Kinderen
alle pijlers
Leukste en zwaarste periode kinderen
donderdag 2 juni 2022 om 11:01
Hier nu een newborn van 5 weken en 2 dagen. Het neemt niks af aan de liefde voor ons zoontje, maar ik vind het echt zwaar. Ben moe, baby huilt de laatste dagen heel veel, veel last van darmkrampjes en spugen. Gisteravond ben ik alleen een rondje gaan lopen toen mijn man uit zijn werk was en hoorde ik nog steeds een baby huilen in mijn hoofd. Ik vind het een bijzondere tijd, maar ook zwaar en zeker niet alleen maar genieten (zoals iedereen op de kaarten schrijft)
Hij heeft deze week voor de eerste keer naar me gelachen en ik moet zeggen dat dat wel direct veel voldoening geeft, ik verheug me echt op de tijd dat we meer interactie krijgen met elkaar. Is het niet minder zwaar, maar wel een stuk leuker
Nu ben ik benieuwd:
Wat vonden jullie de zwaarste periode met jullie kindjes (tot zover dan)?
En wat vonden jullie de leukste?
Hij heeft deze week voor de eerste keer naar me gelachen en ik moet zeggen dat dat wel direct veel voldoening geeft, ik verheug me echt op de tijd dat we meer interactie krijgen met elkaar. Is het niet minder zwaar, maar wel een stuk leuker
Nu ben ik benieuwd:
Wat vonden jullie de zwaarste periode met jullie kindjes (tot zover dan)?
En wat vonden jullie de leukste?
donderdag 2 juni 2022 om 11:05
Puberteit.
Veel zwaarder dan baby ( met slaapproblemen en reflux) peuter/kleuter. Ik vond dat drama gedoe met 3 beter te doen dan het pubergedoe. Al is mijn oudste met vlagen er weer even van af. En kan ook heel grappig zijn allemaal. Maar als het mis is, dan is het wel andere koek dan de rest vind ik.
Al groei je met alles ook weer mee.
Veel zwaarder dan baby ( met slaapproblemen en reflux) peuter/kleuter. Ik vond dat drama gedoe met 3 beter te doen dan het pubergedoe. Al is mijn oudste met vlagen er weer even van af. En kan ook heel grappig zijn allemaal. Maar als het mis is, dan is het wel andere koek dan de rest vind ik.
Al groei je met alles ook weer mee.
donderdag 2 juni 2022 om 11:06
Deze periode die jij nu beschrijft.
Naar bed gaan en tegen man zeggen: tot zo! In plaats van welterusten.
Ik vond het eerste jaar echt zwaar.
En in de periode dat mijn oudste al naar school ging en mijn jongste nog niet. Dat ik overal was met ophalen, brengen, jongste wakker moeten maken om oudste op te halen. Jongste die nog wilde spelen, maar dat kon niet, want oudste halen.
Ik ben echt blij dat ik ze nu beide op de basisschool heb. Daarvoor was echt leuk, maar nu kan ik mezelf weer horen denken en kom ik weer aan mezelf toe.
Het leukste vond ik wel de 2 jaar. Alles ontdekken, alles bekijken, alles is nieuw. Je kijkt daardoor zelf ook weer door een opgepoetste bril opnieuw naar de wereld en blijft je verwonderen.
Succes CharlotteCcc het word echt gemakkelijker!
Naar bed gaan en tegen man zeggen: tot zo! In plaats van welterusten.
Ik vond het eerste jaar echt zwaar.
En in de periode dat mijn oudste al naar school ging en mijn jongste nog niet. Dat ik overal was met ophalen, brengen, jongste wakker moeten maken om oudste op te halen. Jongste die nog wilde spelen, maar dat kon niet, want oudste halen.
Ik ben echt blij dat ik ze nu beide op de basisschool heb. Daarvoor was echt leuk, maar nu kan ik mezelf weer horen denken en kom ik weer aan mezelf toe.
