Hoe voelde het na de tropenjaren?

Studentje88 dinsdag 8 juli 2025 om 20:29

Met een peuter en een baby zitten wij midden in de tropenjaren. Ik merk dat, hoe veel ik ook van ze hou, ik vaak snak naar de fase dat de kinderen wat groter zijn. De gebroken nachten, het de hele dag "aan staan", weinig tijd voor jezelf etc vind ik soms zwaar.

En dus fantaseer ik over alle vrijheid en rust die ik straks zal gaan hebben, maar mogelijk zie ik het veel te rooskleurig.

Daarom mijn vraag:

Hoe vonden jullie de tijd na de tropenjaren? Waardeerde je de vrijheid / rust die je weer wat meer had extra? Of kwam dat gevoel eigenlijk nooit meer terug? En had het bijv. effect op jullie relatie?

Ik hoor graag jullie ervaringen!

mardejo dinsdag 8 juli 2025 om 22:43

Een paar tips die ons toen geholpen hebben om de zwaarste randjes er af te halen:

- De eerste jaren vond ik zwaar, maar beiden zijn we toen minder gaan werken (man 4x9 en ik 3x8, 2 dagen creche/BSO). Dat gaf veel rust.
- Hulp durven vragen, scheelt ook. Eens in de paar maanden pasten mijn ouders met plezier een nachtje op, waardoor ik we een goede nacht konden maken. En anders soms in de middag meeslapen.
- uitjes klein houden, als in buurtspeeltuintjes, bibliotheek, de lokale benzinepomp met autowasstraat was een tophit om te gaan kijken, de supermarkt. Heel klein en voorspelbaar deed het hier het beste. van FOMO had ik niet zo last.
- man had vanaf dat de kinderen klein waren een week wintersport met vrienden en ik had 2 keer een zaterdag met vriendinnen om op te laden ( en daarnaast ook heus genoeg momentjes om even alleen weg te gaan, maar dit werd elk jaar vast ingepland).

Basisschool periode vond ik makkelijk: kinderen vonden alles leuk, aten alles, luisterden goed/geen discussies. Het halen en brengen naar activiteiten vond ik niet zo erg, daar kletste ik ook bij met moeders/vriendinnen. Veel kinderen in de (veilige) buurt en heel veel winkels/faciliteiten in de buurt, dat is een groot voordeel!

Nu zijn ze 15 en 18 en is gezamenlijk activiteiten doen echt lastig. Ze zitten veel op hun kamer als ze thuis zijn of ondernemen hun eigen activiteiten. Aan tafel is het meestal gezellig, verder trekken ze hun eigen plan. Ze gaan nog mee op vakantie, maar hun eisen wordt wel goed naar geluisterd. De oudste drinkt, gaat op stap; dat geeft me in de nacht soms echt wel stress en slapeloze nachten. Er is nu wel veel ruimte om samen met man dingen te ondernemen.

Ik denk dat ik de basisschoolperiode de gemakkelijkste vond, maar door zo veel mogelijk rust in te bouwen, goed vooruit te plannen en af te stemmen, hebben we het samen altijd goed weten te managen. En ik heb geleerd dat je niet op alle fronten kan shinen: fantastische carrière, enorm sociaal leven, gezellig gezinsleven als in de bladen en een huis a la VT wonen. Doe jezelf een lol en doe concessies, dan zijn de kinderen blij/ontspannen en ben jij dat ook (en omgekeerd)!
Ik ontken de zwaarte niet, maar het helpt zeker!
Veel succes en geniet van je kinderen!

frettie dinsdag 8 juli 2025 om 22:49

Het is allemaal persoonlijk. Maar ondanks gebroken nachten, gesleep met honderd spullen en noem maar op. Vond ik baby’s makkelijker dan beginnende pubers. Gaan laat slapen, hebben overal commentaar op, moet je overal toe aansporen en hebben terecht een volledig eigen leven. Dus naar opa en oma levert vaak gemopper op. School vraagt zeker bij de jongste van 11 heel veel qua hulp. Ik vond drie dagen kinderdagverblijf zonder studiedagen en hulpvragen zoveel makkelijker te organiseren. Bij ons kregen ze tussen de middag een warme en gezonde lunch dus dat was ook nog makkelijk. Sorry, niet het antwoord waar je naar zocht TO, ik denk dat kinderen altijd een bepaalde mate van tropentijd met zich meebrengen.

Bontebok dinsdag 8 juli 2025 om 23:00

Als de kinderen groeien, groeien de problemen ook.

Mooiweertjeskat dinsdag 8 juli 2025 om 23:03

Hoewel ik die periode ook pittig vond, vooral toen ik twee jonge kinderen had, vind ik de puberteit erger. Dan is er namelijk helemaal geen échte rust meer, ook omdat ze niet meer op tijd naar bed gaan. Bovendien luisteren ze minder naar je en is er meer discussie. En dan heb je een keer een dagje vrij en denk je alleen thuis te zijn, zijn al hun lessen uitgevallen en komen ze binnenvallen met lawaai en troep omdat ze menen dat het ook hún huis is.

Ik miste dat lieve jonge onschuldige naïeve zo erg dat we nog maar een nakomertje gekregen hebben. En we genieten er met volle teugen van deze keer!!

Lady*Voldemort dinsdag 8 juli 2025 om 23:05

Ik vond de pubertijd juist ontzettend leuk. Ik ben dol op pubers. De mijne zijn intussen adolescenten geworden en dat is best wel saai.

'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)

Bloempje* dinsdag 8 juli 2025 om 23:09

Ik heb niet alle reacties gelezen.
Maar, hier kinderen in de leeftijd einde basisschool en ja, ik vind het echt stukken beter. Natuurlijk zijn er andere dingen die energie vragen (bijvoorbeeld dat onze avonden samen nog maar kort zijn, logistiek meer plannen) maar het feit dat ik nu ''s nachts door kan slapen en dat ze veel zelfstandig kunnen maakt voor mij zo veel goed!
Heel sporadisch is mijn man een weekje voor het werk niet thuis. Dit jaar merkte ik dat ik daar voor het eerst niet tegenop keek. Voorheen deed ik het ook, maar ik keek er niet echt naar uit

Dat was voor mij wel een besef-moment dat ik het nu makkelijker vind. Maar heel eerlijk, ik ben ook gewoon niet zo'n baby/peuter moeder. Ik heb er heus van genoten maar vond het ook erg intensief.

Onze oudste begint nu af en toe wat pubertrekjes te krijgen. Ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn, de voortekenen nu geven wel een indicatie dat dat nog voor het nodige vuurwerk gaat zorgen. Maar we gaan het zien.

Nova dinsdag 8 juli 2025 om 23:20

Bontebok schreef: ↑
08-07-2025 23:00
Als de kinderen groeien, groeien de problemen ook.

Dit.
De basisschoolperiode was hier wat rustiger qua zorgen, maar ook wel weer druk met clubjes, sporten, kinderfeestjes etc.
En daarna komt de pubertijd. Leuk dat ze langzaam volwassen worden maar ook veel discussies en nul rust.

Kortom: Een gezin blijft aanpoten dus verheug je niet teveel op wat komt maar geniet van het moment. Want elke fase heeft pittige en leuke kanten.

Dala dinsdag 8 juli 2025 om 23:21

Nou... ik dacht ook dat de tropenjaren achter me lagen toen ze peuter af waren en naar de basisschool gingen.. ik vond het pittig maar op zich zijn het gemakkelijke kinderen. Wij werkten allebei ook veel in die tijd. En rond 2019 gingen we allebei van (bijna) fulltime naar allebei (meer dan) part time en toen brak corona uit. Met twee kleuters op onze en elkaars lip. Dat vond ik pas tropenjaren... het is nu vier, vijf jaar geleden en eindelijk weer wat hersteld, maar man wat een drukte was dat.

