Hoe word ik (weer) interessant?

27-08-2022 22:00 49 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Oke, rare topic titel. Maar ik weet niet goed hoe ik het anders moet omschrijven.
Ik ben moeder van een kindje, zwanger van onze tweede. Voor mijn eerste zwangerschap snapte ik nooit zo hoe je enkel over je kinderen kon praten, hoe je hele identiteit wordt gevormd door het enige feit dat je moeder bent, maar nu betrap ik mezelf er soms ook op. En dat vind ik helemaal niet leuk!
Hoe word ik weer Zeeschelp ipv moeder? Word ik dat überhaupt weer?
Begrijp me niet verkeerd, ik heb leuke vriendinnen met wie het gezellig is, een goed huwelijk en een fijn leven, maar soms heb ik het gevoel dat ik een minder interessante gesprekspartner ben geworden. Mijn man zegt dat het onzin is, dus misschien zit het ook wel tussen m'n oren. Wie herkent dit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij heb je dat zelf in de hand.
Als je interesse voornamelijk bij je kinderen ligt, zal je daar ook veel over praten.
Jezelf dwingen om ook andere onderwerpen aan te snijden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zit waarschijnlijk nog volop in de baby/peuter fase. Als je kinderen ouder worden, merk je vanzelf dat je interesse naar andere dingen ook weer aantrekt.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat goed dat je je hier van bewust bent.
Mijn ervaring is dat vrouwen, zodra ze kinderen krijgen, het alleen nog maar daar over kunnen hebben. Dat is echt een blinde vlek bij vrouwen. Zo lang al die vrouwen met kinderen bij elkaar zitten is er geen probleem.

Ik heb zelf een kind en kan het met mijn man of andere moeders uren over kinderen hebben, heerlijk. Maar met mensen zonder kinderen of al oudere kinderen vind ik het ook prettig om over andere onderwerpen te hebben. Ik steek ook gewoon zo in elkaar, dat ik een brede interesse heb. Maar ik vind het ook belangrijk om niet enkel 'die moeder' te zijn. Een aantal mensen zal anders inderdaad bij je afhaken.
Dus probeer in ieder geval enige belangstelling te tonen in andere onderwerpen. En het begint er mee dat je je realiseert dat de wereld niet om jou en je kinderen draait. En dat is best lastig als je jonge kinderen hebt die gewoon het leukst van de hele wereld zijn, maar je doet jezelf en anderen er een groot plezier mee.
Door je bewust te zijn van al je rollen en je te gedragen passend bij die rol.

Niet dat je op je werk het bestaan van je kinderen moet verloochenen hoor. Gedraag het op je werk als goed werknemer. Tussen vrienden als goede vriendin. Bij je ouders als dochter. Etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een groot deel van je leven draait om je kinderen en dat is prima. Er is nu ook wat minder tijd voor andere dingen. Zolang je interesse in anderen toont en oplet dat je niet te veel over ze praat bij mensen die het niet zo interessant vinden is het toch goed?

Je wil weer een zeeschelp worden 😀?
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat je het zelf doorhebt, want dan kan je er ook iets mee.

Zelf heb ik geen kinderen, wil geen kinderen en heb er ook helemaal niets mee. Ik merk vaak dat ik moeders ook helemaal geen leuke mensen vind. Want ik ben nieuwsgierig naar jou als persoon, jouw interesses en ontwikkelingen. Het boeit mij totaal niet hoe het met je kind gaat.

Ik denk dat het vooral belangrijk is om een eigen leven te houden. Want waarom kunnen mannen dat wel?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat je al een heel eind komt door interesse te tonen in de belevingswereld van jouw gesprekspartner. Dus hem/haar ook laten vertellen over wat diegene bezighoudt en daarop inhaken. Zijn dat kinderen, dan heb je het daarover, is dat een single vriendin, toon interesse in haar date struggels en vraag naar hoe ze zich voelt (zoals bijv tijdens de lockdowns) etc.

Oh en herkenbaar hoor. Hoe graag ik soms ook over interessante dingen wil praten en een leuke gesprekspartner wil zijn, soms ben ik gewoon moe (moeder van een peuter en een baby) en heb ik niets anders meegemaakt dan werk en bezig zijn met de kinderen. Ik kan dat vaak wel benoemen bij al mijn vriendinnen en dan is dat ook oké. Je kunt niet altijd op alle vlakken een 10 scoren maar dat hoeft ook niet. Dat verlangd niemand van je en hoef jijzelf dus ook niet te doen. Naarmate de kinderen ouder worden komt er als het goed is ook weer meer ruimte voor jouzelf en jouw interesses.
Alle reacties Link kopieren Quote
Let ook op wanneer je afspreekt.

Ik haak af bij vriendinnen met kinderen als ze alleen overdag kunnen afspreken en / of tussen slaapjes in.
Want tja, 's avonds moeten de kinderen slapen en geraken ze het huis niet uit.

Als kinderloze werk ik overdag.
Ik wil eventueel af en toe wel eens tot bij je thuis komen als jij dan toch niet het huis uit raakt. Maar het mag niet jaren aan een stuk enkel-richting zijn.

En ik haat time-slots waarbij ik alleen welkom ben tussen 4 en 5.
Want tja, voor 4 uur doen de kinderen hun dutjes en om 5 uur moet er begonnen worden met koken.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn, al wat reacties!
Mijn vriendinnen haken gelukkig niet af, de vrienschappen zitten (nog steeds) goed. Ik luister nu vooral en stel vragen enzo. Maar voorheen had ik het gevoel dat ik zelf wat meer te bieden had. Grappiger, leuker, interessanter was. Ik betrap mezelf erop dat ik op die momenten het dus NIET over mijn kind of zwangerschap wil hebben maar dat ik dan moeite heb om andere gespreksonderwerpen te vinden. En dat ken ik niet van mezelf.
Ik volg het nieuws en actualiteiten maar laten we eerlijk zijn dat is vooral gruwelijk deprimerend. Mijn werk is niet echt zodanig boeiend dat ik er met regelmaat wat over te vertellen heb. Ik heb wel een drukke baan, maar omdat ik ZZP'er ben, heb ik ook geen collega's. Naast werk, verbouwing en kinderen is er ook weinig tijd voor andere zelfontplooiing die interessant is. Al met al, heb gewoon het gevoel dat ik zo weinig te bespreken heb. En daar baal ik van.
zeeschelp wijzigde dit bericht op 27-08-2022 23:20
0.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
27-08-2022 23:02
Let ook op wanneer je afspreekt.

Ik haak af bij vriendinnen met kinderen als ze alleen overdag kunnen afspreken en / of tussen slaapjes in.
Want tja, 's avonds moeten de kinderen slapen en geraken ze het huis niet uit.

Als kinderloze werk ik overdag.
Ik wil eventueel af en toe wel eens tot bij je thuis komen als jij dan toch niet het huis uit raakt. Maar het mag niet jaren aan een stuk enkel-richting zijn.

En ik haat time-slots waarbij ik alleen welkom ben tussen 4 en 5.
Want tja, voor 4 uur doen de kinderen hun dutjes en om 5 uur moet er begonnen worden met koken.
Dit heeft toch niks te maken met gesprekken an sich?
Ik vind je een beetje onbuigzaam, ik ben zelf de laatste van mijn vriendinnen die kinderen kreeg, dus heb jouw kant ook meegemaakt. Maar het maakte me oprecht niet uit dat ik wat vaker daarheen moest omdat dat handiger was ivm baby. Met een krijsend kind (want hoort op bed te liggen en is moe) is een gesprek sowieso niet mogelijk en wordt niks leuker van. Als een jonge moeder er snachts 3x uit moest en max 4 a 5u slaap kreeg snapte ik wel dat ze geen puf had om tot 23u met mij te gaan zitten wijnen. En nu ik zelf jonge moeder ben snap ik het al helemaal. ;-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent nu zwanger van je tweede kind. Als je baby geboren is zal het daar wel over gaan ja, logisch toch? Als je kinderen ouder zijn dan veranderd dat wel wat.

Ik vind het niet zo gek hoor. Als je maar bij gesprekken met mensen óók naar hun verhaal kunt luisteren en niet alleen maar over je kinderen praat. Een gesprek is over en weer hé.

Geniet van je kleintjes. Mijn jongste is net 3 en de babytijd is bij ons echt voorbij :"-(

(Maar ook wel fijn want meer vrijheid overdag, geen dutjes meer, dubbel zeg :P )
Alle reacties Link kopieren Quote
essychan schreef:
27-08-2022 22:36
Fijn dat je het zelf doorhebt, want dan kan je er ook iets mee.

Zelf heb ik geen kinderen, wil geen kinderen en heb er ook helemaal niets mee. Ik merk vaak dat ik moeders ook helemaal geen leuke mensen vind. Want ik ben nieuwsgierig naar jou als persoon, jouw interesses en ontwikkelingen. Het boeit mij totaal niet hoe het met je kind gaat.

Ik denk dat het vooral belangrijk is om een eigen leven te houden. Want waarom kunnen mannen dat wel?

Dit. Er is zelf een zeer goede vriendschap verbroken omdat zij het alleen nog maar over haar kind kon hebben.
En inderdaad: waarom kunnen mannen het wel gewoon scheiden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Omdat een kind een grote verandering in je leven is, blijvend. Maar je hebt gelijk. Als de een wel een kind heeft en de ander niet moet het niet alleen maar over "het kind" gaan.

Als je met een mede moeder :P praat is het vaak anders want ja die hebben dezelfde ervaring.

En waarom vaders dat niet doen, geen idee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Metallover schreef:
27-08-2022 23:33
Dit. Er is zelf een zeer goede vriendschap verbroken omdat zij het alleen nog maar over haar kind kon hebben.
En inderdaad: waarom kunnen mannen het wel gewoon scheiden?
Niet alle mannen hoor. Ik had een paar jonge vaders als collega’s die je echt moest afremmen, vooral als je nog wat wilde eten :-D

TO, misschien een tip: klets over de kinderen met mensen die daarin bijna even geïnteresseerd zijn als jullie. Oma’s. Dan merk je vanzelf dat je een beetje uitgepraat raakt over de kinderen/zwangerschap voordat je met een vriendin afspreekt.
Het gaat nu over kinderen maar iedereen die een tijdelijke fixatie heeft is vrij vaak slaapverwekkend saai om aan te horen. Of het nu om baby’s eerste badje en natje gaat of over de nieuwe hobby/sport of fwb/vriend/huis/baan.
Ik herken het wel. Ik vroeg vooral maar veel aan anderen, deels uit gemakzucht (want moe) en deels om misschien iets leuks te horen wat ik ook zou kunnen doen/lezen of oppakken. Het scheelde dat ik niet de eerste met een baby was dus de anderen namen mij op sleeptouw. De ene keer stond ik met mijn blote poten in de modder op een of ander blote voetenpad en dacht ik: ‘wtf doe ik hier’ en de andere keer was het weer heel erg leuk (zo heb ik kajakken ontdekt). Uiteindelijk komen de meesten weer uit dat mistige gebied :P
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Metallover schreef:
27-08-2022 23:33
Dit. Er is zelf een zeer goede vriendschap verbroken omdat zij het alleen nog maar over haar kind kon hebben.
En inderdaad: waarom kunnen mannen het wel gewoon scheiden?
Ik ook hoor. Het eerste jaar snap ik nog wel maar dat je daarna eigenlijk alleen nog maar moeder en partner bent en blijkbaar je persoonlijkheid kwijt bent. Eigenlijk maakt het ook niet uit waar je het over hebt zolang het maar gaat over jouw mening/favoriete tv serie/boek of vakantie. Hoe jij de wereld beleeft, je hoeft daar echt niet veel voor mee te maken.
Ik heb ook geen kinderen, maar ik vind het helemaal niet erg als ik kinderanekdotes hoor of schattige foto's te zien krijg. Als de betreffende moeder zelfinzichten ter sprake brengt, zoals jij nu doet TO, vind ik dat ook leuk en interessant om te horen.

Waaróm iemand inzichten krijgt, maakt mij niet uit. Dat is overigens heel wat anders dan wanneer iemand alleen maar zegt hoeveel volle luiers er zijn, hoeveel soorten groenten het kind lust, etc. Dat mag vermeld worden, maar dan ben je niet echt in gesprek. Dan hoor je een monoloog over ditjes en datjes. En dat kan wat mij betreft prima, maar niet de hele tijd.

Wellicht praat jij dus wel over je moederschap, maar gaat het dieper dan het oppervlakkige gebabbel. En vindt jouw man het daarom onzin en ziet hij wél die diepgaandere kant van jou. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Het moeite hebben om gespreksstof te vinden herken ik wel. Ben geen moeder maar heb niet zoveel energie om van alles te ondernemen. Aan de andere kant… hoeveel mensen hebben er zo’n interessant leven dat je daar een middag over vol kletst? Ze zijn er maar ook genoeg mensen bij wie het allemaal wat minder spectaculair gaat. Blijft over de kleine, dagelijkse dingen, het ingaan op struggles of juist hoogtepunten op het werk of in een relatie. Plus natuurlijk dingen als actualiteiten, toekomstdromen/plannen, hoe gaat het met de mensen om jullie heen enz.
Persoonlijk ga ik liever wat doen dan bijvoorbeeld bijpraten met een high tea of uit eten. Ga samen sporten, wandelen, naar een museum, klimmen, fietsen… dat levert vaak gespreksstof op maar de nadruk ligt sowieso al minder op praten.
Alle reacties Link kopieren Quote
essychan schreef:
27-08-2022 22:36
Fijn dat je het zelf doorhebt, want dan kan je er ook iets mee.

