Kinderen
alle pijlers
Mijn peuter wil mij niet
vrijdag 10 februari 2023 om 10:00
Zeker! Maar dan andersom. Zoontje wil mij en niet zijn vader. Maar echt het zijn fases ondanks dat het lang(er) kan duren. Zoontje is inmiddels net 4 en ondanks dat zijn voorkeur nog steeds mama is, geeft hij nu wel af en toe spontaan een knuffel aan papa. Komt dus echt wel goed. Het is niet dat je iets verkeerd doet, of niet van jou houdt!
vrijdag 10 februari 2023 om 10:04
Andersom.
Mijn kind stoot zich terwijl hij naast papa staat, maar speelt het klaar om helemaal naar de zolder te gaan om zich door mij te laten troosten.
Je trekt het je véél te persoonlijk aan. Hij is nog helemaal niet in staat om zoveel gedachten te hebben om je bewust af te wijzen.
Hij drukt op een grote knop bij jou en het is jouw taak om uit te zoeken welke knop dus mag worden opgeruimd.
Mijn kind stoot zich terwijl hij naast papa staat, maar speelt het klaar om helemaal naar de zolder te gaan om zich door mij te laten troosten.
Je trekt het je véél te persoonlijk aan. Hij is nog helemaal niet in staat om zoveel gedachten te hebben om je bewust af te wijzen.
Hij drukt op een grote knop bij jou en het is jouw taak om uit te zoeken welke knop dus mag worden opgeruimd.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 10 februari 2023 om 10:07
Ik vind het wel wat makkelijk gezegd dat zij het zich te persoonlijk aantrekt, zeker als je zelf niet de ouder bent die constant afgewezen wordt. Rationeel zal zij heus wel weten dat er niet een hele theorie van haar zoontje achterzit en dat die hele voorkeur waarschijnlijk totaal nergens op gebaseerd is, maar dat maakt het niet minder pijnlijk op het moment zelf.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:10
Hier ook andersom. Enorm moederskindje en als ik niet thuis ben, kan papa alles met hem. Maar zodra ik thuis ben, moet ik alles doen. ‘s Nachts troosten duwt ie papa letterlijk weg, om in mijn armen te kruipen. Maar dat is een faaaaaase denken we maar. Zeker met naar bed brengen doet papa nu vaak, aangezien het voor mij steeds zwaarder wordt aan het einde van de zwangerschap. Dat gaat nu wel steeds beter, is soms even huilen, maar dat negeren we gewoon. Komt vanzelf goed! Het hoort er bij.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:10
Hier ook 3 jaar en sterke voorkeur voor papa. Ik heb eens gelezen dat het kind (waarschijnlijk) vaak de ouder 'afwijst' waarvan het het veiligst voelt om dat te doen.... misschien dat dat idee je helpt. Bij mij wel een beetje. Ik heb het eerlijk gezegd ook liever zo dan dat ik mijn partner verdrietig zou moeten zien zijn om de afwijzing, ik kan dat toch beter relativeren denk ik... zelfs al blijft het zuur. Er komt nu een weekend aan waarbij papa veel de deur uit is dus ik hoop maar dat het mee gaat vallen. Wish me luck?
Lorem Ipsum
vrijdag 10 februari 2023 om 10:12
Ja ook herkenbaar, maar mijn dochter was toen nog maar net 1 jaar. Hoewel ik rationeel heus wel wist dat het een voorkeur voor papa was en niet perse tegen mij, herinner ik me nog heel goed hoe pijnlijk ik dat vond. En inmiddels is ze 16 
qua karakter lijkt ze nog steeds het meest op hem en ze voelen elkaar daarom goed aan… gelukkig heeft ze mij dan weer voor andere dingen nodig!
qua karakter lijkt ze nog steeds het meest op hem en ze voelen elkaar daarom goed aan… gelukkig heeft ze mij dan weer voor andere dingen nodig!
vrijdag 10 februari 2023 om 10:13
Hier ook twee (van de drie) kinderen gehad die voorkeur hadden voor níet hun moeder. De een had het liefst zijn grootmoeder die een dag in de week oppaste; als ze hem dan thuisbracht liep hij mij gewoon voorbij als ik klaar stond om hem te begroeten. Als oma er niet was, was papa een goede tweede. Met dit kind is het wat dat betreft helemaal goed gekomen, we zijn echt twee handen op één buik nu. De middelste had een lange papafase met duidelijke oorzaak (geboorte van zijn broer waarna ik slecht herstelde en veel met onze huilbaby bezig was), dat is nu ook weer meer gelijkgetrokken. Maar leuk was het niet nee. Houd moed, het komt vanzelf goed!
vrijdag 10 februari 2023 om 10:16
Je maakt het veel te groot, een klein kind is nog helemaal niet in staat om zulke gedachten te hebben.