LemoosGaatDoor dinsdag 8 juli 2025 om 23:24

Ik heb er maar eentje. De babytijd was gruwelijk, als peuter ging het al zoveel beter. Basisschool was soms wel een gedoetje met al die extra dingen (sport, zwemles). Veel schuiven in agenda’s.

En nu is het een puber en zit ik zoals vandaag wat om mij heen te kijken in mijn uppie

Dat ‘aan’ staan zal blijven maar zoals een aantal al schrijven: het is anders. Het is niet meer fysiek vermoeiend zoals bij een kleintje. Meer dat 101 dingen in je hoofd zitten. Tot nu toe heeft iedere fase wel zijn eigen voor- en nadelen gehad wat mij betreft. Ik kan het soms echt missen, zo’n peuter die zandtaartjes voor je bakt. Maar het is ook fijn om gewoon een zwembad op te kunnen zetten waar hij gewoon in kan gaan liggen zonder dat je honderd keer moet roepen niet te rennen of een sprint moet trekken. Of dat ik zelf in het zwembad lig en eens kan roepen om een glas cola en dat hij dat ook daadwerkelijk komt brengen (onder protest maar toch)

Jeusnbdhdudh dinsdag 8 juli 2025 om 23:28

Tropenjaren, dan wacht maar tot ze gaan puberen, dat is tropenjaren 2.0, dat is pas erg

evelien2010 dinsdag 8 juli 2025 om 23:44

Ik heb enorm genoten van de baby en peutertijd. Maar de basisschool periode is echt het meest ontspannen! Iedereen kan zelf lopen en naar de wc. Zelf praten, eten, zichzelf redelijk aankleden etc. De problemen en discussies zijn te overzien. En de echte zorgen ook wel. Die komen met de puberteit namelijk pas echt. Foute vrienden, drank, drugs, brutaal of gevaarlijk gedrag. En anders dan voorheen kan je niet gewoon nee zeggen of ze optillen en meenemen.

Nee na de tropenjaren is het even rustig ademhalen en genieten. Je komt weer toe aan jezelf en de relatie krijgt een flinke boost. Bij sommige mensen blijkt er weinig meer van over. Dus wel een scheidingspiek.

Bedenk kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, Grote zorgen.

nausicaa woensdag 9 juli 2025 om 00:10

Jeusnbdhdudh schreef: ↑
08-07-2025 23:28
Tropenjaren, dan wacht maar tot ze gaan puberen, dat is tropenjaren 2.0, dat is pas erg

Als ik ergens moe van werd, was dat het wel het ‘wacht maar tot….’. Mijn kind was een makkelijke baby, sliep na een paar weken heel goed, at goed, deed wat ze moest doen, vond de opvang prima. En dat mag en dus niet zeggen, want dan krijg je meteen ‘ja, zo’n pasgeborene is altijd makkelijk, wacht maar tot ze een paar maanden zijn’, ‘wacht maar tot de slaapregressie’, ‘wacht maar tot ze naar de opvang gaat’, de tandjes komen enz enz. En al die drama’s kwamen helemaal niet. Wat voor de een een moeilijke periode is, is dat voor een ander totaal niet.

Ik vond de baby-peuter tijd helemaal geen tropenjaren, maar ja, zoals ik zei, makkelijk kind, dus dan heb je makkelijk praten. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je jarenlang nooit meer dan twee uur achter elkaar slaapt, of je uren per dag met een huilend kind zit, dat echt heel anders is. Idem met pubers. Sommige kinderen zijn pubers from hell, en kosten enorm veel tijd en energie. Maar dat geldt echt niet voor iedereen, genoeg pubers die best gewoon gezellig blijven.
En dan heb je nog de omstandigheden die ook bijdragen. Zoals iemand al zei, zorgen om andere familie maakt alles zwaarder. Voor mij persoonlijk waren een aantal COVID maanden heel zwaar. Alleen thuis ‘opgesloten’ (alleenstaand, dus geen andere volwassene in huis) met een kind waar je nog niet mee kon praten. Die weliswaar wel makkelijk was, maar natuurlijk nog wel veel zorg nodig had, en waarbij werken geen echte serieuze optie was. Dus als ze eindelijk in bed lag (denk 21.00, die van mij is echt nooit om 19u naar bed gegaan) moest ik nog een paar uur aan de slag om zoveel mogelijk rond te breien. Dat was redelijk slopend en eenzaam. Maar dat kwam niet door de levensfase van kind, maar door de omstandigheden.