Zelf heb ik geen kinderen, wil geen kinderen en heb er ook helemaal niets mee. Ik merk vaak dat ik moeders ook helemaal geen leuke mensen vind. Want ik ben nieuwsgierig naar jou als persoon, jouw interesses en ontwikkelingen. Het boeit mij totaal niet hoe het met je kind gaat.

Ik denk dat het vooral belangrijk is om een eigen leven te houden. Want waarom kunnen mannen dat wel?
Dit maakt dan vaak dat ik juist weer een beetje afhaak. Vanuit jouw oogpunt vind ik het een heel logische gedachtegang, maar voor mij is het wel heel belangrijk hoe het met mijn kind gaat. Bij iemand die het niet kan schelen hoe mijn kind eraan toe is vind ik dan dat onze werelden (tijdelijk) te ver uit elkaar liggen. En dus verwatert dan het contact. Wat overigens niet erg hoeft te zijn. Je zoekt toch altijd een beetje gelijkgestemde zielen op.

Ik heb trouwens wel kinderloze vriendinnen met wie ik uitga (ja nog steeds) en waarbij we het dan niet primair over mijn kind hebben. Maar die vriendinnen boeit het wel hoe het met mijn kind gaat. Net zoals het mij ook boeit hoe het met hun man/ouders/geliefden gaat.

Moraal van het verhaal: vind gelijkgestemde zielen en maak je vervolgens niet druk waar je over praat. Deze dingen moeten spontaan zijn
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
27-08-2022 23:02
Let ook op wanneer je afspreekt.

Ik haak af bij vriendinnen met kinderen als ze alleen overdag kunnen afspreken en / of tussen slaapjes in.
Want tja, 's avonds moeten de kinderen slapen en geraken ze het huis niet uit.

Als kinderloze werk ik overdag.
Ik wil eventueel af en toe wel eens tot bij je thuis komen als jij dan toch niet het huis uit raakt. Maar het mag niet jaren aan een stuk enkel-richting zijn.

En ik haat time-slots waarbij ik alleen welkom ben tussen 4 en 5.
Want tja, voor 4 uur doen de kinderen hun dutjes en om 5 uur moet er begonnen worden met koken.
Ik herken dit totaal niet. Als ik met vriendinnen afspreek is mijn man bij mijn kind en ben ik gerust de hele dag of avond weg. En vice versa, als hij met vrienden afspreekt blijf ik bij kind. Anders kan ik niet focussen op m’n afspraak en blijf ik liever thuis
Alle reacties Link kopieren Quote
Hey, eigenlijk vind ik dat je jezelf een beetje tekort doet: hoe word ik interessant? Je bent moeder van een jong kindje, zwanger, hebt een baan en ik las ook nog iets over een verbouwing. Je hebt veel op je bord. Give yourself a break!

Misschien voelt het al anders als je het zo stelt: hoe maak ik het leven voor mezelf weer interessant?

Ik herken trouwens wel veel van wat je zegt hoor. Ik heb mijn tweede kind gekregen tijdens de pandemie, dus naast alles wat jij beschrijft waren er ook nog lockdowns. Ik maakte niks mee en zag niemand, maar dat gold voor veel mensen in die tijd. Maar goed een ander gespreksonderwerp vinden dan de kinderen was een uitdaging, terwijl ik helemaal geen 'one-issue' persoon ben. Mijn wereld was simpelweg te klein geworden. Af en toe werd ik daar ook wel somber van.

