Kinderen
alle pijlers
Mijn zoon heeft geen vrienden
donderdag 27 oktober 2022 om 17:51
De titel bezorgt me buikpijn en tranen in mijn ogen. Maar het lijkt toch echt zo te zijn. Mijn lieve, vriendelijke, behulpzame en grappige zoon heeft geen vrienden. En waarom? Ik weet het niet.
Vanaf zijn jonge jaren heeft hij altijd graag met andere kinderen gespeeld. Er kwamen vriendjes over de vloer, er logeerde elk weekend wel iemand bij ons, of hij bij iemand anders. Op zeker moment destilleerde dat zich tot een groepje van zes leuke jongens.
Op medisch gebied hebben we vanaf drie jaar geleden veel getobd, maar niets waardoor hij er op sociaal gebied echt uit lag. Toen kwam corona. Hij was toen veertien. Een lastige tijd voor een puber die net zijn plaats in de wereld leert ontdekken. Mede daardoor is hij afgevloeid naar een schoolniveau lager, wat een andere school betekende. Na corona, of in ieder geval toen er weer wat meer mogelijk was, merkten we al dat er iets veranderd was. De andere jongens leken, althans een paar ervan, verder in hun ontwikkeling dan mijn zoon. Afspreken met grotere groepen, meiden, biertjes... mijn zoon was er niet klaar voor. Hij wilde het liefst dat alles nog bleef zoals het vroeger was. Af en toe deed hij zijn best en hij ging mondjesmaat mee met het een en ander. Maar het werd steeds minder. En nu heb ik het gevoel dat hij eruit ligt. Dat ze van alles doen samen, maar zonder hem.
Zoon is gesloten. Ik weet dus niet of er onenigheid is geweest of wat er is gebeurd. Of er überhaupt iets is gebeurd. Misschien vragen ze hem niet meer omdat hij nooit mee wil? Nu zag ik vier van hen onderweg naar een activiteit die mijn zoon heel leuk zou hebben gevonden. Ik denk niet dat ze hem gevraagd hebben.
En dat doet pijn.
Hij zit nu sinds kort op het mbo, waar hij een paar leuke mensen om zich heen heeft. Maar tot echte vriendschap leidt het (nog?) niet. Mijn zoon toont kleine tekenen van onzekerheid en angst voor afwijzing, maar lijkt verder niet echt ongelukkig.
Mijn man en ik voelen hetzelfde, maar zijn het voor het eerst oneens over wat we moeten doen.
Ik weet dat dit niet te beïnvloeden is, maar misschien zijn er hier toch nog nuttige tips te krijgen.
Wat kunnen we doen? Ik vind het zo verdrietig.
Vanaf zijn jonge jaren heeft hij altijd graag met andere kinderen gespeeld. Er kwamen vriendjes over de vloer, er logeerde elk weekend wel iemand bij ons, of hij bij iemand anders. Op zeker moment destilleerde dat zich tot een groepje van zes leuke jongens.
Op medisch gebied hebben we vanaf drie jaar geleden veel getobd, maar niets waardoor hij er op sociaal gebied echt uit lag. Toen kwam corona. Hij was toen veertien. Een lastige tijd voor een puber die net zijn plaats in de wereld leert ontdekken. Mede daardoor is hij afgevloeid naar een schoolniveau lager, wat een andere school betekende. Na corona, of in ieder geval toen er weer wat meer mogelijk was, merkten we al dat er iets veranderd was. De andere jongens leken, althans een paar ervan, verder in hun ontwikkeling dan mijn zoon. Afspreken met grotere groepen, meiden, biertjes... mijn zoon was er niet klaar voor. Hij wilde het liefst dat alles nog bleef zoals het vroeger was. Af en toe deed hij zijn best en hij ging mondjesmaat mee met het een en ander. Maar het werd steeds minder. En nu heb ik het gevoel dat hij eruit ligt. Dat ze van alles doen samen, maar zonder hem.
Zoon is gesloten. Ik weet dus niet of er onenigheid is geweest of wat er is gebeurd. Of er überhaupt iets is gebeurd. Misschien vragen ze hem niet meer omdat hij nooit mee wil? Nu zag ik vier van hen onderweg naar een activiteit die mijn zoon heel leuk zou hebben gevonden. Ik denk niet dat ze hem gevraagd hebben.
En dat doet pijn.
Hij zit nu sinds kort op het mbo, waar hij een paar leuke mensen om zich heen heeft. Maar tot echte vriendschap leidt het (nog?) niet. Mijn zoon toont kleine tekenen van onzekerheid en angst voor afwijzing, maar lijkt verder niet echt ongelukkig.
Mijn man en ik voelen hetzelfde, maar zijn het voor het eerst oneens over wat we moeten doen.
Ik weet dat dit niet te beïnvloeden is, maar misschien zijn er hier toch nog nuttige tips te krijgen.
Wat kunnen we doen? Ik vind het zo verdrietig.
donderdag 27 oktober 2022 om 17:59
Geduld hebben?
Hij heeft een leuke groep op nieuwe school om zich heen, daar komt vanzelf vast wel wat uit dan? Ik zou kijken of je hem kan steunen bij pogingen om wat af te spreken na school met een of aantal van hen, maar verder vooral geduld.
Het is helemaal niet raar, zeker niet op die leeftijd dat vriendschappen veranderen en eindigen, zeker als er van scholen gewisseld is. Dat komt echt zo vaak voor. Ongeveer iedereen maakt dit een aantal keer mee, dat mensen die vrienden waren niet meer bij je passen, of dat de connectie veranderd als je anders in leven staat ect.
Waarom is dit zo moeilijk voor jou? En doet het hem pijn of jou, toen je ze zag?
Hij heeft een leuke groep op nieuwe school om zich heen, daar komt vanzelf vast wel wat uit dan? Ik zou kijken of je hem kan steunen bij pogingen om wat af te spreken na school met een of aantal van hen, maar verder vooral geduld.
Het is helemaal niet raar, zeker niet op die leeftijd dat vriendschappen veranderen en eindigen, zeker als er van scholen gewisseld is. Dat komt echt zo vaak voor. Ongeveer iedereen maakt dit een aantal keer mee, dat mensen die vrienden waren niet meer bij je passen, of dat de connectie veranderd als je anders in leven staat ect.
Waarom is dit zo moeilijk voor jou? En doet het hem pijn of jou, toen je ze zag?
donderdag 27 oktober 2022 om 18:03
Omdat hij nog geen alternatief heeft. Nu dat groepje steeds meer wegvalt, staat hij alleen. Ik ben denk ik gewoon bang dat het hem niet lukt om nieuwe vrienden te maken.LuciFee2022 schreef: ↑27-10-2022 17:59
Waarom is dit zo moeilijk voor jou? En doet het hem pijn of jou, toen je ze zag?
Dat deed mij pijn, toen ik ze zag. Mijn zoon was daar niet bij, die heeft dat niet gezien.
donderdag 27 oktober 2022 om 18:17
Dat past wel erg ook bij de angst voor afwijzing.
Naar is dat want het liefst zie je je zoon natuurlijk gelukkig en fijn met een vriendenkring omgaan, naar de weekenden toeleven om elkaar te ontmoeten, te gaan stappen etc.
Zou een bijbaantje niet iets voor hem zijn, misschien dat samenwerken wel tot een vriendschap kan leiden?
Get on, boogie, turnin' me on
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
donderdag 27 oktober 2022 om 18:23
Hij heeft een bijbaantje bij een supermarkt. Dat vindt hij leuk, hij gaat er nooit met tegenzin naar toe. Hij zit ook op voetbal, twee keer per week trainen en een keer per week wedstrijd, behalve dan straks met de winterstop. Zijn 'oude' groepje zit in hetzelfde team, en daar zie ik geen tekenen van ruzie of onenigheid. Ik zou eigenlijk gewoon zo graag willen begrijpen waarom het zo loopt.
donderdag 27 oktober 2022 om 18:30
donderdag 27 oktober 2022 om 18:31
Omdat dingen zo lopen, vriendschappen zijn helaas toch best vaak dat pakketje schroot met dun laagje chroom. En als dingen zo veranderen, zeker bij kinderen gaat dat gewoon snel anders.Jufjoke schreef: ↑27-10-2022 18:23Hij heeft een bijbaantje bij een supermarkt. Dat vindt hij leuk, hij gaat er nooit met tegenzin naar toe. Hij zit ook op voetbal, twee keer per week trainen en een keer per week wedstrijd, behalve dan straks met de winterstop. Zijn 'oude' groepje zit in hetzelfde team, en daar zie ik geen tekenen van ruzie of onenigheid. Ik zou eigenlijk gewoon zo graag willen begrijpen waarom het zo loopt.
donderdag 27 oktober 2022 om 18:35
Heb je een tuin? Overkapping? Is het iets om 2 of 3 klasgenoten/voetbalmaten uit te nodigen zodat ze daar kunnen 'chillen'? Regel wat te drinken/eten. Zet een tv neer of een voetbalspel.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
donderdag 27 oktober 2022 om 18:42
Ik las laatst onderstaande tips ergens, over iets zwaardere problematiek, maar miss heb je er iets aan:
-Houd problemen klein en ga niet zoeken naar defecten bij het kind.
- Leer het kind dat het ok is, waard is om te leven, en zeker waard om voor zichzelf op te komen. Geef hierin zelf het goede voorbeeld.
- Zorg ervoor dat je kind niet gepest wordt en mocht dat wel zo zijn, leer het dan zich actief te verweren.
- Zorg ervoor dat je kind zich leert verbinden met anderen door bijvoorbeeld (bij-)baantjes, hobbies en bezigheden waar anderen bij betrokken zijn, te verplichten. Dat geldt in het bijzonder voor introverte kinderen.
- Zorg ervoor dat je kind een of twee goede vrienden heeft en daarmee activiteiten ontplooit. Vermijd het om als moeder (vader) die rol op je te nemen.
- Leer het kind zichzelf te uiten door middel van praten, muziek, en al het creatieve. Verplicht hem op improvisatietheater of iets dergelijks te gaan. Bezoek met hem concerten en festivals. Boek hem weken op zomerkampen of zeilkampen of iets dergelijks. Leer hem dat emoties er toe doen.
- Zie alles wat je kind doormaakt als tijdelijke problematiek gekoppeld aan opgroeien in plaats van het te koppelen aan van alles en nog wat.
- En: praat met je kind over dit alles.
-Houd problemen klein en ga niet zoeken naar defecten bij het kind.
- Leer het kind dat het ok is, waard is om te leven, en zeker waard om voor zichzelf op te komen. Geef hierin zelf het goede voorbeeld.
- Zorg ervoor dat je kind niet gepest wordt en mocht dat wel zo zijn, leer het dan zich actief te verweren.
- Zorg ervoor dat je kind zich leert verbinden met anderen door bijvoorbeeld (bij-)baantjes, hobbies en bezigheden waar anderen bij betrokken zijn, te verplichten. Dat geldt in het bijzonder voor introverte kinderen.
- Zorg ervoor dat je kind een of twee goede vrienden heeft en daarmee activiteiten ontplooit. Vermijd het om als moeder (vader) die rol op je te nemen.
- Leer het kind zichzelf te uiten door middel van praten, muziek, en al het creatieve. Verplicht hem op improvisatietheater of iets dergelijks te gaan. Bezoek met hem concerten en festivals. Boek hem weken op zomerkampen of zeilkampen of iets dergelijks. Leer hem dat emoties er toe doen.
- Zie alles wat je kind doormaakt als tijdelijke problematiek gekoppeld aan opgroeien in plaats van het te koppelen aan van alles en nog wat.
- En: praat met je kind over dit alles.
donderdag 27 oktober 2022 om 18:52
Hier deed een andere omgeving alles. Na een vreselijk eenzame basisschoolperiode heeft dochter nu, in deze nieuwe woonplaats, op deze nieuwe (middelbare) school, een groep vrienden waarmee ze regelmatig de hort op is. Vrienden die háár uitnodigen. Waar ze blijft slapen, waar ze vakanties mee plant.
Ik begrijp je zorgen heel goed; ik zou met je zoon kijken of er nieuwe omgevingen zijn waar hij zich thuis zou kunnen voelen, met nieuwe mensen die zijn vrienden kunnen worden. Sterkte
Ik begrijp je zorgen heel goed; ik zou met je zoon kijken of er nieuwe omgevingen zijn waar hij zich thuis zou kunnen voelen, met nieuwe mensen die zijn vrienden kunnen worden. Sterkte
donderdag 27 oktober 2022 om 19:00
1)
2) heb geduld
3) heb vertrouwen in je zoon.
4) je kunt het ook zien als kans: je zoon kan (nogmaals) leren aansluiting te vinden.
Ik weet niet hoe jouw leven eruit ziet, maar hoeveel vrienden heb jij nog over van jouw vriendengroepen op de lagere school / middelbare school / vervolgopleiding / banen?
2) heb geduld
3) heb vertrouwen in je zoon.
4) je kunt het ook zien als kans: je zoon kan (nogmaals) leren aansluiting te vinden.
Ik weet niet hoe jouw leven eruit ziet, maar hoeveel vrienden heb jij nog over van jouw vriendengroepen op de lagere school / middelbare school / vervolgopleiding / banen?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 27 oktober 2022 om 19:27
Herkenbaar...in die zin dat mijn kind opbloeit op het mbo. Nog geen vrienden om mee af te spreken maar wel om het leuk te hebben op school. Ze is nu met gelijkgestemden en de rotte appels van uit het verleden zijn weg.
Vriendschappen op deze leeftijd groeien denk ik ook langzamer met iets meer diepgang. Daarnaast is bij ons het mbo in de grote stad en is toch 10 km fietsen. Vrienden zitten meer verspreid.
Vriendschappen op deze leeftijd groeien denk ik ook langzamer met iets meer diepgang. Daarnaast is bij ons het mbo in de grote stad en is toch 10 km fietsen. Vrienden zitten meer verspreid.
donderdag 27 oktober 2022 om 20:04
Bedankt voor deze tipsBoosBoosBoos schreef: ↑27-10-2022 18:42Ik las laatst onderstaande tips ergens, over iets zwaardere problematiek, maar miss heb je er iets aan:
-Houd problemen klein en ga niet zoeken naar defecten bij het kind.
- Leer het kind dat het ok is, waard is om te leven, en zeker waard om voor zichzelf op te komen. Geef hierin zelf het goede voorbeeld.
- Zorg ervoor dat je kind niet gepest wordt en mocht dat wel zo zijn, leer het dan zich actief te verweren.
- Zorg ervoor dat je kind zich leert verbinden met anderen door bijvoorbeeld (bij-)baantjes, hobbies en bezigheden waar anderen bij betrokken zijn, te verplichten. Dat geldt in het bijzonder voor introverte kinderen.
- Zorg ervoor dat je kind een of twee goede vrienden heeft en daarmee activiteiten ontplooit. Vermijd het om als moeder (vader) die rol op je te nemen.
- Leer het kind zichzelf te uiten door middel van praten, muziek, en al het creatieve. Verplicht hem op improvisatietheater of iets dergelijks te gaan. Bezoek met hem concerten en festivals. Boek hem weken op zomerkampen of zeilkampen of iets dergelijks. Leer hem dat emoties er toe doen.
- Zie alles wat je kind doormaakt als tijdelijke problematiek gekoppeld aan opgroeien in plaats van het te koppelen aan van alles en nog wat.
- En: praat met je kind over dit alles.
donderdag 27 oktober 2022 om 20:05
Ja, dat is waar. Van de klasgenoten waar hij het leuk mee heeft, woont er geen één echt dichtbij.Stormke81 schreef: ↑27-10-2022 19:27Herkenbaar...in die zin dat mijn kind opbloeit op het mbo. Nog geen vrienden om mee af te spreken maar wel om het leuk te hebben op school. Ze is nu met gelijkgestemden en de rotte appels van uit het verleden zijn weg.
Vriendschappen op deze leeftijd groeien denk ik ook langzamer met iets meer diepgang. Daarnaast is bij ons het mbo in de grote stad en is toch 10 km fietsen. Vrienden zitten meer verspreid.
donderdag 27 oktober 2022 om 22:15
Och. Ik herken je zorg.
Ik denk dan maar bij mezelf dat ikzelf ook geen held was met vrienden, en op kamers en mijn studie wat vrienden voor het leven opgedaan heb.
Zolang hij onder de mensen blijft komen, heeft hij genoeg kansen.
En met voetbal, een bijbaantje, en een opleiding komt hij met genoeg wisselende mensen in aanraking lijkt me.
Heeft hij zelf behoefte aan meer contact/afspreken?
Ik denk dan maar bij mezelf dat ikzelf ook geen held was met vrienden, en op kamers en mijn studie wat vrienden voor het leven opgedaan heb.
Zolang hij onder de mensen blijft komen, heeft hij genoeg kansen.
En met voetbal, een bijbaantje, en een opleiding komt hij met genoeg wisselende mensen in aanraking lijkt me.
Heeft hij zelf behoefte aan meer contact/afspreken?
vrijdag 28 oktober 2022 om 06:46
Als hij als jong kind veel vriendjes had dan gaat dit niet zo makkelijk over en zal hij ook later behoefte aan gezelligheid hebben, Dat hij nu een puber is geworden en overal anders tegenaan is gaan kijken lijkt mij iets tijdelijks. Zodra hij bepaald heeft wat voor soort vrienden hij eigenlijk nodig heeft in zijn nieuwe volwassen bestaan dan zal hij ervoor gaan; zo zie ik het.
Als hij echt ergens onder lijdt (en deze wereld met al die sociale media kan gewoon erg moeilijk zijn als ze je er eenmaal uitgepikt hebben om te pesten want het kan heel dichtbij komen en houdt niet op) dan zou ik hem wel aanmoedigen om er open over te zijn tegen iemand.
Als hij echt ergens onder lijdt (en deze wereld met al die sociale media kan gewoon erg moeilijk zijn als ze je er eenmaal uitgepikt hebben om te pesten want het kan heel dichtbij komen en houdt niet op) dan zou ik hem wel aanmoedigen om er open over te zijn tegen iemand.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 28 oktober 2022 om 06:51
https://openup.nl/
Zoiets misschien? Ik weet niet of dit vergoed wordt.
Zoiets misschien? Ik weet niet of dit vergoed wordt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 28 oktober 2022 om 07:40
Ok even omdenken... je hebt het groepje gezien onderweg naar een activiteit waarvan je denkt dat je zoon het ook leuk had gevonden. Ok. Maar het groepje paste niet meer bij hem, qua ontwikkeling. Dus dan was dat uitje toch niet ideaal geweest voor hem. Zelfs al hadden ze op dat moment wel weer helemaal aansluiting gehad dan zou erna het moment weer voorbij zijn en dat is misschien nog wel vervelender. Hij gaat nu nog wel om met ze vanwege voetbal en als er ooit behoefte en gelegenheid ontstaat dan zijn die 'vrienden' dus nog binnen handbereik. Maar waarschijnlijker is dat hij met wat tijd nieuwe vrienden maakt in de nieuwe situatie en dat heeft veel voordelen boven vastroesten in een groepje. Ik denk dat het niet zo erg is allemaal als ik hoor wat hij allemaal wel dapper doet. En dat het ook nog beter zal gaan na een tijdje... dus behalve af en toe faciliteren hoef je echt niets te doen. Komt wel goed.
Lorem Ipsum
vrijdag 28 oktober 2022 om 09:10
Wow. Een groot deel van je op is (of eigenlijk was) alsof je het over mijn kind hebt.
Ik heb ook vaak gedacht 'waaróm?' en ja, dat deed pijn. Bovendien werd hij ook nog eens gepest op het vmbo (waar ook niet veel mee gedaan werd, hij moest zich maar aanpassen, dat soort shit, dus dat werkte ook niet mee).
Eenmaal op het mbo ging het al veel beter, nog niks spectaculairs maar er veranderde langzaam aan wel iets. Hij zat zelf duidelijk ook beter in zijn vel want deed iets wat ie heel graag wilde, met een klas vol gelijkgestemden.
Eenmaal aan het werk en na nog een tijdje fladderen en zo nu en dan toch nog op z'n bek gaan qua contacten heeft ie nu een leuk groepje vrienden om zich heen.
In grote lijnen wat Turquasi zegt eigenlijk, zo is het uiteindelijk hier verlopen. Dat gun ik jouw kind ook. Ze noemt jouw zoon dapper, en zo lees ik het ook. Denk ook dat het goed komt, het heeft alleen wat tijd nodig
Ik heb ook vaak gedacht 'waaróm?' en ja, dat deed pijn. Bovendien werd hij ook nog eens gepest op het vmbo (waar ook niet veel mee gedaan werd, hij moest zich maar aanpassen, dat soort shit, dus dat werkte ook niet mee).
Eenmaal op het mbo ging het al veel beter, nog niks spectaculairs maar er veranderde langzaam aan wel iets. Hij zat zelf duidelijk ook beter in zijn vel want deed iets wat ie heel graag wilde, met een klas vol gelijkgestemden.
Eenmaal aan het werk en na nog een tijdje fladderen en zo nu en dan toch nog op z'n bek gaan qua contacten heeft ie nu een leuk groepje vrienden om zich heen.
In grote lijnen wat Turquasi zegt eigenlijk, zo is het uiteindelijk hier verlopen. Dat gun ik jouw kind ook. Ze noemt jouw zoon dapper, en zo lees ik het ook. Denk ook dat het goed komt, het heeft alleen wat tijd nodig
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
