Kindervriendschappen

Gewoon ‘Niet springen op de bank/Jullie blijven van de tuinslang af’.

Ik zie niet echt een probleem. Dat kind van zes ‘maakt’ jouw zoon niet opstandig, dat zit in jouw zoon zelf. Ik vond het juist fijn om te zien in hoeverre mijn zoon meeging in gedrag van een heel ander type kind.

De enige kinderen die ik gewoon niet meer toeliet: eentje die het normaal vond om mij uit te schelden (niemand scheldt mij zomaar uit en zeker niet in mijn eigen huis door een snotaap van destijds 10 jaar) en eentje die nogal sadistische neigingen vertoonde richting huisdieren en toen met zoon op de vuist ging.
Verder had ik natuurlijk wel een soort van ‘favorieten’, van die kinderen die je ter plekke zou adopteren. En kinderen waarvan je na het ophalen dacht: ‘Nou, het huis staat nog overeind’ . De een is gewoon meer bij de pinken en meer durfal dan een ander. Ik had liever zo’n haaibaai XS dan zo’n achterbakse stiekeme fluisteraar (“Vraag eens aan je moeder of… want anders….”).

Misschien is jouw zoon wel zo dol op haar omdat ze zo lekker vrij is, en hij dat zelf ook wel wil. Dan is zij niet de negatieve invloed, maar heeft je zoon zo iemand nodig voor wat tegenwicht.

Bekijk wat ze wel goed samen kunnen, wat bij de dynamiek past. Misschien moet je ze meenemen naar een speelbos. Of geef ze stoepkrijt voor een speurtocht.

Kan je er over nadenken of je misschien wel ook best strenge eisen stelt? Dat jouw zoon daar niet tegen in opstand komt, kan wel betekenen dat hij een stukje van zichzelf niet kan ontwikkelen.
Waarom mag hij niet een beetje raggen op de bank, en hoop je zelfs dat een gewaardeerde vriendschap van hem verdwijnt? Dat laatste vind ik echt harteloos klinken.

Misschien is er een middenweg: met alle kussens van de bank een hut bouwen? Ondehandel welke teugels je wil laten vieren en wat je echt niet wil: kinderen vinden het fijn als ze mee mogen denken, en doen vaak hun best om met een oplossing te komen als je een paar acceptabele voorwaarden stelt.
Maar geeft ze ook wat ruimte terug.
Al maken ze een parcours in de woonkamer met dienbladen, kussens en krukjes om de vloer te vermijden: dat is toch zo opgeruimd?

Misschien speelt er iets praktisch: heeft dat meisje bv af(h)d, en is ze aan het eind van een drukke schooldag haar impulscontrole kwijt.

Dan kan het helpen als je wat meer helpt en stuurt om ze ergens mee aan de gang te krijgen, of als je een situatie creëert waarbij het niet zo uitmaakt.

Laat ze ff lekker buiten uitrazen met iets, en zet ze dan binnen met een luisterboek en een stapel lego lekker aan het bouwen: misschien kunnen ze samen een dorpje of winkel bouwen?

Let er op dat je niet jouw weerstand om hen bezig te houden projecteert op dat meisje. Misschien vind je het brave gedrag vooral makkelijke omdat je dan zelf andere dingen kan doen.
Maar je kan zelf dingen doen als jouw zoon bij haar speelt: bij jou in jouw huis moet je op die leeftijd nog betrokken blijven. Dat is ook leuk voor je eigen zoon.

Nee het gedrag komt niet uit het niets, het komt uit het feit dat je met z'n tweetjes of meer gewoon veel leuker samen kunt spelen of iig wat leuker kan bewegen, je kunt je niet alleen nat spuiten of achter elkaar aan rennen of een kussengevecht houden of toneelstukjes opvoeren, politietje of andere luide spellen doen dus logisch dat hoe meer er zijn hoe drukker het wordt, maar ook wel gezellig toch? Gewoon duidelijk aangeven wat niet mag omdat het bijv. gevaarlijk is of je het echt niet wilt of het weer er niet naar is en verder een beetje soepel blijven hoor, en wat ondernemend of ondeugend is uiteraard niet per se brutaal. Doe anders eens iets samen met ze, een spelletje, koekjes bakken, knutselen, zijn ze ook lekker bezig en kun je wat kletsen met het meisje om haar een beetje beter te leren kennen. Het is maar twee uurtjes dat kan toch best wel? Hier ook wel gemerkt dat mijn eigen kinderen anders zijn hoor, ze willen ook wat stoerder doen of opscheppen of zich lekker uitleven samen. Vooral met kinderfeestjes was het echt altijd lekker druk en luisterde ook niet direct elk kind maar ik vond het altijd wel gezellig.

kes49240 schreef: ↑

13-01-2023 21:26

Nee het gedrag komt niet uit het niets, het komt uit het feit dat je met z'n tweetjes of meer gewoon veel leuker samen kunt spelen of iig wat leuker kan bewegen, je kunt je niet alleen nat spuiten of achter elkaar aan rennen of een kussengevecht houden of toneelstukjes opvoeren, politietje of andere luide spellen doen dus logisch dat hoe meer er zijn hoe drukker het wordt, maar ook wel gezellig toch? Gewoon duidelijk aangeven wat niet mag omdat het bijv. gevaarlijk is of je het echt niet wilt of het weer er niet naar is en verder een beetje soepel blijven hoor, en wat ondernemend of ondeugend is uiteraard niet per se brutaal. Doe anders eens iets samen met ze, een spelletje, koekjes bakken, knutselen, zijn ze ook lekker bezig en kun je wat kletsen met het meisje om haar een beetje beter te leren kennen. Het is maar twee uurtjes dat kan toch best wel? Hier ook wel gemerkt dat mijn eigen kinderen anders zijn hoor, ze willen ook wat stoerder doen of opscheppen of zich lekker uitleven samen. Vooral met kinderfeestjes was het echt altijd lekker druk en luisterde ook niet direct elk kind maar ik vond het altijd wel gezellig.

Mooi gezegd. Het is heerlijk dat hij met haar iemand heeft om dingen te doen die in je eentje niet kunnen.
Probeer het zo te zien.

Je kunt je eigen kind op een nieuwe manier leren kennen. Geniet met hem mee van de nieuwe ontdekkingen en mogelijkheden.

kes49240 schreef: ↑

13-01-2023 21:26

Nee het gedrag komt niet uit het niets, het komt uit het feit dat je met z'n tweetjes of meer gewoon veel leuker samen kunt spelen of iig wat leuker kan bewegen, je kunt je niet alleen nat spuiten of achter elkaar aan rennen of een kussengevecht houden of toneelstukjes opvoeren, politietje of andere luide spellen doen dus logisch dat hoe meer er zijn hoe drukker het wordt, maar ook wel gezellig toch? Gewoon duidelijk aangeven wat niet mag omdat het bijv. gevaarlijk is of je het echt niet wilt of het weer er niet naar is en verder een beetje soepel blijven hoor, en wat ondernemend of ondeugend is uiteraard niet per se brutaal. Doe anders eens iets samen met ze, een spelletje, koekjes bakken, knutselen, zijn ze ook lekker bezig en kun je wat kletsen met het meisje om haar een beetje beter te leren kennen. Het is maar twee uurtjes dat kan toch best wel? Hier ook wel gemerkt dat mijn eigen kinderen anders zijn hoor, ze willen ook wat stoerder doen of opscheppen of zich lekker uitleven samen. Vooral met kinderfeestjes was het echt altijd lekker druk en luisterde ook niet direct elk kind maar ik vond het altijd wel gezellig.

Geheel mee eens.

TO, het is niet dat andere kind. Het is de dynamiek tussen de twee kinderen.

No offence; maar volgens mij ben je niet zo veel gewend. Jouw zoon is rustig en zoet, dit meisje is wat ondernemender. Op de bank springen en met de tuinslang spelen vind ik geen schokkend gedrag en vind ik ook niet reden genoeg om de vriendschap te willen stoppen.
Heb je echt al duidelijk je grenzen aangegeven? En luistert ze dan echt niet? En lacht de moeder echt alles weg?

Grijp het juist aan als opvoed moment.

Je zoon is 6, zijn vriendinnetje ook. Haar hoef je niet op te voeden, maar zo’n losgeslagen vriendje is ideaal om je zoon te laten zien dat no matter what, regels regels zijn.
Daar leert hij heel veel van, en misschien het vriendinnetje ook nog wet iets.

Kinderen leren er weinig van als altijd alles maar goed en volgens de regels gaat.
Juist als het anders gaat, mis gaat, regels worden getart, en daar op gecorrigeerd worden. Daar leren van!

Voor jou is het even wat meer ouderlijke inspanning, maar dat betaalt zich op den duur echt uit.

Opvoeden is niet ‘behoeden voor’, maar ‘begeleiden bij’.

Als een ander kind bij mij thuis te ver gaat, corrigeer ik vriendelijk maar duidelijk. Gaan ze écht te ver, dan gaan ze lekker naar huis.
Mijn kind ziet dat gebeuren en kan mooi absorberen zonder dat hij zelf wordt gecorrigeerd.
Ik geen fittie met kind, kind snapt het toch en heeft wat geleerd.
Win-win voor mij

Bij wat drukkere kinderen (eigen kind kan heel rustig, maar ook druk zijn) probeer ik te sturen in activiteiten (bijv naar buiten, speelpleintje, in de tuin) om even uit te razen of juist meer drukker makende dingen (Mario kart) te beperken.
Met de meeste kinderen zijn goede afspraken te maken en als het echt niet goed gaat, stop het spelen eerder.

Een meisje heb ik op gegeven moment met dochter afgesproken dat er even niet meer werd afgesproken. Maar dat was ondeling gedoe/ruzie op school. Als dat niet lekker loopt, ook niet samen afspreken. Genoeg andere vriendjes en vriendinnetjes.

Sommige kinderen die komen spelen hebben de eerste paar keer wat meer begeleiding nodig. Naar mijn ervaring wordt dat uiteindelijk wel beter.

En dat is inderdaad heel vermoeiend, maar ik probeer altijd positief en geduldig te blijven.

Op de bank springen en elkaar natspuiten is echt niet zo verschrikkelijk als jij doet lijken. Haar ouders maken daar blijkbaar niet zo'n probleem van. Hup droge kleren aan en weer lekker spelen.

Maar bij jou mag dat niet en dat is ook prima, maar reageer niet naar de kinderen alsof ze compleet van de pot gerukt zijn.

Ga lekker met ze naar de speeltuin inderdaad.

Blijf duidelijk en vriendelijk en inderdaad heb je altijd de troef 'ik bel je mama, tijd om naar huis te gaan'

Mijn dochter had jaren geleden ook een ondernemend vriendinnetje waar ik niet gelijk heel erg blij mee was.
Nu dertig jaar later zijn ze nog steeds vriendinnen en zien wij haar nog regelmatig met haar peuter.
Zij luisterde trouwens wel goed. Haar moeder had haar duidelijk gemaakt dat wat bij hun in huis allemaal mocht niet echt standaard was.
Geef het dus een kans en probeer het leuke van haar te zien wat je zoon waarschijnlijk al ontdekt heeft

Dit hoort er volgens mij toch een beetje bij, met kindervriendschappen. Je vindt niet alle vriendjes leuk, en er zitten klieren bij.