Kinderen
alle pijlers
Kind (6) moeite met nieuwe relatie
donderdag 3 oktober 2024 om 06:32
Hi allemaal,
Ik zal proberen het verhaal kort te houden. Ik heb twee zoontjes van 10 (bijna 11) en 6 jaar. Ruim 5 jaar geleden ben ik gescheiden. De jongste was toen 1. Het is hun vader heel lang niet gelukt om de jongens regelmatig te zien. Eigenlijk gaan ze pas sinds dit jaar meer geregeld naar hem toe. Ook slapen ze sinds dit jaar af en toe een nachtje bij hem.
Ik heb altijd alleen voor de jongens gezorgd. Omdat ik ook een drukke baan heb, heb ik altijd een vaste oppas aan huis gehad. Als ik dan wel eens een nachtje weg moest, dan was (is) zij er. Maar dit was sporadisch. In al die jaren was het werk en daarnaast was mijn vrije tijd voor en met de jongens. Ik heb ook nooit een relatie gehad in die tijd, ook bewust. Omdat de jongens hun vader al moesten missen grotendeels, wilde ik wel stabiliteit bieden. We hebben lang met zn 3en op een slaapkamer geslapen en tot voor kort sliep de jongste nog altijd vaak bij mij in bed. We gingen altijd met zn 3en op vakantie en de laatste jaren ging ook onze oppas mee (ook omdat zij ondertussen wel als een zusje voor mij is geworden, dus echt voor de gezelligheid).
Nu heb ik in mei een leuke man leren kennen. Het heeft zich tot iets moois ontwikkeld en ik word daar erg gelukkig van. Aangezien hij ver weg woont, komt hij of hier het weekend of ik ga naar hem. De jongens hebben hem twee keer kort ontmoet en weten van hem af. Nu heeft mijn jongste er erg veel moeite mee. Ik wil niet dat je een vriend hebt, ik wil niet dat je bij hem gaat logeren. Ik mis jou, ik wil alleen maar bij jou zijn, ik wil niet meer bij papa logeren.
Niet makkelijk voor mij om te horen. Het doet mij ook wel verdriet. Ook omdat ik begrijp dat überhaupt bij zijn vader logeren voor hem al een stap is geweest. We hebben daarin erg naar hem geluisterd en dat gaat de laatste tijd goed. Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader. Mijn vriend logeert hier niet als de jongens er zijn. Maar mijn jongste heeft dus moeite met het idee op zich dat ik een vriend heb en van huis ben als zij er niet zijn. De vraag is, wat moet ik hiermee? Ik twijfel bijna aan of ik de relatie wel door moet zetten. Gewoon omdat ik vind dat een scheiding natuurlijk nooit hun keuze is geweest en ze daar ook al mee hebben te leven. Daarbij is misschien relevant dat ik niet lichtvaardig tot een scheiding heb besloten; de dynamiek met hun vader was zo slecht, dat er ook sprake was van fysieke mishandeling. De oudste heeft daar wel het eea van meegekregen helaas. Ik denk de jongste ook, maar verwacht zonder actieve herinnering, omdat hij pas 1 jaar oud was.
Nou, toch een lang verhaal. Ik hoop dat hier wellicht wat ervaringsdeskundigen zijn en weten wat hierin het beste is om te doen. Het lastige met ouderschap, waaraan doe je goed...
Ik zal proberen het verhaal kort te houden. Ik heb twee zoontjes van 10 (bijna 11) en 6 jaar. Ruim 5 jaar geleden ben ik gescheiden. De jongste was toen 1. Het is hun vader heel lang niet gelukt om de jongens regelmatig te zien. Eigenlijk gaan ze pas sinds dit jaar meer geregeld naar hem toe. Ook slapen ze sinds dit jaar af en toe een nachtje bij hem.
Ik heb altijd alleen voor de jongens gezorgd. Omdat ik ook een drukke baan heb, heb ik altijd een vaste oppas aan huis gehad. Als ik dan wel eens een nachtje weg moest, dan was (is) zij er. Maar dit was sporadisch. In al die jaren was het werk en daarnaast was mijn vrije tijd voor en met de jongens. Ik heb ook nooit een relatie gehad in die tijd, ook bewust. Omdat de jongens hun vader al moesten missen grotendeels, wilde ik wel stabiliteit bieden. We hebben lang met zn 3en op een slaapkamer geslapen en tot voor kort sliep de jongste nog altijd vaak bij mij in bed. We gingen altijd met zn 3en op vakantie en de laatste jaren ging ook onze oppas mee (ook omdat zij ondertussen wel als een zusje voor mij is geworden, dus echt voor de gezelligheid).
Nu heb ik in mei een leuke man leren kennen. Het heeft zich tot iets moois ontwikkeld en ik word daar erg gelukkig van. Aangezien hij ver weg woont, komt hij of hier het weekend of ik ga naar hem. De jongens hebben hem twee keer kort ontmoet en weten van hem af. Nu heeft mijn jongste er erg veel moeite mee. Ik wil niet dat je een vriend hebt, ik wil niet dat je bij hem gaat logeren. Ik mis jou, ik wil alleen maar bij jou zijn, ik wil niet meer bij papa logeren.
Niet makkelijk voor mij om te horen. Het doet mij ook wel verdriet. Ook omdat ik begrijp dat überhaupt bij zijn vader logeren voor hem al een stap is geweest. We hebben daarin erg naar hem geluisterd en dat gaat de laatste tijd goed. Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader. Mijn vriend logeert hier niet als de jongens er zijn. Maar mijn jongste heeft dus moeite met het idee op zich dat ik een vriend heb en van huis ben als zij er niet zijn. De vraag is, wat moet ik hiermee? Ik twijfel bijna aan of ik de relatie wel door moet zetten. Gewoon omdat ik vind dat een scheiding natuurlijk nooit hun keuze is geweest en ze daar ook al mee hebben te leven. Daarbij is misschien relevant dat ik niet lichtvaardig tot een scheiding heb besloten; de dynamiek met hun vader was zo slecht, dat er ook sprake was van fysieke mishandeling. De oudste heeft daar wel het eea van meegekregen helaas. Ik denk de jongste ook, maar verwacht zonder actieve herinnering, omdat hij pas 1 jaar oud was.
Nou, toch een lang verhaal. Ik hoop dat hier wellicht wat ervaringsdeskundigen zijn en weten wat hierin het beste is om te doen. Het lastige met ouderschap, waaraan doe je goed...
donderdag 3 oktober 2024 om 06:49
Kies voor je kinderen. Dat is mijn advies als kind van een moeder die vaak weekenden naar haar toenmalige vriend toe ging ( al was ik toen wel een flink stuk ouder ). Ik vond dat ook niet fijn. Je kind geeft het aan, luister naar zijn gevoel.
Je kan altijd weer iemand anders leren kennen toch? Een kind heeft nooit een keuze in dit soort zaken. Ik vind het al knap dat je zoon aangeeft dat hij het niet fijn vindt. Luister daar naar. Mannen komen en gaan. Je hoort je kinderen op de eerste plek te zetten boven een partner.
Maar ja, ik ben dus bevooroordeeld omdat ik dus zelf niet op de eerste plek stond.
Je kan altijd weer iemand anders leren kennen toch? Een kind heeft nooit een keuze in dit soort zaken. Ik vind het al knap dat je zoon aangeeft dat hij het niet fijn vindt. Luister daar naar. Mannen komen en gaan. Je hoort je kinderen op de eerste plek te zetten boven een partner.
Maar ja, ik ben dus bevooroordeeld omdat ik dus zelf niet op de eerste plek stond.
donderdag 3 oktober 2024 om 06:56
Wat lief dat je zoveel rekening houdt met je kinderen! Heel eerlijk gezegd vind ik dat je het al heel goed doet. Als ik het goed begrijp zijn je kinderen meestal bij jou en gaan ze sinds kort af en toe een weekend naar hun vader? En dat weekend ben je met je vriend? Ik snap dat dat wennen is voor je jongste, die natuurlijk extreem aan jou gehecht is. Toch is het belangrijk dat hij weer een band met zijn vader opbouwt, dus die weekenden moeten er zeker zijn. Hoeveel weekenden per maand gaat het om? Jij hebt ook zeker recht op weer geluk in de liefde dus ik zou zeker je relatie niet verbreken hierom. Het is ook een kwestie van gewenning voor je jongste, die natuurlijk een leven gewend is waarin jij er altijd voor hem was.
Mijn jongste heeft ook zo’n fase gehad dat hij het liefst wilde dat ik gewoon 24/7 thuis was als hij bij zijn vader was. Dat voelde ergens veiliger voor hem denk ik. Uiteraard kon ik daar geen gehoor aan geven en op een gegeven moment is hij er wel aan gewend dat ik een carrière/sociaal level/liefdesleven had en niet alleen maar mama was.
Dus wees er voor je zoon, luister naar hem en knuffel hem extra vaak, maar geniet ook van je nieuwe liefde! Bouw het langzaam op, dus hou nog een hele tijd deze nieuwe situatie stabiel en ga niet overhaasten door je vriend al half in te laten trekken ofzo.
Het komt vast goed.
Mijn jongste heeft ook zo’n fase gehad dat hij het liefst wilde dat ik gewoon 24/7 thuis was als hij bij zijn vader was. Dat voelde ergens veiliger voor hem denk ik. Uiteraard kon ik daar geen gehoor aan geven en op een gegeven moment is hij er wel aan gewend dat ik een carrière/sociaal level/liefdesleven had en niet alleen maar mama was.
Dus wees er voor je zoon, luister naar hem en knuffel hem extra vaak, maar geniet ook van je nieuwe liefde! Bouw het langzaam op, dus hou nog een hele tijd deze nieuwe situatie stabiel en ga niet overhaasten door je vriend al half in te laten trekken ofzo.
Het komt vast goed.
donderdag 3 oktober 2024 om 07:07
Dit lijkt mij inderdaad een groter issue dan een nieuwe liefde, maar ik neem aan dat TO hier heel goed over na heeft gedacht en dit is haar vraag ook niet.Miss_Edwards schreef: ↑03-10-2024 07:04Ik zou mijn kinderen niet snel ( of graag ) achterlaten bij een vader met losse handjes eigenlijk.
donderdag 3 oktober 2024 om 07:11
Leuk dat je een man hebt leren kennen!
Het kan goed zijn dat de stabiliteit die je wilde bieden een beetje is overgegaan in overbescherming naar je 2 zoontjes.
Je hebt lange tijd met z’n drieen op 1 slaapkamer geslapen
En de jongste heeft tot kort geleden vaak bij jou in bed geslapen.
Hierdoor heeft hij misschien minder geleerd om op zichzelf te zijn en te leren om ook alleen te zijn. Dus gewoon elke nacht in zijn eigen bed slapen.
Ik denk dat je het kontakt met je vriend goed doet zoals je het nu doet. Dus elkaar blijven zien in het weekend als de jongens er niet zijn. En, zeker wel doorgaan met je relatie hoor.
Je jongste moet wat meer tijd krijgen om aan het idee te wennen dat hij zijn moeder moet delen (Want dat is het uiteindelijk. Hij had jou altijd voor zichzelf. Nu komt daar een indringer bij)
Verder wel gewoon over je vriend praten met de jongens.
En jongste niet meer in je bed laten slapen. In de ochtend af en toe een half uurtje bij jou kan natuurlijk wel, om het een beetje af te bouwen.
Verder zou ik bij elke aktie die je doet uitleggen aan de jongste waarom dat zo is.
Dus, waarom hij in zijn eigen bedje moet slapen ( bijv dat elk kind in zijn eigen bed slaapt, het is belangrijk een eigen plek te hebben).
Probeer de nadruk minder te gaan leggen op dat jullie met z’n drieen een unit zijn.
Stimuleer spelen met vriendjes, sport. Allerlei aktiviteiten buiten jullie drieen.
Goed van jullie dat jullie de overgang om naar zijn vader te gaan zo makkelijk mogelijk hebben gemaakt.
Verder zou ik de nadruk gaan leggen op zelfstandigheid stimuleren. Dingen die hij voorheen altijd samen met je deed binnenshuis hem stimuleren in jouw aanwezigheid om het zelf te doen en als het lukt hem complimenteren
Het kan goed zijn dat de stabiliteit die je wilde bieden een beetje is overgegaan in overbescherming naar je 2 zoontjes.
Je hebt lange tijd met z’n drieen op 1 slaapkamer geslapen
En de jongste heeft tot kort geleden vaak bij jou in bed geslapen.
Hierdoor heeft hij misschien minder geleerd om op zichzelf te zijn en te leren om ook alleen te zijn. Dus gewoon elke nacht in zijn eigen bed slapen.
Ik denk dat je het kontakt met je vriend goed doet zoals je het nu doet. Dus elkaar blijven zien in het weekend als de jongens er niet zijn. En, zeker wel doorgaan met je relatie hoor.
Je jongste moet wat meer tijd krijgen om aan het idee te wennen dat hij zijn moeder moet delen (Want dat is het uiteindelijk. Hij had jou altijd voor zichzelf. Nu komt daar een indringer bij)
Verder wel gewoon over je vriend praten met de jongens.
En jongste niet meer in je bed laten slapen. In de ochtend af en toe een half uurtje bij jou kan natuurlijk wel, om het een beetje af te bouwen.
Verder zou ik bij elke aktie die je doet uitleggen aan de jongste waarom dat zo is.
Dus, waarom hij in zijn eigen bedje moet slapen ( bijv dat elk kind in zijn eigen bed slaapt, het is belangrijk een eigen plek te hebben).
Probeer de nadruk minder te gaan leggen op dat jullie met z’n drieen een unit zijn.
Stimuleer spelen met vriendjes, sport. Allerlei aktiviteiten buiten jullie drieen.
Goed van jullie dat jullie de overgang om naar zijn vader te gaan zo makkelijk mogelijk hebben gemaakt.
Verder zou ik de nadruk gaan leggen op zelfstandigheid stimuleren. Dingen die hij voorheen altijd samen met je deed binnenshuis hem stimuleren in jouw aanwezigheid om het zelf te doen en als het lukt hem complimenteren
donderdag 3 oktober 2024 om 07:24
Voelt jouw zoon zich verder wel veilig, bv bij oma of opa, of ben jij de enige veilige haven voor hem. Hij merkt dat de thuissituatie verandert wanneer hij er niet is, het lijkt alsof hij controle wil houden.
Ik denk dat je deze man beter in je leven kunt betrekken door hem samen met je kinderen te ontmoeten dan achter hun rug om en dat zij er zo achter komen.
Het kan ook dat jouw nieuwe vlam geen leuke vent is en dat jouw kind dit aanvoelt. Als jouw ex losse handjes heeft dan voelen jouw kinderen vast veel meer aan dan een kind dat dat niet heeft meegemaakt.
Ik denk dat je deze man beter in je leven kunt betrekken door hem samen met je kinderen te ontmoeten dan achter hun rug om en dat zij er zo achter komen.
Het kan ook dat jouw nieuwe vlam geen leuke vent is en dat jouw kind dit aanvoelt. Als jouw ex losse handjes heeft dan voelen jouw kinderen vast veel meer aan dan een kind dat dat niet heeft meegemaakt.
donderdag 3 oktober 2024 om 07:26
Ik denk dat kinderen van gescheiden ouders het vaker lastig hebben met een ouder die "weg" is als zij bij de andere ouder zijn. Ik herken dat in ieder geval wel in mijn omgeving en ik weet dat mijn jongste stiefkind dat in het begin ook lastig vond. Zij hing ook echt wat meer aan hem dan de andere kinderen. Het niet weten waar de ouder dan uithangt en hoe de dagen er dan uitzien ofzo. Het zal te maken hebben met de overgang van echt 1 op 1 naar dan ineens weer veel minder intensief contact omdat ze bij de andere ouder zijn. En bij jullie is dat misschien nog een tandje erger omdat jullie samenzijn bijvoorbeeld ook tijdens slapen was. (Toen mijn man en ik een relatie hadden maar we nog niet in de fase zaten dat ik de kinderen zou ontmoeten, wisten de kinderen op den duur natuurlijk wel van mijn bestaan en dat hun vader af en toe bij mij was als zij niet bij hem waren. Zijn jongste vond het gek dat ze niet wist waar haar vader dan uithing, dus zij heeft op een bepaald moment - na mijn goedkeuring natuurlijk - van haar vader een "rondleiding" gekregen in mijn huis, toen ik er niet was. Dat vond ze geweldig - want retenieuwsgierig 
- en gaf haar rust. Ze was toen denk ik al een jaar of 10-11. Ze heeft het er nog weleens over want het gaf het ook gelijk een inkijkje in mij ("ik dacht gelijk al dat je leuk zou zijn, want in jouw huis lagen heel veel spelletjes en het was supergezellig ingericht") en ik denk dat dat op een bepaalde manier ook wat rust gaf.
Daarnaast denk ik dat je ook niet moet onderschatten dat je kinderen in een onveilige omgeving (want met mishandeling van vader naar jou) zijn opgegroeid. Dat kan hen ook angstiger maken en meer gefocust op jou, bang voor veranderingen in de huidige situatie. Wat overigens niet maakt dat ik vind dat je dus maar met die relatie moet stoppen, want je denkt er volgens mij goed over na, maar je kan misschien dingen bedenken om het voor je jongste fijner te maken. En ik zou ook nog eens nagaan hoe ze het bij hun vader vinden. In hoeverre weet je of hij dit niet wil ómdat hij niet bij zijn vader wil zijn, bijvoorbeeld?
- en gaf haar rust. Ze was toen denk ik al een jaar of 10-11. Ze heeft het er nog weleens over want het gaf het ook gelijk een inkijkje in mij ("ik dacht gelijk al dat je leuk zou zijn, want in jouw huis lagen heel veel spelletjes en het was supergezellig ingericht") en ik denk dat dat op een bepaalde manier ook wat rust gaf.Daarnaast denk ik dat je ook niet moet onderschatten dat je kinderen in een onveilige omgeving (want met mishandeling van vader naar jou) zijn opgegroeid. Dat kan hen ook angstiger maken en meer gefocust op jou, bang voor veranderingen in de huidige situatie. Wat overigens niet maakt dat ik vind dat je dus maar met die relatie moet stoppen, want je denkt er volgens mij goed over na, maar je kan misschien dingen bedenken om het voor je jongste fijner te maken. En ik zou ook nog eens nagaan hoe ze het bij hun vader vinden. In hoeverre weet je of hij dit niet wil ómdat hij niet bij zijn vader wil zijn, bijvoorbeeld?
meisje85 wijzigde dit bericht op 03-10-2024 07:29
1.16% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2024 om 08:50
Kinderen kunnen zich de wildste dingen in hun hoofd halen. Bijvoorbeeld dat zij naar papa moeten zodat mama bij haar vriend kan zijn. En straks is mama helemaal weg en altijd bij haar vriend. (Als voorbeeld, zeg niet dat jouw kind dat zo bedacht heeft).
Denk dat wat extra geruststelling en duidelijkheid wanneer ze weer naar jou teruggaan altijd fijn is voor een kind.
Denk dat wat extra geruststelling en duidelijkheid wanneer ze weer naar jou teruggaan altijd fijn is voor een kind.
donderdag 3 oktober 2024 om 08:51
Het is hun vader heel lang niet gelukt om de jongens regelmatig te zien. Eigenlijk gaan ze pas sinds dit jaar meer geregeld naar hem toe. Ook slapen ze sinds dit jaar af en toe een nachtje bij hem.
Niet makkelijk voor mij om te horen. Het doet mij ook wel verdriet. Ook omdat ik begrijp dat überhaupt bij zijn vader logeren voor hem al een stap is geweest. We hebben daarin erg naar hem geluisterd en dat gaat de laatste tijd goed. Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader. Mijn vriend logeert hier niet als de jongens er zijn.
Ik denk dat deze twee dingen erg van belang zijn. Ze gaan pas sinds dit jaar meer naar hun vader toe en ook bij hem slapen, dat is al een enorme verandering voor hen. Wat dat betreft is de timing gewoon niet zo fijn want het is nu dubbelop (bij jou en thuis weg, bij vader zijn én weten dat jij dan met je vriend bent).
Daarnaast vind ik het zelf heel erg onhandig/onverstandig dat je die ontmoetingen met vriend nou juist bij halen/brengen door hun vader hebt gedaan. Want dat rond vader geeft al spanning/is al nieuw, daar zou ik dan juist rust en nog meer rust omheen bouwen.
Ik denk dat je het stuk met je vriend voorlopig nog meer los van je kinderen moet doen, dus niet proberen om hen er middels meer over vertellen/meer ontmoeten er meer aan te laten 'wennen', je jongste is er nu nog niet aan toe. Het is jammer dat je het al zo snel verteld hebt en zelfs al zo snel hebt laten ontmoeten, dat maakt het lastig om ze er nu gewoon even niet meer over te vertellen (en liegen erover vind ik ook geen optie).
Ik zou gaan voor hulp. Ik denk dat je dan bij cjg moet zijn? Niet omdat er van alles mis is met jullie, maar omdat het mij goed lijkt dat er even iemand meekijkt en meedenkt wat jouw jongste kan helpen met de overgang en veiligheid als hij bij vader is (en oei, jij ergens anders en met iemand anders, wat betekent dat allemaal voor hem). Je kunt ook zelf kijken of je achter zijn angsten kunt komen (want hij zegt van alles en dat maakt jou verdrietig, maar welke angsten zitten daarachter?).
donderdag 3 oktober 2024 om 08:55
donderdag 3 oktober 2024 om 09:04
Uiteraard heb jij recht op een nieuwe relatie.
Wat mij een beetje vreemd lijkt is dat je je kinderen vluchtig hebt laten merken dat daar iemand bij jou is. Veel vraagtekens dus... Ik denk dat het beter was om nog een beetje te wachten en dan je kinderen laten kennis te maken met je vriend. Nu heeft dat jongetje van 6 geen idee wat er aan de hand is en is er blijkbaar een reden om er geheimzinnig over te doen dus zal er wel iets vervelend aan de hand zijn.
