Kinderen
alle pijlers
Medelijden met jezelf als ouder
dinsdag 12 juli 2022 om 12:25
Ben benieuwd of hier ook mensen zijn die nooit medelijden met zichzelf hebben als ouder. Ik merk dat het bij mij wel minder wordt (oudste is nu 5) maar soms als je er ‘s nachts voor de 6e keer uit moet kan ik soms nog wel medelijden met mezelf hebben.
Zijn hier ook mensen die zichzelf nooit zielig vinden?
Zijn hier ook mensen die zichzelf nooit zielig vinden?
dinsdag 12 juli 2022 om 17:01
Ik vond mezelf echt heel zielig (maar ook echt een top moeder) toen ik tijdens een concert van Lizzo wegging.
En concert toen ze nog niet was doorgebroken op een festivalletje.
Dit omdat de oppas ONDER HAAR EIGEN APPJE waarin ze ZELF schreef 'ze blijven toch gezellig 2 nachtjes' , schreef 'hoe laat kwam je nou, ik dacht rond 14 u toch?'.
Grrrr.
Als ik mezelf echt zielig vind, vind ik mezelf ook vaak wel een super moeder.
Zo kan ik me nog levendig herrinneren dat ik mijn oudste weleens de onderkant van mijn cornetto gaf (zij kon geen heel ijsje op) of mcnugget nummer 9.
Enorme opofferingen.
En concert toen ze nog niet was doorgebroken op een festivalletje.
Dit omdat de oppas ONDER HAAR EIGEN APPJE waarin ze ZELF schreef 'ze blijven toch gezellig 2 nachtjes' , schreef 'hoe laat kwam je nou, ik dacht rond 14 u toch?'.
Grrrr.
Als ik mezelf echt zielig vind, vind ik mezelf ook vaak wel een super moeder.
Zo kan ik me nog levendig herrinneren dat ik mijn oudste weleens de onderkant van mijn cornetto gaf (zij kon geen heel ijsje op) of mcnugget nummer 9.
Enorme opofferingen.
dinsdag 12 juli 2022 om 17:08
Zielig, neuh.
Gefrustreerd, jup.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de 35e keer dat er een kind begint te brullen, niet als eerste denk 'ach wat sneu'.
Meestal komt er eerst een lelijk woord, dan vraag ik aan mijn lief hoeveel kinderen momenteel opleveren op marktplaats, en dan heb ik ruimte gemaakt om weer empathisch en geduldig te zijn en te gaan kijken.
(Eerlijkheidsgehalve: dat is bij de vijfde keer ook al het geval.
Ik houd zo zielsveel van ze, maar geduld is niet mijn eerste inwendige reactie als ik moe of overvraagd ben.
Gelukkig kan ik daar wel snel naartoe schakelen.)
Gefrustreerd, jup.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de 35e keer dat er een kind begint te brullen, niet als eerste denk 'ach wat sneu'.
Meestal komt er eerst een lelijk woord, dan vraag ik aan mijn lief hoeveel kinderen momenteel opleveren op marktplaats, en dan heb ik ruimte gemaakt om weer empathisch en geduldig te zijn en te gaan kijken.
(Eerlijkheidsgehalve: dat is bij de vijfde keer ook al het geval.
Ik houd zo zielsveel van ze, maar geduld is niet mijn eerste inwendige reactie als ik moe of overvraagd ben.
Gelukkig kan ik daar wel snel naartoe schakelen.)
dinsdag 12 juli 2022 om 17:08
Echt niemand zegt dit hier.
TO vraagt of anderen dit ook wel eens zo voelen en de meeste zeggen van niet. Daar zit niets veroordelends aan.
Ik sluit mij trouwens qua mening bij LilaLinda aan.
dinsdag 12 juli 2022 om 17:18
Ik vind mezelf ook niet zielig omdat ik een kind heb, maar omdat ik dan een schoon bed weer helemaal opnieuw moet wassen. En dat komt dan omdat ik een kind heb, en dat vind ik dan wel weer helemaal prima en nooit zielig voor mezelf.Griebus67 schreef: ↑12-07-2022 16:10Ik vind mezelf nooit, maar dan ook nooit zielig omdat ik een kind heb. Daarvoor heb ik er veel te lang op moeten wachten. In de tussentijd heel veel dingen gedaan die makkelijker gaan zonder kind, dus ik mis ook niets. De dingen die ik nog wil en nu niet gaan, kan ik best on hold zetten zonder daar iets bij te voelen.
Ik ben vaak hondsmoe, en soms tobberig als er een opvoedkundige uitdaging voorbij komt waar ik niet meteen een oplossing voor zie. Maar zielig, echt nooit.
Althans niet daarom.
Dat mijn hartstikke leuke kind op hockey wil en dat dan blijkt dat alle horrorverhalen over hockeyouders echt waar zijn. dat vind ik ook weer best zielig voor mij. Zielig omdat die ouders stom zijn, of dat mijn kind niet liever wil volleyballen. Maar opnieuw, niet zielig dat ik dat kind heb.
En kind is inmiddels volwassen en zit nog steeds op hockey, dus ik heb me er dapper doorheen geslagen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 12 juli 2022 om 17:19
dinsdag 12 juli 2022 om 18:14
Dat vind ik dan weer volkomen herkenbaar hoor. Ik versta kennelijk alleen iets anders onder het woord ‘zielig’, vandaar dat ik schreef wat ik schreef. Het feit dat ik een ontzettend naar vruchtbaarheidstraject achter de rug heb, maakt bovendien dat ik intens dankbaar ben. Dat scheelt misschien ook.lolapaloeza schreef: ↑12-07-2022 17:18Ik vind mezelf ook niet zielig omdat ik een kind heb, maar omdat ik dan een schoon bed weer helemaal opnieuw moet wassen. En dat komt dan omdat ik een kind heb, en dat vind ik dan wel weer helemaal prima en nooit zielig voor mezelf.
Dat mijn hartstikke leuke kind op hockey wil en dat dan blijkt dat alle horrorverhalen over hockeyouders echt waar zijn. dat vind ik ook weer best zielig voor mij. Zielig omdat die ouders stom zijn, of dat mijn kind niet liever wil volleyballen. Maar opnieuw, niet zielig dat ik dat kind heb.
En kind is inmiddels volwassen en zit nog steeds op hockey, dus ik heb me er dapper doorheen geslagen.
dinsdag 12 juli 2022 om 19:16
Ja dat herken ik dus ook, het duurde 7 jaar voor ik zwanger raakte, ik had me er eigenlijk al bij neergelegd dat het er niet in zat. Als er 1 ding in mijn leven is waar ik écht oprecht dankbaar voor ben, is het wel dat ik kinderen heb mogen krijgen en mag ervaren hoe het is om moeder te zijn. Het voelt ook echt als mogen, want ik heb heel lang gedacht dat ik dat nooit zou ervaren.Griebus67 schreef: ↑12-07-2022 18:14Dat vind ik dan weer volkomen herkenbaar hoor. Ik versta kennelijk alleen iets anders onder het woord ‘zielig’, vandaar dat ik schreef wat ik schreef. Het feit dat ik een ontzettend naar vruchtbaarheidstraject achter de rug heb, maakt bovendien dat ik intens dankbaar ben. Dat scheelt misschien ook.
dinsdag 12 juli 2022 om 19:28
En een variant daarop: dit hadden ze me heel anders voorgeschoteld! Mijn eigen moeder notabene. Bevallen gaat vanzelf, de natuur zorgt voor een oerkracht waardoor je het op eigen houtje kan (kon ik dus niet) en opvoeden gaat ook vanzelf: je krijgt moederinstinct en dan weet je intuïtief wat je kind nodig heeft en wordt je vanzelf geduldig en altruïstisch (nope)
Zeker de eerste periode als moeder vond ik mezelf wel zielig omdat het bij mij allemaal niet zo vanzelf ging als bij mijn eigen moeder
dinsdag 12 juli 2022 om 21:03
dinsdag 12 juli 2022 om 22:26
De enige momenten dat ik mezelf super, maar dan ook echt superzielig vond, was toen ik na helse bevallingen, met een verschrikkelijk pijnlijke, opengescheurde onderkant om de drie uur baby’s moest voederen terwijl ik hartstikke kapot was.
Verder heb ik mezelf weinig zielig gevonden, wel dat ik gewoon echt baalde dat ik weer uren opzat met kinderen in de nacht, terwijl ik de volgende dag gewoon een drukke dag voor de boeg heb.
Verder heb ik mezelf weinig zielig gevonden, wel dat ik gewoon echt baalde dat ik weer uren opzat met kinderen in de nacht, terwijl ik de volgende dag gewoon een drukke dag voor de boeg heb.
woensdag 13 juli 2022 om 00:06
woensdag 13 juli 2022 om 00:12
Ik vond het even niet leuk toen mijn 5 jarige vanochtend helemaal onder de poep in bed zat, maar medelijden… nee! Ik vond het voor haar heel vervelend dat ze zo’n pijn in de buik had.
Ik heb 3 lieve, ook wel ondeugende kinderen, die over het algemeen goed luisteren. Ik vind het vooral erg leuk
Ik heb 3 lieve, ook wel ondeugende kinderen, die over het algemeen goed luisteren. Ik vind het vooral erg leuk
Alles komt goed
woensdag 13 juli 2022 om 22:39
Ik bedenk me net dat dat bij mij 20 jaar duurt en nu voel ik me sielugHoesjeBoesje schreef: ↑12-07-2022 15:02Vind mezelf dagelijks zielig als ik weer tussen de moedermaffia op t schoolplein sta... Wat heb ik daar toch een hekel aan! Maar goed, dat duurt gelukkig niet eindeloos
woensdag 13 juli 2022 om 23:59
Ik vond mezelf wel langdurig zielig toen we na een rottige kraamtijd ook nog een baby bleken te hebben die de eerste 1,5 jaar letterlijk maar 5 nachten heeft doorgeslapen. Wij gingen toen echt he-le-maal naar de tering, haha, en ik vond het moeilijk om te accepteren dat we zulke matige babykaarten getrokken hadden.
Gelukkig is die baby inmiddels uitgegroeid tot een heerlijke peuter. Nu ik weer beter slaap heb ik ook veel meer veerkracht, heb me sindsdien nog niet zielig gevoeld.
Gelukkig is die baby inmiddels uitgegroeid tot een heerlijke peuter. Nu ik weer beter slaap heb ik ook veel meer veerkracht, heb me sindsdien nog niet zielig gevoeld.
zaterdag 16 juli 2022 om 05:00
Ik heb me over 2 dingen zielig gevoeld als moeder.
Het eerste was mijn explosieve borstvoeding. Ik heb zo’n overproductie gehad dat zelfs de lactatiekundige er op een gegeven moment niet veel meer mee kon en zei dat ik ermee moest leven. En dat t ooit wel beter zou worden. Toen zoon 3 maanden oud was had ik zo’n 40 liter melk in de vriezer.
Mijn borstvoeding avontuur bestond uit een boel pijn, verstoppingen, nachtenlang wakker liggen van de stuwing, 2e vriezer kopen, baby die melkstroom nooit aankon en ik bang was om live te voeden en tegelijkertijd me enorm schuldig voelen dat ik er zo de pest aan had terwijl zoveel vrouwen graag borstvoeding zouden willen geven. Ik had het idee dat ik blij moest zijn met mijn melk.
Toen zoon groter was werd het beter en vond ik mezelf niet meer zielig.
Het andere waar ik me zielig om voel is dat ik zoals elke jonge moeder 24/7 moe ben. Maar in mijn geval niet vanwege de baby maar vanwege mijn werk. Doordeweek zie ik mijn kind vaak alleen als hij s ochtends wakker word en dan de volgende dag weer. En ik ben mentaal niet in staat er iets aan te veranderen.
Het eerste was mijn explosieve borstvoeding. Ik heb zo’n overproductie gehad dat zelfs de lactatiekundige er op een gegeven moment niet veel meer mee kon en zei dat ik ermee moest leven. En dat t ooit wel beter zou worden. Toen zoon 3 maanden oud was had ik zo’n 40 liter melk in de vriezer.
Mijn borstvoeding avontuur bestond uit een boel pijn, verstoppingen, nachtenlang wakker liggen van de stuwing, 2e vriezer kopen, baby die melkstroom nooit aankon en ik bang was om live te voeden en tegelijkertijd me enorm schuldig voelen dat ik er zo de pest aan had terwijl zoveel vrouwen graag borstvoeding zouden willen geven. Ik had het idee dat ik blij moest zijn met mijn melk.
Toen zoon groter was werd het beter en vond ik mezelf niet meer zielig.
Het andere waar ik me zielig om voel is dat ik zoals elke jonge moeder 24/7 moe ben. Maar in mijn geval niet vanwege de baby maar vanwege mijn werk. Doordeweek zie ik mijn kind vaak alleen als hij s ochtends wakker word en dan de volgende dag weer. En ik ben mentaal niet in staat er iets aan te veranderen.
zaterdag 16 juli 2022 om 07:47
Ik vond mezelf best wel zielig in de periode dat zoon op z’n heftigst was met zijn slaapstoornis en vaak om 4.00 uur mijn dag al begon én tegelijkertijd was dochter als baby een orenkind en was vaak 2 weken per maand ziek en was dan meestal zo’n 8x per nacht wakker. En man was toen veel in het buitenland voor werk. En ik moest ook gewoon werken. Toen vond ik natuurlijk vooral de kinderen zielig dat ze hier zo’n last van hadden, maar ik vond mezelf toen ook echt best wel zielig hoor!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