Wat mij heeft geholpen is:

- (samen met anderen) plannen maken. Kleine haalbare voor korte termijn en grotere voor 'als het weer kan'. Dan heb je iets om naar uit te kijken en om over te praten.
- als je met iemand afspreekt samen iets ondernemen ipv thuis of in restaurant afspreken. Nadruk ligt dan minder op hoe interessant het gesprek is en je maakt nieuwe herinneringen met elkaar. Ik ging tijdens de lockdowns veel wandelen en picknicken met vriendinnen op mooie plekken waar we nog niet geweest waren.
- proberen of het (na de verbouwing) lukt om een cursus of hobby op te pakken. Toen mijn tweede een baby was heb ik een korte opleiding gedaan via mijn werk en heb ik een nieuwe creatieve hobby opgepakt (niet allebei tegelijk trouwens). Ik ontmoette andere/nieuwe mensen (ook al was het online), kreeg verse input en voelde me meer 'mezelf'
- al genoemd hier: veel vragen stellen aan anderen over wat hen bezighoudt. Van filosofische en levensvragen tot tips voor boeken en series.

Tot slot, vwb mensen die niets hebben met kinderen of ouderschap en niet willen of kunnen meebewegen wanneer vrienden kinderen krijgen: ik begrijp dit tot op zekere hoogte (zelf ook laat kinderen gekregen en aan die kant gestaan). Maar het contact en de interesse moeten voor mij wel van twee kanten komen. Als mensen echt compleet afhaken omdat ik óók dingen wil delen over mijn gezinsleven - behoorlijk groot onderdeel van mijn leven nu, is gewoon zo - dan haak ik eigenlijk ook af. Je steeds schuldig voelen omdat je die kant van jezelf laat zien is ook niet hoe het moet zijn, toch? Ik ben en blijf omgekeerd ook geïnteresseerd in de ideeën van mijn kinderloze vrienden over hun levenskeuzes.

TO, gezonde zwangerschap gewenst en succes met alle ballen die je in de lucht houdt. Leg de lat niet te hoog voor jezelf en probeer te genieten van de mensen om je heen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Probleem is natuurlijk vooral dat je jezelf blijkbaar niet meer interessant vindt.

Het zit niet vast op het onderwerp (kinderen), het zit vast op eenzijdigheid.
Iedereen met een beperkte interessesfeer is oninteressant buiten die beperkte bubbel.

Dus zorg dat je zelf ook geïnteresseerd blijft in andere zaken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zal je moederschap wel voorlopig het belangrijkste blijven vinden maar het kan geen kwaad om een klein hoekje van je wezen te reserveren voor dingen die alleen voor jou van belang zijn. Zo blijf je het contact met alle partijen (incl. jezelf) behouden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren Quote
essychan schreef:
27-08-2022 22:36
Fijn dat je het zelf doorhebt, want dan kan je er ook iets mee.

Zelf heb ik geen kinderen, wil geen kinderen en heb er ook helemaal niets mee. Ik merk vaak dat ik moeders ook helemaal geen leuke mensen vind. Want ik ben nieuwsgierig naar jou als persoon, jouw interesses en ontwikkelingen. Het boeit mij totaal niet hoe het met je kind gaat.

Ik denk dat het vooral belangrijk is om een eigen leven te houden. Want waarom kunnen mannen dat wel?
Tja, met een jonge baby draait het leven van moeders ook gewoon 24/7 om die baby. Zo geïnteresseerd kom je niet over in iemands persoon en ontwikkelingen als je het maar stom vindt om het te hebben over veruit de belangrijkste ontwikkeling die iemand op dat moment doormaakt.

En waarom mannen het wel kunnen? Wellicht omdat zij niet zwanger zijn met alle bijbehorende hormoonwisselingen, geen kind baren en niet maandenlang alleen met een baby thuis zitten.

Als een kind ouder is, is het een ander verhaal, maar in het geval van TO is haar kind nog jong en is ze weer zwanger. TO, waarom heb je het idee, dat het stom is als je het vooral hebt over dat wat je leven op dit moment beheerst? Zolang je ook interesse toont in het leven van je vrienden is het toch prima lijkt mij?
__appelbloesem__ wijzigde dit bericht op 28-08-2022 07:55
3.13% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou het knap vinden als je over die verbouwing niks te zeggen hebt, dat levert meestal wel grappige anekdotes op. Verder altijd prima onderwerpen; vakanties/reizen, koken en eten in het algemeen, televisieprogramma's of films of boeken, kleding toestanden, en als je echt op bent het weer haha. Maar gewoon lekker luisteren naar je vriendinnen vindt ik niet slecht klinken hoor! Laat hen ook maar meer vragen naar waar ze het over willen hebben, een zeeschelp moet je aan je oor zetten om iets te horen ;)
Lorem Ipsum

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven