Kinderen en vrienden (maken)

Star⁴ schreef: ↑

26-03-2024 16:46

kinderen/zorgen-om-vriendschap-kind/lis ... ges/501176

Is dit nu gewoon hetzelfde topic?

Oh verrek. Ik dacht al dat ik een déjà vu had.

@Chloe81Mom: Niet aankaarten bij de ouders. Ik heb dit weleens gedaan toen mijn dochter 6 was en kreeg toen al te horen: 'dit moeten zij zelf oplossen'.
Hier was ik het toen niet mee eens, want jonge kinderen hebben volgens mij zeker wat hulp nodig van hun ouders als het gaat om vriendschappen. Veel ouders denken hier alleen anders over. Zij geven hun kinderen dus niet mee dat het netjes is om iemand anders ook eens uit te nodigen, in plaats van je alleen passief op te stellen, of wat het betekent om trouw te zijn in een vriendschap.

Je zoon verwacht meer dan hij op dit moment krijgt, maar hij kan niet beïnvloeden wat iemand anders doet, alleen leren om zijn eigen verwachtingen te managen. Dat is een les voor heel zijn leven. Dat is soms lastig, maar hij is echt niet de enige die geen vriendengroep om zich heen heeft. Hij heeft twee vrienden, met wie hij regelmatig een leuke tijd heeft, dat is al winst. Zij zijn alleen niet verantwoordelijk voor zijn geluk.

Deze gevoelens zijn ook heel kenmerkend voor de puberteit, dat noemen ze in het Engels 'teenage angst'. De onzekerheid, de angst om er niet bij te horen. Dat mensen je niet leuk vinden etc. Logisch dat je dat als moeder wilt verzachten, maar dat is iets waar iedere tiener zelf doorheen moet.

vivapimpelmees schreef: ↑

26-03-2024 18:27

Oh verrek. Ik dacht al dat ik een déjà vu had.

Er is nog een identiek topic op psyche van daar weer voor van ook een topicstarter met 81 in de naam, het heet Zorgen. Mag ik dat trouwens vermelden? Dit speelt dus al veel langer.

Maar goed, is het echt zo gebruikelijk dat ze op die leeftijd veel afspreken? Mijn dochter heeft een leuk vriendengroepje op school. Daar appt/snapchat ze in haar privé veel mee en ze heeft het er leuk mee op school. Maar de vriendinnen wonen allemaal een stukje bij elkaar uit de buurt. Dus echt afspreken gebeurt weinig. In de vakantie hebben ze een keer iets leuks gedaan met elkaar en heel af en toe gaat dochter met 1 van de meiden naar de stad bijv, op zaterdagmiddag. Maar dochter heeft ook haar werk, bijna elke zaterdag. En doordeweeks sowieso geen tijd om af te spreken. Na schooltijd gaat iedereen gewoon naar huis. Dus als je zoon 2 vrienden heeft op school en het daar fijn mee heeft, zou ik zelf persoonlijk nog niet zoveel daarvan vinden. Misschien komt dat als ze wat ouder zijn en ze op zaterdagavond uit gaan bijv.

Pijn hoort bij het leven, anderen mensen doen niet altijd wat je wil en dan is het handig wanneer je als puber hebt geleerd om jezelf te vermaken. Dat lukt vast niet in 1x op je 14de, maar het probleem bij een moeder van een vriendje leggen gaat niet helpen in tegendeel.

Zorg dat hij zich op zijn kamer kam vermaken met TV, PC, kijk of hij een baantje kan nemen of nog een hobby, een vriend in de buurt ipv alleen op school....etc. Pak het positief op ipv het probleem te droppen bij de moeder van een vriend,

Heel veel mensen hebben geen vriendengroepje. Ik heb alleen maar losse vriendinnen die elkaar niet kennen. En de keren dat ik wel een vriendengroepje had was het eigenlijk altijd gezeik

Als je zoon het gewoon leuk heeft met die vrienden wanneer ze wel afspreken zou ik het gewoon laten gaan. Grote kans dat die jongens je zoon gewoon best aardig vinden, maar minder behoefte hebben aan afspreken. Als je er nu een groot punt van gaat maken zet je je zoon best wel voor gek.

Je kunt die jongens ook niet dwingen je zoon leuk te vinden natuurlijk. Er is een klik of niet. Je kunt je zoon hooguit stimuleren zich sociaal op te stellen, dingen te ondernemen, etc. En sommige mensen vinden het ook gewoon fijn om soms alleen dingen te doen, dus geef je zoon vooral niet het idee dat er iets mis is met hem omdat hij niet heel veel vrienden heeft.

care_ schreef: ↑

26-03-2024 16:38

Wat verwacht je dan dat die moeder daarmee doet? Wat is jouw verwachting na dit gesprek?

Ik vind het vervelend voor je zoon, maar ik vind 14 niet meer de leeftijd om dit voor hem op te lossen.
Ik zou (als de andere moeder) dit ook niet waarderen. Indirect leg je haar (of haar zoon) toch een bepaalde vraag/verwachting op door dit te delen.

Ik ben weleens de moeder van de vriend geweest, maar ook weleens van een kind als de zoon van to.
( In die tijd was mijn kind echt klein ( nu tien en juist het gevraagde kind)
Toen hij klein was, regelmatig met schuldgevoel vanwege enig kind gezeten... Ik vroeg dan niet letterlijk of ze mijn zoon ook mee vroegen, maar liep bijvoorbeeld even mee als hij ergens langsging met de vraag om te spelen. Hij wilde dat ik meeliep, hij zag op tegen het gevoel van terug moeten lopen als ze nee zouden zeggen
Nu heeft hij een leuke vriendengroep maar daarvoor ook weleens bij een feestje tegen hem gezegd dat hij ook een minder gevraagd kind ' moest' vragen. Toen vroeg hij een jongen mee die in principe gewoon leuk is, maar hij niemand echt tot de inner circle behoort... We konden hem er prima bij hebben
Later weleens als idee van de andere moeder zoon en een klasgenootje vrienden te laten worden, maar dat is niet gelukt. Zoon vindt hem ook gewoon een sjachrein (???). Nou, dan hoeft het wmb niet...