Kind laten observeren?

08-09-2021 13:24 40 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi viva-leden,

Hier een dilemma.
Ik heb 3 kinderen. 1 is gediagnosticeerd met autisme. De jongste is 3,5 jaar.
Hij heeft een aantal trekjes die overeen komen met onze autistische dochter.
Gisteren had ik gesprek met de speelzaal. Ze herkennen een aantal trekjes van zijn zus in mijn zoon. O.a. taalachterstand, geen gesprek voeren, niet aankijken, eenzijdig spel, uit zichzelf geen contact zoeken met andere kinderen.
Onze dochter vertoonde dit ook allemaal, en had daarnaast nog andere opvallendheden, zoals een slechte motoriek, veel vallen, zeer prikkelgevoelig, veel rondhuppelen zonder doel, enz. Ze had er last van. Haar hebben we dus laten observeren en na overleg met de zorgcoördinator laten onderzoeken op ass Hier kwam dus ASS uit.

Speelzaal adviseert om ook onze jongste te laten observeren om te kijken of verder onderzoek nodig is. Ik twijfel hier over. Mannetje is vrolijk, lief, en heeft vooralsnog geen problemen, behalve de opvallendheden zoals eerder genoemd.

Kans dat hij ass heeft is er, maar wat is de meerwaarde om dat te weten als hij verder goed in zijn vel zit. Hij heeft al VVE voor zijn taalachterstand en heeft logopedie gehad.

Ik hoor graag jullie adviezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
eowyn9 schreef:
09-09-2021 20:31
Ik ben verbaasd om te lezen dat zoveel mensen hier zeggen pas te gaan testen als je kind is vastgelopen! Hier hebben wij een diagnose gekregen voor zoon van toen net 3 (nu inmiddels 15). Hij was toen een heerlijk vrolijk kereltje wat alleen een beetje moeite had op de peuterspeelzaal. Daarna medisch kinderdag verblijf gedaan, met de eindconclusie speciaal onderwijs. Daar zit hij nu al die tijd en volg les op niveau, maar met rekening houdend met zijn autisme.

Zijn zusje heeft ook autisme. Ben ik ook vroeg bij geweest, maar toen wilden ze geen diagnose geven. Dus gewacht tot ze vastliep. Maar dat is echt heel naar voor een kind. ze voelde zich vreselijk dom (terwijl ze echt een hoog IQ heeft) en had het gevoel niks waard te zijn. Pas toen zij haar diagnoses had (ADHD en autisme) kon ze zichzelf een beetje gaan begrijpen, maar toen was het kwaad eigenlijk al geschiet.

Mijn ervaring is dus dat juist diagnosticeren op jonge leeftijd meerwaarde heeft.

Succes met jullie zoektocht.
Wat heftig! Moet een zware tijd geweest zijn. Bedankt voor je reactie. Precies wat jij zegt hebben we ook mee gemaakt en heeft nu de doorslag gegeven.
Ons andere kind die nog niet benoemd is in mijn OP heeft ADHD en hij liep volledig vast. Dat willen we voorkomen inderdaad. Dus vandaag doorgegeven dat we graag willen dat ons zoontje geobserveerd wordt. Nu afwachten, met pijn in het hart en ik voel me volledig falen. Ik weet dat mijn gevoel niet klopt, maar dat neemt mijn verdrietige gevoel niet weg. Maar we gaan de schouders er weer onder zetten. Eerst beginnen met observatie en indien
nodig weer een traject in.

Dank!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrijp je helemaal wat beeft het gevoel van falen. Hier ook alle 3 de kinderen met diagnoses. Het gevoel van mislukt zijn komt wel eens bij me op. Aan de andere kant hebben mijn kinderen me net zoveel energie als het kost. Daar wordt ik bij van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja dat klopt. Wat fijn om een beetje herkenbaarheid te hebben hier in. We gaan het mee maken. Nog niet op de zaken vooruit lopen, maar ik kan mijn hoofd niet in het zand steken.

Hoe oud zijn jouw kinderen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Chamaedorea schreef:
09-09-2021 18:07
ASS is wel iets meer dan overprikkeling en gedragsproblemen. Zeker als er nog andere problematiek bij komt kijken (wat eerder regel dan uitzondering is).
Ken je het werk van Henry Markram? De intense wereld theorie? Is een totaal andere kijk op het klassieke beeld van autisme, en heeft alles te maken met een zeer intense verwerking van stimuli. Hij pleit ervoor autistische kinderen prikkelvrij / zonder druk op te laten groeien. (En hij is echt niet de eerste, de beste wetenschapper, google maar eens)

Overigens pleit hij wel voor vroege diagnose; juist om die andere manier van leven zo vroeg mogelijk te introduceren.

Zeer de moeite waard om te lezen:
de jongen die teveel voelde
Alle reacties Link kopieren Quote
onze kinderen zijn ondertussen al 12, 13 en 15. 1 jongen en 2 meiden. Het is makkelijker dan toen ze klein waren, maar wel weer met andere dingen waar we tegenaan lopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
_horizon_ schreef:
09-09-2021 21:28
Ken je het werk van Henry Markram? De intense wereld theorie? Is een totaal andere kijk op het klassieke beeld van autisme, en heeft alles te maken met een zeer intense verwerking van stimuli. Hij pleit ervoor autistische kinderen prikkelvrij / zonder druk op te laten groeien. (En hij is echt niet de eerste, de beste wetenschapper, google maar eens)

Overigens pleit hij wel voor vroege diagnose; juist om die andere manier van leven zo vroeg mogelijk te introduceren.

Zeer de moeite waard om te lezen:
de jongen die teveel voelde
Bedankt voor de tip, ik ga me er zeker eens in verdiepen!
Ik zou nog even wachten, kindje is nog jong en in ontwikkeling. Het ene kind is wat langzamer in zijn ontwikkeling dan het andere.

2 zonen in het ASS spectrum (oudste asperger, jongste PDD-NOS).

Er is mij toentertijd geadviseerd om te wachten tot ze 4-5 jaar waren. Het liefst nog wat ouder. Uiteindelijk allebei laten observeren en gediagnosticeerd. Nu 17 en 21 en ze draaien goed mee in de maatschappij.

Maar maak jij je zorgen, doe dan wat je moederhart je ingeeft. Jij als moeder weet het best wat je kind nodig heeft.

Mijn ervaring met regulier onderwijs was niet zo fijn, ik werd zowat gedwongen om ze te laten diagnostiseren. Het liefst wilde ze ze zsm aan de medicatie. Ik heb gedaan zoals ik dacht dat het goed voelde en het pakte goed uit!
Succes
Alle reacties Link kopieren Quote
Regulier onderwijs gaat vooralsnog goed hier bij dochter, maar ze zit nog maar in de kleuterklas. We houden opties mbt speciaal onderwijs open.

Wij lopen ongeveer 8 jaar achter op jullie eowyn9. Elke leeftijd heeft zijn charmes en moeilijkheden volgens mij.

Soixante-croissant, wat fijn om te horen dat jouw kinderen nu gewoon goed mee draaien in de maatschappij. Ik wist overigens niet dat er medicatie is voor autisme. De varianten die jij noemt worden nu niet meer gegeven, zo is mij verteld. Maar dat maakt niet uit. Dochter is een lief vrolijk meisje van bijna 6 dat heel erg haar best doet en vooralsnog goed mee komt op school. Ze is volgende week zelfs uitgenodigd op een kinderfeestje.

Soms ben ik behalve de zorgen erg verdrietig. Andere moeders hebben tijd om met hun kinderen naar de speeltuin te gaan, ik zit met mijn kinderen op mijn vrije dag met hen in wachtkamers van logopedie, speltherapie en Si therapie.
Maar het is voor een goed doel en de resultaten zijn gelukkig goed en daar doen we het voor.

Iemand nog tips hoe ik e.e.a. kan uitleggen aan mijn omgeving? Ik heb er lak aan, maar tegelijkertijd ben ik onzeker en voel ik me mislukt. Zeker nu de 3e wellicht ook een traject in gaat. Ik ga er nuchter mee om en vind dat ieder kind 100 procent is op zijn eigen manier, maar andere mensen vinden dat niet merk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Joepjenies schreef:
10-09-2021 10:40

Iemand nog tips hoe ik e.e.a. kan uitleggen aan mijn omgeving? Ik heb er lak aan, maar tegelijkertijd ben ik onzeker en voel ik me mislukt. Zeker nu de 3e wellicht ook een traject in gaat. Ik ga er nuchter mee om en vind dat ieder kind 100 procent is op zijn eigen manier, maar andere mensen vinden dat niet merk ik.
Wat wil je precies uitleggen? Wat autisme inhoudt, waarom je hulp zoekt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mensen reageren vaak met opmerkingen zoals:
- ach hij is gewoon wat trager;
- er is niks aan de hand;
- ze plakken tegenwoordig wel heel snel stempels er op hoor;
- ze houden hun hele leven last van een stempel;
- goh, 2 (3?) Kinderen met een stoornis, wat veel;
- ach iedereen is wel een beetje autistisch, niks mis mee;
- gewoon naar school en niet zeuren zeiden ze vroeger;

Dit soort dingen dus.

En mijn gevoel er bij is dus falen. En ik ben soms zo moe van steeds uitleggen waarom we het aanpakken zoals we dat doen. En waarom we daar voor kiezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach Joepjenies, dat gevoel van falen is echt naar, en onterecht.

Snap de twijfel over wel of niet observeren.
Er is voor beiden wat te zeggen.
Zo'n observatie kan handvatten en inzichten geven die wel handig zijn.
De kunst is je niet teveel door een label te laten "vangen".
Dat kun je zelf denk ik al, als ik lees hoe je over je dochter schrijft.
Je ziet je eigen kind en niet een diagnose.
Volg je eigen intuïtie in de keuze.


Hier 1 van de 2 kinderen met een diagnose en ik herken de opmerkingen die je krijgt.
Ook de eenzaamheid die het oplevert als je niet met je kind naar gezellige sportclub gaat, maar weer naar een of andere hulpverlener.
De podcast "levend verlies" geeft veel herkenning.
Alle reacties Link kopieren Quote
Die ga ik luisteren. Dank je staopstoel!
Alle reacties Link kopieren Quote
Joepjenies schreef:
10-09-2021 19:45
Mensen reageren vaak met opmerkingen zoals:
- ach hij is gewoon wat trager;
- er is niks aan de hand;
- ze plakken tegenwoordig wel heel snel stempels er op hoor;
- ze houden hun hele leven last van een stempel;
- goh, 2 (3?) Kinderen met een stoornis, wat veel;
- ach iedereen is wel een beetje autistisch, niks mis mee;
- gewoon naar school en niet zeuren zeiden ze vroeger;

Dit soort dingen dus.

En mijn gevoel er bij is dus falen. En ik ben soms zo moe van steeds uitleggen waarom we het aanpakken zoals we dat doen. En waarom we daar voor kiezen.
Wat naar.. er is nog zoveel onbegrip..

Ik vraag me alleen af of je wat gaat bereiken als je het gaat uitleggen bij mensen die dit soort reacties geven. De mening staat al klaar en het referentiekader is wrs heel anders. Misschien kan je ergens een goed youtube filmpje, website of dun boekje vinden? Zodat je niet teveel aandacht en energie besteedt aan dit soort opmerkingen, maar in plaats daarvan informatie aanreikt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Na alle lieve berichten, hier een update.
Zoon is inmiddels 2 maanden geleden begonnen op de reguliere basisschool en dat gaat vrij goed.
Na de observatie door de voorschoolse zorgcoördinator adviseerde zij in september een onderzoek.
Door een wachtlijst duurde dat even, maar gisteren kregen we dan uiteindelijk de uitslag. Zoon heeft ASS.
Er zijn adviezen opgesteld en daar gaan we mee aan de slag.
Allen dank, mede door de nuchtere kijk van sommigen hier heb ik sneller de beslissing genomen om dit te doen en daar gaat mijn zoontje alleen maar baat bij hebben.
Er heerst momenteel verdriet, maar ook veel trots en liefde in dit gezin.
Allen dank!
Joepjenies schreef:
15-06-2022 09:39
Na alle lieve berichten, hier een update.
Zoon is inmiddels 2 maanden geleden begonnen op de reguliere basisschool en dat gaat vrij goed.
Na de observatie door de voorschoolse zorgcoördinator adviseerde zij in september een onderzoek.
Door een wachtlijst duurde dat even, maar gisteren kregen we dan uiteindelijk de uitslag. Zoon heeft ASS.
Er zijn adviezen opgesteld en daar gaan we mee aan de slag.
Allen dank, mede door de nuchtere kijk van sommigen hier heb ik sneller de beslissing genomen om dit te doen en daar gaat mijn zoontje alleen maar baat bij hebben.
Er heerst momenteel verdriet, maar ook veel trots en liefde in dit gezin.
Allen dank!
Ik snap jullie verdriet helemaal. Gelukkig ook trots en liefde.
Ik hoop dat jullie handvaten krijgen en ergens ook wel "fijn" dat jullie nu zekerheid hebben.
Leuk dat je een update hebt gegeven.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven