Melancholisch gevoel, afscheid van baby tijd…

22-06-2022 14:29 30 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Omdat mijn baby geen baby meer is.
En omdat ik weet dat er geen nr 3 meer komt.
En omdat ik op het moment alle kunstvoeding/flesjes/voedingtorentjes aan het opruimen ben.
En omdat die kledingmaten steeds groter en groter worden :byee:

Who’s with me?
Dat mijn dochter het huis uit ging had ik dan weer totaal geen last mee. Wij zijn belachelijk klein behuisd en ik was alleen maar blij dat er eentje weg kon, zowel voor haar als voor ons. En ze woont gelukkig erg dichtbij dus we zien haar sowieso nog heel vaak.

Als mijn zoon ook uitvliegt zal ik daar wellicht wat meer moeite mee hebben, want die was toch een beetje ons zorgenkindje. Maar die zie ik niet voor zijn 25e vertrekken dus we hebben nog even :lol:
Alle reacties Link kopieren Quote
WholeLottaLove schreef:
22-06-2022 14:44
Dit. Als ze gaan backpacken ofzo, wereldreizen maken.
Slik.
Gun het ze van harte, want zelf ook gedaan… maar toch….
Ja, inderdaad. Maar dan niet omdat ik melancholisch ben maar meer om wat er allemaal kan gebeuren. Oudste dochter was laatst voor het eerst alleen op vakantie met een vriendin en dat vond ik best lastig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, over dat reizen. Wat heb ik m’n ouders aangedaan denk ik dan. Was zelf nog een kind en snap het nu volkomen.
Je hebt geen toezicht meer en ik weet ook dat je dingen doet die je je ouders niet of later pas verteld….
Alle reacties Link kopieren Quote
WholeLottaLove schreef:
24-06-2022 08:54
Ja, over dat reizen. Wat heb ik m’n ouders aangedaan denk ik dan. Was zelf nog een kind en snap het nu volkomen.
Je hebt geen toezicht meer en ik weet ook dat je dingen doet die je je ouders niet of later pas verteld….
ouders waren vroeger ook jong, ik weet niet wat mijn blagen uitspoken, maar ik hem wel vermoedens hoor
maar je doet alsof je het niet door hebt, om hen hun eigen fouten te laten maken. Je bent onzichtbaar op de achtergrond aanwezig, als vangnet
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar ik trouwens ook vrij emotioneel over kan raken is het feit dat mijn oudste bijna naar school gaat… en dat ik dan ga nadenken;
heb ik hem wel die aandacht gegeven die hij moet krijgen? Genoeg gestimuleerd?Heb ik genoeg van hem genoten? Straks is hij niet meer continu bij me… zoals ik dat nu zo gewend ben.
En wordt hij steeds groter, wijzer… vervelender ook misschien. Niet meer mijn kleine ventje.
Pfff… moedergevoelens are the worst! :"-(

En toch zal ik blij zijn als hij gaat hoor, haha. Nieuwe fase! Nieuw hoofdstuk!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven