Kinderen
alle pijlers
Kind (6) moeite met nieuwe relatie
donderdag 3 oktober 2024 om 06:32
Hi allemaal,
Ik zal proberen het verhaal kort te houden. Ik heb twee zoontjes van 10 (bijna 11) en 6 jaar. Ruim 5 jaar geleden ben ik gescheiden. De jongste was toen 1. Het is hun vader heel lang niet gelukt om de jongens regelmatig te zien. Eigenlijk gaan ze pas sinds dit jaar meer geregeld naar hem toe. Ook slapen ze sinds dit jaar af en toe een nachtje bij hem.
Ik heb altijd alleen voor de jongens gezorgd. Omdat ik ook een drukke baan heb, heb ik altijd een vaste oppas aan huis gehad. Als ik dan wel eens een nachtje weg moest, dan was (is) zij er. Maar dit was sporadisch. In al die jaren was het werk en daarnaast was mijn vrije tijd voor en met de jongens. Ik heb ook nooit een relatie gehad in die tijd, ook bewust. Omdat de jongens hun vader al moesten missen grotendeels, wilde ik wel stabiliteit bieden. We hebben lang met zn 3en op een slaapkamer geslapen en tot voor kort sliep de jongste nog altijd vaak bij mij in bed. We gingen altijd met zn 3en op vakantie en de laatste jaren ging ook onze oppas mee (ook omdat zij ondertussen wel als een zusje voor mij is geworden, dus echt voor de gezelligheid).
Nu heb ik in mei een leuke man leren kennen. Het heeft zich tot iets moois ontwikkeld en ik word daar erg gelukkig van. Aangezien hij ver weg woont, komt hij of hier het weekend of ik ga naar hem. De jongens hebben hem twee keer kort ontmoet en weten van hem af. Nu heeft mijn jongste er erg veel moeite mee. Ik wil niet dat je een vriend hebt, ik wil niet dat je bij hem gaat logeren. Ik mis jou, ik wil alleen maar bij jou zijn, ik wil niet meer bij papa logeren.
Niet makkelijk voor mij om te horen. Het doet mij ook wel verdriet. Ook omdat ik begrijp dat überhaupt bij zijn vader logeren voor hem al een stap is geweest. We hebben daarin erg naar hem geluisterd en dat gaat de laatste tijd goed. Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader. Mijn vriend logeert hier niet als de jongens er zijn. Maar mijn jongste heeft dus moeite met het idee op zich dat ik een vriend heb en van huis ben als zij er niet zijn. De vraag is, wat moet ik hiermee? Ik twijfel bijna aan of ik de relatie wel door moet zetten. Gewoon omdat ik vind dat een scheiding natuurlijk nooit hun keuze is geweest en ze daar ook al mee hebben te leven. Daarbij is misschien relevant dat ik niet lichtvaardig tot een scheiding heb besloten; de dynamiek met hun vader was zo slecht, dat er ook sprake was van fysieke mishandeling. De oudste heeft daar wel het eea van meegekregen helaas. Ik denk de jongste ook, maar verwacht zonder actieve herinnering, omdat hij pas 1 jaar oud was.
Nou, toch een lang verhaal. Ik hoop dat hier wellicht wat ervaringsdeskundigen zijn en weten wat hierin het beste is om te doen. Het lastige met ouderschap, waaraan doe je goed...
Ik zal proberen het verhaal kort te houden. Ik heb twee zoontjes van 10 (bijna 11) en 6 jaar. Ruim 5 jaar geleden ben ik gescheiden. De jongste was toen 1. Het is hun vader heel lang niet gelukt om de jongens regelmatig te zien. Eigenlijk gaan ze pas sinds dit jaar meer geregeld naar hem toe. Ook slapen ze sinds dit jaar af en toe een nachtje bij hem.
Ik heb altijd alleen voor de jongens gezorgd. Omdat ik ook een drukke baan heb, heb ik altijd een vaste oppas aan huis gehad. Als ik dan wel eens een nachtje weg moest, dan was (is) zij er. Maar dit was sporadisch. In al die jaren was het werk en daarnaast was mijn vrije tijd voor en met de jongens. Ik heb ook nooit een relatie gehad in die tijd, ook bewust. Omdat de jongens hun vader al moesten missen grotendeels, wilde ik wel stabiliteit bieden. We hebben lang met zn 3en op een slaapkamer geslapen en tot voor kort sliep de jongste nog altijd vaak bij mij in bed. We gingen altijd met zn 3en op vakantie en de laatste jaren ging ook onze oppas mee (ook omdat zij ondertussen wel als een zusje voor mij is geworden, dus echt voor de gezelligheid).
Nu heb ik in mei een leuke man leren kennen. Het heeft zich tot iets moois ontwikkeld en ik word daar erg gelukkig van. Aangezien hij ver weg woont, komt hij of hier het weekend of ik ga naar hem. De jongens hebben hem twee keer kort ontmoet en weten van hem af. Nu heeft mijn jongste er erg veel moeite mee. Ik wil niet dat je een vriend hebt, ik wil niet dat je bij hem gaat logeren. Ik mis jou, ik wil alleen maar bij jou zijn, ik wil niet meer bij papa logeren.
Niet makkelijk voor mij om te horen. Het doet mij ook wel verdriet. Ook omdat ik begrijp dat überhaupt bij zijn vader logeren voor hem al een stap is geweest. We hebben daarin erg naar hem geluisterd en dat gaat de laatste tijd goed. Ik confronteer de jongens verder ook nog niet met mijn relatie, behalve dus twee korte ontmoetmomenten bij halen en brengen door hun vader. Mijn vriend logeert hier niet als de jongens er zijn. Maar mijn jongste heeft dus moeite met het idee op zich dat ik een vriend heb en van huis ben als zij er niet zijn. De vraag is, wat moet ik hiermee? Ik twijfel bijna aan of ik de relatie wel door moet zetten. Gewoon omdat ik vind dat een scheiding natuurlijk nooit hun keuze is geweest en ze daar ook al mee hebben te leven. Daarbij is misschien relevant dat ik niet lichtvaardig tot een scheiding heb besloten; de dynamiek met hun vader was zo slecht, dat er ook sprake was van fysieke mishandeling. De oudste heeft daar wel het eea van meegekregen helaas. Ik denk de jongste ook, maar verwacht zonder actieve herinnering, omdat hij pas 1 jaar oud was.
Nou, toch een lang verhaal. Ik hoop dat hier wellicht wat ervaringsdeskundigen zijn en weten wat hierin het beste is om te doen. Het lastige met ouderschap, waaraan doe je goed...
vrijdag 4 oktober 2024 om 10:00
En dit, ja.Ravintola schreef: ↑03-10-2024 08:50Kinderen kunnen zich de wildste dingen in hun hoofd halen. Bijvoorbeeld dat zij naar papa moeten zodat mama bij haar vriend kan zijn. En straks is mama helemaal weg en altijd bij haar vriend. (Als voorbeeld, zeg niet dat jouw kind dat zo bedacht heeft).
Denk dat wat extra geruststelling en duidelijkheid wanneer ze weer naar jou teruggaan altijd fijn is voor een kind.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 4 oktober 2024 om 10:02
Eens.Solomio schreef: ↑03-10-2024 13:56Viva-forum is m.i. ontzettend anti-nieuwe-relatie bij kinderen.
Ik denk dat je het prima doet: vriend is er nu nog alleen als je kinderen er niet zijn, dus je doet al heel rustig aan.
Geef je kind de tijd, maar laat hem niet je leven bepalen.
Schipperen dus, en hopen dat het bijtrekt.
zondag 6 oktober 2024 om 00:00
Na alle goede overwegingen die al gegeven zijn, nog even een andere. Mijn jongste zoon van 6 vindt het al meer dan een jaar verschrikkelijk als ik wegga in de avond. Dat gold ook lange tijd voor papa en grote broer, maar de laatste tijd ben ik het vooral. We hebben een ontzettend stabiel gezin, er is duidelijkheid, structuur en liefde in overvloed, maar hij heeft gewoon het liefst de hele club bij elkaar. Ook als hij in bed ligt en ik dus ga sporten. Wat ik al zo lang doe als hij er is, dus niet iets van de laatste tijd.
Er is een hoop gaande bij jullie, maar wellicht is het ook 'gewoon' een beetje wennen aan het feit dat mama ook steeds een beetje meer een eigen leven 'terugkrijgt,' ietsje minder de focus hoeft te leggen op samen overleven maar steeds meer vooruit kan kijken en keuzes maakt waar ze zelf heel blij van wordt. Zo leg ik het iig altijd aan mijn zoon uit; door dat soort momentjes voor mezelf ben ik ook weer een leukere mama. Ik kom altijd weer een kus brengen als ik terug ben, maar nu ben ik heel even weg. En ondanks dat dat dus al heel lang gebeurt, blijft hij het lastig vinden.
Er is een hoop gaande bij jullie, maar wellicht is het ook 'gewoon' een beetje wennen aan het feit dat mama ook steeds een beetje meer een eigen leven 'terugkrijgt,' ietsje minder de focus hoeft te leggen op samen overleven maar steeds meer vooruit kan kijken en keuzes maakt waar ze zelf heel blij van wordt. Zo leg ik het iig altijd aan mijn zoon uit; door dat soort momentjes voor mezelf ben ik ook weer een leukere mama. Ik kom altijd weer een kus brengen als ik terug ben, maar nu ben ik heel even weg. En ondanks dat dat dus al heel lang gebeurt, blijft hij het lastig vinden.
zondag 6 oktober 2024 om 08:10
Isundu schreef: ↑06-10-2024 00:00Na alle goede overwegingen die al gegeven zijn, nog even een andere. Mijn jongste zoon van 6 vindt het al meer dan een jaar verschrikkelijk als ik wegga in de avond. Dat gold ook lange tijd voor papa en grote broer, maar de laatste tijd ben ik het vooral. We hebben een ontzettend stabiel gezin, er is duidelijkheid, structuur en liefde in overvloed, maar hij heeft gewoon het liefst de hele club bij elkaar. Ook als hij in bed ligt en ik dus ga sporten. Wat ik al zo lang doe als hij er is, dus niet iets van de laatste tijd.
Er is een hoop gaande bij jullie, maar wellicht is het ook 'gewoon' een beetje wennen aan het feit dat mama ook steeds een beetje meer een eigen leven 'terugkrijgt,' ietsje minder de focus hoeft te leggen op samen overleven maar steeds meer vooruit kan kijken en keuzes maakt waar ze zelf heel blij van wordt. Zo leg ik het iig altijd aan mijn zoon uit; door dat soort momentjes voor mezelf ben ik ook weer een leukere mama. Ik kom altijd weer een kus brengen als ik terug ben, maar nu ben ik heel even weg. En ondanks dat dat dus al heel lang gebeurt, blijft hij het lastig vinden.
Hier wil ik ook even op inhaken.
Mijn dochter is 11 en super gevoelig.
Toen zij 1 was ben ik in een revalidatiecentrum terecht gekomen en was lang van huis.
Zij heeft nu nog elke keer als ik er niet ben een onveilig gevoel. Ook al op de woensdag als ik een uurtje naar de yoga ben. Terwijl zij dan met vader thuis is.
Ik denk juist dat duidelijk kan helpen. Zij heeft nodig dat ze precies weet waar ik ben en met wie. Als ze vraagtekens heeft gaat ze zelf dingen invullen.
Misschien is het juist goed dat je hun eens goed elkaar laat ontmoeten. Of zeg wat je daar doet.
Je bent echt een hele lieve moeder. Je kinderen staan op 1 dat blijkt uit alles. Maar ik gun je ook weer de liefde, moet je jezelf ook gunnen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
