Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is suïcidaal
vrijdag 3 februari 2023 om 11:24
15 jaar geleden had ik een kleine schattige baby in mijn armen...ze groeide op tot een pipi-langkous-kleuter, vol kattekwaad, vrolijkheid en eindeloze fantasie, een sprankelend kind met een hart van goud! Toen kwam school, kennismaking met de harde wereld vol oordelen, hokjes, doel-lijsten en grafieken. Mijn dochter was te druk, te bijzonder, te sprankelend...binnen no-time de stempel ADHD.
Mijn fladderende vlinder moest zich leren aanpassen. Ze mocht niet meer zijn wie ze was. Therapiën, medicatie, pesterijen, uitsluitingen van feestjes. Ze veranderde in een grijs motje.
Haar kwetsbaarheid ging ze verstoppen achter een muur van hardheid en boosheid. "Ik heb liever dat mensen boos op me zijn, dat doet minder zeer dan dat ze mij zien huilen"
Haar trots veranderde in onzekerheid
Haar blije ogen werden dof
Haar openheid ging op slot
Mijn kind ging langzaam kapot
Toen de gevreesde pubertijd...
Zoekend naar wie ben ik, waar hoor ik, wie ziet mij echt en wat ben ik nog waard. Ze denkt dat niemand (!) op haar zit te wachten...dat niemand haar zal missen.
Haar dagen zijn zwart
Haar kleding is zwart
Haar ogen zijn donkerder en doffer dan ooit
Ze beschadigd zichzelf. Beter die pijn dan te voelen van binnen...
Tijdens gymlessen werd dat opgemerkt door leeftijdgenoten waarna er weer gepest werd. Ben je nog niet dood? Heb je al een nieuwe streepjescode? Nageroepen worden met EMO...Geen liefde, geen arm om haar heen, geen compassie. Weer de bevestiging van afwijzing.
Toen de uitspraak "mam, ik wil dood, ik ben zo moe, ik kan niet meer"
Afscheid-appjes, pillen, messen, politie op de stoep, crisis dienst...oja...en de beste therapie heeft momenteel een wachtlijst van een jaar.
We ploeteren voort, we zijn zo moe en inmiddels de wanhoop nabij...straks is het te laat en we staan machteloos!
Waarom ik mijn verhaal deel?
Praat met je kinderen, kleuter, tiener of puber en leer ze om lief te zijn voor elkaar, juist voor die grijze motjes.
Het kan levensreddend zijn!
Verder ben ik op zoek naar lotgenoten zodat we elkaar kunnen steunen. Ook voor moeders met grijze motjes is er weinig begrip. De moedermaffia is hard en veroordelend...had ze naar een andere school gedaan, pak haar telefoon af, ze wilt gewoon aandacht, gelukkig heb ik niet zulke kinderen, wat een drama-kind...zomaar een kleine greep uit de bak ellende van adviezen en meningen.
En ik? Ik vecht door...hopend en biddend dat mijn vlinder ooit weer zal fladderen, zonder gebroken vleugels
Sta dag en nacht paraat, want dat moet! Ik ben nog haar enige veilige plekje (zoals ze zelf zegt)
Een zware verantwoordelijkheid en die druk loodzwaar op mn schouders.
Opgeven?
NOOIT!♡♡♡
Mijn fladderende vlinder moest zich leren aanpassen. Ze mocht niet meer zijn wie ze was. Therapiën, medicatie, pesterijen, uitsluitingen van feestjes. Ze veranderde in een grijs motje.
Haar kwetsbaarheid ging ze verstoppen achter een muur van hardheid en boosheid. "Ik heb liever dat mensen boos op me zijn, dat doet minder zeer dan dat ze mij zien huilen"
Haar trots veranderde in onzekerheid
Haar blije ogen werden dof
Haar openheid ging op slot
Mijn kind ging langzaam kapot
Toen de gevreesde pubertijd...
Zoekend naar wie ben ik, waar hoor ik, wie ziet mij echt en wat ben ik nog waard. Ze denkt dat niemand (!) op haar zit te wachten...dat niemand haar zal missen.
Haar dagen zijn zwart
Haar kleding is zwart
Haar ogen zijn donkerder en doffer dan ooit
Ze beschadigd zichzelf. Beter die pijn dan te voelen van binnen...
Tijdens gymlessen werd dat opgemerkt door leeftijdgenoten waarna er weer gepest werd. Ben je nog niet dood? Heb je al een nieuwe streepjescode? Nageroepen worden met EMO...Geen liefde, geen arm om haar heen, geen compassie. Weer de bevestiging van afwijzing.
Toen de uitspraak "mam, ik wil dood, ik ben zo moe, ik kan niet meer"
Afscheid-appjes, pillen, messen, politie op de stoep, crisis dienst...oja...en de beste therapie heeft momenteel een wachtlijst van een jaar.
We ploeteren voort, we zijn zo moe en inmiddels de wanhoop nabij...straks is het te laat en we staan machteloos!
Waarom ik mijn verhaal deel?
Praat met je kinderen, kleuter, tiener of puber en leer ze om lief te zijn voor elkaar, juist voor die grijze motjes.
Het kan levensreddend zijn!
Verder ben ik op zoek naar lotgenoten zodat we elkaar kunnen steunen. Ook voor moeders met grijze motjes is er weinig begrip. De moedermaffia is hard en veroordelend...had ze naar een andere school gedaan, pak haar telefoon af, ze wilt gewoon aandacht, gelukkig heb ik niet zulke kinderen, wat een drama-kind...zomaar een kleine greep uit de bak ellende van adviezen en meningen.
En ik? Ik vecht door...hopend en biddend dat mijn vlinder ooit weer zal fladderen, zonder gebroken vleugels
Sta dag en nacht paraat, want dat moet! Ik ben nog haar enige veilige plekje (zoals ze zelf zegt)
Een zware verantwoordelijkheid en die druk loodzwaar op mn schouders.
Opgeven?
NOOIT!♡♡♡
vrijdag 3 februari 2023 om 12:02
Ik zou haar thuis houden van school. Omwille van haar leven. Dat is wat ik denk.
Mijn kind in zo'n giftige omgeving laten, de crisisdienst er al bij, werkelijke pogingen.
Nee. Laat haar thuis, laat haar ademhalen en de stress kwijt zijn. Leren kan later weer. Dit is schooltrauma pur sang!
Heel veel sterkte!
Mijn kind in zo'n giftige omgeving laten, de crisisdienst er al bij, werkelijke pogingen.
Nee. Laat haar thuis, laat haar ademhalen en de stress kwijt zijn. Leren kan later weer. Dit is schooltrauma pur sang!
Heel veel sterkte!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 3 februari 2023 om 12:16
vrijdag 3 februari 2023 om 12:17
vrijdag 3 februari 2023 om 12:45
Hele dikke 
voor jou lieve mama van vlindertje...
Ik ben geen lotgenoot van jou maar ik heb wel op dezelfde plek gestaan als jouw dochter. En nu ik zelf aan de andere kant van het verhaal ben ( het kan echt!! ) en ik inmiddels zelf in verwachting ben van mijn eigen dochter kan ik pas inzien hoe eenzaam dit is geweest voor mijn moeder.
Inmiddels praten we erover en onze band is nog net zo sterk, want zij was ook mijn rots in de branding! Ik weet nog goed dat mijn moeder vaak een mental health day inplande samen met mij. Dan kwam ik 's ochtends beneden om weer naar school te gaan maar dan had zij mij ziekgemeld en gingen we samen uitwaaien op het strand. Achteraf waren dat echt de dagen met een gouden randje! Dát is wat je nodig hebt op zo'n moment.
Mijn moeder zit nu zelf in therapie om ook haar bagage (mede door die periode) een plekje te kunnen geven. Dat is wat ik jou ook wil meegeven TO.. Het is logisch (en natuurlijk!) om nu volle focus op jouw dochter te hebben en dat is ook goed, zij heeft jou nodig. Maar vergeet jezelf ook niet in dit verhaal.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Ik hoop dat jullie samen uit dit dal mogen klimmen en hier straks net zo op kunnen terugkijken als ik dat kan met mijn moeder.
voor jou lieve mama van vlindertje...Ik ben geen lotgenoot van jou maar ik heb wel op dezelfde plek gestaan als jouw dochter. En nu ik zelf aan de andere kant van het verhaal ben ( het kan echt!! ) en ik inmiddels zelf in verwachting ben van mijn eigen dochter kan ik pas inzien hoe eenzaam dit is geweest voor mijn moeder.
Inmiddels praten we erover en onze band is nog net zo sterk, want zij was ook mijn rots in de branding! Ik weet nog goed dat mijn moeder vaak een mental health day inplande samen met mij. Dan kwam ik 's ochtends beneden om weer naar school te gaan maar dan had zij mij ziekgemeld en gingen we samen uitwaaien op het strand. Achteraf waren dat echt de dagen met een gouden randje! Dát is wat je nodig hebt op zo'n moment.
Mijn moeder zit nu zelf in therapie om ook haar bagage (mede door die periode) een plekje te kunnen geven. Dat is wat ik jou ook wil meegeven TO.. Het is logisch (en natuurlijk!) om nu volle focus op jouw dochter te hebben en dat is ook goed, zij heeft jou nodig. Maar vergeet jezelf ook niet in dit verhaal.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Ik hoop dat jullie samen uit dit dal mogen klimmen en hier straks net zo op kunnen terugkijken als ik dat kan met mijn moeder.
vrijdag 3 februari 2023 om 13:29
vrijdag 3 februari 2023 om 13:34
vrijdag 3 februari 2023 om 13:54
vrijdag 3 februari 2023 om 14:31
HEftig, heel veel sterkte hoor, één van mijn dochters was ook zo van een prachtige vlinder in een angstig motje verandert dat er niet meer wil zijn, het gaat nu ietsjes beter maar het is zo zwaar om te zien hoe je kind lijdt en idd de kritiek van anderen, zoals pak haar strenger aan, het is aandachttrekkerij, je doet teveel, doe dit, doe dat .... oordelen over het kind en ons, helaas wordt psychish lijden toch nog niet goed erkend. Pas goed op jezelf hoor, zoek ook voor jou hulp want constant aan staan is echt slopend ook al kunnen we niet anders en houd je dochter maar lekker thuis, bij jou is ze veilig en dat is al heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeel waard, dikke knuffel
vrijdag 3 februari 2023 om 14:34
Wat verdrietig, .
Mijn oudste dochter is depressief geweest en je zou dan wel in hun oren willen toeteren dat ze wel waardevol zijn. Dat er wel van ze gehouden wordt en dat ze iedereen maar gewoon de ........ moeten laten krijgen. Maar zolang ze het zelf niet willen (geloven) dan gebeurt er niets. Er was echt geen beweging in te krijgen totdat ze zelf uiteindelijk zei; mam regel maar hulp want ik kan niet meer.
Heel veel sterkte want het is zwaar. Zorg ook goed voor jezelf.
.Mijn oudste dochter is depressief geweest en je zou dan wel in hun oren willen toeteren dat ze wel waardevol zijn. Dat er wel van ze gehouden wordt en dat ze iedereen maar gewoon de ........ moeten laten krijgen. Maar zolang ze het zelf niet willen (geloven) dan gebeurt er niets. Er was echt geen beweging in te krijgen totdat ze zelf uiteindelijk zei; mam regel maar hulp want ik kan niet meer.
Heel veel sterkte want het is zwaar. Zorg ook goed voor jezelf.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
vrijdag 3 februari 2023 om 14:37
Haal haar van school is mijn eerste gedachte en reactie. En had ik maar vaker geklaagd bij mijn moeder over het pesten. Ik ben ook mijn halve schoolcarrière gepest en getreiterd. Ik bouwde een enorme muur om mij heen en kreeg een olifantshuid. Tot mijn 18e dacht ik dat ik lelijk was en er niet mocht zijn( wat onzin was want ik heb zelf meegedaan met een miss verkiezing en modellenwerk). Daarna ben ik allerlei dingen gaan doen, waar ik juist mijzelf moest laten zien (dat modellenwerk en miss verkiezingen). En nu snap ik wat het probleem was, ik viel uit de boot met de rest en was nogal stil en teruggetrokken , en dan wordt je al snel een mikpunt voor pestkoppen. Heel erg eigenlijk 
Voor iedereen een groene tuin
vrijdag 3 februari 2023 om 14:42
Ach wat verdrietig
Ik heb een vlindertje van net een jaar oud en ik zal hem leren om lief te zijn, niet te pesten e.d. Het idee dat de harde wereld kinderen zo kan kraken is gewoon afschuwelijk, er moet echt veel meer actie komen tegen pesten! Het wordt te vaak weggezet als "ach kinderen weet je wel"
Ik hoop dat jullie de hulp vinden die nodig is, zowel voor jou als voor je dochter. Heel veel sterkte
Ik heb een vlindertje van net een jaar oud en ik zal hem leren om lief te zijn, niet te pesten e.d. Het idee dat de harde wereld kinderen zo kan kraken is gewoon afschuwelijk, er moet echt veel meer actie komen tegen pesten! Het wordt te vaak weggezet als "ach kinderen weet je wel"
Ik hoop dat jullie de hulp vinden die nodig is, zowel voor jou als voor je dochter. Heel veel sterkte
vrijdag 3 februari 2023 om 16:14
Word gewoon al opgefokt en boos als ik je bericht lees. Zelf geen kinderen dus lastig te zeggen wat het beste is, maar uit positie van depressie en dood willen heb ik zelf wel gestaan.
Man ik wens jullie beide echt alle liefde toe, want niemand verdiend het zich zo te voelen. En zoals draag je heel je leven mee.
Wat leven we af en toe ook in een $%#@$ wereld dat iemand zo de grond ingestampt wordt. We oordelen, pesten en sluiten mensen buiten en waarvoor? Ben nu eind 30e en het gebeurd nog steeds in privé sfeer en werk sfeer, gelukkig heb ik nu een dikkere huid. En het pesten gebeurd iets subtielere en minder heftig als op school, maar gewoon het (super gemeen) roddelen, oordelen en buitensluiten etc.
Het heeft bij mij zeker onzichtbare littekens achtergelaten, waardoor ik wantrouwend ben naar mensen en onzeker over mezelf.
Wat mij er doorheen heeft geholpen is veel praten, therapie, leuke dingen doen en de juiste mensen om me heen verzamelen.
Om eerlijk te zijn dit is ook een van de redenen waarom ik zelf geen kind op de wereld wil zetten, en soms maakt me dat wel verdrietig dat ik zo denk.
Man ik wens jullie beide echt alle liefde toe, want niemand verdiend het zich zo te voelen. En zoals draag je heel je leven mee.
Wat leven we af en toe ook in een $%#@$ wereld dat iemand zo de grond ingestampt wordt. We oordelen, pesten en sluiten mensen buiten en waarvoor? Ben nu eind 30e en het gebeurd nog steeds in privé sfeer en werk sfeer, gelukkig heb ik nu een dikkere huid. En het pesten gebeurd iets subtielere en minder heftig als op school, maar gewoon het (super gemeen) roddelen, oordelen en buitensluiten etc.
Het heeft bij mij zeker onzichtbare littekens achtergelaten, waardoor ik wantrouwend ben naar mensen en onzeker over mezelf.
Wat mij er doorheen heeft geholpen is veel praten, therapie, leuke dingen doen en de juiste mensen om me heen verzamelen.
Om eerlijk te zijn dit is ook een van de redenen waarom ik zelf geen kind op de wereld wil zetten, en soms maakt me dat wel verdrietig dat ik zo denk.
anoniem_654df3e0e10b5 wijzigde dit bericht op 03-02-2023 16:16
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
7.26% gewijzigd
vrijdag 3 februari 2023 om 16:16
Achh AMS, wat heftig. Doet me pijn om je verhaal te lezen. Mijn eerste gedachte zou ook zijn om dochter thuis te houden. Laat haar zich eerst maar eens beter gaan voelen. Thuis is ze veilig.
Verschrikkelijk dat mensen zo gepest worden en hierdoor veranderen van een vrolijk meisje in onzeker en depressief meisje... En dat op zo jonge leeftijd.
Heel veel sterkte hiermee. Dit moet voor jou ook heel zwaar zijn. Ik hoop dat snel de zon weer wat meer gaat schijnen voor jullie!
Verschrikkelijk dat mensen zo gepest worden en hierdoor veranderen van een vrolijk meisje in onzeker en depressief meisje... En dat op zo jonge leeftijd.
Heel veel sterkte hiermee. Dit moet voor jou ook heel zwaar zijn. Ik hoop dat snel de zon weer wat meer gaat schijnen voor jullie!
vrijdag 3 februari 2023 om 16:26
Allereerst: wat een warm bad, jullie reacties! Dank jullie wel, doet me goed!
Heel veel de opmerking: school, geef ze rust, haal haar daar vanaf.
Op school heeft ze 1 super lief vriendinnetje waarmee ze samen examen wilt doen en daarna samen naar dezelfde vervolg opleiding. Opgeven of blijven zitten voelt voor haar als falen, ze ploetert voort.
We zijn bang dat als we haar van school halen dat haar doel weg is. In haar dagelijkse zware dagen houdt dit haar op de been. Als ze in de zwarte fase zit is ze onbereikbaar, dan ziet ze geen uitweg meer. Dit zijn tijdelijke periodes die soms enkele uren kunnen duren. Die momenten kan en mag ze niet alleen zijn omdat ze dan tot alles in staat is. Inmiddels zien we die fases een beetje aankomen en kunnen dan handelen. We omringen we ons met een klein legertje aan hulpverlening die hun stinkende best doen, medicatie, therapie, tig overleggen en veel partijen die mee denken...tegelijkertijd lopen we tegen een muur van wachtlijsten, therapeuten die ziek of zwanger zijn of een andere baan krijgen, het is niet anders... voor mijzelf als moeder is er ook begeleiding, maar wat we ook doen of proberen, we lijken de grip te verliezen.
De tip om een "mental healty day " in te plannen ga ik zeker doen, fijn om te lezen dat er ook ervaringsdeskundige zijn die er weer bovenop gekrabbeld zijn, dat geeft moed! Toch ook even een sorry voor dit confronterende onderwerp wat misschien bij jullie gevoelige plekken raakt
Op papier lijkt er veel geregeld, zelfmoordfreventie 113, crisisdienst etc... helaas zijn ze in noodsituaties moeilijk inzetbaar of niet te bereiken.
Uiteindelijk komt het allemaal neer op de schouders van een moeder die gewoon haar gevoel moet volgen en moet handelen. Je staat dan toch eenzaam erin, onwetend en onzeker. Hopend dat je elke keer de juiste keuze maakt zonder fatale afloop.
Dag en nacht...zonder vakantie of time out.
Ik doe het met heel veel liefde maar...af en toe zou ik willen vluchten naar een onbereikbare plek. Eventjes niet aan hoeven staan, even een paar nachten zonder stress of met oog en oor open te hoeven slapen, even onbezorgd kunnen zijn...ik ben moe, maar uitrusten kan nig lang niet!
Nogmaals de vraag: praat vanavond tijdens het eten met je kinderen..vertel ze het verhaal van deze vlinder en leg ze uit hoe belangrijk het is om iedereen in zijn waarde ta laten. Een verkeerde opmerking kan iemand beschadigen voor de rest van het leven!! En geniet even van je misschien brutale irritante puber, die lekker in zijn/haar vel zit...ze zijn zo kwetsbaar!
Mocht iemand een therapeut weten, die beschikbaar is. Gespecialiseerd op het gebied van persoonlijkheidontwikkeling problematiek, geef me alsjeblieft een seintje..
Voor nu, heel veel liefs voor iedereen die het kan gebruiken, voor jullie steun en adviezen
Heel veel de opmerking: school, geef ze rust, haal haar daar vanaf.
Op school heeft ze 1 super lief vriendinnetje waarmee ze samen examen wilt doen en daarna samen naar dezelfde vervolg opleiding. Opgeven of blijven zitten voelt voor haar als falen, ze ploetert voort.
We zijn bang dat als we haar van school halen dat haar doel weg is. In haar dagelijkse zware dagen houdt dit haar op de been. Als ze in de zwarte fase zit is ze onbereikbaar, dan ziet ze geen uitweg meer. Dit zijn tijdelijke periodes die soms enkele uren kunnen duren. Die momenten kan en mag ze niet alleen zijn omdat ze dan tot alles in staat is. Inmiddels zien we die fases een beetje aankomen en kunnen dan handelen. We omringen we ons met een klein legertje aan hulpverlening die hun stinkende best doen, medicatie, therapie, tig overleggen en veel partijen die mee denken...tegelijkertijd lopen we tegen een muur van wachtlijsten, therapeuten die ziek of zwanger zijn of een andere baan krijgen, het is niet anders... voor mijzelf als moeder is er ook begeleiding, maar wat we ook doen of proberen, we lijken de grip te verliezen.
De tip om een "mental healty day " in te plannen ga ik zeker doen, fijn om te lezen dat er ook ervaringsdeskundige zijn die er weer bovenop gekrabbeld zijn, dat geeft moed! Toch ook even een sorry voor dit confronterende onderwerp wat misschien bij jullie gevoelige plekken raakt
Op papier lijkt er veel geregeld, zelfmoordfreventie 113, crisisdienst etc... helaas zijn ze in noodsituaties moeilijk inzetbaar of niet te bereiken.
Uiteindelijk komt het allemaal neer op de schouders van een moeder die gewoon haar gevoel moet volgen en moet handelen. Je staat dan toch eenzaam erin, onwetend en onzeker. Hopend dat je elke keer de juiste keuze maakt zonder fatale afloop.
Dag en nacht...zonder vakantie of time out.
Ik doe het met heel veel liefde maar...af en toe zou ik willen vluchten naar een onbereikbare plek. Eventjes niet aan hoeven staan, even een paar nachten zonder stress of met oog en oor open te hoeven slapen, even onbezorgd kunnen zijn...ik ben moe, maar uitrusten kan nig lang niet!
Nogmaals de vraag: praat vanavond tijdens het eten met je kinderen..vertel ze het verhaal van deze vlinder en leg ze uit hoe belangrijk het is om iedereen in zijn waarde ta laten. Een verkeerde opmerking kan iemand beschadigen voor de rest van het leven!! En geniet even van je misschien brutale irritante puber, die lekker in zijn/haar vel zit...ze zijn zo kwetsbaar!
Mocht iemand een therapeut weten, die beschikbaar is. Gespecialiseerd op het gebied van persoonlijkheidontwikkeling problematiek, geef me alsjeblieft een seintje..
Voor nu, heel veel liefs voor iedereen die het kan gebruiken, voor jullie steun en adviezen
vrijdag 3 februari 2023 om 16:33
En van mij een dikke, virtuele knuffel en veel liefde. Dat er een dag mag aanbreken waarop jij en je dochter terug kunnen kijken en het beide een plekje kunnen geven.
Overigens snap ik wel dat je zegt school geeft een doel. Thuis vallen er toch misschien ook een hoop (leuke) contacten weg, die een tiener op die leeftijd wel degelijk nodig heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