Het leukste vond ik wel de 2 jaar. Alles ontdekken, alles bekijken, alles is nieuw. Je kijkt daardoor zelf ook weer door een opgepoetste bril opnieuw naar de wereld en blijft je verwonderen.
Succes CharlotteCcc het word echt gemakkelijker!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 2 juni 2022 om 11:07
De zwaarste periode: als ze niet in hun hun zijn (ziek, tandjes, sprongetje), oftewel het hele eerste jaar als niemand weerstand heeft na twee jaar Corona. De leukste; als ze wel in hun hum zijn: de paar weken na hun eerste verjaardag. (Verder zijn we nog niet 
)
Maar ik vind het serieus leuker worden als je meer kunt communiceren. Ik ben blijkbaar geen babymoeder.
Dus geniet vooral niet als je er geen zin in hebt, voel je niet schuldig dat je niet aan het genieten bent en bedenk je bij alles dat het een fase is en dat geen enkel kind op z’n 18e nog om z’n speentje krijst.
)Maar ik vind het serieus leuker worden als je meer kunt communiceren. Ik ben blijkbaar geen babymoeder.
Dus geniet vooral niet als je er geen zin in hebt, voel je niet schuldig dat je niet aan het genieten bent en bedenk je bij alles dat het een fase is en dat geen enkel kind op z’n 18e nog om z’n speentje krijst.
donderdag 2 juni 2022 om 11:10
Dat vind ik ook lastig hoor, dat niet weten wat er nou aan de hand is. Dan heb ik hem gevoed, zijn luier verschoond, allerlei capriolen uitgehaald tegen de krampjes en nog steeds huilt hij hard. Erg frustrerend en ook enorm zielig, want er is kennelijk dan iets waar ik niet bij kan helpen, behalve troost bieden.
donderdag 2 juni 2022 om 11:24
, maar had dan weer extreem makkelijk kleine kinderen.
donderdag 2 juni 2022 om 11:26
Ik vond de babytijd niet heerlijk, wel de baby's ( zo lekker knuffen) maar niet de reflux en verborgen reflux van de andere, niet het huilen en steeds vasthouden en alle gebroken nachten. Niet het slapen en eten daarna nog jaren moeilijk was, allemaal niet zo fijn.
Maar nog steeds zeg ik dan de pubertijd.
Maar nog steeds zeg ik dan de pubertijd.
donderdag 2 juni 2022 om 11:34
Ik denk dat ik de basisschoolperiode het ergst vond. De babytijd was zwaar voor mij (ze sliepen niet, dus ik ook niet), maar de basisschooltijd was zwaar voor hun. En toekijken terwijl je kind lijdt, is de ergste hel als ouder. En erger nog: het was een hel waar ìk mijn kind iedere dag naartoe bracht. Ik deed het haar aan. Erger dan dat kan ik me tot nu toe niet voorstellen. Maar goed, net begonnen aan de puberteit, dus wie weet. Tot nu toe vind ik de puberteit geweldig gelukkig.
donderdag 2 juni 2022 om 11:36
Ik heb alles achter de rug en ook ik vind de babytijd het zwaarste geweest.
Ik herken jouw gevoel van dat babygehuil horen, zelfs als de baby niet in je buurt is.
Ik hoop dat je je zelf de tijd geeft om er in te groeien. Pas op het moment dat bij ons het spugen, huilen en overdag continue vermaken over was, kon ik het gevoel een beetje loslaten.
Puur het praktische zorgen vond ik nooit zo erg, maar dat gevoel erbij dat je de baby het continue naar zijn zin moet maken, vond ik lastig.... ik kon de baby nooit laten huilen of even laten wachten oid.
Hier zijn ze in de puberteit prima te doen. Het is een kwestie van in gesprek blíjven, loslaten, vertrouwen en erom lachen. Dat werkt hier het beste.
Sterkte voor jou TO.
Ik denk dat alles goedkomt!!
Ik herken jouw gevoel van dat babygehuil horen, zelfs als de baby niet in je buurt is.
Ik hoop dat je je zelf de tijd geeft om er in te groeien. Pas op het moment dat bij ons het spugen, huilen en overdag continue vermaken over was, kon ik het gevoel een beetje loslaten.
Puur het praktische zorgen vond ik nooit zo erg, maar dat gevoel erbij dat je de baby het continue naar zijn zin moet maken, vond ik lastig.... ik kon de baby nooit laten huilen of even laten wachten oid.
Hier zijn ze in de puberteit prima te doen. Het is een kwestie van in gesprek blíjven, loslaten, vertrouwen en erom lachen. Dat werkt hier het beste.
Sterkte voor jou TO.
Ik denk dat alles goedkomt!!
donderdag 2 juni 2022 om 11:36
Elke tijd was zowel makkelijk als moeilijk. Zwaar aan de babytijd: precies wat je beschrijft. En dat je je baby nog steeds hoort huilen in je hoofd als 'ie stil is. Ik kon ook niks met mensen die zeiden 'geniet ervan'. Dat snap ik nu pas, nu ze wat ouder zijn.
Wat achteraf makkelijk was: je neemt een baby makkelijk ergens mee naar toe. En met een baby is opvoeden nog heerlijk zorgeloos. Geen driftbuien, peuterpuberteit, discussies, opstandigheid...
Soms verlang ik nog wel eens terug naar die babytijd.
Wat achteraf makkelijk was: je neemt een baby makkelijk ergens mee naar toe. En met een baby is opvoeden nog heerlijk zorgeloos. Geen driftbuien, peuterpuberteit, discussies, opstandigheid...
Soms verlang ik nog wel eens terug naar die babytijd.
donderdag 2 juni 2022 om 11:38
Het zwaarste vond ik vanaf 6 weken tot ongeveer negen maanden. De eerste weken sliep ze heerlijk en ook overdag prima. Bij 6 weken begon het huilen en overdag niet meer goed slapen. Achteraf had ik hier veel relaxter mee om moeten gaan, maar je leest overal dat die baby's zelf in slaap moeten vallen en niet in slaap gewiegd moeten worden. Dan verpest je ze zo lees je wel eens. Daarnaast begon ze rond de 4 maanden flessen te weigeren en wilde alleen de borst. Dat was stress want ik moest met 6 maanden weer aan het werk. Daarna was het op een paar slapeloze nachten door tandjes ellende of eens een keertje ziek allemaal prima te doen en overzichtelijk. Geen lange dramaperiodes oid.
Uiteindelijk ging ze haar flessen afgekolfde melk rond de 9 maanden weer drinken na heel veel geduld leidsters. En ik had na 3 maanden mijn ritme werken, zorgen en kolven. Ook sliep ze overdag weer beter.
Sindsdien vind ik het allemaal prima te doen. Ik heb ook maar 1 kind en die is ook nog eens heel makkelijk. Ik vond zo rond de 2 jaar ook heel leuk. Beetje rondscharrelen rond de buurt, kinderboerderij, boekjes lezen samen en het middagslaapje was ook wel prettig. Nu is ze 7 en heb je hele gesprekken samen. Samen shoppen en lunchen wat dan echt gezellig is samen.
Uiteindelijk ging ze haar flessen afgekolfde melk rond de 9 maanden weer drinken na heel veel geduld leidsters. En ik had na 3 maanden mijn ritme werken, zorgen en kolven. Ook sliep ze overdag weer beter.
Sindsdien vind ik het allemaal prima te doen. Ik heb ook maar 1 kind en die is ook nog eens heel makkelijk. Ik vond zo rond de 2 jaar ook heel leuk. Beetje rondscharrelen rond de buurt, kinderboerderij, boekjes lezen samen en het middagslaapje was ook wel prettig. Nu is ze 7 en heb je hele gesprekken samen. Samen shoppen en lunchen wat dan echt gezellig is samen.
donderdag 2 juni 2022 om 11:53
De eerste twee jaar vond ik de hel. En ik kreeg er twee kort op elkaar dus dat was een periode van drie jaar in totaal. Maar dat kwam ook doordat mijn relatie ruk was.
Vanaf drie vond ik het ieder jaar alleen maar leuker en leuker worden. Ik denk dat ik het vanaf een jaar of 16/17 het aller- allerleukste vind. Magisch om te zien hoe ze autonoom worden en wie ze helemaal vanuit zichzelf zijn.
Als ik mezelf in het verleden een tip zou kunnen geven zou ik haar zeggen dat ze veel vaker alles uit haar handen had mogen laten vallen om de nabijheid van de baby te voelen terwijl ze hem knuffelt en zacht een liedje zingt. Dat dat genoeg is en de rest er eigenlijk niet eens toe doet.
Vanaf drie vond ik het ieder jaar alleen maar leuker en leuker worden. Ik denk dat ik het vanaf een jaar of 16/17 het aller- allerleukste vind. Magisch om te zien hoe ze autonoom worden en wie ze helemaal vanuit zichzelf zijn.
Als ik mezelf in het verleden een tip zou kunnen geven zou ik haar zeggen dat ze veel vaker alles uit haar handen had mogen laten vallen om de nabijheid van de baby te voelen terwijl ze hem knuffelt en zacht een liedje zingt. Dat dat genoeg is en de rest er eigenlijk niet eens toe doet.
donderdag 2 juni 2022 om 11:54
Tijdens de eerste lockdown van corona toen mijn destijds peuter elke ochtend huilend bij de voordeur stond te vragen of hij eindelijk naar de andere kindjes van de opvang mocht 
Werken, kind thuis waar geen land mee te bezeilen was.... Gelukkig daarna van de noodopvang gebruik kunnen maken.
Babyperiode vond ik heerlijk en mis ik nog wel eens. Slaapgebrek went en daar kan ik gelukkig prima mee functioneren. Uren buidelen met je baby
en ze zijn dan nog zo makkelijk mee te nemen overal naartoe. Als ze beginnen met kruipen dan is het over met de rust 
Werken, kind thuis waar geen land mee te bezeilen was.... Gelukkig daarna van de noodopvang gebruik kunnen maken. Babyperiode vond ik heerlijk en mis ik nog wel eens. Slaapgebrek went en daar kan ik gelukkig prima mee functioneren. Uren buidelen met je baby
en ze zijn dan nog zo makkelijk mee te nemen overal naartoe. Als ze beginnen met kruipen dan is het over met de rust
donderdag 2 juni 2022 om 11:56
De zwaarste tijd: de eerste jaren, toen we nog niet wisten wat er met mijn zoon aan de hand was en het langzaam aan duidelijk werd. De hele wanhoop over zijn stagnerende ontwikkeling, het gevoel dat ik iets fout deed, het contact met sommige hulpverleners dat gewoon echt niet prettig was (niet allemaal, er waren ook heel fijne bij). En van mijn dochter de begintijd op de basisschool, toen was ze nog heel faalangstig, snel afgeleid en snel aan het huilen, daar heb ik me ook heel veel zorgen over gemaakt. Vanaf groep 5 ging ze steeds steviger in haar schoenen staan.
De fijnste tijd, bij allebei: eigenlijk nu. Mijn zoon is 14, veel rustiger geworden, luistert beter, bijna altijd vrolijk en blij. Natuurlijk hebben we nog wel zorgen over hem, maar over het algemeen doet hij het goed. Dochter is 12 en ik vind haar echt heel leuk, origineel en wijs. Zij gaat volgend jaar naar de middelbare, dus dat is dan wel weer spannend en ik vind het nu opeens allemaal wel heel snel gaan, die laatste basisschoolweken, maar ze is ook wel toe aan een nieuwe stap.
