Kinderen
alle pijlers
Mijn kind is suïcidaal
vrijdag 3 februari 2023 om 11:24
15 jaar geleden had ik een kleine schattige baby in mijn armen...ze groeide op tot een pipi-langkous-kleuter, vol kattekwaad, vrolijkheid en eindeloze fantasie, een sprankelend kind met een hart van goud! Toen kwam school, kennismaking met de harde wereld vol oordelen, hokjes, doel-lijsten en grafieken. Mijn dochter was te druk, te bijzonder, te sprankelend...binnen no-time de stempel ADHD.
Mijn fladderende vlinder moest zich leren aanpassen. Ze mocht niet meer zijn wie ze was. Therapiën, medicatie, pesterijen, uitsluitingen van feestjes. Ze veranderde in een grijs motje.
Haar kwetsbaarheid ging ze verstoppen achter een muur van hardheid en boosheid. "Ik heb liever dat mensen boos op me zijn, dat doet minder zeer dan dat ze mij zien huilen"
Haar trots veranderde in onzekerheid
Haar blije ogen werden dof
Haar openheid ging op slot
Mijn kind ging langzaam kapot
Toen de gevreesde pubertijd...
Zoekend naar wie ben ik, waar hoor ik, wie ziet mij echt en wat ben ik nog waard. Ze denkt dat niemand (!) op haar zit te wachten...dat niemand haar zal missen.
Haar dagen zijn zwart
Haar kleding is zwart
Haar ogen zijn donkerder en doffer dan ooit
Ze beschadigd zichzelf. Beter die pijn dan te voelen van binnen...
Tijdens gymlessen werd dat opgemerkt door leeftijdgenoten waarna er weer gepest werd. Ben je nog niet dood? Heb je al een nieuwe streepjescode? Nageroepen worden met EMO...Geen liefde, geen arm om haar heen, geen compassie. Weer de bevestiging van afwijzing.
Toen de uitspraak "mam, ik wil dood, ik ben zo moe, ik kan niet meer"
Afscheid-appjes, pillen, messen, politie op de stoep, crisis dienst...oja...en de beste therapie heeft momenteel een wachtlijst van een jaar.
We ploeteren voort, we zijn zo moe en inmiddels de wanhoop nabij...straks is het te laat en we staan machteloos!
Waarom ik mijn verhaal deel?
Praat met je kinderen, kleuter, tiener of puber en leer ze om lief te zijn voor elkaar, juist voor die grijze motjes.
Het kan levensreddend zijn!
Verder ben ik op zoek naar lotgenoten zodat we elkaar kunnen steunen. Ook voor moeders met grijze motjes is er weinig begrip. De moedermaffia is hard en veroordelend...had ze naar een andere school gedaan, pak haar telefoon af, ze wilt gewoon aandacht, gelukkig heb ik niet zulke kinderen, wat een drama-kind...zomaar een kleine greep uit de bak ellende van adviezen en meningen.
En ik? Ik vecht door...hopend en biddend dat mijn vlinder ooit weer zal fladderen, zonder gebroken vleugels
Sta dag en nacht paraat, want dat moet! Ik ben nog haar enige veilige plekje (zoals ze zelf zegt)
Een zware verantwoordelijkheid en die druk loodzwaar op mn schouders.
Opgeven?
NOOIT!♡♡♡
Mijn fladderende vlinder moest zich leren aanpassen. Ze mocht niet meer zijn wie ze was. Therapiën, medicatie, pesterijen, uitsluitingen van feestjes. Ze veranderde in een grijs motje.
Haar kwetsbaarheid ging ze verstoppen achter een muur van hardheid en boosheid. "Ik heb liever dat mensen boos op me zijn, dat doet minder zeer dan dat ze mij zien huilen"
Haar trots veranderde in onzekerheid
Haar blije ogen werden dof
Haar openheid ging op slot
Mijn kind ging langzaam kapot
Toen de gevreesde pubertijd...
Zoekend naar wie ben ik, waar hoor ik, wie ziet mij echt en wat ben ik nog waard. Ze denkt dat niemand (!) op haar zit te wachten...dat niemand haar zal missen.
Haar dagen zijn zwart
Haar kleding is zwart
Haar ogen zijn donkerder en doffer dan ooit
Ze beschadigd zichzelf. Beter die pijn dan te voelen van binnen...
Tijdens gymlessen werd dat opgemerkt door leeftijdgenoten waarna er weer gepest werd. Ben je nog niet dood? Heb je al een nieuwe streepjescode? Nageroepen worden met EMO...Geen liefde, geen arm om haar heen, geen compassie. Weer de bevestiging van afwijzing.
Toen de uitspraak "mam, ik wil dood, ik ben zo moe, ik kan niet meer"
Afscheid-appjes, pillen, messen, politie op de stoep, crisis dienst...oja...en de beste therapie heeft momenteel een wachtlijst van een jaar.
We ploeteren voort, we zijn zo moe en inmiddels de wanhoop nabij...straks is het te laat en we staan machteloos!
Waarom ik mijn verhaal deel?
Praat met je kinderen, kleuter, tiener of puber en leer ze om lief te zijn voor elkaar, juist voor die grijze motjes.
Het kan levensreddend zijn!
Verder ben ik op zoek naar lotgenoten zodat we elkaar kunnen steunen. Ook voor moeders met grijze motjes is er weinig begrip. De moedermaffia is hard en veroordelend...had ze naar een andere school gedaan, pak haar telefoon af, ze wilt gewoon aandacht, gelukkig heb ik niet zulke kinderen, wat een drama-kind...zomaar een kleine greep uit de bak ellende van adviezen en meningen.
En ik? Ik vecht door...hopend en biddend dat mijn vlinder ooit weer zal fladderen, zonder gebroken vleugels
Sta dag en nacht paraat, want dat moet! Ik ben nog haar enige veilige plekje (zoals ze zelf zegt)
Een zware verantwoordelijkheid en die druk loodzwaar op mn schouders.
Opgeven?
NOOIT!♡♡♡
vrijdag 3 februari 2023 om 17:16
Knap TO dat je zo open je verhaal deelt. Hoe lang moet je dochter nog naar deze school, voordat ze klaar is?
Laat ik beginnen met te vermelden dat ik geen ervaring heb hiermee, dus ik kan alleen zeggen wat ik denk. Klinkt alsof haar op school laten voor nu dan inderdaad toch de beste keuze is. Dan heeft ze een doel en blijft ze met haar beste vriendin optrekken. Heel fijn en lief ook dat die vriendin aan haar zijde blijft!
Hopelijk komt ze hierna op een fijne plek terecht, een leuke studie, welke ze leuk vind om te doen. Hopelijk heeft ze daar dan ook leuke klasgenootjes, zodat ze weer langzaamaan begint op te bloeien. Want dat lijkt me nu ontzettend lastig in zo'n giftige omgeving.
Ik vind dit tip van hierboven van de "mental health day" een hele goeie. Zou ik zeker doen. Af en toe een dagje bijkomen samen.
Je klinkt als een hele lieve moeder met een hele lieve dochter TO. Ik vind t ontzettend triest dat mensen hun leven zo kapot gemaakt wordt door te pesten en te oordelen. Nogmaals, hopelijk gaat de zon voor jullie allebei snel wat meer schijnen. Dit gun je echt niemand!
Laat ik beginnen met te vermelden dat ik geen ervaring heb hiermee, dus ik kan alleen zeggen wat ik denk. Klinkt alsof haar op school laten voor nu dan inderdaad toch de beste keuze is. Dan heeft ze een doel en blijft ze met haar beste vriendin optrekken. Heel fijn en lief ook dat die vriendin aan haar zijde blijft!
Hopelijk komt ze hierna op een fijne plek terecht, een leuke studie, welke ze leuk vind om te doen. Hopelijk heeft ze daar dan ook leuke klasgenootjes, zodat ze weer langzaamaan begint op te bloeien. Want dat lijkt me nu ontzettend lastig in zo'n giftige omgeving.
Ik vind dit tip van hierboven van de "mental health day" een hele goeie. Zou ik zeker doen. Af en toe een dagje bijkomen samen.
Je klinkt als een hele lieve moeder met een hele lieve dochter TO. Ik vind t ontzettend triest dat mensen hun leven zo kapot gemaakt wordt door te pesten en te oordelen. Nogmaals, hopelijk gaat de zon voor jullie allebei snel wat meer schijnen. Dit gun je echt niemand!
vrijdag 3 februari 2023 om 17:35
Hoi Elfje, geen Amsterdam maar regio Dordrecht.
Ik haal uit jou woorden dat je een groot gemis hebt ervaren, ondanks dat sta je er wel! Hoe sterk is dat!
Dikke knuffel terug!
vrijdag 3 februari 2023 om 18:52
Ik sta er wel, maar ben depressief en suïcidaal. Mijn ouders hebben me op psychisch vlak nauwelijks ondersteund toen ik op school gepest werd en daardoor onzeker. Ik veranderde ook van een vrolijk kind in een onzeker grijs motje.
vrijdag 3 februari 2023 om 19:25
vrijdag 3 februari 2023 om 20:49
Nogmaals sterkte, flink dat je dit allemaal beschreven hebt, het voelt idd ook zo als jij het op papier hebt gezet, we voelen ons machteloos omdat we ons eigen kind niet kunnen helpen, ik vind dat je het heel knap doet hoor! fijn voor de dochter en ook je dochter is kranig om toch door te zetten voor school, dat geeft hoop!
vrijdag 3 februari 2023 om 21:11
To, wat een liefdevolle openingspost en tegenlijk verdrietig. Ben zelf hierin geen ervaringsdeskundige.
Wat ik je mee wil geven is dat het belangrijk is om contact met dochter te blijven behouden en samen blijven zoeken naar oplossingen en momenten waar zij liefde en energie uit haalt. Maar ik denk dat jij dit al doet.
Zorg er ook voor dat jullie een netwerk bouwen/versterken die op de hoogte is van de situatie en jullie ook het gevoel kunnen geven er niet alleen voor te staan.
Is er een lieve buurvrouw, goede luisterende tante, of oma die haar/jullie lievelingseten kan maken?
Is er een clubje wat de interesse van dochter kan opwekken, die lieve vriendin die misschien een keer kan komen legeren?
Zijn er voor jou en eventueel andere huisgenoten die ook de aandacht verdienen?
In ieder geval veel geluk gewenst voor jullie.
Wat ik je mee wil geven is dat het belangrijk is om contact met dochter te blijven behouden en samen blijven zoeken naar oplossingen en momenten waar zij liefde en energie uit haalt. Maar ik denk dat jij dit al doet.
Zorg er ook voor dat jullie een netwerk bouwen/versterken die op de hoogte is van de situatie en jullie ook het gevoel kunnen geven er niet alleen voor te staan.
Is er een lieve buurvrouw, goede luisterende tante, of oma die haar/jullie lievelingseten kan maken?
Is er een clubje wat de interesse van dochter kan opwekken, die lieve vriendin die misschien een keer kan komen legeren?
Zijn er voor jou en eventueel andere huisgenoten die ook de aandacht verdienen?
In ieder geval veel geluk gewenst voor jullie.
vrijdag 3 februari 2023 om 22:56
Hoi lieve moeder,
Wat ontzettend heftig voor jullie!!
Hier geen moeder, maar jaren geleden stond ik wel aan de andere kant. Het bericht raakte me daardoor, omdat ik weet dat mijn moeder zich net zo gevoeld heeft.
Mijn verhaal is vergelijkbaar. Zonder in detail te treden, meerdere complexe psychische problemen, die mijn veiligheid in gevaar brachten.
Misschien vind je het ook fijn om het van iemand te horen die dit ook heeft doorgemaakt. Het gaat nu goed met mij. Ik heb nog steeds psychische problemen, maar deze zijn absoluut stabiel. Ik heb mijn leven eigenlijk best op orde. Werk, relatie, vriendschappen en een fijne woning. Iets wat ik destijds NOOIT had durven dromen. Had je het mij destijds gevraagd, dan had ik je gezegd rond deze leeftijd niet meer op deze aarde te zijn. Ik zal eerlijk zijn, het is een pittig therapie traject geweest en deels loopt dit nog steeds, maar wat is er ook veel veranderd! Hoe uitzichtloos het destijds voelde, zo hoopvol ben ik nu over de toekomst.
Wat ik uit je bericht haar is vooral liefde. Heel veel liefde. Ik weet dat meningen van de buitenwereld soms hard en pijnlijk kunnen zijn. Maar ik geloof dat moeders uiteindelijk aanvoelen wat goed is voor het kind. Mijn moeder kreeg destijds ook kritiek op haar handelen. Terwijl de manier die omgeving is gedachte had voor mij, mij juist verder de afgrond in gedreven zou hebben, dat weet ik zeker. Vertrouw op jezelf als moeder. Je doet het goed. Echt! Je ziet haar en je ziet haar problemen. Je doet alles wat binnen jouw macht ligt.
Wat ik je vooral wens en gun, is dat je naast de hulp voor je dochter, ook vooral hulp voor jezelf gaat zoeken. Waar je nu doorheen gaat is niet niks!
Wat ontzettend heftig voor jullie!!
Hier geen moeder, maar jaren geleden stond ik wel aan de andere kant. Het bericht raakte me daardoor, omdat ik weet dat mijn moeder zich net zo gevoeld heeft.
Mijn verhaal is vergelijkbaar. Zonder in detail te treden, meerdere complexe psychische problemen, die mijn veiligheid in gevaar brachten.
Misschien vind je het ook fijn om het van iemand te horen die dit ook heeft doorgemaakt. Het gaat nu goed met mij. Ik heb nog steeds psychische problemen, maar deze zijn absoluut stabiel. Ik heb mijn leven eigenlijk best op orde. Werk, relatie, vriendschappen en een fijne woning. Iets wat ik destijds NOOIT had durven dromen. Had je het mij destijds gevraagd, dan had ik je gezegd rond deze leeftijd niet meer op deze aarde te zijn. Ik zal eerlijk zijn, het is een pittig therapie traject geweest en deels loopt dit nog steeds, maar wat is er ook veel veranderd! Hoe uitzichtloos het destijds voelde, zo hoopvol ben ik nu over de toekomst.
Wat ik uit je bericht haar is vooral liefde. Heel veel liefde. Ik weet dat meningen van de buitenwereld soms hard en pijnlijk kunnen zijn. Maar ik geloof dat moeders uiteindelijk aanvoelen wat goed is voor het kind. Mijn moeder kreeg destijds ook kritiek op haar handelen. Terwijl de manier die omgeving is gedachte had voor mij, mij juist verder de afgrond in gedreven zou hebben, dat weet ik zeker. Vertrouw op jezelf als moeder. Je doet het goed. Echt! Je ziet haar en je ziet haar problemen. Je doet alles wat binnen jouw macht ligt.
Wat ik je vooral wens en gun, is dat je naast de hulp voor je dochter, ook vooral hulp voor jezelf gaat zoeken. Waar je nu doorheen gaat is niet niks!
vrijdag 3 februari 2023 om 23:39
Ik kan niet veel toevoegen aan wat anderen hier al gezegd hebben. Zelf geen kinderen, en kan me eigenlijk niet echt indenken hoe moeilijk het voor jou (en andere moeders ons jouw positie) moet zijn om hiermee om te gaan.
Ik zag laatst wel een item op Op1 over moeders van kinderen die euthanasie hebben gepleegd nav psychisch lijden. Natuurlijk niet jouw situatie, maar ze beschreven hoe belangrijk lotgenotencontact voor hen was en is. Ik hoop daarom dat je dit via dit topic of elders on- of offline) ook krijgt, en het je iets brengt.
En verder gewoon een hele dikke knuffel...
Ik zag laatst wel een item op Op1 over moeders van kinderen die euthanasie hebben gepleegd nav psychisch lijden. Natuurlijk niet jouw situatie, maar ze beschreven hoe belangrijk lotgenotencontact voor hen was en is. Ik hoop daarom dat je dit via dit topic of elders on- of offline) ook krijgt, en het je iets brengt.
En verder gewoon een hele dikke knuffel...
zaterdag 4 februari 2023 om 13:53
Dit vind ik heel herkenbaar, mijn dochter is ook een heel mooi meisje, ook modellenwerk gedaan maar ze is ook heel verlegen, lief en gevoelig, stil en teruggetrokken. Vooral op momenten dat ze zich niet op haar gemak voelt. Ze valt daardoor ook vaak buiten de boot. Ze is nu 14 en school is vaak een enorme berg voor haar. Wij hebben afgesproken dat ze in de maand een dag thuis mag blijven, dan houden we een pyamadag, of we doen wat leuks zodat er even geen stress is en ze zichzelf kan opladen.GroenTuintje schreef: ↑03-02-2023 14:37Haal haar van school is mijn eerste gedachte en reactie. En had ik maar vaker geklaagd bij mijn moeder over het pesten. Ik ben ook mijn halve schoolcarrière gepest en getreiterd. Ik bouwde een enorme muur om mij heen en kreeg een olifantshuid. Tot mijn 18e dacht ik dat ik lelijk was en er niet mocht zijn( wat onzin was want ik heb zelf meegedaan met een miss verkiezing en modellenwerk). Daarna ben ik allerlei dingen gaan doen, waar ik juist mijzelf moest laten zien (dat modellenwerk en miss verkiezingen). En nu snap ik wat het probleem was, ik viel uit de boot met de rest en was nogal stil en teruggetrokken , en dan wordt je al snel een mikpunt voor pestkoppen. Heel erg eigenlijk
zaterdag 4 februari 2023 om 14:28
Lieve AMS1982, van je openingspost moest ik huilen, wat heb je dat mooi en liefdevol opgeschreven. Ik voel zo met je mee en wat ben je een lieve
Zou het voor je dochter beter zijn een andere school te zoeken? Anders zou ik kijken of het mogelijk is dat ze een tijdje thuis blijft, school kan altijd nog. Ik hou mijn dochter ook regelmatig een dagje thuis, dan hebben we een pyjamadag of we doen wat leuks zodat ze even geen stress heeft. Mijn dochter rijdt ook paard, dat is haar veilige plek en we hebben haar een poesje gegeven, daar kan ze ook heel veel bij kwijt. Zo zoeken we naar dingen waar zij geluk bij vindt, ook al zijn het maar kleine stapjes.
Excuses voor mijn lange reactie maar ik wilde je heel graag zeggen dat ik met je meeleef en dat ik voor jou en je lieve, mooie kind wens dat er een passende oplossing komt en dat voor jullie op den duur de zon ook weer gaat schijnen. Blijf hier maar je hart luchten, ik weet zeker dat er hier heel veel mensen zijn die jou willen steunen. Veel liefs!
Zou het voor je dochter beter zijn een andere school te zoeken? Anders zou ik kijken of het mogelijk is dat ze een tijdje thuis blijft, school kan altijd nog. Ik hou mijn dochter ook regelmatig een dagje thuis, dan hebben we een pyjamadag of we doen wat leuks zodat ze even geen stress heeft. Mijn dochter rijdt ook paard, dat is haar veilige plek en we hebben haar een poesje gegeven, daar kan ze ook heel veel bij kwijt. Zo zoeken we naar dingen waar zij geluk bij vindt, ook al zijn het maar kleine stapjes.
Excuses voor mijn lange reactie maar ik wilde je heel graag zeggen dat ik met je meeleef en dat ik voor jou en je lieve, mooie kind wens dat er een passende oplossing komt en dat voor jullie op den duur de zon ook weer gaat schijnen. Blijf hier maar je hart luchten, ik weet zeker dat er hier heel veel mensen zijn die jou willen steunen. Veel liefs!
misssunshine wijzigde dit bericht op 10-02-2023 23:38
Reden: Aanpassing
Reden: Aanpassing
38.99% gewijzigd
zaterdag 4 februari 2023 om 18:00
Lieve To je openingspost is hartverscheurend. Zoveel liefde voor je kind, zoveel machteloosheid en verdriet.
Wat jij schrijft is helaas zo herkenbaar, zo schrijnend en geeft steun tegelijk.
Staat je dochter (en jullie als ouders) nog steeds op de wachtlijst?
Onvoorstelbaar wat we voor onze kinderen aankunnen, bergen verzetten we voor ze, maar dit kunnen we niet alleen, hier hebben we professionele hulp bij nodig.
Ik wens jullie heel veel sterkte en een dikke knuffel voor je dappere meiske
Wat jij schrijft is helaas zo herkenbaar, zo schrijnend en geeft steun tegelijk.
Staat je dochter (en jullie als ouders) nog steeds op de wachtlijst?
Onvoorstelbaar wat we voor onze kinderen aankunnen, bergen verzetten we voor ze, maar dit kunnen we niet alleen, hier hebben we professionele hulp bij nodig.
Ik wens jullie heel veel sterkte en een dikke knuffel voor je dappere meiske
zaterdag 4 februari 2023 om 22:14
weer een warme dank voor jullie reacties! Wat een verhalen komen er los en wat is er veel verborgen verdriet! Maar ook lees ik veel veerkracht, herkenning en helaas begrip! Vanmiddag toch nog even spannend. Mm dochter had een slecht cijfer gekregen via haar school app (fijn, zo in het weekend
) Op zo'n moment zie je goed hoe kwetsbaar ze is, niet in staat om te relativeren, alles is dan voor niks geweest, ze gaat nooit haar diploma halen, wanhoop, tranen en dan die enge starende donkere lege blik in haar ogen. Op zo'n moment moet je als moeder direct schakelen, laten vallen waar je mee bezig bent en focus op gevoel wat nu het beste is om te doen.
Praten, uitleggen, aanhoren, luisteren, contact maken door aan te raken (knuffelen of dichtbij komen mag op dat moment niet van haar)
Ze kwam met de opmerking dat het langzaam tot haar door begon te dringen dat ze school ging verliezen en dat ze dat afschuwelijk vind...Nu al begint de stress omdat het morgen zondag is, want na de zondag komt maandag en dan moet ze weer naar school. Maar school is ook leuk met haar vriendinnetje, wat toffe leerkrachten en afleiding..maar opgeven mag niet, want dat is falen...
Ze zit nu in de 3e, we zijn in gesprek met school voor een coulance-regeling die soms toegepast mag worden, we wachten nog op antwoord van de onderwijsinspectie. Als dat toegepast mag worden kan ze versoepelingen krijgen op een aantal vakken zodat er wat druk van haar schouders gaat. Helaas wachten we al 3 weken op een antwoord (Af en toe zou ik ze over hun bureau willen trekken...) maar hopelijk krijgt ze toekenning in coulance. Nadat ik dit aan haar zei kwam er weer wat hoop in haar ogen, misschien lukt het me dan toch...
Blijft zo tegenstrijdig:
Een kind dat het leven niet meer ziet zitten, elle dag moet overleven en toch blijft knokken om over te gaan naar de 4e. Ik hoop dat ze blijft knokken, ook al boeit een diploma of cijfer mij he-le-maal niets!! Als ze maar weer fladdert.....
Voor wie het kan gebruiken:
Heel veel liefs
zaterdag 4 februari 2023 om 22:46
Ik weet niet in welke regio je woont, maar onze dochter lukt het niet door depressie, stress en ass regulier onderwijs te volgen.
Via haar eigen school volgt ze nu haar lessen op een andere school. Hier staat haar herstel voorop (dus tijd voor therapie en ass bijeenkomst). Ze bouwt rustig op met een aantal uren les per week.
Speciaal een school voor kinderen die dreigen uit te vallen, die bijvoorbeeld door ziekte (fysiek of mentaal) niet in staat zijn in het reguliere onderwijs mee te komen.
Hier ook veel stress en verdriet van slechte cijfers, bang om haar diploma niet te halen (ze doubleerd) nu het 5e jaar en wil absoluut niet nogmaals blijven zitten.
Ik wil ook niet teveel opschrijven ivm herkenbaarheid.
Maar je mag me een pb sturen als je interesse hebt in een linkje.
Via haar eigen school volgt ze nu haar lessen op een andere school. Hier staat haar herstel voorop (dus tijd voor therapie en ass bijeenkomst). Ze bouwt rustig op met een aantal uren les per week.
Speciaal een school voor kinderen die dreigen uit te vallen, die bijvoorbeeld door ziekte (fysiek of mentaal) niet in staat zijn in het reguliere onderwijs mee te komen.
Hier ook veel stress en verdriet van slechte cijfers, bang om haar diploma niet te halen (ze doubleerd) nu het 5e jaar en wil absoluut niet nogmaals blijven zitten.
Ik wil ook niet teveel opschrijven ivm herkenbaarheid.
Maar je mag me een pb sturen als je interesse hebt in een linkje.
zaterdag 4 februari 2023 om 22:57
Dat herken ik van mijn eigen kind: letterlijk elke dag moeten overleven om überhaupt te functioneren en dan zo ontzettend knokken om haar school te halen. Ik heb het idee dat school (diploma en vervolgens studie naar keuze) haar nog enigzins motiveerd om door te gaan met leven, terwijl ze het helemaal niet trekt momenteel. Het breekt letterlijk mijn hartAMS1982 schreef: ↑04-02-2023 22:14
Vanmiddag toch nog even spannend. Mm dochter had een slecht cijfer gekregen via haar school app (fijn, zo in het weekend
Op zo'n moment moet je als moeder direct schakelen, laten vallen waar je mee bezig bent en focus op gevoel wat nu het beste is om te doen.
Praten, uitleggen, aanhoren, luisteren, contact maken door aan te raken (knuffelen of dichtbij komen mag op dat moment niet van haar)
Ze kwam met de opmerking dat het langzaam tot haar door begon te dringen dat ze school ging verliezen en dat ze dat afschuwelijk vind...Nu al begint de stress omdat het morgen zondag is, want na de zondag komt maandag en dan moet ze weer naar school. Maar school is ook leuk met haar vriendinnetje, wat toffe leerkrachten en afleiding..maar opgeven mag niet, want dat is falen...
Ze zit nu in de 3e, we zijn in gesprek met school voor een coulance-regeling die soms toegepast mag worden, we wachten nog op antwoord van de onderwijsinspectie. Als dat toegepast mag worden kan ze versoepelingen krijgen op een aantal vakken zodat er wat druk van haar schouders gaat. Helaas wachten we al 3 weken op een antwoord (Af en toe zou ik ze over hun bureau willen trekken...) maar hopelijk krijgt ze toekenning in coulance. Nadat ik dit aan haar zei kwam er weer wat hoop in haar ogen, misschien lukt het me dan toch...
Blijft zo tegenstrijdig:
Een kind dat het leven niet meer ziet zitten, elle dag moet overleven en toch blijft knokken om over te gaan naar de 4e. Ik hoop dat ze blijft knokken, ook al boeit een diploma of cijfer mij he-le-maal niets!! Als ze maar weer fladdert.....
Voor wie het kan gebruiken:
Heel veel liefs
zondag 5 februari 2023 om 11:33
Hier weer een knuffel voor jou. Die rotcijfers ook altijd. Ik ben zelf een groot voorstander van het Scandinavische onderwijs, geen toetsen en cijfers tot de bovenbouw. Het werkt daar erg goed, kinderen doen het daardoor vaak veel beter in de studies daarna. Gelukkig zijn er ook steeds meer scholen die op deze manier gaan werken.AMS1982 schreef: ↑04-02-2023 22:14
Vanmiddag toch nog even spannend. Mm dochter had een slecht cijfer gekregen via haar school app (fijn, zo in het weekend
Op zo'n moment moet je als moeder direct schakelen, laten vallen waar je mee bezig bent en focus op gevoel wat nu het beste is om te doen.
Praten, uitleggen, aanhoren, luisteren, contact maken door aan te raken (knuffelen of dichtbij komen mag op dat moment niet van haar)
Ze kwam met de opmerking dat het langzaam tot haar door begon te dringen dat ze school ging verliezen en dat ze dat afschuwelijk vind...Nu al begint de stress omdat het morgen zondag is, want na de zondag komt maandag en dan moet ze weer naar school. Maar school is ook leuk met haar vriendinnetje, wat toffe leerkrachten en afleiding..maar opgeven mag niet, want dat is falen...
Ze zit nu in de 3e, we zijn in gesprek met school voor een coulance-regeling die soms toegepast mag worden, we wachten nog op antwoord van de onderwijsinspectie. Als dat toegepast mag worden kan ze versoepelingen krijgen op een aantal vakken zodat er wat druk van haar schouders gaat. Helaas wachten we al 3 weken op een antwoord (Af en toe zou ik ze over hun bureau willen trekken...) maar hopelijk krijgt ze toekenning in coulance. Nadat ik dit aan haar zei kwam er weer wat hoop in haar ogen, misschien lukt het me dan toch...
Blijft zo tegenstrijdig:
Een kind dat het leven niet meer ziet zitten, elle dag moet overleven en toch blijft knokken om over te gaan naar de 4e. Ik hoop dat ze blijft knokken, ook al boeit een diploma of cijfer mij he-le-maal niets!! Als ze maar weer fladdert.....
Voor wie het kan gebruiken:
Heel veel liefs
Mijn dochter heeft toevallig ook voor 3 vakken vrijstelling gekregen in dit derde lesjaar. Ze weten op school dat ze het kan maar dat ze door de druk en stress en haar faalangst gewoon dichtklapt. Dit geeft haar weer veel meer ruimte en lucht. Ik ben heel erg blij dat school hiervoor openstaat. Wij zijn erg blij dat we voor deze school hebben gekozen destijds. Ik hoop echt dat het bij jullie school ook wordt goedgekeurd.
zondag 5 februari 2023 om 17:07
Hier gaat het nu ook minder. Kind deze week al twee keer huilend vol angst aan de telefoon gehad. Bang dat ze datgene wat ze doet niet goed genoeg is, dat ze niet slaagt, dat alles zwaar is. Dan slaapt ze niet en dan kom je in een negatieve spiraal terecht. Want hoe kun je functioneren zonder slaap. En ik kan alleen maar naast haar staan en troosten. Verdomd lastig. Brengt bij mij ook weer stress van haar suïcidale periode terug.
maandag 6 februari 2023 om 10:15
Oh vrouw, wat voel ik met je mee! Wat moet het afschuwelijk zijn je dochter zo te zien.. wat een zorgen.
Ik heb zelf ook een dochter in de 3e met wie het niet goed gaat, niet zo heftig als bij de jouwe maar ze is somber en we zijn hulp aan het zoeken.
Ik denk dat er in deze generatie veel kinderen zijn die vastlopen.. het lijkt een stuk zwaarder allemaal dan toen wij in de jaren 90 jong waren. Het schoolsysteem is ook zo heftig, met het continue toetsen en presenteren. Als je niet goed in je vel zit en slecht presteert dan word je vervolgens 'gestraft' met zitten blijven en moet je nog langer rondlopen op de plek waar je het zwaar hebt! Ik maak me daar echt zorgen over, voor mijn dochter en anderen in haar situatie. Het systeem werkt gewoon niet meer voor een steeds grotere groep.
Ik hoop dat die coulance regeling snel goedgekeurd wordt!
Ik heb zelf ook een dochter in de 3e met wie het niet goed gaat, niet zo heftig als bij de jouwe maar ze is somber en we zijn hulp aan het zoeken.
Ik denk dat er in deze generatie veel kinderen zijn die vastlopen.. het lijkt een stuk zwaarder allemaal dan toen wij in de jaren 90 jong waren. Het schoolsysteem is ook zo heftig, met het continue toetsen en presenteren. Als je niet goed in je vel zit en slecht presteert dan word je vervolgens 'gestraft' met zitten blijven en moet je nog langer rondlopen op de plek waar je het zwaar hebt! Ik maak me daar echt zorgen over, voor mijn dochter en anderen in haar situatie. Het systeem werkt gewoon niet meer voor een steeds grotere groep.
Ik hoop dat die coulance regeling snel goedgekeurd wordt!
maandag 6 februari 2023 om 13:55
Hebben jullie weleens slaapmedicatie overwogen of gebruikt? Als ik niet (goed) slaap vanwege stress, leidt dat tot meer stress en paniekaanvallen, en dat weer tot minder slaap. Die vicieuze cirkel is echt supermoeilijk te doorbreken, in mijn geval helpt het om één of twee nachtjes een slaappilletje (oxazepam) te nemen.lonelycat schreef: ↑05-02-2023 17:07Hier gaat het nu ook minder. Kind deze week al twee keer huilend vol angst aan de telefoon gehad. Bang dat ze datgene wat ze doet niet goed genoeg is, dat ze niet slaagt, dat alles zwaar is. Dan slaapt ze niet en dan kom je in een negatieve spiraal terecht. Want hoe kun je functioneren zonder slaap. En ik kan alleen maar naast haar staan en troosten. Verdomd lastig. Brengt bij mij ook weer stress van haar suïcidale periode terug.
Kan me voorstellen dat jullie hier ook al over nagedacht hebben, maar ik gooi het er toch even in. Heel veel sterkte sowieso, wat een strijd...
dinsdag 7 februari 2023 om 07:00
Wat een verdriet. Wat ontzettend zwaar om je mooie meisje zo te zien worstelen. Er zijn zoveel pubers die momenteel psychische problemen hebben.
Ii heb zelf een puber van 14 die aan de andere kant van de gedachtes zit. Hij wil juist absoluut niet dood maar kan door de toestand in de wereld en vooral door de oorlog waar we zijdelings bij zijn betrokken vanwege de etniciteit en wortels van zijn vader enorm in de put raken. Bij vlagen ziet hij de hele wereld vernietigd door bommen, dat wij allemaal dood gaan en ziet dan alles zwart. Hij slaapt daardoor vaak slecht en ligt ook 's nachts weleens te huilen. Vaak zet ik dan een luisterboek op.
Op school gaat het gelukkig wel goed maar hij heeft niet veel vrienden. Is meer een Einzelgänger. Mentaal loopt hij volgens zijn mentor lichtjaren voor op de rest. Hij wordt daarom wel gerespecteerd door de klas, er is geen pestgedrag godzijdank. Dat heeft hij zelf de kop ingedrukt vorig jaar in de brugklas. Op school is een osycholoog en een zorgteam. Hij gaat nu 1x per week naar de psycholoog op school.
Mentaal houden we hem op de been met leuke dingen en vooral veel met wandelen. Hij doet dit jaar voor de 2e keer mee aan de Nijmeegse 4daagse met mijn vader en moet daarvoor trainen. Naar eigen zeggen kan hij tijdens wandelen ruimte maken voor zijn gedachten, ze "ordenen en in het juiste perspectief zetten".
Veel sterkte en liefde⚘
Ii heb zelf een puber van 14 die aan de andere kant van de gedachtes zit. Hij wil juist absoluut niet dood maar kan door de toestand in de wereld en vooral door de oorlog waar we zijdelings bij zijn betrokken vanwege de etniciteit en wortels van zijn vader enorm in de put raken. Bij vlagen ziet hij de hele wereld vernietigd door bommen, dat wij allemaal dood gaan en ziet dan alles zwart. Hij slaapt daardoor vaak slecht en ligt ook 's nachts weleens te huilen. Vaak zet ik dan een luisterboek op.
Op school gaat het gelukkig wel goed maar hij heeft niet veel vrienden. Is meer een Einzelgänger. Mentaal loopt hij volgens zijn mentor lichtjaren voor op de rest. Hij wordt daarom wel gerespecteerd door de klas, er is geen pestgedrag godzijdank. Dat heeft hij zelf de kop ingedrukt vorig jaar in de brugklas. Op school is een osycholoog en een zorgteam. Hij gaat nu 1x per week naar de psycholoog op school.
Mentaal houden we hem op de been met leuke dingen en vooral veel met wandelen. Hij doet dit jaar voor de 2e keer mee aan de Nijmeegse 4daagse met mijn vader en moet daarvoor trainen. Naar eigen zeggen kan hij tijdens wandelen ruimte maken voor zijn gedachten, ze "ordenen en in het juiste perspectief zetten".
Veel sterkte en liefde⚘
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