Jaahoor woensdag 9 juli 2025 om 07:55

nausicaa schreef: ↑
09-07-2025 00:10
Als ik ergens moe van werd, was dat het wel het ‘wacht maar tot….’. Mijn kind was een makkelijke baby, sliep na een paar weken heel goed, at goed, deed wat ze moest doen, vond de opvang prima. En dat mag en dus niet zeggen, want dan krijg je meteen ‘ja, zo’n pasgeborene is altijd makkelijk, wacht maar tot ze een paar maanden zijn’, ‘wacht maar tot de slaapregressie’, ‘wacht maar tot ze naar de opvang gaat’, de tandjes komen enz enz. En al die drama’s kwamen helemaal niet. Wat voor de een een moeilijke periode is, is dat voor een ander totaal niet.

Ik vond de baby-peuter tijd helemaal geen tropenjaren, maar ja, zoals ik zei, makkelijk kind, dus dan heb je makkelijk praten. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je jarenlang nooit meer dan twee uur achter elkaar slaapt, of je uren per dag met een huilend kind zit, dat echt heel anders is. Idem met pubers. Sommige kinderen zijn pubers from hell, en kosten enorm veel tijd en energie. Maar dat geldt echt niet voor iedereen, genoeg pubers die best gewoon gezellig blijven.
En dan heb je nog de omstandigheden die ook bijdragen. Zoals iemand al zei, zorgen om andere familie maakt alles zwaarder. Voor mij persoonlijk waren een aantal COVID maanden heel zwaar. Alleen thuis ‘opgesloten’ (alleenstaand, dus geen andere volwassene in huis) met een kind waar je nog niet mee kon praten. Die weliswaar wel makkelijk was, maar natuurlijk nog wel veel zorg nodig had, en waarbij werken geen echte serieuze optie was. Dus als ze eindelijk in bed lag (denk 21.00, die van mij is echt nooit om 19u naar bed gegaan) moest ik nog een paar uur aan de slag om zoveel mogelijk rond te breien. Dat was redelijk slopend en eenzaam. Maar dat kwam niet door de levensfase van kind, maar door de omstandigheden.

Hahaha dit is zo herkenbaar! Ik heb mij zo geergerd aan 'oh je hebt het zwaar nu? Wacht maar tot....!!' Ten eerste is het allemaal relatief: wij hadden een hele pittige baby en de kleutertijd is nu appeltje eitje. Bij een makkelijke babytijd zal iemand deze kleutertijd juist pittig vinden denk ik.
En ten tweede: als ik zeg dat ik het pittig vind wil ik gewoon even mijn verhaal kwijt. Dan hoef ik niet te horen dat het allemaal nog veeeeel erger kan, Gerda.

SEM72 woensdag 9 juli 2025 om 08:01

Ik vond het ook pittig toen de kinderen nog niet op school zaten. Altijd aan staan en verzorgen. En ik werk in de zorg dus was thuis iedereen schoon, gevoederd en op de rit kon ik op het werk het nog een keertje doen en dan x 15 cliënten. Eenmaal op school vond ik het goed te doen. Toen ze 9 werden vond ik het erg pittig, overal een mening over en discussie. Daarna prima kinders, pubertijd viel mee. Of ik kan er beter tegen. Nu beide begin twintig en ze vinden ons bloedirritant met onze vragen en gedachtes. Toen ze klein waren keek ik ze groot en nu zou ik ze wel weer eens klein willen hebben. Even verhaaltje voorlezen en lekker op schoot zitten. Enne met grote kinderen kun je ook een hoop zorgen hebben over school keuze, examens, drankgebruik, bij nacht en ontij alleen over straat, vakanties naar Verweggistan en die eindeloze was

Stormke81 woensdag 9 juli 2025 om 08:07

Je bent zo gelukkig als je ongelukkigste kind. En dat ervaar ik echt zo met pubers en jong volwassenen.

De manier van zorgen verplaatst van doen naar denken. Dat kan eenvoudig lijken, maar mijn hersenen stoppen niet met piekeren als het even niet zo lekker gaat.

Ditishet25 woensdag 9 juli 2025 om 08:08

Het verschilt bij mij per kind. De oudste sliep heel erg weinig maar was tussen zijn 6e en 12e vrij makkelijk. De jongste sliep goed en was een rustige baby maar erg veel problemen gehad op de basisschool.
Ze zijn nu 11 en 16 maar ik vind de puberteit echt pittig doe mij maar weer zo'n gezellig kleintje. Dus ja ik hoop eigenlijk dat de tropenjaren wat afnemen als ze 18 zijn ofzo. Het makkelijke nu is dat ik wat meer dingen voor mezelf kan doen omdat ze alleen thuis kunnen blijven.
Ik heb het wel altijd veel alleen gedaan mijn ex vaart en is nu helemaal niet aanwezig.

Terug van weggeweest

A-ha woensdag 9 juli 2025 om 08:16

Ik heb geen tropenjaren gekend. Ben alleenstaand ouder van één van 15 en één van 4. Eerlijk gezegd vind ik die van 4 relaxter dan die van 15. Nou slaapt kleuter al vrij snel de hele nacht en heb ik als alleenstaande geen rekening te houden met partner dus staat mijn huishouden niet bovenaan. Ook sliep ik met jongste mee toen ze baby was.

De oudste lijkt idd veel zelfstandiger maar dat maakt ook minder gezellig. Ze is erg onhandig en maakt daardoor dingen stuk. Ze kan absoluut niet plannen dus ik moet twee agenda's bijhouden. Als ik thuiskom, kan het zijn dat ze het avondeten al half heeft opgegeten. Dan stuur ik haar naar de supermarkt maar leuker maakt dat de sfeer niet.
Doorgeven wanneer ze moet werken lukt niet dus afspraken maken bij de tandarts (bijvoorbeeld) is zo goed als onmogelijk.

En maar blijven lachen...want het is de leeftijd.....

framboise-t woensdag 9 juli 2025 om 08:27

Ik vond vooral het constante slaapgebrek en zorgen maken om kind, heel zwaar in de babytijd. Ik vond baby wel heel leuk, en vind tot nu toe eigenlijk alleen maar leuker.
Met 4 ging kind beter slapen. Ik had allemaal grootse plannen wat ik zou doen met meer tijd, maar in de praktijk ging ik vooral zelf meer slapen.

Dat kleine zorgen, grote zorgen herken ik helemaal niet, kind ging als baby niet heel lekker en kon niet vertellen wat er aan scheelde, ik heb me suf gepieker toen. En gewoon hele dagen aan de sjouw met een huilende baby. Nu kan kind (10) tenminste vertellen wat er speelt.

fiona2018 woensdag 9 juli 2025 om 08:30

Ik lees veel reacties over dat de tropenjaren nooit overgaan en dat het later zwaarder wordt. Maar persoonlijk (mijn kinderen zijn nu 6 en 8) vind ik dit een heerlijke tijd. De tropenjaren waren bij ons zwaar met heel weinig slaap. Er zijn echt periodes dat ik door het slaapgebrek het allemaal niet meer zag zitten.

Nu gaan ze naar school. En dat betekent inderdaad sport, zwemles, schoolopdrachten etc. Maar ze zijn niet meer compleet afhankelijk van me. Ze smeren hun eigen broodjes, helpen met klusjes in huis en kunnen zichzelf vermaken. In het weekend gaan ze zelf naar beneden om te spelen (tv gaat hier niet aan) en kunnen we uitslapen.

Dus als je net als ik de dreumes/peutertijd zwaar vindt, dan wordt het hierna echt makkelijker. Ook al blijft het druk en komen er dan weer andere problemen.

Kiwimeisje woensdag 9 juli 2025 om 08:32

nausicaa schreef: ↑
09-07-2025 00:10
Als ik ergens moe van werd, was dat het wel het ‘wacht maar tot….’. Mijn kind was een makkelijke baby, sliep na een paar weken heel goed, at goed, deed wat ze moest doen, vond de opvang prima. En dat mag en dus niet zeggen, want dan krijg je meteen ‘ja, zo’n pasgeborene is altijd makkelijk, wacht maar tot ze een paar maanden zijn’, ‘wacht maar tot de slaapregressie’, ‘wacht maar tot ze naar de opvang gaat’, de tandjes komen enz enz. En al die drama’s kwamen helemaal niet. Wat voor de een een moeilijke periode is, is dat voor een ander totaal niet.

Ik vond … door de omstandigheden.

Heel erg mee eens!! Ouderschap én kinderen zijn voor iedereen anders. De een heeft moeite met baby’s, de andere pittige pubers, de ander heeft gewoon een gezellig makkelijk kind de volledige 18 jaar. Kan allemaal.

Ik gok dat ik nog in de tropenjaren zit met kinderen van 3, 6 en 7. Door een school in een stad verderop rijden we veel heen en weer, dat kost ons op dit moment het meeste energie. Ik vind peuters dus juist heel gezellig (en ik gok dat deze peuter ook geen moeilijke kleuter/ basisschoolleeftijd krijgt

.

Misschien kun je ervoor zorgen dat deze periode wat rustiger en relaxter is? Je weet nooit of het beter wordt, dus je kunt beter het heden wat vergemakkelijken.

Draaideurforummer woensdag 9 juli 2025 om 08:48

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑
08-07-2025 20:47
Na de tropenjaren, volgt de ratrace van de basisschool, bso, zwemles, sport. Ineens hebben de kinderen heel veel vakantie waar de ouders iets voor moeten regelen. Je hoeft geen luiers meer te verschonen, ze kunnen zelf douchen maar ze hebben jou nodig voor advies, een luisterend oor etc. De opvang kan prima pleisters plakken op de zere knie, maar de pleisters op de wonden van hun ziel moet je zelf plakken.

Zo rond eind basisschool komt de puberteit in beeld. Kinderen gaan naar het vo en zijn ineens op de gekste tijden thuis want onregelmatig rooster. Ze kunnen inmiddels zelf naar hun sport, maar die valt geheid onder etenstijd. Hun wereld wordt groter, ze gaan later naar bed en ineens moet je ze zo rond je eigen bedtijd even ophalen. Ze krijgen een mening die niet altijd strookt met de jouwe. Ze vergeten veel meer dan de jaren daarvoor een hebben jou nodig om de oplossing te vinden.

Als eindelijk de sport ná etenstijd valt, dan moeten ze onder etenstijd werken in hun bijbaan. En inmiddels lig je na bedtijd te wachten tot je ze hoort binnenkomen.

Dan volgt de beroepsopleiding, blijven je kinderen thuis wonen dan leiden ze een leven dat zo ongeveer contra loopt aan het jouwe. Gaan ze op kamers dan komen ze in het weekend thuis voor de was, hun vrienden etc.

Met de nog thuiswonende werkende jong volwassen kinderen heb je het niet meer zo druk, maar als je ze nog eens wilt zien, moet je zelf wat langer opblijven, en eten op hun tijd.

Kortom geniet nog maar even van de relatieve rust. Het wordt anders, niet direct rustiger.

Dit is wel een adequate samenvatting maar wat ik mis, is het plezier. Het kan druk zijn en vermoeiend, maar eigenlijk vond ik iedere fase weer uniek en vond ik het vooral leuk. Je kunt zorgen hebben, mijn oudste had in de eerste jaren veel gezondheidsproblemen, maar zelfs dan. Zie je kinderen niet als obstakels die je rust en je vrijheid in de weg zitten. Ze zijn onderdeel van je leven, en dat is een ander leven dan je daarvoor had maar daardoor niet minder mooi en waardevol. En het cliché is waar: geniet ervan want het vliegt voorbij voordat je er erg in hebt

Streepjeskat woensdag 9 juli 2025 om 09:02

Ik vind het altijd als ik dit soort topics lees toch heel bewonderenswaardig dat mensen nog altijd aan kinderen beginnen! Sterkte in ieder geval met alle drukte die nog komen gaat

Grasisgroener woensdag 9 juli 2025 om 09:11

In mijn geval kan ik zeggen, nu de kinderen (bijna) allemaal op VO zitten, dat ik zeker meer vrijheid ervaar. De oudsten zijn zelfstandig, een tip trouwens: maak je kinderen ook zelfstandig! Zelf kamer netjes houden, was in wasmand gooien, zelf brood smeren etc.

De vrijheid zit er voor mij vooral in, dat ik ze niet allemaal meer naar bed hoef te brengen, verhaaltjes voorlezen, luiers verschonen en ze eigenlijk overal in moet begeleiden. Hoewel ik dat geen straf vond, de korte nachten daarentegen mis ik zeker niet. Het is in de tropenjaren vooral zorgen, zorgen, zorgen.

Maar je krijgt het wel op een andere manier druk, hier zitten ze allemaal op een teamsport, dat betekent elk weekend wedstrijden etc. Daaromheen veel drukte als je kinderen bij een vereniging zitten. Persoonlijk vind ik dit een hele leuke fase. Je voert echte gesprekken met je kinderen, meer gelijkwaardig contact.

Hier zitten ze nog niet in de fase dat ze gaan stappen, dan komen de slapeloze nachten weer terug

Nu ik op de tropenjaren terug kijk, ben ik blij dat ik er ook van heb kunnen genieten, ze zijn maar één keer klein

Rooss4.0 woensdag 9 juli 2025 om 09:21

Ik heb wel "tropenjaren" gekend maar die hadden niks met mijn kinderen te maken. Het hebben van een depressieve man om me heen, dát vond ik energieslurpend!
Dan deed ik de kinderen er effe bij zeg maar.

Net als LV ben ik gek op pubers, nu zijn die van mij poesjes dus als ik al iets leek te ruiken dat iets weg had van een grote mond was ik elke keer weer stomverbaasd eigenlijk.
De oudste 2 wonen nog hier en ik vind het nog steeds heel gezellig.

.

Kaarsjevoordesfeer woensdag 9 juli 2025 om 09:22

Draaideurforummer schreef: ↑
09-07-2025 08:48
Dit is wel een adequate samenvatting maar wat ik mis, is het plezier. Het kan druk zijn en vermoeiend, maar eigenlijk vond ik iedere fase weer uniek en vond ik het vooral leuk. Je kunt zorgen hebben, mijn oudste had in de eerste jaren veel gezondheidsproblemen, maar zelfs dan. Zie je kinderen niet als obstakels die je rust en je vrijheid in de weg zitten. Ze zijn onderdeel van je leven, en dat is een ander leven dan je daarvoor had maar daardoor niet minder mooi en waardevol. En het cliché is waar: geniet ervan want het vliegt voorbij voordat je er erg in hebt

Natuurlijk was en is er veel plezier. Ik heb echt van elke fase genoten. En nu ze uitvliegen geniet ik nog steeds.

En het was druk, en is dat met vlagen nog steeds. Twee van de drie zitten nu in een traject van nieuwbouw gekocht en komen om advies over het meerwerk. Wat zouden ze zelf kunnen met hulp van vader, wat moeten ze laten doen? Is de prijs reëel of kan het anders en goedkoper?

De kinderen die al uitgevlogen zijn wonen heel klein, hebben niet alles nog zelf een komen geregeld iets lenen. Altijd precies onder etenstijd, ja ze lusten ook wel wat...

Ook dat blijft genieten!

Actieve topics