Hier is het andersom en dat is ook heus niet altijd leuk hoor. Dat je altijd maar alles moet doen, omdat kind niet accepteert dat vader het doet. Ik ben wel eens jaloers op mijn man dat hij gewoon rustig op de bank kan zitten, terwijl de kids altijd maar naar mij vragen.
En tuurlijk gaan we er niet altijd in mee, maar soms heb je ook gewoon geen energie meer om telkens daarover de onderhandelen.
Hier is het andersom en dat is ook heus niet altijd leuk hoor. Dat je altijd maar alles moet doen, omdat kind niet accepteert dat vader het doet. Ik ben wel eens jaloers op mijn man dat hij gewoon rustig op de bank kan zitten, terwijl de kids altijd maar naar mij vragen.
En tuurlijk gaan we er niet altijd in mee, maar soms heb je ook gewoon geen energie meer om telkens daarover de onderhandelen.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:19
Ik ben het met Doreia eens. Je voelt je afgewezen door een peuter, maar eigenlijk drukt hij bij jou op een gevoelige knop. Als je je er intens verdrietig over voelt, lijkt me dat er meer aan de hand is dan dat je alleen even kort op een zijspoor wordt gezet zoals kinderen dat soms nu eenmaal even doen met een ouder. Misschien voel je je vaker afgewezen door anderen, misschien vind je al snel dat jij faalt of niet goed genoeg bent. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat er dikke kans is dat je er ook als je kind ouder is tegenaan zal gaan lopen. Er zullen vast nog meer fasen komen dat je kind voorkeur heeft voor je partner. En dat is niet iets dat je bij je kind neer kunt leggen, je kind is niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt. Dus dan lijkt het me inderdaad goed om bij jezelf uit te pluizen waarom het je zo raakt.
Realiseer je overigens ook dat een kind bij vader en moeder iets anders haalt. Kennelijk heeft je zoontje deze periode behoefte aan iets dat je (of: een) man meer kan bieden dan jij.
Realiseer je overigens ook dat een kind bij vader en moeder iets anders haalt. Kennelijk heeft je zoontje deze periode behoefte aan iets dat je (of: een) man meer kan bieden dan jij.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:20
Ik zou proberen om het wat meer te sturen. Geef het kind niet teveel ruimte om zoveel onderscheid te maken. Spreek bijvoorbeeld met vader samen af wie je kind wanneer naar bed brengt. En hou je daaraan. Dan leert je kind ook dat er niets te zeuren/huilen/onderhandelen valt. Dan kun je teruggrijpen naar: morgen doet papa het weer, vandaag breng ik je naar bed. En dan niet toegeven aan gejengel.
Soms hebben kinderen in de gaten waar de onderhandelingsruimte zit, en die nemen ze dan. Het zou dus ook gewoon een middel kunnen zijn dat hij inzet om zijn protest aan te tonen.
Probeer de taken op een vaste manier te verdelen en je daaraan te houden
Soms hebben kinderen in de gaten waar de onderhandelingsruimte zit, en die nemen ze dan. Het zou dus ook gewoon een middel kunnen zijn dat hij inzet om zijn protest aan te tonen.
Probeer de taken op een vaste manier te verdelen en je daaraan te houden
vrijdag 10 februari 2023 om 10:23
Was bij mij ook, enige verschil was dat ik het wel makkelijk vond. Want als papa er niet was ging het prima. Zijn beide, jongen noch meisje eenkennig geweest trouwens. Mijn dochter presteerde het zelfs, als we naar een speelochtendje gingen, zich een andere mama toe te " eigenen" bij wijze van spreken.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:24
https://www.youtube.com/watch?v=HNR4hKb ... hrisPolson
Not the mama! Dinosaurs
Not the mama! Dinosaurs
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 10 februari 2023 om 10:26
Wat de reden of de trigger ook is, het is niet leuk. Ik denk dat je jezelf het allerbeste helpt door er acceptatie in te zoeken. Te denken "wat heerlijk dat ik mijn bed niet uithoef, geen luier hoef om te doen, te voeren" enz. Ik lees dat je nu enorm in gevecht bent waardoor elke keer "papa" bij jou als afwijzing binnenkomt. De truc is, denk ik, om het niet als afwijzing van jou te zien maar als voorkeur voor papa, dat komt al anders bij je binnen. Het hele krampachtige taken uitdelen om maar bij hem in beeld te blijven lijkt me je gevoel alleen maar te voeden. Een beetje go with the flow lijkt me gezonder. Je bent zijn moeder, jullie zijn intens en onvoorwaardelijk verbonden, het komt echt écht wel goed!
...
vrijdag 10 februari 2023 om 10:40
Dit zou ik ook doen! Zo heb je er ook meer voordeel van in plaats van alleen maar nadeel.Rooss4.0 schreef: ↑10-02-2023 10:26Wat de reden of de trigger ook is, het is niet leuk. Ik denk dat je jezelf het allerbeste helpt door er acceptatie in te zoeken. Te denken "wat heerlijk dat ik mijn bed niet uithoef, geen luier hoef om te doen, te voeren" enz. Ik lees dat je nu enorm in gevecht bent waardoor elke keer "papa" bij jou als afwijzing binnenkomt. De truc is, denk ik, om het niet als afwijzing van jou te zien maar als voorkeur voor papa, dat komt al anders bij je binnen. Het hele krampachtige taken uitdelen om maar bij hem in beeld te blijven lijkt me je gevoel alleen maar te voeden. Een beetje go with the flow lijkt me gezonder. Je bent zijn moeder, jullie zijn intens en onvoorwaardelijk verbonden, het komt echt écht wel goed!
En het is makkelijker om zelf open naar hem te blijven, want constante afwijzing kan dat ook moeilijker maken.
Mijn zoon liet mijn hand los zodra hij papa zag en pakte dan zijn hand. Was wel een raar gevoel en soms ook echt niet leuk. Maar het is helemaal goed gekomen.
Probeer (voor zover mogelijk) erin te ontspannen en meer mee te geven. Geniet van het contact dat zij hebben en laat kind merken dat je hem het contact met papa gunt. Jij bent zijn moeder en het komt goed!
Sterkte, ik snap dat het lastig kan zijn en heel naar kan voelen.
Het is zoals het is
vrijdag 10 februari 2023 om 10:47
Heel herkenbaar, en de bijhorende emoties ook. En nee ik heb geen issues. Rationeel iets bekijken is echt totaal iets anders dan het emotioneel voelen. Mijn dochter had ook een extreem sterke voorkeur voor haar vader. Twee jaar lang zag ze nauwelijks staan. Ze weigerde me ook mama te noemen (mapa werd het) en bij vlagen voelde ik me ook afgewezen. De binding met dochter voelde toen ook anders dan met de andere kinderen. Dat heeft niets met minder te maken, alleen anders.
Toen ik zwangerschapsverlof had van haar zusje ontdekte ze dat ik toch ook wel leuk was. Ik onderneem gericht met haar activiteiten 1 op 1 om de verbinding te houden. Het gaat nu meer gelijk op.
Toen ik zwangerschapsverlof had van haar zusje ontdekte ze dat ik toch ook wel leuk was. Ik onderneem gericht met haar activiteiten 1 op 1 om de verbinding te houden. Het gaat nu meer gelijk op.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:47
Allemaal herkenbaar, inclusief het gevoel van afwijzing. Rond die leeftijd had onze zoon dat ook. Inmiddels negen en het is aardig rechtgetrokken. Volgens mij heeft hij nog steeds een lichte voorkeur voor papa, maar dat vind ik niet erg... So wie so vind ik het soms lastig om me te verhouden met zijn drieën ( behalve thuis)
Ja dit ja... Ik werd regelmatig beklommen door allerlei kleine kinderen als ik op de rand van de zandbak zat... Dat vond mijn zoon nooit leuk. Ging hij een beetje aan dat andere kind staan trekken en duwen en staan jengelenAnno1963 schreef: ↑10-02-2023 10:23Was bij mij ook, enige verschil was dat ik het wel makkelijk vond. Want als papa er niet was ging het prima. Zijn beide, jongen noch meisje eenkennig geweest trouwens. Mijn dochter presteerde het zelfs, als we naar een speelochtendje gingen, zich een andere mama toe te " eigenen" bij wijze van spreken.
vrijdag 10 februari 2023 om 10:53
Actie=reactie.
De houding van je peuter wordt bepaald door jou zelf.
Kijk naar het voorbeeld van de luier.
Je man pakt meteen door en zegt 'geen gezeur'. En hij pakt ook door. Zijn woorden, toon én actie zijn allemaal hetzelfde, daadkrachtig en duidelijk.
Wat doe jij in zo'n geval?
Jij wilt de luier aan doen, kind stribbelt tegen.
Je gaat onderhandelen, begrip tonen, misschien de woorden van je man kopiëren, maar dan toch niet echt doorpakken omdat je dat zielig vindt?
Medelijden, troosten... en dan tóch die luier aan.
Dat is toch hartstikke verwarrend?
Jij zegt A. Kind stribbelt tegen.
Dan zeg jij met troosten en begrip en medelijden 'Nee, A hoeft niet, jij hebt gelijk'
En direct daarna: Nu A!
Zie je hoe zwabberend en onduidelijk dat is?
Je man is niet 'tough', hij is helder en duidelijk.
Het is niet alsof hij zijn kind mishandelt of geen eten geeft.
Het kind probeert even uit wat er gebeurt als hij 'nee' zegt. Oh duidelijk, wat papa zegt gebeurt toch. Klaar.
Als mama zegt 'luier aan'... dan gebeurt er iets anders. Het wordt dreinen, mama heeft gevoel en medelijden en is ze lief en troostend (dus zendt het signaal 'het hoeft niet, we doen wat jij wil')... en dan wordt ze tóch boos ... wat is het nu? Met mama weet je niet waar je aan toe bent.
Een peuter wil ook weten wie de situatie in de hand heeft (dat is niet: wie de baas is).
En wordt zéér ongelukkig als hij dat zelf blijkt te zijn - dat kan hij totaal niet aan en dat wil hij ook niet.
De houding van je peuter wordt bepaald door jou zelf.
Kijk naar het voorbeeld van de luier.
Je man pakt meteen door en zegt 'geen gezeur'. En hij pakt ook door. Zijn woorden, toon én actie zijn allemaal hetzelfde, daadkrachtig en duidelijk.
Wat doe jij in zo'n geval?
Jij wilt de luier aan doen, kind stribbelt tegen.
Je gaat onderhandelen, begrip tonen, misschien de woorden van je man kopiëren, maar dan toch niet echt doorpakken omdat je dat zielig vindt?
Medelijden, troosten... en dan tóch die luier aan.
Dat is toch hartstikke verwarrend?
Jij zegt A. Kind stribbelt tegen.
Dan zeg jij met troosten en begrip en medelijden 'Nee, A hoeft niet, jij hebt gelijk'
En direct daarna: Nu A!
Zie je hoe zwabberend en onduidelijk dat is?
Je man is niet 'tough', hij is helder en duidelijk.
Het is niet alsof hij zijn kind mishandelt of geen eten geeft.
Het kind probeert even uit wat er gebeurt als hij 'nee' zegt. Oh duidelijk, wat papa zegt gebeurt toch. Klaar.
Als mama zegt 'luier aan'... dan gebeurt er iets anders. Het wordt dreinen, mama heeft gevoel en medelijden en is ze lief en troostend (dus zendt het signaal 'het hoeft niet, we doen wat jij wil')... en dan wordt ze tóch boos ... wat is het nu? Met mama weet je niet waar je aan toe bent.
Een peuter wil ook weten wie de situatie in de hand heeft (dat is niet: wie de baas is).
En wordt zéér ongelukkig als hij dat zelf blijkt te zijn - dat kan hij totaal niet aan en dat wil hij ook niet.
kooktmetknoflook wijzigde dit bericht op 10-02-2023 11:08
39.26% gewijzigd
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 10 februari 2023 om 11:01
Ja, dat denk ik ook. Ik zou daar echt veel minder aan toegeven dan uit de meeste reacties blijkt. Je hoeft daar toch niet steeds in mee te gaan?KooktMetKnoflook schreef: ↑10-02-2023 10:53Actie=reactie.
De houding van je peuter wordt bepaald door jou zelf.
Kijk naar het voorbeeld van de luier.
Je man pakt meteen door en zegt 'geen gezeur'. En hij pakt ook door. Zijn woorden, zijn toon én wat hij doet zijn allemaal hetzelfde, daadkrachtig en duidelijk.
Wat doe jij in zo'n geval?
Jij wilt de luier aan doen, kind stribbelt tegen.
Je gaat onderhandelen, begrip tonen, misschien de woorden van je man kopiëren, maar dan toch niet echt doorpakken omdat je dat zielig vindt?
Medelijden, troosten... en dan tóch die luier aan.
Maar je hebt net met je eerste reactie gezegd dat het eigenlijk niet hoeft. En nu weer wel!
