Kinderwens als alleenstaande?

18-11-2023 07:55 554 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
-
ella-333 wijzigde dit bericht op 16-06-2024 08:50
99.82% gewijzigd
Moiren schreef:
18-11-2023 21:01
Dit is hier best een tijdje het argument geweest op àlles.
Hier ook.

Inmiddels heeft ie een vriendin en ziet ie het leven nogal zonnig in, dus nu vindt ie het niet zo erg meer dat ik hem geboorte heb gegeven. Maar dat kan zo maar anders worden natuurlijk als het per ongeluk uit gaat of zo, wat God verhoede.
Alle reacties Link kopieren Quote
Yinna schreef:
18-11-2023 21:10
In dit soort discussies zie ik eigenlijk steeds het zelfde gebeuren. De alleenstaande stelt zich de vraag "wel of geen kind?". Mensen zoals Kris lezen "wel of geen partner?".

De vraag is: als alleenstaande een kind, of als alleenstaande geen kind. Niet: als alleenstaande een kind of samen met partner een kind. Ik herken het antwoord: "nou ik zou het niet zonder mijn partner hebben gewild", uit mijn omgeving. Maar dat lijkt te suggereren alsof de BAM een partner de deur uit heeft gezet omdat ze graag in haar eentje een kind wilde. Sommigen zullen echt liever geen man willen (Solomio?), maar er zijn er ook veel waarvoor de kinderwens groter is dan de partnerwens en/of waarbij de tijd dringt en er dus een keuze moet worden gemaakt.

Zelf ben ik me er als BAM wel van bewust dat ik kwetsbaarder ben. Maar dat is ook maar relatief. Met zo super veel mensen is een 2 ouder-gezin nu ook weer niet. Ik weet dat ik kwetsbaarder ben en ik heb er wel aan moeten wennen dat je heel erg aan huis gebonden bent. Altijd met een klein kindje, maar als alleenstaande echt veel meer. Soms vind ik het zwaar, vooral het zorgen. Maar dat alles weegt niet op tegen hoe mooi ik het vind. Ik had het nooit willen missen.
:worship:
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder vond dat ze het heel goed deed. Ik vond dat niet.

Juist omdat ze zelf een klein netwerk en geen siblings had wilde ze graag een kind. In de praktijk betekende dat, dat haar kind een leegte en gemis bij haar op moest vullen. Dat is een te grote verantwoordelijkheid op de schouders van een kind. En die leegte kreeg ik nooit opgevuld, hoe hard ik ook mijn best deed.

TO heeft ook een klein netwerk, geen siblings, en was als kind al overtuigd van haar kinderwens. Ze is nu aan het bedenken hoe ze dat gaat doen, hoewel dat nog helemaal niet in haar leven past. Ze is nog best jong, wil nog een opleiding doen en heeft zelfs nog nooit een relatie gehad.

Is het raar dat ik een soort parallel zie en rode vlaggen?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

merano schreef:
18-11-2023 21:17
Mijn moeder vond dat ze het heel goed deed. Ik vond dat niet.

Juist omdat ze zelf een klein netwerk en geen siblings had wilde ze graag een kind. In de praktijk betekende dat, dat haar kind een leegte en gemis bij haar op moest vullen. Dat is een te grote verantwoordelijkheid op de schouders van een kind. En die leegte kreeg ik nooit opgevuld, hoe hard ik ook mijn best deed.

TO heeft ook een klein netwerk, geen siblings, en was als kind al overtuigd van haar kinderwens. Ze is nu aan het bedenken hoe ze dat gaat doen, hoewel dat nog helemaal niet in haar leven past. Ze is nog best jong, wil nog een opleiding doen en heeft zelfs nog nooit een relatie gehad.

Is het raar dat ik een soort parallel zie en rode vlaggen?
Ja. Je projecteert flink.
Alle reacties Link kopieren Quote
merano schreef:
18-11-2023 21:17
Mijn moeder vond dat ze het heel goed deed. Ik vond dat niet.

Juist omdat ze zelf een klein netwerk en geen siblings had wilde ze graag een kind. In de praktijk betekende dat, dat haar kind een leegte en gemis bij haar op moest vullen. Dat is een te grote verantwoordelijkheid op de schouders van een kind. En die leegte kreeg ik nooit opgevuld, hoe hard ik ook mijn best deed.

TO heeft ook een klein netwerk, geen siblings, en was als kind al overtuigd van haar kinderwens. Ze is nu aan het bedenken hoe ze dat gaat doen, hoewel dat nog helemaal niet in haar leven past. Ze is nog best jong, wil nog een opleiding doen en heeft zelfs nog nooit een relatie gehad.

Is het raar dat ik een soort parallel zie en rode vlaggen?
Mijn moeder precies zo idd. Zij had wel één broer, maar die woonde aan de andere kant van het land. Ik heb net als jou ook nooit kunnen vervullen wat zij had verwacht.
Oh, ik kom trouwens wel uit een 2-ouder gezin. Mijn ouders zijn nog steeds getrouwd.
Dus, wat is je punt precies?
Alle reacties Link kopieren Quote
merano schreef:
18-11-2023 21:17
Mijn moeder vond dat ze het heel goed deed. Ik vond dat niet.

Juist omdat ze zelf een klein netwerk en geen siblings had wilde ze graag een kind. In de praktijk betekende dat, dat haar kind een leegte en gemis bij haar op moest vullen. Dat is een te grote verantwoordelijkheid op de schouders van een kind. En die leegte kreeg ik nooit opgevuld, hoe hard ik ook mijn best deed.

TO heeft ook een klein netwerk, geen siblings, en was als kind al overtuigd van haar kinderwens. Ze is nu aan het bedenken hoe ze dat gaat doen, hoewel dat nog helemaal niet in haar leven past. Ze is nog best jong, wil nog een opleiding doen en heeft zelfs nog nooit een relatie gehad.

Is het raar dat ik een soort parallel zie en rode vlaggen?
Mss moet je je eigen ervaringen niet op een ander projecteren.

Mijn moeder heeft mij een lul van een vader gegeven, maar ik denk niet dat iedereen beter af is zonder vader.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Helaas bestaan er nog steeds geen perfecte ouders, en mijn inziens staat dat los of je een alleenstaande ouder bent of dat je als een stel ouders bent. Iedereen heeft wel iets meegemaakt in elke vorm van ouderschap.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben alleenstaande moeder. Per ongeluk zwanger geraakt van een zeer gewenst en geliefd kind. Gelukkig ( :-) ) had ik al wel een koophuis met tuin, een auto en een vaste baan.

Ik vind het vreemd dat mensen het nodig vinden om daar een mening over te hebben. Wat gaat mijn situatie anderen aan, waar bemoei je je mee? Ik heb me vrij snel voorgenomen geen verantwoording af te leggen, alleen aan mijn kind desgewenst. Ik heb het geluk dat mensen ook niks in mijn gezicht durven te zeggen. Wat ze achter mijn rug zeggen heb ik geen weet en dus geen last van.

Vooralsnog lijkt het erop dat kind zich heeft ontwikkeld tot een normaal en gelukkig kind. En ja, kind is een verrijking van mijn leven, dus egoïstisch gezien heb ik er baat bij gehad.

Ja het was best zwaar op sommige momenten. Hoort erbij hè.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
Yinna schreef:
18-11-2023 21:10


De vraag is: als alleenstaande een kind, of als alleenstaande geen kind. Niet: als alleenstaande een kind of samen met partner een kind.

Nou ja, of dus de optie: samen met een (homo)stel of alleenstaande man. Die gezinsvorm zie je steeds vaker. Daarbij starten ze eigenlijk waar veel stellen (50%) ook eindigen, in een co-ouderschap. Co-ouderschap is een van de meest voorkomende gezin vormen in Nederland en volgens mij is het voor het kind beter als dat al vanaf het begin is, zonder (v)echtscheiding.

Áls TO het niet helemaal alleen wil, en ze wil ook niet afhankelijk zijn van het vinden van een liefdespartner, kan dat een hele goede optie zijn. En daarin zijn allerlei verhoudingen mogelijk: 50-50, 70-30 of zelfs maar 90-10. Wat alle partijen prettig vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
kittyfantastico schreef:
18-11-2023 20:33
De mantelzorgsituatie lijkt me niet doorslaggevend argument om wel/geen kind te nemen.

Wat als TO geen kind neemt om te kunnen mantelzorgen, maar vervolgens hebben haar ouders geen mantelzorg nodig. En over 40 jaar heeft TO zelf wél mantelzorg nodig, maar heeft ze geen kind dat dat voor haar kan doen….
Ik heb allerlei situaties omschreven, bijvoorbeeld ziekte en/of baan verlies. Dat is geen uitzonderlijke situatie en heeft in het geval van alleenstaand ouderschap vaker desastreuze gevolgen voor de kinderen. Waar de ene ouder dit kan opvangen voor de ander binnen een tweeoudergezin, heb je als alleenstaande gelijk een groot probleem, want niemand gaat jouw rekeningen betalen en de gehele zorg voor jou overnemen. Binnen een gezin is het vanzelfsprekend dat je dit wel doet.

Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn advies aan TO, die tenslotte om advies en ervaringen vroeg, is om het hele concept kinderen voorlopig even los te laten en zich te focussen op het leven van haar leven met alles wat daarbij hoort zoals relaties, studie en het opbouwen van een goed netwerk.

En daarna haar motieven om een kind te willen goed tegen het licht te houden en zich ervan te overtuigen dat ze een kind kan bieden wat het nodig heeft voor ze die keuze maakt.

En de ervaring die ik haar mee wil geven is dat ik persoonlijk opgroeien met een alleenstaande ouder niet als positief heb ervaren en het vanuit mijn persoonlijke ervaring dus niet kan aanbevelen.

Of pleegzorg wel een goed idee is, weet ik niet. Dat beoordelen anderen gelukkig.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
katkaatje schreef:
18-11-2023 21:46
Nou ja, of dus de optie: samen met een (homo)stel of alleenstaande man. Die gezinsvorm zie je steeds vaker. Daarbij starten ze eigenlijk waar veel stellen (50%) ook eindigen, in een co-ouderschap. Co-ouderschap is een van de meest voorkomende gezin vormen in Nederland en volgens mij is het voor het kind beter als dat al vanaf het begin is, zonder (v)echtscheiding.

Áls TO het niet helemaal alleen wil, en ze wil ook niet afhankelijk zijn van het vinden van een liefdespartner, kan dat een hele goede optie zijn. En daarin zijn allerlei verhoudingen mogelijk: 50-50, 70-30 of zelfs maar 90-10. Wat alle partijen prettig vinden.
beter voor een kind om iedere week te verkassen? En wat als er toch gedoe ontstaat? Of er een nieuwe partner bij een van de twee komt?
Waarom moet er per se een vaderfiguur bij?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Kris84 schreef:
18-11-2023 21:54
Ik heb allerlei situaties omschreven, bijvoorbeeld ziekte en/of baan verlies. Dat is geen uitzonderlijke situatie en heeft in het geval van alleenstaand ouderschap vaker desastreuze gevolgen voor de kinderen. Waar de ene ouder dit kan opvangen voor de ander binnen een tweeoudergezin, heb je als alleenstaande gelijk een groot probleem, want niemand gaat jouw rekeningen betalen en de gehele zorg voor jou overnemen. Binnen een gezin is het vanzelfsprekend dat je dit wel doet.

Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
en in hoeveel van 8,4% gaat het dan om moeders die bewust gekozen hebben voor een kind als alleenstaande?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
rosanna08 schreef:
18-11-2023 21:57
beter voor een kind om iedere week te verkassen? En wat als er toch gedoe ontstaat? Of er een nieuwe partner bij een van de twee komt?
Waarom moet er per se een vaderfiguur bij?


Hoeft niet, ik zeg niet ‘beter’, ik zeg dat het ook een optie is. Wat voor TO de beste optie is, is aan haar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kris84 schreef:
18-11-2023 21:54
Ik heb allerlei situaties omschreven, bijvoorbeeld ziekte en/of baan verlies. Dat is geen uitzonderlijke situatie en heeft in het geval van alleenstaand ouderschap vaker desastreuze gevolgen voor de kinderen. Waar de ene ouder dit kan opvangen voor de ander binnen een tweeoudergezin, heb je als alleenstaande gelijk een groot probleem, want niemand gaat jouw rekeningen betalen en de gehele zorg voor jou overnemen. Binnen een gezin is het vanzelfsprekend dat je dit wel doet.

Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
Dat zou het moeten zijn, maar dat is het absoluut niet..
Alle reacties Link kopieren Quote
Kris84 schreef:
18-11-2023 21:54
Ik heb allerlei situaties omschreven, bijvoorbeeld ziekte en/of baan verlies. Dat is geen uitzonderlijke situatie en heeft in het geval van alleenstaand ouderschap vaker desastreuze gevolgen voor de kinderen. Waar de ene ouder dit kan opvangen voor de ander binnen een tweeoudergezin, heb je als alleenstaande gelijk een groot probleem, want niemand gaat jouw rekeningen betalen en de gehele zorg voor jou overnemen. Binnen een gezin is het vanzelfsprekend dat je dit wel doet.

Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
Wat aangeeft dat onze maatschappij nog steeds volledig ingericht is op het 'traditionele' gezin.
Wat duidelijk maakt dat er serieuzer werk gemaakt moet worden van armoedebestrijding.
Niet dat alleenstaand ouderschap zo slecht is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-11-2023 20:06
Juist de ervaringsdeskundigen, zoals Moi en ik, laten zien dat het ook met heftige gebeurtenissen nog steeds prima kan, alleenstaand moeder zijn.
Ik vind het vreemd dat bij de overweging om als alleenstaande een kind te willen krijgen, dit soort vragen mee moeten worden genomen. En bij meer-oudersituaties niet.
Als er een heftige situatie ontstaat, dan deal je daarmee. Misschien wel niet perfect of optimaal, maar je dealt ermee.

Toen mijn ouder plotseling op sterven lag, werd kind met tante mee naar huis genomen. Toen ikzelf geopereerd moest worden en een week in het ziekenhuis moest blijven, werd kind door familie en vrienden opgevangen.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
Kris84 schreef:
18-11-2023 21:54
Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
Maar dit gaat niet over bewust alleenstaande moeders, die grotendeels hoogopgeleid en financieel onafhankelijk zijn.

Dit gaat denk ik over gescheiden vrouwen die voor de scheiding minder gingen werken omdat man genoeg verdiende en daarna een probleem hebben. Dat is hier helemaal niet aan de orde.
Kris84 schreef:
18-11-2023 21:54
Ik heb allerlei situaties omschreven, bijvoorbeeld ziekte en/of baan verlies. Dat is geen uitzonderlijke situatie en heeft in het geval van alleenstaand ouderschap vaker desastreuze gevolgen voor de kinderen. Waar de ene ouder dit kan opvangen voor de ander binnen een tweeoudergezin, heb je als alleenstaande gelijk een groot probleem, want niemand gaat jouw rekeningen betalen en de gehele zorg voor jou overnemen. Binnen een gezin is het vanzelfsprekend dat je dit wel doet.

Nog een feitje: in 2020 was het aandeel minderjarige kinderen in eenoudergezinnen met een langdurig armoederisico 8,4 procent. In tweeoudergezinnen was dat 2,5 procent.
Desastreus nog wel.
Ik heb gewoon recht op ww hoor, als ik mijn baan verlies.
Alle reacties Link kopieren Quote
puck-en-hans schreef:
18-11-2023 22:02
Ik vind het vreemd dat bij de overweging om als alleenstaande een kind te willen krijgen, dit soort vragen mee moeten worden genomen. En bij meer-oudersituaties niet.
Als er een heftige situatie ontstaat, dan deal je daarmee. Misschien wel niet perfect of optimaal, maar je dealt ermee.

Toen mijn ouder plotseling op sterven lag, werd kind met tante mee naar huis genomen. Toen ikzelf geopereerd moest worden en een week in het ziekenhuis moest blijven, werd kind door familie en vrienden opgevangen.
Ja, dit dus.

Twee-oudergezinnen denken hier minder over na, dus áls dan een keer de nood aan de man komt (beide ouders tegelijk ziek ofzo) zijn ze niet voorbereid.
Als alleenstaande ouder moet je je daarop voorbereiden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Yinna schreef:
18-11-2023 21:10
In dit soort discussies zie ik eigenlijk steeds het zelfde gebeuren. De alleenstaande stelt zich de vraag "wel of geen kind?". Mensen zoals Kris lezen "wel of geen partner?".

De vraag is: als alleenstaande een kind, of als alleenstaande geen kind. Niet: als alleenstaande een kind of samen met partner een kind. Ik herken het antwoord: "nou ik zou het niet zonder mijn partner hebben gewild", uit mijn omgeving. Maar dat lijkt te suggereren alsof de BAM een partner de deur uit heeft gezet omdat ze graag in haar eentje een kind wilde. Sommigen zullen echt liever geen man willen (Solomio?), maar er zijn er ook veel waarvoor de kinderwens groter is dan de partnerwens en/of waarbij de tijd dringt en er dus een keuze moet worden gemaakt.

Zelf ben ik me er als BAM wel van bewust dat ik kwetsbaarder ben. Maar dat is ook maar relatief. Met zo super veel mensen is een 2 ouder-gezin nu ook weer niet. Ik weet dat ik kwetsbaarder ben en ik heb er wel aan moeten wennen dat je heel erg aan huis gebonden bent. Altijd met een klein kindje, maar als alleenstaande echt veel meer. Soms vind ik het zwaar, vooral het zorgen. Maar dat alles weegt niet op tegen hoe mooi ik het vind. Ik had het nooit willen missen.
Goede post dit. En heel herkenbaar, inclusief laatste alinea.
Alle reacties Link kopieren Quote
kittyfantastico schreef:
18-11-2023 22:03
Maar dit gaat niet over bewust alleenstaande moeders, die grotendeels hoogopgeleid en financieel onafhankelijk zijn.

Dit gaat denk ik over gescheiden vrouwen die voor de scheiding minder gingen werken omdat man genoeg verdiende en daarna een probleem hebben. Dat is hier helemaal niet aan de orde.
Ik ben BAM met een uitkering.
Hoogopgeleid arbeidsongeschikt.
Laag inkomen is niet per se een probleem hoor.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
katkaatje schreef:
18-11-2023 21:46
Nou ja, of dus de optie: samen met een (homo)stel of alleenstaande man. Die gezinsvorm zie je steeds vaker. Daarbij starten ze eigenlijk waar veel stellen (50%) ook eindigen, in een co-ouderschap. Co-ouderschap is een van de meest voorkomende gezin vormen in Nederland en volgens mij is het voor het kind beter als dat al vanaf het begin is, zonder (v)echtscheiding.

Áls TO het niet helemaal alleen wil, en ze wil ook niet afhankelijk zijn van het vinden van een liefdespartner, kan dat een hele goede optie zijn. En daarin zijn allerlei verhoudingen mogelijk: 50-50, 70-30 of zelfs maar 90-10. Wat alle partijen prettig vinden.
Klopt idd. Maar dat beschouw ik als onderdeel van het 'als alleenstaande een kind'. Daarbinnen zijn er verschillende opties. Zoals als alleenstaande met een homokoppel, met een bekende donor, donor van een donorbank enz.
Ik wilde alleen duidelijk maken day de vraag niet is "zal ik een partner nemen of niet". Zoals Kris het lijkt op te vatten. "Ik zou wel een partner nemen, want als je dan midden in de nacht weg moet hoef je geen opvang te regelen".
Solomio schreef:
18-11-2023 22:06
Ik ben BAM met een uitkering.
Hoogopgeleid arbeidsongeschikt.
Laag inkomen is niet per se een probleem hoor.
Als BAM ben je er in elk geval op voorbereid om het gewoon zelf te regelen, op wat voor manier dan ook. Geen probleem (of “desastreuze” gevolgen) als de man ineens vertrekt met een ander.
Alle reacties Link kopieren Quote
puck-en-hans schreef:
18-11-2023 22:02
Ik vind het vreemd dat bij de overweging om als alleenstaande een kind te willen krijgen, dit soort vragen mee moeten worden genomen. En bij meer-oudersituaties niet.
Als er een heftige situatie ontstaat, dan deal je daarmee. Misschien wel niet perfect of optimaal, maar je dealt ermee.

Toen mijn ouder plotseling op sterven lag, werd kind met tante mee naar huis genomen. Toen ikzelf geopereerd moest worden en een week in het ziekenhuis moest blijven, werd kind door familie en vrienden opgevangen.
Zie jij jouw eigen rol als ouder in het leven van je kind als gelijkwaardig aan de rol van een tante, buurman, of een vriend?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven