesprek nu niet dan hou je op korte termijn alleen "school" als argument over. De periode examen is behoorlijk afgebakend en daarna komt de zomer met feestjes, baantje, vakantie etc. Ze heeft dan een compleet ander leven. In september gaat ze studeren, wil ze misschien bij de studentenvereniging, moet ze in haar studie haar weg in vinden in combinatie met haar vriend. Weer een andere fase. En in al die fases kunnen dingen veranderen waardoor het tijd is voor nieuwe afspraken, waar bepaalde basis zoals melden door wie er meegegeten wordt, waar ze slaapt etc. blijven.
dinsdag 4 april 2023 om 16:55
Mijn ouders zagen alleen aan mijn rapporten hoe ik er voor stond.nicole123 schreef: ↑03-04-2023 15:00"Als je wilt dat je kind groeit moet je er niet bovenop gaan zitten" (quote uit 'de Luizenmoeder)
Toen ik 18 was woonde ik op mezelf en had niemand behalve ik zelf enig zicht op of en hoe ik mijn huiswerk deed en met wie ik omging en hoe vaak. Ik ben er heel zelfstandig van geworden. Ik zou als 18-jarige een ouder die controleerde of ik mijn huiswerk wel deed en mijn vriendje niet te vaak op bezoek had nogal verstikkend vinden.
En meestal deelde ik alleen mijn goede cijfers, maar omdat ik gewoon over ging en zo, was dat prima.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 4 april 2023 om 17:49
rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 17:44Ik had andersom geen moeder. En mijn vader keek amper naar mij om, alleen als er slaag uitgedeeld moest worden.
Ik ben een moeder voor mijn kind zoals ik zelf een moeder gewenst had. Door mijn werk kan ik er niet altijd voor haar zijn, in de corona-tijd zat ze bijv. (te)veel alleen thuis op haar kamer. Thuislessen vielen uit en dan zaten we na het eten samen aan tafel en begeleidde ik haar bij haar lessen en huiswerk.
Als er een ruzietje is met een vriendin, als ze gevallen is met de fiets. Ik doe wat ik kan doen en ik ben er voor haar als dit nodig is. Overigens zonder te pamperen, ze moet het wel zelf oplossen.
Zelf heb ik regels gemist. Als mijn vriendinnen vroeger in de kroeg zeiden dat ze op tijd thuis moesten zijn, dan zei ik; ik ook. In werkelijkheid keek niemand naar mij om, al was ik de hele nacht niet thuisgekomen dan had er nog geen haan naar gekraaid. Ik was 18 toen ik op mezelf ging wonen. Op dat moment dacht ik dat ik al heel wat was. Achteraf realiseer ik me dat ik nog een kind was.
Regels en afspraken (grenzen) geven ook een veilig en geborgen gevoel. Dat iemand bezorgd om je is, dat er naar je omgekeken wordt. Dat je ertoe doet. Binnen grenzen kan een kind zich veilig ontwikkelen.
Ik zie vandaag de dag ook veel jongeren die dit missen thuis. Ouders die niet naar hen omkijken. Of andersom, ouders die alles maar goedvinden, het kind ophemelt en altijd in het gelijk stelt, en liever een beste vriend of vriendin voor hun kind zijn, dan een ouder.
Het kind is in beide gevallen geen tegenspraak en autoriteit gewend, kan niet tegen teleurstellingen, en groeien op met het idee dat de wereld om hen draait. Een garantie voor teleurstelling, frustratie, depressie en vastlopen op latere leeftijd.
Ik werk met deze jongeren.
Voor de laatste keer ga ik het hier schrijven; een leeftijd van 18 jaar is niet volwassen, voor de wet misschien wel, maar een kind heeft je dan ook nog steeds nodig. Ook als er regels gesteld moeten worden.
Dat stopt overigens nooit, zelf ben ik 52 maar ook ik heb me aan regels te houden. En rekening te houden met andere mensen.
Zoals gezegd, mijn dochter en ik vinden wel een middenweg in de frequentie van het afspreken. En ik ga haar vriend wat meer in ons gezinsleven betrekken.
Ik zit overigens niet in een joggingbroek op de bank, en we hebben geen bad, dus dat is geen probleem
Wat maakt dat je dit zo letterlijk neemt?
Voor zowel joggingbroek als bad kun je natuurlijk talloze alternatieven bedenken.
dinsdag 4 april 2023 om 18:31
Binnen grenzen kan een kind zich ontwikkelen.
Je vergeet alleen dat de grenzen steeds verder oprekken.
In de speeltuin verloor je haar geen seconde uit het oog toen ze peuter was.
Toen ze 6 was ging je met een boek in de speeltuin zitten en liet je haar haar gang gaan.
Toen ze 8 was ging ze alleen naar de speeltuin en zei je wanneer je haar weer op kwam halen of wanneer ze weer thuis moest zijn.
Toen ze 12 was, fietste ze alleen naar de grote school.
Toen ze 14 was, regelde ze haar eigen huiswerk, vriendinnen en sprak ze zelf af zonder jou met anderen.
Toen ze 16 was, solliciteerde ze alleen en ging zelf naar haar bijbaan.
Nu ze 18 is, heeft ze een vriend met wie ze veel tijd doorbrengt.
Ga met je tijd mee. De regels en grenzen rekken meer en meer op, tot de grenzen breken omdat jij er simpelweg niets meer over te zeggen hebt.
Of wil je graag dat ook zij straks, net als jij en ik en meer hier op het forum, met 18 of 19 jaar bij haar vriendje intrekt om de starre regels en grenzen van huis niet meer te hoeven voelen?
Je vergeet alleen dat de grenzen steeds verder oprekken.
In de speeltuin verloor je haar geen seconde uit het oog toen ze peuter was.
Toen ze 6 was ging je met een boek in de speeltuin zitten en liet je haar haar gang gaan.
Toen ze 8 was ging ze alleen naar de speeltuin en zei je wanneer je haar weer op kwam halen of wanneer ze weer thuis moest zijn.
Toen ze 12 was, fietste ze alleen naar de grote school.
Toen ze 14 was, regelde ze haar eigen huiswerk, vriendinnen en sprak ze zelf af zonder jou met anderen.
Toen ze 16 was, solliciteerde ze alleen en ging zelf naar haar bijbaan.
Nu ze 18 is, heeft ze een vriend met wie ze veel tijd doorbrengt.
Ga met je tijd mee. De regels en grenzen rekken meer en meer op, tot de grenzen breken omdat jij er simpelweg niets meer over te zeggen hebt.
Of wil je graag dat ook zij straks, net als jij en ik en meer hier op het forum, met 18 of 19 jaar bij haar vriendje intrekt om de starre regels en grenzen van huis niet meer te hoeven voelen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 4 april 2023 om 18:50
Kun je water vasthouden als je heel hard in je handen knijpt?rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 18:47Klopt maar er is een verschil tussen grenzen oprekken, en grenzeloos.
Ik ga mee in het oprekken van de grenzen. Daar ben ik ook al behoorlijk in mee gegaan. Maar het is hier niet grenzeloos ''omdat ze 18 is''. Ook dan zijn er nog grenzen in wat ik redelijk of aanvaardbaar vind. En ik ga niet in alles mee uit angst omdat ze anders misschien bij haar vriendje intrekt of op kamers gaat. Dan gaat ze maar.
Of kun je water vasthouden als je een rustig ontspannen en vertrouwd kommetje met je handen maakt?
Je bent nu ontzettend aan het knijpen.
Ontspan!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 4 april 2023 om 18:50
Door deze uitleg snap ik je houding beter. Het is super dat je een aanwezige, emotioneel ondersteunende ouder bent voor je dochter. Maar pas er op dat het ook kan doorslaan. Ze is 18 en moet haar vleugels gaan uitslaan. En daar hoort ook bij haar vrij laten en haar eigen fouten (eventueel) laten maken. Dat is geen desinteresse in haar, maar juist een belangrijk onderdeel van haar weg naar volwassenheid. Mocht ze morgen om kamers willen is er vrij weinig wat haar kan tegenhouden, en dat staat los van of jij denkt dat ze dat kan of niet.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 17:44Ik had andersom geen moeder. En mijn vader keek amper naar mij om, alleen als er slaag uitgedeeld moest worden.
Ik ben een moeder voor mijn kind zoals ik zelf een moeder gewenst had. Door mijn werk kan ik er niet altijd voor haar zijn, in de corona-tijd zat ze bijv. (te)veel alleen thuis op haar kamer. Thuislessen vielen uit en dan zaten we na het eten samen aan tafel en begeleidde ik haar bij haar lessen en huiswerk.
Als er een ruzietje is met een vriendin, als ze gevallen is met de fiets. Ik doe wat ik kan doen en ik ben er voor haar als dit nodig is. Overigens zonder te pamperen, ze moet het wel zelf oplossen.
Zelf heb ik regels gemist. Als mijn vriendinnen vroeger in de kroeg zeiden dat ze op tijd thuis moesten zijn, dan zei ik; ik ook. In werkelijkheid keek niemand naar mij om, al was ik de hele nacht niet thuisgekomen dan had er nog geen haan naar gekraaid. Ik was 18 toen ik op mezelf ging wonen. Op dat moment dacht ik dat ik al heel wat was. Achteraf realiseer ik me dat ik nog een kind was.
Regels en afspraken (grenzen) geven ook een veilig en geborgen gevoel. Dat iemand bezorgd om je is, dat er naar je omgekeken wordt. Dat je ertoe doet. Binnen grenzen kan een kind zich veilig ontwikkelen.
Ik zie vandaag de dag ook veel jongeren die dit missen thuis. Ouders die niet naar hen omkijken. Of andersom, ouders die alles maar goedvinden, het kind ophemelt en altijd in het gelijk stelt, en liever een beste vriend of vriendin voor hun kind zijn, dan een ouder.
Het kind is in beide gevallen geen tegenspraak en autoriteit gewend, kan niet tegen teleurstellingen, en groeien op met het idee dat de wereld om hen draait. Een garantie voor teleurstelling, frustratie, depressie en vastlopen op latere leeftijd.
Ik werk met deze jongeren.
Voor de laatste keer ga ik het hier schrijven; een leeftijd van 18 jaar is niet volwassen, voor de wet misschien wel, maar een kind heeft je dan ook nog steeds nodig. Ook als er regels gesteld moeten worden.
Dat stopt overigens nooit, zelf ben ik 52 maar ook ik heb me aan regels te houden. En rekening te houden met andere mensen.
Zoals gezegd, mijn dochter en ik vinden wel een middenweg in de frequentie van het afspreken. En ik ga haar vriend wat meer in ons gezinsleven betrekken.
Ik zit overigens niet in een joggingbroek op de bank, en we hebben geen bad, dus dat is geen probleem
Ik woonde overigens op mn 17e al op kamers, en ik wil niet beweren dat ik toem alle kennis in pacht had, maar ik redde me prima hoor.
dinsdag 4 april 2023 om 18:52
rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 18:26Klopt dat is zo. Ik wil ermee zeggen dat ik geen last van de jongen heb, in de zin van; er is iemand anders over de vloer en ik moet me nu anders gedragen.
Anders gedragen hoefde ik ook niet echt, maar zolang er nog bezoek is of komt doe ik bijvoorbeeld wel de badkamerdeur op slot als ik ga douchen. Loop ik niet nog even naakt over de overloop. Kruip ik niet in bed met de slaapkamerdeur nog wagenwijd open. Etc etc. Een avond geen bezoek vond ik heerlijk.
dinsdag 4 april 2023 om 19:02
In jullie geval misschien..... mijn zoon en dochter zouden zich hier echt tegen verzetten. Natuurlijk heeft een kind je nog steeds nodig maar meer in de richting van het geven van advies. Scheelt misschien dat zij met 18 al een jaar HBO erop hadden zitten. Maar zij hadden me echt uitgelachen als ik ze regels en beperkingen zou opleggen.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 17:44
Voor de laatste keer ga ik het hier schrijven; een leeftijd van 18 jaar is niet volwassen, voor de wet misschien wel, maar een kind heeft je dan ook nog steeds nodig. Ook als er regels gesteld moeten worden.
Dat stopt overigens nooit, zelf ben ik 52 maar ook ik heb me aan regels te houden. En rekening te houden met andere mensen.
Natuurlijk zijn er wel afspraken, ze wonen onder mijn dak. Ze doen zelf hun was een houden hun kamer schoon maar verder trekken ze echt hun eigen plan en zorgen dat er geen overlast is voor de rest van het gezin.
noekie-noek wijzigde dit bericht op 04-04-2023 19:33
0.66% gewijzigd
dinsdag 4 april 2023 om 19:02
Doreia* schreef: ↑04-04-2023 18:31Binnen grenzen kan een kind zich ontwikkelen.
Je vergeet alleen dat de grenzen steeds verder oprekken.
In de speeltuin verloor je haar geen seconde uit het oog toen ze peuter was.
Toen ze 6 was ging je met een boek in de speeltuin zitten en liet je haar haar gang gaan.
Toen ze 8 was ging ze alleen naar de speeltuin en zei je wanneer je haar weer op kwam halen of wanneer ze weer thuis moest zijn.
Toen ze 12 was, fietste ze alleen naar de grote school.
Toen ze 14 was, regelde ze haar eigen huiswerk, vriendinnen en sprak ze zelf af zonder jou met anderen.
Toen ze 16 was, solliciteerde ze alleen en ging zelf naar haar bijbaan.
Nu ze 18 is, heeft ze een vriend met wie ze veel tijd doorbrengt.
Ga met je tijd mee. De regels en grenzen rekken meer en meer op, tot de grenzen breken omdat jij er simpelweg niets meer over te zeggen hebt.
Of wil je graag dat ook zij straks, net als jij en ik en meer hier op het forum, met 18 of 19 jaar bij haar vriendje intrekt om de starre regels en grenzen van huis niet meer te hoeven voelen?
Ik was met achttien al klaar met mbo, maar nog niet meerderjarig. Tot 1988 was 21 de leeftijd waarop je meerderjarig werd. Ik werd dus op mijn twintigste meerderjarig door de wetswijziging.
Ik had verkering met mijn huidige man. Ik mocht thuis niet veel, was de oudste. Er waren toen ook weinig woningen dus ik had het maar te slikken.
Mijn zussen hadden het al makkelijker doordat ik veel kastanjes uit het vuur had gehaald. Op dat moment was het niet anders maar ik gunde mijn kinderen wat anders.
dinsdag 4 april 2023 om 19:23
Je klinkt boos. Alsof je het niet fijn vindt dat ze steeds meer tijd met haar vriend doorbrengt.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 18:47En ik ga niet in alles mee uit angst omdat ze anders misschien bij haar vriendje intrekt of op kamers gaat. Dan gaat ze maar.
Terwijl dat heel gezond is. Ze is zich aan het losmaken en daar hoort bij dat jij op een gegeven moment niet meer de belangrijkste persoon in haar leven bent.
Vind je dat lastig?
dinsdag 4 april 2023 om 19:35
Ik ook, en toen zei ze tegen mijn vriend: je steelt mijn dochter...(gevolg door: wacht maar, binnen 2 weken breng je haar wel terugWoez schreef: ↑04-04-2023 11:14Zo was mijn moeder ook.
Dus een jaar later (op mijn 19e) ben ik bij hem ingetrokken in zijn mini flatje.
Ik was klaar met onder moeders plak zitten.
Relatie heeft niet lang stand gehouden, maar ben vanuit hem zelf op kamers gegaan. In een andere stad dan mijn moeder woont.
Wilde nooit nooit meer terug naar 'mijn huis, mijn regels'.
). Ze wacht nu 23 jaar later nog.
dinsdag 4 april 2023 om 21:23
Ik moet eerlijk zeggen dat ik je nogal star vind in je reacties en in je mening. En dat mag, maar dan vraag ik me wel af wat het doel is van het openen van een topic. Heel veel mensen hebben een heel andere mening dan jij, maar jij blijft bij die van jou. Ook dit mag, hoewel je die mening eigenlijk nauwelijks kunt onderbouwen met argumenten waar je dochter iets mee kan. Maar ook hier dus; wat is het doel van je topic?
dinsdag 4 april 2023 om 21:42
Ze mag autorijden, alcohol kopen en drinken, zich verkiesbaar stellen én haar zetel innemen als ze gekozen wordt, ze mag trouwen, een huis huren of kopen, een lening afsluiten, ze moet zorgpremie betalen, ze mag zelfs voogd worden van een minderjarig kind. Maar ze mag niet bij haar vriendje zijn wanneer ze dat zelf wil, want mama vindt dat ze met 18 nog niet volwassen is.
Jij houdt haar klein en je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat je dat opeens kan loslaten als ze uit huis zou gaan.
Als ze gaat studeren gaat ze heus niet elke keer toestemming vragen om uit te gaan/niet thuis te komen.
Jij houdt haar klein en je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat je dat opeens kan loslaten als ze uit huis zou gaan.
Als ze gaat studeren gaat ze heus niet elke keer toestemming vragen om uit te gaan/niet thuis te komen.
dinsdag 4 april 2023 om 22:06
Je kunt in elk geval nooit van je leven meer zeggen dat je niet gewaarschuwd bent.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 22:01Ze mag van mij inderdaad niet onbeperkt afspreken met haar vriendje. Het zit je nogal hoog, ik hoop dat je erom kunt slapen vannacht.
6 pagina's unanimiteit is best bijzonder.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 4 april 2023 om 22:09
Joh. Relax. In alle opzichten.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 22:01Ze mag van mij inderdaad niet onbeperkt afspreken met haar vriendje. Het zit je nogal hoog, ik hoop dat je erom kunt slapen vannacht.
dinsdag 4 april 2023 om 22:22
Ik begrijp heel goed dat je het gezien jouw verleden anders wil aanpakken met jouw dochter. Het gevaar is dat je uit reactie teveel de andere kant opgaat. Ik bespeur ook wel wat schuldgevoel bij je, kan dat? Twijfel je of je er wel genoeg bent geweest voor je dochter? Volgens mij wil je het heel erg goed doen en dat snap ik.rvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 17:44Ik had andersom geen moeder. En mijn vader keek amper naar mij om, alleen als er slaag uitgedeeld moest worden.
Ik ben een moeder voor mijn kind zoals ik zelf een moeder gewenst had. Door mijn werk kan ik er niet altijd voor haar zijn, in de corona-tijd zat ze bijv. (te)veel alleen thuis op haar kamer. Thuislessen vielen uit en dan zaten we na het eten samen aan tafel en begeleidde ik haar bij haar lessen en huiswerk.
Als er een ruzietje is met een vriendin, als ze gevallen is met de fiets. Ik doe wat ik kan doen en ik ben er voor haar als dit nodig is. Overigens zonder te pamperen, ze moet het wel zelf oplossen.
Zelf heb ik regels gemist. Als mijn vriendinnen vroeger in de kroeg zeiden dat ze op tijd thuis moesten zijn, dan zei ik; ik ook. In werkelijkheid keek niemand naar mij om, al was ik de hele nacht niet thuisgekomen dan had er nog geen haan naar gekraaid. Ik was 18 toen ik op mezelf ging wonen. Op dat moment dacht ik dat ik al heel wat was. Achteraf realiseer ik me dat ik nog een kind was.
Regels en afspraken (grenzen) geven ook een veilig en geborgen gevoel. Dat iemand bezorgd om je is, dat er naar je omgekeken wordt. Dat je ertoe doet. Binnen grenzen kan een kind zich veilig ontwikkelen.
Ik zie vandaag de dag ook veel jongeren die dit missen thuis. Ouders die niet naar hen omkijken. Of andersom, ouders die alles maar goedvinden, het kind ophemelt en altijd in het gelijk stelt, en liever een beste vriend of vriendin voor hun kind zijn, dan een ouder.
Het kind is in beide gevallen geen tegenspraak en autoriteit gewend, kan niet tegen teleurstellingen, en groeien op met het idee dat de wereld om hen draait. Een garantie voor teleurstelling, frustratie, depressie en vastlopen op latere leeftijd.
Ik werk met deze jongeren.
Voor de laatste keer ga ik het hier schrijven; een leeftijd van 18 jaar is niet volwassen, voor de wet misschien wel, maar een kind heeft je dan ook nog steeds nodig. Ook als er regels gesteld moeten worden.
Dat stopt overigens nooit, zelf ben ik 52 maar ook ik heb me aan regels te houden. En rekening te houden met andere mensen.
Zoals gezegd, mijn dochter en ik vinden wel een middenweg in de frequentie van het afspreken. En ik ga haar vriend wat meer in ons gezinsleven betrekken.
Ik zit overigens niet in een joggingbroek op de bank, en we hebben geen bad, dus dat is geen probleem
dinsdag 4 april 2023 om 22:31
Zo. Wat een volwassen reactie, werkelijkrvandevelden123 schreef: ↑04-04-2023 22:01Ze mag van mij inderdaad niet onbeperkt afspreken met haar vriendje. Het zit je nogal hoog, ik hoop dat je erom kunt slapen vannacht.
je maakt uit die ene reactie van mij op dat het me hoog zit? Nee joh, vrouw, doe lekker. Jouw kind, jouw leven.Mijn moeder was net zo. Vriendjes, vriendinnetjes, was allemaal altijd gezeik (want ja, gezeik is het). Bereikte ze niets mee, alleen dat ik ze beter wist te verstoppen en dat ik niks meer vertelde.
En toen was ik 23 en 'plotseling' zwanger en dakloos.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