Ze hebben hem 'kort ontmoet' maar weten wel dat jullie een relatie hebben en jij bij hem gaat logeren? Dat had ik hen helemaal nog niet verteld. Het voelt alsof je enkele belangrijke stappen hebt overgeslagen.
Maar je moet uiteraard voor je kinderen niet langer alleen blijven als je dat niet wenst.
Wat mij een beetje vreemd lijkt is dat je je kinderen vluchtig hebt laten merken dat daar iemand bij jou is. Veel vraagtekens dus... Ik denk dat het beter was om nog een beetje te wachten en dan je kinderen laten kennis te maken met je vriend. Nu heeft dat jongetje van 6 geen idee wat er aan de hand is en is er blijkbaar een reden om er geheimzinnig over te doen dus zal er wel iets vervelend aan de hand zijn.
Ze hebben hem 'kort ontmoet' maar weten wel dat jullie een relatie hebben en jij bij hem gaat logeren? Dat had ik hen helemaal nog niet verteld. Het voelt alsof je enkele belangrijke stappen hebt overgeslagen.
Maar je moet uiteraard voor je kinderen niet langer alleen blijven als je dat niet wenst.
attraverso wijzigde dit bericht op 03-10-2024 12:23
0.13% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2024 om 09:12
Dit is een goede toevoeging inderdaad. Ze kennen die man nog helemaal niet maar weten wel dat hun veilige mama de nacht met hem doorbrengt terwijl zij naar een vader moeten die misschien nog niet 100% veilig voelt. Dit zou TO zeker anders in kunnen richten.meisje85 schreef: ↑03-10-2024 08:55Oh ja, dat wilde ik inderdaad ook nog zeggen: die overdrachtmomenten zijn al ingewikkeld genoeg voor de kinderen, zelfs als er verder niks aan de hand is. Dus laat dat niet ook nog momenten zijn dat ze toevallig je vriend tegen het lijf lopen, dat is echt teveel gevraagd van ze.
donderdag 3 oktober 2024 om 09:15
Natuurlijk moet je je nieuwe relatie niet opgeven.
Je kind moet wennen aan de nieuwe situatie en manipuleert jou (niet bewust hè) met zijn angsten om weer terug te gaan naar de oude situatie.
Daar worden zowel hij als jij uiteindelijk niet beter van. Jij omdat je dan jezelf laat opsluiten in je moederschap en het beschermen van je kind. Hij omdat hij leert dat zijn angsten gelijk hebben, en de volgende keer zullen zijn angsten hem daar fijntjes aan herinneren.
Zet je door dan ervaar je ook zelf weer nieuwe dingen, ben je weer leuke, volwassen, dingen aan het doen met iemand anders. Dat is altijd goed voor iedereen.
En hij leert dat zijn angst onterecht was, dat het toch allemaal goed komt.
Je kind moet wennen aan de nieuwe situatie en manipuleert jou (niet bewust hè) met zijn angsten om weer terug te gaan naar de oude situatie.
Daar worden zowel hij als jij uiteindelijk niet beter van. Jij omdat je dan jezelf laat opsluiten in je moederschap en het beschermen van je kind. Hij omdat hij leert dat zijn angsten gelijk hebben, en de volgende keer zullen zijn angsten hem daar fijntjes aan herinneren.
Zet je door dan ervaar je ook zelf weer nieuwe dingen, ben je weer leuke, volwassen, dingen aan het doen met iemand anders. Dat is altijd goed voor iedereen.
En hij leert dat zijn angst onterecht was, dat het toch allemaal goed komt.
donderdag 3 oktober 2024 om 09:25
Het is al gezegd, maar dit stukje viel mij het meeste op.
Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader.
Voor de kinderen is het al heftig. Weer naar papa, onveilig gevoel daar en dan is er een vreemde man bij mama?
Ik zou je relatie zeker niet stoppen, maar er voor zorgen dat je vriend niet meer aanwezig is bij de haal en breng momenten van je ex. Op de momenten dat ze weg zijn kun je samen zijn. Ik zou je kinderen er voorlopig niet mee confronteren.
Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader.
Voor de kinderen is het al heftig. Weer naar papa, onveilig gevoel daar en dan is er een vreemde man bij mama?
Ik zou je relatie zeker niet stoppen, maar er voor zorgen dat je vriend niet meer aanwezig is bij de haal en breng momenten van je ex. Op de momenten dat ze weg zijn kun je samen zijn. Ik zou je kinderen er voorlopig niet mee confronteren.
donderdag 3 oktober 2024 om 09:26
Dit.