De fijnste tijd, bij allebei: eigenlijk nu. Mijn zoon is 14, veel rustiger geworden, luistert beter, bijna altijd vrolijk en blij. Natuurlijk hebben we nog wel zorgen over hem, maar over het algemeen doet hij het goed. Dochter is 12 en ik vind haar echt heel leuk, origineel en wijs. Zij gaat volgend jaar naar de middelbare, dus dat is dan wel weer spannend en ik vind het nu opeens allemaal wel heel snel gaan, die laatste basisschoolweken, maar ze is ook wel toe aan een nieuwe stap.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 2 juni 2022 om 11:57
De eerste 1,5 jaar vond ik de zwaarste. Toen was er telkens wel iets aan de hand en sliep ze slecht. En wij dus ook. Ik vond het echt verschrikkelijk, die periode. Vanaf 1,5 kon ze wat praten en duidelijk maken wat ze wilde of nodig had.
De leukste periode vind ik nu, net tiener. Je kan gesprekken voeren, ze krijgt humor, niet meer zo lastig met bedtijd en we kunnen een beetje dezelfde dingen kijken op tv. Ze kan alleen thuis blijven voor wat langer en mee naar concerten enzo
ik vind dit echt een hele leuke leeftijd!!
De leukste periode vind ik nu, net tiener. Je kan gesprekken voeren, ze krijgt humor, niet meer zo lastig met bedtijd en we kunnen een beetje dezelfde dingen kijken op tv. Ze kan alleen thuis blijven voor wat langer en mee naar concerten enzo
ik vind dit echt een hele leuke leeftijd!!
donderdag 2 juni 2022 om 12:07
Haar meenemen naar concerten dat lijkt mij ook zo gaaf. Ik was laatst in de Gashouder bij de Opposites en daar waren ook een paar kinderen mee met hun ouders. Schat vanaf een jaar of 10-12. En dan bij papa op de schouders en lekker meeschreeuwen Slapenloze nachten.
We gaan nu wel al naar leuke familie festival dingen, maar straks naar echt grote concerten lijkt mij ook leuk. Hopelijk mag ik dan ook straks met haar een keer mee naar een of andere band die dan populair is bij tieners.
We gaan nu wel al naar leuke familie festival dingen, maar straks naar echt grote concerten lijkt mij ook leuk. Hopelijk mag ik dan ook straks met haar een keer mee naar een of andere band die dan populair is bij tieners.
donderdag 2 juni 2022 om 12:12
Ze is 10 en gaat over 1,5 week mee naar The Rolling Stonessneeuwwitje80 schreef: ↑02-06-2022 12:07Haar meenemen naar concerten dat lijkt mij ook zo gaaf. Ik was laatst in de Gashouder bij de Opposites en daar waren ook een paar kinderen mee met hun ouders. Schat vanaf een jaar of 10-12. En dan bij papa op de schouders en lekker meeschreeuwen Slapenloze nachten.
We gaan nu wel al naar leuke familie festival dingen, maar straks naar echt grote concerten lijkt mij ook leuk. Hopelijk mag ik dan ook straks met haar een keer mee naar een of andere band die dan populair is bij tieners.
haar eerste concert en misschien wel de laatste van de heren, dus vandaar dat ze mee gaat. Ze wil ook graag mee naar the Backstreet Boys, maar daar heb ik staanplaatsen en dat raden ze af tot 12 jaar. Dus die moet nog even wachten.Maar vind dit zo leuk inderdaad! Mooie herinneringen maken
donderdag 2 juni 2022 om 12:17
1e jaar van de oudste vond ik heel zwaar. Toen zelfs getwijfeld over een tweede kind. Die is er gelukkig wel is gekomen. De makkelijkste jaren vond ik de basisschooljaren.
Jongste is dit jaar behoorlijk aan het puberen, wat hem betreft is dit het zwaarste jaar (14-15 jaar). Hij was een makkelijke baby/peuter/kind. En is nog steeds heel lief, maar we begrijpen elkaar niet altijd.
Jongste is dit jaar behoorlijk aan het puberen, wat hem betreft is dit het zwaarste jaar (14-15 jaar). Hij was een makkelijke baby/peuter/kind. En is nog steeds heel lief, maar we begrijpen elkaar niet altijd.
donderdag 2 juni 2022 om 12:18
Bij mij was de zwaarste tijd eerste jaar van de jongste
en dan nog een peuter erbij. Bikkelen dat eerste jaar! Nu vind ik het ook heel makkelijk, ze zijn bijna 8 & 10. Oudste begint wel wat te pre puberen, ongetwijfeld dat de pubertijd best pittig kan zijn.
Dus nu vind ik het nog steeds leuker worden en makkelijker.
donderdag 2 juni 2022 om 12:23
Mijn kinderen zijn nog jong ( bijna 3 en ruim 4), dus ik heb nog geen idee hoe de komende jaren zullen zijn.
Maar voor nu vind ik de babytijd het minst leuk en meest zwaar, ik was gewoon echt geen babymoeder. Voelde me volledig verloren op bepaalde momenten, herkende mezelf niet meer terug en het was soms echt ploeteren. Dat werd minder rond een maand of 6 en vanaf dat moment vond ik het leuker en makkelijker worden. En het stomme is, dat mijn baby's echt geen lastige kinderen waren, sliepen goed, aten goed. Ik vond het alleen lastig.
Nu heb ik een kleuter, eind groep 1 en een peuter, die volgende maand 3 wordt. Tussen de 1,5 en 3 vind ik echt de leukste periode tot nu toe, zo gezellig, nog zo vol adoratie, ik voel me soms echt supervrouw
Nu oudste in de kleuterklas zit, merk ik dat haar wereld groter wordt en dat dus ook de invloed van buitenaf groter wordt. Logisch, heel normaal iets, maar ik mis soms haar oude 'ik', zonder rare woorden, grote monden en dingen die zij nu niet meer 'normaal' vindt, terwijl we juist zo ons best hebben gedaan om dat te voorkomen
Dat zal ook wel weer minder worden, maar het echte opvoeden is wel begonnen en oh, wat haalt ze soms het bloed onder mijn nagels vandaag..
Het is wel een gigantische spiegel en ook een leerproces voor ons beiden. Ik maak m'n borst dus maar nat voor de komende jaren, maar ik geniet ook ontzettend van hoe ze is en hoe ze zich ontwikkelt. Ik blijf het bizar vinden dat dat kleine baby'tje nu al zo'n kleuter is geworden, zo trots ook op hoe ze nu al is.
Maar voor nu vind ik de babytijd het minst leuk en meest zwaar, ik was gewoon echt geen babymoeder. Voelde me volledig verloren op bepaalde momenten, herkende mezelf niet meer terug en het was soms echt ploeteren. Dat werd minder rond een maand of 6 en vanaf dat moment vond ik het leuker en makkelijker worden. En het stomme is, dat mijn baby's echt geen lastige kinderen waren, sliepen goed, aten goed. Ik vond het alleen lastig.
Nu heb ik een kleuter, eind groep 1 en een peuter, die volgende maand 3 wordt. Tussen de 1,5 en 3 vind ik echt de leukste periode tot nu toe, zo gezellig, nog zo vol adoratie, ik voel me soms echt supervrouw
Nu oudste in de kleuterklas zit, merk ik dat haar wereld groter wordt en dat dus ook de invloed van buitenaf groter wordt. Logisch, heel normaal iets, maar ik mis soms haar oude 'ik', zonder rare woorden, grote monden en dingen die zij nu niet meer 'normaal' vindt, terwijl we juist zo ons best hebben gedaan om dat te voorkomen
Dat zal ook wel weer minder worden, maar het echte opvoeden is wel begonnen en oh, wat haalt ze soms het bloed onder mijn nagels vandaag..
Het is wel een gigantische spiegel en ook een leerproces voor ons beiden. Ik maak m'n borst dus maar nat voor de komende jaren, maar ik geniet ook ontzettend van hoe ze is en hoe ze zich ontwikkelt. Ik blijf het bizar vinden dat dat kleine baby'tje nu al zo'n kleuter is geworden, zo trots ook op hoe ze nu al is.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 02-06-2022 12:27
4.03% gewijzigd
donderdag 2 juni 2022 om 12:26
Hier is het bij 1 gebleven vanwege die eerste periode. Wilde dat echt nooit meer meemaken en ben nu wel blij dat het er maar 1 is. Makkelijk ergens onder te brengen, niet te druk in huis, nog genoeg tijd voor onszelf. Ik vind het de perfecte balansPelle schreef: ↑02-06-2022 12:171e jaar van de oudste vond ik heel zwaar. Toen zelfs getwijfeld over een tweede kind. Die is er gelukkig wel is gekomen. De makkelijkste jaren vond ik de basisschooljaren.
Jongste is dit jaar behoorlijk aan het puberen, wat hem betreft is dit het zwaarste jaar (14-15 jaar). Hij was een makkelijke baby/peuter/kind. En is nog steeds heel lief, maar we begrijpen elkaar niet altijd.
donderdag 2 juni 2022 om 12:31
Oh, TO, heel herkenbaar dat hoor! Ik heb een dochtertje van ruim 15 maanden en de eerste maanden vond ik het ook veel pittiger dan verwacht. Ze huilde veel, door krampjes en obstipatie, maar er viel weinig aan te doen. Ik zat avonden en nachten van alles te googelen, en maar tips uitproberen. Ik vond het zwaar!! Hielp niet mee dat ik er even alleen voor stond en me op den duur niet meer kon heugen wanneer ik langer dan 3 uur achtereen geslapen had 
.
Maar… gek genoeg, ze is nog niet zo oud, is die tijd toch ook weer voorbij gevlogen. Vanaf 7 maanden ging het al een stuk beter en vanaf een jaar nog weer een stap beter qua slapen. Het klonk destijds alsof het voor eeuwig zou duren (krampjes tot 12 weken het ergste, en dan zaten we pas in week 6), maar écht… die tijd gaat veel sneller dan je denkt. Een tip die ik mezelf had willen geven: relaaaaaax… geef je over aan het ritme van je kind. Troost haar, hou haar vast, als ze dat urenlang nodig heeft, geef haar dat. De rest komt wel. Niet googelen de hele dag
het is even uitzitten soms!
En nu vind ik het mooiste dat ze alles begint te ontdekken en een eigen willetje krijgt. Haar favoriete woordje: NIE! En dat is een combinatie tussen ‘nee’ en ‘niet’, gewoon omdat dat kan. Soms wil ze dan toch wél
heerlijk.
.Maar… gek genoeg, ze is nog niet zo oud, is die tijd toch ook weer voorbij gevlogen. Vanaf 7 maanden ging het al een stuk beter en vanaf een jaar nog weer een stap beter qua slapen. Het klonk destijds alsof het voor eeuwig zou duren (krampjes tot 12 weken het ergste, en dan zaten we pas in week 6), maar écht… die tijd gaat veel sneller dan je denkt. Een tip die ik mezelf had willen geven: relaaaaaax… geef je over aan het ritme van je kind. Troost haar, hou haar vast, als ze dat urenlang nodig heeft, geef haar dat. De rest komt wel. Niet googelen de hele dag
het is even uitzitten soms!En nu vind ik het mooiste dat ze alles begint te ontdekken en een eigen willetje krijgt. Haar favoriete woordje: NIE! En dat is een combinatie tussen ‘nee’ en ‘niet’, gewoon omdat dat kan. Soms wil ze dan toch wél
heerlijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