Natuurlijk wordt dat strijd.
Het is allemaal geen drama maar ik zie voor de peuter een hoop onduidelijkheid.
Als papa zegt 'luier aan', gebeurt het ook.
Als mama zegt 'luier aan'... dan gebeurt er iets anders. Het wordt dreinen, mama heeft gevoel en medelijden en is ze lief en troostend... en dan wordt ze tóch boos ... wat is het nu? Met mama weet je niet waar je aan toe bent.
Gewoon een simpel 'morgen brengt papa jou weer naar bed, maar vandaag doe ik het' is toch genoeg?
vrijdag 10 februari 2023 om 11:07
Nu was het vandaag zelfs zo dat mijn man even geirriteerd was en enigszins geirriteerd iets zei zoals ' en nu is het even klaar, we doen nu gewoon de luier aan'. Dit soort uitingen/andere toon vindt hij niet fijn (al stelt het werkelijk niets voor) en hij moest dus ook huilen (was ook al erg moe). Dus ik wilde hem knuffelen maar zelfs toen werd ik afgewezen en wilde hij alleen papa. Dus zelfs als papa iets 'onaardigs' zegt (overdreven benoemd, though) geeft hij de voorkeur aan papa.
Ik snap niet echt dat je hem op zo'n moment gaat knuffelen. Man is met hem bezig, pakt even door en dan wil jij je ertussen werpen en hem knuffelen? Het lijkt wel alsof je zo krampachtig bezig bent om lief gevonden te worden door je kind dat je heel onhandige momenten daarvoor gaat aangrijpen.
Ik denk dat je even pas op de plaats moet gaan maken. Even afstand nemen en dan goed kijken naar je gedrag. Peuter voor je proberen te winnen werkt averechts, zowel bij hem als bij jou.
vrijdag 10 februari 2023 om 11:11
Zo pakten wij het toen ook aan, om de beurt naar bed brengen doen we nog steeds. Doordat ik meer tijd met hem doorbracht ( ik denk dat dat de reden was) wende zoon aan mijn reacties en ik aan de zijne... Dat klinkt heel stom voor een kind wat je al drie jaar hebt, maar bij ons werkte dat zo ( zoon was bij ons twee toen we dit instelden) als baby ging het met alletwee goed, toen kwam de 'afwijzing ' richting mij. Toen we om de beurt naar bed brengen hadden ingesteld, ging het snel beter...
vrijdag 10 februari 2023 om 11:13
Inderdaad. Als kind weet dat hier geen onderhandeling mogelijk is, gaat dat echt heel snel over, hoor.Ceester schreef: ↑10-02-2023 11:11Zo pakten wij het toen ook aan, om de beurt naar bed brengen doen we nog steeds. Doordat ik meer tijd met hem doorbracht ( ik denk dat dat de reden was) wende zoon aan mijn reacties en ik aan de zijne... Dat klinkt heel stom voor een kind wat je al drie jaar hebt, maar bij ons werkte dat zo ( zoon was bij ons twee toen we dit instelden) als baby ging het met alletwee goed, toen kwam de 'afwijzing ' richting mij. Toen we om de beurt naar bed brengen hadden ingesteld, ging het snel beter...
vrijdag 10 februari 2023 om 11:16
En het gaf mij de ruimte om een eigen ding met kind op te bouwen. De andere ouder blijft in principe ook beneden... Laatst was ik een keer naar boven gekomen, maar meer voor de gezelligheid dan ergens anders om. Hij heeft nog steeds het liefst man, maar die poetst fijner tanden
vrijdag 10 februari 2023 om 11:30
Hier zijn de oudste en jongste echte momma's boys, alleen de middelste wisselt wel eens qua voorkeur en dan is het nog het grootste deel van de tijd mama, dus ik heb eigenlijk makkelijk praten. Maar, de eerste keer dat ze een periode alleen maar papa wilde, vond ik dat toch echt mooi kut.
Hier handelen we eigenlijk niet naar de voorkeuren van onze kinderen. Ene avond/nacht breng ik de oudste 2 naar bed en doe ik de middelste 'snachts (zij wordt nog iedere avond/nacht wakker) en man de jongste en de volgende avond andersom.
Hier handelen we eigenlijk niet naar de voorkeuren van onze kinderen. Ene avond/nacht breng ik de oudste 2 naar bed en doe ik de middelste 'snachts (zij wordt nog iedere avond/nacht wakker) en man de jongste en de volgende avond andersom.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