Ik denk vooral dat het ontmoeten van je vriend bij het brengen/halen bij de vader geen goed idee was. Ze gaan pas sinds kort naar hun vader, dus dat is al een spannend moment. Daar een een nieuwe vriend bij is niet echt handig. Op dat moment hebben ze jouw volledige aandacht nodig.
Ik zou je kinderen dus de komende tijd helemaal niet bij je vriend/relatie betrekken. Eerst maar eens zien hoe het de komende tijd gaat. Kennis maken kan altijd nog.
donderdag 3 oktober 2024 om 09:44
We hebben lang met zn 3en op een slaapkamer geslapen en tot voor kort sliep de jongste nog altijd vaak bij mij in bed.
Dit is trouwens nóg een verandering die stapelt op de andere grote veranderingen. Hoe is het tot stand gekomen dat jullie nu wel apart slapen? Hoe dan ook, veel grote veranderingen dit jaar, teveel voor je jongste op dit moment.
Met betrekking tot je vriend ben je veel te snel gegaan helaas, wat was jouw reden daarvoor? Alles willen delen met je kinderen? Zo ja, dan moet je daar eens heel kritisch naar gaan kijken bij jezelf, wat jouw motivatie daarvoor is. Want die instelling is voor kinderen best onveilig, als ouder moet je niet alles willen delen maar juist bepalen wat wél en wat níet te delen én wanneer.
donderdag 3 oktober 2024 om 10:05
Je kunt het niet meer terugdraaien, maar ik vraag mij af of het een bewuste keuze was om je kinderen zo snel over een nog vrij prille relatie te vertellen of dat ze er per ongeluk achter kwamen.
Ik sluit mij aan bij de rest: het zijn heel veel veranderingen in korte tijd voor je kinderen. Ik denk teveel.
Ik zou voorlopig je relatie (nog meer weg) houden bij de kinderen en er ook niet meer over praten. Je kinderen kunnen verder ook niets met de wetenschap dat je een nieuwe vriend hebt en zullen bang zijn dat hun plaats ingenomen gaat worden door een voor hen onbekende man. Dat zal niet het geval zijn, maar dat weten zij niet.
Ik sluit mij aan bij de rest: het zijn heel veel veranderingen in korte tijd voor je kinderen. Ik denk teveel.
Ik zou voorlopig je relatie (nog meer weg) houden bij de kinderen en er ook niet meer over praten. Je kinderen kunnen verder ook niets met de wetenschap dat je een nieuwe vriend hebt en zullen bang zijn dat hun plaats ingenomen gaat worden door een voor hen onbekende man. Dat zal niet het geval zijn, maar dat weten zij niet.
donderdag 3 oktober 2024 om 10:50
Wat lastig TO! Ik vind dat je zorgzaamheid en liefde voor je kinderen erg door je post spreekt.
Je hebt je op de één of andere manier toch een beetje in een onmogelijke positie gemanouvreerd. Want door het voorstellen aan je kinderen, kun je nu ook niet meer doen alsof het niet zo is zonder echt te liegen.
Want stel je voor, je zet een stap terug in je relatie of brengt deze meer naar de achtergrond, dan bij een bezoek aan vader vraagt je kind: ga je nu naar Henk toe? En dan kun je niet liegen (vind ik), waar je voorheen de vraag niet kreeg omdat hij niet wist van Henk.
Het zijn complexe gevoelens voor een jongetje van 6. Ik zou denk ik hulp inschakelen bij de situatie en je zoon heel veel tijd geven om te wennen zonder toe te geven aan manipulatie, maar dat zal koorddansen zijn.
Je hebt je op de één of andere manier toch een beetje in een onmogelijke positie gemanouvreerd. Want door het voorstellen aan je kinderen, kun je nu ook niet meer doen alsof het niet zo is zonder echt te liegen.
Want stel je voor, je zet een stap terug in je relatie of brengt deze meer naar de achtergrond, dan bij een bezoek aan vader vraagt je kind: ga je nu naar Henk toe? En dan kun je niet liegen (vind ik), waar je voorheen de vraag niet kreeg omdat hij niet wist van Henk.
Het zijn complexe gevoelens voor een jongetje van 6. Ik zou denk ik hulp inschakelen bij de situatie en je zoon heel veel tijd geven om te wennen zonder toe te geven aan manipulatie, maar dat zal koorddansen zijn.
donderdag 3 oktober 2024 om 10:56
Je gaat behoorlijk snel to. Jullie kennen elkaar sinds mei en de kinderen hebben hem al 2 keer gezien en weten zo te lezen ook dat het je partner is. Ik zou daarin een stap terug doen. Ja je kan hem dan minder zien, maar op langere termijn heb je er meer aan als je kinderen oke zijn in de situatie.
En zeker niet bij de overdrachtmomenten! Dat is altijd weer even wennen na zo'n weekend, laat staan met een vreemde erbij.
En zeker niet bij de overdrachtmomenten! Dat is altijd weer even wennen na zo'n weekend, laat staan met een vreemde erbij.
donderdag 3 oktober 2024 om 10:57
Zou het ook niet zo kunnen zijn dat je kind niet zo zeer moeite heeft met je nieuwe vriend maar voelt, dat je blij bent met het weekend dat hij weg is? Voor een klein kind is het lastig te begrijpen dat je niet blij bent omdat hij weg is, maar omdat je je vriend ontmoet., ook al zeg je het niet
Ik was ouder toen mijn moeder een nieuwe man leerde kennen, maar wist voordat ze het vertelde al dat er wat speelde. Het kan ook veiligheid geven als je als kind weet wat er aan de hand is. Juist als je een goede en nauwe band met je kind hebt.
Ik was ouder toen mijn moeder een nieuwe man leerde kennen, maar wist voordat ze het vertelde al dat er wat speelde. Het kan ook veiligheid geven als je als kind weet wat er aan de hand is. Juist als je een goede en nauwe band met je kind hebt.
donderdag 3 oktober 2024 om 11:03
Ik snap de adviezen niet zo om juist nu het kind zelfstandiger te gaan maken, minder vaak bij je te laten slapen, ...
Ik sta er juist helemaal anders in. Juist nu zou ik proberen om thuis zo weinig mogelijk te laten veranderen. Ja, je bent elders in het weekend (wel eerlijk op antwoorden), maar papa kan je altijd bereiken via de telefoon. Is misschien een idee om de oudste ook een telefoon te geven waarmee jullie af en toe eens kunnen appen/beeldbellen als ze bij papa zijn ?
Het belangrijkste is dat ze gaan voelen dat deze nieuwe man geen bedreiging voor ze gaat zijn en dat mama hen nog steeds op de eerste plek heeft. Want dat heb je ook - dat voel ik uit je berichten.
Het overweldigt hen nu een beetje en je moet natuurlijk helemaal je nieuwe vriend niet op te geven, maar het zal wel even zijn tijd nodig hebben tot ze er vertrouwen in krijgen dat dit hun leven niet negatief gaat beïnvloeden.
Ik sta er juist helemaal anders in. Juist nu zou ik proberen om thuis zo weinig mogelijk te laten veranderen. Ja, je bent elders in het weekend (wel eerlijk op antwoorden), maar papa kan je altijd bereiken via de telefoon. Is misschien een idee om de oudste ook een telefoon te geven waarmee jullie af en toe eens kunnen appen/beeldbellen als ze bij papa zijn ?
Het belangrijkste is dat ze gaan voelen dat deze nieuwe man geen bedreiging voor ze gaat zijn en dat mama hen nog steeds op de eerste plek heeft. Want dat heb je ook - dat voel ik uit je berichten.
Het overweldigt hen nu een beetje en je moet natuurlijk helemaal je nieuwe vriend niet op te geven, maar het zal wel even zijn tijd nodig hebben tot ze er vertrouwen in krijgen dat dit hun leven niet negatief gaat beïnvloeden.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 3 oktober 2024 om 11:11
Ik vind dit een nogal vervelende projectie. Want ik lees juist een heel aanwezige en betrokken moeder, niet bepaald een moeder die haar kinderen in de steek laatMiss_Edwards schreef: ↑03-10-2024 06:49Kies voor je kinderen. Dat is mijn advies als kind van een moeder die vaak weekenden naar haar toenmalige vriend toe ging ( al was ik toen wel een flink stuk ouder ). Ik vond dat ook niet fijn. Je kind geeft het aan, luister naar zijn gevoel.
Je kan altijd weer iemand anders leren kennen toch? Een kind heeft nooit een keuze in dit soort zaken. Ik vind het al knap dat je zoon aangeeft dat hij het niet fijn vindt. Luister daar naar. Mannen komen en gaan. Je hoort je kinderen op de eerste plek te zetten boven een partner.
Maar ja, ik ben dus bevooroordeeld omdat ik dus zelf niet op de eerste plek stond.
Ze is heel blij met deze nieuwe partner. Hoe lang moet ze haar leven nog on hold zetten dan? Ze is al jaren vrijwel alleen moeder
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
